پژوهش و سازندگی
سال:1383 | دوره:17 | شماره:1 (پی آیند 62) در امور دام و آبزیان |تعداد مقالات:20

به منظور بررسی وضعیت ذخائر ماهیان صخره ای و مرجانی اطراف جزیره ابوموسی اقدام  به نمونه برداری با ابزار صید تله ثابت (گرگور) شد. این جزیره با وسعتی حدود 12 کیلومتر مربع و موقعیت جغرافیایی 51°25 و 54°25 عرض شمالی و 01°55 و 54 °55 طول شرقی در آبهای خلیج فارس واقع شده است.نتایج حاصل از بررسیهای انجام شده در اطراف این جزیره، بیانگر جوان بودن نمونه ها و همچنین کم بودن میزان ذخائر آبزیان منطقه می باشد.

یک راس گوساله 2 ماهه بعد از بروز نشانه های ناراحتی سیستم گوارش مانند یبوست همراه با دفع بلغم و موکوس و عدم مفید واقع شدن درمانهای صورت گرفته، مورد کالبد گشایی قرار گرفت که در تمامی اندامهای داخلی و به طور کلی در سراسر قفسه سینه و حفره شکمی، رشدهای توموری مشاهده گردید.پس از ثبت مشخصات ظاهری و اندازه گیری ابعاد آنها برشهایی تهیه و در فرمالین 10 درصد بافر خنثی، پایدار گردید. بعد از انجام مراحل آماده سازی بافتی و تهیه بلوکهای پارافینی، مقاطعلی به ضخامت 5 میکرون تهیه و به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی گردید.

در این تحقیق، تعداد 3165 راس گوسفند کشتار شده در کشتارگاه مجتمع صنعتی گوشت فارس، از تاریخ 80.1.23 تا 81.8.30 به منظور شناسایی و تعیین میزان شیوع کرم های نواری روده باریک، مورد مطالعه قرار گرفتند. از مجموع گوسفندان بررسی شده، 148 راس (%4.68) به یک یا چند کرم نواری آلوده بودند. کرم های نواری شناسایی شده در این تحقیق عبارتند از : Moniezia expansa M benedeni Thysaniezia giardiAvitellina centripunctaStilesia globipunctata میزان آلودگی به این کرم ها به ترتیب معادل   %0.88,%2.28,%1.33,%1.07 و %0.76 بود.  

آسکاریازیس یکی از بیماریهای مهم انگلی در اسب می باشد. این بیماری در اثر آلودگی به Parascaris eqouroum به وجود می آید که در سراسر جهان تک سمی ها را آلوده می سازد. در مطالعه حاضر نمونه مدفوع یکصد راس اسب متعلق به شهر شیراز، روستاها و بخش های اطراف آن از نظر آلودگی به این انگل مورد آزمایش قرار گرفتند. %34 از اسب های آزمایش شده به انگل فوق الذکر آلوده بودند.

تنوع ژنتیکی پنج جمعیت از مرغهای بومی استانهای مازندران، اصفهان، فارس، یزد، آذربایجان غربی با استفاده از نشانگرهای RAPD مورد بررسی قرار گرفت. استخراج DNA با روش تغییر یافته استخراج نمکی (Salting out) انجام شد. تکثیر DNA ژنومی با تعداد 30 فرد از هر جمعیت و با استفاده از 10 آغازگر تصادفی 101 نوکلئوتیدی و از طریق واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) صورت گرفت. طول قطعات تکثیر یافته در آغازگرهای مختلف از 237 تا 3240 جفت باز متغییر بود. بر اساس باندهای چند شکل و بر اساس کل باندها، جمعیت های استان فارس و مازندران به ترتیب با 0.1819 و 0.1042 بیشترین فاصله ژنتیکی و جمعیت های استان فارس و اصفهان به ترتیب با 0.066 و 0.0391 کمترین فاصله ژنتیکی را داشتند. بیشترین و کمترین تنوع درون جمعیتی به ترتیب متعلق به جمعیت های استان یزد (0.208) و استان مازندارن (0.156) بودند. درخت فیلوژنی ترسیم شده بر اساس روش UPGMA، جمعیت های مرغ بومی مورد مطالعه را در دو گروه قرار داد :گروه اول شامل جمعیت های استان های اصفهان، فارس، یزد و آذربایجان غربی و گروه دوم شامل جمعیت استان مازندران بود.اگرچه در این تحقیق نشانگرهای اختصاصی برای هر جمعیت یافت نشد ولی با بررسی جایگاههای ایجاد شده بوسیله آغازگرها، در چندین جایگاه تفاوتهای محسوسی مشاهده شد، از در جایگاههای X03-5 با طول قطعه 1853 bp چهار جمعیت اصفهان، فارسٍ، یزد و آذربایجان غربی دارای فراوانی 1 و همه افراد این جمعیت ها چنین جایگاهی را داشتند ولی در جمعیت مازندران با فراونی 0.225 فقط %40 از افراد این جمعیت دارای چنین جایگاهی بودند.باتوجه به تنوع ژنتیکی پایین در درون جمعیت ها می توان با افزایش تعداد موثر جمعیت، کنترل آمیزشها برای ایجاد حداقل همخونی در هر گله و نیز ایجاد جمعیت های جداگانه با تعداد اولیه بیشتر موجب جلوگیری از کاهش تنوع ژنتیکی می شود.

مرگ سلولهای موجودات زنده به دو طریق اتفاق می افتد که عبارتند از -1 نکروز (Necrosis) -2 مرگ برنامه ریزی شده سلول (Apoptpsis). نکروز مرگ سلول از نوع تصادفی است که دراثر آن گروهی از سلولها در یک بافت از بین می روند و در مقابل در مرگ برنامه ریزی شده، سلول در اثر عوامل محرک (ویروسها و مواد شیمیائی و غیره) و یا به صورت برنامه ریزی شده (در سلولهای پیر و در سلولهای رویانی در حین مراحل طبیعی تکامل) از بین می رود(9) . مطالعات اخیر نشان داده است که مرگ برنامه ریزی شده و سلول از دو راه صورت می گیرد:-1 راه میتوکندری -2 راه گیرنده های مرگ سلولی (1). در هر دو راه با ساخته شدن ترکیبات پروتئینی به نام Bax و تاثیر این مواد بر میتوکندریها و دیگر ارگانلهای داخل سلول مثل لیزوزومها، شبکه آندوپلاسمیک و دستگاه گلژی یکسری آنزیمها به نام کاسپز (Caspas) فعال و مرگ برنامه ریزی شده (AP.) اتفاق می افتد (3). هدف ما از این تحقیق بررسی دقیق تغییرات ساختمانی لیزوزمها در زمان تماس آنها با Bax در شرایط آزمایشگاهی بود. ابتدا لیزوزمها را با کمک اولتراسانتریفوژ از کبد موشهای نژاد Spragio dawli جدا و به دو گروه تقسیم کردیم. گروه شاهد بدون تاثیر ماده ای بر آنها و گروه بیمار که بر روی آنها Bax را در زمانهای مختلف تاثیر دادیم. سپس نمونه های هر دو گروه فیکس شده و مراحل آماده کردن بافت، تهیه بلوکها، برش به وسیله اولترامیکروتوم به اندازه 50 تا 100 نانومتر و رنگ آمیزی انجام گرفت و با کمک میکروسکوپ الکترونی ترانسمیشن الیمپوس مدل H-800 با بزرگنمایی 10000-20000 تمام نمونه ها مورد مطالعه قرار داده شد و به این نتیجه رسیدیم که استفاده از ترکیبات Bax می تواند تغییراتی شامل: چروکیدگی غشا لیزوزوم ها و قطعه قطعه شدن ماده زمینه و نهایتا متلاشی شدن لیزوزومها و خروج آنزیمهای داخل لیزوزوم ها را باعث شود که به دنبال آن آنزیمهای آزاد شده می توانند باعث تخریب سلول شده و پدیده مرگ برنامه ریزی شده سلول (AP.) را تسریع کنند.

صدف دسته چاقویی با نام علمی Solen roseomaculaus یکی از گونه های دو کفه ای در خلیج فارس ودریای عمان می باشد. این نرم تن با تراکم قابل ملاحظه ای در بسترهای گلی شنی سواحل شرقی استان هرمزگان یافت می شود. زمان بلوغ و تخم ریزی این اوگنه از طریق مطالعات ماکروسکوپی و بررسی شاخص وزنی (وزن خشک به وزن تر بدن) تعیین گردید. نمونه برداری به صورت ماهانه و طی 14 ماه از سال 1379 انجام گردیده و طول قدامی – خلفی  (APM)، طول پشتی – شکمی (DVM) و وزن ( وزن کل، وزن تر توده احشایی، وزن خشک توده احشایی) مورد اندازه گیری قرار گرفت. میانگین طول قدامی خلفی 72±6 میلی متر ( بزرگترین نمونه 112 میلی متر و کوچکترین نمونه 16 میلیمتر) ، میانگین طول پشتی – شکمی 8±0.4 میلی متر ( بزرگترین 13 میلیمتر و کوچکترین 2.3 میلیمیتر) تعیین گردید. میانگین وزن کل آن  68±11 گرم اندازه گیری شد. نتایج حاصل از مطالعات در سطح ماکروسکوپی گناد و بررسی نسبت وزن خشک به تر بدن در جامعه بیانگر وجود دوره تخم ریزی از اوایل بهار تا اواخر تابستان بوده به طوری که اواسط خرداد ماه اوج تخم ریزی و روند آن تا شهریور ماه ادامه دارد و سپس تخمدانها شروع به بازسازی مجدد نموده لکن در آبان ماه نیز تخم ریزی کوتاه مدت دیگری قابل مشاهده است. گناد در ای ن صدف به صورت طولی در میان لایه بیرونی ( فیبری عضلانی) و بخش صفاتی درونی بر روی دستگاه گوارش قرار گرفته و حاوی تعداد زیادی از ساکولهای تخمدانی و بیضوی است. نسبت جنسیت (نسبت نر به ماده) در طول سال اختلاف معنی داری را در گروه های طولی مختلف نشان نداده  و معادل (F) :1.1 (M) 1 محاسبه شد (X2 = 1.7 ,a=0.05 ,df=1). طول حصول بلوغ  در این جامعه، برای نرها 46 میلیمتر و برای ماده ها 51 میلیمتر تعیین گردید.

Streptavidin (SA) پروتئینی است که توسط Streptomyces avidini ترشح شده و مرکب از چهار زیر واحد یکسان می باشد. هر کدام از این زیر واحدها با تمایل زیادی می توانند به یک ملکول بیوتین متصل شوند. در پژوهش حاضر شرایط کشت باکتری   در محیط های کشت معین (B ) و (A) و نامعین ( LB و +LB آسپاراژین)، و نیز مقدار پروتئین ترشح شده توسط آن مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا SA موجود در محیط کشت باکتری با سولفات آمونیم تغلیظ شد و سپس با استفاده از ستون –DEAE سلولز به طورنسبی خالص گردید. بررسی درجه خلوص پروتئین توسط SDS-PAGE و ایمونوبلاتینگ انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بهترین شرایط کشت در محیط LB به مدت 10 روز و دمای 32 درجه سانتیگراد می باشد و میزان SA خالص شده در این روش حدود 13 میلی گرم در لیتر بود و SA خالص شده را می توان مستقیما مورد استفاده قرار داد.

اسیدولاکتیک شکمبه بیماری متابولیکی ناشی از خوردن بیش از حد مواد کربوهیدرات با قابلیت تخمیر بالا می باشد. به منظور انجام پژوهش حاضر 5 راس گوسفند نر یکساله نژاد لری با وزن متوسط 40 کیلوگرم انتخاب گردید. سپس با استفاده از تکنیک رومینوستمی، فیستول گذاری شکمبه انجام پذیرفت. قبل از تلقیح ساکاروز به درون شکمبه ، به منظور تعیین محدوده طبیعی فراسنجه های مورد نظر (الکترولیتهای سرم خون: سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر، هماتوکریت خون، نیتروژن اوره خون pH شکمبه و میکروفلور شکمبه) ضمن ثبت علائم حیاتی خونگیری از ورید وداج و نمونه گیری از شکمبه صورت گرفت. جهت ایجاد تجربی بیماری مقدار23.15  گرم ساکاروز به ازا هر کیلو وزن بدن توزیع شده، به درون شکمبه تلقیح گردید. به منظور بررسی فراسنجه ها و فاکتورهای مذکور در ساعتهای48 ,24 ,12 ,9 ,6, 3 و 72 خونگیری از ورید وداج و نمونه گیری از شکمبه انجام پذیرفت. در خاتمه گوسفندان کالبد گشایی شده و نمونه گیری از بافت شکمبه جهت بررسی هیستوپاتولوژی صورت پذیرفت.

جهت بررسی آلودگی انگلی دستگاه گوارش پرندگان زینتی در شهرستان ارومیه از 434 قطعه پرنده شامل (210 قطعه قناری، 163 قطعه مرغ عشق ، 54 قطعه فینچ و 7 قطعه طوطی) نمونه گیری انجام شد. در این بررسی 4 نمونه مرغ عشق (%2.4) و 5 نمونه طوطی (%71.4) آلوده به تخم نماتود بودند. آلودگی به ایزوسپورا قناری در 100 قطعه قناری (%47.6) مشاهده شد. از این تعداد در 75 مورد در هر گرم مدفوع تعداد اووسیت کمتر از 20 عدد و در پرندگان تلف شده آلودگی به 650 اووسیت در هر گرم مدفوع می رسید.

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های مفیدی هستند که دردستگاه گوارش حیوانات کلونیزه شده و اثرات مفیدی بر سلامتی و رشد دام و طیور دارند. به نظر می رسد که این پروبیوتیک ها از طریق مکانیسم های خاصی بر روی بعضی از پارامترهای خون تاثیر می گذارند. به این منظور در این آزمایش، 4 سطح (0، 0.05، 0.10، و 0.15 درصد) پروبیوتیک بیوپلاس -2ب که حاوی 2 سویه باکتری Bacillus lecheniformis و Bacillus subtilis می باشد. از سن یک روزگی به جیره  جوجه های نر و ماده گوشتی از هیبرید تجاری راس (Ross) افزوده شد تا تاثیر آن بر چربی ها و گلبولهای خون سنجیده شود. گروه صفر درصد در هر دو گروه نر و ماده به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. در سنین 36 و 42 روزگی از هر گروه 6 نمونه خونی گرفته شد و در آزمایشگاه میزان کلسترول، تری گلیسیرید، LDL,HDL ، هماتوکریت، هموگلوبین ، تعداد کل گلبول های سفید، درصد ائوزینوفیل ها، هتروفیل ها، بازورفیل ها، لنفوسیت ها و منوسیت ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کلسترول خون، در جوجه های نر و ماده در اثر مصرف پروبیوتیک کاهش می یابد(P<0.05 . کل گلبولهای سفید در اثر مصرف سطوح مختلف پروبیوتیک نسبت به شاهد افزایش معنی داری را نشان داد (P<0.05). به نظر می رسد که تری گلیسرید ها HDL ,LDL، هموگلوبین، هماتوکریت و درصد ائوزینوفیل ها، هتروفیل ها، بازوفیل ها، لنفوسیت ها و منوسیت ها تحت تاثیر مصرف پروبیوتیک قرار نمی گیرند و افزایش سطوح مختلف پروبیوتیک، تاثیری بر پارامترهای فوق ندارند. از اثرات مفید پروبیوتیک می توان به کاهش کلسترول خون و تحریک سیستم ایمنی در جوجه ها و تاثیر مفید بر فرآورده های طیور از جمله تولید گوشت کم کلسترول و کاهش تلفات که در گله طیور پرورشی اشاره کرد. عدم تغییر درصد گلبول های سفید متمایز شده در این آزمایش و افزایش تعداد کل گلبول های سفید بیانگر این است که سهم همه انواع مختلف گلبول های سفید در تحریک ایمنی بدن جوجه ها پروبیوتیک خورده یکسان است.

سالمونلوز یکی از بیماریهای رایج اسب می باشد که با بی اشتهایی و شوک سپتیک همراه با اسهال یا بدون اسهال آن مشخص می گردد. عواملی چون حمل و نقل، کولیک، تغییر جیره غذائی، دهیدراتاسیون، جراحی و درمان با آنتی بیوتیکها خطر بروز این بیماری را افزایش می دهد. در این مطالعه بیماری تیفوئید ناشی از سالمونلای گروه B در اسبچه های خزر از نظر آسیب شناسی و میکروبیولوژی مورد توجه قرار گرفت. در این رویداد شماری از اسبچه های خزر بعد از نقل و انتقال از تهران به کرمان و بلعکس به علائم و نشانه های حاد این بیماری گرفتار شده و چهار راس از نوزده راس تلف گردیدند. در کالبد گشائی ضایعات ماکروسکوپیک بر بیماری تیفوئید دلالت می نمود و در آزمایش میکروبیولوژی از برخی اندامها typhimurium.S جدا گردید.Salmonella typhimurium متداول ترین سروتیپی است که نسبت به سروتیپ های دیگر ویرولانس بیشتری داشته و اسبها را در سنین مختلف مبتلا می کند. در همه اسبچه های مبتلا تب ، اسهال شدید همراه با خون، پرولایس رکتوم، عدم تمایل به غذا و آب وجود داشت و در یک مورد هم سقط جنین اتفاق افتاد. با توجه به منحصر بودن اسبچه های خزر از نظر گنجینه ژنتیکی، مطالعه اپیدمیولوژی بیماری تیفوئید در این حیونات و تشخیص بالینی آزمایشگاهی به موقع و درمان این بیماری کشنده و زئونوز لازم به نظر می رسد.

ماهی هامور معمولی و حلوا سفید از ماهیان تجارتی مهم خلیج فارس محسوب می شوند. علیرغم اهمیت این ماهیان در مورد انگلهای آنها مطالعات نسبتا کمی صورت گرفته است. به طور کلی هدف از این تحقیق، مشخص کردن میزان و شدت آلودگی ماهی هامور معمولی و حلوا سفید به انگل های کرمی بوده است. برای اینکار تعداد 80 قطعه ماهی هامور معمولی و 80 قطعه ماهی حلوا سفید تازه در چند مرحله از مهر ماه 79 تا اردیبهشت ماه 80 از بازارهای اهواز خریداری شده و به آزمایشگه منتقل شدند. سپس اندامهای مختلف هر ماهی به روشهای متداول مورد بررسی قرار گرفتند. طبق بررسی هایی که بر روی 80 عدد ماهی هامور صورت گرفت، انواع مختلف انگل های کرمی شامل ترماتود، نماتود، سستود و آکانتوسفال از اندام های مختلف این ماهی جدا گردید. بیشترین موارد و درصد آلودگی مربوط به سستودها بود که 27 درصد موارد را شامل می شد. از 80 ماهی هامون 34 مورد به انواع انگل ها آلوده بودند که میزان آلودگی به سستودها در این بین بیش از سایر انگل های کرمی بوده است. حداکثر تعداد انگل جدا شده مربوط به نماتودها بود که 44 مورد از حفره بطنی 1 ماهی جدا شده است در حالیکه حداکثر تعداد سستود جدا شده از حفره بطنی 14 مورد بوده است. در بررسی هایی که بر روی انگلهای جدا شده از این ماهی صورت گرفت انگلهای Anisakis sp. Tetrarhynchus sp., Serrasentis sp. و نوزاد Callitetrarhyrarhynchus sp شناسایی شدند. در بررسی هایی که بر روی 80 عدد ماهی حلوا سفید صورت گرفت در روده 4 ماهی (%5 موارد) آلودگی به ترماتود Azygia sp. مشاهده گردید ولی هیچگونه آلودگی به سستودها و نماتودها مشاهده نشد.

هدف از این پژوهش، بررسی آزمایشگاهی و دقیق اثرات میزان شوری آب بر چرخه زندگی، بویژه مراحل جنینی و لاروی A. urmiana می باشد. نتایج آزمایش ها در مرکز تحقیقات آرتیما آبزیان دانشگاه ارومیه نشان داد، در اوایل دوره پرورش، شوری های پایین تر (35 ppt)، سرعت بیشتری به رشد و نمو می دهند، در حالیکه بلوغ لاروها در این حالت با تاخیر همراه است و یا اصلا صورت نمی گیرد. اما، شوری های حد واسط (60 , 100 ppt)، پس از مدتی باعث رشد و نمو سریعتر لاروها شده و در شوری 100 ppt (در روز 24 پس از تفریخ) بیشترین نسبت افراد بالغ دیده می شود. شوری های بالا همانند شوری های پایین، باعث کاهش میزان رشد و نمو گردیده، از روز 12 تفریخ به بعد، هیچ جانوری در شوری 180 ppt زنده باقی نمی ماند. در واقع، همانند رشد و نمو ، و بلوغ، بیشترین میزان بقا نیز در شوری های حد واسط (60 , 100 ppt) بدست می آید. این امر نشان دهنده سازش جانور با شوری های حد واسط است. به طوری که شوری های بالا و پایین هر دو باعث وارد آمدن استرس بر جانور شده و بر رشد و نمو و قدرت حیات آن تاثیر منفی می گذارند.

اختلالات مادرزادی از مواردی است که انسان همیشه با آن مواجه بوده است. گزارش حاضر بررسی کلینیکی و پاتولوژیکی یک مورد ناهنجاری مادرزادی شکاف کام همراه عدم تشکیل استخوان پیشین و چندین مورد دیگر در استخوان کاسه سر یک گوساله هلشتاین می باشد. گوساله مزبور سه روز پس از تولد در یک گاوداری صنعتی اطراف تهران به علت پنومونی استنشاقی تلف گردید و جهت بررسی علت مرگ و موارد ناهنجاری مادرزادی به بیمارستان شماره یک دانشکده دامپزشکی ارجاع داده شد. در معاینه ظاهری عدم تشکیل فک بالا مشخص بوده به طوری که منافذ بینی بر روی لب پایین قرار داشتند. در کالبد گشایی پنومونی استنشاقی تایید گردید و موارد ناهنجاری مادرزادی مانند وجود یک شکاف ده سانتیمتری در کام، عدم تشکیل شکاف فک بالا و حباب های اشکی و تعدادی ناهنجاریهای دیگر مشاهده گردید.

پروتئین سویا یکی از مهمترین و غالب ترین پر.تئین های گیاهی است که در فرآورده های گوشتی مانند کالباس، سوسیس و همبرگر ایران استفاده می شود. جهت شناخت ترکیبات همبرگر و بهبود کیفیت آن استفاده از روش های میکروسکوپی دارای اهمیت بوده و روش های رنگ آمیزی بافتی در تباین اجزا تشکیل دهنده نقش مهمی دارند. یکی از رنگ آمیزیهایی که در آزمایشگاههای بافت شناسی معمول می باشد رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین است. در این ارتباط 80 نمونه از همبرگرهای خام منجمد از فروشگاههای مواد غذایی خریداری شد. نمونه ها در شرایط مناسب به آزمایشگاه بافت شناسی ارسال شد. سپس نمونه برداری و آزمایش بافت شناسی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین انجام گرفت. در میکروگراف های تهیه شده، بافت سویا با رنگ قرمز مشاهده شد ولی سلول های لایه پلیسادینگ با رنگ روشن و دارای تلالوی خاصی دیده شدند. مواد پروتئین داخل سلولهای کوتیلدون سویه به رنگ قرمز و جدار کربوهیدراته سلول به رنگ آبی مشاهده شدند. بافت اکسترودات سیلندری که در واقع همان سلولهای کوتیلدونی دناتوره شده می باشند رنگ قرمز تیره به خود گرفته است و با توجه ساختمان بافتی که دارد به خوبی از بافت عضلانی متمایز می گردد. در تمام نمونه های آزمایش شده بافت سویا مشاهده شد. لذا با توسل به روش های هیستولوژیکی، تشخیص سویا در همبرگر و تفکیک آن از بافت عضلانی امکان پذیر است.

جهت تعیین مقدار فیله از گوشت دلفین ماهی (Coryphaena hippurus) تعداد 100 عدد ماهی شامل 48 نر و 52 ماده از صیدگاه های مختلف در منطقه چابهار جمع آوری و عمل فیله سازی بر روی آن ها در مرکز تحقیقات شیلاتی آب های دور صورت گرفت. مشخص شد که به طور متوسط مقدار فیله استحصالی 48.98 درصد وزن کل بدن بوده و مقدار پوست، باله، استخوان و وزن سر به ترتیب برابر 7.95, 6.1, 3 و 19.2  درصد از وزن کل محاسبه  گردید. همچنین بین پارامترهای وزن کل، وزن سر، وزن فیله، وزن باله و وزن استخوان در دو جنس نر و ماده اختلاف معنی داری مشاهده گردید (P<0.1). با توجه به نتایج ثبت شده مشخص شد که گونه مذکور قابلیت مطلوبی جهت فیله سازی دارد.

این تحقیق به منظور تعیین نیاز لیزین کل مرغان تخمگذار در مرحله اوج تولید تخم مرغ از سن 26 تا 42 هفتگی انجام شد. ابتدا جیره پایه ای بر اساس ذرت – کنجاله گلوتن ذرت و کنجاله سویا که از لحاظ تمام مواد مغذی به غیر از لیزین متعدل بود ساخته شد. محتوی لیزین جیره پایه 0.58 درصد بود. مقادیر مختلف لیزین در 9 سطح (0.04، 0.08، 0.12، 0.16،0.2 ، 0.24، 0.28، 0.32 و 0.36 درصد) به این جیره پایه اضافه شد. جیره های آزمایشی به همراه جیره پایه به مدت 16 هفته در اختیار مرغان قرار داده شد. برای هر تیمار 48 مرغ در قالب طرح کاملا تصادفی متعادل با 4 تکرار در نظر گرفته شد. برای برآورد نیاز لیزین ازدو مدل خط شکسته و نمایی استفاده شد. سطوح مختلف لیزین جیره تاثیر معنی داری بر وزن تخم مرغ، مصرف غذا (P<0.01) و ضریب تبدیل غذایی (P<0.05) داشت ولی اثر سطوح مختلف لیزین جیره بر درصد تولید تخم مرغ معنی دار نبود. بر آورد نیاز لیزین بر اساس پاسخ، بازده تخم مرغ با استفاده از مدل خط شکسته و نمایی به ترتیب 648 و 710 میلیگرم در روز می باشد. بر اساس پاسخ ضریب تبدیل خوراک مقادیر روزانه نیاز لیزین با استفاده از مدل خط شکسته و نمایی به ترتیب 750 و 810 میلی گرم در روز بدست آمد. در مجموع با توجه به نتایج تحقیق حاضر نیاز لیزین مرغ تخم گذر در مرحله اوج تولید 810 میلیگرم در روزو یا 53 گرم بر کیلوگرم پروتئین جیره توصیه می شود.

تکنیک های ایمونوهیستوشیمیایی جز تکنیک های تشخیصی سریع بوده که در اغلب کشورها به عنوان یکی از ابزارهای تشخیصی دقیق بیماریهای ویروسی طیور استفاده می شود. آنفلوانزای طیور یکی از بیماریهای ویروسی خطرناک طیور است که می تواند خسارات هنگفتی به مرغداریهای صنعتی وارد نماید. در این تحقیق آزمایش های ایمونوفلورسانس غیر مستقیم (IIF1) و ایمونوپراکسیداز غیر مستقیم (IIP2) در مقایسه با روش استاندارد جداسازی ویروس در نمونه های بالینی مشکوک به آنفلوانزا و به ظاهر سالم مورد ارزیابی قرار گرفت. در ابتدا این آزمایش ها در جوجه های گوشتی با ایجاد عفونت تجربی استاندارد گردید. بافت های نای، ریه و کلیه جوجه های تلقیح شده با ویروس آنفلوانزا و نیز نمونه های بالینی مشکوک جهت جداسازی ویروس و تهیه مقاطع بافتی منجمد با استفاده از تامپون نگهدارنده OCT3 در مایع ازت انجام گردید. بعد از تهیه مقاطع بافتی منجمد آزمایش های فوق بر روی این بافت ها انجام گردید. حساسیت و ویژگی آزمایش های IIF و IIP در مقایسه با جداسازی ویروس در نمونه های تهیه شده از موارد بالینی مشکوک به ترتیب معادل 86، %81 و 93، %81 بدست آمد. همچنین ارزش پیشگویی مثبت و منفی هر کدام از آزمایش های فوق به ترتیب معادل 76، %89 و 77، %94 بود. جهت شناسایی پرندگان آلوده بین جداسازی ویروس با آزمایش های IIF و IIP توافق اساسی وجود داشت. به طوری که آنالیز کاپا (Kappa) به ترتیب معادل 92 و %95 بدست آمد. استفاده از آزمایش های ایمونوپراکسیداز غیر مستقیم برای تشخیص پادگن های تحت تیپ H9N2 در مقاطع بافتی منجمد برای اولین بار در ایران انجام شده است. با توجه به نتایج بدست آمده جهت بررسی پایش های ایمونوهیستوشیمیایی در گله های طیور استفاده از تکنیک ایمونوپراکسیداز غیر مستقیم بخصوص در مقاطع بافت کلیه توصیه می گردد.