بزرگراه های درون شهری یکی از تسهیلات زیربنایی هستند که در جابه جایی های روزانه نقش مهمی دارند. مدیریت صحیح آمد و شد با بهره گیری از وسایل مختلف کنترل ترافیک در این بزرگراه ها، می تواند جریانی روان و یکنواخت را به وجود آورد که در کاهش تاخیرها و افزایش ظرفیت جریان بسیار موثر باشد. کنترل رمپ و اعمال سرعت مجاز متغیر دو شیوه از کارآمدترین ابزار برای کنترل بزرگراهی هستند که در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات زیادی روی تاثیر آنها بر جریان انجام شده و این موضوع را به یکی از مباحث روز تبدیل کرده است. از این رو در این مقاله یک مدل ابتکاری جهت هماهنگ سازی و بهینه سازی مقادیر این دو کنترل کننده در یک شبکه بزرگراهی ارایه می شود. این مدل متشکل از یک مدل غیر خطی پیش بینی جریان ترافیک، برای محاسبه تابع هدف مدل و الگوریتم بهینه سازی ژنتیک برای بهینه کردن مقادیر متغیرها است. مدل معرفی شده، سپس روی یک معبر فرضی بزرگراهی پیاده می شود. با مقایسه نتایج حاصل از پیاده سازی این مدل، این حقیقت قابل درک است که کنترل کننده رمپ به تنهایی فقط در شرایطی که ازدحامی در مسیر اصلی وجود ندارد کارا است و با ایجاد تراکم و بالا رفتن نسبت حجم به ظرفیت در معبر اصلی، از میزان تاثیرگذاری آن کاسته می شود. در این حالت با به کار بردن سرعت مجاز متغیر در بالادست رمپ، هم به روان سازی و یکنواخت کردن جریان کمک می شود و هم کنترل کننده رمپ به بالاترین میزان تاثیرگذاری خود بر جریان معبر اصلی می رسد.