در این مطالعه از تعداد 1874 رکورد صفات تولید مثل حاصل از جفتگیری 682 راس میش با 150 راس قوچ طی سال های 1370 تا 1377 در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند بختیاری به منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات تولید مثل به وسیله روش های III هندرسون و حداکثر درست نمایی محدود شده عاری از مشتق گیری REML) DF- ( استفاده گردید. تاثیر عوامل محیطی نظیر سال و سن میش در زمان آمیزش بر اغلب صفات معنی دار (0.05 و p<0.01) برآورد گردید. با استفاده از روش III هندرسون وراثت پذیری ناتنی پدری صفات مورد بررسی از 0.14±0.05 تا 0.28±0.07، وراثت پذیری ناتنی مادر از 0.13±0.08 تا 0.44±0.10 و تکرارپذیری از 0.05±0.03تا 0.18±0.03 برآورد گردید. وراثت پذیری صفات مورد بررسی با استفاده از روش DF-REML از صفر تا 0.11±0.03 و ضریب تکرارپذیری از 0.03 تا 0.20 و همچنین همبستگی های فنوتیپی و ژنتیکی بین اغلب صفات مورد بررسی مثبت و از 0.47±0.16 تا 0.91±0.03 برآورد گردید. با توجه به فرضیات پایه برای برآورد به روش III هندرسون یعنی تلاقی تصادفی، عدم ارتباط ژنتیکی بین حیوانات و عدم انتخاب و با توجه به اینکه امکان تحقق چنین فرضیاتی در گله های تجارتی مانند گله مورد مطالعه وجود ندارد بنابراین برآورد پارامترهای ژنتیکی به وسیله روش DF-REML نسبت به روش III هندرسون دقیق تر می باشد مگر در مورد تکرارپذیری که بین دو روش فوق الذکر اختلاف قابل ملاحظه ای مشاهده نشد. در هر صورت با توجه به پایین بودن ضریب وراثت پذیری به روش DF-REML به منظور افزایش بازده صفات تولید مثل ابتدا بایستی شرایط محیطی را بهبود بخشید و در صورت لزوم از آمیخته گری و یا ورود ژن های عمده استفاده نمود. همچنین به علت برآورد پارامترهای ژنتیکی در حد پایین به نظر می رسد انتخاب در داخل نژاد به تنهایی نتواند بهبود قابل ملاحظه ای در بازده صفات تولید مثل ایجاد نماید.