علوم باغبانی
سال:1397 | دوره:32 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

گل حسرت گیاهی دارویی است که ماده مؤثره آن در درمان بیماری های التهابی نظیر نقرس کاربرد دارد. جهت بررسی تأثیر منابع کودی و وزن بنه مادری بر شاخص های مرتبط با عملکرد گل حسرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 16 تیمار در دو سال زراعی 1393-1391در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت. تیمارها شامل: وزن بنه مادری (کمتر از 40 و بیشتر از 40 گرم)، کود گاوی (شاهد و 50 تن در هکتار)، کود نیتروژن (شاهد و 50 کیلوگرم در هکتار) و کود فسفر (شاهد و 25 کیلوگرم در هکتار) بودند. در سال اول آزمایش بیشتر بنه ها به دلیل تنش ناشی از انتقال بنه و عدم استقرار مناسب گیاه، گل ندادند. نتایج در سال دوم آزمایش نشان داد که تیمارهای آزمایش اثر معنی داری بر شاخص های مطالعه شده داشتند (05/0p≤ ). بنه های مادری بزرگتر، در پایان فصل رشد از عملکرد بیشتری برخوردار بودند. بیشترین تعداد گل، تعداد کپسول، تعداد و وزن خشک دانه مربوط به بنه های مادری بزرگ تر بود. با کاربرد کود گاوی، عملکرد بنه (7/225 گرم در متر مربع)، عملکرد بیولوژیک (1/293 گرم در متر مربع) و شاخص برداشت بنه (81/76 درصد) نسبت به شاهد افزایش یافت، ولی وزن هزار دانه (49/16 گرم) و شاخص برداشت بذر (536/5 درصد) در تیمار کود گاوی کاهش یافت. مصرف کود اوره به صورت منفرد اثر معنی داری بر شاخص های مطالعه شده نداشت. با کاربرد سوپرفسفات عملکرد بنه، عملکرد بیولوژیک، وزن خشک دانه، عملکرد و وزن هزار دانه افزایش یافت. کاربرد توأم کود گاوی و کود فسفره سبب افزایش عملکرد بنه شد. از آنجا که هم بنه و هم بذر این گیاه دارای مواد مؤثره دارویی است، می توان با مصرف بهینه و متعادل کود گاوی و فسفره به عملکرد مناسب دست یافت.

به منظور ارزیابی اثر فواصل آبیاری و ترکیبات ضد تعرق بر صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و شاخص بهره وری آب آبیاری سیاهدانه، تحقیقی در سال 1392-1391 در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب آزمایش کرت ‍ های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. در کرت های اصلی فواصل آبیاری (8 و 16 روز) و در کرت های فرعی محلول پاشی ترکیبات کیتوزان (1، 5/0، 25/0 و صفر درصد)، موسیلاژ اسفرزه (5/1، 1، 5/0 و صفر درصد) و صمغ عربی (75/0، 5/0، 25/0 و صفر درصد) با سه تکرار قرار گرفتند. ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد شاخه فرعی، دمای سطح برگ، میزان هدایت روزنه ای و شاخص بهره وری آب آبیاری اندازه گیری شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین تیمارها از نظر تمامی صفات مورد بررسی اختلاف معنی داری وجود داشت. بهترین میزان صفات مورد اندازه گیری در دور آبیاری 8 روز و تیمار کیتوزان مشاهده شد. محلول پاشی کیتوزان با ایجاد شرایط مناسب نظیر کاهش دمای برگ، میزان هدایت روزنه ای و افزایش شاخص بهره وری آب ابیاری موجب بهبود صفات مورفولوژیکی نسبت به شرایط تنش در فواصل آبیاری 16 روز شد. محلول پاشی با تیمار صمغ عربی نه تنها موجب بهبود صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و شاخص بهره وری آب ابیاری نشد، بلکه به عنوان یک عامل بازدارنده تعیین شد. کلیه ترکیبات طبیعی ضد تعرق میزان هدایت روزنه ای و دمای سطح برگ را نسبت به شاهد به طور معنی داری کاهش دادند. به نظر می رسد استفاده از ترکیب طبیعی کیتوزان می تواند در شرایط تنش رطوبتی به عنوان یک ماده ضد تعرق در شرایط آب و هوایی مشهد مورد استفاده قرار گیرد.

نسبت پتاسیم به کلسیم محلول غذایی در کشت های بدون خاک نقش مؤثری بر جذب سایر عناصر معدنی و در نتیجه پارامترهای رشد و نموی بویژه کمیت و کیفیت محصولات تولیدی مانند خیار دارد. با هدف بررسی تأثیر نسبت های مختلف پتاسیم به کلسیم (2 و 5/1، 1، 7/0، 5/0) بر خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی خیار رقم نگین، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سیستم باز کشت بدون خاک با بستر ترکیبی کوکوپیت و پرلیت (1: 1) اجرا گردید. نتایج بیانگر تأثیر معنی دار نسبت پتاسیم به کلسیم بر وزن تر و خشک بوته و ریشه، درصد کلسیم و پتاسیم گیاه، صفات کیفی میوه خیار، کربوهیدرات کل، فنل کل و میزان ویتامین ث میوه بود. بر همین اساس بیشترین وزن تر ریشه (36/29 گرم در بوته)، وزن خشک ریشه (88/1 گرم در بوته)، طول میوه (3/13 سانتی متر)، سفتی بافت و وزن تر میوه (112 گرم)، میزان کلسیم و پتاسیم برگ و محتوای نسبی آب برگ (7/57 درصد) بوته خیار در نسبت برابر پتاسیم به کلسیم مشاهده گردید. همچنین بیشترین محتوای ویتامین ث میوه به ترتیب در نسبت های پتاسیم به کلسیم 5/1 و 1 حاصل شد. نسبت پتاسیم به کلسیم برابر 1، سبب تولید بیشترین طول و وزن میوه به عنوان اجزای اصلی عملکرد گردید؛ برهمین اساس حداکثر عملکرد میوه (72/8 کیلوگرم در بوته) نیز در نسبت مذکور بدست آمد. براساس نتایج آزمایش نسبت پتاسیم به کلسیم برابر یک بدلیل بهبود پارامترهای رشدونموی و جذب عناصر غذایی منجر به افزایش عملکرد و کیفیت میوه خیار رقم نگین در سیستم بدون خاک گردید.

ریشه های مویین حاصل از تلقیح گیاهان با سویه های مختلف Agrobacterium rhizogenes به عنوان ابزار کشت بافتی برای تولید متابولیت های ثانویه می باشد زیرا ریشه های مویین از ثبات ژنتیکی و بیوشیمیایی برخوردارند همچنین قادرند متابولیت های گیاهی را در زمان کوتاهی تولید کنند. کاسنی (Cichorium intybus L. ) گیاه دارویی متعلق به تیره ی Asteraceae می باشد و حاوی ترکیبات دارویی بسیار مهمی از جمله شیکوریک اسید، اینولین، اسکولین، کومارین و فلاونوئیدها می باشد. در این تحقیق، القای ریشه های مویین توسط A. rhizogenes سویه ی 11325 انجام شد. تأثیر سه مدت هم کشتی مختلف (24، 48 و 72 ساعت) بر کارایی القای ریشه های مویین در ریزنمونه های برگ و دمبرگ 20 روزه و 28 روزه بررسی شد. بیشترین درصد القای ریشه های مویین (33/53 درصد) و تعداد ریشه (5/8 ریشه در هر ریزنمونه) و بیشترین طول ریشه (16/9 سانتی متر) در ریزنمونه ی برگ 20 روزه و 72 ساعت هم کشتی حاصل شد. تائید مولکولی ریشه های مویین به وسیله ی PCR با استفاده از آغازگر های اختصاصی ژن rolB انجام شد. در ادامه، تأثیر سه نوع محیط کشت مختلف (MS جامد، MS مایع و MS 2/1مایع) بر میزان تولید زیست توده در پر رشدترین لاین ریشه های مویین بررسی شد. نتایج نشان داد محیط کشت MS 2/1 مایع، بهترین محیط کشت برای تولید بیشترن وزن تر (01/2 گرم) و خشک (16/0 گرم) می باشد.

ایران یکی از خاستگاه های زیتون در جهان است و تنوع قابل ملاحظه ای در بین اکوتیپ های آن از شمال تا جنوب کشور وجود دارد. در این آزمایش ژنوتیپ های بومی زیتون موجود در کرمانشاه طی سال های 1385-1383 بررسی شدند. این ژنوتیپ ها از شش منطقه استان کرمانشاه تهیه و از نظر صفات مورفولوژی و میزان روغن براساس توصیه IOOC4 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنوع قابل توجه ای در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه وجود دارد این تنوع هم بین مناطق و هم بین ژنوتیپ های داخل یک منطقه مشاهد شد. همبستگی مثبت و معنی داری بین وزن میوه با عرض برگ، وزن هسته و درصد گوشت مشاهده شد و همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین درصد روغن در ماده تر با طول میانگره و عرض برگ مشاهده گردید. تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ ها را براساس صفات مورفولوژیک در چهار دسته کلی تقسیم بندی کرد. این تقسیم بندی تا حدود زیادی توانست ژنوتیپ های که در یک منطقه هستند در دسته های مشابه قرار دهد که این امر نشان دهنده آن است که علاوه بر تنوعی که بین این مناطق وجود دارد داخل یک منطقه نیز تنوع قابل توجهی وجود دارد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که ژنوتیپ های استان کرمانشاه تنوع زیادی دارند و صفات مورد مطالعه نیز با وزن میوه و درصد روغن همبستگی خوبی دارند و می توان به نحو شایسته از این ژنوتیپ ها و صفات در برنامه های اصلاحی استفاده کرد.

با توجه به افزایش روزافزون کاربرد نانومواد در صنایع مختلف بخصوص نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO2) و افزایش این ماده در خاک و آب و باتوجه به اثرات این مواد بر روی گیاهان به عنوان اولین زنجیره غذایی، بررسی و مطالعه ی اثرات آن بسیار حائز اهمیت می باشد. نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم به دلیل خاصیت فتوکاتالیستی5 خود دارای توانایی تأثیرگذاری بر سیستم های رشدی گیاهان می باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر نانوذرات دی اکسید تیتانیوم به همراه کلاتEDTA6 بر غلظت عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم، درصد پروتئین و همچنین برخی ویژگی های رشدی اسفناج به عنوان گیاه دارویی انجام شد. آزمایش بصورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل سه سطح TiO2 (صفر= T1، 05/0 میلی گرم در لیتر= T2، 1/0 میلی گرم در لیتر= T3) و دو سطح EDTA (صفر= E1 و 130 میلی مولار=E2) با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1392 انجام شد و نمونه برداری از بافت برگی گیاه یک هفته پس از محلول پاشی و قبل از ورود گیاه به فاز زایشی انجام پذیرفت. بر اساس نتایج، تیمارهای T1E2, T2E1, T2E2 موجب افزایش وزن تر و خشک اندام های هوایی و سطح برگ شدند. همچنین نتایج نشان داد اثرات متقابل بین نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و EDTA درخصوص درصد نیتروژن، درصد پروتئین و درصد پتاسیم معنی دار بود، بطوری که بیشترین میانگین ها در سطوح T2E2 در مقایسه باT1E2 و T3E2 مشاهده شد که بیانگر تأثیر مثبت EDTA بر کاهش فعالیت سوء نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در این غلظت از نانوذره می باشد. کمترین غلظت نیتروژن و درصد پروتئین گیاه مربوط به تیمارهای T1E2, T3E2, T3E1 بود. لذا با در نظر گرفتن تأثیر مطلوب تیمار 05/0 میلی گرم در لیتر نانوذره دی اکسید تیتانیوم به همراه 130 میلی مولار EDTA بر روی غلظت نیتروژن، پتاسیم، فسفر، درصد پروتئین و همچنین خصوصیات رشدی اندام هوایی گیاه، کاربرد این تیمار جهت بهبود خصوصیات رشدی گیاه اسفناج توصیه می گردد.

به منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد سه توده طالبی (سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور) در سطوح مختلف شوری (2 و 8 دسی زیمنس بر متر) پژوهشی در سال 1391 در مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین انجام شد. در این پژوهش طرح کرتهای خرد شده بر اساس طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار استفاده شد و دو سطح شوری کرت های اصلی و سه توده طالبی کرت های فرعی را تشکیل دادند. اثر برهمکنش شوری و ژنوتیپ بر صفت طول میوه (در سطح یک درصد) و بر صفات ضخامت حفره بذر، درصد مواد جامد محلول، قطر گوشت میوه، وزن میوه و عملکرد تازه از نظر آماری معنی دار (در سطح 5 درصد) بود. در شوری 8 دسی زیمنس بر متر عملکرد تازه سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور نسبت به شوری 2 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 7/32، 6/45 و 80 درصد کاهش یافت. با افزایش شوری از 2 به 8 دسی زیمنس بر متر راندمان مصرف آب در سه توده سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور به ترتیب 6/32، 48/45 و 7/80 درصد کاهش یافت. تیمار شوری 8 دسی زیمنس بر متر نسبت به تیمار شاهد، درصد مواد جامد محلول میوه را در توده مگسی نیشابور، تیل سبز مشهد و سمسوری به ترتیب 8/5، 75/1 و 5/1 برابر افزایش داد. با توجه به افت عملکرد هر سه توده آزمایش شده در این پژوهش، استفاده از آب با شوری 8 دسی زیمنس بر متر نمی تواند برای کشت این محصول در منطقه مناسب باشد.

به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهال های خیار رقم مزرعه ای ’ رشید‘ ، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظت های صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلی مولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای 20 درجه سلسیوس و پس از تیمار با اسپرمیدین، 8 روز در دماهای 6 یا 9 درجه سلسیوس قرار داده شدند. در پایان هر آزمایش ویژگی هایی شامل طول، وزن تر و خشک، نشت یونی و پرولین در ساقه و ریشه اندازه گیری شد. جهت مقایسه اثر دما و برهمکنش آن با غلظت های متفاوت اسپرمیدین داده های دو آزمایش با همدیگر در یک طرح کرت های خرد شده (2 دمای متفاوت انکوباتور به صورت 2 کرت اصلی و 4 غلظت اسپرمیدین به صورت 4 کرت فرعی) آنالیز آماری شد. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که کاربرد اسپرمیدین در بالاترین غلظت (1 میلی مولار) اثرات معکوسی در تعدیل سرمازدگی در دمای 9 درجه سلسیوس داشت، به طوری که وزن تر و خشک ریشه را کاهش داد. غلظت 5/0 میلی مولار اسپرمیدین در دمای 6 درجه سلسیوس مؤثرتر از سایر غلظت ها بود و باعث افزایش وزن تر ریشه، کاهش میزان نشت یونی ریشه و افزایش پرولین ساقه شد. نتایج آنالیز کرت های خرد شده نشان داد که در مجموع غلظت های 1/0 و 5/0 میلی مولار اسپرمیدین باعث افزایش معنی دار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد. مقایسه میانگین برهمکنش دما و غلظت اسپرمیدین نشان داد که بر خلاف این که در مجموع تیمارهای 5/0 میلی مولار اسپرمیدین باعث افزایش معنی دار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد، به دلیل وجود برهمکنش معنی دار بین دما و غلظت اسپرمیدین این اثراتِ افزایش صرفاً در دمای 6 درجه سلسیوس مشاهده شد و در دمای 9 درجه سلسیوس تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت.

خیار یکی از محصولات عمده در سبزیکاری است که اصلاح و تولید بذر آن در کشور دارای اهمیت فراوان است. اگرچه ارقام محلی خیار از نظر طعم و مزه و مقاومت به بیماری ها ویژگی های مطلوبی دارند، اما از نظر برخی صفات مثل عملکرد و شاخص مهم آن مانند تعداد گل ماده دارای ضعف می باشند. این تحقیق به منظور بررسی امکان تلاقی رقم تجارتی آیلار با لاین های منتخب والدینی شامل A10، B10 و B12 و بررسی نتاج آنها از نظر بهبود صفت ماده گل زایی صورت گرفت. رقم تجارتی آیلار با بیش از 80 درصد گل های ماده و تولید سه تا چهار گل در هر گره از شرکت هامون تهیه شد. نتاج حاصل از تلاقی رقم تجارتی آیلار و لاین های منتخب در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار کشت شدند و صفات تعداد گل ماده، تعداد گل نر، درصد گل ماده، درصد گل نر و تعداد ساقه فرعی در آنها بررسی شدند. بیشترین تعداد و درصد گل ماده در نتاج حاصل از تلاقی رقم تجارتی آیلار با لاین B12 به دست آمد و پس از آن به ترتیب جمعیت های حاصل از تلاقی آیلار در B10 و آیلار در A10 قرار گرفتند. از نظر گل های نر نیز کمترین تعداد گل نر در جمعیت آیلار در A10 مشاهده شد. بررسی ساقه های فرعی اختلاف معنی داری بین نتاج نشان نداد. مقایسه میانگین از طریق آزمون توکی نیز افزایش گل های ماده در جمعیت های حاصل از تلاقی با رقم تجارتی را نسبت به لاین های منتخب والدینی نشان داد. امید می رود در آزمایش های بعدی با انجام تلاقی های برگشتی برترین نتاج به دست آمده از این تحقیق با لاین های منتخب، بتوان به لاین هایی مشابه لاین های منتخب با تعداد گل های ماده بیشتر دست یافت.

بررسی تأثیر محلول پاشی برگی بُر، روی و پتاسیم بر خصوصیات میوه سه رقم زیتون کرونایکی، کایلت و میشن در قالب آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در باغ زیتون دانشگاه شهید چمران اهواز صورت گرفت. در این آزمایش درختان طی چهار مرحله، یک هفته قبل از باز شدن کامل گل ها، دو هفته بعد از باز شدن کامل گل ها، مرحله سخت شدن هسته و مرحله تجمع و سنتز روغن، با آب مقطر (شاهد) (T0)، ترکیب سولفات پتاسیم، سولفات روی و اسید بوریک از هر کدام 1000 میلی گرم در لیتر (T1) و ترکیب سولفات پتاسیم، سولفات روی و اسیدبوریک از هر کدام 2000 میلی گرم در لیتر (T2) محلول پاشی شدند. نتایج نشان داد بین تیمارهای محلول پاشی در وزن میوه، وزن تر گوشت میوه، نسبت گوشت به هسته، درصد روغن، ابعاد میوه و هسته و میزان پتاسیم، روی، بُر و نیتروژن موجود در میوه اختلاف معنی داری در سطح یک درصد وجود داشت، ولی محلول پاشی بر وزن هسته مؤثر نبود. همچنین تیمار T2بیشترین تأثیر مثبت را بر افزایش خصوصیات میوه نسبت به سایر تیمارها داشت. بیشترین درصد روغن به میزان 69/23 درصد وزن خشک در رقم کرونایکی در تیمار T1 و همچنین بیشترین وزن میوه (48/2 گرم) و وزن تر گوشت میوه (83/1 گرم) در رقم میشن در تیمار T2 بدست آمد. رقم میشن بیشترین و رقم کرونایکی کمترین واکنش را به محلول پاشی نشان دادند. به طور کلی مشاهده شد که خصوصیات میوه در ارقام مختلف متفاوت می باشد و تحت تأثیر نوع رقم و غلظت محلول پاشی می باشد و جهت بهبود خصوصیات میوه در مناطق گرم، محلول پاشی برگی درختان میوه زیتون سودمند می باشد.

به منظور بررسی اثر ژنوتیپ پایه بر واکنش پسته رقم احمدآقایی نسبت به تنش یخ زدگی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها در دو سطح: ژنوتیپ پایه (چهار ژنوتیپ متحمل و چهار ژنوتیپ حساس به سرما) و دما (2-و 4-درجه سانتی گراد) اجرا شد. در مرحله تمام گل، از شاخه های انتهایی رقم احمد آقایی پیوند شده روی این ژنوتیپ ها نمونهگیری شد. شاخه ها در گلدان های حاوی آب مقطر در دمای 2-و 4-درجه سانتی گراد به مدت دو ساعت قرار گرفتند. پس از اعمال تیمارها، شاخص سرمازدگی تعیین شد، ازخوشه های گل تیمار ها جهت اندازه گیری پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی استفاده گردید. نتایج نشان داد شدت سرمازدگی در ژنوتیپ های پایه متحمل به سرما به طور معنی داری کمتر از ژنوتیپ های پایه حساس در دو دمای 2-و 4-درجه سانتی گراد می باشد. میزان نشت یونی، پراکسید هیدروژن، مالون دآلدهید در ژنوتیپ های پایه متحمل به سرما به طور معنی داری پایین تر از ژنوتیپ های حساس به سرما بود. میزان قندهای محلول، پروتئین کل، پرولین و فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز در ژنوتیپ های پایه متحمل به سرما به طور معنی داری بیشتر از ژنوتیپ های پایه حساس به سرما بوده است. نتایج مربوط به اثر متقابل دما و ژنوتیپ نشان داد که دمای 4-درجه سانتی گراد باعث افزایش معنی دار نشت یونی، پرولین، پراکسید هیدروژن و مالون دآلدهید و کاهش فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز نسبت به دمای 2-درجه سانتی گراد مخصوصا در پایه های حساس به سرما شد. با توجه به صفات مورد مطالعه، متحمل ترین ژنوتیپ پایه به سرما TR1 بود.

اندازه میوه نقش مهمی در بازارپسندی و قیمت میوه آلوی ژاپنی دارد. به منظور بهبود اندازه میوه آلوهای ژاپنی، اثرات محلول پاشی دو اکسین مصنوعی NAA (0، 300 و 400 میلی گرم بر لیتر) و 2, 4-D (0، 10 و 30 میلی گرم بر لیتر) در یک آزمایش اسپلیت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در چهار رقم آلوی ژاپنی (قطره طلا، شابلون های زودرس، میان رس و دیررس) در باغ تجاری شرکت کشاورزی ران در استان گلستان طی سال های 1394-1395 مورد بررسی قرار گرفت. صفات طول، قطر، نسبت طول به قطر و وزن میوه، عملکرد، کارایی عملکرد و درصد میوه درجه یک و دو ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که اکسین های مصنوعی باعث افزایش معنی دار در سطح احتمال یک درصد در اندازه میوه آلوی ژاپنی شدند. ارقام آلو پاسخ های متفاوتی در مقابل تیمارهای محلول پاشی نشان دادند. محلول پاشی 2, 4-D و NAA به صورت میانگین عملکرد در هر درخت را در ارقام شابلون زودرس، میان رس، دیررس و قطره طلا به ترتیب 30، 60، 28 و 34 درصد افزایش داد. تنظیم کننده های رشدی اکسینی باعث افزایش اندازه میوه و عملکرد میوه آلو ژاپنی می شوند.