پژوهش پرستاری ایران
سال:1392 | دوره:8 | شماره:29 |تعداد مقالات:15

مقدمه: مدیریت تغییر یکی از مهمترین مباحث علم مدیریت به شمار می رود که امروزه سازمان های آموزشی با آن مواجه هستند. با توجه به علمی بودن محیط دانشکده های پرستاری و مامایی و حضور اعضای هیات علمی به عنوان افرادی آگاه و مطلع، مدیران چنین مراکزی باید قادر به به کارگیری مدیریت تغییر باشند تا بر اساس آن بتوانند تغییرات مورد نیاز را در چنین سازمان های آموزشی به اجرا گذارند. لذا این پژوهش با هدف تبیین و شناسایی دیدگاه های موجود مدیران و اعضای هیات علمی دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی به منظور استقرار مدیریت تغییر در دانشکده ها طراحی گردیده است تا پایه ای برای پژوهش های بعدی که در این رابطه انجام خواهد پذیرفت باشد.روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی اکتشافی است و جامعه پژوهش شامل مدیران دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی در شهر تهران بوده و نمونه های پژوهش به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شده اند. اطلاعات از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری شده است و تجزیه و تحلیل متن مصاحبه های استخراج شده به روش تحلیل محتوای قراردادی انجام پذیرفته است.یافته ها: مشارکت کنندگان 10 نفر بوده اند که پس از انجام مصاحبه ها، کدهای مفهومی استخراج گردید و سپس کدها به چند مفهوم اصلی دسته بندی شدند به طوری که 15 تم استخراج شده در سه درون مایه اصلی فرآیند تغییر، محیط برون سازمانی و محیط درون سازمانی قرار گرفتند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که استفاده از مدیریت تغییر، فرآیند پیچیده ای است که رهبری و مدیریت از یک طرف و از طرف دیگر آموزش و منابع و تسهیلات از عوامل مهم در به کارگیری آن می باشند. بر اساس نتایج مطالعه، دیدگاه موجود مدیران دانشکده های پرستاری و مامایی در به کارگیری مدیریت تغییر مثبت است و این مطالعه ضرورت به کارگیری مدیریت تغییر در دانشکده های پرستاری و مامایی را به منظور ایجاد تغییرات برنامه ریزی شده، مورد تاکید قرار می دهد.

مقدمه: مدیریت بحران نقش مهمی در کسب آمادگی بیمارستان ها برای پاسخ به بلایا ایفا می کند. هماهنگی از مشکلات اصلی مدیریت بلایا در ایران می باشد، لذا، در این پژوهش، مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی به عنوان یک راهکار کاربردی، بررسی شد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر کاربرد مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی، بر میزان آمادگی بیمارستانی در بیمارستان شهید رجایی شیراز بود.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی در بیمارستان شهید رجایی شیراز بود، نمونه شامل کلیه اعضا کمیته بحران و برابر جامعه پژوهش بود (15 نفر). داده ها به کمک چک لیست آمادگی بیمارستانی خانکه و همکاران جمع آوری شد که روایی و پایایی آن بررسی شده بود (p=0.86). ابتدا در شرایط شبیه سازی شده، مانور زلزله در بیمارستان اجرا شد و چک لیست «آمادگی مقابله با بلایا» (پیش آزمون) تکمیل شد سپس کارگاه یک روزه (مدیریت بلایا و مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی) برگزار شد و یک ماه بعد، با انجام مانور زلزله، آمادگی بیمارستان توسط چک لیست اولیه مجدد بررسی شد و در پایان نتایج قبل و بعد از مداخله با استفاده از جداول آماری مقایسه شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که نمرات در تمامی بخش های چک لیست (هماهنگی، برنامه ریزی، سازمان دهی، آموزش و ...) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش یافت. همچنین نمره کل آمادگی بیمارستان از 29.56 در پیش آزمون به 86.84 در پیگیری ارتقا یافت (p<0.05).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد، کاربرد مدل مدیریت بحران مبتنی بر هماهنگی موجب ارتقای آمادگی بیمارستانی می شود با توجه به نقش بسیار کلیدی پرستاران در بحران ها توصیه می شود جهت ارتقای آمادگی بیمارستانی این مدل توسط مدیران پرستاری استفاده شود.

مقدمه: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین اختلالات قلبی عروقی می باشد که به دلیل ناتوانی قلب در خون رسانی با علایم بسیاری همراه است. هر یک از این علایم به نوعی بیمار را از خواب مناسب بی بهره می کنند. خواب عنصری حیاتی و تاثیرگذار در سلامتی و کیفیت زندگی این بیماران می باشد. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط کیفیت خواب و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران سال 89 انجام شده است.روش: در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی توصیفی 200 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی مراجعه کننده به مراکز آموزشی و درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران با استفاده از نمونه گیری با تخصیص متناسب انتخاب شدند. داده ها به استفاده از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، کیفیت خواب پیتسبرگ و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی کانزاس سیتی، جمع آوری گردید و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 آزمون های آماری انجام شد.یافته ها: کیفیت خواب با برخی ابعاد کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی شامل محدودیت فیزیکی (p<0.000)، نشانه های بیماری (p<0.001)، عملکرد اجتماعی (p<0.000)، کیفیت زندگی (p<0.011) همچنین کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی کلی (p<0.000) ارتباط معنادار آماری را نشان داد.نتیجه گیری: با توجه به این که کیفیت خواب با کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی ارتباط دارند. لذا کیفیت خواب در این بیماران می بایستی بیش از پیش مورد توجه مراقبین بهداشت و سلامت جامعه خصوصا پرستاران قرار گیرد.

مقدمه: امروزه پرستاران بالینی وظایف و نقش های مختلفی را در راستای کمک به بیمار و خانواده آنها انجام می دهند، ایفای این نقش ها با موانع زیادی مواجهه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی دیدگاه پرستاران بالینی شاغل نسبت به موانع ایفای نقش ها می باشد.روش: در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی 102 پرستار شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران از طریق نمونه گیری سیستماتیک به روش سهمیه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرشسنامه ای شامل خصوصیات دموگرافیک، نقش های بالینی و مهمترین دلیل عدم اجرای نقش بالینی بود استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 از آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون p<0.05) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد %47.1 پرستاران ایفای نقش خود را عالی، %46.1 خوب، %5.9 متوسط و 1% ضعیف اعلام نمودند. بیشترین درصد (22.5) مهمترین دلیل عدم ایفای نقش بالینی را به علت خستگی و ساعات کار زیاد اعلام نمودند. همچنین بررسی آماری نشان داد بین موانع ایفای نقش های بالینی با خصوصیات دموگرافیک (بخش محل کار، سن، جنس و محل سکونت) ارتباط معنادار و در سایر موارد ارتباط معناداری وجود ندارد.نتیجه گیری: پرستاران دیدگاه خود را در ایفای اغلب نقش های بالینی کافی دانسته و از توانایی خود در انجام نقش های بالینی راضی بودند. ولی موانعی را در مسیر ارایه هر چه بهتر خدمت به بیماران و خانواده آنها مطرح می کردند از قبیل خستگی، ساعات کار زیاد و عدم قرارگیری در جایگاه تخصصی خود. لذا با توجه به گستردگی نقش های پرستاران بالینی جا دارد که مسوولین به این دیدگاه ها توجه کرده و قدم موثری در رابطه با رفع این موانع بردارند.

مقدمه: پرستاران متخصص بالینی از اعضای حیاتی سیستم خدمات بهداشتی هستند. دانش و مهارت آنان در کیفیت مراقبتی که بیماران دریافت می کنند بسیار تاثیرگذار است. در کشور ایران طی چند سال اخیر، آموزش پرستار متخصص بالین به صورت رسمی و آکادمیک در مقطع کارشناسی ارشد در چند دانشکده به صورت محدود انجام پذیرفته است. با توجه به نوپا بودن این رشته، تجارب دانشجویان مشغول به تحصیل در این رشته از جهت درک تجارب آنها در زمینه رشته تحصیلی شان مورد توجه قرار می گیرد. هدف این مطالعه بررسی کیفی درک دانشجویان پرستاری مراقبت ویژه نوزادان درباره وضعیت تحصیل در این رشته نوپا در کشور ایران می باشد.روش: در این مطالعه کیفی 8 دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه نوزادان مورد مصاحبه نیمه ساختاری با نمونه گیری هدفمند قرار گرفتند. مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت و سپس به روش تحلیل محتوا، تحلیل گردید.یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته موجب ظهور 8 زیرمضمون و 2 مضمون اصلی گردید. زیرمضامین عبارت بودند از: ضرورت وجودی رشته، نگرش مثبت، آینده مشروط بر شرایط، الزام توانمندسازی حرفه ای، ناآمادگی شرایط بالینی برای پذیرش رشته، عدم تناسب کوریکولوم رایج، سرخوردگی بعد از ورود و قدرت تجربه بالینی. همچنین دو مضمون اصلی ابهام نقش و موفقیت مشروط از تلفیق زیرمضامین به دست آمد.نتیجه گیری: به نظر می رسد برای شرکت کنندگان لزوم تغییرات زیربنایی در حیطه های آموزش، مدیریت بالین و توانمندسازی حرفه ای را برای تضمین موفقیت رشته پرستاری مراقبت های ویژه نوزادان ضروری می دانند و بدون این تغییرات آینده حرفه ای روشنی برای حیطه بالینی خود قایل نیستند.

مقدمه: مراقبین در حین مراقبت از بیماران کمایی با عوامل منحصر به فردی رو به رو می شوند که دال بر عوامل موثر بر مراقبت از بیمار کمایی می باشد. مراقبت از این بیماران، یک مراقبت همه جانبه است که تحت تاثیر ویژگی های مراقب می باشد. هدف ما از این مطالعه استخراج عوامل موثر بر مراقبت از بیمار کمایی می باشد.روش: در این مطالعه از روش پدیده شناسی هرمنیوتیک استفاده شد. جهت رسیدن به اشباع، 10 مصاحبه نیمه ساختار یافته با مراقبین صورت پذیرفت. ابتدا زیردرون مایه ها و سپس درون مایه اصلی استخراج و عوامل موثر بر مراقبت از بیمار کمایی تبیین و تشریح گردید.یافته ها: بر اساس روش ون مانن، 7 زیردرون مایه؛ ارتباط موثر، رضایت متقابل، باور مرگ از سوی مراقب، امیدواری مراقب، خستگی و دلسردی مراقب، احساس گناه مراقب، و احساس دلسوزی مراقب استخراج گردید و سپس در یک درون مایه اصلی؛ ویژگی های مراقب؛ قرار گرفت. زیرا این مراقب است که به جای بیمار کمایی احساس، درک، عمل و نهایتا ارزشیابی می کند و حتی رضایت بیمار را بر اساس رضایت خود ارزشیابی می کنند.نتیجه گیری: عوامل موثر بر مراقبت بیماران کمایی، حاکی از یک مراقبت همه جانبه است و این مراقب است که کاملا خود را به جای بیمار کمایی می گذارد با توجه به تحقیقات انجام شده روی این مضمون مهم و مطالعه ما، بر اساس عوامل استخراج شده، ابزار معتبر و پایایی جهت بررسی روند مراقبت از بیمار کمایی طراحی و ارزشیابی گردید.

مقدمه: بیماری های عروق کرونر از جمله مشکلات شایع بهداشتی در دنیا محسوب شده که احتمال ابتلا به انفارکتوس میوکارد در آنها نسبت به جمعیت سالم بیشتر است. افزایش آگاهی، نگرش و باور این بیماران از علایم انفارکتوس میوکارد نقش مهمی در کاهش تاخیرات پیش بیمارستانی دارد و آموزش پرستاری می تواند نقش مهمی را در رسیدن به این هدف ایفا کند. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر آموزش پرستاری بر دانش، نگرش و باور بیماران مبتلا به بیماری های عروق کرونر در پاسخ به علایم انفارکتوس انجام شده است.روش: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده است. نمونه های این پژوهش 170 بیمار مبتلا به یکی از بیماری های عروق کرونر بستری در بیمارستان شهید رجایی تهران هستند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی سازی بلوک بندی شده به دو گروه مساوی تجربه و کنترل تخصیص داده شدند. در این مطالعه گروه تجربه تحت آموزش پرستاری قرار گرفت و در نهایت دو گروه تجربه و کنترل با هم مقایسه شدند. نتایج حاصل از مطالعه با روش های آماری توصیفی، تی مستقل و تی زوجی تحلیل شدند.یافته ها: نتایج حاصل از یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمره دانش، نگرش و باور بیماران گروه تجربه قبل و بعد از اجرای مداخله پرستاری وجود داشته است (p=0.001). همچنین میانگین نمره دانش، نگرش و عقاید بیماران گروه تجربه در مقایسه با گروه کنترل بعد از اجرای مداخله افزایش یافته است (نمره دانش از 12.05 به 17.45، نمره نگرش از 9.64 به 12.91 و نمره باور از 15.95 به 18.50).نتیجه گیری: اجرای برنامه های آموزش پرستاری می تواند نقش مهمی را در بالا بردن دانش و نگرش بیماران قلبی در معرض خطر انفارکتوس میوکارد داشته باشد. لذا توجه به امر آموزش پرستاری مستمر و دقیق به بیماران بستری به منظور کاهش تاخیرات پیش بیمارستانی ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین بیماری های مزمن و عمده ترین عامل مرگ و میر در جهان است که با شیوع پیشرونده بالا و پذیرش بیمارستانی غیر قابل پیش بینی همراه است. خودمراقبتی یکی از جنبه های مهم درمان در بیماران مبتلا به شمار می رود. لازم است آموزش خودمراقبتی به عنوان قسمتی از طرح جامع مراقبت از این بیماران در طول بستری مورد نظر قرار گیرد. این مطالعه، با هدف تعیین تاثیر مداخلات آموزشی بر آگاهی، عملکرد و بستری مجدد بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در شهر اردبیل انجام شد.روش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، تعداد 44 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان های سبلان و امام خمینی (ره) اردبیل سال 1389 به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مورد (n=22) و شاهد (n=22) تقسیم شدند. بیماران گروه مورد به مدت 4 جلسه 20 دقیقه ای توسط پژوهشگر آموزش دیدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه قبل و بعد از آموزش جمع آوری گردید.یافته ها: داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 و با به کارگیری آمار توصیفی و آزمون های کای دو و تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بیانگر آن است که پس از آموزش، میانگین امتیاز آگاهی در گروه مورد 89.60±5.95 و در گروه شاهد 62.47±8.84، میانگین امتیاز عملکرد در گروه مورد 80.75±3.7 و در گروه شاهد 54.78±6.24 و میزان بستری مجدد در گروه مورد %15.8 با میانگین و انحراف معیار 1±0.15 و در گروه شاهد %42.1 با میانگین و انحراف معیار 1.37±0.37 بود که بر اساس آزمون تی مستقل میانگین امتیاز آگاهی و عملکرد با p=0.0001 دو گروه معنادار اما بستری مجدد با p>0.05 معنادار نبود.نتیجه گیری: یافته های به دست آمده از این پژوهش، نشان می دهد که برنامه های آموزشی اجرا شده در ارتقای آگاهی، رفتارهای خودمراقبتی و کاهش بستری مجدد بیماران موثر واقع شده است. لذا با برنامه ریزی درست مسوولین و اعضای تیم بهداشتی و ارایه خدمات آموزشی به بیماران با هدف بهبود رفتارهای خودمراقبتی می توان تا حدود زیادی از بستری مجدد بیماران جلوگیری کرد و بدیهی است که این امر کمک شایانی به اقتصاد خانواده و جامعه خواهد کرد و پیشنهاد می شود ضمن آموزش خلوت بیمار و حریم آنها رعایت گردد.

مقدمه: کمردرد یکی از مشکلات جوامع مختلف است. کمردرد اثرات زیادی بر جنبه های مختلف زندگی به جا می گذارد. لذا از روش های مختلفی جهت تسکین آن استفاده می گردد. رفلکسولوژی پا سبب کاهش درد و ناتوانی می شود. لذا پژوهشی به منظور تاثیر رفلکسولوژی پا بر ناتوانی بیماران مبتلا به کمردرد صورت گرفت.روش: یک مطالعه نیمه تجربی و سه گروهه بر روی 150 مرد مبتلا به کمردرد مراجعه کننده به بخش فیزیوتراپی بیمارستان بقیه اله تهران انجام شد. نمونه ها ابتدا بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف و مشخصات واحدهای مورد پژوهش وارد مطالعه شده و سپس به صورت تخصیص تصادفی در یکی از سه گروه (انجام رفلکسولوژی پا در نقطه واقعی به مدت سه جلسه یک هفته در میان)، شاهد (بدون مداخله) و پلاسبو (انجام رفلکسولوژی پا با فشار کم در همه نقاط به مدت سه جلسه یک هفته در میان) قرار گرفتند. اطلاعات توسط پرسشنامه دموگرافیک و مقیاس ناتوانی رولاندموریس جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از SPSS v.18 و آزمون های وایانس و کای اسکوئر انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین ناتوانی قبل از مداخله در سه گروه تفاوت معناداری نداشت (p>0.05). اما پس از مداخله آزمون آماری واریانس یک طرفه نشان داد میانگین ناتوانی در هر سه گروه پس از مداخله کاهش یافت (p<0.05).نتیجه گیری: طبق نتایج پژوهش رفلکسولوژی پا در کاهش ناتوانی در بیماران مبتلا به کمردرد موثر است. لذا پیشنهاد می شود پرستاران از رفلکسولوژی پا جهت کاهش ناتوانی در بیماران مبتلا به کمردرد استفاده کنند.

مقدمه: یکی از پیامدهای دوران سالمندی اختلال در عملکرد شناختی است که می تواند طیف وسیعی از مشکلات را در سالمندان ایجاد نماید. تغییرات عملکرد شناختی ممکن است به عنوان یک نشانه زودرس قبل از بروز تظاهرات رفتاری دیده شود در نتیجه با بررسی این تغییرات و شناسایی زودهنگام سالمندان در معرض خطر می توان گام مهمی در پیشگیری از نقایص شناختی و ناتوانی در این گروه پرخطر برداشت. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت شناختی برحسب مشخصات دموگرافیک در سالمندان شهر رشت می باشد.روش: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد که بین سال های 1389-1388 در شهر رشت انجام شد. در این پژوهش 194 (137 مرد، 57 زن) سالمند بازنشسته موسسات دولتی به روش نمونه گیری تصادفی منظم، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد معاینه مختصر وضعیت شناختی (MMSE) دارای 5 بخش جهت یابی، ثبت اطلاعات، توجه و محاسبه، یادآوری و مهارت های زبانی استفاده گردید. پس از جمع آوری داده ها، از نرم افزار SPSS v.16 و آزمون های آماری کروسکال والیس، من ویتنی یو و اسپیرمن برای تجزیه تحلیل اطلاعات استفاده گردید.یافته ها: یافته ها نشان داد %70.6 سالمندان مرد و %29.4 زن بوده اند و 91، 7.5 و %1.5 آنها بی سواد و به ترتیب دارای وضعیت شناختی طبیعی، اختلال شناختی خفیف و متوسط بودند. 82% سالمندان باسواد وضعیت شناختی طبیعی، %17.3 اختلال شناختی خفیف و %0.8 اختلال متوسط شناختی داشتند. از میان مشخصات دموگرافیک (سن، جنس، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و ابتلا به بیماری) ارتباط بین وضعیت شناختی با سن، وضعیت تاهل، تحصیلات معنادار بود (p<0.05).نتیجه گیری: غربالگری وضعیت شناختی توسط کارکنان بهداشتی و پزشکان می تواند به شناسایی سالمندان در معرض خطر کمک نموده و موجب ارتقای سطح مراقبت و سلامت افراد مسن گردد و به توسعه و اجرای برنامه ها جهت ایجاد تاخیر در شروع و پیشرفت آسیب شناختی در این گروه آسیب پذیر یاری نماید.

مقدمه: مرگ و میر ناشی از تالاسمی به طور مشخص کاهش پیدا کرده و امروز بیشتر به کیفیت زندگی این بیماری و عواملی که بر روی آن موثر است توجه می شود. با توجه به این که تاثیر تالاسمی و عوارض ناشی از آن بر روی کیفیت زندگی از دیدگاه کودکان بیمار هنوز ناشناخته باقیمانده است لذا این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی کودکان مبتلا به تالاسمی در چهار حیطه فیزیکی، اجتماعی، عاطفی و مدرسه در مقایسه با گروه کنترل انجام شد.روش: در این تحقیق 40 کودک مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بخش بیماری های خاص بیمارستان بعثت سنندج که برای درمان و مراقبت مراجعه می کردند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند همچنین 40 کودک سالم همکلاسی این کودکان که از نظر سن، جنس، وضعیت تحصیلی همسان با این کودکان بودند به عنوان شاهد انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی مشتمل بر دو بخش، بخش اول مشخصات دموگرافیک با 9 سوال و بخش دوم 23 سوال کیفیت زندگی در چهار بعد جسمانی، اجتماعی، عاطفی و مدرسه بود. که توسط پژوهشگر تکمیل گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS v.14 و سطح معناداری 5% مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش با میانگین و انحراف معیار به ترتیب برابر با 13.2±4.26 سطح سواد اکثریت کودکان (45%) درصد راهنمایی و دبیرستان و سطح تحصیلات پدر (50% بی سواد) و مادر ( %34.5) در سطح ابتدایی، اکثریت (%67.5) ساکن شهر و بدون خانه شخصی (40%) و وسیله نقلیه شخصی (70%) بودند. نتایج در رابطه با کیفیت زندگی کودکان نشان داد که با (p<0.05) کیفیت زندگی در چهار حیطه فیزیکی، عاطفی، اجتماعی و مدرسه کودکان مبتلا به تالاسمی به طور مشخص پایین تر از گروه کنترل بود. در کل مقایسه کیفیت زندگی کودکان مبتلا به تالاسمی 1.4±0.69 و در کودکان سالم 0.096±0.14 بود و آزمون آماری t ارتباط معناداری را نشان داد (p=0.000).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد کودکان و نوجوانان مبتلا به تالاسمی دارای مشکلاتی در کیفیت زندگی در هر چهار بعد جسمی، اجتماعی، عاطفی و مدرسه هستند، لذا برنامه ریزی به منظور ارتقای سطح بهداشت روان و شرکت در فعالیت های اجتماعی و ارایه مشاوره های لازم در زمینه روان شناسی تحصیلی و آموزش راه کارهای سازگارانه در کنار ارایه خدمات کلینیکی و درمانی در یک مرکز نزدیک محل سکونت بیماران، می تواند باعث افزایش سطح کیفیت زندگی این کودکان شود.