تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران
سال:1387 | دوره:24 | شماره:3 (پیاپی 41) |تعداد مقالات:16

با توجه به اهمیت دارویی گیاه گاو زبان و فراوانی منابع آب و خاک شور در کشور، این تحقیق طی دو آزمایش جداگانه اجرا گردید. آزمایش اول با هدف تعیین حدود مقاومت به شوری و شناسایی مکانیزم آن اجرا شد و تیمارهای آزمایش شامل شوری در چهار سطح شاهد، 4، 8، و12 دسی زیمنس بر متر بود. صفات اندازه گیری شده شامل صفات کمی (درصد سبز شدن، وزن خشک ریشه، گل  آذین و ساقه - برگ، ارتفاع، نسبت وزن اندام هوایی به ریشه، تعداد گل و تعداد برگ در هر بوته) و صفات کیفی (درصد موسیلاژ، خاکستر کل، سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم) در مرحله گلدهی کامل گیاه بود. نتایج نشان داد شوری، کاهش معنی داری در درصد سبز شدن بذرها، ارتفاع و تعداد گل ایجاد کرده و بر وزن خشک ریشه، ساقه - برگ و گل  آذین، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی و تعداد برگ تاثیر معنی داری ندارد. همچنین نتایج نشان داد شوری، کاهش معنی داری در میزان موسیلاژ، پتاسیم و کلسیم موجود در بافت گیاهی گیاه گاو زبان ایجاد کرده و سبب افزایش معنی داری در میزان سدیم، کلر و خاکستر کل بافت گیاهی گاو زبان می شود. آزمایش دوم به منظور بررسی میزان جذب املاح از خاک توسط گیاه گاو زبان انجام گرفت و تیمارهای آزمایش شامل زمان نمونه برداری از خاک (قبل و بعد از کشت گیاه) بود. صفات اندازه گیری شده شامل مقادیر یونهای سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم در خاک قبل و بعد از کشت گیاه گاو زبان بود. نتایج حاکی از کاهش معنی داری در میزان سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم موجود در خاک بعد از کشت گیاه گاو زبان می باشد. با توجه به عدم تاثیر شوری بر وزن خشک و سایر پارامترهای گیاه و با توجه به محتوای بالای سدیم، کلر و خاکستر کل در بافت گیاهی و همچنین کاهش محتوای یونهای سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم در خاک، می توان گفت گاو زبان گیاهی مقاوم به شوری بوده که قادر به جذب این یونها از خاک می باشد و می توان از این گیاه برای خارج ساختن این یونها از خاک و اصلاح خاکهای شور و قلیا استفاده کرد.

به منظور مقایسه کشت پاییزه، بهاره و تابستانه گیاه دارویی بادرشبویه از نظر عملکرد بیولوژیکی، عملکرد کمی و کیفی اسانس و مراحل فنولوژیک آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در سالهای 85 و 86 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان انجام شد. سه تیمار کشت پاییزه، بهاره و کشت تابستانه مورد مقایسه قرار گرفت. عملکرد بیولوژیکی در واحد سطح و زمان، ضریب توزیع، میزان اسانس 100 گرم ماده خشک، میزان اسانس در واحد سطح، ضریب تبدیل ماده تر به خشک و مدت زمان لازم تا گلدهی گیاه و ترکیبهای اسانس، مورد اندازه گیری و مقایسه قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده از این مطالعه، کشت پاییزه این گیاه در منطقه اصفهان موفق نبود و یخبندان در مرحله برگ لپه ای باعث خشکیدن گیاه شد. عملکرد بیولوژی تر و خشک و عملکرد اسانس در واحد سطح اختلاف معنی داری داشت و اعداد بدست آمده برای این صفات در کشت بهاره 12.7 و 3.5 کیلوگرم در متر مربع و 10.3 میلی لیتر در متر مربع و برای کشت تابستانه 4.1 و 1 کیلوگرم در متر مربع و 4.1 میلی لیتر در متر مربع بود. ضریب تبدیل ماده تر به خشک در کشت بهاره 27.5 درصد و در کشت تابستانه 25.4 درصد بدست آمد. ضریب توزیع یا ضریب تبدیل عملکرد بیولوژیکی به عملکرد اقتصادی (سرشاخه گلدار و برگ) در کشت بهاره 46.7 درصد و در کشت تابستانه 62.2 درصد محاسبه شد. کیفیت اسانس نیز تحت تاثیر فصل کاشت قرار گرفت. مجموع 5 ترکیب مهم اسانس بادرشبویه یعنی نرال، ژرانیول، نریل استات و ژرانیل استات در کشت بهاره 92 درصد و در کشت تابستانه 64.4 درصد اسانس را تشکیل دادند و بیشترین میزان تغییر مربوط به افزایش ژرانیل استات در کشت بهاره (35.3%) نسبت به کشت تابستانه (14%) بود. در کشت بهاره تعداد روز تا گلدهی 122 روز و در کشت تابستانه 61 روز بود. به رغم برتری عملکرد بیولوژیکی، کمیت و کیفیت اسانس در واحد سطح در کشت بهاره نسبت به کشت تابستانه چنانچه این صفات بر اساس واحد زمان محاسبه گردند و دیگر محدودیتها نیز در نظر گرفته شود، کشت تابستانه قابل مقایسه با کشت بهاره است.

گیاه Anthemis coelopoda Boiss.، از خانواده Asteraceae و تیره فرعی Radiae می باشد. جنس Anthemis دارای گونه های مختلفی است که از نظر شکل خارجی تا حدودی شبیه به هم هستند. در این تحقیق به بررسی کمی و کیفی اسانس گونه Anthemis coelopoda Boiss. که در ایران رویش دارد، پرداخته شده است. جمع آوری گیاه از استان گیلان در سال 1382 صورت گرفت. از گل و برگ به روش تقطیر با آب اسانس گیری انجام شد. بازده اسانس در گل %0.04 و در برگ %0.08 تعیین گردید. سپس نمونه های اسانس توسط دستگاههای کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد تجزیه قرار گرفتند. ترکیبهای عمده در اسانس گل سیس - کریزانتنیل استات (27.3%)، هگزیل بوتانوات (16.0%) و میرسن (7.0%) بودند. در اسانس برگ ایزوبورنیل فرمات (30.6%)، ترانس-اتیل کریزانتمومات (15.0%) و پارا – منتا - 1،5-دی ان، 8-اول (13.7%) اجزای اصلی بودند. با توجه به منابع موجود، تغییر در میزان ترکیبهای عمده در گونه ها نیز مشاهده شده است.

به منظور بررسی رابطه بین نشانگرهای مورفولوژیکی، فیتوشیمیایی و مولکولی در گیاه ماریتیغال (Silybum marianum L.)، 32 اکو تیپ جمع آوری شده از نواحی مختلف کشور به همراه دو رقم خارجی بوداکالازی و CN seeds ارزیابی شدند. تجزیه همبستگی کانونیک بین 8 صفت مورفولوژیکی و 7 ترکیب فلاونولیگنانی تشکیل دهنده سیلیمارین نشان داد که دو متغیر اول کانونیک دارای همبستگی کانونیک قابل توجه و معنی دار بودند. ضرایب همبستگی کانونیک نشان داد که اکوتیپهای دارای وزن هزار دانه بیشتر و تاریخ گلدهی، ارتفاع بوته، قطر کاپیتول و عملکرد دانه کمتر دارای سیلیکریستین و سیلیبین بیشتر و سیلیدیانین کمتری بودند. به عبارت دیگر، دانه های درشت تر، سیلیبین بیشتر و سیلیدیانین کمتری داشتند. نتایج نشان داد که از 415 نشانگر AFLP، 37 نشانگر مثبت با فلاونولیگنان ها و 29 نشانگر مثبت با صفات مورفولوژیکی دارای رابطه معنی دار بودند. بیشترین تغییرات تبیین شده توسط نشانگرهای مثبت مربوط به تاکسیفولین (54%) و سیلیدیانین (45%) بود. بیش از 40 درصد تغییرات مربوط به وزن هزار دانه، ارتفاع بوته و تاریخ گلدهی توسط نشانگرهای مثبت شناسایی شده توجیه گردید. نتایج این مطالعه حاکی از آنست که می توان بر اساس خصوصیات مورفولوژیکی و نیز داده های مولکولی به خوبی برخی از خصوصیات کیفی و کمی مواد موثره را در ماریتیغال مورد پیش بینی قرار داد.

در این تحقیق اثرهای عصاره برگ گیاه دارویی اکالیپتوس (Eucalyptus camaldulensis Dehnh.) بر کنترل رشد گیاهچه علف هرز سلمک (Chenopodium album L.) بررسی شد. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و 5 سطح آب مقطر و عصاره الکلی اکالیپتوس (0، 1.5، 3، 6 و 9 گرم بر لیتر) اجرا گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که اثر سطوح مختلف عصاره برگ بهاره و زمستانه اکالیپتوس بر طول گیاهچه، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، بنیه بذر، نسبت ریشه به ساقه و زمان زنده مانی این علف هرز در سطح یک درصد معنی دار است. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که تیمارهای 6 و 9 گرم بر لیتر عصاره برگ بهاره و زمستانه حداکثر اثر بازدارندگی را بر صفات مورد بررسی داشتند. مقایسه اثر عصاره های بهاره و زمستانه برگ اکالیپتوس بر صفات مورفولوژیک این علف هرز نشان داد که عصاره برگ بهاره تاثیر بیشتری نسبت به عصاره برگ زمستانه دارد. نتایج آزمایشگاهی حاصل از این تحقیق نشان داد که ممکن است با استفاده از عصاره برگ اکالیپتوس، رشد علف هرز سلمک را کنترل کرد.

بیماریهای قلبی عروقی همواره موجب مرگ انسانهای زیادی در جهان می شود و خسارتهای جانی و مالی زیادی را به دنبال دارد. فاکتورهای التهابی و انعقادی از ریسک فاکتورهای مهم بیماریهای قلبی عروقی می باشند. در این مطالعه، اثر ترکیب عصاره های دو گیاه گل راعی (Hypericum perforatum L.) و تاج خروس (Amaranthus caudates L.) بر روی برخی از فاکتورهای التهابی و انعقادی در بیماری قلبی و عروقی در خرگوشهای هایپرکلسترولمی  بررسی شده است. همچنین برای مقایسه اثر این عصاره با داروهای شیمیایی از لوستاتین استفاده شد. بدین منظور 20 خرگوش نر بالغ از نژاد نیوزیلندی به طور تصادفی در چهار گروه پنج تایی تقسیم شدند. این گروهها به مدت 60 روز با رژیمهای غذایی پایه، پرکلسترول، رژیم پرکلسترول به همراه ترکیب عصاره های دو گیاه گل راعی و تاج خروس هر کدام به طور مساوی با دوز 75 mg/kgbw، پر کلسترول به همراه لوستاتین با دوز، 10 mg/kgbw تیمار شدند. در ابتدا، اواسط و پایان دوره از خرگوشها خون گیری بعمل آمد و فاکتورهای سرمی آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ترکیب عصاره ها و همچنین لوستاتین سبب کاهش سطح CRP، WBC، فیبرینوژن و پلاکت نسبت به گروه پرکلسترول می گردد. بنابراین عصاره با کاهش اکسیداسیون LDL و عوامل التهابی و انعقادی اثرهای بسیار مفید و مطلوبی در کاهش ریسک فاکتورهای بیماری قلبی عروقی دارد. همچنین نتایج تاثیر موثرتر عصاره را بر کاهش این ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی در مقایسه با لوستاتین نشان داد.

به منظور ارزیابی عمکرد ارقام کتان 6 (Linum usitatissimum L.) نمونه بذر ارقام مربوطه جمع آوری شده از شهرستانهای ارومیه، بافت، ماشیز، مشکین شهر، خلخال و کرمان، از مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی تهیه شد. بذرها برای مطالعات در مزرعه تحقیقاتی این مرکز با سه تکرار کشت شدند. پس از اتمام فصل رویش صفات مهم گیاه به عنوان گیاهی دانه روغنی و دارویی شامل تعداد انشعابات، تعداد کپسول، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، میزان چربی دانه و ... با سه بار تکرار اندازه گیری شدند. برای استخراج و اندازه گیری میزان چربی از روش Leiboritz استفاده شد. نوع اسیدهای چرب و میزان هریک در روغن استخراجی با استفاده از GC تعیین شدند. آنالیز اسیدهای چرب 5 نوع اسید چرب عمده پالمیتیک، استئاریک، اولئیک، لینولئیک و لینولنیک اسید را مشخص کرد. ارزیابی و تحلیل داده ها با استفاده از تجزیه واریانس، گروه بندی میانگینها و تجزیه همبستگی انجام گرفت. بدین منظور از نرم افزارهای آماری SPSS و Excel استفاده گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس بین برخی صفات مورد مطالعه از جمله تعداد کپسول و میزان چربی اختلاف معنی داری را در سطح احتمال یک درصد نشان داد. همچنین همبستگی مثبت و معنی داری در سطح احتمال 1 درصد بین میزان چربی و وزن هزار دانه مشاهده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد از بین نمونه های مطالعه شده نمونه مشکین شهر بالاترین عملکرد و میزان روغن و در نتیجه بالاترین میزان اسید چرب امگا 3 را برای کشت در مناطق شمال غرب کشور داشت.

در این بررسی، اثر عصاره نعناع (Mentha spicata L.) در غلظتهای 0.5%، 1% و 2% بر باکتری لیستریا مونوسیتوژنز (Listeria monocytogenes) در پنیر نرم پاستوریزه که به هر گرم آن 106 سلول باکتری اضافه شده بود، در دماهای 7 و 15 درجه سانتی گراد و در یک دوره زمانی 15 روزه مطالعه شد. در دمای 7 درجه سانتی گراد، لیستریا مونوسیتوژنز پس از 15 روز در تمام غلظتهای بکار برده شده، کاهش 2 و 3 لگاریتمی را در پی داشت، ولی در دمای 15 درجه سانتی گراد عصاره با غلظت 0.5% تنها یک لگاریتم کاهش در تعداد جمعیت باکتری نشان داد. اثر آنتی لیستریایی عصاره 1% و 2% نعناع در 15 درجه سانتی گراد بیشتر از 7 درجه سانتی گراد بود. نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که Mentha spicata دارای خاصیت ضد لیستریایی می باشد.

در این تحقیق با استفاده از آلوکسان منوهیدرات، شرایطی مشابه با دیابت نوع اول انسانی به صورت آزمایشگاهی در رت ها ایجاد شد. سپس تاثیر عصاره های هیدروالکلی شوید و کنگرفرنگی بر فاکتورهای بیوشیمیایی نظیر گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، VLDL-C،HDL-C  و LDL-C مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. به این منظور از 25 رت نر بالغ در محدوده وزنی 250-200 گرم در پنج گروه پنج تایی استفاده شد. به رت های گروه شاهد، هم حجم مواد تزریقی سرم فیزیولوژی تزریق شد. رت های گروه دوم، با تزریق آلوکسان منوهیدرات با دوز 120 mg/kgbw دیابتی شدند. گروه سوم، علاوه بر تیمار مشابه گروه دوم، گلی بنکلامید با دوز  0.5 mg/kgbwدریافت نمودند. به رت های دیابتی شده در گروههای چهارم و پنجم، به ترتیب عصاره های هیدروالکلی شوید و کنگرفرنگی با دوز300 mg/kgbw تزریق گردید. تجویز مواد به صورت تزریق درون صفاقی انجام پذیرفت. بعد از آخرین تزریق، از قلب رت ها خون گیری به عمل آمد و غلظت فاکتورهای سرمی به روش آنزیمی اندازه گیری شد. بر اساس نتایج به دست آمده، عصاره های هیدروالکلی شوید و کنگرفرنگی میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، VLDL-C و LDL-C را نسبت به گروه دیابتی به طور معنی داری کاهش می دهند (p<0.05). چنانچه در مورد HDL-C نیز افزایش معنی داری را سبب می شوند (p<0.05). نتایج بررسی فاکتورهای سرمی عملکرد بهتر عصاره شوید نسبت به عصاره کنگرفرنگی را نشان می دهد. همچنین اثر عصاره ها بر فاکتورهای بیوشیمیایی مورد نظر، در حد گلی بنکلامید بود. با توجه به این مطلب که گیاهان دارویی نسبت به داروهای شیمیایی اثرهای جانبی کمتری دارند، می توان با انجام تحقیقات بیشتر در زمینه اثر بالینی عصاره ها از آنها به عنوان جایگزین های شایسته داروهای شیمیایی استفاده نمود.

از آنجایی که تنشهای خشکی تولید محصول و مواد موثره در گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد، در تحقیق حاضر به بررسی اثر تیمارهای مختلف آبیاری بر برخی عاملهای رشد از جمله ارتفاع، قطر یقه، گستردگی تاج پوشش، وزن تر و خشک پایه های ارقام مختلف گیاه وایول (Parthenium argentatum Gray.)  پرداخته شده است. این طرح با استفاده از طرح آماری اسپلیت پلات در چهار سطح آبیاری کامل (در حد ظرفیت زراعی)، تنشهای ملایم (4/3 و 2/1 ظرفیت زراعی) و شدید (4/1 ظرفیت زراعی) و در سه تکرار انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که میانگین ارتفاع، قطر یقه و گستردگی تاج پوشش، وزن تر و خشک پایه های ارقام مختلف گیاه وایول با کاهش مقادیر آبیاری تا حد تنش شدید(HS= 4/1 ظرفیت زراعی) با اختلاف معنی داری کاهش یافت. بالاترین ارتفاع و قطر یقه در تیمار FC به ترتیب در رقم UC/103 با ارتفاع 56.33 سانتی متر و رقم CAL6 با قطر یقه برابر 2.76 سانتی متر و حداقل آن در تیمار HS در رقم CAL6 با ارتفاع 35 سانتی متر و رقم UC/103 با قطر یقه 1.6 سانتی متر مشاهده شد. بیشترین گستردگی تاج پوشش برابر 11600 سانتی متر مربع در تیمار FC در رقم CAL7 و حداقل آن در تیمار HS، برابر 2127 سانتی متر مربع در رقم UC/103 مشاهده شد. بررسی میانگینهای وزن تر و خشک نیز نشان داد که بالاترین میانگین وزن تر و خشک در رقم UC/103 در تیمار FC به ترتیب 810 و 384 گرم بود. در تیمار HS کمترین میانگین وزن تر در ارقام UC/103 و CAL7 به ترتیب 172.5 و 131.7 گرم و کمترین میانگین وزن خشک در قم UC/103 برابر 61.03 گرم بدست آمد.

بیماریهای قلبی عروقی و آترواسکلروز که به وسیله رسوب تدریجی چربی  در قسمت زیر آندوتلیوم رگ ایجاد می شود، دلیل اصلی مرگ و میر در جهان است. در این مطالعه اثر ضد آترواسکلروزی عصاره سر شاخه گلدار گیاه تاج خروس دم گربه ای (Amaranthus caudatus L.) در خرگوش مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه 20 خرگوش نر بالغ از نژاد نیوزیلندی به طور تصادفی در چهار گروه پنج تایی تقسیم شدند. این گروهها با رژیمهای غذایی پایه، پر کلسترول، معمولی به همراه عصاره تاج خروس با دوز 150 mg/kg بر وزن بدن و پر کلسترول به همراه عصاره تاج خروس با دوز  150 mg/kgبر وزن بدن به مدت 60 روز تیمار شدند. در ابتدا و پایان دوره از خرگوشها خون گیری بعمل آمد و فاکتورهای سرمی آنها مورد بررسی قرار گرفت. در پایان مطالعه از آئورت برای عملیات بافت شناسی نمونه برداری شد تا تشکیل پلاکهای آترواسکلروز مورد مطالعه قرار گیرد. نتایج نشان می دهد عصاره تاج خروس سبب کاهش معنی دار سطح کلسترول، تری گلیسرید،LDL- کلسترول، آپولیپوپروتئین B ( apoB)، CRP  و نسبت (AI) LDL-C/HDL-C و نیز موجب افزایش سطح HDL-C، آپولیپوپروتئین (apoA) A نسبت به گروه پر کلسترول می شود. شدت ضایعات آترواسکلروتیک در گروه دریافت کننده عصاره در مقایسه با گروه پر کلسترول کاهش یافته است. عصاره تاج خروس با کاهش لیپوپروتئینهای سرمی به خصوص آپولیپوپروتئینB که یکی از مهمترین ریسک فاکتورهای مهم در ایجاد بیماریهای قلبی عروقی است و فاکتورهای التهابی باعث جلوگیری از آترواسکلروز می شود.

سمیت شنوایی ناشی از داروها یکی از عوامل مهم کاهش شنوایی می باشد. آمینوگلیکوزیدها از جمله جنتامایسین می توانند در سگ سمیت شنوایی ایجاد کنند که استرس اکسیداتیو می تواند در این سمیت دخالت داشته باشد. سیلیمارین موجود در عصاره دانه خار مریم یک آنتی اکسیدان قوی است. در این مطالعه اثر سیلیمارین و ویتامین E بر روی سمیت شنوایی ناشی از جنتامایسین در سگ مقایسه شد. مطالعه روی 5 گروه از سگها انجام شد. گروه اول به عنوان گروه شاهد نگهداری شدند. در گروههای دیگر جنتامایسین روزانه و به مدت 9 روز تجویز شد. ویتامین E و سیلیمارین به ترتیب در گروه 3 و 4 و ترکیب سیلیمارین- ویتامین E در گروه 5 استفاده شد. بعد از 9 روز سگها آسان کشی شدند و نمونه گوش داخلی گرفته شد. گوش در محلول کلسیم گیری قرار داده شد. نمونه ها بعد از کلسیم گیری به روش روتین مقطع گیری شدند و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین - آئوزین و به وسیله میکروسکوپ نوری بافت گوش داخلی بررسی شد. اندام کورتی، غشای تکتوریال، لیمبوس اسپیرال، عقده عصبی اسپیرال، سلولهای بین دندانی، سلولهای پشتیبان و سلولهای مویی تیپ I و II در قسمتهای حلزونی و دهلیزی شناسایی شدند. این اجزای بافتی در گروه سگهای شاهد و گروه 4 مشاهده شدند. به دلیل تخریب شدید سلولها ناشی از جنتامایسین امکان شناسایی اجزای فوق در گروه 2 و3 و 5 میسر نبود. بنابراین احتمالا سیلیمارین با خاصیت آنتی اکسیدانی می تواند ضایعات گوش داخلی ناشی از جنتامایسین را کاهش دهد.

از Pterocarya fraxinifolia (Lam.) Spach   تیره Juglandaceae به صورت خودرو در استانهای شمالی ایران می روید. به رغم فراوانی، اطلاعات بسیار کمی در خصوص این گیاه گزارش شده است. این تحقیق به منظور بررسی اثر آنتی اکسیدانی این گیاه انجام شد. برای این منظور، برگها و شاخه های این گیاه از منطقه دشت ناز ساری جمع آوری شده و عصاره متانولی آنها استخراج شد. سپس این عصاره ها در آزمونهای گوناگون بکار رفت. نتایج نشان داد که میزان فنل و فلاونوئیدها در برگ به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از پوست شاخه است. در آزمون به دام اندازی رادیکالهای آزاد DPPH غلظت مهار 50% در عصاره متانولی برگ 15.59±0.11 و در پوست شاخه166.24±2.30 میکروگرم بر میلی لیتر بدست آمد. قدرت احیا کنندگی عصاره های برگ تفاوتی با آسکوربیک اسید نداشت (p>0.05). اگر چه عصاره ها در آزمون به دام اندازی نیتریک اکساید اثر ضعیفی از خود نشان دادند، اما به طور موثری قابلیت شلات کنندگی آهن را دارا بودند. تمامی عصاره ها فعالیت آنتی اکسیدانی خوبی در تست لینولئیک اسید از خود نشان دادند. اختلاف معنی داری بین فعالیت این عصاره ها وجود نداشته (p>0.05) و تمامی عصاره ها الگوی مهار پراکسیداسیون مشابه آسکوربیک اسید و آنتی اکسیدان سنتزی BHA از خود نشان دادند. در مجموع، عصاره متانولی این گیاه در تمامی مدلهای مورد مطالعه، سطوح مختلفی از فعالیت آنتی اکسیدانی را از خود نشان دادند. به ویژه، قابلیت احیا کنندگی آهن III به آهن II را با اهدا الکترون، شلاته کنندگی آهن II و فعالیت ضد پراکسیده شدن چربی را از خود نشان دادند.