آب های سطحی شامل مقدار معینی فسفر می باشد. در شرایط طبیعی، غلظت فسفر در آب ها متعادل بوده و در حد نیاز سیستم های اکولوژیکی موجود می باشد. ولی هنگامی که ورودی فسفر به آب ها بالاتر از حد نیاز باشد، مشکل آلودگی آب ها ایجاد می شود. زیرا فسفر اضافی منجر به رشد فزآینده جلبک ها به طور گسترده شده که ایجاد پدیده یوتریفیکاسیون می کند. این پدیده سبب کاهش کیفیت آب ها می گردد که در نتیجه هزینه خالص سازی آب بطور قابل توجهی افزایش می یابد. در نتیجه تلاش هایی در جهت حذف فسفر بطور میکروبی توسط روشی بنام افزایش بیولوژیکی حذف فسفر (EBPR) صورت گرفته که فسفر حذف شده از پساب به عنوان پلی فسفات داخل سلولی در می آید. سویه های Acinetobacter به عنوان باکتری مسوول EBPR می باشد که فسفر را بصورت پلی فسفات و پلی هیدروکسی آلکانوات تحت شرایط هوازی مجتمع می کند تا در شرایط قحطی، از این ذخایر به عنوان منبع انرژی و کربن برای رشد خود استفاده کنند. در این مطالعه از روش راکتور ناپیوسته متوالی جهت بررسی حذف فسفات استفاده شد. هر راکتور از یک مخزن و یک همزن تشکیل شد و در دمای 30 oC و یک بازه زمانی 20 ساعته تنظیم گردید. این مجموعه در یک CRT (سن لجن) 14 روزه مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین تاثیر پارامترهای مختلف آزمایشگاهی از قبیل pH، سرعت همزدن، زمان جذب، دما، غلظت اولیه فسفات و دوز مصرفی فسفات مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی مشخص شد که این باکتری در شرایط اپتیمم، میزان 12-10 mg/L از فسفات را به کمتر از 0.1 mg/L کاهش می دهد.