پژوهنده
سال:1386 | دوره:12 | شماره:3 (پی در پی 57) |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: هر چند مطالعات متعددی در زمینه ارتباط بین آلوپسی آندروژنیک و بیماری کرونر قلب انجام گرفته است، ولی نتایج آن ها با هم هم خوانی نداشته است. علت این تناقضات، استفاده از تعریف های مختلف بیماری عروق کرونر بوده است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط طاسی مردانه با بیماری کرونر قلبی و گروه شاهد آن ها در بیمارستان قلب شهید رجایی در سال 85-1384 بود.مواد و روش ها: این تحقیق با طراحی مورد- شاهدی با مطالعه روی 200 نفر از بیماران مردی که از نظر آنژیوگرافی عروق کرونر قلب مثبت بودند (یعنی 50% انسداد در حداقل یکی از شریان های بزرگ اپیکاردیال داشتند) به عنوان گروه مورد و 200 نفر دیگر که از نظر آنژیوگرافی عروق کرونر قلب منفی بودند (یعنی انسداد در تمام شرائین کرونر آن ها کمتر از 50% بود) به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شده بودند، انجام گرفت. هر دو گروه مشابه هم انتخاب و تحت بررسی از نظر ریزش موی مردانه و طرح آن قرار گرفتند و با آماره کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفته و Odds Ratio آن ها محاسبه گردید.یافته ها: تعداد 400 نفر مرد که از گروه های مورد و شاهد با هم مشابه بودند در نظر گرفته شدند. 137 نفر (%68.5) از گروه مورد و 88 نفر (44%) از گروه شاهد مبتلا به آلوپسی آندروژنیک بودند (P<0.000). مبتلایان به بیماری عروق کرونری قلب 2.8 برابر بیش تر از گروه شاهد در مواجهه با آلوپسی آندروژنیک بودند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که خطر درگیری عروق کرونر در مردان دارای آلوپسی آندروژنیک نوع ورتکس درجه III یا بالاتر نسبت به افراد بدون آلوپسی آندروژنیک، بیش تر می باشد.

سابقه و هدف: به منظور فهم فرآیند توانمندسازی و بالا بردن ظرفیت سازمان جهت ایجاد جو تواناسازی مطالعه مولفه های توانمندسازی از دیدگاه مدیران و کارکنان ضروری است. از طرفی دیدگاه ها و پنداشت های مدیران در اتخاذ تصمیمات و اداره پرسنل و سازمان بسیار تعیین کننده است. همچنین دیدگاه های کارکنان در مورد اقدامات توانمندسازی برای آن ها در همکاری، مشارکت و رضایت شغلی آن ها تاثیرگذار است. این تحقیق به منظور بررسی دیدگاه مدیران و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نسبت به میزان برخورداری کارکنان از مولفه های توانمندسازی در سال 85-1384 به عمل آمده است.مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی پیمایشی برروی 377 نفر از مدیران و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشکده های تابعه آن که دارای وضعیت استخدامی رسمی یا پیمانی بودند صورت گرفت (92 مدیر و 285 کارمند) از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی استفاده شد و به نسبت مساوی از دانشکده ها و واحدهای تابعه نمونه ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه که دارای 35 سوال بسته پاسخ به علاوه خصوصیات دموگرافیک می باشد.یافته ها: از دیدگاه مدیران (P<0.0019) و کارکنان (P<0.0001) میزان برخورداری کارکنان دانشگاه از مولفه های توانمندسازی به میزان قابل قبول نبود و دیدگاه مدیران با دیدگاه کارکنان نیز نسبت به این مقوله متفاوت بود (P<0.001). بین دیدگاه های زنان با مردان تفاوت معنی داری وجود داشت (P<0.001) و بین سن مدیران و کارکنان با دیدگاه آنان همبستگی معنی داری مشاهده شد (P<0.023). اما بین سابقه خدمت افراد با دیدگاه آنان به لحاظ آماری همبستگی معنی داری مشاهده نشد و در نهایت بین دیدگاه های مدیران و کارکنان با درجات تحصیلی مختلف تفاوت معنی داری مشاهده شد (P<0.0001) و بین دیدگاه های مدیران و کارکنان با رشته های تحصیلی متفاوت نیز تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری: میزان برخورداری کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از مولفه های توانمندسازی از دیدگاه مدیران و کارکنان در سطح قابل قبول نمی باشد. پیشنهاد می گردد مدیران دانشگاه به توانمندی های کارکنان جهت سپردن مسوولیت به آن ها بیش تر توجه نمایند و با برنامه ریزی های خود جهت ایجاد جوتوان افزا، سعی وافر به عمل آورند تا این میزان را به سطح قابل قبول برسانند.

سابقه و هدف: در ایران، مرکزی که اطلاعات مسمومین سراسر کشور را جمع آوری نماید وجود ندارد. سرویس مسمومین بیمارستان لقمان تهران تنها مرکز دانشگاهی تهران بزرگ با قدمتی بیش از شصت و پنج سال به پذیرش بیماران مسموم پرداخته و اکثر بیماران مسموم تهران به آن ارجاع داده می شوند. هدف این مطالعه نشان دادن اپیدمیولوژی مسمومیت ها در این مرکز به عنوان الگوی تهران بزرگ در سال 1384 است.مواد و روش ها: این مطالعه به شکل مقطعی بر روی کلیه بیماران بستری نوجوان و بالغ بالای 12 سال در مجموعه مسمومین لقمان در سال 1384 انجام شد. متغیرهای تحقیق شامل نوع مسمومیت (بر اساس ICD10)، انگیزه، سن، فصل، سابقه اقدام مشابه، سابقه بیماری روانی، سابقه اعتیاد و پیش آگهی بودند.یافته ها: از مجموع 28002 بیمار مراجعه کننده به اورژانس مسمومین بیمارستان لقمان با مسمومیت حاد از اول فروردین 84 تا 29 اسفند همان سال، 12169 نفر (%43.45) در مجموعه مسمومین بستری گردیدند. مسمومیت های عمدی بیشترین علت بستری بیماران (%83.6) و مسمومیت های اتفاقی که در راس آن ها سوء مصرف مواد قرار داشت، علت بعدی بود (%16.4). مسمومیت با داروها شایع ترین علت مراجعه بیماران بود که در این میان دسته (%21.6) T42 و (%15.4) T43 شامل داروهای ضد افسردگی و بنزودیازپین ها و داروهای ضد تشنج در راس قرار داشتند. مخدرها و شبه مخدرها (%11.8) T40 در رده سوم قرار داشتند. از نظر جنسی و فصل مسمومیت تفاوت عمده ای مشاهده نگردید. مرگ در 304 نفر از مراجعین بیمار (%1.08) اتفاق افتاد که شایع ترین علت آن مسمومیت با مواد مخدر (%33.22) و سپس مسمومیت با آفت کش ها (%12.17) در راس آن فسفید آلومینیوم بود. الکل های سمی (در راس آن ها متانول) و نیز داروهای سایکوتروپ (عمدتا ضدافسردگی های سه حلقه ای) هر کدام علت فوت در %8.55 موارد بودند. %45.4 فوت شدگان سنی کمتر از 40 سال داشته و %73.35 مرد بودند.نتیجه گیری: علی رغم آن که ایران از بسیاری کشورهای غربی خودکشی کمتری دارد ولی روند خود مسموم سازی در جامعه رشد بسیار زیادتری از رشد جمعیت داشته و مسمومیت ناشی از سوء مصرف مواد الگوی جنسی مسمومین را دچار تغییر کرده است. به نظر می رسد اقدامات کشوری برای کنترل سوء مصرف مواد و آموزش مهارت های زندگی ناکافی بوده و مداخلات فوری برای حمایت بیماران و گروه های پرخطر لازم باشد. هم چنین آمار موجود نشان می دهد که با توجه به بررسی و مقایسه های انجام شده، احتمالا این بیمارستان شلوغ ترین مرکز مسمومین در دنیا می باشد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع و اهمیت دیسمنوره در زنان و دختران و اثرات آن بر کیفیت زندگی اجتماعی و فردی آنان، اقبال عمومی جهت استفاده از درمان های تکمیلی، جایگزین و گیاهی و محدود و جدید بودن درمان های موضعی، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مناستیل بر شدت دیسمنوره اولیه دانشجویان ساکن خوابگاه دانشگاه های شهر ساوه در سال 1384 انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی و دو سوکور بر روی 72 دختر مبتلا به دیسمنوره اولیه در محدوده سنی 18 تا 26 سال و مجرد دارای شرایط لازم جهت ورود به مطالعه انجام گرفت. ابتدا فرم شماره 1 در طی یک سیکل قاعدگی توسط این افراد تکمیل شد که علاوه بر پاسخ به سوالات دموگرافیک و ورزش و عوامل استرس زا و استفاده از مسکن، شدت درد خود را در اولین سیکل قاعدگی بر روی نمودار سنجش درد علامت زدند، سپس افرادی که درد خفیف داشتند (درجه 0 تا 3) از مطالعه حذف و بقیه در دو گروه متوسط (درجه 4 تا 7) و شدید (درجه 8 تا 10) قرار گرفتند. با در نظر گرفتن میزان شدت درد قاعدگی، افراد به طور تصادفی بر اساس لیست اسامی، در دو گروه دارو و دارونما قرار گرفتند. گروه دارو، یک ویال لوسیون موضعی مناستیل و گروه دارونما یک ویال مشابه ویال مناستیل دریافت نمودند تا در دو روز اول قاعدگی روزانه حداکثر سه دوز به مدت دو سیکل قاعدگی استفاده نمایند. سپس اطلاعات افراد در این دو سیکل در پرسشنامه شماره 2 تکمیل گردید و در صورت نیاز به مسکن، نوع و تعداد مسکن مصرف شده نیز ثبت شد. شدت درد قاعدگی و علایم همراه و تغییر وضعیت دیسمنوره و علایم همراه در داخل گروه ها با آماره Freedman و در بین گروه ها با آماره Mann-Whitney مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: در ارزیابی نمونه های مورد مطالعه از نظر سن، قد، وزن، وضعیت نظم قاعدگی، سطح تحصیلات و اشتغال پدر و مادر، رشته های تحصیلی و ورزش، اختلاف آماری معنی دار بین دو گروه مشاهده نشد. اگر چه شدت درد و علایم همراه قاعدگی با مصرف دارو در هر دو گروه کاهش یافت، اختلاف تغییرات شدت درد و علایم بین دو گروه به لحاظ آماری معنار دار بود (P<0.0001). مصرف مسکن و میزان خونریزی قاعدگی نیز بعد از درمان کاهش یافت و عوارض جانبی جدی نیز با مصرف مناستیل مشاهده نگردید.نتیجه گیری: مصرف مناستیل سبب کاهش دیسمنوره اولیه می شود. بررسی تاثیر بلند مدت مناستیل به مدت 6 ماه توصیه می شود.

سابقه و هدف: هر چند که الگوهای غذایی به علت مرتبط بودن با بیماری ها در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده اند، اما اطلاعات ما در زمینه این که آیا اثرات الگوهای غذایی بر روی خطر بیماری های مزمن از طریق ایجاد تغییرات در سطوح پلاسمایی بیومارکرها صورت می گیرد یا نه محدود است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط الگوهای غذایی غالب با بیومارکرهای التهابی در زنان معلم تهرانی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 486 زن 60-40 ساله از معلمان تهرانی با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و به صورت تصادفی انتخاب شدند. دریافت های غذایی افراد با استفاده از یک پرسشنامه نیمه کمی بسامد خوراک برای یک سال ارزیابی گردید. وزن و قد طبق دستورالعمل های استاندارد اندازه گیری و نمایه توده بدنی (BMI) محاسبه شد. نمونه خون سیاهرگی پس از 14-12 ساعت ناشتا بودن، جهت اندازه گیری سطح بیومارکرهای التهابی جمع آوری گردید. جهت شناسایی الگوهای غذایی غالب از روش تحلیل عاملی استفاده شد.یافته ها: پس از کنترل اثر عوامل مخدوش کننده در رگرسیون خطی چند گانه، الگوی غذایی سالم (غنی از مواردی چون میوه ها، سبزی ها، گوجه فرنگی، طیور و ماکیان) ارتباط معکوسی با سطح پلاسمایی E-selectin, (b=-0.09, P<0.01) CRP, (b=-0.07, P<0.05) و (b=-0.08, P<0.01) داشت. این ارتباط ها، پس از کنترل اثر BMI و دور کمر در مورد (b=-0.05, P<0.05) CRP و (b=-0.04, P<0.05) sVCAM-1 هنوز معنی دار بودند. برعکس، الگوی غذایی غربی (شامل مصرف بالای غلات تصفیه شده، گوشت قرمز و کره و گوشت فرآوری و ...) ارتباط مثبتی با سطح پلاسمایی (b=0.05, P<0.05) sICAM-1, (b=0.09, P<0.01) IL-6, (b=0.11, P<0.05) SAA, (b=0.08, P<0.01) و (b=0.10, P<0.01) sVCAM-1 داشت. البته پس از کنترل اثر BMI و دور کمر این ارتباط ها فقط در مورد (b=0.06, P<0.05) SAA و (b=0.07, P<0.01) IL-6 معنی دار بودند. پس از کنترل اثر عوامل مخدوش کننده (شامل نمایه BMI و دور کمر)، الگوی غذایی سنتی (شامل مصرف زیاد غلات تصفیه شده، سیب زمینی، چای و غلات کامل) ارتباط مثبت و معنی داری با سطح پلاسمایی (b=0.04, P<0.05) IL-6 داشت.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه که حاکی از ارتباط معنی دار بین الگوهای غذایی غالب و شاخص های التهابی است، تاییدی است بر این فرضیه که تاثیر الگوهای غذایی بر روی بیماری های مزمن از طریق تاثیر آن ها بر روی بیومارکرهای التهابی میانجیگری می شود.

سابقه و هدف: خارش مقاوم به درمان، به عنوان یکی از عوارض شایع پوستی در جانبازان شیمیایی مواجهه یافته با گاز خردل، از اصلی ترین شکایات این بیماران به شمار می رود که موجب صدمات روحی روانی فراوانی برای آن ها می شود. هدف از مطالعه ما بررسی مقایسه ای اثر درمانی داکسپین و هیدروکسی زین در درمان این بیماران می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی 50 نفر مصدوم شیمیایی با گاز خردل که از خارش مزمن رنج می بردند در پلی کلینیک تخصصی جانبازان شیمیایی در دانشگاه علوم پزشکی بقیه اله (عج) در مدت چهار هفته صورت گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که گروه اول (متوسط سن بیماران 42.3±5.4 سال) 10 میلی گرم داکسپین و گروه دوم (متوسط سن بیماران 41.1±6.2 سال) 25 میلی گرم هیدروکسی زین به صورت روزانه دریافت کردند. شدت خارش بیماران بر اساس پرسشنامه استاندارد و بررسی VAS تعیین گردید.یافته ها: نمره متوسط خارش در گروه دریافت کننده هیدروکسی زین قبل و پس از مصرف دارو به ترتیب 34.6±3.4 و 25.9±3.1 ارزیابی شد (P<0.001) و در گروه داکسپین به ترتیب 33.8±4.4 و 24.5±4.1 تعیین شد (P<0.001). روند بهبود خارش در دو دارو مشابه بود (P=0.245). در خصوص عوارض جانبی داروها، 18 نفر از بیماران گروه هیدروکسی زین و 11 نفر از بیماران گروه گیرنده داکسپین از عارضه خواب آلودگی شکایت داشتند (P=0.035).نتیجه گیری: هر دو دارو به میزان قابل توجهی در کاهش خارش موثر بوده اند، هر چند با توجه به عوارض جانبی کمتر، داکسپین داروی مناسب تری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: اکتینومایست گروهی از باکتری های گرم مثبت رشته ای شکل هستند که به لحاظ پاره ای از شباهت های ظاهری به قارچ ها، سالیان متمادی در قلمرو اوکاریوت ها مورد بررسی و مطالعه قرار می گرفتند. این باکتری ها در زمینه علوم پزشکی و بیوتکنولوژی اهمیت زیادی دارند، چنان که بعضی از جنس های آن قادرند بیماری های عفونی حاد و مزمنی در انسان و حیوانات ایجاد نمایند. به علاوه بعضی از انواع (استرپتومایست) توانایی تولید آنتی بیوتیک های مختلف را دارند که نوع و میزان آن در بین گونه ها بسیار متفاوت است.مواد و روش ها: پنجاه نمونه خاک از مناطق مختلف کشور جمع آوری و با استفاده از روش رقت پلیت 140 کلنی خالص با ویژگی های استرپتومایسز به دست آمد. 88 سوش از بین آن ها انتخاب و به روش کروماتوگرافی لایه نازک (TLC)، محتوای دیواره سلولی آن ها دقیقا شناسایی گردید. ابتدا اسیدهای آمینه دیواره سلولی باکتری ها هیدرولیز و توسط اتر دوپترول شستشو تا چربی ها در فاز اتری کاملا حل و جدا شوند. از عصاره های صاف شده با استفاده از لوله های مویین لکه هایی با فواصل 2 سانتی متر از هم بر روی صفحات 20×20 سانتی متری کروماتوگرافی گذاشته شد. در ابتدا و انتهای صفحه کروماتوگرافی دو لکه استاندارد قرار گرفت. در نهایت هر صفحه دارای 8 نمونه و دو لکه استاندارد گردید.یافته ها: پس از ظاهر شدن لکه ها، ایزومرهای دی آمینوپایمیلیک اسید (DAP) به رنگ سبز زیتونی متمایل به زرد با Rƒ های متغیر و سایر اسیدهای آمینه به رنگ ارغوانی نمایان گردید که از طریق مقایسه با استاندارد مورد تفسیر قرار گرفتند. به علت حضور ایزومر چپ گرد دی آمینوپایمیلیک اسید در صفحات، مشخص شد که 97% نمونه های مورد آزمایش استرپتومایسز بودند.نتیجه گیری: کموتاکسونومی روشی مناسب برای شناسایی گونه های استرپتومایسز می باشد.

سابقه و هدف: نظر به شیوع نارسایی قلبی و کاردیومیوپاتی دیلاتیو در کودکان و تحقیقات نادر در مورد تاثیر کارودیلول بر فونکسیون سیستولیک قلبی در کودکان و نیز گزارشات متفاوت از عوارض مصرف آن و به منظور تعیین تاثیر کاردیلول بر شاخص های فونکسیون سیستولیک قلبی کودکان این تحقیق روی مراجعین بیمارستان بوعلی سینا در سال 1384 انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی ازنوع دوسوکور روی تعداد 30 کودک مبتلا به نارسایی قلبی یا کاردیومیوپاتی انجام گرفت. بیماران پس از مشابه سازی از نظر سن، وزن و نوع بیماری به طور تصادفی به گروه های مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد رژیم سه دارویی دیگوکسین، فوروزماید، کاپتوپریل به همراه کارودیلول و در گروه شاهد همان سه دارو به همراه دارونما داده شد. تاثیر داروها بر تغییرات شاخص های اکوکاردیوگرافیک فونکسیون سیستولیک شامل LVEDV (LV End Diastolic Volume), LVESV (LV End Systolic Volume), LVEF (Left Ventricular Ejection Fraction) و EPSS (E Point Septal Separation)، قبل و بعد از 6 ماه با آمار t-test و Mann-Whitney مورد قضاوت آماری قرار گرفت و نیز میزان هر یک از شاخص ها در پیگیری 6 ماهه گزارش گردید.یافته ها: تعداد 14 بیمار گروه شاهد و 16 بیمار گروه کارودیلول مشابه بودند. تغییرات درصد شاخص شامل افزایش LVEF در گروه شاهد برابر 1.21±1.63 و در گروه مورد 2.69±1.92 بود (P<0.04). کاهش در شاخص EPSS در گروه شاهد معادل 1.45±1.20 و در گروه مورد (P<0.01) 2.89±1.54 و افزایش در شاخص LVESV در گروه شاهد 0.24±0.60 و در گروه مورد (P<0.02) 1.03±1.05. در شاخص LVEDV تغییر معنی داری ایجاد نشد. در هیچ یک از بیماران گروه های مورد و شاهد عوارض دارویی به وجود نیامد.نتیجه گیری: کارودیلول یک داروی موثر و کم عارضه در کودکان مبتلا به نارسایی قلبی و کاردیومیوپاتی می باشد.

سابقه و هدف: آنتی بیوتیک ها نقش مهمی را در درمان آکنه ایفا می کنند و پزشکان بر اساس تشخیص خود از میزان اثر بخشی و صرفه اقتصادی و اثرات جانبی و گاهی اوقات دارویی، بهترین آنتی بیوتیک را برای درمان انتخاب می کنند. اما مقاومت میکروبی در سال های اخیر مشکلاتی را در مسیر درمان آکنه در پی داشته است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت آنتی بیوگرام پروپیونی باکتریوم آکنه (P.acnes) در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس انجام شد.مواد و روش ها: در این طرح با استفاده از روش E-Test Antibiogram الگوی مقاومت دارویی پروپیونی باکتریوم آکنه به آنتی بیوتیک های رایج در درمان آکنه در ایران مشخص گردید. پس از نمونه برداری و کشت و خالص سازی پروپیونی باکتریوم آکنه به کمک روش کمی E-Test عدد MIC برای هشت مورد از آنتی بیوتیک های رایج در درمان آکنه برای هر بیمار به دست آمد.یافته ها: در 86 بیماری که مورد نمونه برداری قرار گرفتند، %25.6 مذکر و %74.4 مونث بودند و میانگین سنی آنها 22.8 سال بود. در نتایج حاصله 13% سویه های پروپیونی باکتریوم آکنه به اریترومایسین، %10.7 به کلیندامایسین و %7.1 به کوتریموکسازول مقاوم بودند. هیچ مورد مقاومتی نسبت به سایر آنتی بیوتیک های مورد آزمایش شامل تتراسایکلین، داکسی سایکلین، ماینوسایکلین، آمپی سیلین و سفالکسین مشاهده نشد.نتیجه گیری: به طور کلی مقاومت تک دارویی در %8.1 موارد و مقاومت چند دارویی در %10.5 سویه ها دیده شد. اما این میزان مقاومت نسبت به میزان مقاومت های ذکر شده در کتب مرجع بیماری های پوست و برخی مقالات چاپ شده در نشریات معتبر بسیار پایین تر است. آنالیز نتایج طرح بیش تر نشانگر این مهم است که عدم مصرف صحیح و مشکلات موجود در فرهنگ مصرف آنتی بیوتیک ها عامل مهمی در موارد شکست درمانی آکنه در ایران است.

سابقه و هدف: آسیب های غیرعمدی از عوامل مهم ناتوانی و مرگ و میر در کودکان که تاکنون ارتباط آن با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و وقوع آسیب های غیرعمدی در کودکان می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 3375 کودک 6 تا 10 ساله به طور تصادفی از بین مدارس ابتدایی شهر اهواز انتخاب شدند. کیفیت زندگی توسط پرسش نامه های TNO AZI child quality of life سنجیده شد. کیفت زندگی، توسط 56 جزء که متعلق به 7 زمینه (domain) اصلی بودند، تعیین شد. پرسش از والدین در مورد وقوع، علت و توصیف مختصر از آسیب در دوازده ماه قبل از زمان انجام جمع آوری اطلاعات به عمل آمد. برای تحلیل رابطه کیفیت زندگی با آسیب های غیرعمدی از رگرسیون لجستیک استفاده شد.یافته ها: میزان پاسخگویی 89% بود. میزان بروز آسیب های غیرعمدی در برابر %6.3 بود. سیر افزایش برای آسیب های غیرعمدی با کاهش سطح کیفیت زندگی دیده شد (P<0.001). میزان بروز آسیب ها برای گروه با کیفیت زندگی بسیار کم، کم، متوسط، بالا و بسیار بالا بترتیب برابر 5.0, 6.3, 7.9, 8.3 و 3.7 درصد بود. نسبت شانس تعدیل شده جهت وقوع آسیب ها در گروه با کیفیت زندگی بسیار پایین (OR=2.3)، پایین (OR=2.1)، متوسط (OR=1.7) نسبت به گروه مرجع (با کیفیت زندگی بسیار بالا) به طور معنی داری بالاتر بود. میانه کیفیت زندگی (P<0.001) و تمامی زمینه های آن (P<0.017)، به جز زمینه مربوط به انجام مستقل کارها، در گروه آسیب دیده در مقایسه با گروه بدون آسیب کمتر بود.نتیجه گیری: در این مطالعه رابطه معنی دار بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و وقوع آسیب های غیرعمدی دیده شد. ضمنا این تحقیق ایده استفاده از کیفیت زندگی به عنوان یک پیشگویی کننده را گسترش می دهد.

سابقه و هدف: بیماری های منتقله از غذا، یکی از مشکلات اصلی بهداشتی و اقتصادی در بین کشورهای صنعتی و غیرصنعتی با شیوع رو به افزایش می باشد. همچنین افزودن آنتی بیوتیک به رژیم غذایی حیوانات اهلی باعث ایجاد مقاومت دارویی در این باکتری شده که می توانند از طریق مواد غذایی به انسان منتقل شوند. در این میان مصرف مواد غذایی گوشتی آلوده به سالمونلا به عنوان اصلی ترین منبع بیماری های منتقله از غذا می باشد. این مطالعه توصیفی به منظور تعیین سروتیپ های سالمونلا در گوشت های قرمز و سفید خریداری شده به صورت بسته بندی و غیربسته بندی از مناطق مختلف تهران و ارزیابی میزان مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های جداشده، در سال 1383 انجام گرفت.مواد و روش ها: نمونه برداری به طور تصادفی از 10 واحد عرضه کننده گوشت به صورت بسته بندی و 17 واحد عرضه کننده به صورت غیربسته بندی انجام گرفت. از 133 نمونه گوشت تهیه شده، 67 نمونه مرغ و 66 نمونه گوشت قرمز بود. نمونه ها به مقدار 25 گرم وزن و در داخل 225 ml محیط غنی کننده BPW قرار داده شده و پس از هموژنیزه شدن توسط Stomacher در دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت 24 ساعت گرمادهی شند. سپس 0.1ml از محلول در داخل RV10ml ریخته و در دمای 42 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت قرار گرفت. در مرحله بعد یک لوپ از این محیط بر روی HE کشت داده شد. این محیط نیز در دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت قرار گرفت تا پرگنه های سالمونلا بر روی محیط کشت رشد کنند. جهت تعیین حساسیت، دیسک دیفیوژن طبق روش استاندارد انجام گردید.یافته ها: از مجموع 67 نمونه مرغ مورد آزمایش، 32 مورد (%47.8) و از 66 مورد گوشت قرمز، 19 مورد (%28.8) آلوده به سالمونلا بودند. سروتیپ غالب در نمونه های گوشت و مرغ (%54.9) S.thompson بود. همچنین نتایج بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها نشان داد که %90.6 از نمونه های جداشده از مرغ در مقایسه با %36.8 از نمونه های جداشده از گوشت نسبت به نالیدیکسیک اسید مقاوم بودند.نتیجه گیری: با توجه به مقاومت آنتی بیوتیکی برخی از سویه های جداشده در نمونه های مورد آزمایش، کنترل مواد غذایی از نظر انتقال سویه های پاتوژن به انسان دقت بسیار زیادی را می طلبد.

سابقه و هدف: پیشرفت های ادامه دار در مراقبت های پزشکی و تغذیه طول عمر بشر را افزایش داده است و جمعیت سالمندان را در کل جهان بیش تر کرده است. علی رغم افزایش جمعیت های مسن در خانه سالمندان ایران، تعداد کمی مطالعه درماتولوژیک در مورد آن ها وجود دارد و شیوع بیماری های پوستی در این گروه نامشخص است. لذا این تحقیق به منظور تعیین فراوانی بیماری های پوستی و عوامل مرتبط با آن انجام گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی با طراحی مقطعی بود. 2500 سالمند ساکن در مراکز نگهداری سالمندان، 456 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و توسط متخصصین پوست معاینه شدند. فراوانی انواع بیماری های پوستی و عوامل مرتبط با آن ها توسط معاینه و در صورت لزوم بررسی آزمایشگاهی بررسی شدند و شیوع بیماری های پوستی در نمونه ها تعیین و میزان واقعی در جامعه برآورد شده و نقش عوامل مرتبط با بروز آن، مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: از میان 2500 سالمند، تعداد 456 نفر بررسی شدند. تعداد 267 نفر (%58.6) از حداقل یک بیماری پوستی رنج می بردند. شایع ترین بیماری پوستی یافت شده خشکی پوست بوده و در مرتبه بعدی سبوروئیک کراتوز دست و صورت و زخم بستر قرار داشتند. دو سالمند (%0.4) مبتلا به بازال سل کارسینوما بودند و یک بیمار (%0.2) مبتلا به سارکوم کاپوزی در اندام تحتانی بودند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که بیماری های پوستی از مشکلات مطرح در گروه سالمندان بوده و خشکی پوست، شایع ترین بیماری پوستی ساکنین آسایشگاه ها در این گروه می باشد که نیازمند توجه بیش تر مسوولین آسایشگاه جهت برآورده کردن نیازهای درماتولوژیک آن ها می باشد.