(علوم تشریح ایران) Anatomical sciences journal
سال:1386 | دوره:5 | شماره:18 |تعداد مقالات:12

هدف: تا به حال درمان دارویی موثری برای پیشگیری از کاهش تعداد نورونی بعد ازسکته مغزی مشخص نشده است. در مطالعه حاضر اثر تنظیم کننده های کانالهای میتوکندری بر تعداد نورونهای کورتکس مغز رت و فعالیت نورولوژیکی بعد از ایسکمی - ریپرفیوژن بررسی شده است.مواد و روشها: در رتهای نژاد ویستار یک هفته بعد از تجویز داروهای تنظیم کننده کانالهای پتاسیمی چهار رگ اصلی خون دهنده به مغز به مدت 15 دقیقه مسدود و سپس پرفیوژن برقرار شد. 24 ساعت بعداز ریپرفیوژن سطح هوشیاری و اعمال حرکتی توسط متد Lemay و Tarloe به ترتیب ارزیابی گردید، همچنین با استفاده از رنگ آمیزی کریزل ویولت و میکروسکوپ نوری تعداد کل سلولها و سلولهای نرمال در کورتکس پریتال بررسی شد و نتایج توسط نرم افزار ANOVA انالیز شد.یافته ها: جمعیت نورونی در گروههایی که دیازوکساید به عنوان بازکننده طبیعی پتاسیم داده شد در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت.نتیجه گیری: شمارش سلولی و ارزیابی نورولوژیکی در In vivo وابسته به دوز تنظیم کننده کانال های پتاسیم وابسته به ATP هستند. نتایج ما نشان داد که استفاده از دیازوکساید بقای نورون ها را در صدمات مغزی ناشی از ایسکمی - ریپرفیوژن افزایش می دهد.

هدف: بررسی آثار آنتی اکسیدانی متاسیلیکات سدیم که ممکن است بتواند از روند دژنراسیون نورونهای حرکتی نخاع حاصل از ضایعه عصب سیاتیک رت جلوگیری نماید.مواد و روشها: برای این منظور، از 30 رت نژاد ویستار (wistar) استفاده شد که به 5 گروه 6 تایی، شامل یک گروه کنترل، یک گروه شم و سه گروه تجربی تقسیم شدند گروه کنترل دست نخورده باقی ماند در صورتیکه عصب سیاتیک گروه شم و گروه های تجربی در ناحیه گلوتئال تحت کمپرسیون شدید قرار گرفت. سپس گروه های تجربی سه گانه به ترتیب مورد تزریق 3، 6 و 9 نوبت متاسیلیکات سدیم قرار گرفتند که به مقدار 6mg/kg به صورت داخل صفاقی و به فاصله هر 72 ساعت یک بار صورت گرفت. پس از گذشت دوره آزمایش که یک ماه در نظر گرفته شده بود تمام رتها بیهوش شده و با استفاده از فرمالین 10 درصد تحت پرفیوژن بطنی قرار گرفتند. سپس سگمنتهای نخاعی ناحیه L4 و L6 نمونه برداری شده و با استفاده از همان نوع تثبیت کننده مورد آماده سازی بافتی قرار گرفت. سپس از بلوکهای پارافینی تهیه شده برشهایی به ضخامت 7 میکرون تهیه و بعد از رنگ آمیزی، دانسیته نورونهای حرکتی و سایر نورونهای شاخ قدامی نخاع با استفاده از متدهای استریولوژیکی و روش نمونه برداری در فضای سه بعدی شمارش شد و نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار JMP مورد آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از نورونهای حرکتی گروه کنترل در مقایسه با گروه شم کاهش معنی داری نشان داد (p<0.001) در حالیکه تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و گروه های تجربی مشاهده نشد. علاوه بر این، در مقایسه دانسیته نورونهای حرکتی گروه شم با گروه های تجربی نیز تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.05) اما بین تراکم سایر نورونها (نورنهای بینابینی و گاما) تفاوت چشمگیری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه بر این موضوع دلالت دارد که متاسیلیکات سدیم ممکن است نسبت به رژنراسیون عصبی اثرات بهبودی دهنده داشته باشد که این عمل با به تاخیر انداختن دژنراسیون مرکزی و تسریع در روند رژنراسیون فیبرهای عصبی آسیب دیده صورت می گیرد. بر این اساس قبل از اینکه دژنراسیون مرکزی صورت پذیرد، با رسیدن مجدد فیبرهای عصبی ترمیم یافته به اندام هدف از این عمل جلوگیری می نماید.

هدف: تعیین غلظتهای بهینه گلیسرول و زرده تخم مرغ به منظور انجماد مایع منی قوچمواد و روشها: جمع آوری مایع منی توسط واژن مصنوعی انجام شد. از هر قوچ دو انزال پی در پی به صورت یک روز در میان جمع آوری شد. نمونه ها با محیطهای انجماد فوق به روش یک مرحله ای رقیق شدند و تا دمای 5 درجه سانتیگراد به مدت 2 ساعت به صورت تدریجی سرد شدند، سپس به داخل نی های انجماد 0.5ml کشیده شدند. نی ها به مدت 12 دقیقه در بخار نیتروژن قرار داده شدند و برای ذخیره نهایی در نیتروژن مایع نگهداری شدند.یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که هر چند در تمام گروه های تیماری، اسپرمهای قوچ پس از انجماد - ذوب دارای تحرک بودند ولی درصد تحرک در گروه های مختلف تیماری با یکدیگر متفاوت است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر این است که هر چند درصد تحرک اسپرم پس از انجماد - ذوب در تمام گروه های تیماری در مقایسه با حالت قبل از انجماد کاهش معنی داری (p£0.05) را نشان می دهد ولی در بین گروه های تیماری، گروه E10G4 (10 درصد زرده تخم مرغ و 4 درصد گلیسرول)، کمترین (3.4 درصد) و گروه E20G8 (20 درصد زرده تخم مرغ و 8 درصد گلیسرول)، بیشترین (48 درصد) درصد تحرک اسپرم را پس از انجماد ذوب نشان دادند.

هدف: بررسی اثر سولفور موستارد بر فرآیند اسپرماتوژنزیس در موش صحرایی نر بالغمواد و روشها: برای انجام تحقیق حاضر 30 سر موش صحرایی نر بالغ آلبینو از نژاد اسپراگو - داولی با وزن بین 300-200 گرم انتخاب شده و به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل، شم، آزمایش 1 و آزمایش 2 تقسیم شدند. در این میان گروههای آزمایش 1 و 2، عامل شیمیایی سولفور موستارد حل شده در بافر تیرود را به ترتیب با دوز 5mg/Kg و 10mg/Kg، و گروه شم تنها بافر تیرود را به صورت تزریقی و به فرم داخل صفاقی دریافت کردند. گروه کنترل هیچ ماده ای را دریافت نکرد. 10 روز پس از تزریق، موشها در حالت بیهوشی تشریح شدند. به منظور بررسی میزان هورمونهای جنسی تستوسترون و استرادیول، 4 سی سی خون از قلب موشها جمع آوری شد. همچنین برای بررسی تعداد سلولهای اسپرم، 1 سانتیمتر از انتهای مجرای دفران چپ جداشده و پس از اسپرم گیری تعداد آنها شمارش شد. علاوه بر اینها با استفاده از روش Johnsen Score، جمعیت سلولی موجود در لوله های اسپرم ساز بیضه چپ موشهای مورد آزمایش، بررسی شد.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دهنده آن است که آلودگی با سولفور موستارد می تواند باعث آثار وابسته به دوز شامل کاهش سطح هورمون تستوسترون، افزایش استرادیول، کاهش سلولهای اسپرم، کاهش جمعیت سلولی موجود در لوله های اسپرم ساز بیضه بر اساس روش (Johnsen score) و وزن بیضه شود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بیان شده می توان بیان کرد که عامل شیمیایی سولفور موستارد می تواند باعث نقصان در فرآیند اسپرماتوژنزیس شود.

هدف: بررسی تاثیر کلرید لیتیوم بر بقای سلولهای گرانولوزای انسان و میزان ترشح 17 بتااسترادیول توسط این سلولها در محیط کشت مواد و روشها: سلولهای گرانولوزا از مایع فولیکولار بیماران تحت درمان IVF/ICSI گرفته شد. پس از جداسازی سلولهای خونی، در چهار گروه کشت داده شد. در گروه کنترل سلولها به مدت دو هفته در محیطی که حاوی DMEM/Ham’s, F12 (Dulbecco’s Modified Eagle’s Medium Nutrient Mixture F-12 Ham) همراه با ده درصد سرم FBS (fetal bovine serum) بود، کشت شدند و در گروه های تیمار سلولها در محیط مزبور همراه با دوزهای متفاوت (1، 2 و 5 میلی مولار) از کلرید لیتیوم (LiCl) تحت شرایط یکسان کشت داده شدند (گروههای تیمار). سپس 24 ساعت قبل از آغاز آنالیز برای القای آپوپتوز، سرم از محیط کشت سلولها حذف شد. میزان وقوع آپوپتوز در این سلولها بوسیله روش رنگ آمیزی فلوسایتومتری و روش (TdT mediated dUTP-biotin Nick TUNEL End Labelling) بررسی شد. همچنین 48 ساعت قبل از آنالیز به محیط کشت هر دو گروه برای تحریک ترشح سلولها، هورمونهای FSH و آندروستندیون افزوده، سپس محیط رویی سلولها برای سنجش میزان ترشح 17 بتا استرادیول جمع آوری و با روش (Radio RIA Immuno Assay) سنجیده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان آپوپتوز سلولهای گرانولوزا که در محیط کلریدلیتیوم کشت داده شده بودند بیشتر از 50 درصد نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است (p<0.05). نتیجه آنالیز RIA نشان داد که اگر چه ترشح 17 بتا استرادیول توسط سلولها، با افزایش دوز کلریدلیتیوم افزایش یافته است تفاوت آنها با گروه کنترل اختلاف معنی داری ندارد.نتیجه گیری: از نتایج به دست آمده می توان استنباط کرد که کلریدلیتیوم می تواند در کاهش میزان آپوپتوز سلولهای گرانولوزا همچنین افزایش عملکرد این سلولها دخیل باشد.

هدف: انتخاب بهترین اسپرم بر اساس قابلیت اتصال آن به اسید هیالورونیک (HA) جهت افزایش شانس موفقیت در ICSI و تعیین ارتباط بین قابلیت اتصال اسپرم به اسید هیالورونیک با کمبود پروتامین و میزان فراگمانتاسیون DNAمواد و روشها: مایع منی از 55 بیمار مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری اصفهان جمع آوری شد، بخشی از آن برای آنالیز معمول مایع منی (مورفولوژی، غلظت و تحرک اسپرم) بر اساس معیار WHO و باقیمانده آن برای آزمون HA-binding، استفاده شد. با قرار دادن اسپرم در مجاورت اسید هیالورونیک درون دیشهای میکرواینجکشن، می توان درصد اتصال اسپرم به HA را محاسبه کرد. برای بررسی مورفولوژی اسپرم، کمبود پروتامین و فراگمانتاسیون DNA از رنگ آمیزی پاپانیکولا، رنگ آمیزی کرومومایسین A3 و آزمون SCD استفاده شد.یافته ها: درصد اتصال اسپرم به HA با درصد اسپرمهای دارای مورفولوژی غیرطبیعی ارتباط معکوس معنی دار و با تحرک و غلظت اسپرم ارتباط مستقیم معنی دار را نشان می دهد (p<0.001). همچنین بین درصد اتصال اسپرم به HA با کمبود پروتامین (p=0.028) و میزان فراگمانتاسیون (p=0.035) DNA ارتباط معکوس معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نمایانگر آن است که اسپرمهای متصل به اسید هیالورونیک، دارای مورفولوژی و ساختار کروماتین طبیعی هستند. بنابراین برای انتخاب بهترین اسپرم برای انجام ICSI می توان از اسپرمهایی که به اسید هیالورونیک متصل شده اند، استفاده کرد.

سلولهای بنیادی مزانشیمی که نوعی سلول بنیادی بزرگسال محسوب می شوند، با دو خاصیت توان خود تجدیدی برای مدت طولانی و پتانسیل تمایز به سلولهای بافتهای اسکلتی شناخته می شوند. این سلولها ابتدا از مغز استخوان جداشدند ولی تحقیقات بعدی نشان داد که برخی بافتهای بدن نیز حاوی سلولهای بنیادی مزانشیمی است. با وجود اهمیت سلولهای بنیادی مزانشیمی در سلول درمانی هنوز برخی از جنبه های زیست شناختی، نظیر مکانیسمهای تمایز و تقسیمات خود تجدیدی به خوبی درک نشده است. همچنین، تا به حال یک مارکر ویژه برای این سلولها شناسایی نشده است. در نوشته حاضر اطلاعات موجود در ارتباط با جنبه های مختلف سلولهای بنیادی مزانشیمی شامل تاریخچه، روشهای جداسازی، مارکرهای سطحی، کشت و تکثیر سلول در محیط آزمایشگاهی، تقسیمات خود تجدیدی و بالاخره پتانسیل تمایز آنها مرور شده است.

شریان رادیال یکی از دو شاخه انتهایی شریان براکیال است. این شریان در طول کنار خارجی ساعد تا مچ دست طی مسیر کرده و در آنجا با چرخشی به طرف ناحیه خلفی خارجی مچ دست، پس از عبور از عمق انفیه دان تشریحی، به قسمت پروگزیمال اولین فضای بین متاکارپی می رسد و در آنجا وارد کف دست شده و به همراه شاخه عمقی شریان اولنار در تشکیل قوس کف دستی عمقی شرکت می کند. در طی مراحل انجام تشریح در این بخش یک مورد بسیار نادر از کمپلکسی از واریاسیون ها در مسیر و شاخه های شریان رادیال دست راست یک جسد مرد مورد توجه قرار گرفت که عبارت بود از عبور شریان رادیال از سطح انفیه دان تشریحی دو شاخه شدن این شریان قبل از ورود به کف دست جداشدن شریان اصلی شست ورادیالیس اشاره از قوس کف دستی سطحی.