مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1391 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

مقدمه: درمان های رژنراتیو پریودنتال به صورت ترکیبی از کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت (PRP یا Platelet- rich plasma) استخوان معدنی با منشا گاوی (ABBM یاAnorganic bovine bone mineral ) و رژنراسیون هدایت شده بافتی (GTR یاGuided tissue regeneration ) سبب افزایش حد چسبندگی در مقایسه با دبریدمان از طریق فلپ شده اند. تاکنون اطلاعاتی از کاربرد PRP در کنار بافت همبند کام به عنوان غشاء وجود ندارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی کارایی بافت همبند کام (CTG یاConnective tissue graft ) به عنوان غشاء و ABBM در حضور و عدم حضور  PRPدر درمان ضایعات داخل استخوانی آلوئول بود.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، 15 جفت ضایعه داخل استخوانی در 15 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن به طور تصادفی و Split mouth تحت درمان با PRP+ABBM+CTG (گروه آزمون) و ABBM+CTG گروه شاهد قرار گرفتند. پارامترهای کلینیکی شامل تغییرات عمق پاکت، حد چسبندگی کلینیکی، موقعیت مارجین لثه، موقعیت کرست استخوان و عمق ضایعه تا کرست و عمق ضایعه تا سازه آکریلی قبل و 6 ماه بعد از درمان طی جراحی بازبینی ارزیابی شد. جهت مقایسه میانگین هر یک از متغیرها بین دو گروه، از آزمون پارامتریک t مستقل و برای مقایسه میانگین هر یک از متغیرها قبل و بعد از درمان در هر گروه از آزمون Paired-t استفاده شد(a= 0.05) .یافته ها: تفاوت معنی داری در پارامترهای مورد بررسی قبل و 6 ماه بعد از درمان بین دو گروه مشاهده نشد. بعد از 6 ماه گروه آزمون کاهش میانگین عمق پروب 2.8±0.8 (p value < 0.0001) میلی متر، تغییر در حد چسبندگی 2.5±0.2 (p value < 0.0001) میلی متر و پر شدن ضایعه استخوانی 2.6±0.4 میلی متر (p value < 0.0001) را نشان داد. در گروه شاهد کاهش میانگین عمق پروب 3±0.4 میلی متر (p value < 0.0001)، تغییر در حد چسبندگی 2.7±0.8 میلی متر (p value < 0.0001) و پر شدن ضایعه استخوانی 2.7±1.3 میلی متر (p value < 0.0001) بود.نتیجه گیری: بر اساس پژوهش حاضر هر دو گروه درمانی CTG+ABBM+PRP و CTG+ABBM در درمان ضایعات داخل استخوانی موثر بودند و PRP نتوانست نقش مضاعفی در بهبود پارامترهای بالینی مورد بررسی ایفا نماید. همچنین بافت همبند کام توانست به عنوان غشاء در درمان رژنراتیو ضایعات داخل استخوانی موثر باشد.

مقدمه: ضد عفونی قالب های تهیه شده از دهان بیمار در پیش گیری از انتقال عفونت از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی ثبات ابعادی نوعی ماده قالب گیری هیدروکلوئید برگشت ناپذیر پس از ضد عفونی با محلول ازن در آب به روش غوطه وری و اسپری بود.مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی، 50 قالب هیدروکلوئید برگشت ناپذیر از یک مدل آکریلی فک بالا شامل 4 عدد آنالوگ اباتمنت Straumann تهیه و به 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند: گروه شاهد، گروه های با 5 و 10 دقیقه غوطه وری در محلول گاز ازن در آب و گروه های با 5 و 10 دقیقه اسپری محلول گاز ازن در آب. سپس قالب ها با گچ نوع IV ریخته شدند. ابعاد و فاصله دای های گچی در هر گروه با دستگاه Coordinate measuring machine با دقت 1 میکرون اندازه گیری شد. درصد تغییرات ابعادی قطر و ارتفاع دای ها و فواصل بین آن ها توسط آزمون های آماری ANOVA،One sample t  و Paired-t مورد مقایسه قرار گرفتند (a= 0.05).یافته ها: آزمون ANOVA یک طرفه اختلاف معنی داری بین تغییرات ابعادی در گروه های آزمون و گروه شاهد نشان نداد. قطر و ارتفاع دای ها در تمام گروه های مورد مطالعه نسبت به مدل اصلی کاهش یافت. آزمون One sample t نشان داد که به جز ارتفاع دای بدون آندرکات در روش ضد عفونی اسپری به مدت 5 و 10 دقیقه (p value = 0.02 و p value = 0.01) و قطر دای با آندرکات در روش ضد عفونی اسپری به مدت 10 دقیقه (p value = 0.02) در هیچ یک از ابعاد در مقایسه با مدل اصلی اختلاف معنی داری وجود نداشت. آزمون Paired-t در هیچ یک از گروه های مورد بررسی تفاوت معنی داری بین ابعاد دای های با و بدون اندرکات نشان نداد.نتیجه گیری: دقت قالب های هیدروکلوئید برگشت ناپذیر تحت تاثیر غوطه وری در محلول ازن در آب قرار نمی گیرد. اسپری به مدت 5 و 10 دقیقه می تواند دای های کوچکتری ایجاد کند.

مقدمه: برای دستیابی به نمای طبیعی، فریم ورک های زیرکونیا قبل و یا بعد از Sintering با استفاده از برخی از اکسیدهای رنگی رنگ آمیزی می شوند. هدف از این پژوهش، بررسی اثر رنگ آمیزی سه رنگ A3 ,B3 و D3 بر روی استحکام خمشی دو محوری یک نوع سرامیک با بیس زیرکونیا (Cercon) بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 40 دیسک سرامیکی Cercon در 4 گروه 10 تایی تهیه شدند. دیسک ها در کوره Sintering قرار گرفتند. سه گروه اول بر طبق دستور کارخانه با مواد رنگی مایع به رنگ های A3، B3،D3  رنگ آمیزی شدند. گروه آخر نیز به عنوان گروه شاهد بدون رنگ آمیزی باقی ماند. سپس نمونه ها به منظور اندازه گیری میزان استحکام خمشی دو محوری، بعد از پالیش در دستگاه Universal testing machine قرار داده شدند. از هر گروه، پنج نمونه برای ارزیابی ترکیب عنصری تحت Energy-dispersive X-ray analysis قرار گرفت. پس از ارزیابی توزیع نرمال داده ها، آنالیز واریانس یک طرفه انجام گردید و از آزمون های Post-hoc (Tukey's HSD) با در نظر گرفتن p value<0.05 برای مقایسه گروه ها استفاده شد.یافته ها: رنگ آمیزی و نوع رنگ، اختلاف آماری معنی داری را بین استحکام خمشی گروه های مختلف ایجاد نمود .(p value =0.03) دیسک های گروه B3 به طور معنی داری بالاترین استحکام خمشی را بین گروه های رنگ شده داشتند؛ اما اختلاف معنی داری از لحاظ آماری با گروه رنگ نشده نداشتند .(p value =0.63) تنها دیسک های گروه  A3به طور معنی داری استحکام کمتری از گروه رنگ نشده داشتند .(p value =0.03)نتیجه گیری: رنگ آمیزی می تواند به طور معنی دار در کاهش استحکام خمشی این نوع سرامیک موثر باشد که باید هنگام به کارگیری کور زیرکونیایی Cercon به صورت کلینیکی مد نظر قرار گیرد. تحقیقات بیشتر در این زمینه توصیه می گردد.

مقدمه: کارسینوم سلول سنگفرشی (S.C.C یا Squamous cell carcinoma) از سطح یک اپیتلیوم دیسپلاستیک بر می خیزد و حدود 90 درصد تمام سرطان های سر و گردن را تشکیل می دهد. (VEGF) Vascular endothelial growth factor یکی از فاکتورهای رشدی است که  مستقیما روی سلول های اندوتلیال عروقی اثر می گذارد و تکثیر، مهاجرت و کموتاکسی سلول های اندوتلیال را تحریک می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه میزان بروز نشانگر VEGF در مخاط نرمال، مخاط دیسپلاستیک و S.C.C. دهانی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد 20 نمونه از هر یک از نمونه های مخاط نرمال، مخاط دیسپلاستیک و S.C.C. که با فرمالین ثابت و در پارافین مدفون شده بود، انتخاب گردید. لام های مربوطه از نظر بروز نشانگر VEGF با استفاده از تکنیک رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی و روش استاندارد بیوتین- استرپتاویدین مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون Kruskal-wallis و Mann Whitney در سطح معنی دار 95 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .(a= 0.05)یافته ها: میانگین شدت بروز نشانگر VEGF در نمونه های S.C.C بیشتر از نمونه های مخاط دیسپلاستیک بود (P value = 0.024) همچنین شدت بروز نشانگر VEGF در نمونه های  S.C.C بیشتر از مخاط نرمال بود(P value = 0.001) ؛ در حالی که شدت بروز نشانگر VEGF در نمونه های مخاط دیسپلاستیک با مخاط نرمال رابطه معنی داری نداشت.(P value = 0.108) نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر با پیشرفت ضایعه از مخاط نرمال به سمت مخاط دیسپلاستیک و نهایتا به سمت SCC بروز نشانگر VEGF افزایش می یابد.

مقدمه: گاه تعمیر رستوریشن ها نسبت به جایگزینی کامل آن ها، روش مناسب تری می باشد. با این حال به دلیل استحکام باند ضعیف از روش های آماده سازی سطحی مختلفی برای بهبود باند بین دو کامپوزیت استفاده می شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر چند روش آماده سازی سطحی بر میزان استحکام باند کامپوزیت تعمیر شده بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 56 نمونه کامپوزیتی (Filtek supreme) تهیه و به طور تصادفی به 7 گروه (یک گروه شاهد و 6 گروه آزمایش) تقسیم شدند. سپس یکی از درمان های زیر جهت آماده سازی سطح کامپوزیت در هر گروه انجام گردید:گروه 1: فرز الماسی + اسید فسفریک + عامل باندینگ (Single bond)، گروه 2: فرز الماسی + اسید فسفریک + سایلن + Single bond، گروه 3: فشار هوا (ذرات اکسید آلومینیوم (50 mm + اسید فسفریک + Single bond، گروه 4: فشار هوا + اسید فسفریک + سایلن + Single bond، گروه 5: فرز الماسی + اسید فسفریک + Clearfil repair و گروه 6: فرز الماسی + اسید فسفریک + Clearfil SE bond.پس از باند کامپوزیت جدید نمونه ها به مدت 24 ساعت در آب مقطر 37°C نگهداری شدند و استحکام باند برشی آن ها توسط دستگاه تست یونیورسال سنجیده شد. نتایج توسط آزمون های One- way ,ANOVA و Tukey بررسی شدند .(a= 0.05)یافته ها: بیشترین استحکام باند مربوط به گروه های 2 و 5 بود که اختلاف آماری معنی داری نسبت به هم نداشتند (P value = 0.064) و کمترین میزان مربوط به گروه 1 بود. باندینگ  Clearfil SE bondنتایج بهتری از (P value =0.039) Single bond و Clearfil repair نتایج بهتری از Clearfil SE bond نشان داد .(P value = 0.038)نتیجه گیری: در پژوهش حاضر آماده سازی سطح توسط فرز الماسی اثرات بهتری نسبت به سایش با فشار هوا داشت. کاربرد سایلن در افزایش استحکام باند موثر بود. عامل باندینگ Clearfil repair بیشترین تاثیر را بر میزان استحکام باند کامپوزیت تعمیر شده داشت.

مقدمه: کارسینوم سلول سنگفرشی حدود 94 درصد بدخیمی های حفره دهان را تشکیل می دهد. پروتئین P53 یکی از نشانگرهای تغییرات بدخیمی محسوب شده است و P63 می تواند نقش مهمی بر پیشرفت دیسپلازی اپی تلیال بازی کند. ویروس پاپیلومای انسانی نیز با مراحل اولیه پیشرفت سرطان در حفره دهان ارتباط دارد. هدف از این پژوهش، بررسی بروز نشانگرهای P53،P63  و ارتباط آن ها با حضور ویروس پاپیلومای انسانی در ضایعات دیسپلاستیک حفره دهان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 40 نمونه بلوک پارافینی جمع آوری شد. نمونه ها شامل 30 نمونه با گزارش هیستوپاتولوژی ضایعه دیسپلاستیک (ملایم، متوسط، شدید) و 10 نمونه با تشخیص موکوسل بودند. روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی با تکنیک انویژن برای ارزیابی نشانگرهای P53 و P63 و روش  Polymerase Chain reaction (PCR) برای تعیین حضور ویروس پاپیلومای انسانی به کار برده شد. نرم افزار SPSS و آزمون هایKruskal -wallis ، Dunn،Mann- Whitney  و Spearman جهت ارزیابی های آماری استفاده شد .(a= 0.05)یافته ها: در این تحقیق بروز رنگ آمیزی هسته ای P53 و P63 به طور غالب در لایه های بازال/ پارابازال اپی تلیوم مشهود بود. درصد رنگ پذیری سلول ها توسط نشانگر P53 تنها بین گروه موکوسل با گروه دیسپلازی خفیف دارای اختلاف معنادار بودند .(p value < 0.05) همچنین درصد رنگ پذیری سلول ها توسط نشانگر P63 بین گروه موکوسل با همه گروه های دیسپلازی خفیف، متوسط و شدید دارای اختلاف معنادار بودند .(p value < 0.05) حضور ویروس پاپیلومای انسانی در تمام گروه ها یافت شد و هیچ اختلاف معناداری بین آن ها وجود نداشت .(p value > 0.05)نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه بین بروز P63،P53  با حضور ویروس پاپیلومای انسانی در ضایعات دیسپلاستیک حفره دهان ارتباطی وجود ندارد. اگرچه بین شدت و درصد بروز P63، P53 در هر دو لایه ارتباط معنادار مشاهده شد.

مقدمه: کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان، اثر بیماری های دهان و دندان بر کیفیت زندگی روزانه فرد را بررسی می کند. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط کیفیت زندگی با سلامت دهان و دندان مردان و زنان مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی دانشگاه خوراسگان اصفهان در سال 90- 1389 بود.مواد و روش ها: برای انجام این تحقیق توصیفی- تحلیلی، 270 نفر از مراجعه کنندگان بین  45- 18 سال به بخش تشخیص دانشکده دندان پزشکی خوراسگان به طور تصادفی ساده به نسبت مساوی زن و مرد انتخاب شدند و پس از معاینه بالینی این افراد شاخص DMFT (Decay, missing, filling tooth) اندازه گیری و سپس پرسش نامه های OHIP (Oral health impact profile)،OIDP (Oral impact on daily performance)  و  OHB (Oral hygiene behavior) توسط آن ها تکمیل شد. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS18، آزمون همبستگی Pearson و t-test تجزیه و تحلیل شد .(a= 0.05)یافته ها: میانگین نمره OHIP در خانم ها 34.0 و در آقایان 33.3 بود که این اختلاف معنی دار نبود .(p value = 0.65) میانگین نمره OHIP در حیطه مدیریت عملکرد با اختلاف معنی داری در مردان بیشتر از زنان بود .(p value = 0.03) میانگین نمره OHIP در حیطه ناخشنودی روحی روانی با اختلاف معنی داری در زنان بیشتر از مردان بود. بین همه ابعاد پرسش نامه OHIP رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت .(p value = 0.04) نمره شاخص OIDP با اختلاف معنی داری در زنان بیشتر از مردان بود .(p value = 0.03) نمره شاخص OHB نیز بین زنان و مردان تفاوت معنی داری نداشت.(p value = 0.32) نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هرچه نمره شاخص OHB بالاتر و نمره شاخص DMFT در فرد کمتر باشد، نمره شاخص OHIP کمتر و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان او بالاتر خواهد بود. بنابراین زندگی روزانه کمتر تحت تاثیر مشکلات دهان و دندان قرار می گیرد.

مقدمه: زخم آفتی مینور با اتیولوژی ناشناخته یک بیماری التهابی راجعه دهان می باشد که تقریبا 20 درصد از افراد جامعه را درگیر می کند. وراثت، عوامل خونی و ایمنی به عنوان سه عامل اصلی در بروز آفت معرفی شده اند. از دیگر عوامل مطرح شده، عدم بالانس عوامل اکسیداسیون و آنتی اکسیدان بدن می باشد. این پژوهش به بررسی میزان لیپید پراکسیداز و ویتامین های آنتی اکسیدان در سرم بیماران مبتلا به آفت راجعه پرداخت.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی، 25 بیمار مبتلا به آفت راجعه در مقایسه با 24 فرد سالم قرار گرفتند و میزان لیپید پراکسیداز، که مشخصه آن مالون دی الدئید است، و ویتامین های A، E و C در سرم خون ناشتای این دو گروه با روش الایزا اندازه گیری شد و با نرم افزار  SPSS11.5 و آزمون Student-t و chi-square مورد ارزیابی قرار گرفت .(a= 0.05)یافته ها: در این مطالعه تفاوت معنی داری بین سطح سرمی ویتامین های A،E  و C و مالون دی الدئید بین دو گروه شاهد و بیمار مشاهده نشد (p value به ترتیب 0.53، 0.53، 0.78 و 0.32).نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های پژوهش حاضر ارتباطی بین بروز زخم های آفت راجعه دهانی و سطح سرمی ویتامین های A،E  و C و مالون دی الدئید وجود ندارد. انجام تحقیقات بیشتر ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: فلوروزیس، نوعی آسیب اختصاصی ساختمان دندان است که به علت مصرف بیش از حد فلوراید در دوره شکل گیری دندان ها رخ می دهد. بر اساس گزارش ها در طی 50 سال اخیر شیوع فلوروزیس افزایش یافته است. بنابراین توجه به تشخیص صحیح و درمان به موقع در ترمیم های زیبایی این گونه ضایعات ضرورت بیشتری می یابد. این مقاله با هدف مروری بر علل، شاخص ها، تشخیص و درمان فلوروزیس دندانی جمع آوری و نگاشته شده است.شرح مقاله: در این مقاله مروری مقالات و مطالب مرتبط از منبع PubMed بین سال های 1985 تاکنون جمع آوری و پس از دسته بندی، تعدادی از مهم ترین مقالات با تاکید بر روش های عملی درمانی انتخاب شد و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: هنگامی که میزان فلوراید در آب آشامیدنی ازppm  1 تجاوز کند، منجر به بروز فلوروزیس می شود. شدت فلوروزیس به زمان و طول مدت اوراکسپوژر به فلوراید بستگی دارد. پاسخ اختصاصی بدن، وزن، میزان فعالیت فیزیکی، فاکتورهای غذایی و رشد استخوان باعث می شود که در افراد مختلف با دوز جذبی مشابه از فلوراید سطوح متفاوتی از فلوروزیس دندانی رخ دهد. فلوروزیس دندانی در انواع بسیار ملایم، ملایم، متوسط و شدید طبقه بندی می شود. سه شاخص اختصاصی برای فلوروزیس دندانی وجود دارد که شاخص های Thylstrup and Fejerskov،Dean  و Tooth surface index of fluorosis (TSIF) می باشند. درمان ضایعات فلورزیس بسته به شدت و درجه ضایعات، شامل بلیچینگ، ریزسابی، درشت سابی، ونیر و انواع روکش ها می باشد.نتیجه گیری: تقسیم بندی های متعددی برای ضایعات فلوروزیس وجود دارد. همچنین شاخص های اختصاصی جهت فلوروزیس وجود دارد که هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند. درمان فلوروزیس بسته به شدت ضایعات، متنوع و نتایج درمان معمولا بسیار رضایت بخش است.

مقدمه: سندرم هایپر ایمونوگلوبولین (Hyper immunoglobulin E syndrome) E یا سندرم Job’s یک اختلال نادر مادرزادی سیستم ایمنی است. این سندرم با سه مشخصه اگزمای پوستی شدید، عفونت های پوستی و ریوی راجعه، افزایش سطح سرمی ایمونوگلوبولین E تظاهر می یابد و بیشتر به صورت اتوزوم غالب به ارث می رسد. هر چند مواردی نیز به صورت اتوزوم مغلوب یا اسپورادیک گزارش شده است. در بیشتر موارد نقص ژنتیکی به عنوان اتیولوژی بیماری گزارش شده است. جهش در ژن STAT3 در الگوی وراثتی اتوزوم غالب و جهش در ژن DOCK8، TYK2 در الگوی اتوزوم مغلوب شناخته شده است. الگوی وراثتی اتوزوم غالب علاوه بر سه مشخصه ابنورمالیتی های استخوانی، دندانی، صورتی و بافت همبندی را نشان می دهد که در الگوی اتوزوم مغلوب مشاهده نمی شود. عفونت های راجعه ویروسی و قارچی، ابنورمالیتی های سیستم عصبی مرکزی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی از ویژگی های الگوی اتوزوم مغلوب می باشد. ائوزینوفیلی در این الگوی وراثتی شایع تر از نوع اتوزوم غالب است.شرح مورد: در این مطالعه به بررسی دو فرزند یک خانواده با تشخیص سندرم هایپر ایمونوگلوبولین E پرداخته می شود. بیماران از درماتیت پوستی و زخم های دهان و لثه رنج می برند. افزایش در سطح سرمی ایمونوگلوبولین E و ائوزینوفیلی در آزمایش های بیمار گزارش شده است. هیچ گونه علایمی از ابنورمالیتی های استخوانی، دندانی و پنومونی در بیماران مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به سابقه خانوادگی، عدم وجود علایم سوماتیک و در عین حال افزایش بروز عفونت های راجعه ویروسی و قارچی احتمال الگوی وراثتی اتوزوم مغلوب برای این بیماران مطرح می شود.