تا کنون مدل های بسیاری برای تحلیل مسایل شهری از سوی صاحب نظران ارائه شده اند و بسیاری از آنها نیز از علوم مختلف به عاریت گرفته شده اند. مدل آنتروپی به عنوان یکی از مدل هایی که ابتدا در ترمودینامیک مطرح شد و سپس در علوم ارتباطات مورد استفاده قرار گرفت، امروزه در شهرسازی نیز جای خود را باز کرده است و در تحلیل مسایل شهری کارایی خود را اثبات کرده است. در این پژوهش سعی شده با استفاده از یک نمونه تجربی مسایل و روش های مربوط به این مدل مورد تحلیل قرار گیرد. برای این منظور، توزیع جمعیت شهرهای مرکز شهرستان در استان گیلان بین سالهای 1335 تا 1385 با استفاده از مدل آنتروپی، به منظور پی بردن به تغییرات تعادل مراکز جمعیتی این استان مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است، استقرار جمعیت در کانون ها و طبقات شهری به صورت متعادل و ناهمگون توزیع نشده است و روند تمرکزگرایی شهر اول استان با سرعت قابل توجهی در حال جریان است و شبکه شهری را از حالت نیمه متعادل در دهه های اخیر به سمت شرایط بحرانی سوق داده است. بنابراین با فراهم نمودن تسهیلات اقتصادی و اجتماعی در شهرهای کوچک و متوسط میتوان سلسله مراتب شهری بهینه را در استان ایجاد نمود.