طی سه سال متوالی (1391-1389) در یک سری تلاقی های دو طرفه بین ژنوتپپ های وحشی (R2N1، R4N1, R5N1 و R9N3) و زرشک بی دانه باغی (BD) انجام گرفت و میزان تشکیل میوه و بذر در این تلاقی ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تلاقی زرشک بی دانه با دانه گرده ژنوتیپ های وحشی نشان داد که ژنوتیپ هایی که قرابت بیشتری دارند درصد تشکیل میوه و بذر آنها کمتر است. دانه گرده ژنوتیپ R2N1 با 46 درصد تشکیل میوه و 2.22 درصد تشکیل دانه و دانه گرده ژنوتیپ R4N1 با 69 درصد تشکیل میوه و 22.20 درصد تشکیل دانه به ترتیب کمترین و بیشترین میزان را داشتند. در این تحقیق مشخص گردید که دانه گرده زرشک بی دانه کارایی لازم در تشکیل بذر در ژنوتیپ های وحشی زرشک را دارد و پدیده نرعقیمی در زرشک بی دانه باغی وجود ندارد. نتایج نشان دهنده اثرات معنی دار ژنوتیپ، تیمار اسید جیبرلیک و پوست برداری با اسید سولفوریک و چینه سرمایی، در درصد جوانه زنی بذور بود و مهمترین عامل در جوانه زدن بذر زرشک برآوردن شدن نیاز سرمایی است. نتایج کشت بذور حاصل از تلاقی ها و بررسی میزان بقاء دانهال ها نشان داد که زمان کشت بذور، بستر کشت و نوع سیستم آبیاری در درصد بقاء دانهال ها اهمیت ویژه ای دارد. کشت بهاره بذر در بستر کوکوپیت مخلوط با کمی پرلایت تحت سیستم مه افشانی باعث افزایش درصد بقاء دانهال ها گردید.