این گفتار گزارش پژوهشی است درباره نقش و جایگاه سیاست پنهان زبان در برنامه ریزی و چگونگی تعامل آن با سیاست آشکار زبان. در چنین بحثی تلویحا به اهمیت جایگاه مخاطبان و متولیان برنامه ریزی زبان، که همانا منابع انسانی آن اند، توجه می شود. پری (PERRY 1985, p.300)، در مقایسه برنامه ریزی زبان های فارسی و ترکی در عهد رضاشاه و آتاتورک، یکی از علل رسیدن آتاتورک به اهداف اصلاح زبان ترکی - فارغ از تایید با انکار ایدئولوژیک برنامه او - توجه به نگرش های مردمی و، در مقابل، علت ناکامی برنامه های زبان رضاشاه را بی توجهی به این نگرش ها می داند.