مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
سال:1392 | دوره:20 | شماره:3 |تعداد مقالات:26

زمینه و هدف: این مطالعه اثر دو نوع برنامه تمرینی تقویت عضله سرینی میانی و تمرینات تعادلی بر کنترل پاسچر زنان سالمند را مورد ارزیابی قرار داده است.مواد و روش ها: این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون–پس آزمون و با دو گروه مداخله ی تمرینی و یک گروه کنترل می باشد، که در آن 45 زن سالمند با دامنه سنی 65-55 سال به روش دردسترس و داشتن ملاکهای ورود به صورت تصادفی به سه گروه تمرین تقویت سرینی میانی، تمرین تعادلی و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تمرین سرینی میانی و تمرینات تعادلی پروتکل تمرینی مربوطه را به مدت 6 هفته، 3 بار در هفته به صورت یک روز در میان انجام دادند. تغییر در کنترل پاسچر شرکت کنندگان، قبل و بعد از دوره تمرین، به وسیله آزمون برگ (Barg Test) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون آماری t همبسته و تحلیل واریانس (ANOVA) انجام شد.یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که اعمال برنامه ی تمرین تقویتی سرینی میانی و تعادلی می تواند باعث بهبود کنترل پاسچر (p=0.03) و (p=0.012) در زنان سالمند شود. همچنین تفاوت معنی داری بین داده های پس آزمون گروه تمرین تقویتی سرینی میانی و تمرین تعادلی با گروه کنترل در آزمون تعادل دیده شد (p=0.005) و (p=0.001) همچنین تفاوت معناداری بین دو گروه تقویتی سرینی میانی و تمرین تعادلی (p=0.6) دیده نشد.نتیجه گیری: از یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت که تقویت عضله سرینی میانی باعث بهبود کنترل پاسچر در زنان سالمند می شود.

هدف: با توجه به شیوع ناهنجاریهای شخصیتی در بیماران مصروع خصوصا صرع موضعی پیچیده، در این مقاله هدف، بررسی اختلالات و صفات شخصیتی بر اساس پرسشنامه میلون بر روی بیماران مبتلا به صرع قطعه گیجگاهی بوده است. روش کار: برای کلیه مراجعین به کلینیک سرپایی روانپزشکی و اعصاب بیمارستان ابن سینا و قائم که مبتلا به صرع قطعه گیجگاهی بودند (74 بیمار) وافراد سالم داوطلب (100 نفر) تست میلون توسط روانپزشک اجرا شد.یافته ها: 74 درصد بیماران مبتلا به صرع قطعه گیجگاهی حداقل یک نوع صفت شخصیتی بیمار گونه داشتند . این میزان در گروه شاهد 31.5 % بر آوردشد. شیوع اختلالات شخصیتی بارز در 27.2 % بیماران مصروع در مقایسه با 8.4% گروه شاهد بود که کلیه این تفاوتها از نظر آماری معنا دار بودند. شایعترین اختلالات شخصیت در این افراد مرزی و ضد اجتماع بود که به شکل معنا داری از گروه شاهد بیشتر ارزیابی شد (p<0.05) شیوع کلیه صفات شخصیتی بیمار گونه در افراد مصروع بیش از افراد گروه کنترل بوده و در این میان صفات مرزی ، وابسته و منفعل پرخاشگر تفاوت آماری معنا داری با گروه کنترل داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش اختلالات شخصیت در زنان مبتلا به صرع موضعی پیچیده شایعتر از مردان مبتلا می باشد .به نظر می رسد ناهنجاریهای الکتریکال ناحیه تامپورال در بروز صفات شخصیتی بیمار گونه تاثیر به سزایی داشته باشد اگر چه نقش یک بیماری مزمن و ناتوان کننده را در واکنش های روانی فرد نباید از توجه دور داشت

زمینه و هدف: پرده آمنیون با داشتن خصوصیات منحصربه فرد و پتانسیل های بالقوه و بالفعل، بیومتریال مناسبی جهت استفاده در مهندسی بافت می باشد. روش های مختلفی برای نگهداری پرده آمنیون وجود دارد. در این مطالعه، پرده آمنیون با روش های مختلف نگهداری شد و اثرات روش های نگهداری بر روی ساختار بافتی و خواص فیزیکی و مکانیکی آن با نمونه های تازه تهیه شده مقایسه گردید.مواد و روش ها: پرده آمنیون انسانی پس از جداسازی از جفت با روش های کرایوپرزرویشن (در دمای 80oC به مدت 6 ماه) یا انجماد خشک (لیوفلیزاسیون) نگهداری شد و مورد ارزیابی بافت شناسی توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی قرار گرفت. استحکام مکانیکی پرده نیز با استفاده از آزمون های مقاومت کششی یک جهته، آزمون تحمل بخیه و اندازه گیری ضخامت بررسی گردید.یافته ها: نتایج نشان داد میزان نیروی اعمال شده و ازدیاد طول در نقطه پاره شدن در پرده آمنیون کرایوپرزرو شده و لیوفلیزه، از بافت های تازه تهیه شده، کمتر می باشد. با اینکه نمونه های لیوفلیز شده، ضخامت کمتری نسبت به سایر نمونه ها داشتند، اما مقاومت نمونه های مختلف در آزمون تحمل بخیه یکسان بود. ساختار بافتی از نظر سلول های اپی تلیوم و لایه های بافتی در نمونه های مختلف یکسان نبود.نتیجه گیری: کرایوپرزرویشن و انجماد خشک به عنوان روش های نگهداری پرده آمنیون، می توانند ساختار بافتی، خواص فیزیکی و خواص مکانیکی آن را تغییر دهند. بنابراین می توان با توجه به کاربرد نهایی پرده آمنیون به عنوان یک بیومتریال، نوع روش نگهداری آن را انتخاب کرد.

زمینه و هدف: کم شنوایی و وزوز گوش دو تاثیر شنیداری آسیب دستگاه شنوایی در اثر نویز محیط کار هستند که می توانند توام یا جدای از هم ایجاد شوند. در مطالعه حاضر، تاثیر کم شنوایی و وزوز گوش ناشی از نویز صنعتی بر شناخت و حافظه شنوایی-کلامی مورد بررسی قرار گرفتمواد و روش ها: مطالعه حاضر روی 42 کارگر مرد، در محدوده سنی 40 تا 56 سال در سه گروه: 1) دچار کم شنوایی، 2) دچار وزوز و کم شنوایی و 3) با شنوایی هنجار انجام شد. دو گروه اول و دوم، افراد با سابقه طولانی کار در محیط با نویز بیش از حد مجاز و گروه سوم، افراد شاهد همگن با شنوایی هنجار بودند. کم شنوایی افراد از نوع حسی-عصبی نزولی در حد متوسط و متقارن در دو گوش بود. برای کلیه افراد، آزمون معاینه مختصر وضعیت شناختی و آزمون یادگیری شنوایی-کلامی ری در شرایط یکسان انجام شد.یافته ها: گروه با شنوایی هنجار در کلیه مراحل آزمون یادگیری شنوایی-کلامی ری نسبت به دو گروه دیگر، امتیاز بالاتری را نشان داد، و اختلاف امتیازات 3 گروه در سه مرحله A1، Sum و بازشناسی، معنادار بود (p£0.034) در آزمون معاینه مختصر وضعیت شناختی نیز یافته مشابهی مشاهده گردید (p£0.025).نتیجه گیری: مطالعه حاضر تاثیر کم شنوایی و وزوز گوش ناشی از مواجهه با نویز بیش از حد مجاز، بر توانایی شناختی کلی و حافظه شنوایی-کلامی را نشان داد. با توجه به قابل پیشگیری بودن تاثیرات شنوایی و غیرشنوایی نویز صنعتی، اجرا و پایش برنامه های حفاظت شنوایی و آموزش کارگران، راهکار مناسب و پیشنهادی است.

زمینه و هدف: درک و شناسایی تجارب افراد معتاد به شیشه در جریان ترک، می تواند شناخت ارزشمندی از چگونگی تجربه یک روش درمانی و تاثیر ات آن بر بیماران فراهم آورد. هدف این مطالعه شناسایی تجارب مردان معتاد به شیشه در جریان درمان با روش «تولد دوباره» بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه، با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوا انجام گرفت. مکان انجام مطالعه مرکز باز توانی وردیج کرج بود. برای جمع آوری اطلاعات، از مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته و مشاهده در عرصه استفاده شد. برای نمونه گیری از روش های هدفمند و گلوله برفی در کنار هم استفاده شد و تا اشباع داده ها که تعداد واحدهای پژوهش به 15 نفر رسید ادامه یافت.یافته ها: نتایج مطالعه بیانگر آن است که تجارب معتادان از مسیر درمان و بهبودی بر 3 گام اصلی شامل هفته اول حضور در مرکز، مشارکت در برنامه های مرکز و بهبودی قابل تقسیم است.نتیجه گیری: با توجه به مقولات استخراج شده از مطالعه به نظر می رسد برنامه های درمانی مرکز مبتنی بر نیازهای شرکت کنندگان بوده و آن ها این درمان را مثبت و موفق ارزیابی نمودند.

زمینه و هدف: پرسشنامههای زیادی در ایران وجود دارد که به بررسی خشم بزرگسال می پردازد، اما درحالحاضر هیچ پرسشنامهای در کشور جهت بررسی خشم کودک و نوجوان وجود ندارد. با توجه به این مساله، هدف اساسی پژوهش حاضر، تعیین ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه صفت- حالت و بیان خشم کودکان و نوجوانان (STAXI-2 C/A) در دانشآموزان 12 تا 17 ساله ایرانی است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، نمونه پژوهش شامل 556 دانشآموز راهنمایی و دبیرستان بود که با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. اعتبار همگرا و واگرای مقیاس مذکور با استفاده از بررسی همبستگی گشتاوری پیرسون، بین نمرات این مقیاس با مقیاسهای افسردگی کودکان، اضطراب آشکار کودکان، پرخاشگری و رفتار قانونشکنانه محاسبه گردید و پایایی ابزار نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و ضریب بازآزمایی با فاصله 2 هفته بررسی شد.یافته ها: یافتههای پژوهش حاکی از پایایی (اندازهگیری شده بر حسب ضرایب بازآزمایی) و همسانی درونی مطلوب (STAXI-2 C/A) و خرده مقیاسهای آن است.نتیجه گیری: در مجموع نتایج مطالعه حاضر، شواهدی برای صحت اعتبار و پایایی قابل قبول پرسشنامه حالت-صفت و بیان خشم در کودکان و نوجوانان (STAXI-2 C/A)، در دانشآموزان ایرانی فراهم آورده است و قابل استفاده در فعالیت های پژوهشی می باشد.

زمینه و هدف: اعتیاد ابتلای اسارت آمیز فرد به ماده یا دارویی مخدر است که او را از نظر جسمی و روانی به خود وابسته ساخته و کلیه رفتارهای فردی و اجتماعی او را تحت تاثیر قرار می دهد و به عنوان مهمترین آسیب اجتماعی جامعه انسانی را مورد هجوم خود قرار داده است. لذا هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر بازتوانی همراه با ورزش بر کیفیت زندگی و عزت نفس افراد معتاد در مقایسه با شیوه های معمول است.مواد و روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی، از میان مراجعه کنندگان به مرکز ترک اعتیاد کنگره شصت، تعداد 60 بیمار به صورت تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول 30 نفر از افرادی بودند که پس از سم زدایی در برنامه های ورزشی شرکت نداشته و فقط درمان های دارویی و مشاوره دریافت می کردند، گروه دو، 30 نفر از افرادی بودند که علاوه بر درمان های دارویی و مشاوره پس از سم زدایی در برنامه های ورزشی شرکت داشتند. آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های مربوط به کیفیت زندگی و عزت نفس پاسخ دادند. نهایتا اطلاعات با استفاده از آزمون های تی دو گروه مستقل و وابسته از طریق نرم افزار SPSS 16 در سطح معناداری (p<0.05) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: گروه ها در پیش آزمون به لحاظ کیفیت زندگی (p=0.87، t=2.011) و عزت نفس (p=0.49، t=0.65) با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند، اما در پس آزمون گروه های دارای تمرین ورزشی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل دارای کیفیت زندگی (p=0.002، t=-3.27) و عزت نفس (p=00.007، t=-2.81) بهتری بودند. همچنین مشاهده شد که، هر دو گروه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری (p<0.001) به لحاظ کیفیت زندگی و عزت نفس بهبود یافته بودند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بیمارانی که علاوه بر دارو درمانی از روشهای ترکیبی مانند فعالیت منظم ورزشی با شدت متوسط استفاده کرده اند، بهبود بیشتری در کیفیت زندگی و عزت نفس از خود نشان دادند.

زمینه و هدف: سیگار کشیدن می تواند آدیپونکتین سرم را کاهش داده و باعث افزایش مقاومت به انسولین گردد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر یک جلسه ورزش هوازی وامانده ساز بر میزان آدیپونکتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در مردان سیگاری بود.مواد و روش ها: روش تحقیق حاضر به صورت نیمه تجربی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان سیگاری دانشگاه حکیم سبزواری بودند که از میان آنها 12 دانشجوی مرد سیگاری به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در یک طرح متقاطع در سه گروه کنترل، ورزش هوازی وامانده ساز با شدت 75-70 درصد حداکثر ضربان قلب و ورزش هوازی وامانده ساز با شدت 95-90 درصد حداکثر ضربان قلب، قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی در دو وضعیت وامانده ساز بر روی نوارگردان با شدت های 75-70 درصد حداکثر ضربان قلب و 95-90 درصد حداکثر ضربان قلب آزمودنی ها بود. در طول این مدت گروه کنترل هیچگونه فعالیتی انجام نمی داد. برای محاسبه تغییرات حجم پلاسما و اندازه گیری شاخص های آدیپونکتین، گلوکز، انسولین و نیمرخ لیپیدی، نمونه های خونی، قبل و بلافاصله پس از اجرای آزمون جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شدند.یافته ها: پس از اصلاح نتایج نسبت به تغییرات حجم پلاسما، مشخص شد که تفاوت معناداری بین سه وضعیت کنترل، ورزش هوازی وامانده ساز با شدت 95-90 درصد حداکثر ضربان قلب و ورزش هوازی وامانده ساز با شدت 75-70 درصد حداکثر ضربان قلب، در میزان آدیپونکتین (p=0.825) و شاخص مقاومت به انسولین (p=0.756) وجود ندارد. همچنین، بین سه وضعیت در شاخص های گلوکز (p=0.633) ،انسولین (0.768) ،لیپوپرتئین با چگالی پایین (p=0.075)، لیپوپروتئین با چگالی بالا (p=0.131) کلسترول تام (0.559) تری گلیسرید سرمی (p=0.641) ، تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یک جلسه ورزش هوازی وامانده ساز با دو شدت متفاوت بر میزان آدیپونکتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در مردان سیگاری تاثیری ندارد. با این حال، برای رسیدن به نتایج قطعی تر، انجام تحقیقات دیگری ضروری است.

زمینه و هدف: طی دو دهه اخیر شاهد گسترش کمی آسایشگاه های سالمندی در کشور بوده ایم. یکی از مهم ترین شاخص های کیفیت خدمات، سنجش رضایت سالمندان از خدمات ارائه شده در آسایشگاه هاست. این مطالعه با هدف سنجش رضایت سالمندان مقیم آسایشگاه از خدمات ارائه شده به آنان در چهار استان گلستان، سمنان، مازندران و خراسان شمالی در سال 1391 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی انجام شده است. سالمندان مقیم تمامی 14 آسایشگاه واقع در 4 استان مورد مطالعه، درصورتی که واجد معیارهای سن 60 سال یا بالاتر، توانایی برقراری ارتباط با نمره 6 و بالاتر در آزمون کوتاه شناختی، و حداقل 6 ماه اقامت در آسایشگاه بودند، مجموعا شامل 89 نفر، به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و رضایتمندی سالمند از خدمات ارائه شده در آسایشگاه و به روش مصاحبه جمع آوری گردید. روایی و پایایی پرسشنامه رضایتمندی قبل از کاربرد به تائید رسید. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصله از آزمون های آماری پارامتری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، من ویتنی، کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن، از نرم افزار اس پی اس اس نسخه هفدهم استفاده شد.یافته ها: میانگین نمرات کسب شده نشان داد که رضایت سالمندان از بعد مراقبت جسمانی (3.55) و محیط فیزیکی آسایشگاه ها (3.77) نسبت به رضایت آنان از ابعاد روانی (3.00) و مراقبت اجتماعی (3.26) از سطح بالاتری برخوردار است. میانگین نمرات رضایت کلی از خدمات 3.40 و نشان دهنده رضایت در سطح متوسط تا خوب بود. بین رضایت کلی و نحوه پذیرش در آسایشگاه رابطه معناداری وجود داشت (p=0.002).نتیجه گیری: سطح رضایت سالمندان از مراقبت های روانی و اجتماعی، از مراقبت های فیزیکی پایین تر بود، لذا توجه بیشتر به ارائه خدمات در این دو بعد توصیه می شود. همچنین با توجه به رابطه ی معنادار میان رضایت کلی و نحوه ی پذیرش در آسایشگاه، آماده سازی روانی سالمند قبل از پذیرش در آسایشگاه ممکن است به رضایت بیشتر او از خدمات ارائه شده در آسایشگاه منجر شود.

زمینه و هدف: فاکتور رشد شبه انسولینی به طور طبیعی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) موجود است و نقش مهمی در تکثیر و تمایز سلولی در طی رشد و بلوغ مغز دارد. این فاکتورها به همراه پروتئین های پیوند به آن ها و گیرنده هایشان در نواحی آسیب دیده مغز بیان می شوند که نقش سیستم IGF ها را در آسیب مغزی نشان می دهد. شبیه سازی مولکولی یک روش محاسباتی مستقیم برای مطالعه ی تغییرات ساختمانی طیف وسیعی از مسایل فیزیکی و بیولوژیکی می باشد. از نظر محاسباتی، میدان های نیروی تجربی اشکال زیادی در شبیه سازی تا خوردن فاکتور رشد شبه انسولینی دارند.مواد و روش ها: در این مطالعه درجه حرارت انتقال برای IGF-1 مدل شد. سیستم به تعادل رسید و در مدت 100 پیکوثانیه برای تحلیل با روش مولکولار دینامیک مطالعه شد.یافته ها: بررسی تغییرات انرژی پتانسیل در سه میدان نیرو مشخص نمود، میدان نیروی AMBER  از میدان نیروی MM+ و OPLS بهتر می باشد و نیز شبیه سازی MD حداقل در این مدل از روش های MC و LD اثرپذیری بیشتری دارد.نتیجه گیری: درجه حرارت های پایین باعث پایداری ساختار می شود، در صورتی که درجه حرارت های بالا حالت عکس دارد

زمینه و هدف: به خوبی شناخته شده است که تفاوت های جنسی و نژادی در حساسیت به درد، درک درد، پاسخ به داروهای ضد دردی و در شیوع دردهای مزمن دارای نقش می باشند. در این تحقیق تفاوت های جنسی و نژادی در تاثیر محرومیت غذایی بر رفتارهای دردی ناشی از آزمون فرمالین در موش صحرایی مطالعه شد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در دانشگاه علوم پزشکی قزوین بر روی 56 موش صحرایی در 8 گروه با محدوده وزنی 220 تا 300 گرم انجام شد. گروه 1 و 2: اثر تزریق فرمالین بر رفتارهای دردی در موش های نر و ماده نژاد اسپراگ. گروه 3 و 4: اثر تزریق فرمالین بر رفتارهای دردی در موش های نر و ماده نژاد ویستار. گروه 5 و 6: اثرات محرومیت غذایی در رفتارهای دردی تحریک شده به وسیله آزمون فرمالین در موش های نر و ماده نژاد اسپراگ. گروه 7 و 8: اثرات محرومیت غذایی بر رفتارهای دردی برانگیخته شده توسط آزمون فرمالین در موش های نر و ماده ی نژاد ویستار. آب و غذا در دسترس موش ها بود و در محرومیت غذایی، 48 ساعت قبل از انجام آزمون فرمالین حیوانات از غذا محروم می شدند. برای انجام آزمون فرمالین 50 میکرولیتر فرمالین 2% به کف پای راست موش های آزمایشگاهی تزریق گردید و رفتارهای دردی تا 90 دقیقه ثبت شد.یافته ها: تفاوت های معنی داری بین موش های صحرایی نر و ماده گروه کنترل در نژاد اسپراگ در مرحله ی فاز B2 مشاهده شد. اگرچه مرحله اینترفاز در موش های نر نژاد اسپراگ طولانی تر از ماده ها بوده اما مرحله ی B2 ماده های اسپراگ طولانی تر از نرها بوده و مرحله آخر فاز 2 تاخیر دارد. تفاوت های معنی داری بین موش های صحرایی نر و ماده نژاد ویستار در آزمون فرمالین وجود نداشت. محرومیت غذایی 48 ساعته در موش های صحرایی نر و ماده نژاد اسپراگ سبب پردردی و یا افزایش رفتارهای دردی به دنبال آزمون فرمالین در فاز 1، اینتر فاز و فاز 2 شد، در حالیکه محرومیت غذایی48 ساعته سبب تفاوت های معنی داری در رفتارهای دردی برانگیخته شده با آزمون فرمالین تنها در فاز 2B برای نرها و فاز اینترفاز و فاز 2B برای ماده های نژاد ویستار شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه وجود اختلاف وابسته به جنس و نژاد در موش های صحرایی نژاد اسپراگ نسبت به ویستار در توسعه و ماندگاری رفتارهای دردی به دنبال تزریق فرمالین در کف پای حیوان را نشان می دهد و همچنین این اختلاف به دنبال محرومیت غذایی دیده شد.

زمینه و هدف: اعتیاد به مورفین و سندرم ترک ناشی از آن، از معضلات اصلی جوامع بشری است. در این مطالعه اثر نیکوتین بر شدت وابستگی فیزیکی و روانی ایجاد شده با تک دوز و دوزهای مکرر مورفین مطالعه شد.مواد و روش ها: در این مطالعه رتهای نر نژاد ویستار به دو روش تک دوز و دوزهای مکرر به مورفین وابسته شدند. در روش تک دوز، رتها تنها یک دوز مورفین دریافت کرده و 24 ساعت بعد از آن نالوکسان دریافت کردند و در روش دوزهای مکرر، رتها دوزهای افزایشی مورفین را به مدت 7 روز دریافت کردند و 24 ساعت بعد از آخرین دوز ( روز هشتم)، نالوکسان دریافت کردند. در روش تک دوز رتها 30 دقیقه قبل از دریافت نالوکسان یک دوز نیکوتین دریافت کردند اما در دوزهای مکرر از روز چهارم تا هفتم به مدت چهار روز، 15 دقیقه قبل از دریافت مورفین نیکوتین دریافت کردند. 5 دقیقه بعد از دریافت نالوکسان، رفتارهای مربوط به سندرم ترک، از رتها به مدت سی دقیقه فیلم برداری شد. سپس علائم فیزیکی و روانی سندرم ترک مورفین ثبت گردید.یافته ها: نتایج نشان داد تزریق دوزهای مکرر مورفین و حتی تنها یک دوز مورفین می تواند وابستگی ایجاد نماید. مصرف نیکوتین شدت علائم سندرم ترک خصوصا وزن مدفوع و امتیاز کل ترک را در روش تک دوز و افزایش وزن مدفوع، کاهش وزن، تنفر مکانی و امتیاز کل ترک را در دوزهای مکرر کم کرد.نتیجه گیری: بر پایه داده های ما، حتی یک دوز مورفین می تواند در رتها وابستگی ایجاد نماید. از طرفی، مصرف نیکوتین می تواند شدت علائم سندرم ترک را تضعیف نماید.

زمینه و هدف: نیکوتین آلکالوئیدی است که از طریق مصرف سیگار مورد استفاده میلیون ها نفر در دنیا می باشد، این افراد هم زمان در معرض انواعی از استرس زاها قرار دارند که اثراتی را بر بدن، از جمله سیستم های اندوکرین دارد. لذا این مطالعه به بررسی اثرات تداخل عمل مصرف نیکوتین با استرس بی حرکتی بر میزان پلاسمایی کورتیکوسترون و ACTH در موش های صحرایی نر بالغ، پرداخته است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 70 سر موش صحرایی نر بالغ در گروه های کنترل، شم و تجربی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه کنترل تحت هیچ تیماری قرار نگرفت. گروه شم فقط 1ml سرم فیزیولوژیک به صورت درون صفاقی روزانه به مدت 5 روز دریافت داشت. 5 گروه تجربی در دسته های مختلف، روزانه به مدت 5 روز تحت تیمارهای نیکوتین به میزان 0.3،0.5 و 1 میلی گرم بر کیلوگرم، به صورت درون صفاقی، استرس بی حرکتی به مدت 2 ساعت، استرس بی حرکتی + نیکوتین به میزان 0.3mg/kg قرار گرفتند. در پایان روز ششم از ناحیه بطن قلب موش ها، خون گیری به عمل آمد و میزان کورتیکوسترون و ACTH توسط روش رادیوایمونواسی اندازه گیری شد. داده ها با کمک برنامه آماری SPSS 18 آزمون های تجزیه واریانس و توکی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که، نیکوتین در دوزهای مختلف، استرس بی حرکتی و استرس بی حرکتی به همراه نیکوتین، باعث افزایش معنی دار کورتیکوسترون و ACTH در سطح p<0.05 می شوند.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که، تاثیر هم زمان استرس بی حرکتی با مصرف نیکوتین، باعث تقویت اثرات تحریکی نیکوتین و استرس به تنهایی بر میزان کورتیکوسترون و ACTH می گردد

زمینه و هدف: استروژن نقش مهمی در جمع آوری رادیکال آزاد دارد. قطع ترشح استروژن در یائسگی به عنوان منبع افزایش گونه های فعال اکسیژن در نظر گرفته می شود. به علت کاهش استروژن، سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در این فاز تحت تاثیر قرار می گیرد. هدف از این مطالعه بررسی ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در زنان یائسه است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع شاهد موردی روی 75 زن یائسه به عنوان گروه آزمون و 74 زن غیریائسه به عنوان گروه کنترل انجام شد. واحدهای پژوهش به روش نمونه گیری آسان انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. میزان فعالیت سرمی آنزیم کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در حالت ناشتا سنجیده شد. یافته ها: میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در زنان بعد از یائسگی (میلی مولارترولوکس 11.4±4.4) که نسبت به قبل از یائسگی (میلی مولارترولوکس 10.3±1.2) به طور معنی داری کاهش یافت. (p<0.05) میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در زنان بعد از یائسگی (واحد بر میلی گرم پروتئین 1.92±0.14) که نسبت به قبل از یائسگی (واحد بر میلی گرم پروتئین 2.07±0.09) به طور معنی داری کاهش یافت. (P<0.05).نتیجه گیری: داده های این تحقیق حاکی از آن است که احتمالا در زنان یائسه کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، کاهش فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در زنان یائسه به خاطر افزایش استرس اکسیداتیو است.

زمینه و هدف: ورزش هوازی آزادسازی بتا اندورفین ها و سایر پپتیدهای شبه افیونی درون زاد مغز را افزایش می دهد، در نتیجه اثرات مرفین و سایر آگونیست های گیرنده های شبه افیونی را پدید می آورد و بدین ترتیب ممکن است بتواند در دوران ترک از شدت علائم کاسته و در فرآیند ترک مفید واقع شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات حاد تمرینات ورزشی شنا (برنامه تمرینی منتخب) بر روی رفتارهای شایع موش های معتاد در سندرم ترک می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250±20 و تعداد 24 سر در دو گروه معتاد کنترل و معتاد ورزیده قرار گرفتند و سپس توسط سولفات مرفین 0.4 گرم در لیتر به مدت 21 روز معتاد شدند. حیوانات معتاد ورزیده، تمرینات شنا را 5 روز در هفته به مدت 8 هفته که، در ابتدا 60 دقیقه به مدت 3 هفته، سپس 90 دقیقه در 2 هفته و در پایان 120 دقیقه به مدت 3 هفته بود، انجام دادند. علایم رفتاری مانند (پرش، ایستادن روی دو پا، دندان قروچه، اسهال، لرزش بدن، صعود و کشیدن بدن) بر حسب تعداد در زمان به مدت 30 دقیقه در هر دو گروه، اندازه گیری شد. تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر با نرم افزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: اطلاعات نشان دادند ورزش هوازی شنا بعد از پنج و هشت هفته به صورت حاد (بلافاصله بعد از تمرین ورزشی) توانست به طور معناداری (حداقل (p<0.05) میزان بروز علایم سندرم ترک مانند پرش، ایستادن روی دو پا، دندان قروچه، اسهال، لرزش بدن، صعود و کشیدن بدن را کاهش دهد.نتیجه گیری: با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گرفت که تمرین ورزشی منظم شنا با شدت متوسط در مدت 5 و 8 هفته به صورت حاد می تواند در کاهش بروز تعداد علائم رفتاری سندرم ترک حیوانات معتاد به مرفین موثر و مفید باشد.

زمینه و هدف: افسردگی یکی از مشکلات حال حاضر جوامع پیشرفته و در حال توسعه می باشد. مطالعات نشان می دهد که افسردگی نه تنها یک اختلال روانپزشکی بوده، بلکه مشکلات مختلف جسمی را نیز به دنبال دارد. از جمله مهمترین مشکلاتی که افسردگی ایجاد می کند، اختلالات سیستم ایمنی می باشد. مطالعات نشان می دهد که افسردگی موجب التهاب مزمن و مخرب توسط سیستم ایمنی می شود. به گونه ای که التهاب خود موجبات وخیم تر شدن افسردگی را فراهم می آورد. در پاسخ های ایمونولوژیک، مولکول های متعددی جهت ایجاد التهاب بالاخص التهاب مزمن نقش دارند، به گونه ای که می توان به مسیرهای وابسته به (JAK/STAT)activators of transcription jans Kinase/signal transducers and و یا اینکه به التهاب متعاقب القاء توسط سنسورهای میکروبی مثل To11 Like Receptor، Absent in melanoma 2 (AIMII) و همچنین Node like receptor (NLR) اشاره کرد. به نظر می رسد که همین مولکول ها با تولید سایتوکین های التهابی در ایجاد التهاب در بیماران مبتلا به افسردگی دخیل می باشند. بنابراین بررسی الگوی سایتوکین ها و همچنین مسیرهایی که منجر به تولید سایتوکین های التهابی در بیماران مبتلا به افسردگی می شود، می تواند جهت مشخص شدن پاتوژنز بیماری کمک کننده باشد. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه، جمع آوری مطالعات اخیر در زمینه الگوی سایتوکین ها و همچنین مولکول های درگیر در التهاب به دنبال افسردگی می باشد.مواد و روش ها: داده های موجود در این مقاله مروری با استفاده از جستجوی کلید واژه های سایتوکین (cytokine)، افسردگی (Depression)، TLR، التهاب (Inflammation) و مولکول های سیگنالینگ (signaling molecules) در موتورهای جستجوگر Pubmed،scopous و Google scholar جمع آوری شد و بر اساس موضوعیت داده ها در قسمت مربوطه مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: نتیجه جستجو و بررسی مطالعات انجام شده نشان داد که بیماران مبتلا به افسردگی از یک التهاب مزمن رنج می برند که سایتوکینها و مولکولهای TLR در این میان نقش به سزایی ایفا می کنند.نتیجه گیری: با توجه به این نتایج، به نظر می رسد که التهاب، نقش زیادی در پاتوژنز بیماری افسردگی ایفا کرده و مطالعات آینده در زمینه هدف قرار دادن پاسخها و مولکولهای التهابی، می تواند راهکاری مناسب برای درمان این دسته از بیماران به شمار آید.

زمینه و هدف: با وجود عوارض زور زدن فعال مادر در مرحله دوم زایمان، در بیش از 75% زایمان ها، مادران به استفاده از این روش، تشویق می شوند. هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر زور زدن خودبخودی، در مرحله دوم زایمان بر پیامدهای مادری و جنینی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 160 خانم حامله واجد شرایط، با تشخیص پزشک کشیک، در یکی از دو گروه زور زدن خودبخودی (انجام تنفس در حین زور زدن و عدم استفاده از عضلات شکمی) (گروه آزمون 80 نفر) و گروه زور زدن فعال (نگه داشتن نفس و تشویق مادر به زور زدن با استفاده از عضلات شکمی) (گروه کنترل 80 نفر) قرار گرفتند. طول مراحل زایمان، وضعیت پرینه، آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادی ارزیابی شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: دو گروه از نظر طول مدت مرحله اول و دوم زایمان تفاوت آماری معنی داری نداشتند. سالم ماندن پرینه در گروه آزمون با اختلاف معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.001)، اما پارگی خودبخودی تفاوت آماری معنی داری نداشت. میزان نیاز به اپی زیاتومی در گروه آزمون 33.8% و در گروه کنترل 66.2% که این تفاوت معنی دار بود (p<0.001) در گروه آزمون آپگار دقیقه اول نوزادی به طور بارزی بالاتر بود (p<01.011)، اما بین دو گروه از نظر نمره آپگار دقیقه پنجم تفاوت آماری معناداری وجود نداشت.نتیجه گیری: زور زدن خودبخودی مادر در مرحله دوم زایمان باعث کاهش صدمات پرینه و بهبود نتایج نوزادی می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.