علوم کشاورزی ایران
سال:1384 | دوره:36 | شماره:1 |تعداد مقالات:25

خانواده  Lygaeidae با بیش از 4000 گونه شناخته شده در دنیا، یکی از بزرگترین خانواده های راسته نیم سخت بالپوشان محسوب می شود. اکثر گونه های این خانواده گیاهخوارند، البته گونه های شکارگر و خونخوار نیز در بین آنها یافت می شود (9). در این تحقیقات که از فروردین ماه 1379 تا شهریور ماه 1380 در مزارع و باغات شهرستان کرج انجام گرفت نمونه هایی از این سن ها توسط تور حشره گیری، آسپیراتور و تله نوری جمع آوری گردید. در تشخیص نمونه ها از کلیدهای شناسایی مختلف استفاده شد و ویژگی های کلیدی در شکل شناسی خارجی و داخلی نظیر بخش چرمی و غشایی بال رویی، وضعیت چشم های ساده و مرکب، شکل پاها و خارهای آن، محل قرار گرفتن سوراخ های تنفسی، رنگ و طول بدن و بخصوص شکل پارامر و اداگوس نر مورد استفاده قرار گرفت. نمونه های شناسایی شده توسط R.E. Linnavouri (فنلاند) تایید گردید. از نمونه های بررسی شده، تعداد 13 گونه از 11 جنس و 5 زیر خانواده به قرار زیر معرفی می گردد:Subfamily: Lygaeinae 1- Lygaeus pandurus (Scop.) 2- Lygaeus equestris (L.) 3- Lygaeus saxatilis (Scop.) Subfamily : Orsillinae 4- Nysius cymoides (Spinola) 5- Nysius graminicola (Kolenati) Subfamily : Geocorinae 6. Geocoris megacephalus (Rossi) Subfamily : Cyminae 7. Cymus melanocephalus Fb. Subfamily : Rhyparochrominae 8. Beosus quadripunctatus (Muller) 9. Peritrechus gracilicornis Puton 10. Lamprodema maurum (Fabricius) 11. Camptocera glaberrima (Waller) 12. Bleteogonus circumcinctus Reuter 13. Emblethis denticollis Horvath 14. Eremocoris sp.

در طراحی یک سیستم زهکشی زیرزمینی تعیین فاصله و عمق زهکش ها برای حفظ تراز آب در عمقی از سطح زمین که شرایط مطلوب از نظر رطوبت و شوری در محیط ریشه را فراهم آورد از اهمیت خاصی برخوردار است. اما معمولا پس از اجرای سیستم زهکشی در مزرعه فواصل زهکشی پیش بینی شده توسط رابطه هوخهات بار آبی مطلوب را ایجاد نمی کند و باعث ایجاد تنش رطوبتی و یا شرایط ماندابی برای گیاه می گردد. برای رفع این مشکل می توان از یک ضریب اصلاحی در رابطه هوخهات استفاده کرد. به منظور برآورد ضریب اصلاحی رابطه هوخهات برای زهکش های زیرزمینی رودشت اصفهان از یک مزرعه آزمایشی دارای سیستم زهکشی زیرزمینی به وسعت تقریبی یک هکتار در اراضی ایستگاه تحقیقات کشاورزی رودشت واقع در 65 کیلومتری شرق اصفهان استفاده شد. در این مزرعه آزمایشی نیمرخ های مختلف سطح ایستابی بین دو زهکش در ضرایب مختلف زهکشی قرائت گردید. نتایج تحلیل آماری نشان داد که نیمرخ سطح ایستابی و ضریب زهکشی از طریق چند جمله ای درجه شش با ضریب همبستگی بیش از 80 درصد با یکدیگر در ارتباط هستند. با استفاده از معادله برازش داده شده و تخمین ارتفاع سطح ایستابی بالای زهکش ها و کاربرد آن در معادله هوخهات تعیین فاصله زهکش ها برای شرایط عملی امکان پذیر می گردد.

تعداد هشت رقم برنج ایرانی و خارجی در سال 1379 بصورت یک طرح دای آلل یک طرفه با یکدیگر تلاقی داده شد و در سال 1380 والدین و نتاج در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی کشت گردیدند و 7 صفت کمی در آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس حاکی از وجود تفاوتهای ژنتیکی بین ارقام و همچنین ترکیب پذیری عمومی و خصوصی صفات والدین و هیبریدها بود. بدین ترتیب در تلاقی های مورد مطالعه وجود اثرات افزایشی و غیر افزایشی ژن ها در کنترل صفات مربوطه محرز گردید. صفت تعداد پنجه در هر بوته تحت کنترل اثرات غالبیت کامل ژن ها و صفات ارتفاع بوته و زمان نشاکاری تا 50% خوشه ها تحت کنترل ژنهایی با اثرات غالبیت نسبی بود و قابلیت توارث خصوصی آنها 0.68 و 0.61 بر آورد گردید. صفات شاخص برداشت، وزن شلتوک هر بوته، طول دوره رشد و زمان نشاکاری تا رسیدگی کامل دانه ها توسط اثرات فوق غالبیت ژن ها کنترل می شد و سهم اثرات غیرافزایشی بیشتر از سهم اثرات افزایشی بود.

علف لیمو، یک گیاه دارویی و معطر از تیره گندمیان است که بیش از نیم قرن از سابقه کشت آن در جهان، بویژه در نواحی گرمسیری شرق آسیا می گذرد. گونه ای از این گیاه (کاه مکی) با نام علمی Cymbopogon olivieri (Boiss.) Bor در نواحی جنوب (سرباز و جیرفت) و غرب ایران (دزفول و مسجد سلیمان) پراکنده است. این تحقیق به منظور جمع آوری و ارزیابی شاخص های رویشی و عملکرد اسانس گونه مذکور در نواحی بومی و همچنین مطالعه سازگاری توده های بومی نواحی غرب در مناطق جدید بر اساس طرح بلوکهای کامل تصادفی طی سالهای 78 و 79 انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین توده های بومی از نظر طول برگ بعنوان اندام حاوی اسانس، عملکرد وزن تر بوته و مقدار اسانس (%v/w) اختلاف معنی دار وجود دارد. بطوریکه توده مسجد سلیمان با 3.33 درصد و توده سرباز با 1.41 درصد به ترتیب دارای بیشترین و کمترین درصد اسانس در واحد وزن خشک گیاه می باشند. سازگاری توده های مسجد سلیمان و دزفول نشان داد که صفات مورد اندازه گیری به نحو بارزی تحت تاثیر شرایط محیطی مناطق جدید قرار گرفتند. بطوریکه عملکرد وزن تر بوته و درصد اسانس این توده ها در برخی از مناطق نظیر کرج و شمال تهران افزایش یافت.

ریزماهواره‏ها یا توالی‏های تکراری ساده از نشانگرهای مولکولی دی ان ا بوده و دارای واحدهای تکراری 2-6 جفت بازی می‏باشند. حفظ تنوع ژنتیکی به منظور اصلاح گیاهان زراعی و ارتقای سطح مدیریت منابع ژنتیکی از اهمیت زیادی در برنامه‏های اصلاحی ذرت برخوردار است. در این مطالعه شباهت ژنتیکی 46 اینبردلاین مورد استفاده در برنامه‏های اصلاحی ذرت با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره مورد بررسی قرار گرفت. استخراج دی ان ا از برگ های جوان ذرت با روش دلاپورتا و همکاران انجام شد و سپس تکثیر با ده جفت آغازگر ریزماهواره صورت گرفت. محصولات تکثیر شده با استفاده از ژل پلی‏آکریلامید %6 دارای اوره 7 مولار و تحت شرایط واسرشتگی تفکیک شده و با رنگ‏آمیزی نیترات نقره قابل رویت گردید. الگوی باندی براساس حضور باند (یک) یا عدم حضور باند (صفر) نمره دهی شده و محتوای اطلاعات چندشکلی برای هر جفت نشانگر محاسبه گردید و میانگین چندشکلی 0.73 برآورد شد. تعداد آلل ها در جایگاه از 3-14 متغیر بوده و در مجموع 69 آلل شناسایی شد. با استفاده از نرم افزار NTSYS فاصله ژنتیکی ژنوتیپ ها براساس ضریب تشابه جاکارد محاسبه و روش تجزیه خوشه ای دورترین همسایه برای گروه بندی استفاده شد. بر اساس دندروگرام حاصله، 46 لاین مورد مطالعه در سه گروه قرار گرفتند. وجود دو اینبردلاین تجاری B73 و MO17 از دو گروه هتروتیکی مخالف و همچنین تیپ آندوسپرمی اینبردلاین ‏ها به تفسیر دندروگرام بدست آمده کمک نمود. نتایج حاصل نشان داد که نشانگرهای ریزماهواره قادرند چندشکلی بالایی را بین لاین ها نشان دهند و از اینرو ابزار مفیدی برای انگشت نگاری ژنوتیپ ها و دسته بندی آنها در گروه های مختلف بشمار می روند. از این ویژگی می توان در تعیین گروه های هتروتیک و پیش بینی هتروزیس در تولید هیبرید ذرت استفاده نمود.

سیستم پایش از مقدمات لازم در طرح های مقابله با خشکسالی بوده که مقیاس زمانی نقش تعیین کننده ای در قابلیت و کارآیی آن دارد. در این تحقیق وضعیت خشکسالی استان تهران در سال آبی 1377-78 که شروع خشکسالی های اخیر بوده، با استفاده از شاخص خشکسالی موثر EDI)) که از مقیاس زمانی روزانه برخوردار است، به طور نقطه ای و مکانی پایش و ارزیابی شده است. در مرحله اول ایستگاههای 30 ساله مورد استفاده قرار گرفته و از آنجاییکه تعداد ایستگاههای 30 ساله برای پایش مکانی استان کم بوده، تاثیر طول دوره آماری کوتاه مدت تر (20 و 25 ساله) نیز بر روی نتایج شاخص مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که طول دوره آماری برروی شاخص منتخب تاثیری چندانی ندارد، لذا می توان برای پایش بهتر، ایستگاههای 25 و20 ساله را نیز اضافه نمود. سپس با توجه به وضعیت ایستگاههای منتخب و با استفاده از امکانات سیستم اطلاعات جغرافیایی نقشه های خشکسالی در سطح استان تهیه گردید. این نقشه ها نشان می دهند که از آبان ماه 1377 در حد خفیف خشکسالی آغاز و توسعه یافته، بطوریکه از فروردین ماه 1378 بخش های مرکزی استان با خشکسالی شدید مواجه می گردد و سپس این وضعیت در ماههای اردیبهشت و خرداد تشدید می شود.

زمانی که در یک گیاه در اثر عمل فتوسنتز، محصول خشک تولید می شود در حقیقت مقداری از انرژی نورانی جذب شده، در ترکیبات شیمیایی و هیدرات کربن ذخیره می شود. وجود این ترکیبات نشانه کاربرد انرژی نورانی در جریان عمل کربن گیری است. چنانچه آب و مواد غذایی به اندازه کافی در دسترس گیاه باشد، مقدار ماده خشک تولید شده بستگی تام اولا به مقدار نوری که به سطح قسمتهای سبز گیاه تابیده شده و ثانیا به کارایی مصرف نور دارد. به منظور بررسی ارتباط بین زمان و آرایش کشت با نحوه انتقال و استهلاک نور در جامعه گیاهی ژنوتیپهای مختلف گلرنگ، این مطالعه در سال 1379 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان انجام پذیرفت. پنج رقم و لاین گلرنگ در دو زمان کاشت 15 فروردین و 15 تیرماه به ترتیب به عنوان کشت بهاره و تابستانه و هر کدام در سه تراکم 400 هزار، 200 هزار و 133 هزار بوته در هکتار در قالب طرح آزمایشی کرتهای دوبار خرد شده با چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که جذب نور در تمام عمق کنوپی برای همه ارقام و لاینهای مورد بررسی در کشت بهاره بیشتر از کشت تابستانه بود. در کشت بهاره رقم اراک 2811 با جذب 829 وات بر متر مربع بیشترین میزان جذب نور را در مرحله گلدهی نشان داد. در کشت تابستانه نیز لاین شماره یک بدون اختلاف فاحش با رقم اراک 2811- حایز بیشترین میزان استهلاک نور در عمق کنوپی بود. توانایی کلیه ارقام و لاینهای مورد بررسی در جذب تشعشات خورشیدی متاثر از تراکم بوته بود. بطوریکه بیشترین تراکم بوته موجود بیشترین میزان جذب نور را به همراه داشت. لاین شماره یک از نظر توانایی جذب نور توسط نیمه فوقانی جامعه گیاهی بطور محسوسی ضعیف تر از ارقام ژیلا و اراک 2811 دیده شد. میزان وزن خشک بوته و عملکرد دانه متاثر از میزان کل جذب نور بوده و سهم نیمه بالایی و پایینی در جوامع گیاهی حاصل از ارقام مختلف در این باره تفاوت نشان داد. تاثیر تراکم بوته در میزان ضریب خاموشی (K) از طریق تغییر در شاخص سطح برگ (LAI) اعمال شد و بیشترین تراکم موجود در هر دو کشت بهاره و تابستانه به حد نساب جذب %95 از نور خورشید در تمام عمق کنوپی نزدیکتر بود.

به منظور بررسی ارتباط صفات در محیطهای کشت بافت و آزمون جوانه زنی با تحمل به شوری دو آزمایش به صورت فاکتوریل اجرا گردید. در آزمایش کشت بافت 5 رقم متحمل به شوری شعله، کویر، روشن، سرخ تخم وکارچیا (2) و 3 رقم حساس قدس (2)، گاسپارد وچمران (مکاتبات شخصی با موسسه نهال و بذر بخش غلات) استفاده شد و غلظت های 0.77, 0.38, 0 و 1.15 درصد نمک توسط NaCl به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تکرار و دو مشاهده در هر تکرار انجام شد و صفاتی نظیر وزن ترکالوس، تعداد کالوس، اندازه کالوس، میزان سدیم و پتاسیم کالوس اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد که تنش شوری اعمال شده تاثیری بر وزن ترکالوس ها و تعداد کالوس های تشکیل شده نداشت و با افزایش تنش شوری وزن کالوس ها ثابت باقی ماند. ولی افزایش تنش شوری باعث کاهش اندازه کالوس و افزایش میزان سدیم در بافت کالوس ها شد. صفت پتاسیم و نسبت K+/Na+ برای ژنوتیپ ها و ژنوتیب × شوری معنی دار بود و با بررسی میانگین ارقام مقاوم و حساس مشخص شد که روند تغییرات پتاسیم در کالوس به مقاومت و یا حساسیت ارقام بستگی دارد و از این نکته میتوان در انتخاب غیره مستقیم  ژنوتیپ های متحمل به شوری استفاده کرد. در آزمایش جوانه زنی نیز همان ارقام آزمایش اول ولی با سطوح شوری 0.96, 0.77, 0.58, 0.38, 0.19, 0 و 1.15 درصد نمک به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار بکار گرفته شد. در این آزمایش نیز صفاتی نظیر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول کلئوپتیل و طول ریشه چه اندازه گیری شد و در نهایت مشخص شد که ارقام مقاوم سرعت رشد بیشتری دارند. از نتایج حاصل از دو آزمایش می توان به عنوان شاخصهایی در انتخاب ژنوتیپ های متحمل به شوری استفاده کرد.

به منظور بررسی تاثیر تراکم جمعیت چاودار بر صفات زایشی گندم، اجزای عملکرد و عملکرد دانه، آزمایشی در سال زراعی 78-77 در ایستگاه تحقیقات غلات سرد سیری رخ تربت حیدریه وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی خراسان انجام شد. در این آزمایش تاثیر 5 سطح آلودگی چاودار، شاهد (صفر درصد)، 10 درصد (25 بوته در متر مربع)، 20 درصد (50 بوته در متر مربع)، 30 درصد (75 بوته در متر مربع) و 40 درصد (100 بوته در متر مربع) در دو رقم گنـدم الموت و c-73-5 بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار بررسی شد. آزمایش نشان داد که با افزایش جمعیت چاودار (درصد آلودگی چاودار) تعداد دانه در سنبله ساقه فرعی، وزن هزار دانه در سنبله ساقه اصلی و فرعی، عملکرد دانه و شاخص برداشت گندم بطور معنی دار کاهش می یابند ولی تعداد دانه در سنبله ساقه اصلی گندم تغییر معنی داری پیدا نمی کند. آزمایش نشان داد که کاهش عملکرد بیولوژیک ناشی از کاهش عملکرد دانه بود، چنانکه عملکرد کاه و کلش حدود 21 درصد و عملکرد دانه 52 درصد نسبت به شاهد کاهش داشت و وجود 25 الی 50 بوته چاودار در متر مربع مزرعه گندم آستانه خسارت تلقی گردید.

هدف از این پژوهش اندازه گیری طول قطعات علف خشک یونجه و ارزیابی اثرات اندازه ذرات یونجه در جیره مصرفی گاوهای شیرده روی توان تولیدی گاوها (خوراک مصرفی، شیر تولیدی، ترکیبات شیر، pH مایع شکمبه، ...) بود. در این پژوهش 12 راس گاو هلشتاین شیرده (84 ± 19 روز پس از زایش با وزن 580 ± 55 کیلوگرم، زایش دوم و سوم) در طرح چرخشی متوازن با چهار جیره، سه دوره و سه بلوک (چهار راس گاو در هر بلوک) تحت آزمایش قرار گرفتند. طول هر دوره 28 روز بود، گاوها به طور انفرادی با جیره های مورد آزمون تغذیه می شدند، جیره ها از لحاظ انرژی، پروتئین و دیگر مواد مغذی و معدنی یکسان بودند فقط تفاوت آنها در اندازه ذرات یونجه مصرفی بود، یونجه با دستگاه دارای توری 40, 20, 10 و 100 میلی متری خرد شد که میانگین طول هندسی آن روی الک های دستگاه پنسیلوانیا به ترتیب برابر 4.78, 4.44, 2.86 و 7.36 میلی متر بود. نتایج این پژوهش نشان داد: با افزایش طول قطعات خوراک مصرفی (برای جیره به ترتیب 21.04, 21.49, 22.08 و 20.61 کیلوگرم ماده خشک در روز) کاهش یافت (P<0.05). جیره حاوی یونجه با میانگین هندسی 2.86 میلیمتر کمترین درصد چربی 2.77 ± 0.32 و بالاترین درصد چربی 3.51 ± 0.3, 3.43 ± 0.4 و 3.61 ± 0.32 متعلق به جیره های حاوی شماره 2 الی 4 بود (P<0.05). میانگین مقدار شیر تولیدی بر اساس 4% چربی تصحیح شده به ترتیب برای جیره های 1 الی 4 برابر 32.45 ± 5.10, 30.42 ± 2.19, 27.86 ± 3.29 و 33.82 ± 5.58 کیلوگرم در روز (P<0.05) بود. ضریب تبدیل جیره به شیر تولیدی به ترتیب برابر 0.65, 0.71, 0.79 و (P<0.05) 0.61 بود. اختلاف بین میانگین pH شکمبه معنی دار (P<0.05) بود، pH برای جیره 1 برابر 5.58 و برای جیره های دیگر از 6 بالاتر بود. طول اندازه قطعات یونجه روی متابولیت های خون اثر معنی داری نداشت.

شناسایی شرایط بهینه محیطی برای رشد و اسپورزائی عوامل کنترل کننده بیولوژیک در تولید انبوه آنها ضروری است. از آنجاییکه پاسخ این عوامل بیولوژیک نه تنها در سطح گونه، بلکه در حد جدایه نسبت به عوامل محیطی متفاوت می باشد، در این بررسی تاثیر کیفیت محیط غذایی، نور، درجه حرارت، و pH محیط در رشد و اسپورزائی قارچ V. lecanii DAOM 198499 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کیفیت محیط غذایی در تولید بلاستوسپور در سطح یک درصد معنی دار بود. عصاره سیب زمینی غنی شده با دکستروز، پپتون و مخمر بهتر از محیط عصاره سیب زمینی بود. در حالیکه اثر نور معنی دار نبود. دمای بالای 30 درجه سانتیگراد تولید بلاستوسپور را محدود ساخته ولی دماهای 22, 17, 12 و 27 درجه سانتیگراد با همدیگر اختلاف معنی دار نداشتند (a=0.01). تولید بلاستوسپور در طول چهار روز پس از کشت با شدت افزایش یافته و به میزان 4.7 ´ 108 بلاستوسپور در میلی لیتر رسید. از آن پس این روند افزایش کند شده و پس از 10 روز به 9.06 ´ 108 رسید. بطوریکه مقایسه آماری تولید بلاستوسپور در روز های چهارم تا دهم با همدیگر اختلاف معنی دار نشان نداد. اثر pH محیط مایع در تولید بلاستوسپور معنی دار نبود. در طول دوره رشدی قارچ pH محیط را تغییر داده و به حد مطلوب 6-4 رساند. تولید بلاستوسپور در مواد غذایی جایگزین مورد آزمایش با همدیگر اختلاف معنی دار داشتند (a=0.01). مقایسه میانگین ها نشان داد که ملاس چغندرقند با 1.02 ´ 108 کنیدی در میلی لیتر بیشترین وعصاره شلتوک با 1.6 ´ 107 کمترین تولید را داشت. عصاره سیب زمینی با 6.8 ´ 107 در حد وسط قرار داشت.

رهاشدن و جوانه زنی آسکوسپورهای U.necator عامل بیماری سفیدک سطحی انگور با نگهداری برگ های انگور حامل کلیستوتسیوم های قارچ عامل بیماری در حرارتهای20 و 4 درجه سانتیگراد و شرایط رطوبتی نیمه خشک و خشک پس از 120, 150, 20, 80 و 180 روز به تفکیک اندازه گیری شدند. همچنین اثر درجه حرارت های 0-35 درجه سانتیگراد پس از 24 ساعت در رهاشدن آسکوسپورها و میزان رها شدن آسکوسپورها در دوره زمانی 0-168 ساعت در شرایط رطوبت اشباع و در دمای 25 درجه سانتیگراد در مورد آسکوکارپهایی که برای ایجاد شرایط زمستان گذرانی قارچ عامل بیماری به مدت 150 روز در 4 درجه سانتیگراد نگه داری شده بودند، اندازه گیری شد و بیماری زایی آسکوسپورهای بالغ روی برگ های بریده و سالم انگور مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین میزان رها شدن آسکوسپورها پس از 120 روز در تیمار نیمه خشک 20 درجه سانتیگراد با 8 آسکوسپور در سانتیمترمربع و بیشترین میزان جوانه زنی آسکوسپورها پس از150 روز با 41 درصد مربوط به تیمار نیمه خشک 4 درجه سانتیگراد بود. بهترین درجه حرارت برای رهاشدن آسکوسپورها پس از 24 ساعت 2 آسکوسپور در سانتیمتر مربع و در دمای 25 درجه سانتیگراد به دست آمد و بیشترین میزان رهاشدن آسکوسپورها پس از 36 ساعت 11 عدد در سانتیمتر مربع اندازه گیری شد. بیماریزایی آسکوسپورهای U.necator روی برگ های بریده و سالم انگور نیز اثبات شد که می تواند موید نقش احتمالی آسکوسپورهای این قارچ به عنوان مایه تلقیحی اولیه در شروع این بیماری باشد.

جهت ارزیابی اثرات مقادیر کود نیتروژنه و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای آن در دو رقم کنجد (Sesamum indicum L.) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار انجام گرفت. تراکم های بوته شامل 25.0, 16.6, 10.0 بوته در متر مربع و کاربرد نیتروژن شامل 3 میزان 60, 0 و 90 کیلوگرم در هکتار و دو رقم کنجد محلی زرقان و داراب 14 بودند. میزان کود نیتروژنه تاثیر معنی داری روی تعداد شاخه در بوته، عملکرد دانه و درصد پروتئین دانه داشت. تراکم بوته نیز روی عملکرد دانه، عملکرد بیولژیک، شاخص برداشت و تعداد کپسول در بوته، تاثیر معنی داری داشت. با افزایش میزان کود نیتروژنه و تراکم بوته عملکرد دانه افرایش یافت، به نحوی که بیشترین عملکرد دانه (1724 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت در رقم زرقان با مصرف 90 کیلوگرم نیتروژن و 25 بوته در هکتار به دست آمد و بین 60 و 90 کیلوگرم کود نیتروژن اختلاف معنی داری وجود نداشت. کاربرد 90 کیلوگرم نیتروژن سبب افزایش پروتیین دانه به میزان 25 درصد نسبت به شاهد (بدون کود) گردید. درصد روغن دانه جزء با ثبات عملکرد بود و تحت تاثیر میزان کود و تراکم بوته قرار نگرفت. حداکثر میزان روغن دانه (56 درصد) از رقم داراب 14 با 90 کیلو نیتروژن و 10 بوته در مترمربع به دست آمد. رقم محلی زرقان از لحاظ کود، تراکم پذیری و عملکرد دانه نسبت به رقم داراب 14 برتری داشت، ولی از لحاظ کیفی رقم داراب 14 از میزان روغن و پروتئین بیشتری در دانه برخوردار بود.

دوره رشد پیش از بلوغ، مرگ و میر پیش از بلوغ، طول عمر بالغین، میزان تخم روزانه و کل میزان تخم، نسبت جنسی و پارامترهای جدول زندگی سفید بالک پنبه روی سه رقم بادنجان (قصری، اصفهانی و Inerash) در درجه حرارت ثابت 30oC ، رطوبت نسبی 60 ± 5% و طول دوره روشنایی به تاریکی 14L : 10D تعیین شد. طول دوره رشد پیش از بلوغ این حشره روی رقم های مذکور به ترتیب، 16.07, 17.02 و 15.02 روز بود. درصد مرگ و میر پیش از بلوغ روی رقم های مورد آزمایش به ترتیب 12.5, 10.3 و 11 درصد بود. طول عمر حشرات بالغ نر و ماده روی این رقم ها به ترتیب 4.14, 3.85 و 4.2 روز برای نرها و 8.71, 8.85 و 9.2 روز برای ماده ها بود. میانگین تخم روزانه و کل میزان تخم سفید بالک پنبه روی رقمهای مورد بررسی به ترتیب 4.1, 4.1 و 5.3 روز و 40.5, 35.8 و 51.8 روز بود. بین نسبت جنسی سفید بالکهای پنبه روی رقم های مذکور اختلاف قابل توجهی مشاهده نشد. نرخ ذاتی رشد روی رقم های مورد آزمایش به ترتیب 0.1145, 0.1047 و 0.1305 بود. با توجه به خصوصیات تاریخچه و پارامترهای جدول زندگی، رقم قصری به عنوان مقاومترین رقم در مقابل رشد و افزایش جمعیت Bemisia tabaci تعیین شد.

نقشه یابی QTL علاوه بر اطلاعات بسیار مفیدی که در زمینه جایگاه و تعداد ژنهای کنترل کننده صفات کمی فراهم می کند، می تواند بهنژادگران را در گزینش به کمک نشانگر یاری نماید. به منظور نقشه یابی QTL های کنترل کننده ارتفاع گیاه، طول پدانکل، طول خوشه و سطح برگ پرچم گندم، جمعیتی شامل 144 لاین اینبرد نوترکیب که از تلاقی واریته های کاز ومانتنا حاصل شده بودند در طی دو سال و دو مکان ارزیابی گردیدند. نقشه لینکاژی جمعیت با استفاده از 166 نشانگر SSR و 3 نشانگر AFLP ترسیم گردید که هجده گروه لینکاژی با شانزده کروموزوم گندم را پوشش می داد. بر اساس روش نقشه یابی بازه ای مرکب برای صفات ارتفاع، طول پدانکل، طول خوشه و سطح برگ به ترتیب 2, 3, 3 و QTL 3 شناسایی و مکان یابی گردیدند. سه QTL ارتفاع که روی کروموزومهای 4B, 2B و 4D قرار داشتند، در مدل برازش همزمان %41 از واریانس فنوتیپی ارتفاع را توجیه می کردند. هر سه QTL ارتفاع و طول پدانکل در مکان ژنومی مشابهی شناسایی شدند که همبستگی بالای دو صفت را توجیه می نماید. این سه QTL در مدل برازش همزمان %24.1 از کل واریانس طول پدانکل را توجیه می کردند. QTL های طول خوشه بر روی کروموزومهای 2D و 6B مکان یابی شده و در مدل برازش همزمان %16.8 از واریانس فنوتیپی میانگین طول خوشه را توجیه می کردند. QTL های سطح برگ در مدل برازش همزمان %9.7 از واریانس فنوتیپی را توجیه کرده و بر روی کروموزومهای 5B, 1B و 2D قرار داشتند. برخی از QTL های شناسایی شده مانند QTL های سطح برگ برای اولین بار گزارش می شوند و برخی نیز نتایج تحقیقات قبلی را تایید می کند.

اندازه گیری قدرت بازار و تعیین ساختار بازار محصولات مختلف اعم از کشاورزی و صنعتی، همیشه از مباحث بسیار مهم و اساسی در اقتصاد خرد بوده است. چرا که وجود هر نوع ساختار متفاوت، اعم از رقابتی و غیر رقابتی میتواند بر روی میزان تولید و قیمت محصولات مختلف تاثیر بسزایی داشته باشد. در این راستا مطالعه حاضر جهت تعیین ساختار بازارهای خرید گوجه فرنگی خام از کشاورزان و نیز فروش فرآورده اصلی آن یعنی رب گوجه فرنگی به مصرف کنندگان داخلی که توسط تبدیل کنندگان گوجه فرنگی صورت می گیرد، با استفاده از مدل سازمان صنعتی تجربی جدید (NEIO) ، اقدام به اندازه گیری قدرت بازار تبدیل کنندگان در هر دو بازارمذکور نموده است. بر اساس نتایج بدست آمده، مقدار کشش انتظاری بدست آمده در هر دو بازار خرید گوجه فرنگی خام و فروش رب گوجه فرنگی در داخل کشور، به ترتیب برابر با 0.55 و 0.1 می باشد. یعنی اینکه تبدیل کنندگان گوجه فرنگی در استان خراسان در بازارهای مذکور، دارای قدرت  بازار بوده و می توانند قیمتها را تحت تاثیر قرار دهند. بنابراین پیشنهاد می شود مسوولین با استفاده از ابزارهای قیمتی و غیر قیمتی سعی در کاهش قدرت بازار صنایع تبدیلی نموده تا بدین ترتیب منافع سیستم بازار بصورت عادلانه تر بین زارعین و صنایع تبدیلی توزیع گردد.

به منظور شناخت بهترین مراحل فنولوژیک (سبز شدن، بوتینگ، ظهور سنبله و شیری شدن دانه) برای آبیاری برخی از ژنوتیپ های جو (دو لاین اصلاح شده به نام های MB76-17 و 1B76-26403 و دو جمعیت بومی به نام های قراملک و سفیدان) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی خلعت پوشان وابسته به دانشگاه تبریز در اواخر سال 2001 انجام گرفت. تیمارهای آبیاری در مراحل زیر اعمال شدند: 1- سبز شدن و بوتینگ، 2- سبزشدن، بوتینگ و ظهور سنبله، 3- سبزشدن، بوتینگ و شیری شدن دانه و 4- سبزشدن، بوتینگ، ظهور سنبله و شیری شدن دانه. تعدادی صفات از جمله عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، عملکرد کاه، کارآیی مصرف آب برای تولید دانه، کارآیی تبخیر و تعرق و دوره رشد ژنوتیپ های مورد بررسی ارزیابی شدند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین تیمارهای آبیاری و صفات بررسی شده اختلاف معنی داری وجود دارد. همچنین مشخص شد که ژنوتیپ ها فقط از نظر عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و طول دوره رشد با هم اختلاف معنی دار دارند. در حالی که، اثر متقابل تیمار آبیاری × ژنوتیپ معنی دار نشد. مقایسه میانگین صفات نشان داد که آبیاری جو در مرحله ظهور سنبله نسبت به مرحله شیری شدن دانه موثرتر بود.

در این تحقیق به منظور اصلاح ساختمان و وضعیت فیزیکی خاک از ماده شیمیایی پلی اکریل آمید (PAM) استفاده شد. سه نمونه خاک با بافتهای ماسه لومی، لوم و لوم رسی انتخاب و پس از آماده سازی آنها به سطح هریک به طور جداگانه مقادیری معادل 20, 10 و 30 کیلوگرم درهکتار پلی اکریل آمید محلول اضافه شد. سپس نمونه ها در شیب 20 درصد به مدت 5 دقیقه تحت باران شبیه سازی شده با باران ساز با شدت 39 میلیمتر در ساعت قرارگرفتند. رواناب و رسوب خارج شده از انتهای پلات باران ساز جمع آوری و اندازه گیری شد. این مراحل در مورد یک باران با شدت 79 میلی متر در ساعت نیز صورت گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که غالباً سطوح پلی اکریل آمید نسبت به شاهد اختلاف معنی داری در کاهش مقدار رواناب و رسوب داشته اند. در بارش 39 میلیمتر در ساعت، خاکهای لومی و ماسه لومی کمترین رسوب را در مقدار 10 کیلوگرم در هکتار و خاک لوم رسی کمترین رسوب را در مقدار 20 کیلوگرم درهکتار پلی اکریل آمید داشتند. در شدت بارش 79 میلیمتر در ساعت، کلیه خاکها کمترین مقدار رسوب را در مقدار 30 کیلوگرم در هکتار پلی اکریل آمید نشان دادند. در مورد رواناب، در بارشهای 39 و 79 میلیمتر در ساعت کمترین مقدار رواناب در تیمار 10 کیلوگرم پلی اکریل آمید در هکتار مشاهده شد. خاک شن لومی در شدت بارش 39 میلیمتر در ساعت هیچگونه روانابی تولید ننمود.

افزایش عملکرد دانه مهمترین هدف به نژادگران در برنامه های اصلاحی می باشد اما از آنجا که عملکرد صفت پیچیده ای است که اجزای کمی بسیاری را در بر می گیرد و دارای وراثت پذیری پایینی می باشد معمولا بطور مستقیم مورد مطالعه قرار نگرفته و در عوض صفات مرتبط با آن که از نظر ژنتیکی دارای پیچیدگی بسیار کمتری هستند، مورد استفاده قرار می گیرد. به منظور مطالعه ژنتیکی صفات مرتبط با عملکرد در گندم نان رقم قفقاز و لاین 14 با خصوصیات متفاوت با یکدیگر تلاقی و نتاج BC1, F2, F1 و BC2 همراه با والدین در طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار کشت گردیدند. میانگین مربعات برای تمامی صفات شامل وزن سنبله، ارتفاع بوته، تعداد بذر در سنبله، وزن بذر در سنبله، وزن 1000 دانه، طول ریشک، طول سنبله، وضعیت ریشک، تراکم سنبلچه، رنگ بذر، پوشیدگی دانه توسط گلوم و تعداد پنجه معنی دار بود. حداقل تعداد ژن کنترل کننده این صفات به ترتیب 6, 2, 2, 3, 1, 3, 1, 2, 2, 2, 2 و 2 برآورد گردید. تجزیه میانگین نسل ها با استفاده از آزمون مقیاس مشترک که همزمان تمام نسل ها را مورد آزمون قرار می‏دهد، انجام شد. نتایج این آزمون نشان داد که تمام آثار ژن ها شامل میانگین، افزایشی، غالبیت، آثار اپیستازی شامل افزایشی × افزایشی، افزایشی × غالبیت و غالبیت × غالبیت روی نحوه توارث صفات مورد بررسی موثر می باشند. برای صفات طول سنبله و وضعیت ریشک آثار افزایشی و غالبیت و برای دیگر صفات انواع اپیستازی مخصوصا آثار افزایشی × غالبیت و غالبیت × غالبیت مهمترین عامل کنترل توارث شناخته شد. برای صفات وزن بذر در سنبله و تراکم سنبلچه اثر افزایشی مهمتر از اثر غالبیت و برای صفات تعداد بذر در سنبله و وزن 1000 دانه اثر غالبیت مهمتر از اثر افزایشی شناخته شدند.

به منظور تعیین موثرترین مرحله بیولوژی نماتد Meloidogyne javanica در تشدید بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici و بررسی امکان سیستمیک شدن حساسیت ناشی از نماتد در گیاه در مقابل قارچ عامل بیماری، آزمایش هایی در گلخانه تحقیقاتی گروه گیاهپزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران انجام گرفت. نتایج حاصل از این آزمایشها نشان داد که 15 روز بعد از نفوذ نماتد به گیاه که مصادف با خروج بالغهای جوان از پوسته های لاروی داخل گیاه است، در مقایسه با دیگر مراحل بیولوژی نماتد حساسیت بیشتری در گیاه در مقابل قارچ فوزاریوم ایجاد می شود. مراحل چهار روز و 21 روز بعد از نفوذ نماتد علیرغم القای حساسیت در گیاه و تشدید بیماری فوزاریومی، با یکدیگر تفاوت معنی دار نداشتند. در این تحقیق همچنین مشخص گردید که القای حساسیت ناشی از نماتد در مقابل قارچ فوزاریوم بصورت سیستمیک به قسمتهای دیگر گیاه اعم از ریشه و ساقه سرایت نموده و بروز بیماری فوزاریومی در قسمتهای مذکور در مقایسه با شاهد (بدون تلقیح نماتد) اختلاف معنی دار داشت. صفات مورد مطالعه شامل اندیکس برگ (0-10)، قهوه ای شدن آوندها، ارتفاع گیاه، وزن تر ریشه و وزن تر قسمتهای هوایی گیاه بود.

دستیابی به بهترین تاریخ کاشت و روش کنترل علفهای هرز از لحاظ افزایش عملکرد محصول عدس ضروری است. بدین منظور آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 81-1380 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تهران (کرج) به اجرا درآمد. در این بررسی تاریخ کشت انتظاری (زمستانه) و کشت معمول (بهاره) به عنوان فاکتور اصلی و 11 تیمار کنترل علفهای هرز شامل کاربرد مجزای علف کشهای سیانازین (1 کیلو گرم ماده موثره در هکتار، به صورت پیش رویشی) پیریدیت (1.2 کیلوگرم ماده موثره در هکتار، به صورت پس رویشی ) و اکسی فلورفن (480 گرم ماده موثره در هکتار، به صورت پس رویشی)، همچنین کاربرد دو علف کش تری فلورالین (960 گرم ماده موثره در هکتار، به صورت پیش کاشت) و پندیمتالین (1.32 کیلوگرم ماده موثره در هکتار، به صورت پیش رویشی) هر یک در تلفیق با وجین دستی و تلفیق با علف کشهای پیریدیت (1.2 کیلوگرم ماده موثره در هکتار، به صورت پس رویشی) و اکسی فلورفن (480 گرم ماده موثره در هکتار، به صورت پس رویشی) همراه با دو شاهد تداخل و عاری از علف هرز به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت و روشهای کنترل علفهای هرز بر عملکرد دانه عدس و اجزای آن در سطح %1 تاثیر معنی داری داشتند. ارزش کلیه صفات مورد بررسی، به جز وزن هزار دانه، در کشت انتظاری بیشتر از کشت بهاره بود. تیمارهای تلفیقی کنترل علفهای هرز شامل پندیمتالین + وجین دستی، تری فلورالین + وجین دستی و پند یمتالین + پیریدیت در مقایسه با شاهد تداخل علفهای هرز سبب افزایش عملکرد دانه عدس گردیدند، و به نظر می رسد که مناسبترین تیمارها برای کنترل علفهای هرز در شرایط مشابه باشند.

گندم یکی از مهمترین محصولات غذایی است که درک ژنتیک و نظم ژنومی آن با استفاده از مارکرهای مولکولی از اهداف مهم برای اصلاح ژنتیکی این گیاه است. در این مطالعه انتقال پذیری 96 مارکر میکروساتلایت از گندم هگزاپلویید به 5 ژنوتیپ گندم، شامل رقم هگزاپلوئید زمستانه مقاوم به سرما میرونوسکا 808، رقم بهاره گندم هگزاپلوئید چای نیزاسپرینگ، گندم تتراپلوئید دوروم رقم لانگدون و دو زیر گونه از گندم تتراپلوئید (Triticum turgidum ) به نام های دی کوکوای دس (dicoccoides) و دی کوکوم (dicoccum) مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان داد که 95 مارکر میکروساتلایت (98.96 درصد) به طور موفقیت آمیزی تولید چند شکلی نموده اند. فقط یک مارکر میکروساتلایت (1.04 درصد) موفق به تولید بند نشده است. هفتاد و سه مارکر میکروساتلایت در تمام 5 رقم صد درصد انتفال پذیری (چند شکلی) نشان داده اند. بیست و دو (22.92 درصد) لوکوس میکروساتلایت هر یک در بعضی از ژنوتیپ ها تولید بند نموده و در بعضی دیگر موفق به تولید بند نشده اند. بطوری که حداکثر و حداقل انتقال پذیری آنها به ترتیب 80 و 20 درصد بودند. در این مطالعه چند شکلی وسیعی چه در اندازه و چه در تعداد بندها مشاهده گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که اکثر مارکرهای میکروساتلایت بدست آمده از گندم هگزاپلوئید انتقال پذیری بسیار بالایی در بین گونه های تتراپلوئید و هگزاپلوئید به نمایش گذاشتند و همچنین این تحقیق استفاده وسیع مارکرهای میکروساتلایت را در گیاهانی که از نظر کشاورزی مهم هستند فراهم نموده است. مارکرهای میکروساتلایتی که در این مطالعه تولید چند شکلی نموده اند به خوبی می توانند جهت مطالعات نقشه ژنی، تجزیه لینکاژی و تکامل ژنومی در گندم های هگزاپلوئید و تتراپلوئید مورد استفاده قرار گیرند.

محدود، گران و تجدید ناپذیر بودن منابع انرژی فسیلی از یکسو و در دسترس، ارزان، تجدید پذیر و تمیز بودن انرژیهای نو از سویی دیگر انسانها را بر آن داشت تا نسبت به استحصال این گونه انرژیهای خدادادی از قبیل انرژی باد، با روشهایی کارآتر اقدام نمایند. استفاده روزافزون بسیاری از کشورها از انرژی های پاک بویژه در کشاورزی مانند تامین انرژی لازم پمپ های آبیاری و خشک کردن محصولات کشاورزی محققین بخش کشاورزی را به چالش فرا خوانده است. طراحی ساده توربینهای پرپره بادی و متناسب بودن این توربینها برای بسیاری از مناطق ایران که دارای باد شدید نمی باشند از یکسو و هزینه بالای انتقال برق از نیروگاه ها به چاه های پراکنده آب بویژه در نقاط دور دست از جمله دلایلی هستند که زمینه را برای انجام این تحقیق فراهم نمودند. با توجه به بازده کمتر توربینهای پرپره نسبت به توربینهای کم پره، به عنوان یک تحقیق مقدماتی و آزمایشگاهی، محدوده زاویه بهینه پره، متناسب با تعداد پره ها در این نوع توربین با صلبیت 100% جهت افزایش بازده و استحصال بهتر انرژی به دست آمدند. در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی در سه تکرار با فاکتورهای سرعت باد در سه سطح (10, 7.5 و 12.5 متر بر ثانیه)، زاویه پره در پنج سطح (40, 30, 20, 10 و 50 درجه) و تعداد پره در سه سطح (16, 8 و 24 پره)، توان تولید شده توسط توربین مدل شده در تونل باد دانشکده هوا- فضای دانشگاه امیر کبیر مورد بررسی قرار گرفت. مجموعه پره ها صاف و از جنس آلومینیوم و با قطر خارجی 256 میلی متر ساخته شدند. تجزیه واریانس داده ها مشخص نمود که در سطح احتمال 1% کلیه فاکتورها و برهمکنش کلیه ترکیبهای آنها تاثیر معنی داری بر توان تولید شده داشتند. در محدوده زاویه 20 الی 30 درجه برای هر سه سطح تعداد پره ها بیشترین توان تولید گردید. در کلیه سطوح پره ها، تا زاویه ای نزدیک به 40 درجه، افزایش توان با افزایش تعداد پره همراه بود و در زوایای بالاتر، این نتیجه برعکس شد. از طرف دیگر، مشخص شد که برای دسترسی به توان مشابه، در صورتی که پره در زاویه ای قبل از پدیده مجزا شدن (در این آزمایش40 درجه) و بعد از زاویه بهینه برای کسب بیشینه توان قرار داشته باشد، می توان از توربین مشابه با تعداد پره های کمتر استفاده کرد. انتظار می رود که در شرایط واقعی و داشتن پره های پیچ دار، محدوده زوایایی که نتایجی مشابه با نتایج حاصل از این تحقیق داشته باشند فرق کند اما روند و نحوه تفسیر نتایج یکسان باشد. البته برای دستیابی به نتایجی واقعی تر، به کار گیری روش هایی چون شبیه سازی و آنالیز ابعادی مورد نیاز است.

جداکردن ژنوم پلاسمیدی از ژنوم کروموزومی در باکتریهای ریزوبیوم حاوی مگاپلاسیمد با روشهای معمول آزمایشگاهی بسیار مشکل است. اما با تهیه خزانه ژن و انجام تکنیک هیبریداسیون امکان جدا سازی ژنوم پلاسمیدی و مطالعه پلاسمیدهای مشترک در بین سویه های مختلف باکتریهای ریزوبیوم امکان پذیر می گردد. در این مطالعه پروفیلهای پلاسمیدی 200 سویه ریزوبیوم لگومینوزارم بیوار ویسیه تهیه و سپس پروفیلهای پلاسمیدی متفاوت آنها با کاوشگرهای پلاسمیدی حاصله از خزانه ژن سویه 7131 مطالعه شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که 7 سویه ریزوبیوم لگومینوزارم بیوار ویسیه جدا شده از مناطق آلوده با فاضلاب شهری با سویه 7131 دارای پلاسمید مشترک بودند. بقیه سویه های جدا شده از مناطق بدون آلودگی یا با آلودگی، فاقد پلاسمید مشترک بودند. بنابراین با ساخت خزانه ژن می توان پلاسمیدهای مشترک بین سویه های ریزوبیوم و نقش آنها را در سلول مطالعه کرد.

طی مطالعه فونستیکی در سالهای80-1379 که به منظور جمع آوری و شناسایی کنه های مزارع چغندرقند دشت میاندوآب انجام گرفت تعداد 47 گونه، 35 جنس و 16 خانواده متعلق به راسته پیش استیگمایان (Prostigmata) از اندامهای هوایی و خاک شناسایی گردید که از این تعداد فقط یک گونه گیاهخوار و بقیه شکارگر، قارچ خوار و یا پوسیده خوار بودند. تمامی نمونه های جمع آوری شده برای اولین بار از دشت میاندوآب گزارش می شوند که از بین آنها تعداد 10 جنس و 21 گونه برای فون کنه ای ایران و یک جنس و 2 گونه برای فون کنه ای دنیا جد ید می باشند. گونه هایی که با علامت ** و * مشخص شده اند به ترتیب برای اولین بار از جهان و ایران گزارش می شوند.Caligonellidae: Molothrognathus terrulentus Meyer & Ueckermann; Neognathus terrestris (Summers & Schlinger). Cheyletidae: Hypopicheyla* elongata* Volgin. Cunaxidae: Coleoscirus* buartus* Den Heyer; Cunaxa capreolus (Berlese); C. womersleyi Baker & Hoffmann; Pseudobonzia* saaymani* Den Heyer; Pulaeus chongqingensis* Bu & Li; P. longignathos* Bu & Li; P. near martini Den Heyer; P. near zaheri* El-Bishalwy & Rakha. Erythraeidae: Abrolophus sp.; Erythraeus sp.; Abrolophus iraninejadi** Saboori & Hajiqanbar,; Erythraeus (Zaracarus) near budapestensis* Fain & Ripka. Eupodidae: Benoinyssus* sp; Claveupodes* sp,; Eupodes sp., Paratydeidae*: Tanytydeus* neocristatus* Kandeel & Hoda Pseudocheylidae: Anoplocheylus sp., Pygmephoridae: Bakerdania delanyi* (Evans); B. quadratus (Ewing); B. tarsalis* (Hirst); Pediculaster pseudomanicatus Camerik. Raphignathidae: Raphignathus gracilis (Rack). Rhagidiidae: Rhagidia* sp.; Shibaia heteropoda (Berlese). Scutacaridae: Imparipes (Imparipes) near dilatatus* Mahunka & Zaki; I.(I.) near ethiopicus* Mahunka; Pygmodispus* (Allodispus) latisternus* Paoli; P. (P.) calcaratus* Paoli; Scutacarus quadrangularis Paoli; S. serotinus* Sevastianov & Chydyrov. Smarididae: Smaris sp. Stigmaeidae: Cheylostigmaeus near multidentatus* Summers & Ehara; Eryngiopus near lindei* Meyer; Stigmaeus luteus* Summers. Tetranychidae: Tetranychus urticae Koch. Trombidiidae: Allothrombium sp., Dolichothrombium sp., Iranitrombium** miandoabicum** Saboori & Hajiqanbar gen. et sp. nov.; Monotrombium simplicium Zhang Tydeidae: Coccotydeolus* krantzi* Baker; Metapronematus sp.; Tydeus kochi Oudemans; T. maga* (Kuznetzov).