در کتاب های دستور ایتالیایی تنها از دو جهت فعل، صحبت شده است، اما اگر ازدیدگاه کاربردشناختی به مجهول نگاه کنیم، آن را هم چون یکی از ابزارهای زبانی برای نشان دادن نگرش و منظری متفاوت به یک رویداد می بینیم. در این مقاله، تغییر منظر گوینده را، با توجه به نظریه ظرفیت، بررسی می کنیم. بنابراین نظریه، هر فعل، بر اساس ظرفیتش، از پیش مشخص می کند که در چه محیط نحوی ظاهر می شود و چه سازه هایی باید و یا می توانند هم نشین آن شوند. بنابراین با تغییر در ظرفیت فعل، از جمله با کاهش ظرفیت آن، می توانیم سازه ها و در نتیجه ساختار جمله را تغییر دهیم و این یکی از راه های بیان یک عمل از منظری متفاوت است. در همین چارچوب می کوشیم نشان دهیم زبان ایتالیایی دارای سه جهت معلوم، میانه و مجهول است که درجهت میانه عنصر مجهول غالب است. همچنین سازوکارهایی که برای ساخت های مجهولی و میانه به کار می رود، نشان داده خواهد شد.