راهبردهای آموزش (راهبردهای آموزش در علوم پزشکی)
سال:1388 | دوره:2 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

اهداف: استرس یکی از مهم ترین پدیده های زندگی در قرن حاضر است که می تواند تاثیر مهمی بر سلامت روانی و جسمانی افراد داشته باشد. بر اساس تجارب بالینی، عمده ترین مشکل دانشجویان پرستاری عوامل تنش زای محیطی است. هدف این پژوهش بررسی میزان شناخت دانشجویان پرستاری از عوامل تنش زای محیط کار بالینی بود.روش ها: این پژوهش روی 120 نفر از دانشجویان کارشناسی دو دانشکده پرستاری به اجرا درآمد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای مشتمل بر 114 سوال در خصوص میزان تنش زایی مراقبت جسمانی از بیمار، تماس های فردی با بیمار و خانواده وی، کادر آموزشی و درمانی و برخورد با عوامل محیطی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 13 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بیشترین درصد تنیدگی (100%)، مربوط به مراقبت های جسمانی از بیمار در دانشجویان ترم سوم بود که آزمون مجذور کای تفاوت معنی داری را بین ترم های مختلف نشان داد (p<0.05) .ضمنا برخورد با عوامل محیطی، تماس با کادر درمانی و آموزشی در محیط های کارورزی و تماس های فردی با بیمار و خانواده وی، عوامل تنیدگی زا را تشکیل می داد. البته از این نظر تفاوت معنی داری بین ترم های مختلف وجود نداشت.نتیجه گیری: به منظور آموزش بهتر دانشجویان پرستاری در زمینه برخورد با عوامل تنش زای محیطی، لزوم بازنگری و ارتقای سطح کیفی دروس ارایه شده احساس می شود.

اهداف: کارآموزی پرستاری در عرصه ، قلب آموزش حرفه ای پرستاری است. به منظور بهبود کیفیت آموزش بالینی، ارزیابی وضعیت این نوع کارآموزی ها ضروری به نظر می رسد؛ لذا این مطالعه با هدف تعیین مشکلات ک ارآموزی در عرصه، از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد در سال 1387 صورت گرفت.روش ها: در مطالعه ای توصیفی، مقطعی، نمونه مورد نظر شامل 6 نفر مربی آموزشی و 30 دانشجوی پرستاری سال آخر دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد به روش سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات مربوطه به وسیله پرسش نامه پژوهشگرساخته گردآوری شد و از طریق آمار توصیفی شامل توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل آزمون t بررسی گردید و با نرم فزار SPSS 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: اکثریت مربیان و دانشجویان بیان کردند که نیازی به مربی بالینی نیست و وجود مربی مشاور کافی است و نحوه نظارت مربی مشاور و کسب مهارت در اجرای فرآیند پرستاری، مشخص بودن وظایف دانشجو و مربی و اهداف کارآموزی را خوب تا عالی ارزیابی نمودند. گروه نمونه دسترسی به امکانات رفاهی، هماهنگی بین گروه پرستاری و واحدهای بهداشتی، درمانی، نداشتن زمینه علمی مناسب در بخش و پیروی از عادات نادرست حاکم بر محیط را نسبتا ضعیف تا ضعیف ارزیابی کردند.نتیجه گیری: پیاده کردن اصول عملی صحیح در کارآموزی های بالینی برای غلبه بر پیروی از عادات نادرست حاکم بر محیط، ارایه آموزش های علمی و صحیح در زمینه مراقبت از بیمار و اصلاح معیار ارزشیابی دانشجویان پیشنهاد می شود.

اهداف: از مهم ترین وظیفه امدادگران، ارایه کمک های اولیه و انتقال به موقع مجروحین و مصدومین به مراکز درمانی است. نظر به اهمیت تربیت امدادگران و آشنایی نیروهای نظامی با دوره های امدادگری، مطالعه حاضر با هدف تعیین نیاز های آموزشی امدادگران نیروی زمینی و به دنبال آن پیشنهاد الگو و برنامه آموزشی مناسب انجام شد.روش ها: در مطالعه ای میدانی، برنامه های آموزشی امدادگران در آموزشگاه های نیروهای نظامی داخل کشور، هلال احمر و چند کشور منتخب مورد بررسی قرار گرفت. این برنامه ها در غالب چک لیست برای نظرخواهی در اختیار 60 نفر از اعضای هیئت علمی، مربیان و مدیران مراکز آموزشی مرتبط و سایر افراد صاحب نظر قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 11 و آماره های توصیفی و استنباطی (آزمون t تک نمونه ای) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان ساعات ارایه شده بین بعضی از دروس در داخل و خارج کشور اختلاف زیادی داشت. همچنین تعدادی از دروس در داخل کشور تدریس می شد که در خارج کشور در سرفصل دروس برنامه های آموزشی قرار نداشت. با عنایت به وضعیت موجود و در نظر گرفتن کلیه شرایط و با استفاده از نظرات افراد با تجربه، برنامه ای آموزشی به منظور تربیت امدادگر برای دوره ای سه ماهه طراحی شد.نتیجه گیری: با توجه به شرایط ژئوپلیتیک و حساسیت فوق العاده منطقه خاورمیانه، باید نهایت تلاش در آمادگی همه جانبه نیروهای مسلح و تربیت افراد زبده یگان بهداری در رزم صورت گیرد تا به هنگام نیاز، مجروحین در اسرع وقت با استفاده از آخرین آموزه های علمی و عملی مداوا شوند.

اهداف: هدف غایی نظام تعلیم و تربیت، پرورش انسان هایی متفکر و تفکر انتقادی، یکی از شاخص ترین انواع تفکر است. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان دانشکده های فنی- مهندسی و علوم انسانی دانشگاه شیراز در سال 1387 بود. روش ها. این پژوهش از نوع توصیفی است و با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی روی 200 نفر از اعضای جامعه مورد نظر انجام شد. ابزار این پژوهش آزمون فرم "ب" مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها شامل دو بخش توصیفی و استنباطی بود و در بخش آمار استنباطی از روش تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.یافته ها: میانگین مهارت ارزشیابی در گروه فنی- مهندسی 22.88 و در گروه علوم انسانی 20.13 به دست آمد. میانگین مهارت تحلیل، در گروه فنی- مهندسی 30.73 و در گروه علوم انسانی 24.49 بود و مهارت استنباط، در گروه فنی، مهندسی 25.71 و در گروه علوم انسانی 21.39 به دست آمد.نتیجه گیری: مهارت های تفکر انتقادی در کل در هر دو گروه مورد مطالعه پایین، اما در دانشجویان فنی، مهندسی از علوم انسانی بیشتر است. علیرغم تفاوت هایی که وجود دارد، به کارگیری الگوها و روش های آموزشی متناسب با موضوعات درسی برای پرورش این مهارت ها پیشنهاد می شود.

اهداف: بسیاری از موفقیت ها یا شکست های تحصیلی، ریشه در تصورات کلی فرد نسبت به توانایی های خود در رابطه با یادگیری های آموزشگاهی دارد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های حل مساله در ارتقای مفهوم خودتحصیلی و در نتیجه در پیشرفت تحصیلی دانشجویان انجام شد.روش ها: این پژوهش شبه- آزمایشی با استفاده از دو گروه آزمایش و کنترل روی 30 نفر از دانشجویان رشته مهندسی کامپیوتر دانشگاه شیراز با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انجام شد. ابزار به کاررفته برای جمع آوری داده ها، آزمون مفهوم خودتحصیلی دلاور بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل تحلیل واریانس یک طرفه با نرم افزار SPSS 11 استفاده شد.یافته ها: در مورد اثربخشی آموزش مهارت حل مساله در پیشرفت تحصیلی، در گروه آزمایش میانگین x1=12.86و در گروه کنترل میانگین x2=10.85و t=2.31 به دست آمد. در مورد اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر مفهوم خودپنداره تحصیلی، در گروه آزمایش میانگین x1=56.26و در گروه کنترل میانگین x2=48.53 و t=9.2به دست آمد.نتیجه گیری: آموزش مهارت های حل مساله به دانشجویان، باعث توانمندی و ارتقای مفهوم خودتحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان می شود و باید در برنامه های آموزشی مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: چندین دهه است که آموزش مبتنی بر فناوری، به موسسات و دانشگاه ها وعده داده است که برای دسترسی آسان به آموزش، شرایط را بهبود می بخشد. زمانی که در وضعیت پایدار و هزینه اثربخش، مخاطبین زیادی نیازمند آموزش هستند، آموزش الکترونیکی بهترین پاسخ است. اما پس از هجوم دانشگاه ها و موسسات آموزشی برای استفاده از آموزش الکترونیکی، بسیاری از آنها دریافتند که زمان و هزینه ساخت محتوای با کیفیت عالی، در برخی مواقع بیش از مزایای آن است. در رویکرد مرسوم یادگیری الکترونیکی، تدوین محتوا، ماه های زیادی به طول می انجامد و هزینه بسیار زیادی صرف تدوین هر واحد آموزش می شود. به طوری که اغلب، در طول تدوین دوره آموزشی، مشکل و راه حل آن اهمیت خود را از دست می دهند و مشکل به طور اساسی تغییر می کند. نمونه سازی سریع یا یادگیری الکترونیکی سریع، رویکردی برای تدوین محتوای یادگیری الکترونیکی است که در جهت رفع این مشکل می کوشد. این شیوه آموزشی، اخیرا رشد قابل توجهی در دنیا داشته است.نتیجه گیری: مقاله مروری حاضر با استفاده از کلیدواژه های مناسب، کتب، منابع الکترونیکی و سایت های معتبر علمی، به جستجوی مقالات مرتبط با موضوع یادگیری الکترونیکی سریع و ارایه نتایج مطالعات جهان در این باره می پردازد و ضمن اشاره به مزایا و معایب آن، گامی در جهت معرفی بیشتر این شیوه آموزشی و به کارگیری آن توسط مدیران آموزشی در حوزه آموزش پزشکی برمی دارد.

مقدمه: آموزش باید متوجه آینده باشد و به چشم اندازهای آینده بنگرد، زیرا اگر آینده را نشناسیم و نتوانیم آن را تعریف یا ترسیم نماییم، چگونه می توانیم ورودی های جدید سازمان را برای دنیای ناشناخته فردا تربیت کرده و آماده سازیم؟ از این رو، از با اهمیت ترین مبانی برنامه ریزی آموزشی، پیش بینی و آینده نگری وقایع و فعالیت سازمان ها است. پیش بینی در چارچوب برنامه ریزی آموزشی و استراتژیک به منظور ایجاد حیات درازمدت و ترسیم افق برنامه ها، فعالیت ها و منابع در هر سازمان لازم و ضروری است. پیش بینی، شناخت محیط آتی و عوامل موثر بر آن و یافتن تهدیدها، تنگناها، موقعیت ها و فرصت های سازمان در آن محیط است. از این رو، آگاه بودن نسبت به فرصت های آتی داخل و خارج از سازمان، نقطه آغاز برنامه ریزی آموزشی است و عدم توجه به آن، محصول برنامه ریزی آموزشی را با آسیب پذیری روبه رو می سازد. این مقاله مروری به تشریح و بسط نقش پیش بینی و آینده نگری و تبیین مدل tows در برنامه ریزی استراتژیک آموزشی پرداخته است.نتیجه گیری: اگر قرار باشد که محصول برنامه های آموزشی، بر موقعیت های جدید منطبق یا مسلط شوند، چالش ها و چشم انداز آینده سازمان باید در مرحله نیازسنجی آموزشی تا حد امکان روشن و تبیین گردند.