در این بررسی تعداد پنجاه استرین جداشده از میزبانهای سیب، گلابی، به، گل سرخ و ازگیل از مناطق قزوین، تهران، کرج، هشتگرد، طالقان، خوی، سلماس و ارومیه مورد بررسیهای فنوتیپی و الکتروفورز پروتئین و پلاسمید و حساسیت نسبت به آنتی بیوتیکها قرار گرفت. استرین ها لوان و کاتالاز مثبت، قادر به تحریک واکنش فوق حساسیت در برگهای توتون و شمعدانی و تولید تراوشات باکتریایی بر روی میوه های نارس گلابی بودند. واکنش گرم و اکسیداز منفی بوده و قادر به احیای نیترات و یا تولید رنگ فلورسانت نبودند. همه استرین ها هوازی اختیاری، اوره آز منفی، قادر به تحمل نمک طعام 5% و دمای 35 درجه سانتی گراد بودند. واکنش تولید مواد احیا کننده از ساکارز در تمامی استرینها مثبت بود. تولید استوئین پس از دو روز مثبت و پس از پنج روز منفی ثبت گردید. ژلاتین به کندی هیدرولیز شده ولی هیچکدام از استرینها قادر به هیدرولیز نشاسته، کازئین، آرژینین، توئین80 و یا اسکولین نبودند. تولید اندول، گاز از گلوکز، فنیل آلانین دی آمیناز، لستیناز، فسفاتاز و یا تولید رنگ صورتی در محیط YDC در تمامی استرینها منفی بود. تمامی استرینها از گلوکز، ساکارز، گالاکتوز، مانیتول، تری هالوز، ریبوز، سالیسین، آرابینوز، سلوبیوز، اینوزیتول، فروکتوز، گلیسرول، سیترات، سوکسینات و فومارات استفاده کرده و تولید اسید یا قلیا نموده و اکثرا توانایی مصرف فرمات را داشتند ولی قادر به مصرف اینولین، اسید نیکوتینیک، نیکوتین، نیکوتین آمید، مالونات، تارتارات، آسکوربات، گلوکانات، گالاکتیورونات، پروپیونات، اگزالات، دی گلوتامیک اسید، لاکتات، بنزوات، استات و یا پلی پکتات سدیم نبودند. نقوش الکتروفورز پروتئین همه استرینها یکسان بود و در الکتروفورز ژل آگارز نیز تمامی آنها دارای دو نوار پلاسمیدی با وزن های مولکولی مشابه بودند. تمامی استرین ها در آزمون نشت دوطرفه در آگار در برابر سه آنتی سرم مصرفی یک باند رسوبی قوی ایجاد نمودند. واکنش غیراختصاصی مشاهده نگردید. آنتی ژن حاصل از باکتری کشته شده با حرارت، واکنش قوی تری نسبت به آنتی ژن تیمارنشده (سوسپانسیون باکتری زنده) تولیدنمود. کروماتوگرام حاصل از کروماتوگرافی لیپیدهای استرین ها روی صفحه نازک سیلیکاژل شامل سه لکه عمده بوده و تفاوتی بین استرین ها مشهود نبود. براساس نتایج حاصله، استرین های باکتری عامل آتشک سیب و گلابی جداشده از مناطق مختلف ایران در خصوصیات بررسی شده همانند (هموژن) و غیرقابل تمایز بودند.

چهار رقم زیتون، کالاماتا، ماری، زرد و فیشمی از شهرستان رودبار تهیه شد. این ارقام با دو روش، تخمیر طبیعی و تخمیر هدایت شده با کشت آغازگر Lactobacillus Plantarum که در دمای 25 درجه سانتی گراد به مدت 100 روز فرآیند شد و خصوصیات فیزیکوشیمیایی محصول اندازه گیری شد، شناسایی و اندازه گیری قندهای ساکارز، گلوکز و فروکتوز با روش کروماتوگرافی با کارآیی بالا انجام گرفت. ارزیابی قندهای ارقام چهارگانه زیتون نشان داد که قند غالب در آنها گلوکز بوده و میزان کل سه قند گلوکز، فروکتوز و ساکارز در حدود 1.5-2% وزنی- حجمی بود. تغییرات کمی قندهای زیتون یک روند کاهشی را در طول تخمیر نشان داد ولی سرعت مصرف قندها در زیتون ها با هم متفاوت بود. تغییرات قندها نشان داد که بیشترین مصرف قند در روش تخمیر طبیعی بود و در کل در رقم کالاماتا مصرف قندهای سه گانه فوق در سطح بالاتری انجام گرفت.

تاسول دی ترپنی است که از گونه های مختلف جنس سرخدار (Taxus) بدست آمده و دارای فعالیت ضد سرطانی موثری می باشد. کشت بافت سرخدار منبع جایگزین مناسبی برای تهیه تاکسول و سایر تاگزانهای وابسته به آن است. در این پژوهش ما اثر نوع و غلظت قندها را روی نرخ رشد کالوس و میزان تولید تاکسول در کشت بافت های سرخدار Taxus baccata L. بررسی و مقایسه کردیم. جهت بهینه سازی شرایط برای رشد کاسولهای سرخدار 45 تیمار هورمونی مختلف شامل اکسین های 2,4-D و NAA در ترکیب با کینتین بررسی شدند. سپس اثر قندها روی کالزایی بررسی شد که نتایج بدست آمده نشان داد کال زایی در تیمارهای دارای ساکارز بطور مشخصی بالاتر از گلوکز است و فروکتوز با اختلاف زیادی در ردیف سوم می باشد. این نتایج همچنین نشان داد که حجم کال زایی توسط جدا کشت های ساقه بطور مشخصی بالاتر از جدا کشت های برگ می باشد. بررسی غلظت تاکسول در کالوس های بدست آمده نیز نشان داد که محتوای تاکسول در کشت ساقه ها (بین 0.21 تا 0.056 درصد وزن خشک) بطور مشخصی از کشت برگها (بین 0.018 تا 0.034 درصد وزن خشک) بیشتر است. با مقایسه اثر تیمارهای کربوهیدراتی روی تولید تاکسول در کالوس ها مشخص شد که ساکارز روی تولید تاکسول اثر بهتری نسبت به گلوکز و فروکتوز دارد و بین این دو قند هم فروکتوز بهتر است هر چند اختلاف در این حالت چندان قابل توجه نیست. مقایسه ارتباط بین میزان تولید تاکسول به غلظت قندها یا نرخ رشد کالوسها نشان دهنده این بود که قاعده مشخصی در این زمینه وجود ندارد. با توجه به این نتایج مشخص می شود که جدا کشت های ساقه علاوه بر تولید کالوس بیشتر، محتوای تاکسول بالاتری هم دارند و بنابراین برای کشت بافت به منظور تولید تاکسول مناسب ترند. همچنین در بین قندهای بررسی شده ساکارز به عنوان بهترین قند معرفی می گردد زیرا ضمن تولید کالوس بیشتر محتوای تاکسول را هم در کالوس ها بالا می برند.