مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

مقاله مقاله نشریه

مشخصات مقاله

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

1,375
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

387
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

تلقی هیدگر از زبان در «هولدرلین و ذات شعر»

صفحات

 صفحه شروع 1 | صفحه پایان 16

چکیده

 هیدگر, متفکر بزرگ آلمانی (که دغدغه تفکرش «وجود» و پرسش از حقیقت است), در سال 1936 در نوشته ای با عنوان «هولدرلین و ذات شعر» به بررسی شعر (پوئیسیس یا خلق نامستوری) که ذات زبان است و ارتباط آن با ساحت قدس می پردازد. هیدگر با وام گرفتن پنج گفته از هولدرلین و تفسیر آنها, حقایقی را درباره شاعری که اصل زبان یا به عبارتی دیگر زبان اصیل است بازگو می کند که راهگشا در اندیشیدن در باب وجود (تفکر اصیل) است. او با الهام از گفته های هولدرلین (شاعر محبوب هیدگر) معتقد است که شاعری بی شائبه ترین پیشه است که نه تنها دخل و تصرفی در عالم و آدم ندارد بلکه گشوده به روی ساحتی فراتر از زمین (ساحت قدس) و حقیقت است. خطیر بودن این پیشه از آنجاست که سکنی گزیدن انسان بر روی زمین با شعر که همانا پاسخ به دعوت لوگوس (وجود یا اساس ظهور, زبان هستی) برای به نامستوری در آوردن است پیش می آید و این مهم تنها به انسان شاعر سپرده شده تا چیزها را بنامد و با نامیدن, سهمی در ظهور چیزها بر عهده گیرد. به عبارتی دیگر شاعر خدمت به گشودگی و ظهور می کند. در شاعری, موجودات آنگونه که هستند (به شیوه اصیل) نشان داده می شوند. شاعر با نامیدن (زبان), حقیقت موجودات را به منصه ظهور می کشاند. بر این اساس, نامیدن پرده گشودن از رخساره حقیقت است. این سرآغاز نامیدن قدسیان و در پی آن, نامیدن چیزهاست. شاعر با تفکر حضوری و آماده ساختن خویش برای گشوده شدن ساحت قدس به روی خود, همزبانی اصیل خود با قدسیان را آغاز می کند و سپس بر اساس این همزبانی به نامیدن چیزها می پردازد. شاعری, ذات زبان است که وجود و ذات چیزها را می نامد. اصل سخن گفتن, شعر است. شاعری, گفتی (saying) است که در آن, موجود برای اولین بار نامیده می شود؛ یا به عبارتی دیگر وجود موجود بنا نهاده می شود. لذا شعر است که اساس سخن گفتن و زبان را ممکن می گرداند. شعر, زبان اولیه یک قوم تاریخی است و شاعر واسطه ای است بین خدایان و آدمیان که از جماعت بیرون ایستاده و در «ما بین» زمین و آسمان قرار گرفته است. از موضع هیدگر در قبال نسبت نزدیک بین هنر و شاعری می توان دریافت که آنچه اینجا در باب شعر گفته شده است گویای مقام خطیر زبان در تفکر اوست.

استنادها

  • ثبت نشده است.

    • ارجاعات

  • ثبت نشده است.

    • استناددهی

    APA: کپی

    پیراوی ونک، مرضیه. (1389). تلقی هیدگر از زبان در «هولدرلین و ذات شعر». پژوهشهای فلسفی (نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز)، 53(219)، 1-16. SID. https://sid.ir/paper/451447/fa

    Vancouver: کپی

    پیراوی ونک مرضیه. تلقی هیدگر از زبان در «هولدرلین و ذات شعر». پژوهشهای فلسفی (نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز)[Internet]. 1389؛53(219):1-16. Available from: https://sid.ir/paper/451447/fa

    IEEE: کپی

    مرضیه پیراوی ونک، “تلقی هیدگر از زبان در «هولدرلین و ذات شعر»،” پژوهشهای فلسفی (نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز)، vol. 53، no. 219، pp. 1–16، 1389، [Online]. Available: https://sid.ir/paper/451447/fa

    مقالات مرتبط نشریه ای

    مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.

    • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.

    • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا
    telegram sharing button
    whatsapp sharing button
    linkedin sharing button
    twitter sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    sharethis sharing button