حیات
سال:1391 | دوره:18 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: لزوم ارزیابی مهارت های ارتباطی میان فردی کارکنان سلامت، مورد تاکید روزافزون پژوهشگران قرار دارد. حصول چنین هدفی مستلزم به کارگیری ابزاری معتبر و مبتنی بر فرهنگ بومی می باشد. هدف این مطالعه طراحی و سنجش روایی و پایایی ابزاری جهت سنجش مهارت های ارتباطی میان فردی، در نمونه ای از کارکنان بخش سلامت بوده است.روش بررسی: در این مطالعه تعداد کل 191 رابط سلامت فعال در 12 پایگاه بهداشت شهر زنجان وارد مطالعه شدند. بر اساس بررسی متون، ابزار اولیه با 43 گویه طراحی شد. روایی ابزار، از طریق محاسبه شاخص تاثیر آیتم توسط گروه هدف، محاسبه نسبت و شاخص روایی محتوا و روایی صوری با قضاوت یک پانل 14 نفره از خبرگان، و انجام تحلیل عامل اکتشافی ارزیابی شد و پایایی ابزار تحقیق با تعیین همسانی درونی، مورد تایید قرار گرفت.یافته ها: از کل 43 گویه اولیه، تعداد 35 مورد پس از محاسبه شاخص امتیاز تاثیر آیتم با مقادیر بالاتر از 1.5، نسبت روایی محتوای بیشتر از 0.51 و شاخص روایی محتوای بالاتر از 0.79 انتخاب شد. بر اساس تحلیل عامل اکتشافی، گویه های یاد شده به 30 مورد کاهش یافت و با در نظر گرفتن مقدار ارزش ویژه بالاتر از 1، در هفت عامل شامل مهارت های ارتباطی عمومی و شش عامل مهارت های ارتباطی اختصاصی گروه بندی شدند. پایایی ابزار تحقیق با محاسبه آلفای کرونباخ برابر 0.91 تایید شد. ابزار یاد شده قادر به پیش بینی 68.5% از تغییرات کل مهارت های ارتباطی است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه شواهد مناسبی در خصوص استحکام ساختار عاملی و پایایی ابزار سنجش مهارت های ارتباطی میان فردی، در جمیعت مورد مطالعه فراهم نمود. نتایج این مطالعه می تواند در توسعه ابزار سنجش مهارت های ارتباطی در سایر کارکنان سلامت، مورد توجه پژوهشگران قرار گیرد.

زمینه و هدف: دوره پس از زایمان یک مرحله بحرانی است. تغییرات سریعی که پس از زایمان تجربه می شود، مادران را در معرض تجربیات ناخوشایندی از جمله آشفتگی الگوی خواب قرار می دهد که موجب تهدید سلامت مادران و شیرخواران آن ها می گردد. برخی از مطالعات نشان داده است که انجام تمرینات ورزشی به عنوان یک روش غیر دارویی موثر در بهبود کیفیت خواب دارای اهمیت می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر تمرینات ورزشی بر کیفیت خواب مادران در دوره پس از زایمان بوده است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده است که در مورد 80 مادر نخست زای 35-18 ساله تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهر رفسنجان با بارداری تک قلو، فقدان هر گونه بیماری جسمی و روحی حاد و مزمن که به روش زایمان واژینال نوزادی رسیده و سالم را به دنیا آورده بودند، در سال 1389 انجام گرفته است. مادران به دو گروه 40 نفره آزمون و شاهد تقسیم شدند. در گروه آزمون برنامه ای از تمرینات ورزشی پیلاتز 5 جلسه در هفته ترجیحا به صورت متوالی به مدت 30 دقیقه برای 8 هفته انجام می گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ بود که در ابتدا، انتهای چهار هفته اول و دوم مطالعه تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد.یافته ها: در طول 8 هفته پیگیری، بهبود معناداری در کیفیت خواب مادران گروه آزمون مشاهده شد. اگر چه اثر متقابل بین زمان و گروه بر کیفیت خواب معنادار بود (p=0.02) اما در ادامه مقایسه میانگین کیفیت خواب در هر مقطع زمانی (به طور جداگانه) بین دو گروه آزمون و شاهد نشان داد که مداخله مورد نظر در بهبود کیفیت خواب مادران موثر بوده است (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به تاثیر تمرینات ورزشی پیلاتز بر بهبود کیفیت خواب مادران در دوره پس از زایمان، انجام این تمرینات به عنوان یک روش غیر دارویی موثر در جهت ارتقای سلامت مادران پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: سکته مغزی با گستره تاثیرگذاری و عوارض جسمی و روحی فراوان منجر به ناتوانی بیمار در مراقبت از خود می شود و اجرای برنامه های بازتوانی توسط وی را با مشکل مواجه می سازد. لذا خانواده ها مراقبان اصلی بیماران و مسوول تبعیت از رژیم بازتوانی در آن ها هستند. این در حالی است که خانواده ها در زمینه بازتوانی بیمار با مشکلات فراوانی رو به رو هستند، از این رو مطالعه حاضر با هدف «تعیین میزان تبعیت از رژیم بازتوانی بیماران مبتلا به سکته مغزی توسط خانواده های آنان» انجام یافته است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در مورد 180 نفر از مراقبان اصلی بیماران مبتلا به سکته مغزی در خانواده انجام گرفته است. مدت مطالعه برای هر نمونه 2 ماه پس از ابتلا به سکته مغزی بود. نمونه گیری به روش در دسترس و در بیمارستان امام خمینی (ره) در سال های 90-1389 انجام یافت. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه مشخصات فردی و تبعیت از رژیم بازتوانی استفاده گردید. داده های حاصل از پژوهش به کمک نرم افزار کامپیوتری SPSS v.16 در دو قسمت توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد تنها 10% مراقبان اصلی بیمار تبعیت از رژیم بازتوانی در سطح خوب دارند و حدود 28.7% آن ها در این زمینه ضعیف هستند. این ضعف به ویژه در زمینه های بازتوانی نقایص حرکتی، شناختی و احساسی، پیشگیری از اختلالات پوستی و تنفسی بیشتر مشهود است.نتیجه گیری: از آن جا که عده اندکی از مراقبان اصلی در خانواده ها، در سطح خوب از رژیم بازتوانی تبعیت می کنند و با توجه به اهمیت اساسی نقش خانواده ها در مراقبت و تبعیت از رژیم بازتوانی بیماران، از پرستاران انتظار می رود با توانمند کردن خانواده ها در مراقبت، نقش مهمی را در کاهش عوارض جسمی و روحی این بیماران ایفا کنند.

زمینه و هدف: درماندگی اخلاقی یک مشکل اساسی در حرفه پرستاری است که پرستاران را در کلیه بخش های مراقبتی تحت تاثیر قرار می دهد. وجود درماندگی اخلاقی و به دنبال آن عدم رضایت شغلی در بین پرستاران می تواند سلامت جسمی، روانی و کیفیت زندگی آنان را مورد تهدید قرار داده و به صورت مانعی برای دستیابی به اهداف توسعه فردی و اجتماعی آنان عمل کند. هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط میان درماندگی اخلاقی و رضایت شغلی در پرستاران بوده است.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مقطعی و توصیفی تحلیلی است که در آن 210 نفر از پرستاران شاغل در بخش های منتخب مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران (ایران سابق) در سال 1388 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه درماندگی اخلاقی Corley و رضایت شغلی مینه سوتا بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی، ویلکاکسون و ضریب همبستگی پیرسون تحت برنامه آماری SPSS v.14 انجام گرفته است.یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه میانگین نمره تنش اخلاقی در پرستاران 1.77 از چهار و میانگین رضایت شغلی آنان 3.17 از پنج بود، که نشان دهنده رضایت نسبی پرستاران از شغل خویش می باشد. در مطالعه حاضر ارتباط معناداری بین درماندگی اخلاقی با رضایت شغلی پرستاران یافت شد (r=-0.389،(p≤0.0001 . به این صورت که هر چقدر درماندگی اخلاقی کم تر بود، رضایت شغلی افراد بالاتر می رفت.نتیجه گیری: هرچند که رضایت شغلی پرستاران با عوامل متعددی مرتبط است اما با توجه به ارتباط آن با درماندگی اخلاقی در این مطالعه، شناسایی و محدود کردن عوامل تاثیرگذار بر این تنش ها می تواند از ایجاد نارضایتی پرستاران از حرفه خود بکاهد.

زمینه و هدف: وجود اساتید با انگیزه موجب ارتقای سطح آموزش دانشجویان و در نهایت سطح بهداشت و درمان جامعه خواهد شد. از این رو، باید تلاش شود تا مبانی انگیزشی و عوامل محرک متنوع و متغیرهایی که رفتار آن ها را شکل می دهد، شناخته شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. یکی از این عوامل انتظارات آنان در سازمان می باشد. با توجه به جایگاه اعضای هیات علمی و نقش انتظارات، مطالعه ای کیفی با هدف تبیین انتظارات اعضای هیات علمی پرستاری شهر تهران از مدیریت دانشکده های پرستاری طراحی و اجرا گردید.روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش کیفی می باشد و شرکت کنندگان آن 14 عضو هیات علمی دانشکده های پرستاری تهران، شهید بهشتی، ارتش، شاهد و بقیه اله بودند که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه انفرادی نیمه ساختار یافته و برای تحلیل آن ها از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد.یافته ها: انتظارات اعضای هیات علمی پرستاری در قالب 8 طبقه: زمینه سازی برای توانمندی هیات علمی، حمایت سازمانی، رعایت عدالت، ارزشیابی مناسب عملکرد، فراهم نمودن شرایط کاری مناسب، به کارگیری شیوه های مناسب مدیریتی، توجه به مسایل رفاهی و تامین مالی و ارتقای کیفیت آموزش و پژوهش تبیین گردید.نتیجه گیری: مدیران با آگاهی از این انتظارات و برآورده کردن آن ها می توانند عملکرد اعضای هیات علمی و در نهایت عملکرد سازمان را بهبود بخشند. ضمن این که برآورده شدن این انتظارات می تواند عامل مهمی در انگیزش و رضایت شغلی باشد.

زمینه و هدف: دلیریوم، مشکل شایعی در بیماران جراحی قلب باز است که در بخش ویژه بستری می شوند. هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی مداخله چند عاملی بر پیشگیری از بروز دلیریوم و طول مدت بستری در بیماران جراحی قلب باز است.روش بررسی: این پژوهش کارآزمایی بالینی از نوع نیمه تجربی است. برای هر گروه 90 نفر از بیماران جراحی قلب باز به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مداخله این پژوهش شامل آموزش کارکنان، ایجاد تغییرات محیطی و نصب راهنمای گام به گام برخورد با دلیریوم در بخش بود. پرسشنامه مربوط به اطلاعات بیمار روز قبل از عمل جراحی تکمیل شد. بیماران در هر دو گروه از روز دوم عمل تا روز ترخیص، به وسیله مقیاس RASS=Richmond Agitation Sedation Scale جهت تعیین سطح هوشیاری و مقیاس CAM-ICU=Confusion Assessment Method-ICU از نظر بروز دلیریوم دو بار در روز بررسی شدند و طول مدت بستری بیماران ثبت گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS v.18 استفاده شد.یافته ها: میزان بروز دلیریوم در گروه مداخله 11.1% و در گروه شاهد 35.6% بود. طول مدت بستری بیماران در گروه شاهد 6.23 و در گروه آزمون 6.30 روز بود. اما میانگین روزهای بستری در بیماران مبتلا به دلیریوم 7.5 و بیماران غیر مبتلا به دلیریوم، 5.8 روز بود.نتیجه گیری: مداخله چند عاملی می تواند منجر به کاهش بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش جراحی قلب باز شود. لذا پیشنهاد می شود که مداخله آموزشی جهت افزایش آگاهی کارکنان بخش های ویژه و تغییرات محیطی جهت پیشگیری از بروز دلیریوم در بخش های ویژه انجام شود.

زمینه و هدف: امروزه بزرگ ترین مساله که هر سازمان با آن روبه رو است، مساله تحول و دگرگونی است و با توجه به این باور که هیچ چیز به غیر از خود تغییر، ثابت نیست، مدیریت تغییر یکی از مهم ترین مباحث علم مدیریت به شمار می رود. دانشکده های پرستاری و مامایی محیطی علمی بوده و اعضای هیات علمی می توانند به عنوان افرادی آگاه و مطلع، به منظور استقرار الگوی مناسب جهت مدیریت تغییر همکاری لازم را نموده و سازمان را به سمت تعالی مورد نظر هدایت نمایند. لذا این مطالعه با هدف بررسی تجارب مدیران پرستاری در مورد چالش های مدیریت تغییر در دانشکده های پرستاری و مامایی تیپ یک انجام یافته است.روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی اکتشافی است و به روش مثلث سازی در سال 1390 انجام گرفته است. جامعه پژوهش مدیران دانشکده های پرستاری و مامایی تیپ یک دانشگاه های علوم پزشکی در شهر تهران بوده و نمونه های پژوهش به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. اطلاعات از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل متن مصاحبه های استخراج شده به روش تحلیل محتوا انجام پذیرفته است.یافته ها: مشارکت کنندگان 10 نفر بوده اند. پس از انجام مصاحبه ها، کدهای مفهومی استخراج گردید و سپس کدها در چند مقوله اصلی دسته بندی شدند که عبارتند از «درجه تمرکز در مدیریت»، «نقش و ویژگی های مدیر» و «تغییر نگرش».نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که مدیران، درجه تمرکز در مدیریت، نقش و ویژگی های مدیر و تغییر نگرش متناسب در کارکنان را از چالش های مهم مدیریت تغییر می دانند.

زمینه و هدف: علی رغم پیشرفت های حاصل در زمینه کاهش درد سرطان، هنوز بسیاری از بیماران به طور غیر ضروری درد را تجربه می کنند. در میان عوامل مختلف، احتمالا انواعی از نگرش بیمار در مورد درد، از موانع کنترل موثر درد است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط نحوه نگرش نسبت به تسکین درد با دریافت مسکن و شدت درد در بیماران مبتلا به سرطان صورت گرفته است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در مورد 200 بیمار مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مراکز سرطان بیمارستان امام خمینی در سال 1387 صورت گرفت. مشخصات زمینه ای و نحوه نگرش نسبت به تسکین درد با استفاده از پرسشنامه ترجمه شده و شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری تعیین شد. نتایج حاصل توسط آزمون های t مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: حدود 70% از نمونه ها مسکن مصرف می کردند و از این تعداد 70% مسکن مخدر نیز دریافت می کردند. 34.4% بیماران یک بار، 29.1% دو بار و بقیه سه بار در روز مسکن دریافت می کردند. شدت درد در 24 ساعت گذشته در 43.5% بیماران خفیف و در 32% آنان متوسط بود. نگرش های تمایل به تحمل درد و کنترل درک شده بر درد، با دفعات مصرف مسکن و شدت درد در 24 ساعت گذشته و همچنین نگرش اعتیادآور بودن مسکن با نوع داروی مصرفی ارتباط داشت ((p=0.03. علاوه بر این، مصرف مسکن با نگرش ترس از تزریق دارو ارتباط داشت (p<0.001).نتیجه گیری: بسیاری از بیماران مورد مطالعه دارای نگرش هایی نسبت به تسکین درد و دریافت مسکن بودند که مانع تسکین درد آنان می شد.