اهداف هدف درمان های مفصلی در استئوآرتریت، تسکین درد، حفظ و بهبود کارایی مفصل، کاهش ناتوانی و وابستگی بیمار است. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر پماد رزماری و زنجبیل بر درد و عملکرد فیزیکی سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شده است. مواد و روش ها جامعه پژوهش، سالمندان مبتلا به استئوآرتریت درجه 1 یا 2 زانوی مراجعه کننده به کلینیک ارتوپدی بود که از بین آن ها تعداد 111 نفر، بر اساس تشخیص پزشک متخصص ارتوپدی و معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و با تخصیص تصادفی به 3 گروه 37 نفره تقسیم شدند. گروه های آزمایش شامل پماد زنجبیل و پماد رزماری که 2 بار در روز صبح و عصر به مدت 14 روز مصرف می کردند و گروه کنترل، درمان های دارویی استاندارد دریافت می کردند. درد و عملکرد فیزیکی سالمندان قبل و بعد از آزمایش با استفاده از مقیاس دیداری درد و مقیاس عملکرد فیزیکی WOMAC ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی، آنالیز کوواریانس و آزمون توکی انجام شد. یافته ها نتایج پژوهش نشان داد بین میانگین نمره درد و عملکرد فیزیکی قبل و بعد از آزمایش در گروه های آزمایش با هم تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/001). همچنین بین میانگین نمره درد و عملکرد فیزیکی بعد از آزمایش در گروه های آزمایش با گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد (P<0/001)، اما این تفاوت بین 2 گروه آزمایش (زنجبیل و رزماری) معنادار نبود (P<0/001). نتیجه گیری یافته های مطالعه حاضر نشان داد هم پماد زنجبیل و هم پماد رزماری می توانند باعث بهبود عملکرد فیزیکی و کاهش درد سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو شوند.

با توجه به گزارش تداخل گیاه رزماری طبی (Rosmarinus officinalis) با سیستم اپیوییدی، اثرات این گیاه بر روی علایم سندرم محرومیت مورفین موش مورد بررسی قرار گرفت. اثرات عصاره های آبی و الکلی این گیاه در زمان ها و دوزهای مختلف روی موش های وابسته به مورفین مورد بررسی قرار گرفت. برای ایجاد اعتیاد، حیوانات مختلف تحت سه بار تزریق زیر جلدی مورفین در روز (75 mg/kg, 50 mg/kg, 50 mg/kg) به مدت سه روز قرار گرفتند و آخرین تزریق دوز مورفین در روز چهارم 2 ساعت قبل از تزریق نالوکسان صورت گرفت. تعداد پرش های ناشی از نالوکسان در مدت 30 دقیقه به عنوان شدت سندرم محرومیت در نظر گرفته شد. نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره آبی گیاه رزماری در دوزهای2.4 g/kg, 1.68 g/kg  به خوبی توانایی کاهش علایم سندرم محرومیت را تقریبا تا حد دیازپام دارد. اما اثرات عصاره الکلی کمتر بود و فقط این عصاره با غلظت 0.96 g/kg آن تاحدی باعث کاهش علایم شد. مطالعات فیتوشیمیایی نیز نشان داد که عصاره الکلی بر خلاف عصاره آبی فاقد آلکالویید می باشد.نتایج این تحقیق نشان می دهد عصاره آبی الکلی قسمت های هوایی گیاه رزماری می توانند علایم سندرم محرومیت مورفین را کاهش دهند.

در این تحقیق حداقل رقت ممانعت کننده (MID) و حداقل رقت کشندگی (MBD) اسانس گیاهان برگ بو (Laurus. nobilis)، دارچین (Cinnamomum zeylanicum) رازیانه (Foeniculum vulgar)، رزماری (Rosmarinus officinalis)، زنجبیل (Zingiber officinale) و میخک (Eugenia caryophyllus) بر ضد لیستریا مونوسیتوژنز سروتیپ a4 با دو روش رقت در لوله و انتشار از دیسک تعیین گردید.

گیاه رزماری یا اکلیل کوهی با نام علمی لاتینRosmarinus officinalis . L یکی از گیاهان دارویی خانواده نعناعیان است که در ایران کشت می شود. با توجه به وجود ترکیبات فلاونوییدی و روغن فرار در رزماری، در این مطالعه اقدام به شناسایی ترکیبات فوق گردید. پس از جمع آوری گیاه از محل دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و با استفاده از روش کروماتوگرافی کمی عصاره آبی - متانولی گیاه، دو ترکیب فلاونوییدی جداسازی شد. با استفاده از طیفهای ماورای بنفش و ماورای بنفش همراه با معرفهای جابجا کننده، ساختمان این دو فلاونویید از دسته فلاون ها یا فلاونول ها (احتمالا دی هیدروفلاونول ها) تشخیص داده شد. ترکیبات موجود در روغن فرار حاصل از تقطیر با آب گیاه رزماری نیز با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی متصل به طیف نگارجرمی و همچنین کروماتوگرافی لایه نازک مورد شناسایی قرار گرفت. شناسایی این مواد در روغن فرار گیاه با استفاده از تعیین اندیس کواتس، بررسی زمان نگهداری هر ترکیب در ستون مورد مصرف در کروماتوگرافی گازی، طیفهای جرمی ثبت شده برای هر ترکیب در منابع، بررسی الگوی شکست ترکیبات و وجود مواد فوق در گزارش های آنالیز ترکیبات روغن فرار رزماری در سایر نقاط دنیا انجام شد. ترکیبات اصلی روغن فرار گیاه، تری سیکلن، (1و8-) سینئول، کامفر، کامفن و بورنیل استات شناسایی گردیدند.

محدودیت مصرف ضداکسیدان های مصنوعی در مواد غذایی موجب شده که تحقیقات وسیعی به منظور شناسایی و تولید انواع ضداکسیدان های طبیعی انجام گیرد. در این پژوهش تاثیر ضداکسیدانی آلفاتوکوفرول، خردل و رزماری بر روی نمونه های بیف برگر مورد بررسی قرار گرفت. 6 تیمار بیف برگر تهیه گردید که تیمارها به ترتیب نمونه شاهد فاقد هر نوع ضداکسیدانی، نمونه های شاهد با افزودن 1 و یا 2 درصد پودر خردل، شاهد که دارای 1 و یا 2 درصد پودر رزماری بوده و تیمار ششم نیز شاهد که دارای 500 قسمت در میلیون آلفاتوکوفرول بود. نمونه ها به مدت 4 ماه در دمای 18- درجه سانتیگراد نگهداری شدند. تفاوت میزان پیشرفت اکسیداسیون تیمارها طی مدت انبارداری در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. به نحوی که نمونه شاهد دارای بالاترین اعداد اسیدتیوباربیتوریک و پراکسید (0.64، 1.42) و نمونه آلفا توکوفرول کمترین اعداد (0.44، 0.81) را داشته است. آلفا توکوفرول، رزماری و خردل به ترتیب قدرت ضد اکسیدانی بیشتری در جلوگیری از اکسیداسیون چربی نشان دادند. در ارزیابی حسی نمونه ها، تیمارهای شاهد و آلفاتوکوفرول به احتمال 95 درصد از بقیه مطلوب تر بوده و سایر تیمارها نامطلوب شناخته شدند.

 در این نوشتار، تغییرات فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدان ( آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز) و غلظت هیدراتهای کربن محلول در برگهای دو گیاه اسطوخدوس و رزماری، تحت تاثیر آلاینده های جوی مورد بررسی قرار گرفت. از این رو، با بررسی اطلاعات مربوط  به ایستگاههای سنجش آلودگی هوای سازمان حفاظت محیط زیست در سطح شهر تهران، ایستگاه های با بیشترین و کمترین مقدار آلودگی، برگزیده، دو گیاه در هر دو ایستگاه کاشته شدند پس از گذشت یک سال، نمونه برداری از برگهای گیاه انجام و مورد مطالعه قرار گرفت به این ترتیب گیاهان از نظر شرایط سنی یکسان بودند.نتایج بررسی نشان داد که، فعالیت آنزیم های مورد نظر در شرایط وجود بیشترین مقدار آلودگی، نسبت به شاهد ( محیط با کمترین مقدار آلودگی) به طور معنی داری افزایش یافت.اختلاف میانگین غلظت هیدراتهای کربن  محلول نیز نسبت به شاهد، افزایش معنی داری داشت.

سابقه و هدف: پایداری اکسیداتیو روغن ها و چربی ها و فرآورده های غذایی پر چرب تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند اکسیژن، نور، حرارت، یون های فلزی و آنزیم ها قرار می گیرد و در نهایت فساد اکسیداتیو رخ می دهد. کاربرد آنتی اکسیدان های سنتزی برای به تاخیر انداختن فساد اکسیداتیو، با وجود داشتن کارآیی بالا، به دلیل احتمال سمیت و سرطان زایی، زیر سوال قرار گرفته است. هدف از این تحقیق، کاربرد مخلوطی از آنتی اکسیدان های طبیعی بود که بیشترین پایداری اکسیداتیو را برای مارگارین فراهم کند، عمر انباری آن را افزایش دهد و بتواند جایگزین آنتی اکسیدان سنتزی ترت بوتیل هیدروکینون (TBHQ) شود.مواد و روشها: نمونه مارگارین با کمتر از 1% اسید چرب ترانس (%0.89) و ارزش تغذیه ای بالا (P/S + T = 2.34) و ویژگی های فیزیکی و شیمیایی مطلوب تولید شد. تیمارهای آنتی اکسیدانی به کار رفته شامل 10 مخلوط مختلف (F1-F10) حاوی توکوفرول ها (Toc)، آسکوربیل پالمیتات (AP)، عصاره رزماری (Ros) و لسیتین (Lec) بود که همراه با یک نمونه بدون آنتی اکسیدان به عنوان شاهد (F0) و یک نمونه حاوی (F11) TBHQ مورد مطالعه قرار گرفتند. ماندگاری نمونه های مارگارین با نگهداری آنها در گرمخانه 60oC به مدت 25 روز و اندازه گیری عدد پراکسید (PV) و عدد آنیسیدین (AV)، اندازه گیری دوره القایی (Induction period) در رنسیمت در 110oC و نیز نگهداری در یخچال (4oC) به مدت 14 هفته و سنجش PV بررسی شد. رتبه بندی تیمارهای آنتی اکسیدانی بر اساس مدت زمان لازم برای رسیدن به عدد پراکسید 20meq/kg در 60oC و عدد پراکسید 5meq/kg در یخچال (4oC)، محاسبه فاکتور پایدار سازی با استفاده از نتایج آزمون رنسیمت و نیز ارزش اقتصادی تیمارها انجام شد.یافته ها: اندازه گیری PV و AV در آزمون گرمخانه (60oC) در مورد اکثر تیمارها دارای هماهنگی بود و می توان به صورت F2>F8>F10 بیان کرد. در بکارگیری معیار مدت زمان لازم برای رسیدن به عدد پراکسید 20meq/kg دو تیمار F7>F10 اختلاف آماری معنی داری با F11 نداشتند (p>0.05). رتبه بندی بر اساس فاکتور پایدارسازی تیمارها، برتری و تفاوت آماری معنی داری را میان فعالیت آنتی اکسیدانی F11>F10>F9 با سایر نمونه ها نشان داد (p<0.05). مدت زمان لازم برای رسیدن به PV=5meq/kg در 4oC در تیمارهای F10, F9, F5, F2 و F11 اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشت و این تیمارها نسبت به سایر نمونه ها بودند (p<0.05). ماندگاری نمونه ها در دمای 4oC بین یک ماه F1, F0) و (F7 و سه ماه (F10 و (F11 متغیر بود. رتبه بندی نهایی تیمارهای آنتی اکسیدان های طبیعی به این صورت بود:F2>F10>F5, F9>F8>F1, F3, F4>F6, F7.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن اثرات منفی آنتی اکسیدان های سنتزی بر سلامت مصرف کنندگان و همچنین با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق و معیارهای رتبه بندی، می توان تیمارهای (200ppm AP + 200ppm Ros) F2 و (200ppm Toc + 200ppm Ros + 1000 ppmLec) F10 را به عنوان جانشین RBHQ برای حفظ کیفیت و افزایش ماندگاری مارگارین و ادامه کار در مقیاس وسیع تر پیشنهاد نمود.

مقدمه: تحقیقات قبلی ما نشان داد که سندروم محرومیت به مورفین توسط عصاره های تام آبی و الکلی رزماری مهار می شود.هدف: با توجه به تداخل عصاره تام گیاه رزماری طبی با سیستم اپیوییدی اثرات فراکسیون های عصاره این گیاه بر روی علایم سندرم محرومیت به مورفین بررسی شد.روش بررسی: برای ایجاد اعتیاد در موش ها، حیوانات تحت سه بار تزریق زیر جلدی مرفین در روز (75mg/kg ،50mg/kg ،50mg/kg) به مدت سه روز قرار گرفتند و آخرین تزریق مرفین در روز چهارم دو ساعت قبل از تزریق نالوکسان صورت گرفت. تعداد پرش ها در مدت 30 دقیقه به عنوان شدت سندرم محرومیت در نظر گرفته شد.نتایج: تزریق عصاره تام آبی، فراکسیون آبی – متانولی و کلروفرمی با دوز 1.68 و 0.96 گرم بر کیلوگرم و کنترل های مثبت کلونیدین (0.3 میلی گرم بر کیلوگرم) و دیازپام (5 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی یک ساعت قبل از آخرین دوز مرفین باعث کاهش تعداد پرش ها نسبت به گروه کنترل منفی گردید. دو فراکسیون قابل ارزیابی ناشی از دستگاه MPLC با دوز 0.96 گرم بر کیلوگرم باعث کاهش تعداد پرش در مقایسه با گروه کنترل شدند. همچنین به منظور تکمیل آزمایش ها، آزمون حرکت جهت هر دو فراکسیون بر روی موش ها انجام شد. بر این اساس مشخص گردید که فراکسیون شماره 1 و کلونیدین در مقایسه با گروه کنترل باعث کاهش فعالیت حرکتی شد اما اثر فراکسیون شماره 2 تفاوت معنی دار با گروه کنترل نشان نداد.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که احتمالا فراکسیون شماره 1 عصاره گیاه رزماری طبی به علت کاهش در میزان حرکت باعث کاهش علایم سندرم محرومیت گردیده، اما اثر فراکسیون شماره 2 بر کاهش تعداد پرش احتمالا مربوط به تداخل با سیستم اپیوئیدی است.

زمینه و هدف: باکتری لیستریا مونوسیتوژنز (Listeria monocytogenes) می تواند عامل بسیاری از موارد اسپورادیک و اپیدمیک بیماری در انسان باشد که معمولا از طریق مواد غذایی منتقل می شود. میزان بالای مرگ و میر ناشی از ابتلا به لیستریوز باعث نگرانی در صنایع غذایی و سازمان های نظارتی شده است. با توجه به حضور گونه های گیاهی متعدد در ایران، با انجام مطالعات ضد میکروبی بر روی تعدادی از گیاهان دارویی کشور، احتمالا می توان به ترکیبات با ارزشی در این زمینه دست یافت. بدین منظور در مطالعه حاضر خواص ضد لیستریایی تعدادی از گیاهان دارویی بررسی گردید.روش بررسی: در این مطالعه تجربی گیاهان آویشن (Thymus vulgris L.)، اکالیپتوس (Eucalyptus globulus)، بابونه (Matricaria recutita L.)، رزماری (Rosmarinus officinalis L.) و مریم گلی (Salvia officinalis L.) جهت مطالعه انتخاب گردیدند. پس از جمع آوری و تهیه گیاهان و بررسی های گیاه شناسی و فارماکوگنوزی، عصاره هیدروالکلی گیاهان مورد نظر با روش پرکولاسیون تهیه و اثرات ضد میکروبی این گیاهان با استفاده از روش انتشار دیسک (Disc Diffusion Method) و همچنین تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد میکروب (MIC =Minimum Inhibitory Concentration) و حداقل غلظت کشندگی باکتری (MBC=Minimum Bactericidal Concentration) با استفاده از روش رقت لوله ای (Macro Dilution Method) بر علیه دو سروتیپ 4a و 4b باکتری لیستریا مونوسیتوژنز انجام شد. آمپی سیلین (µg/disc 10) به عنوان ماده ضد میکروبی مرجع بکار رفت.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تنها عصاره هیدروالکلی اکالیپتوس در هر دو روش رقت لوله ای و انتشار دیسک، دارای اثرات ضد باکتریایی بر روی لیستریا مونوسیتوژنز بود. حداقل غلظت مهار کنندگی عصاره اکالیپتوس بر روی باکتری لیستریا مونوسیتوژن µg/ml 31.25 و حداقل غلظت کشندگی عصاره این گیاه µg/ml 500 بود و تفاوت معنی داری بین حساسیت دو سروتیپ لیستریا مونوسیتوژنز مشاهده نشد. از عصاره هیدروالکلی دیگر گیاهان مورد آزمایش در این تحقیق، هیچ گونه اثرات ضد میکروبی بر روی هر دو سروتیپ باکتری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: عصاره اکالیپتوس می تواند به عنوان ترکیب ضد لیستریایی مطرح شود. استفاده از اسانس این گیاه در غلظت های بالاتر و روش های دیگر عصاره گیری اثرات ضد لیستریایی اکالیپتوس را روشن تر خواهد کرد.

سخت ریشه زایی هنوز یکی از موانع عمده جهت تکثیر گیاهان می باشد. استفاده از باکتری خاکزی A.rhizogenes در بعضی از گیاهان، این مشکل را مرتفع نموده است. این آزمایش به منظور تحریک ریشه زایی و تولید ریشه های تراریخته با استفاده از دو استرین A4 و GMI9534 آگروباکتریوم رایزوژنز و روی سه نوع شاخه (سرشاخه های فصل جاری، شاخه های 1 تا 2 ساله و شاخه های 5 تا 6 ساله) برخی گیاهان باغی صورت گرفت. آزمایشات بصورت فاکتوریل، در قالب طرح پایه کاملا تصادفی، با 3 تکرار و در هر تکرار با 15 نمونه و در دو بخش انجام شدند. در بخش اول آزمایشات (in vitro)، ریزقلمه های زرشک بیدانه و گیاهچه های استریل اسطوخودوس تحت تلقیح باکتریایی قرار گرفتند. بخش دوم آزمایشات در گلخانه (in vivo) و با دو نوع تلقیح: اول تلقیح قلمه ها (زرشک بیدانه و فیکوس بنجامین) و دوم القای باکتریایی به روش خوابانیدن هوایی (زرشک بیدانه، رز، رزماری و فیکوس بنجامین) صورت گرفت. ریشه زایی گیاهچه های استریل اسطوخودوس در تلقیح با استرین GMI9534 نسبت به استرین A4 و شاهد، افزایش معنی داری را در سطح %1 نشان داد. در ساقه های خشبی (1 تا 2 ساله) رزماری تلقیح شده به روش خوابانیدن هوایی با استرین GMI9534 نسبت به استرین A4 و شاهد افزایش ریشه زایی بطور معنی داری در سطح %5 مشاهده شد. ریشه زایی قلمه های جوان (1 تا 2 ساله) بنجامین و نیز ساقه های جوان (1 تا 2 ساله) بنجامین و ساقه های خشبی (1 تا 2 ساله) رز که به روش خوابانیدن هوایی با استرین GMI9534 تلقیح شدند، نسبت به استرین A4 و شاهد افزایش معنی داری را در سطح 51 نشان دادند. ماهیت تراریختی ریشه های موئین با استفاده از تکنیک PCR و با تکثیر اختصاصی ژن rolC آگروباکتریوم رایزوژنز روی DNA استخراج شده از ریشه های موئین به اثبات رسید.