در این مطالعه اثرات استفاده از پوستۀ آفتابگردان با اندازۀ ذرات متفاوت در جیره های حاوی منابع مختلف چربی بر عملکرد رشد و برخی فراسنجه های فیزیولوژیکی، با استفاده از 360 قطعه جوجۀ گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس) در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار آزمایشی و شش تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. عوامل موردبررسی شامل پوسته آفتابگردان (بدون پوسته، دارای سه درصد پوسته با اندازه ذرات یک میلی متر و سه درصد پوسته با اندازه ذرات پنج میلی متر) و دو منبع مختلف چربی (سه درصد پیه و سه درصد روغن کانولا) بودند. نتایج نشان دادند که در کل دورۀ پرورش، استفاده از پوستۀ درشت و ریز آفتابگردان در جیره، باعث افزایش مصرف خوراک و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (05/0>P). تغذیۀ روغن کانولا، مصرف خوراک و افزایش وزن را در مقایسه با پیه بهبود داد (05/0>P). هم چنین با استفاده از پوسته درشت آفتابگردان در جیره، قابلیت هضم ظاهری پروتئین خام و چربی خام افزایش یافت (05/0>P). استفاده از پوستۀ درشت آفتابگردان، طول پرزهای دوازدهه و طول و ضخامت پرزها در ایلئوم را افزایش داد (05/0>P). استفاده از پوستۀ درشت آفتابگردان در جیره، جمعیت باکتری های اشرشیاکلای روده­ کور را کاهش داد (05/0>P). براساس نتایج حاصل، افزودن پوستۀ درشت آفتابگردان به جیره با افزایش قابلیت هضم پروتئین خام، چربی خام، جمعیت لاکتوباسیلوس و کاهش جمعیت اشرشیاکلای سکوم، عملکرد رشد جوجه های گوشتی را بهبود می بخشد.

مقدمه: از بیماریهای شایع جوامع مختلف اختلالات قلبی عروقی است. بدنبال شکست پیشگیری‏ اولیه، پیشگیری ثانویه در این مورد، اصولی و با ارزش می‏باشد و به این منظور استفاده از داروهای وریدی و باقیماندن کانولا بعد از قطع سرم و انتقال به بخش‏های غیر ویژه ضروری است. این مطالعه بمنظور بررسی مقایسه‏ای تأثیر دو محلول آب مقطر هپارینه و سرم نرمال سالین در پیشگیری از انسداد کانولاهای وریدی توسط لخته انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه از نوع RCT است. نمونه‏های مورد مطالعه دو گروه 30 نفری است که بصورت تصادفی بلوکی از میان بیماران بستری در بخش‏های CCU و قلب مرکز پزشکی توحید سنندج در سال 1380 انتخاب شدند. نمونه‏گیری از طریق یک سو کور صورت گرفت و اطلاعات در پرسشنامه و چک لیست ثبت گردید. بدنبال قطع سرم، هپارین و خارج شدن بیمار از استراحت مطلق، کانولاهای آنها با یکی از محلولهای مورد استفاده انباشته شد و سپس هر 8 ساعت یکبار کانولاها کنترل و از نظر بازگشت خون به انتهای آنها مورد بررسی قرار گرفت و مجددا عمل هپارین لاک یا سالین‏لاک برای کنترل بعدی انجام شد و سپس اطلاعات در چک لیست ثبت گردید. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که مجموع موارد مثبت (بازگشت خون به انتهای کانولا) در دو گروه اختلاف آماری معنی‎داری با P≤0.05‏ دارد.نتیجه‏گیری: یافته‏های پژوهش نشان داد که محلول آب مقطر هپارینه در پیشگیری از انسداد کانولاهای وریدی موثرتر از نرمال سالین می‏باشد.

جوانه زنی زود، سریع، یکنواخت و کامل بذور باعث سبز شدن مطلوب و رشد اولیه سریع گیاه زراعی می شود. رشد اولیه مطلوب به نوبه خود باعث دریافت بیشتر تشعشع خورشیدی و افزایش عملکرد می گردد. هدف از این تحقیق بررسی واکنش همزمان اجزای جوانه زنی کانولا به دماهای زیر مطلوب بود. زمان تا شروع جوانه زنی، درصد نهایی بذور جوانه زده، یکنواختی جوانه زنی و سرعت جوانه زنی به عنوان اجزای جوانه زنی در نظر گرفته شدند. آزمایش با استفاده از 9 ژنوتیپ کانولا (از کشورهای آلمان، فرانسه و کانادا) و 4 دمای ثابت (5/4، 10 ، 15 و 20 درجه سانتی گراد) به صورت فاکتوریل در اتاقک جوانه زنی اجرا گردید. نتایج نشان داد که دما و ژنوتیپ بر کلیه اجزای جوانه زنی معنی دار بود. اثر متقابل دما ژنوتیپ نیز به استثنای حداکثر جوانه زنی، برای سایر اجزای جوانه زنی معنی دار بود. دماهای کمتر از 15 درجه سانتیگراد باعث کاهش درصد نهایی بذور جوانه زده و یکنواختی جوانه زنی شدند. درحالی که کاهش دما به کمتر از 20 درجه سانتیگراد موجب تأخیر فزاینده در شروع جوانه زنی شد. به ویژه کاهش دما از 10 به 5/4 درجه سانتیگراد تا 3 برابر شروع جوانه زنی را به تأخیر انداخت. دمای پایه جوانه زنی برای ژنوتیپ های بین 0 تا 4 درجه سانتیگراد و دمای مطلوب بین 16 تا 30 درجه سانتیگراد بدست آمد. نتیجه گیری شد که امکان استفاده از اختلافات ژنوتیپی در جهت بهبود مولفه های جوانه زنی تحت دماهای زیر مطلوب و نیز امکان بهبود دماهای پایه و مطلوب در کانولا وجود دارد.

این تحقیق به منظور بررسی اثر کاربرد روغن¬های گیاهی برافزایش عمر انبارمانی سیب در مدت زمان نگهداری در سردخانه در مرکز تحقیقات کشاورزی‎ و منابع طبیعی خراسان انجام شد. طرح آماری، آزمایش فاکتوریل چهار عاملی درقالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار، فاکتور A رقم سیب در دو سطح (گلدن دلیشس و رد دلیشس)، فاکتور B نوع روغن با سه سطح (کانولا، ذرت، و آفتابگردان)، فاکتور C میزان روغن با 6 سطح (صفر،25 /0، 0.5، 1، 2، و3 درصد)، و فاکتور D زمان نمونه‎برداری از انبارسرد با 6 سطح (صفر، 45، 90، 120،150، و180روز ) بود. میوه سیب پس از تیمار به سردخانه با دمای صفر تا 1 درجة سانتی¬گراد و رطوبت نسبی 85 درصد منتقل و به مدت شش ماه نگهداری شد. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که نوع روغن گیاهی بر pH و میزان پوسیدگی تأثیر معنی¬داری دارد و pH، مواد جامد انحلال پذیر، کسر رسیدگی (مواد جامد محلول به اسید قابل تیتر کردن)، سفتی بافت میوه، و میزان پوسیدگی نیز تحت تأثیر غلظت روغن گیاهی قرار می¬گیرد. نتایج آزمایش¬های حسی نشان داد که نوع روغن گیاهی تأثیر معنی¬داری بر بو و مزه دارد و بافت میوه تحت تأثیر غلظت روغن قرار می¬گیرد. به طور کلی نتایج نشان می¬¬دهد که کاربرد روغن ذرت 2 درصد در ارقام رد و گلدن دلیشس، در مقایسه با سایر تیمارها، سبب حفظ خصوصیات کمی، کیفی، و صفات حسی میوه پس از 6 ماه نگهداری در سردخانه خواهد شد.

در این تحقیق تاثیر واریته و روش استخراج روغن روی ترکیبات شیمیایی (پروتئین، گلوکوزینولات و اسید فیتیک) کنجاله های تک فازی (استخراج روغن بوسیله هگزان) و دوفازی (استخراج روغن توسط متانول – آب و هگزان) ارقام کانولای ایران (Brassica napus) شامل کوانتوم، پی.اف 7045.91 و هایولا 401 بررسی گردید. شرایط بهینه استخراج پروتئین و اسید فیتیک و نیز قابلیت ترسیب پروتئین کنجاله های آزمایشگاهی، مورد آزمایش قرار گرفت. تاثیر روش استخراج روی پروتئین، گلوکوزینولات و اسید فیتیک محتوی تعیین گردید. استخراج قلیایی در pH بین 9.5 و 12.0 و ترسیب ایزوالکتریک در pH بین 3.5 و 7.5 با گام 0.5 واحد آزمون شد. تاثیر رقم و روش استخراج روغن بر پروتئین و گلوکوزینولات محتوی معنی دار (P>0.01) بود، چنانکه روش دوفازی منجر به افزایش حدود 15-10 درصد در میزان پروتئین و کاهش حدود 50 درصد در میزان گلوکوزینولات گردید. اسید فیتیک محتوی کنجاله ها تحت تاثیر رقم و روش استخراج نبود و اختلاف معنی دار (P>0.05) مشاهده نشد. pH بهینه استخراج پروتئین برای تمامی تیمارها، 12.0 بود. روش استخراج روغن دارای تاثیر معنی دار (P>0.01) روی حلالیت نیتروژن بود. بیشترین راندمان استخراج پروتئین در این تحقیق، 60.7 درصد و مربوط به کنجاله هگزانی واریته پی.اف بود. قابلیت استخراج اسید فیتیک در pH بین 12-11.5 (پی.اف هگزانی) و 16.2 (هایولا هگزانی و دوفازی) مشاهده شد. تاثیر pH بر میزان ترسیب پروتئین استخراج شده در محلول قلیایی بسیار معنی دار (P>0.01) بود. pH بهینه ترسیب برای تمامی کنجاله های آزمایشگاهی در دامنه تقریبا وسیعی (بین 4.5 تا 5.5) قرار داشت که بیش از 50 درصد از پروتئین های استخراج شده، به صورت رسوب بازیافت گردید. حدود 60 درصد از پروتئین موجود در هر دو نوع کنجاله به صورت دو محصول قابل استفاده شامل پسمان کنجاله و ایزوله پروتئینی رسوبی، جدا گردید. بیشینه راندمان بازیافت پروتئین رسوبی برای کنجاله هگزانی 15.4 درصد (رقم پی.اف) و برای کنجاله دوفازی 10.5 درصد (رقم کوانتوم) بود. ایزوله های پروتئینی رسوبی فاقد گلوکوزینولات و حاوی مقادیر کم (1.84-0.45 درصد) اسید فیتیک بودند.

هورمون آزاد کننده تیروتروپین (Thyrotropin-releasing hormone, TRH) نقش مهمی در حفظ هوشیاری، هیجان و اعمال فکری در مغز دارد. وابستگی عملی بین TRH و سیستم عصبی کولینرژیک و کارایی TRH در درمان فراموشی بیماران ناشی از تخریب اعصاب کولینرژیک پیشنهاد شده است. بهبودهایی در علایم بیماری ذهنی (مانند اختلال در تاثیرپذیری اختلالات هیجانی، کاهش در توانایی فکر کردن) در بیماران آلزایمری پس از تیمار با TRH دیده شده است. TRH موجب تقویت اثر استیل کولین بر نورون های کورتیکال و موجب افزایش تعداد گیرنده های موسکارینی در بعضی نواحی مغزی می گردد. واکنش ایمنی TRH و مکان های اتصالی آن در ساختمان های لیمبیک خصوصا در سپتوم و هیپوکامپ مشخص شده است.نوروترانسمیترمهاری گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) بر فرایند یادگیری و حافظه نقش موثری دارد. وجود گیرنده های GABA در ساختمان های آمیگدال، سپتوم میانی و هیپوکامپ مشخص شده است. در این تحقیق میانکنش TRH و باکلوفن (آگونیست گیرنده GABAB) بر فرایند به یادآوری حافظه با تزریق درون هیپوکامپی با استفاده از شیوه احترازی غیرفعال در موش های صحرایی نر بالغ مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، موش های صحرایی نر بالغ را توسط دستگاه استریو تاکسی کانولا گذاری نموده و پس از آموزش، TRH (غلظت های 10mg/ml، 5، 2.5، 1)، باکلوفن (غلظت های 1mg/ml، 0.5، 0.3، 0.2) را به داخل ناحیه هیپوکامپ تزریق نموده و 48 ساعت بعد، سطح به یادآوری مورد سنجش قرار داده شد. هم چنین تزریقات توام TRH و باکلوفن نیز انجام شد.نتایج تحقیق نشان می دهد که TRH موجب افزایش و باکلوفن موجب کاهش میزان تثبیت و به یادآوری حافظه می گردد و تداخل معنی داری بین تزریق توام TRH و باکلوفن مشاهده نمی گردد.

در این تحقیق ابتدا میزان پروتئین کل و ذخیره ای ، اسیدهای چرب ، اندیس ید و اندیس صابونی به ترتیب به وسیله متدهای کجلدال، الکتروفورز ، گاز کروماتوگرافی و روش های شیمیایی در دانه چند رقم از گیاهان گونه کانولا تعیین گردید و سپس با توجه به نتایج بدست آمده و با استفاده از روش های آماری چند متغیره ارقام مورد مطالعه از لحاظ شیمیوتاکسونومی بررسی و مقایسه شدند. نتایج به دست آمده بالاترین درصد پروتئین را در رقم هیولا 28.53) 308 درصد) و پایین ترین میزان آن را در رقم طلایه ( 20.34 درصد ) نشان می دهد. همچنین 5 اسید چرب مهم آن شامل اسید پالمیتیک ، اسید استئاریک ، اسید اولئیک ، اسید لینولئیک و اسید لینولنیک در هر 8 رقم از گونه کانولامشاهده گردید . در بررسی بیوشیمیایی روغن دانه ها ، اندیس صابونی با روش تیترمتری و اندیس ید با روش هانوس اندازه گیری گـردید . رقم سرز با عدد صابونی 155.83 و رقم الویس با اندیس ید 50.25 به ترتیب بالاترین مقادیر این دو فاکتور را به خود اختصاص دادند . همچنین تفکیک و جداسازی نوارهای پروتئین ذخیره ای دانه طبق روش لاملی و با استفاده از سیستم الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید سدیــم دودسیل سولفات انجام گرفت . نمودار دندانه ای مبتنی بر 28 باند پروتئینی و بر اساس ماتریس تشابه و درصد تشابه فاصله ژنتیکی ارقام را به خوبی نشان می دهد . فاصله ژنتیکی ارقام بر اساس اسیدهای چرب نیز مورد بررسی قرار گرفت که ارقام مورد مطالعه گونه کانولا را در 5 کلاس گروه بندی کرد .