گوارش
سال:1386 | دوره:12 | شماره:4 (پیاپی 61) |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: بیماریهای انگلی، از جمله مهمترین مسایل و مشکلات غالب کشورهای دنیا، خصوصا کشورهای در حال توسعه می باشند. از آنجا که قسمتهای مختلف ایران، دارای تنوع آب و هوایی و الگوهای فرهنگی- اجتماعی متفاوتی است، مطالعه اپیدمیولوژیک هر استان به طور جداگانه ضرورت می یابد. با توجه به اینکه طی یک دهه گذشته مطالعه ای اختصاصی در مناطق عشایری استان خوزستان بر روی انگلهای روده ای انجام نشده است. بر آن شدیم تا میزان شیوع انگلهای روده ای در سطح عشایر و روستاهای واقع در مناطق عشایری استان خوزستان را بررسی کنیم.روش بررسی: این مطالعه، به روش مقطعی صورت گرفته است و نمونه گیری آن از نوع احتمالی و به روش تصادفی خوشه ای می باشد. از کل خوشه ها، 15 خوشه به طور تصادفی انتخاب شدند. بدین ترتیب، از منطقه جنوب غرب، 15 روستا و از منطقه شمال شرق، 13 روستا به طور تصادفی انتخاب شدند. در مراجعه به هر روستا (منطقه عشایری)، 25-20 خانوار به طور تصادفی انتخاب شدند و در مجموع در هر روستا 50 نفر با مراجعه به درب منازل و به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. در نهایت، از 1494 نفر (789 نفر مذکر و 705 نفر مونث) با گروههای سنی متفاوت در دو منطقه مختلف عشایری نمونه مدفوع گرفته شد و با نمونه گیری و به روش رسوبی فرمالین اتر برای تمامی نمونه ها و روش گسترس مستقیم در نمونه های اسهالی، از نظر انگل های روده ای در یک نوبت آزمایش انجام گردید. ضمنا نمونه های مدفوع به صورت تازه جمع آوری می شد و جهت بررسیهای بیشتر در همان روز به آزمایشگاه ارسال می گردید. اطلاعات، توسط نرم افزار آماری SPSS v.11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: محدوده سنی افراد مورد بررسی بین 6 ماه تا 100 سال قرار داشت و میزان مشارکت معادل 40.38% برآورد شد. یافته های مطالعه نشان داد که 379 نفر (25.36 درصد) افراد مورد بررسی، حداقل به یک نوع انگل روده ای (تک یاخته یا کرم)، اعم از بیماریزا و غیر بیماریزا آلوده بودند. میزان آلودگی به تک یاخته های روده ای 322 مورد (21.55 درصد) و میزان آلودگی به کرمهای روده ای 57 مورد (3.81 درصد) بود. فراوانتری تک یاخته های روده ای شامل: ژیاردیالامبلیا (10.91 درصد)، انتامباکلی (9.37 درصد)، بلاستوسیستیس هومینیس (2.4 درصد) بودند و شایعترین کرمهای روده ای نیز عبارت بودند از: هیمنولپیس نانا (2.54 درصد)، استرانژیلوئیدس استرکورالیس (0.6 درصد) و گونه های تریکوسترونجیلوس (0.47 درصد).نتیجه گیری: با مقایسه درصدهای آلودگی در این مطالعه و دیگر مطالعات مشابه در سالیان گذشته، می توان نتیجه گرفت که شیوع انگلهای روده ای در استان خوزستان، همچون دیگر نقاط کشور، رو به کاهش گذاشته است؛ ولی همچنان زمینه های آلودگی در این بخش از کشور وجود دارد. یافته های این مطالعه، نشان دهنده میزان نسبتا بالای آلودگی به ژیاردیا می باشد و ارتباط آماری معنی داری، بین ابتلا به ژیاردیا و سن مشاهده شد؛ یعنی با کاهش سن، ابتلا به ژیاردیا افزایش داشت. همچنین بین توزیع فراوانی ابتلا به انگلهای روده ای بین دو منطقه مطالعه شده، اختلاف معنی داری دیده شده است.

زمینه و هدف: عفونت HBV یک مشکل بزرگ بهداشت جهانی در حال حاضر است و علی رغم وجود یک واکسن موثر، بیش از 370 میلیون انسان در دنیا به عفونت مزمن با هپاتیت B مبتلا می باشند. اگر چه در برخی افراد ناقل مزمن، روش واکسن درمانی کاربرد دارد، غالبا این گونه بیماران نمی توانند به تحریک ایمنی ناشی از این واکسن پاسخ دهند و بعضا موتاسیونهای ایجاد شده در سوشهای مقاوم به واکسن در اپی توپ های ایمنی پروتئین سطحی ویروس (HBsAg) رخ می دهد.روش بررسی: برای 19 بیمار ناقل مزمن غیر فعال HBsAg، که در سرم آنها HBV DNA قابل تشخیص بود، 3 تزریق استاندارد واکسن هپاتیت B به فاصله 1 ماه انجام شد. روی 2 نمونه از هر بیمار، یکی قبل از تزریق واکسن نوبت اول و دیگری پس از تزریق واکسن سوم (جمعا 38 نمونه)، Nested-PCR برای ژن سطحی با پرایمرهای اختصاصی انجام شد و بعد از تعیین توالی محصولات PCR، موتاسیون های موجود در این قطعه در مقایسه با سوشهای ایرانی و Database مشخص شد.یافته ها: تعیین توالی نمونه ها نشان دهنده تعدادی موتاسیون تغییر دهنده اسید آمینه و تعدادی mutation silent در خارج از ناحیه "a"determinant است و بیشتر موتاسیونها در اسیدهای آمینه نواحی 215-205 تجمع داشتند. از تعداد کل موتاسیونهای منجر به تغییر اسید آمینه (92 عدد)، تعداد 51 عدد (55.4%) در اپی توپ های ایمنی به وقوع پیوسته بود، که شامل: 5 عدد دراپی توپ B (5.4%)، 21 عدد در اپی توپ Th (22.8%) و 25 عدد دراپی توپ CTL (27.2%) بودند. توزیعه موتاسیونی به سه دسته بود: در 3 نمونه تعداد موتاسیونها بعد از درمان افزایش یافت، در 6 نمونه کاهش پیدا کرد و در 7 نمونه تفاوتی بین قبل و بعد از درمان دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، موتاسیونهای بررسی شده در این پژوهش، خارج از ناحیه "a"determinant قرار گرفته اند. موتاسیونهای ناحیه اپی توپ های ایمنی سلولهای Th و CTL می توانند از نوع فرار ایمنی باشند و دلیلی بر عدم پاسخ دریافت کنندگان واکسن به آن در نظر گرفته شوند.

زمینه و هدف: علل سرطان معده متعدد می باشند. تصور می شود احتمال ابتلای بستگان درجه اول مبتلایان به سرطان معده به این بیماری، بیشتر از افراد عادی است. این مطالعه به بررسی مقدار این خطر به روش متاآنالیز می پردازد.روش بررسی: مرور مقالات با استفاده از PubMed و دیگر منابع تا فوریه 2008 صورت گرفت. مطالعات موردی- شاهدی که میزان شیوع سابقه فامیلی مثبت ابتلا به سرطان معده را در مبتلایان به این سرطان، در مقایسه با جمعیت غیر مبتلا به سرطان بررسی کرده بودند؛ در متاآنالیز گنجانده شدند. متاآنالیز از نوع Pooled odd ratio توسط نرم افزار Review Manager 4.2. O انجام شد.یافته ها: چهارده مطالعه از مجموع 113 مطالعه وارد متاآنالیز شدند. این متاآنالیز شامل 8506 بیمار مبتلا به سرطان معده و 53782 شاهد است. 23.5% بیماران و 11.5% گروه شاهد حداقل یک سابقه فامیلی داشتند (p<0.00001). ریسک نسبی (RR) ابتلا به سرطان معده در افراد دارای سابقه فامیلی 2.86 (CI=%95, 2.21-3.70) می باشد. پراکندگی در متاآنالیز معنی دار بود و فقط در مطالعات با کیفیت بالا کاهش یافت. محاسبه در زیرگروهها، تغییر معنی داری در زیر گروه بیماران آسیایی، مطالعات با کیفیت بالا، نوع هدف اصلی مطالعه و درجه نسبت فامیلی با ابتلا به سرطان معده نشان نداد.نتیجه گیری: احتمال ابتلای بیمارانی که سابقه سرطان معده در بستگان درجه اول و دوم خود دارند، به این بیماری، سه برابر است. برای پیشگیری و درمان به موقع این افراد نیاز به طراحی راهکارهای مشخص است.

زمینه و هدف: الگوی غذای مصرفی و کمبود برخی مواد مغذی از عوامل اصلی محیطی خطرساز سرطان مری شناخته شده اند. هدف این مطالعه تعیین الگوی غذای مصرفی و عوامل خطر تغذیه ای در منطقه پرخطر از نظر بروز سرطان مری است.روش بررسی: الگوی غذای مصرفی ساکنین بالای 30 سال شهرستانهای گنبد و کلاله، که وارد مطالعه آینده نگر سرطان مری شدند. به واسطه پرسشنامه بسامد خوراک معتبر شده 117 قلمی، از طریق بانک اطلاعاتی ایرانی تعیین شد و از آزمون رگرسیون چندگانه خطی برای مقایسه جنس، مکان اقامت و قومیت استفاده شد.یافته ها: 30463 نفری که بررسی شدند با میانگین سنی 52.2 سال و با ترکیبی شامل 57.5% جنس زن، 75% ترکمن، 73.6% روستایی و 71.2% بی سواد بودند. میزان اضافه وزن و چاقی در میان زنان و ساکنین شهر بیشتر از سایر گروهها بود. به طور کل، 65% انرژی دریافتی از کربوهیدارت ها، 22% از چربی ها و 13% از پروتئین ها تامین می شود.نتیجه گیری: میزان مصرف انرژی دریافتی در اغلب افراد جامعه در حد مورد نیاز بود و کمبود دریافت ریز مغذی ها مخصوصا ریبوفلاوین، ویتامین آ، فیبر و آهن در میان این جامعه به چشم می خورد.

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال یکی از سرطانهای کشنده در جهان است. میزان شیوع سرطان کولورکتال بسته به منطقه جغرافیایی متفاوت است. در سرطان کولورکتال عوامل ژنتیکی و عادتهای غذایی نقش دارند. ژن P53 مهمترین ژن مهار کننده تومور است. میزان جهش اگزون های 7 و 8 ژن P53 در نمونه های سرطانی کولورکتال در نواحی مختلف متفاوت گزارش شده است. هدف ما از این مطالعه تعیین میزان جهش اگزون های 7 و 8 ژن P53 در نواحی مختلف روده بزرگ و ارتباط آن با شاخصهای هیستوپاتولوژی در سرطان کولورکتال است.روش بررسی: این مطالعه روی 80 نمونه سرطانی کولورکتال که طی سالهای 82 تا 85 به بیمارستانهای شهر اصفهان مراجعه کرده بوند، انجام شد. DNA نمونه ها بعد از انجام مراحل بافتی و تشخیص پاتولوژی با روش فنل کلروفرم، ایزوآمیل الکل در بخش ژنتیک دانشکده پزشکی اصفهان استخراج شد و اگزون های 7 و 8 ژن P53 با PCR تکثیر شد و متعاقب الکتروفورز افقی با روش SSCP جهش اگزون های فوق تعیین شد. داده ها با تست کای دو تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 80 نمونه مطالعه شده، در 9 نمونه در اگزون های 7 و 8 ژن P53 جهش تشخیص داده شد، که 4 مورد در اگزون 7 و 5 مورد در اگزون 8 بود. بین جهش های ژن P53 با نواحی مختلف روده بزرگ ارتباط معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین جهش با درجه تمایز و مرحله بندی تومور ارتباط معنی دار دیده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: مطالعه ما نشان می دهد که میزان جهش در هر یک از اگزون های 7 و 8 ژن P53 در سرطان کولورکتال در منطقه مورد مطالعه از الگوی خاصی تبعیت می کند به طوری که با برخی از نواحی جهان تفاوت دارد.

زمینه و هدف: کولونوسکوپی وسیله تشخیصی و درمانی جهت ارزیابی و درمان بیماریهای کولورکتال است. سدیشن و راحتی در کولونوسکوپی بسیار مهم است. در حال حاضر دو روش برای سدیشن وجود دارد: بیهوشی عمومی و استفاده از ضد دردهای دیگر. استفاده از طیف آرام بخش ها و ضد دردها شایعترین وسیله برای سدیشن حین کولونوسکوپی در جهان است.روش بررسی: در این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی، 145 بیمار تحت کولونوسکوپی به 4 گروه D, C, B, A تقسیم شدند: در گروه A سدیشن با هیدروکسی زین خوراکی به تنهایی، در گروه B سدیشن با هیدروکسی زین خوراکی و پتدین وریدی، در گروه C سدیشن با پتدین وریدی و در گروه D سدیشن با میدازولام و پتدین وریدی صورت گرفت. سپس میزان رضایت مندی یا درد بیماران با پرسشنامه های رضایت مندی GHAA-9 و VAS به دست آمد.یافته ها: رضایت مندی و کنترل درد در گروههای مختلف تفاوت آماری داشت (p<0.05). در گروه هیدروکسی زین 32 بیمار (84.3 درصد) و در گروه هیدروکسی زین خوراکی + پتدین تزریقی 24 بیمار (64.9 درصد)، در گروه میدازولام + پتدین وریدی 2 بیمار (5.7 درصد) و در گروه پتدین وریدی 2 بیمار (5.7 درصد) رضایتمندی از کولونوسکوپی را عالی گزارش کردند.نتیجه گیری: هیدروکسی زین خوراکی در مقایسه با ترکیب یک نارکوتیک و بنزودیازپین در کاهش درد و رضایتمندی بیمار بسیار موثر بود و می توان از آن به عنوان یک جایگزین مناسب برای داروهای معمول وریدی استفاده کرد.

در این گزارش، مرد 26 ساله ای معرفی می شود که با تظاهر اولیه آسیت اگزوداتیو به عنوان عارضه بیماری کرون ایلئوکولیت شدید همراه درد شکم و اسهال شدید در بیمارستان بستری شد. آسیت در جریان بیماری کرون به ندرت دیده می شود و اغلب نتیجه بدخیمی همزمان، عفونت پریتوئن یا ترمبوز ورید پورت یا کبدی است، اما در این بیمار شواهدی از موارد بالا و یا هر گونه التهابی درسایر اعضا، به غیر از روده، مشاهده نشد و سرانجام با تشخیص بیماری کرون تحت درمان قرار گرفت، به طوری که با شروع درمان 5- آمینوسالیسیلیک اسید و استروئید، تمامی علایم و آسیبت بیمار بهبود یافت و در حال حاضر، با مصرف روزانه 1.5 گرم مسالازین، بعد از یک سال پیگیری حال عمومی بیمار خوب است.

بقای پنج ساله بیماران مبتلا به سیروز جبران نشده کریپتوژنیک بسیار کم است؛ به طوری که در مطالعات، این میزان کمتر از 14 درصد است. بیماری که شرح حال او گزارش می شود، مرد 70 ساله مبتلا به سیروز کریپتوژنیک است که به مدت 22 سال بعد از اسپلنکتومی و از زمان تشخیص، علی رغم خونریزی گوارشی و آسیت به مدت 16 سال، هنوز زنده است و با حال عمومی رضایت بخش همچنان تحت پیگیری است.