مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:7 | شماره:4 |تعداد مقالات:16

مقدمه: دندان های تحت درمان کانال ریشه، بیشتر به دلیل عوامل بازسازی تاج در مقایسه با عدم موفقیت درمان ریشه تخریب می شوند. این تحقیق به مقایسه توزیع تنش در پست های پیش ساخته و ریختگی در دندان های درمان ریشه شده به کمک روش اجزای محدود پرداخته است. همچنین تاثیر جنس پست نیز مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی که از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد، یک دندان مولر دوم سالم مندیبل در بلوک آکریلی مانت شد و با استفاده از فرایند سایش، مقاطع عرضی از دندان تهیه و سپس از مقاطع مختلف عکس تهیه گردید. عکس ها وارد محیط نرم افزار شده و پس از به دست آمدن پروفیل های هر مقطع و اتصال آن ها به یکدیگر مدلی از دندان تهیه گردید. در تمام نمونه ها یک بار به شدت  10.43 MPaروی 23 mm2 از سطح اکلوزال معادل 240 نیوتن تحت زاویه °45 اعمال شد. سپس با طراحی مدل های ترمیمی برای پست های ریختگی و پیش ساخته اثر جنس پست مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: پست های ریختگی تنش های کمتری را نسبت به پست های پیش ساخته تولید می کنند و از نظر موقعیت تنش پست های پیش ساخته نسبت به پست های ریختگی محافظه کارانه تر هستند. پست طلا از نظر محل تمرکز تنش نسبت به پست تیتانیوم مطلوب تر است، زیرا در پست طلا تمرکز تنش در ناحیه سرویکال اتفاق می افتد و در صورتی که تنش منجر به شکست ریشه شود امکان ترمیم مجدد آن وجود دارد.نتیجه گیری: پست های ریختگی نسبت به پست های پیش ساخته تنش های خیلی کمتری در ریشه به وجود می آورند و به جز پست ریختگی طلا در بقیه موارد پست های ریختگی از نظر موقعیت تنش خطرناک تر هستند.

مقدمه: شکستگی در دنچرهای آکریلی پدیده نسبتا شایعی است؛ بنابراین انجام ترمیمی با دوام برای جلوگیری از شکستگی مجدد، امری مطلوب می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی استحکام خمشی اکریل گرماپخت ترمیم شده با آکریل های خود پلیمریزه شونده ایرانی و خارجی به تنهایی و در حضور فایبرگلاس آغشته تک جهتی بود.مواد و روش ها: در این پژوهش آزمایشگاهی، 40 نمونه با ابعاد 65×10×2.5 میلی متر از آکریل گرماپخت ملیودنت ساخته شد. 8 نمونه به عنوان گروه شاهد دست نخورده باقی ماند و بقیه نمونه ها ابتدا برش داده شد و سپس 8 نمونه با آکریل فوری آکروپارس، 8 نمونه با آکریل فوری آکروپارس به همراه فایبرگلاس آغشته، 8 نمونه با آکریل فوری ملیودنت و 8 نمونه هم با آکریل فوری ملیودنت به همراه فایبرگلاس آغشته ترمیم شد. سپس استحکام خمشی نمونه ها با استفاده از دستگاه Dartec اندازه گیری و نتایج توسط آزمون های One Way ANOVA، Tukey و Dunnett دو طرفه آنالیز شد (a<0.05).یافته ها: افزایش استحکام خمشی تنها در گروه های ملیودنت ترمیم شده بدون فایبر و گروه ملیودنت ترمیم شده با آکریل فوری و فایبرگلاس مشاهده شد (p value<0.008)؛ اما بین بقیه گروه ها این تفاوت معنی دار نبود (p value>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، کاربرد فایبرگلاس آغشته در محل ترمیم دو نوع اکریل فوری آکروپارس و ملیودنت، استحکام خمشی را تنها در گروه ترمیم شده با ملیودنت فوری افزایش می دهد.

مقدمه: بر اساس تحقیقات اخیر، سیتوکین ها به خصوص اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور - آلفا احتمالا در پاتوژنز بیماری پمفیگوس و ولگاریس نقش دارند. برخی بیماری های اتوایمیون با کاربرد آنتی بادی های ضد سیتوکین ها به صورت موفقیت آمیزی درمان شده اند. هدف از این پژوهش، مقایسه غلظت این سیتوکین ها در بزاق بیماران مبتلا به پمفیگوس - ولگاریس با افراد سالم بود.مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی - تحلیلی و آزمایشگاهی، 24 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مراجعه کننده به بخش پوست بیمارستان الزهرای اصفهان به عنوان گروه بیمار و 26 فرد سالم به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه بزاق با روش Spitting غیر تحریکی از هر دو گروه گرفته شد. با استفاده از روش الیزا، میزان اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور - آلفا اندازه گیری گردید. نتایج با استفاده از آزمون t در سطح معنی داری (a=0.05) مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور - آلفا در بزاق گروه بیماران بیشتر از گروه شاهد بود. این اختلاف در مورد اینترلوکین-1 آلفا (p value=0.024) و فاکتور نکروز دهنده تومور - آلفا (p value=0.005) معنی دار بود ولی در مورد اینترلوکین-10 معنی دار نبود (p value=0.243).نتیجه گیری: افزایش سطح اینترلوکین-1 آلفا و فاکتور نکروز دهنده تومور - آلفا در بزاق بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس در مقایسه با افراد سالم می تواند بیان کننده نقش احتمالی این عوامل در پاتوژنز بیماری باشد.

مقدمه: توجه به موقعیت و شکل کانال مندیبل برای جلوگیری از وقوع مشکلات در جراحی های فک پایین ضروری است. هدف از این پژوهش، تعیین فراوانی موقعیت فوقانی تحتانی کانال مندیبل و تنوع های آناتومیک آن در رادیوگرافی پانورامیک بیماران بالای 18 سال مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی خوراسگان اصفهان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 260 کلیشه جهت بررسی تنوع های موقعیت کانال مندیبل بررسی شدند. مشخصات فردی بیمار، نوع کانال از نظر موقعیت، مطابق با تقسیم بندی نورتجه (موقعیت بالا، پایین یا حد وسط نسبت به اپکس دندان مولر اول و بوردر تحتانی مندیبل)، فاصله بوردر فوقانی لینگولا تا مرکز راموس، وجود کانال دو شاخه، شکل و سمت درگیری، وجود اختلال در بی حسی و یا دندان غایب در سمت کانال دو شاخه ثبت گردید. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS10 با آزمون X2 تجزیه و تحلیل شد (a=0.05).یافته ها: شایع ترین نوع کانال، کانال های با موقعیت حد وسط در ناحیه مولر اول بودند (55.8 درصد). کانال های با موقعیت پایین، رتبه دوم (35 درصد) و کانال های با موقعیت بالا، کمترین فراوانی را داشتند (9.2 درصد). بین درصد فراوانی انواع موقعیت کانال مندیبل نسبت به اپکس دندان مولر اول، اختلاف آماری معنا دار مشاهده نشد (p value=0.14) میانگین فواصل بوردر فوقانی لینگولا تا مرکز راموس، در کانال های با موقعیت پایین 10.7 میلی متر، در کانال های با موقعیت حد وسط 11.35 میلی متر و در کانال های با موقعیت بالا، 10.87 میلی متر بود که تفاوت آماری معناداری بین فاصله لینگولا تا مرکز راموس در انواع موقعیت ها مشاهده نشد (p value=0.14).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر در رادیوگرافی پانورامیک بین درصد فراوانی انواع موقعیت کانال مندیبل نسبت به اپکس دندان مولر اول و همچنین بین فاصله لینگولا تا مرکز راموس در کانال هایی با موقعیت متفاوت، اختلافی وجود ندارد. انجام مطالعه مشابه با تهیه سی تی اسکن توصیه می شود.

مقدمه: معمولا در حین گذاشتن پلاگ MTA (Mineral trioxide aggregate)، دیواره های کانال با MTA آلوده می شود. در عین حال نیاز به باز بودن توبول های عاجی، گاه جهت نفوذ سیلر دارای اهمیت است. هدف از این پژوهش مقایسه آلودگی توبول های عاجی با MTA در اپکسیفیکاسیون به دو روش یک جلسه ای و دو جلسه ای بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، 38 دندان سالم تک کاناله انسانی شامل 2 گروه 17 تایی و یک گروه شاهد 4 تایی به مدت 30 دقیقه در هیپوکلریت سدیم قرار داده شد. تاج دندان ها از ناحیه CEJ و 2 میلی متر انتهای ریشه ها به منظور ایجاد دندان با اپکس باز قطع شد. آماده سازی کانال تا شماره 100 و شکل دهی کانال تا گیتس گلیدن شماره 4 به روش استپ بک انجام شد. لایه اسمیر توسط EDTA و هیپوکلریت سدیم برداشته شد. سپس کانال ها خشک شد و در گروه های 1 و MTA 2به ضخامت 3 میلی متر در انتهای ریشه ها متراکم گردید. در گروه اول (یک جلسه ای) نمونه ها پس از تمیز کردن دیواره های کانال جهت SEM (Scanning electron microscope) آماده شدند. در گروه دوم (دو جلسه ای) نمونه ها 24 ساعت در انکوباتور در 37 درجه سانتی گراد و رطوبت 100 درصد قرار گرفتند. سپس کانال ها با هیپوکلریت سدیم و اولتراسونیک شستشو داده شدند. گروه سوم (شاهد) بدون گذاشتن پلاگ MTA و پس از حذف لایه اسمیر جهت بررسی SEM آماده شد. نتایج بر اساس درجه بندی 4 تایی و توسط سه نفر اندودنتیست به صورت کور خوانده شد. اطلاعات با آنالیزهای Mann-Whitney وKruskal-Wallis  ارزیابی گردید (a=0.05).یافته ها: بین گروه های مورد مطالعه از نظر آلودگی توبولی تفاوت معنی دار وجود داشت (p value<0.001) در گروه یک جلسه ای میزان MTA موجود روی دیواره ها به طور معنی داری بالاتر از گروه دو جلسه ای بود (p value<0.001) و در گروه شاهد توبول های عاجی به طور کامل باز بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، اپکسیفیکاسیون با پلاگ MTA به روش دو جلسه ای بر یک جلسه ای ارجح است.

مقدمه: رفلکس تهوع یکی از مشکلات بیماران است که به طور معمول هنگام امور دندان پزشکی به خصوص هنگام تهیه رادیوگرافی و نیز قالب گیری بروز می کند. در این پژوهش اثر لایه نازک دارویی عصاره سنجد بر حذف موقت رفلکس تهوع مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این پژوهش کارآزمایی بالینی دوسوکور، تعداد 100 نمونه از بین بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندان پزشکی انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. معاینه رفلکس تهوع بر روی بیماران انجام شد و در 50 نفر داروی شمارهA یا دارونما و در 50 نفر دیگر داروی شماره B حاوی عصاره سنجد در محل هایی که از قبل رفلکس تهوع نشان داده شد به مدت 3 دقیقه قرار گرفت. سپس بیماران مجددا از نظر حساسیت به رفلکس تهوع ارزیابی شدند. داده های حاصل شده به وسیله روش های آماری توصیفی، آزمون های X2،Mann-Whitney و Wilcoxon تجزیه و تحلیل شدند (a=0.05).یافته ها: در گروه A (دارونما) توزیع فراوانی درجه رفلکس تهوع در نواحی زبان، کام نرم و لوزه قبل و بعد از استفاده از دارو، تغییری نکرد؛ اما در مورد گروه B (لایه نازک دارویی حاوی عصاره سنجد) بین توزیع فراوانی درجه رفلکس تهوع در ناحیه لوزه (p value=0.001) و کام نرم (p value=0.003) بعد از استفاده از دارو، تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین بین توزیع فراوانی جنسیت در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (p value=0.673).نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که لایه نازک دارویی حاوی عصاره سنجد به طور چشم گیری بر روی کاهش رفلکس تهوع در ناحیه لوزه ها و کام نرم تاثیر دارد و می توان از آن در موارد لزوم در اقدامات بالینی دندان پزشکی مانند تهیه رادیوگرافی استفاده کرد.

مقدمه: با وجود این که لکوپلاکیا با تشخیص هیستوپاتولوژیک خاصی مرتبط نیست به عنوان یک ضایعه پیش سرطانی یا پیش بدخیمی درنظر گرفته می شود. لکوپلاکیای مویی یکی از شایع ترین بیماری های دهانی القا شونده توسط ویروس اپشتین بار است که در بیماران با نقص سیستم ایمنی، مانند بیماری ایدز مشاهده می شود. هدف این مطالعه تعییین حضور ویروس اپشتین بار در بیماران با لکوپلاکیای معمولی و لکوپلاکیای مویی دهانی و مخاط سالم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد - شاهدی گذشته نگر، تعداد 18 نمونه لکوپلاکیای معمولی، 12 نمونه لکوپلاکیای مویی و 30 نمونه از مخاط سالم و غیر پاتولوژیک دهان افراد سالم به عنوان شاهد، تهیه شد. نمونه ها از بلوک های پارافینی که قبلا از بیوپسی نمونه ها به دست آمده بود انتخاب شدندDNA . نمونه ها با روش Chelex-100، خالص سازی و سپس PCR شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون X2 و آزمون دقیق فیشر در سطح معنی داری 0.05 آنالیز شدند.یافته ها: 10 نمونه لکوپلاکیای مویی (83 درصد)، 8 مورد لکوپلاکیای معمولی ( 44 درصد) و 6 مورد از نمونه های سالم حاوی ویروس اپشتین بار (20 درصد) بودند. آزمون دقیق فیشر نشان داد که بین توزیع فراوانی حضور ویروس در سه گروه تفاوت معنی دار وجود دارد (p value<0.001)؛ همچنین بین توزیع فراوانی حضور ویروس در دو گروه لکوپلاکیای مویی و مخاط سالم تفاوت معنی دار وجود داشت .(p value<0.001) طبق آزمون X2 بین توزیع فراوانی حضور ویروس اپشتین بار در دو گروه لکوپلاکیای معمولی و لکوپلاکیای مویی تفاوت معنی دار وجود داشت (p value=0.033)؛ اما بین دو گروه لکوپلاکیای معمولی و مخاط سالم تفاوت معنی دار وجود نداشت (p value=0.071).نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، توزیع فراوانی ویروس اپشتین بار در لکوپلاکیای مویی با اختلاف معنی داری بیش از لکوپلاکیای معمولی و مخاط سالم می باشد. این مساله نشانگر نقش ویروس اپشین بار در ایجاد لکوپلاکیای مویی و تایید کننده مطالعات پیشین بود.

مقدمه: میکروب های مقاوم به درمان از عوامل موثر بر شکست درمان های ریشه خوب انجام شده هستند. هدف از این پژوهش ارزیابی و مقایسه خاصیت ضد میکروبی غلظت های مختلف دو داروی کلشی سین و هیدروکسید کلسیم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، سوسپانسیون های حاوی 105×5 از میکروارگانیسم های انتروکوک فکالیس، اشرشیا کولی، پسودوموناس آئروژینوزا، استافیلوککوس آرئوس، قارچ کاندیدا آلبیکنس و فلور نرمال بزاق و نیز غلظت های 1، 0.5، 0.25، 0.125 و 0.0625 میلی گرم بر میلی لیتر از دو داروی کلشی سین و هیدروکسید کلسیم تهیه شد. پس از گذشت 24 ساعت از نگهداری نمونه ها در دمای 37 درجه سانتی گراد در انکوباتور، نمونه ها از نظر کدورت برای تعیین حداقل غلظت بازدارنده رشد Minimum inhibitory concentration (MIC) بررسی شدند. سپس میزان 0.1 ml از سوسپانسیون فاقد کدورت برای تعیین حداقل غلظت کشندهMinimum bactericidal concentration (MBC) ، بر روی محیط جامد کشت داده شد. شاهد مثبت، شاهد منفی و شاهد استاندارد نیز به منظور اطمینان از صحت مراحل انجام کار تهیه شدند. کدورت لوله ها در تمامی نمونه ها بررسی شد.یافته ها: در بررسی کدورت لوله ها پس از 24 ساعت اول، تمام لوله ها ی حاوی داروی هیدروکسید کلسیم و لوله های کنترل مثبت کدورت واضحی را نشان دادند. در لوله های حاوی کلشی سین در تمامی دسته های باکتریایی کدورت مشاهده شد. لوله های حاوی کاندیدا آلبیکنس با داروی کلشی سین با غلظت های 1، 0.5 و 0.25 میلی گرم بر میلی لیتر شفاف بودند و غلظت های پایین تر آن کدورت نشان دادند. در بررسی تشکیل کلنی بر پلیت ها، پلیت حاوی کاندیدا آلبیکنس همراه با 1 میلی گرم بر میلی لیتر داروی کلشی سین، فاقد هر گونه کلنی بود.نتیجه گیری: داروی کلشی سین در غلظت های 0.5 و 0.25 میلی گرم بر میلی لیتر دارای اثر بازدارندگی و در غلظت 1 گرم بر میلی لیتر دارای اثر کشندگی بر روی قارچ کاندیدا آلبیکنس بود. هیچ یک از دو دارو اثر بازدارندگی یا کشندگی بر سایر ارگانیسم های ذکر شده نداشتند.

مقدمه: امروزه در درمان های ارتودنسی توجه به تناسب نسج نرم صورت و دهان اهمیت به سزایی یافته است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تغییرات ضخامت نسج نرم لندمارک های خط میانی صورت طی رشد در بین دو جنس بود.مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی - تحلیلی کلیشه های رادیوگرافی جانبی 98 بیمار 6 تا 18 ساله مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندان پزشکی دانشگاه آزاد اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. موقعیت 7 لندمارک خط میانی صورت شامل گلابلا، نازیون بافت نرم، نقطه A بافت نرم، نقطه B بافت نرم، پوگونیون بافت نرم، لبرال فوقانی و لبرال تحتانی تعیین گشت و سپس فاصله لندمارک های بافت نرم تا بافت سخت زیرین محاسبه گردید. داده ها در گروه های زیر 12 سال و بالای 12 سال در دو جنس مونث و مذکر با استفاده از آزمون t مستقل بررسی شدند (a=0.05).یافته ها: در مقایسه بین جنس مذکر و مونث در سنین زیر 12 سال فقط بین ضخامت لندمارک های نازیون (p value=0.026) و نقطه (p value=0.043) B  تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد. تفاوت ضخامت نسوج نرم لندمارک های نازیون (p value=0.043)، نقطه (p value=0.001) A و لبرال فوقانی (p value<0.001) در دو جنس بعد از 12 سالگی معنی دار بود. در بررسی ضخامت نسج نرم بین تمام لندرمارک ها در جنس مذکر بین دو گروه به جز نقطه (p value=0.119) B تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد و در مورد جنس مونث تفاوت ضخامت نسج نرم تمام لندمارک های خط میانی صورت به جز نقطه نازیون بافت نرم (p value=0.105) و لبرال فوقانی(p value=0.968)  معنی دار بود.نتیجه گیری: ضخامت نسج نرم در پسران و دختران قبل از بلوغ به جز در نقاط نازیون وB مشابه بود. بعد از بلوغ ضخامت نسج نرم در قسمت فوقانی صورت شامل نقاط گلابلا، A و لبرال فوقانی در پسران بیشتر از دختران بود و در هر دو جنس، مقایسه تمام لندمارک ها قبل و بعد 12 سالگی نشان داد که نسج نرم لندمارک های خط میانی صورت با افزایش سن ضخیم تر می شود.

مقدمه: یکی از روش های مرسوم دندان پزشکی زیبایی، ساخت روکش متال سرامیک است که لازم است از نظر رنگ با دیگر دندان های بیمار مشابه باشد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه رنگ بازسازی شده در لابراتوار توسط تکنیسین های با تحصیلات دانشگاهی و تجربی با توجه به رنگ ثابت سفارش داده شده توسط دندان پزشک بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، یک دندان سانترال بالا از یک مدل دندان پزشکی برای روکش متال سرامیک آماده سازی شد. پس از قالب گیری و تهیه فریم ورک، تعداد 36 قالب از روی مدل اصلی برای 36 آزمایشگاه، تهیه شد و بر روی هر دای، 2 فریم ورک استاندارد سازی شده و روکش متال سرامیکی آماده گردید. برای هر آزمایشگاه 2 فریم ارسال شد و از آن ها خواسته شد پرسلن با رنگ A3 بر روی فریم های استاندارد قرار دهند و گلیز نمایند. هر نمونه توسط دستگاه Shadepilot مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخص های رنگ a*, b*, L* و DE برای هر نمونه در سه ناحیه انسیزالی، میانی و سرویکالی محاسبه شد و با استفاده از آزمون آماری T-test و رگرسیون خطی مورد آنالیز قرار گرفت (a=0.05).یافته ها: میانگین و انحراف معیار DE رنگ نمونه ها در گروه آزمایشگاه های تجربی1.93 ± 3.56در ناحیه یک سوم انسیزال، 2.40±2.54 در یک سوم میانی و 1.16± 3.0در یک سوم سرویکال و در گروه آزمایشگاه های دارای مدرک دانشگاهی 3.19±5.6 در یک سوم انسیزال، 1.02±2.11 در یک سوم میانی و 0.72±2.187 در یک سوم سرویکال بود. آزمون t-test اختلاف معناداری بین DE نواحی یک سوم انسیزال در دو گروه نشان داد(p value=0.003) . بر اساس آزمون رگرسیون، تفاوت آماری اختلاف رنگ در ناحیه انسیزالی ناچیز بود .(R2=0.128)نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط سابقه کار با دقت رنگ در ناحیه انسیزالی کراون شاخص تر بود؛ بدین مفهوم که تکنیسین های تجربی، دقت عمل بیشتری در بازسازی رنگ لبه انسیزال روکش های متال سرامیک داشتند.

مقدمه: بیفسفونات ها گروه دارویی هستند که در کنترل تومورهای متاستاتیک استخوان و درمان استئوپروز استفاده می شوند. استئونکروز فکین یکی از عوارض جانبی آن ها می باشد که کنترل آن دشوار است. هدف از نگارش پژوهش حاضر بررسی مقالات منتشر شده در زمینه اثر این داروها بر روی فکین و بررسی روش های پیش گیری و کنترل عوارض آن در مقایسه با عوارض رادیوتراپی می باشد.شرح مقاله: جستجو با استفاده از کلید واژه های بیفسفونات، استئونکروز، استئورادیونکروز و فک در Pubmed و Medline بین سال های 2010-1980 صورت گرفت. از تعداد 160 مقاله استخراج شده 44 مقاله به صورت گزارش مورد بود.یافته ها: استئونکروز فک به عنوان عارضه جانبی مصرف بیفسفونات ها به خصوص به صورت داخل عروقی می باشد که علایم بالینی و روش های پیش گیرانه و درمانی مشابه استئورادیونکروز دارد. مصرف خوراکی این دارو کنتراندیکاسیون مطلق در اعمال دندان پزشکی محسوب نمی شود.نتیجه گیری: بهترین اقدام جهت درمان نکروز فکین، پیش گیری از وقوع آن است. میزان بروز استئونکروز در 6 ماه اول پس از شروع درمان با بیفسفونات ها کم است. استفاده از دهان شویه کلرهگزیدین در این افراد می تواند مفید باشد.

مقدمه: پلی فنول ها شایع ترین آنتی اکسیدان های مواد غذایی هستند که نقش مهمی در پیش گیری از بیماری های مزمن دارند. پریودنتیت بیماری مزمن ساختار حمایت کننده دندان می باشد که می تواند موجب تخریب ساختار پریودنتال و از دست رفتن دندان شود. هدف از این مطالعه مروری، بررسی تاثیر ترکیبات پلی فنول بر بیماری های پریودنتال بود.شرح مقاله: کلیه مقالات مرتبط در بانک اطلاعاتی Pub med که بین سال های 2002 تا 2011 منتشر شده بودند، جستجو شدند. پس از مطالعه خلاصه 48 مقاله به دست آمده، 13 مقاله که شرایط مورد نظر را نداشتند حذف شدند و 35 مقاله باقیمانده مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت.نتیجه گیری: با توجه به مطالعات انجام شده در مورد پلی فنول ها به نظر می رسد استفاده از فرآورده های حاوی پلی فنول می تواند از یک سو در کنترل پلاک بیماران و از سوی دیگر در جلوگیری از پیشرفت بیماری های پریودنتال موثر باشد. پیشنهاد می شود نتایج مطالعات invitro توسط مطالعات بالینی ارزیابی شود.

مقدمه: تارودنتیسم جزء اختلالات تکاملی دندان است که به وسیله اتاقک پالپ، طویل شده و جابه جایی محل انشعاب ریشه دندان شناسایی می شود. شیوع تقریبی آن 2.5 درصد تا 0.5 درصد در افراد سفید پوست است. شیوع آن در نژاد آسیایی بین 30–3 درصد با بیشترین درصد ابتلا در نژاد مغول و مردم آسیای شرقی می باشد. تارودنتیسم، می تواند به صورت یک ناهنجاری مجزا و یا به عنوان قسمتی از یک سندرم بروز نماید. در این صورت تشخیص سندرم و به واسطه وجود تارودنتیسم، می تواند توسط دندان پزشک صورت گیرد. تاج این دندان ها از لحاظ بالینی به طور کامل شبیه دندان های دیگر است؛ اما در رادیوگرافی بزرگ شدن اتاقک پالپ، فقدان تنگی در طوق دندان ها و ریشه های کوتاه دیده می شود.گزارش مورد: در این مقاله یک مورد نادر از تارودنتیسم که به صورت دو طرفه در نمای رادیوگرافی بیمار دیده شد، معرفی شده است. یک مورد دندان تارودنتیسم دچار پولپیت غیر قابل برگشت و چگونگی نحوه درمان آن در مقاله حاضر ارایه شده است.نتیجه گیری: با وجود دشواری های مراحل مختلف درمان ریشه، امکان درمان ریشه موفق دندان های دچار تارودنتیسم وجود دارد.