دانش و تندرستی در علوم پایه پزشکی
سال:1393 | دوره:9 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

مقدمه: ابتلا به عفونت HIV همه ابعاد زندگی اجتماعی، اقتصادی، بهداشت و سلامت روان فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد واکنش های متفاوتی به این وضعیت نشان می دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره های هیجانی با میزان تاب آوری و مقاومت افراد مبتلا به عفونت HIV انجام شد.مواد و روش ها: شرکت کنندگان پژوهش 130 نفر از بیماران مبتلا به عفونت HIV بودند که به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری بیمارستان امام خمینی (ره) مراجعه نموده بودند و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون، طرحواره هیجانی لیهی و جمعیت شناختی گردآوری و از طریق روش همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که چهار طرحواره هیجانی: نشخوار فکری، تاییدطلبی از دیگران، دیدگاه ساده انگارانه و پذیرش هیجانات 38 درصد میزان تاب آوری را (R2=0.38) به شیوه معنادار پیش بینی می کنند (P<0.05). همچنین بر اساس تحلیل همبستگی بین طرحواره هیجانی مثبت مانند ابراز احساسات، دریافت تایید از دیگران، دیدگاه ساده انگارانه، ارزش های والاتر، توافق و پذیرش احساسات و تاب آوری رابطه مثبت معنادار و بین طرحواره هیجانی منفی مانند نشخوار فکری با تاب آوری رابطه منفی وجود داشت.نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد طرحواره هیجانی نقش مهمی در میزان تاب آوری افراد مبتلا به عفونت HIV دارد. لذا، طراحی مداخلات روان شناختی در این زمینه توام با شناسایی و تغییر طرحواره های منفی می توانند به بهبود تاب آوری افراد کمک کنند.

مقدمه: آنتی ژن 4 وابسته به لنفوسیت T سیتوتوکسیک نقش مهمی در بازدارندگی فعالیت سلول های T بر عهده دارد. به نظر می رسد پلی مورفیسم AG49 مرتبط با بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک باشد اما نتایج مطالعاتی که تاکنون انجام شده است متناقض می باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی بیشتر این ارتباط انجام شده است.مواد و روش ها: جستجو از بانک های SID (Scientific Information Database)، Iran medex، Irandoc، OVID، Science Direct، Pubmed،Scopus  انجام شد. کلیه مقالات تا تاریخ 30 دسامبر 2011 مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار STATA نسخه 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت بررسی ارتباط بین داده ها، نسبت شانس (OR) و فاصله اطمینان (CI) 95% در نظر گرفته شد. در صورت وجود هتروژنیتی از مدل تصادفی (با استفاده از روش درسیمونیان و لیرد) و در صورت عدم وجود هتروژنیتی، از مدل ثابت (با استفاده از روش مانتل هنزل) استفاده گردید.نتایج: در مجموع 15 مطالعه در ارتباط با پلی مورفیسم AG49 و بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک وارد مطالعه گردید. 1705 فرد بیمار و 2299 فرد سالم به عنوان گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در بررسی حاضر هیچ گونه ارتباط معناداری بین پلی مورفیسم مورد بررسی و بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک در هیچ یک از گروه های نژادی یافت نشد.نتیجه گیری: در متا آنالیز حاضر، هیچ گونه ارتباطی بین پلی مورفیسم AG49 و بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک یافت نشد. پیشنهاد می گردد در آینده با افزایش حجم نمونه، نتایج دقیق تری به دست آورد.

مقدمه: یکی از آدیپوسایتوکین هایی که توسط بافت چربی ترشح می گردد، آدیپونکتین است که با چاقی، افزایش مقاومت انسولینی، دیس لیپیدمیا و دیابت کاهش می یابد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط سطوح سرمی آدیپونکتین با پروفایل لیپید، تستوسترون و کورتیزول در مردان کم تحرک بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی 45 مرد جوان که طی 6 ماه گذشته هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشتند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. پس از 12 ساعت ناشتایی (در ساعت 8 صبح)، نمونه های خون جهت تعیین سطوح شاخص های خونی شامل آدیپونکتین، پروفایل لیپید، تستوسترون و کورتیزول سرم جمع آوری و ویژگی های عمومی آزمودنی ها نیز مورد سنجش قرار گرفت. جهت تحلیل داده های خام از نرم افزار آماری SPSS-16و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داریP<0.01 استفاده گردید.نتایج: سطوح آدیپونکتین به طور معنی داری با (r=-0.25, P=0.008) LDL-C، تری گلیسیرید (P=0.003، r=-0.30) و تستوسترون (P=0.002، r=-0.41) همبستگی منفی، و با (r=0.26, P=0.005) HDL-C آزمودنی ها همبستگی مثبت داشت. هیچ گونه رابطه معنی داری بین سطوح آدیپونکتین سرم با کلسترول تام (P=0.053، r=-0.21) و کورتیزول (P=0.089، r=0.16) مشاهده نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد در افراد کم تحرک پایین بودن غلظت آدیپونکتین ممکن است با اختلال در کنترل پروفایل لیپید همراه باشد، که این احتمال ابتلا به سندروم متابولیکی و بیماری های قلبی عروقی را در این افراد بالا می برد. همچنین، با وجود ارتباط مستقیم بین غلظت آدیپونکتین و تستوسترون سرم، ارتباط معنی داری بین سطوح آدیپونکتین با غلظت کورتیزول سرم در این مطالعه مشاهده نگردید.

مقدمه: سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، آثار عمده ای بر ابعاد مختلف زندگی بیماران مبتلا دارد. مفهوم توانایی جهت مقابله با بیماری، می تواند در چگونگی ارزیابی افراد از کیفیت زندگیشان حائز اهمیت باشد. بنابراین، درک عمیق چگونگی سازش این بیماران ضروری به نظر می رسد. هدف از پژوهش حاضر، فراهم نمودن درک عمیق راهبردهای سازگاری استفاده شده در بیماران مبتلا به PCOS می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه با رویکرد کیفی و از نوع تحلیل محتوی است. جهت انجام آن، از مصاحبه عمیق با 20 بیمار مبتلا به PCOS، که به صورت مبتنی برهدف انتخاب شدند استفاده گردید.نتایج: درون مایه های اصلی به دست آمده از داده ها شامل تراوشات فکری (اعتقادات مذهبی، پارادوکس افکار)، گام های عملی (گام های مثبت مانند در جستجوی اطلاعات و درمان، گام های منفی مانند انفصال و اختفاء) و در جستجوی حمایت (حمایت خانواده، حمایت همتایان، حمایت دوستان) بود.نتیجه گیری: بیماران در سازش با PCOS، در ابعاد مختلف زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی شرایط متفاوتی را تجربه می کردند. عده ای در سازش موثر با این شرایط موفق نبودند و برخی با حمایت دیگران و پشتوانه های اعتقادی و معنوی و روحیه مثبت به خوبی سازش یافته بودند. با توجه به شیوع بالای مشکلات جسمانی، روانی و اجتماعی در این بیماران، تقویت منابع سازگاری و شناسایی موانع تطابق می تواند در کمک به سازگاری این گروه با بیماری و ارتقای سطح کیفیت زندگی آنان موثر باشد.

مقدمه: جهت استفاده از وریدهای بزرگ بدن، وریدهای ساب کلاوین و ژوگولار بیشترین کاربرد را داشته و در اکثریت موارد از آنها استفاده می شود. از آنجایی که مزایا و معایب هر کدام از این دو روش کاتترگذاری مشخص نیست، این مطالعه جهت بررسی عوارض روش های کاتترگذاری ساب کلاوین و ژوگولار در بین بیماران دیالیزی انجام شده تا روش بهتر را مشخص نماید.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی کلیه بیماران دیالیزی نیازمند به کاتتر وریدی که در نیمه اول سال 90 به بیمارستان امام حسین (ع) مراجعه و رضایت شرکت در طرح را داشته انجام شده است. در این مطالعه بیماران به صورت تصادفی ساده به دو گروه مداخله (کاتتر ژوگولار) و گروه کنترل (کاتتر ساب کلاوین) تقسیم شده و پس از انجام اقدامات اولیه، در اتاق عمل به روش استاندارد برای آنها کاتتر وریدی گذاشته شد. سپس عوارض این شانت گذاری مثل عفونت، هموتوراکس، پنوموتوراکس 1، 6، 12، 24 و 48 ساعت بعد از عمل بررسی گردید. در این مطالعه از 136 بیمار مورد بررسی، 72 بیمار (52.9%) در گروه مداخله و مابقی در گروه کنترل قرار گرفتند.نتایج: از نظر میانگین بروز عفونت، در گروه مداخله 5.3±6.9 بیمار و در گروه کنترل 6.1±7.3 بیمار دچار عفونت شدند که تفاوت معناداری با هم نداشتند. درخصوص میانگین بروز هموتوراکس در گروه مداخله 2.5±4.2 بیمار و در گروه شاهد 4.1±6.4 بیمار دچار این عارضه شدند که به طور معناداری در گروه کنترل بیشتر بود (P<0.003). همچنین درخصوص بروز عارضه پنوموتوراکس میانگین بروز در گروه مداخله 6.7±10.7 بیمار و در گروه کنترل 7.2±12.5 بیمار بود که تفاوت معناداری بین آنها دیده نشد. همچنین این مطالعه نشان داد سرعت عمل جراحی در گروه مداخله به طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بوده است (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که هر چند از هر دو روش کاتترگذاری ساب کلاوین و ژوگولار، باتوجه به شرایط بیمار و تجربه جراح می توان استفاده کرد ولی روش ژوگولار به دلیل عارضه کمتر هموتوراکس و سرعت عمل بیشتر می تواند به عنوان روش ارجح مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: شواهد نشان می دهد که تولید صدا در بخش مراقبت های ویژه نوزادان نتایج نامطلوبی را در نوزادان نارس به دنبال خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تعدیل آلودگی های صوتی در بخش مراقبت های ویژه بر معیارهای رفتاری نوزادان بستری در این بخش، انجام شده است.مواد و روش ها: نمونه های پژوهش شامل 110 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بودند که در دو گروه 55 نفره تجربی و شاهد جای گرفتند. این نوزادان با میانگین سن جنینی کمتر از 37 هفته و میانگین وزن کمتر از 2500 گرم در زمان تولد به دنیا آمده، کمتر از 28 روز سن داشتند، حداقل 2 روز در بخش مراقبت های ویژه بستری بودند و تحت تهویه مکانیکی نیز قرار نداشتند. برای نمونه گیری در 2 مقطع زمانی انجام شد؛ در مقطع زمانی اول، هر نوزاد دارای معیارهای ورود به پژوهش در گروه شاهد قرار گرفته و در مقطع زمانی دوم، نوزادان واجد شرایط در گروه تجربی قرار گرفتند. در مقطع زمانی اول، پرستار آموزش دیده با استفاده از دستگاه صداسنج، تراز فشار صوت در شبکه وزنی A (صدای منطبق با شنوایی انسان) و C (صدای منطبق با صدای موجود در محیط) و تراز معادل فشار صوت LAeq و معیارهای رفتاری نوزادان را سنجیده است. در مقطع زمانی دوم، مداخلات تعدیل کننده آلودگی های صوتی به مدت 6 هفته در گروه مداخله اجرا و سپس به روش قبلی، تراز فشار صوت در شبکه وزنی A و C و تراز معادل فشار صوت LAeq و همچنین معیارهای رفتاری نوزادان سنجش گردید.نتایج: تفاوت آماری معناداری در میانگین پاسخ های رفتاری نوزادان دو گروه مشاهده نشد؛ به علاوه تراز فشار صوت در شبکه وزنی C و A در گروه تجربی به شکل معتاداری کمتر از گروه شاهد بود. همچنین تفاوت آماری معناداری در تراز معادل فشار صوت در شبکه بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که در بخش های مراقبت ویژه نوزادان مورد مطالعه، میزان آلودگی صوتی بیش از حد استاندارد می باشد. لیکن برای نشان دادن تاثیر آن بر پاسخ های رفتاری نوزادان پژوهش های بیشتری در این زمینه باید انجام پذیرد.

مقدمه: مدل رفتار برنامه ریزی شده چارچوب مفیدی برای پیش بینی رفتارهای بهداشتی فراهم می نماید. اضافه نمودن خودکارآمدی به مدل رفتار برنامه ریزی شده، عامل موثرتری در پیش بینی رفتار می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر مبنای "مدل تلفیقی رفتار برنامه ریزی شده و خودکارآمدی" بر رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت زنان کارگر سنین باروری صورت پذیرفت.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی بود. تعداد 70 نفر از زنان کارگر در دو کارخانه لواشک سازی (35 نفر گروه مداخله و 35 نفر گروه کنترل) به طور تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه معتبر و پایای "بررسی رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت زنان کارگر"؛ ابزار جمع آوری داده ها بود. ابزار یک بار قبل و یک با بعد از مداخله آموزشی تکمیل گردید. داده ها توسط آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج پیش آزمون نشان داد قبل از مداخله آموزشی در تمامی حیطه ها (نگرش، هنجار فردی، درک کنترل رفتار، خودکارآمدی، قصد و رفتار) بین گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت (P³0.05) اما بعد از مداخله آموزشی میانگین امتیازات نگرش، هنجار فردی، درک کنترل رفتار، خودکارآمدی، قصد و رفتار نسبت به رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت در گروه مداخله افزایش یافت. همچنین بیشترین تفاوت میانگین در حیطه خودکارآمدی بود.نتیجه گیری: "مدل تلفیقی رفتار برنامه ریزی شده و خودکارآمدی" به عنوان الگوی قابل قبولی جهت طراحی مداخلات و ارتقای رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت زنان کارگر پیشنهاد می گردد.

مقدمه: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی به عنوان سلول بنیادی اختصاصی بافت بیضه وظیفه تولید مداوم اسپرم را در جنس نر بر عهده دارند. حفظ خودنوزایی این سلول ها جهت تضمین اسپرم زایی مداوم ضروری بوده و کنام بیضه با فراهم آوردن شرایط مناسب این مهم را برعهده دارد. تا کنون در شرایط آزمایشگاهی مواد و عوامل رشد اختصاصی جهت جایگزینی این کنام معرفی شده اند که اغلب این مطالعات بر روی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی پستانداران صورت گرفته است. لذا در این مطالعه اثر عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با عوامل رشد بر روی ویژگی کلنی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی خروس مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها در این مطالعه اثر عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با سه عامل رشد GDNF،bFGF   LIF وبر روی ویژگی کلنی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی خروس در طی چهار روز تیمار تحت بررسی قرار گرفت. پس از مشخص شدن غلظت بهینه عوامل مورد آزمایش، سلول ها به مدت دوهفته تحت تیمار قرار گرفتند و سپس بررسی بیان ژن OCT4 به عنوان یک ژن حائز اهمیت در سلول های بنیادی اسپرماتوگونی با روشReal-time RT-PCR انجام پذیرفت.نتایج: نتایج بررسی کلنی زایی نشان داد که پس از گذشت چهار روز از تیمار با عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با گروه کنترل و همچنین عوامل رشد GDNF،bFGF  و LIF در مقایسه با نمونه های کنترل تفاوت قابل ملاحظه ای را در تعداد کلنی های تشکیل شده نشان دادند. نتایج بررسی بیان ژنی نیز نشان داد که پس از گذشت دو هفته از تیمار، بیان ژن OCT4 به طور معنی داری افزایش می یابد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره بیضه می تواند به عنوان جایگزینی مناسب اما قابل ارتقا برای عوامل رشد گران قیمت مطرح گردد.

مقدمه: تجویز استرپتوزوتوسین به صورت داخل بطنی موجب اختلال یادگیری و حافظه می شود. مکانیسم های مختلفی مانند استرس اکسیداتیو و اختلال سیگنالینگ انسولین برای این اختلال حافظه مطرح شده است. با توجه به اینکه تغییرات فوق در بیماری آلزایمر نیز رخ می دهد این مدل جهت بررسی بیماری آلزایمر به صورت وسیعی استفاده می شود. آگماتین پلی آمینی است که از دکربوکسیلاسیون ال- آرژینین مشتق می شود. اخیرا نقش حفاظت گر نورونی برای این شناسایی شده است. لذا در این مطالعه اثر حفاظتی آگماتین در برابر اختلال حافظه ناشی از استرپتوزوتوسین مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: رت های نر از نژاد Sprague Dawley در محدوده وزنی 200 تا 250 گرم در این مطالعه استفاده شدند. ابتدا کانول هایی به صورت دو طرفه در بطن جانبی جای گذاری شد. سپس استرپتوزوتوسین در روزهای 1 و 3 با دوز3mg/kg  در دو دوز منقسم تزریق گردید. تزریق درون صفاقی آگماتین نیز با دوزهای 40mg/kg و 80 از روز 4 تا روز 14 به صورت یک در میان انجام شد. همچنین توانایی یادگیری و حافظه در روز 15 تا 18 به وسیله ماز آبی موریس ارزیابی شد. رت ها در 3 روز اول آموزش دیدند و در روز جهارم آزمون پروب انجام شد. همچنین به منظور بررسی اثر داروها بر انگیزش یا هماهنگی حسی حرکتی، پس از آزمون، آزمون سکوی آشکار نیز انجام شد.نتایج: نتایج نشان دادند که آگماتین با دوز 80mg/kg و نه 40mg/kg از اختلال یادگیری و حافظه ناشی از تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین در ماز آبی موریس جلوگیری می کند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که آگماتین می تواند در اختلالات یادگیری و حافظه ناشی ازجمله در بیماری آلزایمر سودمند باشد.

مقدمه: ایسکمی- پرفیوژن مجدد (IR) کلیوی یکی از علل شایع آسیب حاد کلیوی می باشد. این شرایط سبب اختلال در عملکرد اندام های دوردست (remote organ) مانند ریه، قلب و کبد نیز می گردد. لذا در این مطالعه اثر لکوسیت ها بر میزان گلوتاتیون بافت کبد به دنبال آسیب ناشی از ایسکمی- پرفیوژن مجدد کلیوی، مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: موش های سوری Inbred در دو گروه کنترل و IR کلیوی دوطرفه که 50 دقیقه ایسکمی و به دنبال آن 3 ساعت پرفیوژن مجدد را تحمل کردند، قرار گرفتند. سپس نمونه خون و نمونه کبد موش ها در شرایط بیهوشی جمع آوری گردید. لکوسیت ها از خون جدا شده و به دو گروه گیرنده منتقل شدند: به این ترتیب که موش های گروه "گیرنده کنترل" لکوسیت های گروه کنترل و موش های گروه "گیرنده IR" لکوسیت های گروه IR را دریافت نمودند. بعد از 24 ساعت نیز تمامی موش های گیرنده بیهوش گردیده و نمونه های خون و کبد آنها جمع آوری شد.نتایج: در گروه موش های گیرنده IR نسبت به گروه موش های گیرنده کنترل گلوتاتیون (GSH) به طور معنی دار کاهش یافت.نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که آسیب کبدی ناشی از انتقال لکوسیت ها به دنبال ایسکمی- پرفیوژن مجدد کلیوی، احتمالا به سبب القای استرس اکسیداتیو در این بافت انجام می شود.