تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران
سال:1390 | دوره:27 | شماره:3 (پیاپی 53) |تعداد مقالات:19

خرفه (Portulaca oleracea L.) گونه ای هالوفیت یک ساله می باشد که می تواند به عنوان سبزی، علوفه یا گیاه دارویی در شرایط شور مورد توجه قرار گیرد. سیلیسیم دومین ترکیب معدنی بعد از اکسیژن در کره زمین می باشد. هر چند هنوز نقش آن در گیاهان کاملا روشن نیست، ولی اثرهای مثبتی بر عملکرد و مقاومت به تنش های محیطی در گیاهان داشته است. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف شوری و سیلیسیم بر برخی پارامترهای مورفوفیزیولوژیکی گیاه خرفه آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با چهار سطح شوری (0.6، 7، 14 و 21 دسی زیمنس بر متر) و دو سطح سیلیسیم (عدم کاربرد و کاربرد (1 میلی مولار سیلیکات سدیم)) و با سه تکرار در سال 1387 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. نتایج نشان داد وزن تر برگ و ساقه، وزن خشک برگ، تعداد برگ و شاخه فرعی در بوته، شاخص سطح برگ، سطح ویژه برگ و ارتفاع ساقه اصلی، تا سطح شوری 14 دسی زیمنس بر متر تفاوت معنی داری با شاهد نداشتند، ولی در 21 دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم کاهش معنی داری یافتند، در حالی که وزن ویژه برگ با افزایش شوری افزایش معنی داری یافت. کاربرد سیلیسیم تاثیر مثبت و معنی داری در تعداد برگ در بوته، ارتفاع ساقه اصلی و شاخص سطح برگ داشت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که این گیاه تا حد زیادی به شوری مقاومت دارد و می تواند در مناطق تحت تنش شوری به عنوان گیاه دارویی مورد توجه قرار گیرد. همچنین شاید بتوان از سیلیسیم به عنوان یک عنصر مفید در افزایش عملکرد گیاهان زراعی و همچنین افزایش مقاومت آنها به تنش های محیطی استفاده نمود.

کنه تارتن دولکه ای (Tetranychus urticae Koch) یکی از پلی فاژترین آفات شناخته شده محصولات کشاورزی دنیا به حساب می آید. با توجه به اثرهای نامطلوب استفاده از سموم شیمیایی نظیر بروز مقاومت در کنه های گیاهی، این تحقیق به منظور معرفی ترکیب های جایگزین کم خطر برای محیط زیست انجام شد. به همین منظور در پژوهش حاضر اثر دورکنندگی و دوام اسانس گیاهان Eucalyptus salmonophloia F. Muell و Eucalyptus kingsmillii (Mauden) Maiden & Blakely روی کنه های ماده بالغ تارتن دولکه ای در شرایط دمایی 27±0.5 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 50±5 درصد و طول دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. اسانس ها به روش تقطیر با آب، توسط دستگاه کلونجر استخراج شدند. با توجه به فرمول شاخص دورکنندگی، مشخص شد که هر دو اسانس گیاهی E. salmonophloia و E. kingsmillii از 4 غلظت استفاده شده تنها در 2 غلظت دورکننده بوده و در 2 غلظت دیگر بی اثر می باشند، به طور کلی می توان نتیجه گرفت که اسانس دو گیاهE. salmonophloia  و E. kingsmillii در غلظت های مختلف از نظر دورکنندگی با یکدیگر اختلاف معنی داری ندارند. به هر حال، در آزمایش بررسی دوام سمیت تنفسی اسانس ها روی ماده بالغ کنه تارتن دولکه ای مشخص شد که اسانس حاصل از دو گیاه E. salmonophloia و E. kingsmillii با توجه به حدود اطمینان LT50 %95 با یکدیگر اختلاف معنی داری ندارند. بنابراین نتایج این پژوهش نشان داد که گونه های اکالیپتوس اثر دورکنندگی و دوام خوبی روی کنه تارتن دولکه ای دارند، اما تحقیقات بیشتری برای کاربردی کردن این ترکیب ها احساس می شود.

به منظور بررسی اثرهای تنش خشکی و مقادیر مختلف کود گوگرد بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی سیاه دانه (Nigella sativa L.) آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرده شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1388 در شهرستان قائن اجرا گردید. تیمارهای خشکی به صورت آبیاری پس از 50، 100 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به عنوان عامل اصلی و چهار سطح کود گوگرد شامل 0، 75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار از منبع گوگرد بنتونیت دار به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه آماری داده ها نشان داد که تنش خشکی تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه گیاه دارویی سیاه دانه دارد. به طوری که عملکرد دانه در تیمار 150 میلی متر در مقایسه با تیمار 50 میلی متر تبخیر از سطح تشتک %22.8 کاسته شد. تنش خشکی بجز وزن هزاردانه، تاثیر معنی داری بر کلیه اجزای عملکرد دانه شامل بیوماس، تعداد کپسول در بوته و تعداد دانه در کپسول داشته و سبب کاهش آنها گردید. به نحوی که بیشترین مقدار کاهش در بالاترین سطح تنش مربوط به تعداد دانه در کپسول به میزان %31.64 بود. به طوری که تحت تنش خشکی میزان دو تنظیم کننده اسمزی کربوهیدرات و پرولین افزایش و از درصد اسانس و عملکرد اسانس دانه گیاه سیاه دانه کاسته شد. کاربرد کود گوگرد سبب افزایش عملکرد دانه شد و مصرف 225 کیلوگرم در هکتار کود گوگرد عملکرد دانه را %7.2 افزایش داد. بنابراین تاثیر معنی دار و مثبت کود گوگرد بر کلیه اجزای عملکرد دانه، تنظیم کننده های اسمزی و عملکرد اسانس به ویژه تا سطح 150 کیلوگرم گوگرد در هکتار مشاهده شد.

تانن پوست و جفت میوه بلوط ایرانی (Quercus persica Jaub. & Spach) با دو حلال متفاوت، اول با متانول و بعد با اتیل استات استخراج گردید و بعد اثر آنتی اکسیدانی آنها به طور جداگانه روی روغن نباتی خوراکی در مقایسه با آنتی اکسیدان سنتزی گریندوکس 117 به دو روش AOM و Rencimat بررسی شد. روش AOM در دمای 120 درجه سانتی گراد و جریان هوای 8.35 لیتر بر ساعت و روش Rencimat در دمای 110 درجه سانتی گراد و جریان هوای 20 لیتر بر ساعت انجام شد. مدت زمان مقاومت روغن از نظر پایداری بر حسب ساعت محاسبه گردید. زمان دوره القایی روغن آفتابگردان با اضافه کردن200 ppm  عصاره استخراج شده با متانول %90 از 5.30 ساعت به 10.85 ساعت افزایش یافت و با افزایش200 ppm  عصاره استخراج شده با اتیل استات %99.99 این زمان به 10.9 ساعت افزایش پیدا کرد. دوره القایی روغن نباتی سویا با اضافه نمودن 200 ppm عصاره استخراج شده با متانول %90 از 5.9 ساعت به 8.87 ساعت افزایش یافت و با اضافه کردن 200 ppm عصاره استخراج شده با اتیل استات %99.99 به 8.73 ساعت افزایش یافت. در نمونه دیگری از روغن سویا دوره القایی با اضافه کردن 200 ppm مخلوطی از عصاره متانولی و اسید سیتریک خالص به نسبت 1:3 از 4.65 ساعت به 7.2 ساعت افزایش یافت و با اضافه نمودن200 ppm  مخلوطی از عصاره استخراج شده با اتیل استات و اسید سیتریک 1:3، مدت زمان القا به 7.15 ساعت افزایش یافت.

این تحقیق در سال 1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان بر روی 6 جمعیت ماریتیغال(Silybum marianum (L.) Gaertn.)  انجام شد. کاریوتیپ سلول های میتوزی در مرحله متافاز مریستم انتهایی ریشه بذرهای جوانه دار شده بررسی و مطالعه شد. عدد پایه کروموزومی در تمام جمعیت های مورد مطالعه x=17 و تعداد کروموزوم 2n=2x=34 بود. از لحاظ سطح پلوئیدی، همه جمعیت ها دیپلوئید بودند. بر اساس جدول دو طرفهStebbins ، همه جمعیت ها در کلاس 2B قرار گرفتند که این امر بیانگر وضعیت تکاملی مشابه آنها می باشد. تجزیه واریانس صفات، نشان داد که بین جمعیت ها از لحاظ صفات طول کوتاهترین کروموزوم، شاخص عدم تقارن و ضریب تغییرات شاخص سانترومری اختلاف معنی داری در سطح احتمال %1 و از لحاظ صفات طول کل کروموزومی، مجموع بازوهای کوتاه، مجموع بازوهای بلند و طول بلندترین کروموزوم اختلاف معنی داری در سطح احتمال %5 وجود دارد که این امر موید وجود تنوع کروموزومی در جمعیت های مورد بررسی می باشد. در تجزیه به عامل ها، دو عامل اول و دوم در مجموع بیش از %94 از کل تنوع موجود بین جمعیت ها را توجیه نمودند. به طوری که در عامل اول، طول کل کروموزوم (TL) و مجموع بازوهای بلند (Sla) بیشترین نقش را در تشکیل این عامل داشتند. در عامل دوم، صفات شاخص عدم تقارن (AI) و ضریب تغییرات شاخص سانترومری (CVci) بیشترین سهم را در تشکیل این عامل برخوردار بود. تجزیه خوشه ای جمعیت ها بر اساس خصوصیات کاریوتیپی، آنها را در 4 گروه مجزا قرار داد. در این بررسی بیشترین شباهت بین دو جمعیت اهواز و ساری و کمترین شباهت بین دو جمعیت اهواز و آمل بود. نتایج تجزیه واریانس بین گروه ها نشان داد که تمام صفات مورد مطالعه تفاوت معنی داری را در بین گروه ها داشتند. جمعیت های اهواز، ساری و اصفهان در گروه اول از نظر صفات TL، SSa، SLa،LC  و SC نسبت به سایر گروه ها برتر بودند. جمعیت آمل در گروه دوم از نظر صفات SC، Cvci و AI کمترین مقادیر را دارا بود. جمعیت کردستان در گروه چهارم از نظر صفات CVci و AI بیشترین مقادیر و از لحاظ صفات TL، SSa، SLa و LC کمترین مقادیر را به خود اختصاص داد. همچنین نمودار پراکنش جمعیت ها بر اساس مقادیر مولفه اول و دوم رسم شد که موید نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای بود.

پوست سبز گردو حاوی ترکیب های فنولی می باشد که باعث کاهش بیماری های قلبی - عروقی، جلوگیری از اکسایش LDL در سلول، جلوگیری از سرطان های مختلف و جلوگیری از جهش زایی، جلوگیری از فعالیت اکسایش لیپیدها گردیده و به عنوان عوامل ضدمیکروبی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش، اثر چند عامل شامل آنزیم بری، غلظت حلال، زمان برداشت، زمان استخراج و روش استخراج بررسی گردید. ترکیب های فنولی پوست سبز گردو، با استفاده از متانول خالص، %80 و %60 و به روش های خیساندن، سوکسله، فراصوت و مایکروویو از پوست سبز گردوی برداشت شده در تیر، مرداد و شهریور ماه استخراج گردید. نتایج نشان داد که تیمار آنزیم بری به طور معنی داری (p<0.05) بر میزان ترکیب های فنولی استخراج شده تاثیر دارد. همچنین بهترین زمان برداشت پیش از رسیدن کامل میوه گردو و در ماه تیر بود. بنابراین استخراج به روش مایکروویو و با متانول %60 به طور معنی داری نسبت به روش های دیگر موثرتر است.

این تحقیق به منظور بررسی اثر آنتی بیوتیک محرک رشد، عصاره گیاهی آویشن باغی (آنتی بیوفین) و پروبیوتیک در جیره حاوی جو بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام شد. به مدت چهار هفته از (14 تا 42 روزگی) با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره حاوی 20% جو (شاهد)، 2) جو + عصاره آویشن باغی (%0.1 آنتی بیوفین)، 3) جو + پروبیوتیک (گالیپرو 0.250 g/kg)، 4) جو + آنتی بیوتیک (15 ppm ویرجینامایسین) در نظر گرفته شد. در تمامی جیره های حاوی جو از آنزیم استفاده شد. وزن بدن، ضریب تبدیل، مصرف خوراک، کیفیت لاشه بدن، میزان کلسترول و تری گلیسرید خون، و SRBC به عنوان شاخص سنجش سیستم ایمنی شاخص های اندازه گیری شده در طول این آزمایش بودند. نتایج نشان داد که خوراک مصرفی در بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری ندارد، اما تفاوت میانگین های وزن بدن در42  روزگی معنی دار بود (P<0.05)، به طوری که تیمار آنتی بیوتیک بالاترین و تیمار حاوی فقط جو پایین ترین وزن بدن را نشان داد. ضریب تبدیل 42 روزگی در بین تیمارهای آزمایشی معنی دار بود، به طوری که تیمار جو (حاوی فقط آنزیم) بالاترین و تیمار آنتی بیوتیک و آنتی بیوفین کمترین ضریب تبدیل را نشان داد. تیمارهای آزمایشی اثری بر کیفیت و اجزای تشکیل دهنده لاشه نداشتند. تحریک سیستم ایمنی به وسیله تیمارها در دو مرحله ارزیابی گردید و مشخص شد که عیار آنتی بادی بر علیه گلبول قرمز گوسفند در تیمارهای دارای پروبیوتیک در نوبت دوم خون گیری بالاتر از سایر تیمارهاست (P<0.05). سطح کلسترول و تری گلیسرید سرم نیز تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت و تیمار حاوی گیاهان دارویی کمترین مقدار کلسترول و تیمار حاوی آنتی بیوتیک بیشترین سطح تری گلیسرید را نشان داد. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده در این آزمایش، می توان نتیجه گرفت که استفاده از گیاهان دارویی و پروبیوتیک در مقاسیه با آنتی بیوتیک تاثیر منفی جو را تا حدی کاهش می دهد.

اسانس های موجود در گیاهان معطر یک دسته ارزشمند از ترکیب های طبیعی با خواص دارویی مختلف، از جمله خواص ضدمیکروبی هستند. همچنین گونه های مختلفی از اکالیپتوس دارای اسانس هستند. در این تحقیق ضمن استخراج اسانس و شناسایی ترکیب های تشکیل دهنده اسانس ده گونه اکالیپتوس شامل: Eucalyptus gilli، E. microcarpa، E. kingesmillii، E. loxophleba، E. gongylocarpa، E. salubris، E. erythrocorys، E. salmonophloia، E. spathulata و E. flocktoniae، اثر ضدمیکروبی این اسانس ها بر علیه دو سویه میکروبیEscherichia coli (1330)  و Micrococcus loteus (1110) مورد مطالعه قرار گرفت. اسانس ها به روش تقطیر با آب از برگ های گونه های مختلف اکالیپتوس تهیه و ترکیب های تشکیل دهنده آنها با استفاده از دستگاه های گاز کروماتوگرافی (GC) و گاز کروماتوگراف کوپل شده با طیف سنج (GC/MS)، با محاسبه اندیس بازداری شناسایی شدند. اثر ضد میکروبی اسانس ها پس از رقیق کردن با دی متیل سولفوکساید با روش انتشار در آگار بررسی شد. نتایج نشان داد ترکیب اصلی و عمده همه اسانس ها 1،8-سینئول و آلفا - پینن بود. به طوری که بیشترین میزان 8،1-سینئول (%82.1) در اسانس E. kingesmillii یافت شد و کمترین میزان این ترکیب (59.6) در اسانس E. salubris وجود داشت. همچنین اسانس کلیه گونه های مورد بررسی اثر بازدارندگی قوی بر روی باکتری های مورد استفاده داشتند. در حالی که هاله های عدم رشد تشکیل شده بر روی باکتری Micrococus loteus بین 10 تا 49 میلی متر و بر روی Esherichia coli قطری بین 10 تا 22 میلی متر داشتند.

به منظور مطالعه تاثیر کود سوپر فسفات تریپل در سه سطح (0، 40 و 80 کیلوگرم فسفر خالص در هکتار) در تلفیق و عدم تلفیق با کود زیستی فسفره (بارور-2) بر میزان عملکرد و تولید اسانس گیاه دارویی بابونه آلمانی(Matricaria recutita L.)  آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد واقع در تهران در سال 1387 اجرا گردید. در این آزمایش صفات فنولوژیک (زمان ظهور اولین غنچه و گل، تعداد گل، وزن تر گل) و فیزیولوژیک (مقدار اسانس، درصد کامازولن اسانس) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده حکایت از آن داشت که بین تیمارهای کود فسفره از نظر عملکرد (تعداد گل و وزن خشک گل) اختلاف معنی داری در سطح %1 وجود دارد و میزان 40 کیلوگرم فسفر در تلفیق با کود زیستی با تولید 452.93 گل و 7.74 گرم گل خشک در بوته بیشترین عملکرد را در مقایسه با سایر تیمارهای کودی داشته است. همچنین تیمار 40 کیلوگرم فسفر در تلفیق با کود زیستی با تولید 0.53 میلی لیتر اسانس و 15.81 درصد کامازولن (ماده موثره) در 152.52 گرم گل خشک در واحد سطح دارای بالاترین عملکرد اسانس و درصد کامازولن می باشد. بنابراین در این آزمایش 40 کیلوگرم در هکتار فسفر به همراه 80 کیلوگرم نیتروژن با بذرهای تلقیح شده توسط کود بیولوژیک فسفر بارور-2 توصیه می شود.

بازدارندگی تخم ریزی و اثر تخم کشی اسانس 18 گیاه دارویی روی شب پره هندی (Plodia interpunctella (Hubner)) بررسی شد. برای بررسی اثر بازدارندگی تخم ریزی، تعداد تخم های گذاشته شده در مدت چهار روز توسط یک جفت شب پره که در معرض اسانس قرار گرفته بودند شمارش شد. همچنین تخم های یک روزه تحت تاثیر سه غلظت 3، 12 و 24 میکرولیتر اسانس بر لیتر هوا قرار داده شد و 96 ساعت بعد درصد تفریخ آنها محاسبه گردید. نتایج آزمایش ها نشان داد که همه اسانس ها دارای خاصیت بازدارندگی تخم ریزی بودند. از میان اسانس های مورد بررسی 14 نوع اسانس از جمله دارچین بیش از 80% بازدارندگی از تخم ریزی داشتند که میان آنها اختلاف معنی داری وجود نداشت. اما اسانس گیاهان رزماری، شوید، ترخون و بومادران گل زرد به ترتیب با 28.33، 32.50، 36.18 و 55 درصد کاهش تخم ریزی، کمترین میزان بازدارندگی از تخم ریزی را داشتند. اسانس گیاهان آویشن برگ باریک و دارچین بیشترین تلفات را در تخم شب پره هندی ایجاد کردند. همچنین با افزایش غلظت اسانس ها مرگ و میر تخم ها افزایش یافت. این نتایج نشان داد که اسانس دارچین و آویشن برگ باریک دارای پتانسیل بالایی در جلوگیری از تخم ریزی و نیز اثر تخم کشی می باشند. آنها می توانند ترکیب های مناسبی جهت کنترل این آفت در انبارها محسوب شوند.

به منظور بررسی تاثیر همزیستی قارچ های آربوسکولار مایکوریزا (AM) و تنش خشکی بر رشد، عملکرد، محتوی کلروفیل و میزان جذب فسفر در گیاه ریحان (Ocimum basilicum L.)، یک آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مورد آزمایش شامل سه رژیم آبیاری (آبیاری در فواصل 4، 8 و 12 روز یک بار) و کاربرد دو گونه قارچ مایکوریزا (Glomus mosseae T.H. Nicolson & Gerd. و Glomus intraradices N.C. Schenck & G.S. Sm) و عدم کاربرد قارچ (شاهد) بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی تاثیر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی داشته است. به طوری که با کاهش میزان رطوبت خاک، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد و سطح برگ، تعداد شاخه جانبی، وزن خشک ریشه، عملکرد ماده تر و خشک، میزان کلروفیل، غلظت فسفر و درصد کلونیزاسیون ریشه کاهش یافت. به علاوه اثر کاربرد قارچ های AM بر پارامترهای رشدی و میزان جذب فسفر معنی دار بود. گیاهان مایه کوبی شده با قارچ های AM در مقایسه با گیاهان مایه کوبی نشده از رشد، عملکرد و میزان فسفر بیشتری هم در شرایط تنش خشکی و هم در شرایط بدون تنش برخوردار بودند. تاثیر قارچ G. mosseae در کاهش اثر خشکی بیشتر از قارچ G. intraradices بود. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که در شرایط کم آبی قارچ های AM با افزایش جذب عنصر فسفر، رشد و عملکرد گیاه ریحان را بهبود می بخشند.

یکی از گونه های مرتعی که با توجه به بررسی های انجام شده از نظر استفاده چند منظوره قابلیت های زیادی دارد، Bidens bipinnata L. (دودندان دوشاخه) متعلق به خانواده کاسنی (Compositae) است. تحقیق حاضر روی گونه Bidens bipinnata L. به منظور بررسی شناسایی ترکیب های شیمیایی موجود در قسمت های هوایی گیاه دارویی در منطقه کرج انجام شد. به منظور بررسی مواد تشکیل دهنده اسانس این گیاه پس از شناسایی کامل گیاه و مشخص شدن رویشگاه آن در منطقه کرج، قسمت های هوایی گیاه در مرحله میوه دهی جمع آوری گردید. نمونه های گیاهی تهیه شده در شرایط سایه، خشک و توسط دستگاه کلونجر به شیوه تقطیر با آب(Hydrodistilation)  اسانس گیری شد. پس از تهیه اسانس، به کمک دستگاه های کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی گازی کوپل شده به طیف سنج جرمی (GC/MS)، نوع ترکیب ها و درصد ترکیب های شیمیایی اسانس به طور کامل تفکیک و شناسایی گردید. تعداد 31 ترکیب شیمیایی شناسایی شد که در این میان به ترتیب آلفا - پینن (%25.8)، بتا - میرسن (%22.7)، جرماکرن D (%10.2)، بی سیکلو جرماکرن (%7.6)، گاما - المن (%3.5) و اسپاتولنول (%2.9) ترکیب های عمده بودند.

در این تحقیق بیان ژن لیمونن سینتاز با استفاده از روش SQ-RT-PCR در اندام ها و مراحل رشد و نموی مختلف گیاه زیره سبز (Cuminum cyminum L.) بومی ایران بررسی شد. پس از کشت گیاهان و نمونه برداری از ریشه، ساقه و برگ (هر کدام یک مرحله) و گل ها (در چهار مرحله نموی)، نتایج مشخص کرد که این ژن در گل های بسیار کوچک(<2mm) ، کوچک (3-4mm) و نیز بافت رویشی ساقه بیان شده، در حالیکه در ریشه، برگ و گل های با اندازه های متوسط (4-5mm) و بزرگتر از آن بیان نمی شود. حداکثر بیان ژن لیمونن سینتاز در ساقه بوده و پس از آن بیشترین بیان در گل های بسیار کوچک و بعد کوچک مشاهده شد. بیان ژن لیمونن سینتاز در جوانترین مراحل نموی گل ها زیاد بوده و به تدریج کاهش یافته و متوقف گردید. همچنین نتایج نشان داد که این ژن در مراحل مختلف رشد و نموی گیاهان کامل، از گیاهچه های دو برگی تا مرحله گلدهی بیان می شود. بیان ژن لیمونن سینتاز با ورود گیاهان به مرحله زایشی افزایش یافته که نشان دهنده بیان همزمان آن در اندام های رویشی و زایشی گیاه می باشد. نتایج حاصل از تعیین توالی جزیی ژن لیمونن سینتاز زیره سبز در این تحقیق، شباهت آن با برخی از گیاهان را بین%58-64  نشان داد. مطالعات آناتومیکی وجود کانال های ذخیره کننده روغن های فرار در بافت میوه را مشخص کرد. در مجموع، نتایج حاصل از این پژوهش بیان بالای ژن لیمونن سینتاز در اندام های جوان زایشی مولد را تایید نمود، در حالیکه بیان زیاد آن در بافت رویشی ساقه و کل دوره زندگی گیاه نیز قابل توجه بود.

به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار بذر با پلی اتیلن گلیکول و کلرید سدیم بر شاخص های سبز کردن و رشد گیاهچه انیسون (pimpinella anisum L.)، آزمایشی در پاییز 1388 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان اجرا شد. در این تحقیق تاثیر پیش تیمار بذر با محلول پلی اتیلن گلیکول در سه سطح (5-، 10- و 15- بار)، پیش تیمار بذر با محلول کلرید سدیم در سه سطح (5-، 10- و 15- بار) در مقایسه با شاهد (پیش تیمار با آب مقطر) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی (RCBD) با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر پیش تیمار بذر با پلی اتیلن گلیکول و کلرید سدیم بر بیشتر صفات مورد بررسی شامل درصد سبز کردن، سرعت سبز کردن و وزن خشک گیاهچه معنی دار (p£0.05) بود. با کاهش پتانسیل آب محلول ها درصد و سرعت سبز کردن و وزن خشک گیاهچه (بجز پلی اتیلن گلیکول 10 بار) به طور معنی داری (p£0.05) کاهش یافت. به علت اینکه نتایج حاصل از پیش تیمار بذر با پلی اتیلن گلیکول 10 بار بسیار نزدیک نتایج حاصل از پیش تیمار با آب مقطر بود.

به منظور بررسی واکنش عملکرد، خصوصیات کمی و کیفی اسفرزه (Plantago ovata Forssk.) به دور آبیاری و کوددهی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد در سال زراعی 1388 اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. دور آبیاری شامل 7، 14 و 21 روز یک بار در کرت های اصلی و کوددهی شامل 5 تلفیق کودی (100% کود شیمیایی، 100% کود مرغی، 75% کود شیمیایی + 25% کود مرغی، 50% کود شیمیایی + 50% کود مرغی، 25% کود شیمیایی + 75% کود مرغی) و شاهد (عدم کوددهی) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر فواصل آبیاری بر عملکرد دانه، ارتفاع گیاه، تعداد سنبله در بوته، طول سنبله و درصد موسیلاژ معنی دار ولی بر تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزاردانه و فاکتور تورم معنی دار نبود. بیشترین عملکرد بذر و درصد موسیلاژ هنگامی به ترتیب با آبیاری 7 و 14 روز بدست آمد. عملکرد دانه، تعداد پنجه در بوته، ارتفاع گیاه، تعداد سنبله در بوته، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزاردانه، درصد موسیلاژ و فاکتور تورم به طور معنی داری تحت تاثیر کوددهی قرار گرفتند. بیشترین ماده خشک و عملکرد به ترتیب با جایگزینی 50% و 75% کود شیمیایی توسط کود مرغی حاصل شد. به طور کلی می توان اظهار کرد که تیمار 75% کود مرغی + 25 درصد کود شیمیایی با دور آبیاری 14 روز برای اسفرزه مطلوب می باشد.

فلاونوییدها طبقه بزرگی از پلی فنل ها با بیش از 4000 ترکیب هستند، که در گیاه نقش آنتی اکسیدانی را در فتوسنتز به عهده دارند و در انسان دارای اثرهای آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی، جلوگیری کننده سرطان و محافظت کننده از قلب می باشند. ترکیب کوئرستین در گروه فلاونول قرار دارد و برای مقابله با ویروس ها و سلول های سرطانی استفاده می شود. هدف از این تحقیق، استخراج و اندازه گیری ترکیب کوئرستین در سه گونه گیاهی بومادران Achillea tenuifolia،A. millefolium و A. biebersteinii  بود. نمونه ها در اوایل خرداد ماه 1389 از موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور جمع آوری و سپس از اندام های مختلف (گل، برگ و ساقه) با روش های مختلف استخراج انجام گردید. در روش اول، نمونه با حلال کلروفرم توسط دستگاه سوکسله به مدت 72 ساعت استخراج گردید. در روش دوم، به نمونه قبلی که با حلال کلروفرم استخراج شده بود پس از جدا کردن حلال، متانول اضافه کرده و مجددا عمل استخراج انجام گردید. در روش سوم، با توجه به میزان ماده خشک از گیاه تازه و با حلال های متانول و اسید استیک (به نسبت 1:9) توسط دستگاه آسیاب برقی خرد و همزمان صاف گردید. در روش چهارم، ابتدا گیاه تازه با دستگاه آسیاب برقی خرد شد و سپس با حلال های متانول و اسید استیک (به نسبت 1:9) و به مدت یک هفته خیسانده سپس صاف گردید، بعد همه نمونه های بدست آمده به حجم 30 میلی لیتر تغلیظ گردیدند. جمعا 36 نمونه بدست آمدند که میزان ترکیب کوئرستین توسط دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) مورد اندازه گیری قرار گرفت. بیشترین مقادیر ترکیب کوئرستین در گل (2164 ppm) و برگ  (2064 ppm) A. millefolium به روش استخراج با سوکسله و حلال متانول بدست آمد. بیشترین مقدار کوئرستین در ساقه (2034 ppm) A. millefolium، به روش خیساندن با حلال متانول بدست آمد و کمترین مقادیر کوئرستین در روش استخراج با کلروفرم، در برگ (127 ppm) A. millefolium، در ساقه(110 ppm) A. biebersteinii  و در ساقه (23 ppm) A. tenuifolia مشاهده شد.