همواره اجرای پروژه های ساختمانی تحت تاثیر خطرات زیادی همچون: سقوط افراد و وسایل، جراحات، سوختگی ها، برق گرفتگی ها، تصادفات، ریزش ها و... قرار دارند. که در کشور عزیزمان ایران آمار بروز این حوادث حدودا سه برابر متوسط جهانی است و اغلب بازخورد این حوادث برای پروژه سنگین می باشد. با توجه به تاثیر زیاد حوادث بر بخش های مختلف پروژه های ساختمانی و کاهش اثربخشی کار همواره بخش های مختلف نظارت و اجرا به دنبال راهکارهایی برای کاهش حوادث بوده و هستند. بدین منظور بایستی در گام اول این حوادث ارزیابی، طبقه بندی و اولویت بندی شوند، سپس در گام دوم مدیریت راهبردی آنها ضروری است که این مدیریت راهبردی نهایتا منجر به ارائه راهکارهای کاهش حوادث نیز می شود. به کمک مدیریت استراتژیک می توان: زمان، هزینه و ریسک های حوادث ساختمانی را کاهش و کیفیت و ایمنی پروژه را افزایش داد. در مدل فیلیپس راهبردهای مدیریتی به صورت مستقیم مبتنی بر اهداف (که در این پژوهش کاهش حوادث است) استخراج می شوند. امروزه با بکارگیری: برخی از تجهیزات نوین، فناوری های نوین ساختمانی، آموزش نیروی انسانی و مدیران و... نیز می توان به صورت چشمگیری حوادث ساختمانی را کاهش داد. در این پژوهش سعی شده است به کمک پارامترهای مدیریت استراتژیک و اولویت بندی حوادث راهکارهایی جهت کاهش آنها ارائه شود. همچنین آمارهای ارائه شده در این پژوهش همگی به وسیله اسناد کتابخانه ای و مصاحبه و یا توسط ارگان های مربوطه و یا در سایت های رسمی آنها اعلام شده است.