مجله میکروب شناسی پزشکی ایران
سال:1387 | دوره:2 | شماره:4-3 |تعداد مقالات:17

زمینه و اهداف: سرطان مثانه دومین سرطان شایع دستگاه ادراری- تناسلی در جهان است. ایمونوتراپی با BCG درمان انتخابی این سرطان می باشد. روش دیگر، ژن درمانی سرطان مثانه با سیستم (Cytosine Deaminase/5-Fluorocytosine) CD/5-FC است. هدف از ساخت شاتل وکتور مایکوباکتریال، انتقال ژن سیتوزین دآمیناز (CD) به BCG با روش الکتروپوریشن بود تا با تبدیل 5-FC به 5-Fluorouracil (5-FU) توسط آنزیم CD، سلول های توموری بیشتری نابود شوند.روش بررسی: قطعات ژنی شاتل وکتور مایکوباکتریال شامل، پروموتر hsp60، توالی سیگنال آلفا آنتی ژن و ژن CD مخمر (Saccharomyces cerevisiae) پس از تکثیر با PCR و هضم آنزیمی و با استفاده از فناوری های کلونینگ در پلاسمید pBTGGT و pVN2 به ترتیب کلون و ساب کلون شدند. پلاسمید نهایی با روش الکتروپوریشن به داخل BCG هدایت گردید و وجود آن در BCG بررسی شد.یافته ها: نتایج تعیین توالی وکتور نهایی صحت آن را تایید و وکتور pHARA نامگذاری شد. سلول هایی که pHARA را دریافت کردند پس از 17 روز روی محیط میدل بروک 7 H10 حاوی غلظت نهایی 20 mg/ml کانامایسین، کلنی تشکیل دادند.نتیجه گیری: BCG نوترکیب فوق علاوه بر فراخوانی موضعی سیستم ایمنی، با تبدیل داروی 5-FC به 5-FU توسط آنزیم CD، می تواند سلول های توموری بیشتری را نابود نماید.

زمینه و اهداف: امروزه به دلیل استفاده گسترده از سفالوسپورین های نسل سوم، شاهد بروز انواع مقاومت دارویی نسبت به این آنتی بیوتیک ها هستیم. هدف از این مطالعه، تعیین الگوهای حساسیت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن blaSHV در ایزوله های Escherichia coli و Klebsiella pneumoniae از 4 مراکز آموزشی و درمانی شهرتبریز (امام خمینی، سینا شهدا و کودکان) بود.روش بررسی: تعداد 41 ایزوله E.coli و 47 ایزوله K. pneumoniae از 4 مرکز آموزشی و درمانی شهر تبریز جمع آوری شدند. حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به روش Kirby-Bauer آزمایش شد و از روش Combined disk test جهت انجام تست تاییدی استفاده گردید. نتایج با استانداردهای Clinical and laboratory standards institute (CLSI) مقایسه و در نهایت ایزوله های ESBL مثبت، توسط روش PCR، از نظر ژن blaSHV بررسی شدند.یافته ها: از ایزوله های E.coli و K. pneumoniae به ترتیب 33 (%80.49) و 23 (%91.43) ایزوله به سفتازیدیم و 32 (%78.05) و 42 (%89.26) ایزوله به سفرتاکسیم مقاوم بودند. در (%97.56) 40 E.coli ایزوله ESBL مثبت و 7 (%17.07) ایزوله حاوی ژن blaSHV بودند. از 47 ایزوله (%97.87) 46 ,K. pneumoniae ایزوله ESBL مثبت و 12 (%25.53) ایزوله حاوی ژن blaSHV بودند. %100 ایزوله های E.coli و K.pneumoniae به ایمی پنم حساس بودند.نتیجه گیری: با توجه به درصد بالای مقاومت به سفالوسپورین های نسل سوم، انجام دقیق آنتی بیوگرام و پرهیز از تجویز بی رویه آنتی بیوتیک ها در عفونت های ناشی از ارگانیسم های تولید کننده ESBL، یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.

زمینه و اهداف: Enteroaggregative Escherichia coli (EAEC) یک پاتوژن روده ای در حال ظهور است که باعث اسهال حاد و مزمن در کودکان می شود. مشخصه EAEC الگوی چسبندگی آجر مانند به سلول های HEp-2 یا HeLa که برای تشخیص EAEC تست طلایی محسوب می شود. این چسبندگی متمایز از الگوی (Enteropathogenic Escherichia coli (EPEC و (Diffusly Adherent E.coli (DAEC است. در این مطالعه برای تشخیص سویه های EAEC از تست Multiplex PCR (mPCR) استفاده شد و نتایج با تست چسبندگی به سلول HeLa مقایسه گردید.روش بررسی: سویه های E. coli از نمونه مدفوع کودکان مبتلا به اسهال در مرکز طبی کودکان تهران جدا و شناسایی آنها طبق روش های استاندارد انجام گرفت. غربالگری اولیه سویه های EAEC بر اساس تست چسبندگی به سلول انجام شد و 170 سویه که به نوعی به سلول چسبندگی داشتند، انتخاب شدند. برای تشخیص سویه های EAEC از تست mPCR استفاده شد. این تست بر مبنای سه ژن پلاسمیدی aaP، aggR و AA طراحی شده است. سپس برای تعدادی از سویه های mPCR مثبت و منفی تست اتصال به سلول HeLa انجام گرفت.یافته ها: بر اساس mPCR، 114 سویه (%67) به عنوان EAEC تشخیص داده شدند. ژن های پلاسمیدی aaP،aggR  و AA به ترتیب در 114 (100%)، در 110 (%96.4) و در 80 (%70) سویه دیده شدند. بر اساس تست چسبندگی به سلول 53 (%86.9) سویه mPCR مثبت و 3 (%27.2) سویه mPCR منفی نیز دارای الگوی چسبندگی آجر مانند بودند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که mPCR قادر است اکثر سویه های EAEC، که دارای الگوی چسبندگی آجر مانند هستند، را تشخیص دهد. این تست قادر است آن دسته از سویه های EAEC را که الگوی آجر مانند را هم نشان نمی دهند، تشخیص دهد. به نظر می رسد که mPCR یک تست سریع و با ویژگی خوب برای تشخیص سویه های EAEC باشد و به ویژه برای غربالگری تعداد زیاد ایزوله در موارد اپیدمی مناسب می باشد.

زمینه و اهداف: به پروتئین های غشا خارجی (OMPs) بروسلا به عنوان ساختارهای ایمونوژنیک برای طراحی و تولید واکسن زیر واحد بروسلوز انسانی توجه شده است. OMP های بروسلا آبورتوس همراه با سایر اجزا باکتریایی در خرگوش، سنتز سطوح بالای مولکول های IgG ویژه علیه بروسلا را تحریک می کنند. هدف مطالعه ارزیابی پاسخ آنتی بادی به پروتئین های غشا خارجی بروسلا آبورتوس S99 به روش الیزا بود.روش بررسی: OMP ها از گونه صاف بروسلا آبورتوس S99 با استخراج منظم سلول های سونیکه شده به وسیله اولتراسانتریفوژ و پیش هضم با لیزوزیم تخلیص شدند و با کروماتوگرافی تبادل یونی و ژل فیلتراسیون به طور خالص جداسازی شدند. میزان کل پروتئین تخلیص شده توسط دستگاه نانودراپ اسپکتروفتومتر (ND-1000) به طور صحیح و دقیق اندازه گیری شد. با استفاده از روش سدیم دودسیل سولفات پلی آکریل آمید ژل الکتروفورز (SDS-PAGE)، پروفایلی از پروتئین های غشا خارجی به دست آمد، که طبق آن پروتئین ها بر اساس وزن مولکولی از یکدیگر تفکیک شدند. با این روش دسته دوم از پروتئین ها که جزو پورین ها (Porins) هستند و در گونه بروسلا آبورتوس بیشترین گروه  OMPها را تشکیل می دهند، تخلیص شدند. سپس سه دسته خرگوش سه تایی طبق یک برنامه ایمونیزاسیون به طور آزمایشگاهی با سه ترکیب مختلف شامل پروتئین های غشا خارجی به تنهایی و همراه با لیپو پلی ساکارید (LPS) و ادجوانت کامل فروند (CFA) ایمونیزه شدند. طبق برنامه زمانبندی شده پس از خون گیری از حیوان، عیار پاسخ آنتی بادی اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان دادند ترکیبی از LPS+Porins و CFA+Porins به عنوان ایمونوژنیک ترین ترکیبات هستند و عیار بالاتری از آنتی بادی را در مدل حیوانی القا می کنند. افزایش عیار آنتی بادی در دو گروه فوق در مقایسه با گروه ایمونیزه شده با پورین، معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: مجموعه پورین ها و LPS بروسلا می تواند ایمنی حفاظتی و طولانی مدت را علیه بروسلا ایجاد کند. این مجموعه احتمالا می تواند برای واکسن زیر واحد جهت پیشگیری از بروسلوز انسانی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و اهداف: عفونت دستگاه ادراری ناشی از اشریشیاکلی یکی از شایع ترین بیماری ها در کودکان است. چهار ژن ویرولانس pap, cnf-1, hly و sfa در این ارگانیسم عامل مهمی در پاتوژنیسیته و به ویژه اتصال به سلول های اپی تلیال هستند. این مطالعه برای ارزیابی چهارژن ویرولانس در سویه های اشریشیاکلی جداشده از نمونه های ادراری کودکان مبتلا به عفونت ادراری و همچنین در راستای برقراری ارتباط آنها با شواهد بالینی انجام گرفت.روش بررسی: سویه های اشریشیاکلی از نمونه ادرار کودکان مبتلا به عفونت های ادراری مراجعه کننده به بیمارستان مطهری جهرم (مرداد 1384 الی مرداد 1385) جداشد، و با تست های افتراقی شناسایی گردید. سویه ها از نظر وجود ژن های pap, cnf-1, hly و sfa، با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)، ارزیابی شدند.یافته ها: در مجموع 96 سویه اشریشیاکلی از نمونه های ادرار 101 کودک 1 ماهه تا 14 ساله، با میانگین سنی 26.9±21.8 ماه، جدا شد. تشخیص افتراقی بیماری بالینی در 46 مورد (%47.9) سیستیت و در 50 مورد (%52.1) پیلونفریت بود. درصد شیوع ژن های hly, sfa, pap و cnf-1 به ترتیب در میان سویه ها (n=26)%27.1، (n=14)%14.6، (n=13)%13.5 و (n=22)%22.9 بود. 32 نمونه (%33.3) برای حداقل یکی از ژن ها و 6 نمونه (%6.3) برای تمامی چهار ژن مثبت بودند. شایع ترین ژن ها در گروه سنی بالای 36 ماه ژن های pap و sfa بودند اما در سنین زیر 48 ماه hly شیوع بیشتری داشت (P<0.05). ژن cnf-1 به طور قابل ملاحظه ای در تعدادی از بیماران، که در سونوگرافی یافته های غیرطبیعی کلیوی داشتند، متداول تر بود (P=0.049).نتیجه گیری: شیوع ژن ها، ویرولانس pap, cnf-1, hly و sfa مشابه سایر بررسی ها است. به دلیل شیوع بیشتر موارد پیلونفریت در ارتباط با ارگانیسم های حامل این ژن ها، تشخیص سریع آنها در نمونه های ادرار ممکن است ما را در تشخیص زود هنگام پیلونفریت احتمالی و تسریع در مدیریت درمانی کمک نماید.

زمینه و اهداف: فلوئوروکینولون ها به ویژه سیپروفلوکساسین به عنوان آنتی بیوتیک های انتخابی عفونت های سالمونلایی مطرح شده اند. اما موارد متعددی از شکست درمان با سویه های کاهش حساسیت یافته به سیپروفلوکساسین گزارش شده، که رو به افزایش است. این سویه ها بر اساس استاندارد Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) در محدوده حساس (MIC≤1 mg/ml) قرار دارند که در نتیجه شناسایی آن ها با چالش جدی مواجه است. اکنون به توصیه CLSI در بسیاری از کشورها از نالیدیکسیک اسید دیسک دیفیوژن آگار، جهت شناسایی این سویه ها استفاده می شود. هدف این مطالعه تعیین کارایی نالیدیکسیک اسید دیسک دیفیوژن آگار در غربالگری سویه های سالمونلا با حساسیت کاهش یافته به سیپروفلوکساسین و اندازه گیری MIC سیپروفلوکساسین برای تایید کارایی این روش بود.روش بررسی: سویه های سالمونلا طی سال های 86-87 از مناطق مختلف کشور جداسازی و با روش های بیوشیمیایی و سرولوژیک شناسایی شدند. حساسیت به نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین توسط روش دیسک دیفیوژن آگار انجام شد و MIC سیپروفلوکساسین با روش E-test اندازه گیری گردید.یافته ها: از 53 سویه، 28 سویه (%52.8) به روش دیسک دیفیوژن آگار، مقاوم به نالیدیکسیک اسید بودند. در این روش تمام سویه ها نسبت به سیپروفلوکساسین حساسیت نشان دادند اما در اندازه گیری MIC، 8 سویه (%15) حساسیت کاهش یافته داشتند. سویه های اخیر در روش دیسک دیفیوژن آگار مقاوم به نالیدیکسیک اسید بودند که شناسایی آن ها با روش سیپروفلوکساسین دیسک دیفیوژن آگار مقدور نبود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تست حساسیت به نالیدیکسیک اسید می تواند به عنوان یک شاخص استاندارد برای غربالگری سویه های سالمونلا با حساسیت کاهش یافته به سیپروفلوکساسین مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و اهداف: انتروکوک فلور طبیعی روده انسان و حیوانات است که طی سال های اخیر به عنوان یکی از عوامل اصلی عفونت های بیمارستانی شناخته شده است. مقاومت به سطح بالای جنتامایسین در انتروکوک اثر سینرژیستی بین این آنتی بیوتیک و آنتی بیوتیک های موثر روی دیواره باکتری را از بین می برد. ژن اصلی ایجاد کننده مقاومت به جنتامایسین در انتروکوک aac(6′)-Ie-aph(2′′)-Ia است. هدف از این مطالعه تعیین مقاومت به سطح بالای جنتامایسین در گونه های انتروکوک جداشده از افراد سالم در شهر تهران بود.روش بررسی: نمونه مدفوع داوطلبین سالم غیربستری در شهر تهران، پس از غنی سازی در محیط Brain hearth infusion broth حاوی جنتامایسین، بر روی محیط –m انتروکوکوس کشت داده شد. بعد از شناسایی گونه ها، MIC سویه ها به جنتامایسین تعیین شد و حساسیت سویه های مقاوم در مقابل 8 آنتی بیوتیک مختلف با روش دیسک دیفوزیون آگار بررسی گردید. برای بررسی مولکولی مقاومت به سطح بالای جنتامایسین در سویه های مقاوم، PCR انجام گرفت.یافته ها: از 500 نمونه مدفوع در 76 (%15.2) نمونه انتروکوک مقاوم به سطح بالای جنتامایسین (MIC≥500 μg/ml) جداسازی شد. گونه های جداسازی شده عبارت بودند از: 45 (%59.2) سویه انتروکوکوس فکالیس، 29 (%38.1) سویه انتروکوکوس فسیوم و 2 (%2.7) سویه انتروکوکوس گالیناروم بودند. 11 الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی مشاهده شد. تمام سویه ها دارای ژن مقاومت aac(6′)-Ie-aph(2′′)-Ia بودند.نتیجه گیری: شیوع انتروکوک های مقاوم به سطح بالای جنتامایسین در افراد سالم مورد مطالعه در مقایسه با مطالعات سایر نقاط دنیا، بالا ارزیابی می شود. همانند سایر مطالعات، ژن اصلی و شاخص ایجاد کننده مقاومت به جنتامایسین، aac(6′)-Ie-aph(2′′)-Ia شناخته شد.

زمینه و اهداف: انتروکوکوس فکالیس، کومنسال و فلورنرمال روده انسان بوده ولی قادر است عفونت های بیمارستانی ایجاد کند. در این باکتری چندین فاکتور ویرولانس شناسایی شده که شامل توده تجمعی (Agg)، پروتئین سطحی انتروکوک (Esp)، سیتولیزین (Cyl) و آنزیم ژلاتیناز می باشد. این فاکتورها به طور همگرا عمل می کنند که منجر به افزایش ویرولانس می شود و سبب تخریب و تهاجم بافتی می گردد. هدف از این مطالعه تعیین شاخص های فنوتیپی فاکتورهای ویرولانس انتروکوکوس فکالیس جداشده از نمونه های ادرار بود.روش بررسی: در این مطالعه تولید بیوفیلم، همولیزین و ژلاتیناز در 95 ایزوله بالینی انتروکوکوس فکالیس، جمع آوری شده از بیماران مبتلا به عفونت های ادراری، بررسی شدند. اطلاعات جمع آوری شده با آزمون های دقیق فیشر و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 95 سویه انتروکوکوس فکالیس، 19 سویه (%20) آنزیم ژلاتیناز تولید نمودند. 42 سویه (%44.2) دارای همولیز بودند که 35 سویه (%35.8) همولیز بتا، 7 سویه (%7.4) همولیز آلفا و 53 سویه (%56.8) فاقد همولیز بودند. 10 سویه (%10.5) تولید بیوفیلم قوی (بیشتر از 0.2)، 6 سویه (%6.3) تولید بیوفیلم متوسط (کمتر از 0.2 و بیشتر از 0.1) و 79 سویه (%83.2) تولید بیوفیلم ضعیف (کمتر از 0.1) نمودند. بین تشکیل بیوفیلم شدید و متوسط با فاکتورهای سن، جنس، مصرف قبلی آنتی بیوتیک، استفاده از کاتتر، و تولید همولیزین و فعالیت ژلاتیناز اختلاف معنی داری یافت نشد (P<0.05).نتیجه گیری: هیچ فاکتور منفرد غالب به عنوان پیشگویی کننده مهم ویرولانس معرفی نشد. به نظر می رسد اثرات آنها تجمعی باشد.

زمینه و اهداف: اشریشیاکلی انتروپاتوژن (Enteropathogenic E.coli: EPEC) یکی از عوامل عمده اسهال کودکان در کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه می باشد که گاهی موجب بیماری شدید و یا حتی مرگ می شود. سروگروه ها و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی این باکتری ها در نواحی جغرافیایی مختلف، متفاوت می باشد. آگاهی از الگوی توزیع این سویه ها و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها جهت به کارگیری مناسب آنتی بیوتیک ها ضروری است. این مطالعه به منظور تعیین سروگروه های غالب EPEC جداشده از کودکان زیر 5 سال مبتلا به اسهال در تهران و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها انجام گرفت.روش بررسی: 278 نمونه اسهال کودکان زیر 5 سال از بیمارستان علی اصغر(ع) تهران جمع آوری و از لحاظ وجود سروگروه های EPEC با آزمون های باکتری شناسی و سرولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. آزمون آنتی بیوگرام این سویه ها با استفاده از 16 آنتی بیوتیک با روش انتشار دیسک صورت گرفت.یافته ها: از 278 نمونه مدفوع در 19 نمونه EPEC (%6.8) جداشد که بیشترین فراوانی آن مربوط به کودکان زیر 1 سال و بیشترین سروگروه آن سروگروه IV بود. بیشترین میزان حساسیت سویه ها (%100) نسبت به ایمی پنم و مروپنم و بیشترین میزان مقاومت (%63.2) نسبت به نالیدیکسیک اسید، تتراسایکلین و آموکسی سیلین مشاهده شد. همچنین 17 سویه (%89.5) به سفتازیدیم و جنتامایسین حساس بودند.نتیجه گیری: اکثر سویه ها مقاومت کامل و یا متوسط به نالیدیکسیک اسید، تتراسایکلین و آموکسی سیلین دارند. این مقاومت در حال افزایش است. جهت درمان قطعی و عدم بروز مقاومت روزافزون سویه های پاتوژن، تعیین الگوی آنتی بیوتیکی این سویه ها ضروری است.

زمینه و اهداف: استرپتوکوکوس پنمونیه باکتری پاتوژنی است که به طور عمده سبب عفونت گوش میانی، پنمونی، و مننژیت می شود. همچنین این باکتری دومین عامل عمده مننژیت در کودکان زیر دو سال است. بر اساس تفاوت های آنتی ژنیک در پلی ساکاریدهای کپسولی این باکتری بیش از 90 سروتیپ شناسایی شده است. انتشار سروتیپ ها بر اساس گروه های سنی، علایم بالینی و مناطق جغرافیایی متغیر است. هدف از این مطالعه تشخیص سروتیپ های غالب استرپتوکوکوس پنمونیه مسبب بیماری های مختلف در تهران در سال 1387 بود.روش بررسی: در این تحقیق 50 ایزوله استرپتوکوکوس پنمونیه جداشده از بیماران مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی استان تهران جمع آوری شد و مجددا مورد تایید قرار گرفت. سپس ایزوله ها به روش استاندارد تورم کپسول (کوالانگ) سروتایپینگ شدند (بر اساس دستورالعمل انستیتو سرم (SSI) دانمارک). اطلاعات حاصل تجزیه و تحلیل و نتیجه گیری شد.یافته ها: از 50 ایزوله استرپتوکوکوس پنمونیه جداشده از بیماران مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی استان تهران 18 ایزوله (%36) از دستگاه تنفس، 13 ایزوله (%26) از عفونت های خونی، 10 ایزوله (%20) از عفونت چشم و 7 ایزوله (%14) از سایر عفونت ها بودند. شایع ترین سروتیپ ها 6A و 6B بودند. سروتیپ غالب در بزرگسالان 2 و در کودکان گروه 19 (شامل 19B, 19A, 19F, 19C) بود. سروتیپ های غالب بر حسب نوع عفونت به ترتیب گروه های 7، 19 و سروتیپ 4 در عفونت های دستگاه تنفس، چشم و خون بودند.نتیجه گیری: سروتیپ غالب گروه 6 است که بین کودکان و بزرگسالان مشترک می باشد.

زمینه و اهداف: بستنی محصولی لبنی و منجمد شده است که از ترکیب و فرآیند مناسب شیر، خامه، شکر و مواد طعم دهنده به دست می آید و می تواند حاوی پایدار کننده ها و رنگ نیز باشد. این فرآورده با توجه به مواد تشکیل دهنده و PH نزدیک به خنثی و نگهداری طولانی مدت، محیط مناسبی برای رشد میکروارگانیسم ها محسوب می گردد.هدف از این مطالعه ارزیابی کیفیت بستنی سنتی (غیرپاستوریزه) عرضه شده در شهرستان سمنان از نظر آلودگی به اشریشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس بود.روش بررسی: تعداد 136 نمونه در طول دو سال (1386-87) از سطح شهرستان سمنان نمونه برداری و در شرایط استریل به آزمایشگاه مواد خوراکی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی متنقل شد. نمونه ها از نظر وجود استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیاکلی طبق استانداردهای ملی ایران بررسی شدند.یافته ها: از مجموع 136 نمونه بستنی، 96 نمونه (70.6 درصد) به اشریشیاکلی، 53 نمونه (38.9 درصد) به استافیلوکوکوس اورئوس و 52 نمونه (%38.2) نیز به هر دو باکتری آلوده بودند. 39 نمونه (%28.7) فاقد آلودگی بودند.نتیجه گیری: میزان آلودگی بستنی های مورد بررسی به استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیاکلی زیاد و در اغلب موارد از بررسی های مشابه بیشتر است.

زمینه و اهداف: توانایی سازش استافیلوکوکوس اورئوس با آنتی بیوتیک ها، منجر به ظهور سویه های مقاوم به متی سیلین (methicilin resistant Staphylococcus aureus: MRSA) در اوایل دهه 1960 شد. MRSA ابتدا در مراکز بیمارستانی (hospital-associated-MRSA: HA-MRSA) و از اواخر دهه 1990، در جامعه (community-assciated MRSA: CA-MRSA) و در تمام دنیا ظهور کرد. مطالعه بیماران در بدو پذیرش و هنگام ترخیص از بیمارستان اطلاعات ذیقیمتی از نظر موقعیت سویه های CA-MRSA، میزان خطر کلنیزاسیون با سویه های HA-MRSA و عوامل خطر کلنیزاسیون را فراهم می کند تا بتوان به پیشگیری از انتقال ارگانیسم و کنترل محیط بیمارستانی فائق شد و از اشاعه سویه های بیمارستانی به داخل جامعه جلوگیری کرد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع کلنیزاسیون استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در بینی کودکان بستری و برخی عوامل خطر موثر بر آن انجام شد.روش بررسی: از 200 کودک 2 تا 12 ساله به هنگام پذیرش و ترخیص در مرکز آموزشی درمانی کودکان قدس قزوین نمونه سواب بینی گرفته شد. نمونه ها در محیط های اختصاصی کشت و بعد از جداسازی و تعیین هویت سویه ها برای تعیین مقاومت به متی سیلین از روش Oxacillin screening plates مطابق با دستورالعمل Clinical and laboratory standards institute (CLSI) استفاده شد. اطلاعات دموگرافیک و اختصاصی از طریق پرسش نامه جمع آوری و داده ها با آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: به هنگام پذیرش تعداد حاملین سویه های S.aureus حساس به متی سیلین (methicilin sensitive Staphylococcus aureus: MSSA) و MRSA به ترتیب 6(%3) و 1 (%0.5) نفر بودند. از 193 نفر باقیمانده به هنگام ترخیص به ترتیب 14 نفر (%7.2) و 3 نفر (%1.6) با سویه های مذکور کلنیزه شدند. برای تمام بیماران کلنیزه با MRSA سفتریاکسون مصرف شده بود. بین کلنیزاسیون سویه MRSA و متغیرهای مورد بررسی ارتباط معنی دار یافت نشد (P>0.05).نتیجه گیری: یافته ها موید حضور سویه MRSA در جمعیت کودکان شهر قزوین است. در پی بستری بروز کلنیزاسیون با سویه های MSSA و MRSA در مقایسه با حالت حامل در بدو پذیرش با همین ارگانیسم ها به ترتیب 2.4 و 3.2 برابر است. این میزان برای MRSA افزون تر است که با مصرف سفتریاکسون همسو می باشد.