مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1385 | دوره:5 | شماره:3 (مسلسل 50) |تعداد مقالات:22

آبسه های حلقی شامل آبسه های رتروفارنکس و پارافارنکس جزو بیماریهای خطرناک و تهدید کننده حیات می باشند که در صورت عدم تشخیص و درمان سریع می تواند منجر به بروز عوارض متعدد و مرگ شود. علت بسیاری از این آبسه ها در افراد بزرگسال عفونتهای دندانی یا ضربه ها و در سنین کودکی، عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی می باشد. یکی از علل ذکر شده در مراجع برای تشکیل آبسه های فوق، فرو رفتن اجسام خارجی در جدار مسیر راه غذایی فوقانی می باشد که در مورد ذکر شده در مقاله یک قطعه استخوان ماهی در تنگی اول مری باقی مانده بود. این آبسه ها می تواند به دنبال رد شدن جسم خارجی و یا در حضور جسم خارجی تشکیل شود که در نمونه مورد بحث در مقاله آبسه پارافارنکس همراه با گرفتاری فضای رتروفارنکس به دنبال بلع استخوان ماهی و توقف آن در تنگی اول مری ایجاد شده بود. افراد مسن خصوصا افرادی که از دندانهای مصنوعی استفاده می کنند در معرض خطر بیشتری از بلع اجسام خارجی و یا بلع اتفاقی دندان مصنوعی در حین غذا خوردن می باشند و بروز آبسه های حلقی در آنها خطرات و عوارض بیشتری از افراد جوانتر دارد. در این گزارش ما به مطالعه یک مورد خانم 46 ساله با بلع استخوان ماهی تشخیص داده نشده علیرغم دارا بودن علایم بلع جسم خارجی وعدم بهبودی مثل تب، درد گلو، عدم توانایی در بلع و تورم گردن که ایجاد آبسه پارا فارنکس و گسترش به فضای رتروفارنکس نموده پرداخته و علایم اولیه، سیر بیماری، نحوه درمان و سرانجام آن شرح داده می شود.

هدف: کاهش وزن و عفونت، در بیماران درمان شده با فیکساسیون بین فکی (IMF) می بایستی مورد توجه قرار گیرند. به همین خاطر تعیین برنامه غذایی برای هر بیمار بر اساس میزان انرژی مورد نیاز و محتوای مواد مغذی ضروری بدن (قند، چربی، پروتئین، ویتامین و آب) برای پیشگیری از عفونت و جهت حفظ وزن، سلامت عمومی و حصول ترمیم لازم است. هدف این مطالعه، ارایه یک برنامه غذایی مناسب برای بیماران دارای IMF است.روش بررسی: این مطالعه بر روی 36 بیمار ( 29 مرد و 7 زن با متوسط سنی 23.8±8 سال ) که بدلیل شکستگی فک یا جراحی ارتوگناتیک به بیمارستانهای اهواز مراجعه نموده بودند، انجام شد. بر اساس اندیکاسیون جراحی، در مورد همه بیماران مدت چهار هفته IMF انجام شد. برای همه بیماران اندازه گیری قد و وزن قبل از عمل انجام شده و BMI هر بیمار محاسبه گردید و بر این اساس بیماران به سه گروه  A] (دارای اضافه وزن)، B (وزن نرمال)، C (کم وزن ) [ تقسیم شدند. در دوران IMF، برای هر بیمار برنامه غذایی دارای کالری و مواد غذایی ضروری بدن او ( با محاسبه REE از طریق فرمول Harris – Benedict ) داده شد و بدقت پیگیری گردید. بر اساس این محاسبه، افراد مورد مطالعه روزانه 1600 تا 2219 کیلو کالری دریافت کردند. همه بیماران مجددا در هنگام بازکردن IMF ، وزن شدند.یافته ها: مقایسه وزن قبل و بعد از عمل گویای کاهش وزن کلی است.( بطور متوسط -1.61±3.5 کیلوگرم) اما نتایج در گروهها با هم متفاوت بوده که به شرح زیر می باشد: گروه -5.3±2.2) A کیلوگرم ) گروه -1.4±2.2) B کیلوگرم) گروه +1.6±1.8) C کیلوگرم) نتیجه گیری: ارزیابی نتایج بدست آمده، نشان می دهد که تمایل کلی به کاهش وزن وجود دارد ( در 61 درصد موارد) اما در گروه A به مراتب بیشتر و در گروه B کمتر است و این در حالی است که در گروه C، تمایل به افزایش وزن دیده می شود. با توجه به میانگین میزان کالری داده شده، یک برنامه غذایی 1900 کیلو کالری در اکثر موارد قابل توصیه است. ضمنا در تمام دوران درمان، در هیچ یک از بیماران مشکلاتی نظیر عفونت، جوش نخوردن استخوان و تهدید سلامت عمومی دیده نشد. لذا بنظر می رسد که تجویز برنامه غذایی محاسبه شده برای بیماران دارای IMF امری ضروری و سودمند است.

هدف: یکی از شایعترین بیماریهایی که می تواند بر رشد و تکامل کودکان اثرات مهمی بر جای بگذارد، اسهال می باشد. از بین تمام استراتژیهای پیشگیری از اسهال، تغذیه با شیر مادر به لحاظ جنبه های مختلف، موثرترین و قابل قبولترین استراتژی است؛ اما طول دوره شیردهی هر اندازه که باشد سرانجام زمان از شیر گرفتن کودک فرا خواهد رسید. از شیر گرفتن کودک، یک روند اجتماعی و فرهنگی است که طبعا در جوامع مختلف متفاوت می باشد و در این میان، سن از شیرگیری عاملی است که می تواند بر پیامدهای ناشی از آن موثر باشد. با توجه به مورد تردید بودن تاثیر تغذیه با شیر مادر بعد از یکسالگی کودک در پیشگیری از بیماری اسهال و با عنایت به شیوع بالای تغذیه طولانی مدت با پستان در کشور ما، محققین مطالعه تحلیلی آینده نگری را با هدف بررسی ارتباط از شیر گرفتن کودک با میزان بروز اسهال در کودکان نوپای مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی غرب تهران در سالهای 78-1377 انجام دادند.روش بررسی: در این مطالعه، تعداد 94 نفر کودک نوپای شیر مادرخوار انتخاب شده و در طول مدت یک ماه قبل از زمان از شیر گرفته شدن و اولین ماه بعد از ختم شیردهی، از نظر ابتلا به بیماری اسهال مورد پیگیری قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها، یک فرم اطلاعاتی و یک برگه ثبت اطلاعات مربوط به بیماریهای اسهالی بکار گرفته شد. میزان بروز اسهال در این کودکان در طول آخرین ماه شیر خوارگی آنها محاسبه گردید و با میزان بروز این بیماری در طول اولین ماه بعد از زمان از شیرگیری خودشان، مورد مقایسه قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقایسه میزان بروز اسهال در طول یک ماه قبل از زمان از شیرگیری با همین میزان در طول اولین ماه بعد از ختم شیردهی، نشان داد که افزایشی در میزان بروز این بیماری بعد از زمان از شیر گرفتن کودکان مشاهده می گردد که با سن از شیرگیری آنان ارتباطی ندارد. (0.04 در مقایسه با p<0.005, 0.18). میزان ابتلا به اسهال بعد از ختم شیردهی با 2 عامل ارتباط مستقیم و معنی داری را نشان داد: 1- میانگین تعداد دفعات تغذیه شبانه با شیر مادر قبل از زمان از شیرگیری -2 (0.025<p<0.05) از شیر گرفتن به طور ناگهانی و بدون مقدمه (p=0.008).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که از شیر گرفتن کودکان با افزایش میزان بروز اسهال در آنان مرتبط می باشد و یک دوره آسیب پذیری نسبت به اسهال، بلافاصله بعد از ختم شیردهی وجود دارد. همچنین نتایج بیانگر این امر می باشد که چنانچه از شیر گرفتن کودکان بطور تدریجی و صحیح انجام گیرد، خطر ابتلا به اسهال بعد از ختم شیردهی به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت.

هدف: رشد به معنای تغییر در اندازه ها از مشخصات بارز شیرخواران در ماهها و سالهای اول زندگی است و ارزیابی آن بعنوان معیاری برای سلامت شیرخوار و کودک محسوب می شود پیشگیری از اختلال رشد از وظایف مهم پزشکان و مسوولین بهداشتی که این امر با پایش رشد امکان پذیر باشد.روش بررسی: در یک بررسی توصیفی، 922 شیرخوار شامل 477 دختر (48.5 درصد) و 475 پسر (51.5 درصد) که در 9 و 15 ماهگی جهت واکسیناسیون سرخک به مراکز بهداشتی شهرستان اهواز مراجعه کرده بودند از نظر وزن و قد مورد بررسی قرار گرفته اند. نمونه گیری با روش نمونه برداری خوشه ای تصادفی انجام شده است کلیه شیرخوارانی که وزن و یا قد آنها از صدک سوم منحنی NCHS کمتر بوده است بعنوان کم وزن و کوتاه قد منظور شده اند. شیرخواران کم وزن و کوتاه قد بر اساس شدت ابتلا به درجات خفیف و متوسط و شدید تقسیم بندی شده اند. عوامل مداخله کننده شامل نوع تغذیه شیرخوار، مدت حاملگی مادر، وزن زمان تولد، زمان شروع تغذیه کمکی، وضعیت واکسیناسیون، بیماریهای قبلی کودک و میزان تقریبی درآمد خانواده با پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفته است.یافته ها: در این بررسی تعداد شیرخواران کم وزن در سن 9 ماهگی، 234 نفر(25.4 درصد) در سن 15 ماهگی 297 نفر(32.2 درصد) بوده است، تعداد شیرخواران کوتاه قد در سن 9 ماهگی 101 نفر (9.1 درصد) و در سن 15 ماهگی 226 نفر (24.6 درصد ) بدست آمده است.نتیجه گیری: در مطالعه ما جز شاخص کم وزنی در سن 15 ماهگی که در دختران شایع تر از می باشد. سایر شاخص ها در پسران شیوع بیشتری داشته است. بین مدت حاملگی مادر، وزن زمان تولد، تعداد حاملگی های مادر و شیوع کم وزنی و کوتاهی قد در سن 9 و 15 ماهگی رابطه آماری معنی داری وجود دارد ولی بین سایر عوامل مداخله کننده و وزن و قد شیرخواران رابطه معنی داری یافت نشده است.

هدف: بیماری دیابت یکی از بیماریهای شایع و پرعارضه می باشد. بیش از 90 درصد بیماران دیابتی، مبتلا به نوع دوم این بیماری می باشند که می تواند سالها بدون ایجاد علامت خاص در بیمار، پیشرفت نماید و مکررا دیده می شود که این بیماران در بدو تشخیص دچار عوارض مزمن این بیماری از جمله نفروپاتی دیابتی که ناشی از گذشت چندین سال از شروع بیماری است، می باشند.روش بررسی: این مطالعه جهت بررسی شیوع مراحل مختلف نفروپاتی دیابتی در بیماران تازه تشخیص داده شده دیابت نوع 2 می باشد. برای همه بیماران پرسشنامه ای شامل سن، جنس، سابقه فشارخون و هیپرلیپیدمی پر شد و کشت ادرار، تجزیه ادرار و حجم و کراتی نین و میکروآلبومین و پروتئین ادرار 24 ساعته و LDL, HDL, HbA1C ، تری گلیسیرید و کلسترول، کراتی نین سرم در همه بیماران بررسی شد.یافته ها: جمعیت مورد مطالعه شامل 27 مرد و 33 زن بود (جمعا 60 نفر) که حدود نیمی از آنها کمتر از 40 سال و حدود 80 درصد بیماران زیر 50 سال سن داشتند. 16.7 درصد بیماران میکروآلبومین ادرار 24 ساعته بین 300-30 میلی گرم / در روز داشتند. 2 نفر از بیماران کراتی نین سرم بالای 1.5 داشتند و در فاز ازوتمی بودند (3.3 درصد). 47 درصد بیماران فشار خون بالای 140.90 میلی متر جیوه داشتند و 58 درصد بیماران مبتلا به هیپرلیپیدمی بودند (20 درصد بیماران افزایش تری گلیسیرید، 27 درصد افزایش کلسترول و 11 درصد افزایش تری گلیسیرید و کلسترول داشتند). شیوع فشار خون و هیپرلیپیدمی در بیماران مبتلا به نفروپاتی نسبت به بیماران بدون نفروپاتی بالاتر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود  (به ترتیب p<0.001, P<0.01 ). HbA1C در 2 درصد از بیماران کمتر از 6، در 46 درصد بین 6-9 و در 52 درصد بیشتر از 9 بود. سطح HbA1C بین بیماران با و بدون نفروپاتی اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد، حدود 20 درصد بیماران دیابتی نوع 2 بررسی شده، در بدو تشخیص بیماری مبتلا به نفروپاتی دیابتی هستند که حاکی از شروع بیماری چندین سال قبل از زمان تشخیص آن و بیانگر لزوم غربالگری دیابت در جامعه می باشد.

هدف: کلیه ها دو عضو لوبیایی شکل، به رنگ قهوه ای متمایل به قرمز هستند که در دیواره خلفی حفره شکم، در طرفین ستون مهره ای به صورت خلف صفاقی قرار دارند. دستگاه ادراری انسان در سومین هفته دوران جنینی از سه دستگاه پرونفروز، مزونفروز و متانفروز ایجاد می شود. متانفروز به کلیه دایمی مشهور است و در پنجمین هفته زندگی جنینی پدیدار می گردد و واحد درون ریز کلیه را می سازد. جوانه حالبی از محل اتصال مجرای مزونفریک به کلوآک، به وجود آمده و به درون بافت متانفروز رشد می نماید و از اتساع آن لگنچه اولیه و در ادامه تکامل، دستگاه جمع کننده ادراری را می سازد. کلیه متانفروز ابتدا در ناحیه لگن و نزدیک به هم قرار دارند و حدود هفته نهم به موقعیت نهایی خود صعود کرده و دور از هم قرار می گیرند. وقتی کلیه تکامل یافته به محل طبیعی خود نمی رسد آنرا کلیه نابجا می گویند. کلیه نابجا معمولا از اندازه طبیعی کوچکتر است و ممکن است به صورت نعل اسبی، لگنی، کمری، شکمی دو طرفه یا یک طرفه دیده شود.روش بررسی: در این بررسی گذشته نگر به صورت توصیفی مشاهده ای 5000 کلیشه رادیوگرافی با تکنیک پیلوگرافی وریدی مربوط به بیماران از بدو تولد تا 80 سال، مراجعه کنندگان به کلینیک بیماری های ادراری تناسلی، در فاصله زمانی سال های 1368-1383 در شهر اهواز انجام شده است.یافته ها: در این مطالعه 98.88 درصد نمونه ها کلیه ها در موقعیت آناتومیکی  طبیعی و 56 نفر (1.12 درصد) کلیه نابجا داشتند. از این 56 نفر، 12 نفر (0.24 درصد) کلیه نعل اسبی، 9 نفر (0.18 درصد) کلیه لگنی، 8 نفر (0.16 درصد) کلیه کمری، 12 نفر (0.24 درصد) کلیه شکمی، 5 نفر (0.1 درصد) شکمی- لگنی دو طرفه، 3 نفر (0.06 درصد) کلیه منفرد و در 7 نفر (0.14 درصد) کلیه به صورت کراس دیده شد. از 7 نفری که کلیه ها به صورت کراس بودند، 4 مورد بدون فیوژن، یک مورد فیوژن فوقانی، یک مورد فیوژن تحتانی و یک مورد L-Shape مشاهده شد.نتیجه گیری: کلیه نابجا از ناهنجاری های کمیاب دستگاه ادراری است. این ناهنجاری اغلب بدون علایم بالینی می باشد و ممکن است تا پایان دوران زندگی مشخص نشود. در برخی از افراد ممکن است با درد ناحیه لگن یا شکم همراه شود و در رادیوگرافی ها به صورت توده هایی به طور اتفاقی مشاهده گردد که خود توجه بیشتر همکاران را می طلبد.

هدف: تعیین شیوع رتینوپاتی دیابتی و نفروپاتی دیابتی و تعیین وجود ارتباط بین شدت رتینوپاتی و نفروپاتی دیابتی با یکدیگر در بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان گلستان اهواز طی سال 83-82.روش بررسی: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی بیماران دیابت نوع 2 مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان گلستان اهواز انجام شد. کلیه بیماران از نظر وجود و شدت رتینوپاتی و نفروپاتی دیابتی بررسی شدند. رتینوپاتی به طریقه معاینه افتالموسکپی غیرمستقیم توسط فلوشیپ شبکیه ارزیابی شد و نفروپاتی بر اساس آزمایشات تجزیه ادرار، BUN، کراتی نین و جمع آوری ادرار 24 ساعته از نظر حجم، کراتی نین و آلبومین بررسی شد. شدت رتینوپاتی براساس معاینه بالینی به(mild NPDR moderate, severe) و PDR (early, high risk, advance) تقسیم بندی شد. شدت نفروپاتی بر اساس میزان آلبومین ادرار 24 ساعته به میکروآلبومینوری و ماکروآلبومینوری تقسیم بندی گردید. داده ها با استفاده از آزمونهای T، Chi-squar و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از مجموع 200 بیمار با دیابت نوع 2 که از نظر رتینوپاتی و نفروپاتی مورد بررسی قرار گرفتند 110 بیمار که دارای رتینوپاتی یا نفروپاتی دیابتی بودند وارد مطالعه شدند. 62 بیمار (56 درصد) زن و 48 بیمار (44 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران 51.8±6 سال بود. 57 بیمار (52 درصد) در مرحله میکروآلبومینوری، 29 بیمار (26 درصد) در مرحله ماکروآلبومینوری و 24 بیمار (22 درصد) بدون نفروپاتی بودند. 62 بیمار (56 درصد) در مرحلهNPDR ، 25 بیمار (23 درصد) در مرحله PDR و 23 بیمار (21 درصد) بدون رتینوپاتی بودند. شیوع رتینوپاتی در مرحله میکروآلبومینوری 67 درصد و در مرحله ماکروآلبومینوری 86 درصد بود و شیوع نفروپاتی در بیماران مبتلا به رتینوپاتی 72 درصد بود (p=0.002).بین شدت نفروپاتی و شدت رتینوپاتی در مرحله NPDR ارتباط معنی داری وجود داشت (p=0.000). اما در مرحله PDR این ارتباط معنی دار نبود (p=0.675). همچنین شدت رتینوپاتی در مرحله NPDR با افزایش میانگین آلبومین ادراری ارتباط معنی داری داشت (p=0.000) ولی در مرحله PDR این ارتباط معنی دار نبود (p=0.166).نتیجه گیری: با پیشرفت نفروپاتی شدت رتینوپاتی در مرحله NPDR نیز پیشرفت می نماید اما در مرحله PDR چنین حالتی وجود ندارد. آلبومینوری شاخصی برای پیشگویی پیشرفت NPDR می باشد. شیوع بالای نفروپاتی در مبتلایان به رتینوپاتی دیابتی ضرورت توجه به درگیری کلیوی در این دسته از بیماران را ایجاب می نماید.

هدف: با توجه به اینکه حدود 30-40 درصد عامل نازایی در زنان  بعلت عامل لوله ای و پریتونئال است. عوامل فوق با انسداد لوله و چسبندگی اطراف لوله و تخمدان در روند باروری تداخل ایجاد می کنند. لذا ضروری است جهت تشخیص عوامل فوق در بیماران نازا از روش تشخیصی کمک گرفت که هم غیر تهاجمی و هم ویژگی بالایی داشته باشد. هدف از این مطالعه مقایسه یافته های بدست آمده در مورد وضعیت لوله های رحمی و پریتونئال با استفاده از دو روش تشخیصی هیسترو سالپینگوگرافی و لاپاراسکوپی در بیماران نازا می باشد.روش بررسی: این مطالعه آینده نگر طی 12 ماه (1380-1379 ) در بخش نازایی بیمارستان امام خمینی اهواز روی 111 زن نازا انجام شده است. جهت همه بیماران هیستروسالپینگوگرافی و لاپاراسکپی انجام شد. چسبندگی نیز بر اساس شاخص های تعریف شده شامل مشاهده هاله دور لوله ایی، علامت خوشه ایی و استاز و تجمع ماده حاجب استوار بود.یافته ها: در بررسی هیسترو سالپینگوگرافی 8 مورد طبیعی و 100 مورد غیر طبیعی و 3 مورد مشکوک بود که از مطالعه حذف شدند. در بررسی لاپاراسکوپی 29 مورد طبیعی و 79 مورد غیر طبیعی بود. یافته های مشابه (توافق بین دو روش) 71.28 درصد بود که میزان توافق در مورد لوله ها 73.52 درصد و در مورد چسبندگی پریتونئال 48.93 درصد بود. میزان حساسیت و ویژگی هیسترو سالپینگوگرافی نسبت به لاپاراسکوپی در مورد انسداد لوله به ترتیب 72.22 درصد و 73.80 درصد است و میزان تشخیص چسبندگی 31.91 درصد بود.نتیجه گیری: در این مطالعه بیشترین تشابه در مورد لوله های رحمی بود که توافق بیشتر در مورد باز بودن لوله ها در مقایسه با انسداد آن بود و لذا مفید است قبل از تصمیم به انجام لاپاراسکوپی مشاهدات فوق لحاظ شود.

هدف: بیماری پارکینسون، یک بیماری وابسته به سن و پیشرونده ناشی از تحلیل رفتن نورونهای سیستم دوپامینرژیک در جسم سیاه – استریاتوم می باشد. علاوه بر این، مشخص شده است که در این بیماری فعالیت سیستم گلوتاماترژیک افزایش می یابد. با توجه به نقش رادیکالهای آزاد و عوامل اکسیداتیو، از جمله متابولیت های مشتق شده از گلوتامات در بروز این بیماری، تحقیق در مورد اثر عوامل اکسیدان و آنتی ‏اکسیدان مورد توجه بسیاری از دانشمندان قرار گرفته است. در این مطالعه، اثر تجویز داخل صفاقی ویتامین E بر میزان رهایش گلوتامات استریاتوم مغز و سفتی عضلانی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون ایجاد شده با 6- هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: موشهای صحرایی نر نژاد Wistar در محدوده وزنی 230-280 گرم به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در تمام گروهها پروب میکرودیالیز در استریاتوم مغز حیوانات کاشته شد. گروه آزمایش شامل زیر گروههای پارکینسونی شده (تخریب بخش متراکم ماده سیاه، SNc با 6-هیدروکسی دوپامین، 8 میکروگرم/ 4 میکرو لیتر / در رات)، شاهد درمان (دریافت روغن کنجد به عنوان حلال دارو)، درمان1 (ویتامین 100, Eمیلی گرم / کیلوگرم) و درمان 2 (ویتامین 200, E میلی گرم / کیلوگرم ) بود. در هر گروه بعد از دو هفته تجویز داخل صفاقی ویتامین E یا حلال آن، عمل میکرودیالیز انجام گرفت و جهت اندازه گیری میزان گلوتامات از HPLC استفاده شد. همچنین آزمون مورپورگو قبل و بعد از پارکینسونی شدن حیوانات و نیز در گروههای مختلف قبل و بعد از درمان برای بررسی سفتی عضلانی انجام گرفت.یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که ترزیق داخل صفاقی 100 میلی گرم / کیلوگرم ویتامین E باعث کاهش گلوتامات نشده است اما به طور معنی داری (p<0.002) باعث کاهش سفتی عضلانی گردید. با وجود این، تزریق داخل صفاقی 200 میلی گرم / کیلوگرم ویتامین E باعث کاهش معنی دار سفتی عضلانی (p<0.009) و نیز گلوتامات در استریاتوم (p<0.02) گردید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که متعاقب ابتلا به پارکینسون، درمان با ویتامین E احتمالا از طریق ماهیت آنتی اکسیدانی خود، موجب کاهش گلوتامات و متابولیت های اکسیداتیو آن در استریاتوم مغز می شود و از این طریق بخشی از اختلال ناشی از فقدان دوپامین در سیستم دوپامینرژیک جسم سیاه – استریاتوم را جبران می نماید که به نوبه خود باعث کاهش سفتی عضلانی می شود.

هدف: اولیه از این تحقیق شبه تجربی ارزیابی تاثیر زوایای شروعی و هدف آزمون اندازه گیری حس وضعیت مفصل زانو بر دقت و ثبات اندازه گیریهای مربوط به حس وضعیت مفصل زانو بوده است.روش بررسی: در این تحقیق از یک گروه مرد سالم 20-30 ساله با میانگین سنی 22±2.4 سال (20 نفر) به روش انتخاب غیر احتمالی ساده استفاده شده است. از افراد مورد آزمون، اندازه گیریهای مربوطه در حالت نشسته و با چشمان بسته صورت گرفت و حرکت خواسته شده، خم و راست کردن زانو بود. زوایای شروعی انتخاب شده در این تحقیق زوایای 90o, 45o, 10o و زوایای هدف 50o, 30o و 70o در نظر گرفته شد. این افراد به صورت تصادفی بازسازی مجدد زوایای هدف را از زوایای شروعی، فعالانه و در زنجیره حرکتی باز انجام می دادند.یافته ها: در این تحقیق مشخص شد که هنگامیکه زوایای شروعی (زاویه شروعی میانی) و (زاویه شروعی انتهایی) انتخاب گردند، میانگین خطای مطلق، هنگام بازسازی زوایای هدف مختلف در مقایسه با زاویه شروعی کاهش می یابد. این مطالعه همچنین نشان داد که تاثیر زاویه هدف بستگی به فاصله زاویه ای بین زاویه شروعی و هدف آزمون و یا به عبارتی میزان حرکت انجام شده در هنگام انجام آزمون دارد. یافته دیگر این تحقیق، دقت و ثبات بیشتر اندازه گیریهای مربوطه، در حرکت خم شدن زانو می باشد.نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که زوایای شروعی و هدف آزمون، نتایج بدست آمده را تحت تاثیر قرار داده و بنابراین این متغیرها هنگام بیان نتایج و بررسی ارتباط بین مطالعات گوناگون می بایستی مدنظر قرار گیرند.

هدف: استان خوزستان به علت موقعیت جغرافیایی و تاریخی دارای ذخیره ژنی کلان و متنوع از بتا و آلفا تالاسمی و هموگلوبینوپاتی های S و D و C و سایر انواع هموگلوبینوپاتی های دیگر است. هدف این تحقیق تجزیه و تحلیل تنوع فراوانی جهش های شایع موجود در میان مراجعه کنندگان داوطلب برای پیشگیری قبل از تولد می باشد.روش بررسی: بدین منظور در این مطالعه آینده نگر که به مدت 4 سال 93 (1380-1384) نفر داوطلب اهوازی را با هزینه شخصی برای انجام آزمایش های لازم تشخیص قبل از تولد، تعیین جهش در والدین ناقل و جنین های مبتلا به مراکز خصوصی ژنتیک پزشکی تهران اعزام گردیدند. نتایج بدست آمده از جهش های موجود مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. آزمایش ها بر حسب موارد پیش آمده انجام شده است هیچگونه انتخاب خاصی در کار نبوده بنابراین می توان ادعا کرد که الگوی فوق (به علت هزینه نسبتا بالای آن) الگوی افرادی است که توان پرداخت هزینه ها را به نحوی داشته اند.یافته ها: جمع جنین های بیمار 11 نفر (بتا تالاسمی 4 نفر سیکل تالاسمی 2 نفر سیکل هموگلوبین 2 D نفر سیکل هموگلوبین 1 C نفر به بیماری (هموگلوبین1 (H نفر بودند. نتایج فراوانی تنوع جهش در این تحقیق نشان داد بتا تالاسمی ماژور با 55 درصد هموگلوبین S با 16 درصد، آلفا تالاسمی با 9 درصد، هموگلوبین D با 3 درصد و هموگلوبین 1C درصد  در این مجموعه هستند 18 درصد نامشخص باقی ماندند که تحقیقات برای تعیین آنها باید ادامه یابد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که درصد کمی از مادران آبستن، حامل جنین تالاسمی ماژور هستند (بدیهی است اکثریت حدود 75 درصد جنین های حاصل از چنین آبستنی هایی نیاز به سقط درمانی ندارند) با توجه به بعد مسافت تهران تا اهواز زمینه آزمایشهای پیشگیری قبل از تولد تالاسمی باید در شهر اهواز راه اندازی گردد. ضمنا وجود 18 درصد ژنهای ناشناخته در حاملین بیماری تالاسمی نیاز بیشتری را می طلبد.

هدف: بدنبال پیوند کلیه عوارض طبی متعددی ایجاد می شود که عمدتا مربوط به داروهای ایمونوساپرسیو می باشد. از جمله این عوارض می توان از دیابت قندی جدید نام برد. دیابت قندی معمولا ارتباط زیادی با مصرف کورتیکوستروئیدها دارد ولی عوامل مهم دیگری چون مصرف سیکلوسپورین و در طی سال های اخیر تاکرولیموس نیز اضافه شده اند. با توجه به افزایش مرگ و میر ناشی از افزایش خطر بیماریهای کاردیوواسکولر و از دست دادن کلیه پیوندی بدنبال دیابت قندی جدید بر آن شدیم که میزان بروز و ریسک فاکتورهای دیابت را در بیماران پیوند شده در بیمارستان گلستان اهواز بررسی کنیم.روش بررسی: در این مطالعه 323 بیمار که قبل از پیوند فاقد دیابت بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران شامل 180 مرد و 143 زن بودند.یافته ها: نتایج نشان داده اند که 28 بیمار (8.66 درصد) پس از پیوند دچار دیابت شدند که بیشترین میزان بروز در 6 ماهه اول پس از پیوند بود. تمام بیماران در 5 سال اول پس از پیوند دچار دیابت شده و هیچ بیماری پس از 5 سال مبتلا به دیابت نشد. بیشترین بروز بیماری در دهه چهارم و پنجم زندگی بوده است.نتیجه گیری: میزان بروز بیماری در مطالعه ما مشابه میزان بروز آن در سایر مطالعاتی است که رژیم درمانی ایمونوساپرسیو آنها شامل سیلکوسپورین بوده است و کمتر از میزان بروز در رژیم های حاوی تاکرولیموس می باشد و بنظر می رسد که ریسک فاکتورهای عمده برای بیماری شامل مصرف کورتیکوستروئید، سیکلوسپورین، سن بالا، جنس مرد، هپاتیت C و دهنده کلیه غریبه باشد. بنابراین توصیه می شود با توجه به عوارض دیابت پس از پیوند در پیگیری این بیماران بصورت دوره ای قند خون ناشتا در هر ویزیت بررسی گردد.

هدف: عامل بیماری ORF ویروس Parapox است که اصولا بیماری گوسفند و بز می باشد و در صورت تماس مستقیم انسان با دامها یا تماس غیر مستقیم با لاشه آنها یا چاقوی آلوده ایجاد می شود. این بیماری در افرادی که با گوسفند و بز سر و کار دارند شایع است. ضایعه معمولا در انگشتان ایجاد شده و در تشخیص های افتراقی ضایعات پوستی در دست مطرح می باشند. و در کمتر از 6 هفته بهبود می یابد. بروز بیماری بصورت خانوادگی در نقاط مختلف جهان گزارش شده است.روش بررسی: در این بررسی 11 نفر از 5 خانواده دچار بیماری ORF شده اند که تشخیص بر اساس تغییرات پاتولوژیک در نمونه بافتی بوده است.یافته ها: اکثر موارد مبتلا به بیماری دارای زخم قبلی یا دچار بریدگی در هنگام قطعه قطعه نمودن گوشت شده اند و بدلیل تماس افراد خانواده با چنین ضایعه ای موجب گسترش بیماری در بین افراد خانواده شده است.نتیجه گیری: درصورت بروز ضایعه مشابه در خانواده بایستی سابقه اپیدمیولوژیک با علایم بالینی تطبیق و بیماری ORF مطرح گردد. چون علی رغم نادر بودن بیماری ORF در شهرها، احتمال بیماری در افراد خانواده های شهری وجود دارد. جهت پیشگیری از ابتلا لازم است در هنگام تماس با گوشت از دستکش استفاده نمود.

استئوئید استئوما یک تومور خوش خیم و استئوبلاستیک در سن کودکی و جوانی است. این تومور با درد مزمن بخصوص در هنگام شب، تسکین موقتی با آسپرین و نمای مشخصه رادیولوژیک شناخته می شود. شایعترین محل ابتلا استخوانهای بلند ران و ساق می باشد گرچه در سایر استخوانهای بدن ممکن است دیده شود. استخوانهای پا محل شایع این تومور نیست و در مواردی که گزارش شده اغلب در کالکانئوس و تیلوس بوده اند و درگیری استخوان متاتارس به این تومر نادر می باشد. و تنها 5 مورد تا بحال گزارش شده است. در این گزارش مرد جوانی با درد مزمن پای چپ و یافته های رادیولوژیک بصورت اسکلروز و ضایعه رادیولوسنت مرکزی در متاتارس پنجم پا با تشخیص اولیه استئوئید استئوما متاتارس پنجم تحت درمان نمونه برداری و خارج کردن تومور قرار گرفت و در پاتولوژی ضایعه استئوئید استئوما مشخص گردید. درد پای وی بعد از عمل جراحی برطرف گردید.