مجله علوم پزشکی پارس
سال:1390 | دوره:9 | شماره:ویژه نامه آموزشی |تعداد مقالات:11

مقدمه: آموزش مهارت های انتقال خبر بد از ضروریات طبابت با کیفیت بالا می باشد. مطالعه حاضر به منظور مقایسه تاثیر آموزش مهارت های انتقال اخبار ناگوار به روش ایفای نقش و روش بحث گروهی انجام گرفته است.روش کار: این مطالعه از نوع مداخله‎ای دو سو کور در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشکی جهرم بر روی 30 نفر اینترن انجام شد. جامعه این پژوهش، تمامی اینترن های پزشکی جهرم و تعیین حجم نمونه و نمونه گیری به روش سرشماری بود. در ابتدا نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گردآوری داده ها از طریق یک پرسش نامه محقق ساخته روا و پایا بود که میزان آگاهی و نگرش اینترن ها را در دو مرحله مورد بررسی قرار می داد. گروه اول وارد کارگاه آموزش انتقال خبر بد به روش بحث گروهی و گروه دوم وارد کارگاه آموزش انتقال خبر بد به روش ایفای نقش شدند. قبل از شروع و بعد از اتمام کارگاه، سطح آگاهی و نگرش شرکت کنندگان ارزیابی شد. داده های جمع آوری شده با کمک نرم افزار SPSS 11.5 با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی زوج تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمره آگاهی و نگرش دو گروه قبل از آموزش تفاوت معناداری نداشتند (به ترتیب p=0.618 و .(p=0.329 میانگین نمره آگاهی بعد از آموزش با قبل از آموزش تفاوت معناداری داشت ((P<0.0001 نگرش افراد هر دو گروه بعد از آموزش نسبت به قبل از آموزش تفاوت معناداری داشت (P<0.0001). آگاهی و نگرش هر دو گروه پس از آموزش با یکدیگر تفاوت معناداری داشتند (.(P<0.0001بحث و نتیجه گیری: اگرچه هر دو روش یادشده باعث ارتقا سطح آگاهی و نگرش اینترن ها شد، اما روش ایفای نقش موثرتر بود.

مقدمه: ورود به دانشگاه باعث ایجاد تغییرات عمده ای در سبک زندگی افراد می شود که با توجه به حساسیت زیاد این مقطع قرار گرفتن در آن می تواند همراه با بروز مشکلاتی نیز باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی مشکلات دانشجویان به عنوان یکی از اولویت های پژوهش در آموزش انجام شده است.روش کار: این پژوهش از نوع تحلیلی و جمعیت موردنظر آن دانشجویان استعداد درخشان و دانشجویان عادی بود. جمع آوری داده ها از طریق پرسش نامه ای شامل سوالات مختلف در رابطه با مشخصات جمعیت شناسی و همچنین بررسی کیفیت زندگی دانشجویان در ابعاد روحی، فردی، خانوادگی و شغلی بود. به علاوه با ذکر برخی از راه کارهای مناسب رفع مشکلات، دیدگاه دانشجویان مورد سنجش قرار گرفت. در نهایت داده های به دست آمده با کمک نرم افزار SPSS تحلیل شدند.نتایج: در این پژوهش، میانگین نمره مشکلات روحی و فردی دانشجویان استعداد درخشان در مقایسه با دانشجویان عادی بیش تر بود ((P<0.05. اما این دانشجویان نگرانی کم تری نسبت به آینده شغلی خود داشتند ((P<0.05. همچنین بیش ترین راه کارهای پیشنهادی از طرف دانشجویان استعداد درخشان شامل معرفی یک نفر استاد مشاور علاوه بر استاد راهنما (80 درصد)، حذف برخی از قوانین دست و پا گیر (73 درصد) و برگزاری کارگاه های آموزشی (62 درصد) بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، دانشجویان استعداد درخشان به لحاظ مشکلات روحی، فردی و خانوادگی جزء گروه های آسیب پذیر و نیازمند ساماندهی نظام مشاوره با محوریت مسوولین دانشگاه، اساتید مشاور و تعامل با خانواده می باشند. از این رو توجه بیش تر اساتید مشاور به لحاظ داشتن ارتباط نزدیک تر با دانشجویان و فعال سازی بیش تر مراکز مشاوره دانشجویی در دانشگاه ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: ناهماهنگی احتمالی کیفیت آموزش پرستاری و روش ارائه خدمات بهداشتی- درمانی پس از فراغت از تحصیل و نیز وجود مشکلات متعدد در رسیدن به اهداف آموزش بالینی، پژوهشگر را به انجام پژوهش حاضر با عنوان بررسی کیفیت آموزش بالینی در پرستاری و همچنین مشکلات و موانع موجود در این زمینه برانگیخت.روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که در آن 90 نفر (دانشجو، مربی بالینی و پرستار شاغل) شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها سه پرسش نامه محقق ساخته بود.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه اکثر دانشجویان (73.3 درصد) در سطح ضعیف و برای اکثر مربیان (86.6 درصد) در سطح متوسط می باشد. آزمون آماری کای مربع اختلاف معناداری بین دیدگاه این دو گروه نشان می دهد. در مورد موانع موجود در رسیدن به اهداف آموزش بالینی، 100 درصد گروه دانشجویان، نارسایی های مربوط به مربی را ذکر کرده اند. 96.6 درصد مربیان نارسایی در برنامه ریزی آموزشی و عوامل محیطی را از موانع دستیابی به اهداف آموزش بالینی دانسته اند. همچنین 100 درصد کارکنان پرستاری به عواملی از جمله عدم آشنا کردن دانشجویان پرستاری با اهداف آموزشی اشاره داشته اند.بحث و نتیجه گیری: برای بهبود کیفیت آموزش بالینی در پرستاری توصیه می شود که بین مربی بالینی، کارکنان پرستاری، سرپرستاران، سوپروایزرهای آموزشی، مدیران پرستاری و برنامه ریزان آموزش در پرستاری هماهنگی لازم انجام شود.

مقدمه: اصلی ترین بخش آموزش پرستاری، آموزش بالینی است. دو روش آموزشی در این زمینه استفاده از چند مربی برای یک گروه از دانشجویان (مربی غیر ثابت) و یا یک مربی برای یک گروه از دانشجویان در همه بخش ها می باشد (مربی ثابت). این مطالعه به منظور مقایسه میزان دستیابی به اهداف آموزشی کارآموزی بالینی به روش مربی ثابت و غیر ثابت طراحی و اجرا شده است.روش کار: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی است. 88 نفر از دانشجویان پرستاری که درس کارآموزی داخلی- جراحی یک را انتخاب کرده بودند از دو دوره تحصیلی متوالی به روش سرشماری انتخاب شدند و طی دو سال پی در پی به روش مربی ثابت (43 نفر) و غیر ثابت (45 نفر) و با طراحی دو سو کور آموزش داده شدند. بخش های بالینی و مربیان در هر دو گروه ثابت بودند. داده ها در پایان ترم تحصیلی با استفاده از چک لیست خودارزیابی جمع آوری و با محاسبه میانگین، انحراف استاندارد و آزمون تی مستقل تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمرات خودارزیابی دانشجویان در گروه مربی ثابت 0.55±1.67 و در گروه مربی غیر ثابت 0.61±1.98 بود. در مقایسه میانگین های دو گروه به کمک آزمون آماری تی مستقل اختلاف معنادار آماری مشاهده شد .(P<0.05, F:1.32) بحث و نتیجه گیری: استفاده از روش مربی غیر ثابت در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری پیشنهاد می شود.

مقدمه: برای پیش گیری از شکست دانشجویان در امتحان جامع علوم پایه، شناسایی و کنترل عوامل خطرآفرین ضروری است. در همین راستا مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر نتایج امتحان جامع علوم پایه در دانش آموختگان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شد.روش کار: در این مطالعه مقطعی کلیه دانش آموختگان از سال 1365 تا پایان سال 1382 (305 نفر) که مندرجات پرونده آن ها در ارتباط با نتیجه امتحان جامع علوم پایه کامل بود، وارد شدند. داده ها به وسیله پرسش نامه ای حاوی اطلاعات آموزشی، دموگرافیک و نتیجه امتحان جامع جمع آوری شد. به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 16 شیوع عدم موفقیت محاسبه و برای تحلیل عوامل خطر احتمالی از آزمون کای مربع، آزمون دقیق فیشر، آزمون تی مستقل، رگرسیون لجستیک، نسبت شانس خام و تطبیق یافته و تحلیل رگرسیون چند متغیره خطی از نوع گام به گام استفاده شد.یافته ها: میزان عدم موفقیت در امتحان جامع علوم پایه 4.6 درصد بود. نتایج آزمون های تک متغیره نشان داد میهمانی در سایر دانشگاه ها، تاخیر در گذراندن دوره علوم پایه، پایین بودن معدل دیپلم و علوم پایه، سن بالا در زمان ورود به دانشگاه، و استفاده از سهمیه های خاص، احتمال شکست در این امتحان را افزایش می دهد. در این ارتباط فقط تاثیر معدل علوم پایه از طریق رگرسیون لجستیک چندمتغیره از نظر آماری معنادار بود. بر اساس رگرسیون خطی چندمتغیره نیز مهم ترین عامل موثر در برآورد نمره امتحان، معدل علوم پایه بود (R2=0.55).بحث و نتیجه گیری: جهت کنترل عوامل خطر بروز شکست در امتحان جامع علوم پایه، حمایت از دانشجویان آسیب پذیر و تدوین برنامه های آماده سازی برای این گروه ضروری است.

مقدمه: مربیان بالینی با خلق یک محیط آموزشی بالینی مناسب نقش بسزایی در موفقیت و کسب توانمندی های حرفه ای دانشجویان دارند. این مطالعه با هدف تعیین ویژگی های یک مربی بالینی اثربخش از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 75 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم به روش سرشماری مشارکت داشتند. از پرسش نامه ای روا و پایا با سوالاتی در چهار حیطه شایستگی های حرفه ای، خصوصیات فردی، توانایی آموزش دادن و تعامل مربی با دانشجویان استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون آماری t مستقل و تحلیل واریانس با کمک نرم افزار SPSS استفاده شد.یافته ها: ویژگی های مربی بالینی از دیدگاه دانشجویان به ترتیب اهمیت در حیطه های شایستگی و توانمندی حرفه ای (0.80± 4.4=-x)، تعامل با دانشجویان (0.96±4.2=-x)، خصوصیات فردی (0.95± 4.1=-x) و در نهایت حیطه توانایی آموزش دادن مربی بالینی (0.89±4.0=-x) بود. 98.4 درصد از دانشجویان، علاقمندی به مراقبت از بیمار، 80 درصد دانش حرفه ای مربی، توضیح و نمایش تکنیک های جدید پرستاری، 86.3 درصد مهارت مربی بالینی در انجام رویه های پرستاری، 83.4 درصد توانایی ایجاد انگیزه و رفتار صادقانه با دانشجو را از مهم ترین ویژگی های مربی بالینی ذکر کردند. بحث و نتیجه گیری: از دیدگاه دانشجویان ویژگی های مربی بالینی در ارتقا کیفیت تجربه بالینی دانشجویان پرستاری، کسب دانش، مهارت های حرفه ای و نگرش مناسب دانشجویان نقش اساسی دارد و ضروری است در دانشکده های پرستاری در خصوص ارتقای این ویژگی های اقدامات مناسبی انجام گیرد.

مقدمه: تاکید دانشگاه ها بر آموزش یادگیری، آموزش افراد حرفه ای برای به کارگیری برنامه های آموزشی در پاسخ به نیاز جامعه می باشد. موفقیت آموزش بالینی در گرو این است که مدرسین عوامل موثر بر آموزش بالینی دانشجویان را شناخته و به طور سازنده به کار گیرند.روش کار: این تحقیق یک مطالعه مقطعی روی تمام دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم در مقاطع مختلف تحصیلی بود که به روش سرشماری انجام شد. جمع آوری داده ها از طریق پرسش نامه در پنج حیطه عوامل محیطی، عوامل مرتبط با دانشجو، عوامل مرتبط با مدرس، راهبردهای یاددهی- یادگیری و عوامل روانی اجتماعی بود که در یک طیف لیکرت پنج قسمتی طبقه بندی و سپس شاخص ها در هر حیطه به ترتیب نمره اهمیت محاسبه شدند.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد میانگین نمره دانشجویان در سه حیطه عوامل محیطی، عوامل روانی اجتماعی و عوامل مرتبط با مدرس بیش تر از دو حیطه دیگر یعنی راهبرد های یاددهی- یادگیری و عوامل مرتبط با دانشجو بود.بحث و نتیجه گیری: پیشنهاد می شود به منظور ارتقا و تسهیل مهارت آموزی دانشجویان در بخش های بالینی، عوامل موثر بر آموزش بالینی در برنامه ریزی های آموزشی مدنظر قرار گیرد.

مقدمه: هدف این پژوهش، نیازسنجی دوره های آموزشی مورد نیاز و پیشنهادی به منظور ایجاد کارآفرینی و کاریابی در دو گروه دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه های علوم پزشکی جنوب کشور می باشد.روش کار: این تحقیق توصیفی- تحلیلی به روش مقطعی انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها در این طرح یک پرسش نامه 19 سوالی از نوع تشریحی و پاسخ باز بود. نمونه های تحقیق متشکل از 500 نفر شامل 300 نفر دانشجویان مشغول به تحصیل در رشته پزشکی و 200 نفر دانش آموختگان و پزشکان عمومی مشغول به کار از دانشکده های پزشکی (شیراز، بوشهر، یاسوج و بندرعباس) بودند که به طور تصادفی انتخاب شدند. پس از جمع آوری پرسش نامه ها و حذف موارد ناقص، تحلیل داده ها انجام شد.یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد بین آموزش های نظری و نیازهای شغلی افراد مورد مطالعه تفاوت وجود دارد. در خصوص انجام پروژه و آشنایی با محیط کار آینده بین دو گروه دانشجویان و دانش آموختگان اختلاف معنادار نبود. در خصوص آشنایی با رایانه و زبان انگلیسی، گروه دانش آموختگان به مراتب کم تر از گروه دانشجویان با این توانمندی آشنایی داشتند. در خصوص نوآوری و خلاقیت اختلاف معناداری بین دو گروه مذکور مشاهده شد. در بررسی معرفی مشاغل مربوط نیز بین دو گروه اختلاف معنادار بود.بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد نیازهای آموزشی دانشجویان و دانش آموختگان متناسب با بازار کار تغییرات چشمگیری داشته و تاکید بر آموزش زبان انگلیسی و کار با رایانه باید در دوره های آموزشی مورد توجه خاص قرار گیرد. همچنین کمبود توجه دانشجویان به مقوله خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی و اصرار دانشجویان و دانش آموختگان به کسب مشاغل دولتی نشان از ضعف سیستم آموزشی در ایجاد روحیه خلاق و کارآفرین دارد که توجه بیش تر مسوولین به ارائه آموزش های تکمیلی برای دانشجویان و اساتید را می طلبد.