مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1385 | دوره:5 | شماره:1 (مسلسل 48) |تعداد مقالات:13

هدف: استافیلوکوکوس آرئوس بعنوان یک پاتوژن مهم و یکی از علل شایع عفونتهای بیمارستانی همواره عوارض وخیمی را برای بیماران مبتلا به این عفونت باعث می شود یکی از منابع مهم انتشار این میکروارگانیسم ناقلین شاغلین بخصوص ناقلین بینی استافیلوکوک ارئوس مقاوم به متی سیلین در بیمارستانها بوده که عامل اصلی انتقال به بیماران بستری محسوب می شوند. هدف از این مطالعه شناسایی این منابع و ریشه کن کردن عفونت در آنها پژوهشی می باشد. روش بررسی: برای انجام این مطالعه کاربردی کلیه پرسنل درمانی بیمارستان (240 نفر) اعم از پرستار، تکنسین، پزشک و کارشناس شاغل در بیمارستان رازی اهواز که مایل به شرکت در مطالعه بودند انتخاب و از نظر ناقل بودن بررسی شدند. با سواب های جداگانه استریل از قسمت قدامی بینی و حلق پرسنل نمونه ها اخذ و بلافاصله به محیط کشت انتقال داده شدند و با استفاده از تست های استاندارد استافیلوکوک تشخیص داده شد و سپس با روش دیسک دیفیوژن تست حساسیت به آنتی بیوتیک ها انجام شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد ناقلین بینی 22.5 درصد و ناقلین 6.3 درصد و ناقلین بینی – حلق 2.9 درصد بودند اکثریت استافیلوکوک های بینی و حلق مقاوم به متی سیلین بودند و این میزان حدود 82 درصد کل استافیلوکوک های جدا شده از ناقلین رابطه معنی داری بین مقاومت استافیلوکوک به متی سیلین و متغیرهایی نظیر: سن، جنس و مدت اشتغال مشاهده نشد (P>0.05). بین میزان ناقل بودن و اشتغال در بخش های مختلف بیمارستان رابطه معنی داری مشاهده شد (P<0.05). به طوری که پرسنل شاغل در بخش ارتوپدی و اطاق عمل بیشترین درصد و شاغلین در بخش های عفونی ccu و کمترین درصد ناقلین بینی و حلق و بینی را به ترتیب دارا بودند. نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان ناقلین استافیلوکوک در شاغلین بیمارستان رازی اهواز به نظر می رسد شناسایی این افراد و درمان آنها به منظور ریشه کن کردن عامل عفونی می تواند یکی از راههای مهم پیشگیری از عفونت بیمارستانی استافیلوکوکی باشد که از نظر درمانی و کاهش مرگ و میر و معلولیت و اثرات اقتصادی و اجتماعی و بهداشتی آن حائز اهمیت زیادی می باشد.

هدف: افسردگی یکی از مهمترین بیماریهای روانپزشکی است که ممکن است ناشی از یک بیماری جسمی مانند دیابت باشد. هدف از از این مطالعه مقایسه میزان افسردگی در بیماران دیابتی با افراد غیر دیابتی است. روش بررسی: 309 بیمار دیابتی که از طریق نمونه گیری آسان از بین بیماران کلینیک دیابت بیمارستان گلستان اهواز در سال 82 انتخاب شده بودند با 289 فرد غیر دیابتی که از لحاظ سن و جنس و تحصیلات با یکدیگر همسان شده بودند مقایسه شدند. از هر دو گروه خواسته شده که به پرسشنامه استاندارد بک و یک پرسشنامه خود ساخته برای متغیرهای دموگرافیک پاسخ دهند. یافته ها: نتایج شیوع بالای افسردگی را در گروه دیابتی (72.2 درصد) در مقایسه با گروه غیر دیابتی (37 درصد) نشان داد. این مطالعه، ارتباط معنی دار آماری بین دیابت و شدت افسردگی را آشکار ساخت (p<0.001). همچنین ارتباط معنی داری بین افسردگی و نوع دیابت و نیز بین افسردگی و درمان با انسولین بدست آمد. نتیجه گیری: در کل با توجه به شیوع بالای افسردگی در بیماران دیابتی، بررسی و نیز مشاوره روانپزشکی در این بیماران برای تشخیص زودرس و در صورت لزوم درمان به موقع این بیماران، پیشنهاد می شود.

هدف: شکستگی هیپ در افراد مسن مشکلات زیادی برای سیستم بهداشتی درمانی ایجاد می کند و درصد مرگ و میر بالایی دارد. با توجه به سن بیماری زمینه ای و کیفیت استخوان بیمار می توان از درمان کنسرواتیو درمان ثابت کردن شکستگی (ORIF) یا همی آرتروپلاستی یونی پولار و بای پولار آرتروپلاستی توتال هیپ استفاده کرد. روش بررسی: در این مطالعه 61 بیماری که شکستگی گردن فمور داشتند و تحت درمان با همی آرتروپلاستی بای پولار قرار گرفته بودند به شکل رتروسپکتیو به مدت 23 ماه مورد پیگیری قرار گرفتند. یافته ها: میزان رتبه هاریس بیماران به طور متوسط 80 بوده است و 91 درصد بیماران کلا بدون درد یا درد ناچیزی داشته اند. نتیجه گیری: با توجه به شرایط پروتز بای پولار که از نظر اندازه قطر Stem و طول گردن و اندازه سر قابل تغییر می باشد و امکان تبدیل این پروتز به THA وجود دارد و با توجه به اینکه دو عارضه اصلی پروتز مور و تامپسون و اروزیون استابولوم و پروتروژن می باشد که در پروتز بای پولار کمتر است استفاده از این پروتز برای درمان شکستگی گردن فمور در افراد مسن ارجحیت دارد.

هدف: یافتن روشی آسان، کم هزینه و مطمئن برای القا زایمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در طب سنتی روغن کرچک به عنوان یک عامل موثر در شروع دردهای زایمان مورد استفاده بوده است. اما مطالعات بالینی انجام شده در مورد تاثیر آن بر شروع دردهای زایمان بسیار اندک هستند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر و ایمنی روغن کرچک خوراکی بر آمادگی سرویکس و القا زایمان می باشد. روش بررسی: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی روی 80 خانم باردار شکم اول و شکم با حاملگی بعد از ترم انجام شد. نمونه ها به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شده، در دو گروه 40 نفری بطور تصادفی تقسیم شدند. به گروه آزمون دو اونس روغن کرچک خوراکی و به گروه شاهد پلاسبو داده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که تجویز روغن کرچک خوراکی به طور بارزی باعث شروع انقباضات خود بخودی منظم و موثر در مقایسه با گروه شاهد می گردد (62.5 درصد در مقابل 7.5 درصد، (p<0.001 همچنین میانگین تغییر نمره بیشاب سرویکس در گروه آزمون در مقایسه با گروه  شاهد اختلاف معنی داری را از نظر آماری نشان داد (2 در مقابل 0.5 و p<0.001) . در گروه روغن کرچک افراد کمتری به القا زایمان با اکسی توسین نیاز پیدا کردند (37.5 درصد در مقابل 92.5 درصد و (p=<0.001. میزان انجام زایمان به روش سزارین در گروه آزمون 7.5 درصد و در گروه شاهد 22.5 درصد بود. اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p<0.06). میانگین طول فاز فعال زایمان، میزان آغشته شدن مایع آمنیون به مکونیوم، نمرات آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان بین دو گروه آزمون و شاهد اختلاف معنی داری را از نظر آماری نشان نداد. هیچگونه عارضه جدی به دنبال مصرف روغن کرچک در مادر رخ نداد. هیپرتون شدن انقباضات رحمی تنها در 1 مورد رخ داد، که این عارضه مشکل خاصی برای مادر و جنین ایجاد نکرد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش به نظر می رسد که روغن کرچک خوراکی بتواند به عنوان یک عامل گیاهی موثر در آمادگی سرویکس و القا زایمان در خانمهای باردار با حاملگی بعد از ترم مفید واقع شده و میزان نیاز به القا زایمان با اکسی توسین را کاهش دهد.

هدف: برای تعیین تاثیر آموزش مربیان مدارس ابتدایی بر نحوه مواجهه با کودکان مبتلا به آسم در یک مطالعه نیمه تجربی و کاربردی تعداد 195 نفر از مدیران، آموزگاران و مراقبین بهداشت مدارس ابتدایی پسرانه شهرستان اهواز در دو مرحله (قبل و بعد از آموزش) مورد پرسش قرار گرفتند. روش بررسی: در این تحقیق ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که حاوی سوالاتی در زمینه بیوگرافی افراد مورد مطالعه و نیز 20 سوال علمی در زمینه و علایم، پاتوفیزیولوژی بیماری آسم، تاثیر آسم بر رشد و تکامل، کنترل حملات و درمان آسم، پیشگیری از حملات و درمان دراز مدت و حمایت از کودکان مبتلا به آسم بود. پس از تعیین اعتماد و اعتبار علمی، پرسشنامه در اختیار مربیان و مراقبین بهداشت مدارس قرار داده شد سپس بر اساس نیاز های آموزشی آنها برنامه آموزش آسم تدوین و اجرا شد. دو هفته پس از اجرای طرح آموزشی مجددا از افراد با همان سوالات آزمون مجدد بعمل آمد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از اعمال آموزش های لازم سطح آگاهی افراد افزایش قابل توجهی یافته و کلیه افراد توانستند در هر حیطه امتیاز قابل قبول بدست آورند. نتیجه گیری: بعلاوه بر طبق نتایج حاصله آموزش مربوط به آسم و مراقبت های آن توانسته است در سطوح وسیعی آگاهی مربیان مدارس مورد بررسی را بالا برد و فرضیه مورد پژوهش یعنی طرح آموزش نحوه مواجهه با کودکان مبتلا به آسم بر آگاهی مربیان مدارس موثر بوده و با P=0.001 می تواند قابل پذیرش باشد.

هدف: نقایص استخوانی که به دلیل ضربه، شکستگی ها، برداشت تومورها یا کیست ها ایجاد می شوند یکی از مشکلات عمده جراحی های ارتوپدی می باشند. اتوگرافت های استخوان اسفنجی و بتازگی مغز استخوان به عنوان موادی که نقش عمده ای در استخوان سازی دارند مورد توجه هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی پاتولوژیکی پیوند استخوان اسفنجی و پیوند مغز استخوان جهت پرکردن یک نقیصه استخوانی 2.5 سانتیمتری می باشد. روش بررسی: با انجام جراحی بر روی 15 قلاده سگ بالغ با متوسط سن 37.2 ماه و وزن 19.53 کیلوگرم نقیصه ای بر روی دیافیز استخوان زند زیرین ایجاد گردید. در گروه یک نقیصه ها با مغز استخوان نیمه جامد و در گروه 2 با استخوان اسفنجی خودی و در گروه 3 به عنوان کنترل با چیزی پر نشد. استخوان اسفنجی با استفاده از اسکنه و کورت ارتوپدی از ستیغ استخوان ایلئوم برداشته شد. مغز استخوان توسط یک سوزن از طریق تروکانتر بزرگ استخوان ران از کانال مغز استخوان آسپیره گردید. تمامی حیوانات به مدت 13 هفته از نظر کلنیکی تحت نظر بودند و سپس به روش آسان کشی معدوم گردیدند، آنگاه مقاطع بافتی جهت مطالعه پاتولوژیکی تهیه شد. همه حیوانات از نظر پاراکلینیکی به مدت 5 هفته تحت مطالعه قرار داشتند. از نظر تعداد گلبول های قرمز، میزان هموگلوبین، و حجم فشرده سلولی بین سه گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. یافته ها: از نظر تعداد گلبول های سفید، نوتروفیل، لنفوسیت، ائوزینوفیل، منوسیت و سلول های باند در بین بعضی گروه ها در روزهای مشخص و بعضی از روزها نسبت به روز قبل از عمل افزایش یا کاهش معنی داری وجود داشت. میزان کلسیم، فسفر، و منیزیم اختلاف معنی داری را بین سه گروه و بین روزهای بعد از عمل میزان فسفاتاز قلیایی کمی افزایش پیدا کرد (که می توان آن را به فعالیت استخوان سازی استئوبلاست ها ارتباط داد) ولی اختلاف بین سه گروه و اختلاف بین روزهای بعد از عمل و روز قبل از عمل معنی دار نبود. در ارزیابی آسیب شناسی، استخوان متراکم، سیستم های هاورس بالغ و کمی استخوان اسفنجی در گروه دوم مشاهده شد. همین نتایج در گروه اول مشاهده شد ولی بلوغ سیستم های هاورس به اندازه گروه دوم نبود. استخوان جدید در گروه استخوان اسفنجی از طریق استخوان سازی داخل غشایی تشکیل شد ولی در گروه مغز استخوان، استخوان سازی داخل غشایی و غضروفی هر دو وجود داشت. در گروه سوم تنها بافت پیوندی با مقدار بسیار کمی استخوان سازی آن هم به صورت نا بالغ دیده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که مغز استخوان می تواند به خوبی استخوان اسفنجی برای پر کردن نقایص استخوانی مورد استفاده قرار گیرد ولی روند استخوان سازی کند تر می باشد.

هدف: خونریزی گوارشی بخصوص خونریزی گوارشی وسیع در افراد مسن با میزان مرگ و میر بالایی همراه است. علل خونریزی گوارشی تحتانی با منشا کولورکتال با توجه به سن متفاوت است. کانسر کولون، رکتوم، پولیپ، عفونتها، دیورتیکول و اکتازی عروقی از علل عمده بشمار می روند. در ایران مطالعات چندانی در این زمینه انجام نشده است. در این مطالعه تلاش می گردد الگوی اپیدمیولژیک رکتوراژی با منشا کولورکتال با در نظر گرفتن سن و جنس بیماران و علت خونریزی مورد ارزیابی قرار گیرد. روش بررسی: این مطالعه به روش گذشته نگر و توصیفی در طی 5 سال از 1379 لغایت 1383 در بخشهای جراحی سه بیمارستان آموزشی دانشگاه جندی شاپور اهواز روی 100 مورد بیمار که بعلت رکتوراژی با منشا کولورکتال در بخش جراحی بستری شد بودند از نظر شیوع سنی – جنسی و علت خونریزی انجام گردیده است. یافته ها: از مجموع 100 بیمار 62% مرد و حداکثر شیوع سنی رکتوراژی در دهه ششم بود. شایعترین علت خونریزی آمیبیازیس (32%) و بدنبال آن کانسر رکتوم (23%) و سپس پولیپ (22%) بود. شایعترین سن شیوع کانسرکولون و رکتوم در دهه پنجم و ششم و شایعترین سن پولیپ در دهه اول زندگی بوده و آمیبیازیس در دهه دوم و چهارم شایعتر بوده است، در این بیماران آنژیودیسپلازی عروقی دیده نشد. نتیجه گیری: رکتوراژی با منشا کولورکتال با توجه به سن باید مورد بررسی قرار گیرد. در سن اطفال اکثریت موارد مربوط به پولیپ است. در سنین جوانی و میان سالی آمیبیازیس و کانسر کولورکتال و سپس دیورتیکولیت مطرح است. IBD و دیورتیکول کولون در جامعه ما نسبت به کشورهای غربی شیوع کمتری دارد و در سنین بالا کانسرهای کولورکتال شیوع بیشتری دارند.

هدف: گیرندگان پیوند کلیه استعداد بیشتری برای ابتلا به بدخیمی نسبت به جمعیت عمومی دارند و یکی از علل مهم مرگ و میر این بیماران می باشد. بروز کلی بدخیمی ها در بیماران پیوندی 100 برابر جمعیت عمومی است. بدخیمی های سیستم ادراری و تناسلی بخصوص دستگاه تناسلی زنان جز شایعترین بدخیمی های پس از پیوند می باشند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع بدخیمی گردن رحم در بیماران پیوند کلیه می باشد. روش بررسی: تمام بیماران زن متاهل پیوند شده از سالهای 1367 تا 1382 در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. 81 بیمار تحت درمان سه دارویی ایمونوساپرسیو و 4 بیمار تحت درمان دو دارویی بودند. با رعایت شرایط لازم ضمن گرفتن شرح حال هدف دار، معاینه فیزیکی دستگاه تناسلی انجام شده و سپس پاپ اسمیر تهیه می شود. نتایج سیتولوژی بر اساس سیستم Bethesda گزارش می شد. یافته ها: 85 بیمار با متوسط سنی 39 سال و متوسط زمان گذشته از پیوند به مدت 5 سال در مطالعه شرکت داشتند. در هیچکدام از بیماران در معاینه فیزیکی ضایعات تومورال ناحیه ولوو و واژن دیده نشد. در 50 بیمار گردن رحم نرمال، 18 بیمار گردن رحم آتروفیک، 5 بیمار سرویست حاد، یک بیمار ضایعات پولیپوئید روی سطح خارجی گردن رحم و مابقی بیماران علایمی دال بر وجود سرویست مزمن داشتند. پاپ اسمیر در 53 بیمار نرمال و در 32 بیمار تغییرات خوش خیم واکنشی را نشان می داد و در هیچ بیماری ضایعات داخل اپی تلیال با درجه پایین و یا بالا و یا بدخیمی گزارش نشد. نتیجه گیری: تفاوت قابل ملاحظه ای در شیوع بدخیمی های گردن رحم در بیماران ما با سایر مطالعات وجود دارد که می تواند بدلایل متعدد شامل تعداد کم بیماران مورد مطالعه، زمان پیگیری کوتاه تر، کمتر بودن فاکتورهای خطر جمعیت عمومی برای ابتلا به بدخیمی گردن رحم در این بیماران و تفاوت در عوامل محیطی، نژادی، ژنتیکی و ویروس های سرطانزا باشد.

هدف: تغذیه قلب به وسیله سرخرگ های کرونری راست و چپ صورت می گیرد. سرخرگ کرونری راست از سینوس آئورتیک قدامی و سرخرگ کرونری چپ از سینوس آئورتیک خلفی چپ منشعب شده و توسط شاخه های فراوانی قلب را تغذیه می نمایند. انتهای برخی از شاخه ها با یکدیگر آناستوموز دارند، ولی آناستوموزها نمی توانند به سرعت مسیر جانبی ایجاد کنند و از زیان های انسداد ناگهانی سرخرگ های قلبی جلوگیری نمایند. واریاسیون ها الگوی ثابتی ندارند. روش بررسی: این بررسی به منظور شناسایی واریاسیون های سرخرگ های کرونری انجام شده است. در این مطالعه تعداد 40 قلب فیکس شده از جسد های ایرانی، مذکر و با سن تقریبی 40 تا 80 سال، با ابزار تشریح مانند: انواع پنس، قیچی و تیغ بیستوری تشریح شدند. با تشریح اپی کاردیوم قلب، سرخرگ های کرونری چپ و شاخه های آن مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در تمام نمونه ها مبدا سرخرگ کرونری راست چپ واریاسیون نداشت، در 2 مورد (5 درصد) سرخرگ حاشیه ای راست غایب بود. در 92.5 درصد نمونه ها خونرسانی قلب Right dominant و در 7.5 درصد خونرسانی قلب Left dominant بود. در 90 درصد نمونه ها امتداد سرخرگ بین بطنی قدامی به سطح دیافراگماتیک قلب ادامه یافته و با انتهای سرخرگ بین بطنی خلفی آناستوموز داشت. نتیجه گیری: در دو نمونه سرخرگ حاشیه ای چپ مشاهده نشد که در این نمونه ها سرخرگ دیاگونال انشعابات بیشتری داشت. واریاسیون های سرخرگ کرونری وجود دارد ولی عموما بدون علامت هستند و منابع معتبر الگوی پذیرفته شده ای را معرفی نکرده اند. با توجه به گسترش تکنولوژی در تشریح و مطالعه آنژیوگرافی، کاتاتراسیون، آنژیوپلاستی و جراحی Bypass سرخرگ های کرونری قلب، واریاسیون های سرخرگ کرونری را باید در نظر داشت.

هدف: افراد برای فائق آمدن بر استرس از روشهای مقابله ای استفاده می کنند که می تواند سازگارانه یا ناسازگارانه باشد. تصور بر این است که اعتیاد به مواد افیونی، روش مقابله ای غیر سازگارانه در افرادی است که قادر به استفاده از روشهای مقابله ای سازگارانه در مواجهه با استرس نیستند. در مطالعه حاضر میزان استرس، شیوه های مقابله ای و ارتباط آن با سلامت عمومی افراد وابسته به مواد افیونی و غیر وابسته به مواد افیونی بررسی شده است. روش بررسی: نوع مطالعه مورد – شاهدی است. جمعیت مورد مطالعه 63 فرد وابسته به مواد افیونی (دامنه سنی 47-21 سال) بوده اند و گروه شاهد 63 فرد غیر وابسته به مواد افیونی بوده که از نظر سن و جنس با گروه مورد مطالعه همتاسازی شده اند.ابزارهای اندازه گیری، پرسشنامه شیوه های مقابله با استرس (CSQ)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) و زمینه یاب تجارب زندگی (LES) بوده است. یافته ها: نتایج نشان دهنده تفاوت معنی دار بین دو گروه از نظر میزان و شدت استرس (P<0.01)، شیوه های مقابله ای (P<0.01) و سلامت عمومی (P<0.028) می باشد. همچنین ارتباط شیوه های مقابله با استرس و سلامت عمومی افراد وابسته به مواد افیونی (p<0.002) معنی دار است اما در گروه غیر وابسته به مواد افیونی معنی دار نمی باشد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان می دهد که افراد وابسته به مواد افیونی شیوه های مقابله ای ناسازگارانه ای دارند که با استرس های زیادی که متحمل می شوند و نیز خطر تضعیف سلامت عمومی آنان در ارتباط است. نتایج پیشنهاد می کند که شیوه های مقابله ای یک عامل کلیدی در ارزیابی ارتباط بین استرس و سلامت عمومی در افراد وابسته به مواد افیونی می باشد.

در رفتگی تروماتیک مفصل ران اکثرا یکطرفه و خلفی است که در آن سر استخوان ران به پشت حفره استابولوم جابجا می شود ولی نوع قدامی آن نیز در 10 درصد موارد دیده می شود در رفتگی تروماتیک و همزمان هر دو مفصل ران در یک بیمار عارضه نادر و بیشتر موارد گزارش شده از نوع خلفی بوده اند. اغلب این در رفتگی ها با آسیب های دیگر استخوانی و نسج نرم همراه اند. وجود در رفتگی تروماتیک قدامی و خلفی هر دو مفصل ران راست و چپ بطور همزمان در یک عارضه بسیار نادر محسوب می شود بخصوص از این نظر که بدون شکستگی و یا بیماری زمینه ای دیگر باشد. در این گزارش خانم 26 ساله ای با در رفتگی قدامی و خلفی مفاصل ران بدنبال سانحه رانندگی معرفی می شود که با جا اندازی بسته موفقیت آمیز تحت درمان قرار گرفته است.

مقدمه: در سیر درمان طولانی مدت بیماری تالاسمی در مواردی احتیاج به طحال برداری وجود دارد. یکی از عوارض طحال برداری ترومبوز ورید پورت می باشد که یک مورد جالب توجه آن با هدف تشخیص و درمان بهتر و سریعتر شرح داده می شود. گزارش مورد: بیمار خانم 23 ساله مورد بتا تالاسمی ماژور که با شکایت تب، درد شکمی، سوزش ادرار و اسهال در بخش تالاسمی بستری شد. بیمار سابقه به طحال برداری (2 سال قبل)، کله سیستکتومی (1.5 سال قبل ) و دیابت داشت. در سونوگرافیgray – scale  سوم که با فاصله 3 روز از سونوگرافی دوم انجام شد ترومبوز ورید پورت و طحالی همراه با cavernous formation با گسترش به ورید مزانتریک فوقانی گزارش شد. در سونوگرافی داپلر رنگی یافته های فوق تایید شد. در MRA، کلافه عروقی اطراف معده (واریس فوندوس معده در آندوسکوپی گزارش شده بود) نیز علاوه بر cavernous formation وسیع اطراف ورید پورت دیده شد. برای بیمار جهت پیشگیری اولیه از خونریزی واریس معده کاهش فشار ورید پرت پروپرانولول 1 میلی گرم / کیلو / در روز شروع شد. بحث و نتیجه گیری: ترومبوز ورید پورت به دو صورت حاد و مزمن بعد از طحال برداری در بیماران بتا تالاسمی ماژور دیده می شود. به دلیل hypercoagulability (لکوسیتوز، ترومبوسیتوز و افزایش سختی گلبول قرمز) و گشادی ورید طحالی (بدلیل اسپلنومگالی قبلی) احتمالی ترومبوز ورید پورت در بیماران بتا تالاسمی ماژور بالا می باشد. بهترین روش تشخیص CT San شکمی با کنتراست می باشد. در مرحله حاد داروهای ضد انعقادی (هپارین، وارفارین)، ترومبولیتیک (مثل t – PA) کاربرد دارد ولی در مرحله مزمن (که با تشکیل cavernous مشخص می شود) پیشگیری از خونریزی بدلیل واریس به صورت اولیه یا ثانویه مد نظر می باشد.