سابقه و هدف: سیتوکراتین ها، گروهی متنوع از پروتئینهای تشکیل دهنده اسکلت سلول های اپی تلیال هستند که بدنبال تغییر نئوپلاستیک این سلول ها و بروز کارسینوم ممکن است بداخل سرم و دیگر مایعات بدن ترشح شوند. این مطالعه با هدف تعیین قدرت اندازه گیری سیتوکراتین 18 سرمی در تشخیص کارسینوم اوروتلیال انجام گرفت.مواد و روش ها: سطح سرمی سیتوکراتین 18 در 76 بیمار مبتلا به کارسینوم اوروتلیال و 58 نفر سالم اندازه گیری شد. بر اساس نتایج حاصل از بررسی های هیستوپاتولوژیک نمونه های بافتی 24 نفر در مرحله T1، 18 نفر در مرحله T2، 20 نفر در مرحله T3 و 14 نفر در مرحله T4 قرار داشتند. سطح سرمی سیتوکراتین در افراد مبتلا به کارسینوم اوروتلیال با توجه به مرحله تومور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: سطح سرمی سیتوکراتین 18 بیماران مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری نشان داد (P<0.010). بررسی تفصیلی داده ها نشان داد که این اختلاف در مورد تومورهای مرحله T1 و T2 معنی دار نمی باشد (P>0.05). با انتخاب سطح سرمی 5 نانوگرام در میلی لیتر به عنوان نقطه عطف (cut- off) حساسیت و اختصاصی بودن سیتوکراتین 18 سرمی به ترتیب معادل 57% و 78% بدست آمد. حساسیت این تومور مارکر برای مرحله (%9) T1، (%35) T2، (%91) T3 و (%100) T4 بود. حساسیت سیتوکراتین 18 برای مراحل پیشرفته تومور (T3, T4) 95% و مراحل ابتدایی آن 21% به دست آمد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سیتوکراتین 18 از ارزش تشخیصی مناسب برای تومورهای مرحله T2, T1 برخوردار نیست. بکارگیری این تومور مارکر در یک "پانل تشخیصی مرکب"، می تواند عملکرد کلینیکی آن را افزایش دهد.