علوم باغبانی ایران
سال:1395 | دوره:47 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

شوری به عنوان یکی از مهم ترین تنش های محیطی، تولید بسیاری از محصولات کشاورزی و باغی را با مخاطره روبرو کرده است. آینده ی تولید انگور (Vitis vinifera L. ) به عنوان یکی از مهم ترین محصولات اقتصادی بخش باغبانی در گرو اصلاح و استفاده از پایه های مقاوم به-شوری است. هدف از این پژوهش بررسی تحمل شوری و چگونگی توزیع یون های مرتبط با تنش شوری در شش رقم و ژنوتیپ انگور از گونه ی Vitis vinifera شامل شاهرودی (سرخ فخری)، سفید فخری، سبز انگور، دیوانة کاشمر، SH068 و G-T01در شرایط گلخانه ای بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه ی کاملاً تصادفی تصادفی با دو عامل رقم و شوری و در سه تکرار انجام شد. گیاهان با سطوح مختلف شوری شامل کمتر از 2 (9/1-8/1)، 4و6 دسی زیمنس بر متر به مدت چهل روز تیمار شدند. نتایج آزمایش نشان داد با افزایش میزان کلرید سدیم تجمع یون های سدیم و کلر در اندام های مختلف همه ی ژنوتیپ ها، به صورت معنی داری (05/0P<) افزایش و یون پتاسیم در شاخساره افزایش و در ریشه کاهش داشت. ژنوتیپ G-T01 کمترین میزان تجمع کلر (به ترتیب 87/0 درصد و 84/1 درصد وزن خشک برگ و شاخساره) را نشان داد. درمجموع به نظر می رسد ژنوتیپ GT01 و رقم شاهرودی به ترتیب از بیشترین و کمترین توانایی در کاهش عوارض ناشی از مسمومیت کلر را داشتند. نتایج این تحقیق وجود اختلاف در واکنش به تنش شوری در بین ژنوتیپ های بومی انگور گونه ی وینیفرا را تأیید می کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پریوش گیاهی زینتی و داروئی است که ازنظر اقتصادی نیز اهمیت دارد. از پینة (کالوس) گیاه پریوش دروایة (سوسپانسیون) یاخته ای تهیه و پس از تیمار با دزهای مختلف نیترات کادمیم به مدت 1، 3، 6 روز توانائی زیست توسط تریپان بلو و MTT بررسی شد. سوسپانسیون یاخته ای برای بررسی ریخت شناسی (مورفولوژی) و بافت پینه برای بررسی فعالیت آنزیم های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداسیون لیپیدی پس از تیمار با 0، 20، 30 و 40 میلی مولار به مدت سه روز استفاده شد. داده ها به روش ANOVA یک سویه و آزمون دانکن تجزیه (آنالیز) و p<0. 05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. داده های تریپان بلو و MTT نشان دهندة تفاوت معنی دار (p<0. 05) میانگین توانایی زیستی به صورت وابسته به دز در مقایسه با کنترل بود. همچنین فعالیت آنزیم های موردبررسی در پاسخ به تنش اکسایشی (اکسیداتیوی) ناشی از نیترات کادمیم افزایش معنی دار (p<0. 05) نشان داد. میزان مالون دی آلدئید به عنوان محصول پراکسیداسیون لیپید نیز با افزایش معنی دار همراه بود. نیترات کادمیم باعث تخریب غشاء و کاهش توانائی زیستی یاخته ها شد، افزایش فعالیت آنزیم های پاداکسندگی قادر به جبران آسیب وارده نبود.

انتخاب انگورهای متحمل به شوری به عنوان پایه یا رقم و یافتن شاخص-هایی برای غربال ژنوتیپ های متحمل، بسیار اهمیت دارد. به این منظور تأثیر چند غلظت کلرید سدیم (0، 50، 100 و 150 میلی مولار) روی طول ریشه، وزن خشک ریشه و ساقه، شدت آسیب های شوری، پرولین، قندهای محلول، محتوای آب نسبی، میزان سدیم، کلر، پتاسیم و نیترات برگ رقم های رشه، ریش بابا، ات اوزوم، سایانی و دو دورگه ی بین گونه ای در قالب آزمایش فاکتوریل با پایه ی بلوک کامل تصادفی در سه تکرار درون گلدان در شرایط هوای آزاد بررسی شد. میزان رشد، وزن خشک ریشه و ساقه و RWC با افزایش شوری، کاهش یافتند. شوری در چند رقم باعث افزایش میزان پرولین و قندهای محلول شد، کمترین تجمع سدیم و کلر در برگ های دورگ H6 و رقم های سایانی و رشه دیده شد. در غلظت های بالای شوری پتاسیم و نیترات برگ کاهش یافت. کمترین آسیب های شوری در دورگ ها و رقم رشه مشاهده شد. در غلظت 150 میلی مولار تنها H6 تحمل مناسبی را نشان داد. بر پایه ی میزان تجمع سدیم و کلر برگ و آسیب های وارده به شاخه و برگ و میزان رشد در بین رقم ها، رشه و در بین دورگ ها، H6 تحمل نسبی به شوری نشان دادند.

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر کیفیت نور بر ریزازدیادی پایه گلابی333OH × Fانجام شد. ابتدا ریزنمونه های تک گره روی محیط کشت QL تغییر یافته حاوی BA (0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) و IAA (0، 1/0 و 1 میلی گرم در لیتر) کشت و از لحاظ شاخه زایی ارزیابی شدند. سپس گیاهچه ها در مناسب ترین ترکیب هورمونی کشت شده و در اتاقک رشد با چهار تیمار نوری فلورسنت (شاهد)، آبی، قرمز و ترکیب یکسان آبی و قرمز حاصل از LED با شدت 57 میکرومول در متر مربع در ثانیه قرار گرفتند. برای بررسی تأثیر نور بر ریشه زایی، ریزنمونه ها در محیط کشت QL تغییر یافته حاوی 1 میلی گرم در لیتر IAA کشت و در اتاقک رشد با چهار تیمار نوری مشابه شاخه زایی قرار گرفتند. بیشترین تعداد شاخساره در نور ترکیبی آبی و قرمز و بلندترین طول شاخساره و میانگره در نور قرمز مشاهده شد. همچنین بیشترین تعداد برگ و تعداد گره در تیمار نور آبی مشاهده شد. در مورد ریشه زایی نیز تیمارهای نوری تأثیر معنی داری بر درصد ریشه زایی، تعداد ریشه و طول ریشه نشان دادند. بیشترین درصد ریشه زایی با ریشه زایی تمامی شاخساره ها در تیمار ترکیبی آبی و قرمز مشاهده شد. در مقابل کمترین ریشه زایی، کمترین تعداد ریشه در گیاهچه و کمترین طول ریشه در تیمار نور آبی بدست آمد. با توجه به نتایج تیمار نور ترکیبی آبی و قرمز برای افزایش میزان شاخه زایی و ریشه زایی در این پایه نسبت به سایر تیمار های نوری مناسب تر بود و گیاهان تحت تأثیر نور ترکیبی تعداد شاخساره بیشتری را داشتند.

به منظور مطالعه صفات مورفولوژیک مؤثر بر عملکرد گاوزبان ایرانی (Echium amoenum) در شرایط کاربرد تیمارهای تغذیه ای و تراکم های مختلف، آزمایشی در سال های زراعی 92-1390 در دانشگاه فردوسی مشهد به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل 3 تراکم گیاهی (10، 5 و 3 بوته در مترمربع) و 5 نوع کود آلی و شیمیایی مختلف (کمپوست، ورمی کمپوست، گاوی، شیمیایی و شاهد) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تمامی کودهای آلی مورد مطالعه منجر به افزایش عملکرد گل نسبت به شاهد شدند، به طوری که عملکرد گل در تیمارهای کمپوست، ورمی کمپوست و گاوی به ترتیب 25، 28 و 27 درصد بیشتر از شاهد بود. نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد که متغیرهای ارتفاع بوته، عملکرد اندام هوایی و تعداد گل در بوته، اصلی ترین عوامل مؤثر بر عملکرد گل بودند، ضمن اینکه سهم نسبی عملکرد اندام هوایی در مقایسه با ارتفاع بوته و تعداد گل در بوته به ترتیب 16 و 25 درصد بیشتر بود. بر اساس نتایج تحلیل مسیر، عملکرد اندام هوایی در بوته به طرق مختلف به طور غیرمستقیم عملکرد گل را تحت تأثیر قرار داد، ولی بیشترین اثر غیرمستقیم آن از طریق ارتفاع بوته بود.

هم اکنون یکی از راه های افزایش سفتی بافت میوه، مصرف کلسیم روی میوه های کیوی پیش از برداشت است. چگونگی برداشت، ترابری و نگهداری کیوی در ایران مناسب نیست و ضایعات حاصله در اثر کاربرد روش های سنتی و بی دقتی در امر برداشت تا عرضه به مصرف کننده بسیار زیاد است. لذا این پژوهش به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف هرس تابستانه و کلرید کلسیم بر ویژگی های کمی و کیفی میوه ی کیوی رقم هایوارد انجام شد. آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه ی طرح بلوک کامل تصادفی با دو عامل، هرس تابستانه در سطوح (0، 2، 4 و 8 باقی گذاشتن برگ از انتهای آخرین میوه) و کلرید کلسیم با غلظت های (صفر و 5 /1 درصد) و درمجموع با 8 تیمار به اجرا درآمد. پس از تیمار، ویژگی های کیفی و کمی میوه های برداشت شده شامل مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته ی قابل عیارسنجی یا تیتراسیون (TA)، سفتی بافت میوه، وزن، طول، قطر، حجم و میزان کلسیم میوه ارزیابی شد. نتایج تجزیه ی واریانس داده ها نشان داد که تأثیر متقابل و جداگانه هرس تابستانه و کلرید کلسیم بر مواد جامد محلول (TSS)، سفتی، وزن و کلسیم بافت میوه معنی دار شد. مقایسه ی میانگین نشان داد که بالاترین میزان کلسیم بافت میوه (93/1 درصد) و بالاترین میزان سفتی (73/11) در تیمار اثر متقابل هرس سبک و کلرید کلسیم 5/1 درصد است. بنابراین استفاده ی توأم از هرس تابستانه و کلرید کلسیم سبب مقاومت بیشتر میوه به آسیب های مکانیکی حین برداشت و جابجایی و ترابری آن خواهد شد.

توت فرنگی عمر انبارمانی پایینی دارد و ازآنجاکه به صورت تازه خوری مصرف می شود، استفاده از روش های سالم و طبیعی برای افزایش عمر انباری آن ضروری است. در این پژوهش، تأثیر سطوح مختلف اسانس های تیمول و منتول (0؛ آب مقطر، شاهد؛ 5، 10 و 15 میکرولیتر) به صورت تدخینی در بسته بندی با پوشش سلوفان در حفظ کیفیت پس از برداشت میوة توت فرنگی بررسی شد. ویژگی های کیفی میوه ها پس از 0، 10 و 17 روز نگهداری در دمای Cº 1± 2 و رطوبت نسبی 5± 90درصد ارزیابی شد. تیمار اسانس موجب حفظ سفتی، افزایش شاخص کروما و درخشندگی و کاهش تغییرپذیری رنگ و وزن نسبت به شاهد شد. این تیمار بر اسید کل، ویتامین ث و مواد جامد محلول اثر معنی داری نداشت، اما با افزایش زمان انبارمانی از میزان آن ها کاسته شد. آنتوسیانین و فعالیت پاد اکسندگی (آنتی اکسیدانی) طی انبارمانی در آغاز افزایش و پس ازآن کاهش نشان دادند و منتول 5 میکرولیتر سبب افزایش معنی دار ترکیب های فنلی نسبت به شاهد شد. اسانس تیمول تا حدودی سبب تغییر مزه و بوی میوه ها شد. با توجه به نبود تأثیر نامطلوب منتول بر بو و مزه نسبت به تیمول و تأثیر مثبت آن بر ویژگی های کیفی میوه، منتول می تواند به عنوان یک عامل فعال در بسته بندی توت فرنگی استفاده شود.

در این پژوهش که باهدف بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری پس از برداشت گل شاخه بریدنی مریم رقم دابل انجام گرفت، تیمارهای موردآزمایش شامل آب مقطر به عنوان تیمار شاهد، اتانول 3درصد، ساکارز 5 درصد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر و برای شماری از شاخه های گل نیز تیمار ضربانی با ساکارز 5درصد در 24 ساعت اول و قرار دادن شاخه-های گل تیمارشده با ساکارز در سه غلظت یادشده ی اسانس آویشن باغی و اسل، در 24 ساعت دوم بودند. نتایج مقایسه ی میانگین ها نشان داد تیمار گل-ها با غلظت های 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر اسل، بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل ها به ترتیب به مدت 33/7، 67/6 و 67/5 روز داشتند. در غلظت های 75، 100 و 50 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نیز ماندگاری به ترتیب 33/4، 67/3 و 33/3 روز افزایش یافت. در این تیمارها وزن تر نسبی، جذب آب، میزان مواد جامد محلول، پروتئین و سبزینه (کلروفیل) نسبت به دیگر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در طی دوره ی پس از برداشت در گل های تیمارشده با غلظت های 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر اسل و غلظت های 75، 100 و 50 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اسل و اسانس آویشن باغی به همراه ساکارز نیز سبب افزایش ماندگاری گل های شاخه بریدنی مریم رقم دابل شدند.

به منظور بررسی میزان تحمل سرما در جوانه های انگور آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 80 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل 4 رقم (ریش بابا، سیاه شیراز، عسکری و بواناتی)، 4 تاریخ نمونه برداری (15آذر، 15دی، 15بهمن و 15اسفند سال های 1389 و 1390) و 5 دما (5+، 7-، 15-، 22-و30-درجه ی سلسیوس) بود. از قلمه های تک گره ی این رقم ها استفاده شد و ویژگی های درصد مرگ جوانه-های اولین، دومین و سومین میزان نشت یونی و LT10، LT50 و LT90 (دماهای کنترل شده ی زیر 0 که باعث مرگ 10درصد، 50درصد و90درصد جوانه ها می شود) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با کاهش دما به زیر 0 درجه ی سلسیوس، درصد بروز مرگ جوانه ی اولین افزایش یافت. بیش ترین مرگ جوانه در رقم سیاه شیراز مشاهده شد. جوانه های خفته ی رقم سیاه شیراز و عسکری در اثر تیمار دمای پایین بیش ترین و رقم ریش بابا و بواناتی کم ترین آسیب را دیدند. کم ترین و بیش ترین LT50 در 15 آذر به ترتیب در رقم سیاه شیراز (4/14-) و بواناتی (2/16-) و در 15 اسفند به ترتیب در رقم سیاه شیراز (1/10-) و ریش بابا (8/12-) مشاهده گردید. در جمع، رقم های ریش بابا و بواناتی از تحمل بیشتری و رقم های سیاه شیراز و عسکری تحمل کمتری به سرما داشتند.

به منظور ارزیابی تنوع ساختارظاهری (مورفولوژیکی) درون یک توده ی بذری پسته رقم بادامی ریز زرند (Pistacia vera L. cv. Badami-Riz-Zarand) و همبستگی بین ویژگی های بذرها با دانهال های حاصل از آن ها، 20 صفت کمی در 67 خشک میوه و دانهال های حاصل از کشت بررسی شد. نتایج نشان داد که همبستگی معنی دار و مثبتی بین ابعاد خشک میوه و مغز و همچنین ارتفاع دانهال های با قطر طوقه وجود دارد. بر پایه ی رسم کردار تجزیه ی خوشه ای ژنوتیپ های موردبررسی به سه دسته ی جداگانه گروه بندی شدند. گروه اول شامل دانهال هایی بودند که از بذرهای پهن تری به وجود آمده بودند و طول دم برگ و قطر در انتها و وسط ساقه ی آن ها بیش از دو گروه دیگر بود. همچنین وزن مغز، طول پهنک برگ و ارتفاع دانهال به طور معنی داری در گروه اول نسبت به گروه سوم برتری داشت. همین طور مشخص شد ژنوتیپ هایی که در گروه دوم قرار گرفتند طول و قطر خشک میوه، طول و عرض مغز، نسبت طول به عرض پهنک برگ، شاخص سبزینگی برگ و قطر طوقه ی بیشتری از ژنوتیپ های گروه سوم داشتند. درمجموع نتایج این آزمایش نشان داد که در پسته ی رقم بادامی ریز زرند به رغم یکسان بودن والد مادری در بذرهای استفاده شده از یک توده ی بذری، تنوع ساختارظاهری بالایی وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که با برقراری رابطه ی رگرسیونی بین برخی صفات خشک میوه (بذر) و دانهال حاصل از آن ها پیش از کاشت با توجه به ابعاد خشک میوه (بذر) می توان بعضی از ویژگی های مرتبط باقدرت رشد را در دانهال حاصل از کشت آن بذر برآورد و پیش بینی کرد.

واکنش درخت خرما به مصرف کودهای شیمیایی، به علت وجود عناصر غذایی در تنة بسیار کند است. این ویژگی، موجب بی تفاوتی بیشتر نخل کاران به تغذیة درخت خرما شده است. درحالی که، مصرف متوازن عناصر غذایی موجب بهبود رشد رویشی می شود. این تحقیق باهدف بررسی تأثیر مصرف کودهای دامی، شیمیایی و گوگرد آلی بر ویژگی های رویشی پاجوش های نخل تجاری پیارم در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با نه تیمار و سه تکرار به مدت دو سال انجام شد. تیمارها شامل؛ شاهد (بدون مصرف کود)؛ کود گاوی پوسیدة کامل در دو سطح 20 و 30 کیلوگرم؛ مخلوط کودهای شیمیایی NPK در سه سطح؛ 150، 150، 150، 200، 200، 250 و 300، 250، 250 گرم نیتروژن از منبع سولفات آمونیم، فسفر از منبع سوپر فسفات تریپل، پتاسیم از منبع کلرور پتاسیم و گوگرد آلی در سه سطح 500، 750 و 1000 گرم به ازای هر اصله پاجوش در هرسال بود. نتایج تجزیة واریانس نشان داد که مصرف گوگرد آلی تأثیر مثبت و معنی داری در سطح 1درصد در افزایش رشد رویشی داشت. بیشترین میزان افزایش در قطر، ارتفاع تنه و نهال به ترتیب معادل 7/16، 3/23 و 7/61 سانتی متر، بیشترین افزایش در شمار برگ معادل 7/11 برگ، بیشترین افزایش در عرض و طول برگ به ترتیب معادل 7/15 و 0/36 سانتی متر در تیمار تغذیه با بیشترین سطح گوگرد آلی دیده شد. با توجه به نبود تفاوت معنی دار در سطوح مختلف گوگرد، برای بهبود رشد رویشی توصیه می شود میزان 500 گرم گوگرد آلی همراه با 20 کیلوگرم کود دامی در ترکیب بستر کاشت پاجوش ها به کار برده شود.

در بین درختان میوة دانه دار، درخت ’ به‘ حساس ترین میزبان بیماری آتشک بوده و گزینش رقم های متحمل آن اهمیت دارد. در این تحقیق برای تعیین شرایط بهینة افزایش، ریز نمونه های رقم های امیدبخش KVD4، NB2، PH2 به همراه پایة کوئینس C و رقم شاهد اصفهان (KVD3) در محیط های MS، QL و QL تغییریافته (mQL)، ارزیابی و بیشترین میزان رشد در کمترین زمان و بهترین پرآوری در mQL مشاهده شد. در بررسی تأثیر غلظت های مختلف دو هورمون گیاهی سایتوکینین 2iP و BAP در محیط پایة mQL، به ترتیب برتری محیط حاوی 5/0 و 1 میلی گرم بر لیتر 2iP و BAP با بهترین شمار و کیفیت ریز شاخه ها مشخص شد. ریشه زایی شاخساره ها در تیمار دراز مدت با غلظت های 1/0 میلی گرم بر لیتر IBA و تأثیر توأم IBA وBAP با غلظت های 1 میلی گرم بر لیتر و تیمار کوتاه مدت با غلظت های 5/0، 1 و 2 میلی گرم بر لیتر IBA، مشخص کرد که تیمار کوتاه مدت، ریشه زایی بهتری دارد. بیشترین درصد ریشه زایی، توسعة برگی، طول و کیفیت ریشه در غلظت 2 میلی گرم بر لیتر IBA در تیمار کوتاه مدت ایجاد شد. به طور کلی برای ریزازدیادی رقم ها و بقاء مطلوب ریز شاخه ها، محیط رشدی مشتمل بر نمک های پایة mQL غنی شده با 3 درصد ساکارز، 1 میلی گرم بر لیتر BAP، 1 میلی گرم بر لیتر 2iP، 5/0 درصد پکتین و 6/0 درصد آگار توصیه می شود.

به منظور بررسی تأثیر تاریخ انتقال نشاء و سوخچه بر زودرس کردن جمعیت های پیاز این آزمایش به مدت یک سال زراعی (93-1392) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان در استان خوزستان و کشتزارهای شهرستان باغ ملک انجام گرفت. این پژوهش به صورت آزمایش اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل نوع افزونه1: نشاء و سوخچه و چهار جمعیت شامل پیاز اصلاح شده ی بهبهان، توده ی محلی رامهرمز، رقم های پریماورا و تگزاس ارلی گرانو و سه تاریخ انتقال اول و پانزده مهر و اول آبان به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی در نظر گرفته شدند. به منظور تولید سوخچه، بذرها در اوایل فروردین ماه با تراکم 12-10 گرم در کرت هایی به ابعاد 1 مترمربع در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان کشت شدند. برای تولید نشاء، بذرها در تاریخ های اول و پانزدهم مرداد و اول شهریور در شهرستان باغ ملک در خزانه کشت شدند. رقم پری ماورا در افزایش با هر دو افزونه بیشترین عملکرد کل و قابل فروش را تولید کرد. عملکرد کل و قابل فروش در افزایش با سوخچه از افزایش با نشاء در سطح معنی دار 1درصد بیشتر بود. با به تأخیر افتادن تاریخ انتقال از اول مهرماه، درصد زودبالغی (بولتینگ) و دوقلویی سوخ کاهش ولی عملکرد قابل فروش سوخ افزایش یافت. بنا بر نتایج این بررسی برای زودرس کردن پیاز در استان خوزستان کاشت سوخچه های رقم پریماورا در تاریخ انتقال پانزدهم مهر با عملکرد قابل فروش 34/46 تن در هکتار توصیه می شود.

بام های سبز بخشی از تلاش ها برای پایدارتر ساختن شهرها و یکی از راه حل های پیشرفته برای چالش های شهری است. گسترش فیزیکی شهرها منجر به از بین رفتن طبیعت سبز شده است. بنابراین ایجاد و توسعه ی فضای سبز نقش مهمی در زندگی همه ی موجودها ازجمله انسان دارد. به همین منظور آزمایشی با عنوان بررسی تأثیر برخی از بسترهای کشت بر عملکرد گل مغربی صورتی (Oenothera speciosa Rosea) در شرایط بام سبز، به صورت فاکتوریل با استفاده از عامل های ورمی کمپوست (0، پنج و 10 درصد حجمی) و سبوس (پوست) برنج (0، 7 و 14 درصد حجمی) در قالب طرح کامل تصادفی با نه تیمار و سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که تیمار ورمی کمپوست تأثیر معنی داری بر شمار گل، میانگین گلدهی، قطر گل، قطر ساقه، حجم ریشه و وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و رطوبت خاک داشته است. همچنین در بیشتر صفات موردبررسی، اختلاف مثبت معنی داری بین تیمارهای اعمال شده و تیمار شاهد وجود داشت. در این تحقیق ورمی کمپوست 10 درصد حجمی به همراه 14درصد حجمی سبوس برنج بیش ترین تأثیر را بر ویژگی های گل مغربی صورتی داشته است. پس با توجه به نتایج کلی مشخص است که این ترکیب به عنوان بستر کشت در بام سبز برای گل مغربی توصیه می شود.