مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1380 | دوره:4 | شماره:7 |تعداد مقالات:11

تغییرات آنزیمی و مواد معدنی حاصل از اثرات اولتراسوند بعد از ایجاد شکستگی مثلثی شکل در استخوان قلم دست 12 راس الاغ نر که بین 4 الی 6 سال سن و 150 الی 300 کیلوگرم وزن داشتند در روزهای 0، 7، 14، 21، 28، 35، 42، 49، 56 و 60 بعد از شکستگی مورد بررسی قرار گرفتند. این حیوانات به دو گروه شش تایی گروه اول (شاهد) و گروه دوم (آزمایش) و هر کدام به دو زیر گروه سه تایی اول a و اول b  دوم a و دوم b  به صورت یک ماه و دو ماه جهت بررسی این تحقیقات تقسیم شدند. یک هفته بعد از ایجاد شکستگی تمام حیوانات در زیر گروه دوم a و دوم b به مدت 10 روز تحت تاثیر امواج اولتراسوند پالس دار به شکل منقطع (2:8) با فرکانس 1 MHz و شدت 1 W/Cm2 با حرکات طولی به مدت 10 دقیقه قرار گرفتند. با توجه به تهیه خون وریدی در روزهای قید شده تغییرات آنزیمی و مواد معدنی نشان داد که مقادیر آنزیم آلکالین فسفاتاز در گروه های آزمایش و شاهد اختلاف معناداری (P<0.05) را در روزهای 14، 21، 28 و 30 نشان می داد و با استفاده از محاسبه شیب خط سرعت تغییرات گروه آزمایش، بیشتر از شاهد بود که ثبت گردید. این سرعت تغییرات در مورد اسید فسفاتاز نیز صدق می نماید. نتایج حاصله نشان می دهد که به طور کلی میزان کلسیم و منیزیم افزایش یافته و فسفر کاهش داشته است. این تغییرات نشان دهنده اثر مثبت اولتراسوند در روند افزایش آنزیم ها و مواد معدنی مورد نیاز در سرعت بخشیدن به مراحل التیام شکستگی می باشد.

در این بررسی تعداد 100 نمونه بستنی سنتی، از مکانهای مختلف تولید و توزیع این فرآورده در پنج منطقه مختلف شهر اهواز جمع آوری شده و از نظر آلودگی باکتریایی مورد آزمایش قرار گرفت. در آزمون شمارش کلی باکتریایی، 88 درصد از نمونه ها دارای آلودگی بیش از حد مجاز (گرم/ 5´105<) بودند و متوسط میزان آلودگی در نمونه های آلوده، 3.13´106 در هر گرم بستنی بود. 83 درصد از نمونه ها آلوده به باکتریهای خانواده انتروباکتریاسه به میزان بیش از حد مجاز (گرم/ 102<) بودند و متوسط میزان آلودگی در نمونه های آلوده، 9.63´103 در هر گرم بستنی بود. باکتری اشریشیاکلی از 6 درصد از نمونه های مورد آزمایش جدا شد. 61 درصد از نمونه ها آلوده به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به میزان بیش از حد مجاز (گرم/102<) بودند و متوسط میزان آلودگی در نمونه های آلوده، 7.84´103 در هر گرم بستنی بود. یافته های این بررسی نشان داده است که بستنی های سنتی مصرفی در مناطق مختلف شهر اهواز از حیث آلودگی باکتریایی کم و بیش مشابهند. همچنین میزان آلودگی در دو فصل سرد و گرم اختلاف معنی داری ندارند.

بدنبال گزارشهای بروز مقاومت جربهای قرمز طیور به برخی از سموم در نقاط مختلف جهان، کارایی سم دلتامترین بعنوان یکی از سموم خانواده پایروتروئید مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه در یک واحد مرغداری تخمگذار در استان قم انجام گرفت. بدین منظور ابتدا به روش تله گذاری بوسیله کارتهای مقوایی میزان آلودگی به این جرب برآورد شد. سپس سم پاشی سالن، قفس ها و مرغان با سم مذکور با رقت 4 در هزار در آب و بوسیله سمپاش تلمبه ای پشتی با قدرت psi 35 انجام گرفت. سپس طی دو مرحله مجددا میزان آلودگی در سالن تحت مطالعه تعیین شد. اگر چه کاربرد این سم کاهش نسبی تعداد جرب را در سالن سم پاشی شده نشان داد اما این کاهش در مقایسه با میزان آلودگی قبل از سمپاشی از لحاظ آماری معنی دار نبود. کاهش اثر سم می تواند ناشی از مصرف بی رویه ترکیبات پایروتروئید در کشور باشد. مطالعات بیشتری جهت اثبات قطعی پدیده مقاومت در این جربها نسبت به سم دلتامترین لازم می باشد.

آفلاتوکسینها، سموم قارچی بسیار سمی و سرطانزا می باشند که توسط انواع گونه های قارچ آسپرژیلوس تولید می شوند. جیره پرندگان و اقلام تشکیل دهنده آن مستعد رشد و تکثیر قارچ و تشکیل آفلاتوکسین ها می باشند. آفلاتوکسین ها ایمنی پرنده را تضعیف و منجر به بروز بیماریها و شکست واکسیناسیون می شوند. در مطالعه حاضر جمعا 100 نمونه (25 نمونه از هر یک از اقلام ذرت، گندم، سویا و پودر ماهی) از کارخانه های تولید خوراک طیور حومه شهر اهواز جمع آوری گردید و آفلاتوکسین ها با روش کروماتوگرافی لایه نازک (T.L.C) بر روی صفحات پوشیده از سیلیکاژل اندازه گیری شدند. مطالعه حاضر نشان داد 86 درصد از نمونه ها به سم آفلاتوکسین آلوده می باشند و بیشترین میزان آلودگی به سم آفلاتوکسین به میزان 28 میکروگرم در کیلوگرم مربوط به نمونه پودر ماهی وارداتی بود. پودر ماهی 100 درصد، سویا 92 درصد، گندم 88 درصد و ذرت 16 درصد آلوده به آفلاتوکسین بودند. بیشترین مقدار سم آفلاتوکسین B1 در پودر ماهی وارداتی به میزان 25 میکروگرم در کیلوگرم، سویای وارداتی به مقدار 3 میکروگرم در کیلوگرم، گندم به مقدار 4 میکروگرم در کیلوگرم و ذرت داخلی به میزان 2 میکروگرم در کیلوگرم می باشد.

مقایسه هیستومتریک طبقات مختلف دیواره آئورت در سه گروه سنی نوزاد، بلوغ جنسی و مسن در موش سوری ماده مورد مطالعه قرار گرفت. بلافاصله بعد از کشتن حیوان، تمامی آئورت بیرون آورده شده و به قطعاتی شامل آئورت صعودی ، قوس آئورتی، آئورت سینه ای قدامی و خلفی و آئورت شکمی قدامی، میانی و خلفی تقسیم گردید. بعد از ثبوت در محلول فرمالین بافر 10 درصد و تهیه بلوکهای پارافینی، برشهای آماده شده با هماتوکسیلین- ائوزین و ماسون تری کروم سبزرنگ آمیزی شدند. نتایج نشان داد که بیشترین قطر خارجی، قطر حفره میانی و ضخیم ترین دیواره مربوط به آئورت صعودی است. میزان درصد طبقات داخلی و خارجی نسبت به ضخامت کل دیواره از آئورت صعودی تا آئورت شکمی خلفی بتدریج افزایش می یابد، در حالیکه میزان درصد ضخامت طبقه میانی از آئورت صعودی تا آئورت شکمی خلفی کاهش می یابد. قطر خارجی، قطر حفره میانی، ضخامت دیواره و ضخامت طبقات داخلی و میانی از آئورت صعودی تا آئورت شکمی خلفی کاهش می یابد اما ضخامت طبقه خارجی از آئورت صعودی تا آئورت شکمی خلفی افزایش می یابد.

سیاه ماهی، برزم لب پهن و شیربت از جمله ماهیان مهم رودخانه های استان لرستان می باشند که از ارزش اقتصادی و بازار پسندی خوبی برخوردار هستند. علیرغم اهمیت این ماهیان و لزوم بررسی آلودگی انگلی آنها، تاکنون آلودگی کرمی ماهیان این منطقه مورد بررسی قرار نگرفته است. این تحقیق با هدف مشخص کردن میزان آلودگی دستگاه گوارش این ماهیان به انگل های کرمی و شناسایی انگلهای جدا شده صورت گرفت. برای اینکار 30 قطعه سیاه ماهی، 30 قطعه ماهی برزم لب پهن و 21 قطعه ماهی شیربت مورد بررسی قرار گرفت. از 30 قطعه سیاه ماهی 4 مورد (13.23 درصد) آلودگی به نماتود رابدوکونا(Rabdochona sp.) و 19 مورد (63.33 درصد) به آکانتوسفال نئواکینورینکوس (Neoechinorhinchus sp.) مشاهده گردید. از 30 قطعه ماهی برزم لب پهن 8 مورد (26.26 درصد) به نماتود رابدوکونا (Rabdochona sp.) و 2 مورد (16.6 درصد) به سستود بوتریوسفالوس (Bothriocephalus sp.) آلودگی داشتند. از 21 قطعه ماهی شیربت 2 مورد (9.52 درصد) آلودگی به آکانتوسفال نئواکینورینکوس (Neoechinorhynchus sp.) مشاهده گردید.

این مطالعه به منظور ارزیابی اثر دو روش همزمانی استروس بر سوپراوولاسیون بزنجدی منطقه خوزستان در فصل تولید مثل (شهریور لغایت اسفند ماه) انجام شد. در اولین آزمایش همزمانی استروس 10 راس بزنجدی، گروه شاهد (5 راس) و گروه تیمار (5 راس) با دو تزریق عضلانی 210µg هورمون کلوپروستنول )سینکرومیت® ( به فاصله 11 روز انجام گرفت و در آزمایش دوم، همزمانی استروس گروه کنترل (5 راس) و گروه تیمار (5 راس) با تزریق عضلانی 20mg (یک روز در میان) پروژسترون به مدت 18 روز انجام شد. به منظور سوپراوولاسیون بزها در هر دو آزمایش هورمون oFSH به میزان 10 میلی لیتر (88 µg) به نسبت 1:2:3 و در سه روز متوالی و به فاصله 12 ساعت، دو روز قبل از دومین تزریق سینکرومیت® (آزمایش اول) و دو روز قبل از دومین تزریق پروژسترون (آزمایش دوم) تجویز گردید. همه بزهای گروههای تیمار و شاهد را 10 روز پس از آخرین تزریق کلوپروستنول و پروژسترون به منظور مشاهده و شمارش جسم زردهای تخمدان، لاپاراتومی شدند. نتایج نشان داد که میانگین جسم زرد بدست آمده به ازای هر بز در گروه تیمار (14.4±1.76) نسبت به گروه کنترل (2±0.3) آزمایش اول بطور معنی داری بیشتر بود (P<0.05). میانگین جسم زرد بدست آمده در آزمایش دوم، گروه تیمار (9.2±0.68) و گروه کنترل (1.8±0.2) بیشتر بود اختلاف معنی داری از نظر آماری را نشان می دهد. بین گروههای تیمار هر دو آزمایش جسم زرد بدست آمده از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود داشت که حاکی از پاسخ بهتر به رژیم سوپراوولاسیون، کلوپروستنول oFSH+ نسبت به پروژسترون oFSH+ است (P<0.05).

درماتوفیتوز از جمله بیماریهای مشترک بین انسان و دام است که کنترل عوامل حیوان دوست آن در انسان به کنترل بیماری در دامها وابسته است؛ کنترل بیماری در دام نیز منوط به اطلاع از عوامل ایجاد کننده کچلی ها می باشد. بررسی حاضر به منظور مشخص کردن عوامل کچلی های گوسفند در منطقه اهواز انجام شد. در این مطالعه طی چهار ماه (اسفند 80 تا خرداد 81) در مجموع 150 راس گوسفندی که علایم کچلی را نشان می دادند تحت آزمایشهای قارچ شناسی جهت مشخص کردن عوامل ایجاد کننده قرار گرفتند. برای این منظور نمونه های گرفته شده از ضایعات پوستی در محیط سابورودکستروز آگار محتوی سیکلوهگزامید و کلرامفنیکل (SCC) کشت شدند که قارچهای تریکوفیتون وروکوزوم و تریکوفیتون منتاگروفایتس به ترتیب از 19 و 8 راس گوسفند تحت مطالعه جدا شد؛ در یک راس از گوسفندان تحت مطالعه نیز آلودگی توام با هر دو قارچ مشاهده شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که 18.6 درصد از ریزش پوشش خارجی می تواند ناشی از درماتوفیت ها باشد. این بیماری در بین گوسفندان بالغ تحت بررسی از شیوع کمتری برخوردار بود. بیشترین فراوانی بیماری در ماه فروردین برآورد گردید.

در طی سه ماه در سال 1379 تعداد 7 راس گاو دچار تنگی راست روده (Rectal Stricture) شدند. سن مبتلایان بین 12 تا 48 ماه و دامهای ماده از نظر تولید مثلی وضعیت هایی همچون غیر آبستن (یک راس) تازه کل خورده (یک راس)، آبستن 4 تا 5 ماهه (دو راس)، آبستن سنگین (یک راس) و 48 ساعت بعد از زایمان (دو راس) را داشتند و دام نر جهت پرواربندی در حدود یک هفته قبل به دامداری آورده شده بود. بیماران از هفت دامداری مختلف با جمعیت های دامی بین 3 تا 65 راس در هفت روستای متفاوت از حومه ورامین بودند. در سابقه دامهای بیمار درجاتی از کاهش اشتها تا بی اشتهایی، یبوست، اسهال خونی، مدفوع خونی به رنگ روشن و مدفوع خونی به رنگ تیره و زورپیچ وجود داشت. در کالبدگشایی یکی از گاوهای بیمار در حفره صدری و حفره بطنی (پیش معده ها و شیردان) ضایعه قابل توجهی مشاهده نشد. در روده کوچک بخصوص ایلئوم التهاب و خونریزی وجود داشت. در روده بزرگ خونریزی دیده می شد و جدار آن ضخیم و دارای غشا کاذب بود که بویژه در راست روده در حدود 10 سانتی متر به مقعد این ضایعه کاملا قابل توجه بود. از دو راس گاو بیمار نمونه مدفوع به آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارسال شد که پس از کشت و انجام آزمایشات مختلف سالمونلا دابلین از نمونه ها جدا گردید. با توجه به منابع موجود این اولین گزارش از بروز تنگی راست روده در گاو در اثر سالمونلا دابلین می باشد.