پژوهش و سازندگی
سال:1381 | دوره:15 | شماره:1 (پی آیند 54) در زراعت و باغبانی |تعداد مقالات:21

در این تحقیق با استفاده از روش ارزیابی کمی پارامترهای رشد علل تلفات قلمه های نیمه خشبی ریشه دار شده زیتون مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این منظور قلمه های نیمه خشبی ریشه دار شده زیتون، رقم زرد را در چهار بستر ترکیب خاکی که با دو نسبت متفاوت سم کاپتان ضد عفونی شده بودند انتخاب کرده و مراحل رشد ریشه با تراکم های کم، متوسط و زیاد در دو فصل بهار و پاییز مورد مقایسه و اندازه گیری قرار گرفتند. همچنین تعداد و طول شاخه های اصلی و فرعی نهالهای جوان و قطر و طول قلمه ها هر پانزده روز در مدت آزمایش دقیقا اندازه گیری شدند و نهایتا تعداد قلمه های نیمه خشبی ریشه دار شده و نشده مشخص گردیدند و علل از بین رفتن نهالها با استفاده و مقایسه از شیوه های پارامتر رشدی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که تفاوتهای کمی مورد مقایسه در مدل تجزیه رگرسیون چند متغیره گام به گام به روش Forward دارای اختلاف معنی داری می باشند و مشخص گردید که قلمه ها قبل از اینکه بتوانند مواد غذایی را خود راسا تامین نمایند، می بایستی دارای مواد غذایی کافی (ذخیره ای) برای تغذیه ریشه و شاخساره اولیه داشته باشند. به نظر می رسد عواملی نظیر بازده فتوسنتز و مقدار ازت، کلسیم و عوامل تنظیم کننده های رشد در ایجاد شرایط مناسب برای ادامه رشد رویشی نهال های جوان ضرورت دارد.

بادام زمینی (Arachis hypogaea L.) یکی از مهمترین دانه های غذایی در میان گیاهان تیره نخود در دنیاست. قطعات رویان و محور زیر لپه دانه رست در محیط پایه MS و در حضور هورمونهای IAA1  و BA2 کشت شدند. در محیط محتوی IAA (2.5 میلی گرم در لیتر) و BA (0.25 میلی گرم در لیتر)، 100 درصد رویانهای بدون ریشه چه و لپه تولید کالوس، ریشه و جوانه های چندتایی و 10 درصد رویانهای دارای لپه بدون ریشه چه همزمان تولید ریشه، جوانه و گل نمودند. در محیط IAA (0.25 میلی گرم در لیتر) و BA (5 میلی گرم در لیتر) قطعات لپه تولید کالوس و جوانه های چندتایی نمودند (70 درصد). این جوانه ها به محیط MS فاقد هورمون واکشت شدند که منجر به تولید تعداد زیادی گیاهچه گردید.

کاج (Pinus eldarica) یکی از درختان غیر بومی ایران است که بطور وسیعی برای جنگل کاری استفاده می شود. برای بررسی نحوه سازگاری کاج با شرایط حاکم و نیز با توجه به نقش آنزیم های پراکسیداز و آمیلاز در تنش های محیطی، عکس العمل آنزیم های پراکسیداز و آمیلاز درختان کاج در جنگل کاریهای چیتگر (تهران) مورد بررسی قرار گرفت. مشاهدات نشان دادند که علی رغم اینکه درختان از نظر شرایط محیطی (خاک، رطوبت، بارندگی، آبیاری و ...) در وضعیت مشابهی قرار دارند، در بخش هایی از جنگل کاری های چیتگر (در توده های تقریبا پژمرده کاج)، در میان درختانی که از نظر رشد و سلامتی در وضعیت ضعیفی قرار داشتند (حساس به خشکی)، برخی درختان شاداب و سلامت (بردبار به خشکی) دیده می شوند. به این منظور از شاخه های هر دو نوع درختان نمونه برداری صورت گرفت. نمونه ها از نظر آنزیمهای پراکسیداز و آمیلاز با روش ژل الکتروفورز (PAGE) و اسپکتروفتومتری بررسی شدند. نتایج نشان دادند که میزان فعالیت پراکسیداز و آمیلاز درختان حساس بیشتر از درختان بردبار است. بعلاوه ثبات الگوهای ایزوآنزیمی درختان مختلف بردبار به خشکی بیشتر از درختان حساس بوده بطوریکه درختان بردبار به خشکی الگوی ثابت تری را نشان می دهند. این نتایج حاکی از وجود تفرق ژنتیکی بالا در پارک جنگلی چیتگر است که با توجه به عدم اعمال مدیریت مناسب در انتخاب بذر و نهال، امری طبیعی است.

این بررسی به منظور مشاهده تاثیر اختلاط روغن امولسیون شونده ولک در افزایش کارآیی مقادیر پایین تر قارچ کش توصیه شده تریادیمفون علیه زنگ زرد گندم، در سال زراعی 78 – 1377 در ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل انجام گرفته است. تیمارهای آزمایشی شامل؛ 1- تریادیمفون 250 گرم در هکتار، 2- تریادیمفون 500 گرم در هکتار (مقدار توصیه شده)، 3- تریادیمفون 250 گرم در هکتار + روغن ولک 0.5 درصد، 4- تریادیمفون 250 گرم در هکتار + روغن ولک 1 درصد، 5- تریادیمفون 500 گرم در هکتار + روغن ولک 0.5 درصد، 6- تریادیمفون 500 گرم در هکتار + روغن ولک 1 درصد، 7- تیمار شاهد (آب پاشی) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار بوده و هر کرت در 4 خط 6 متری کشت شده است. آلودگی مصنوعی با مایه زنی ارودیوسپورهای زنگ مخلوط شده با پودر تالک به وسیله گردپاش دستی در مرحله پنجه زنی (2/12/1378) انجام گرفت. محلول پاشی تیمارهای آزمایشی در مرحله تورم خوشه (10/1/1379) صورت پذیرفت. ارزیابی آزمایش 10 روز پس از محلول پاشی و سپس هر 10 روز یکبار تا خشک شدن برگ ها (مرحله رسیدن) با یادداشت برداری از تیپ و شدت آلودگی و رسم نمودار پیشرفت بیماری انجام شد. پس از برداشت محصول، وزن هزار دانه و عملکرد در هکتار تعیین و مورد مقایسه آماری قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد که اختلاط قارچ کش با روغن ولک موجب تاخیر در بروز علایم بیماری و افزایش چشمگیر محصول در مقایسه با شاهد شده است. تیمار 6 با میانگین وزن هزار دانه 39 گرم در گروه A، تیمارهای 5 و 2 به ترتیب با میانگین وزن هزار دانه 37.67 و 37.17 گرم در گروه AB، تیمارهای 4 و 3 (با میانگین 36.67 و 35.5 گرم) در گروه B، و دو تیمار 7 با میانگین 67.28 گرم و 1 با میانگین 28.33 گرم در گروه C قرار گرفتند. از نظر عملکرد در هکتار نیز در بین تیمارها اختلاف معنی داری در سطح 1% وجود دارد. تیمار 6 با میانگین 5.03 تن بیشترین عملکرد را داشته و در گروه A قرار گرفت. تیمار 5 با میانگین 4.86 تن در هکتار در گروه AB، تیمارهای 2، 4 و 3 به ترتیب با میانگین های 4.60، 4.46 و 4.10 تن در هکتار در گروه های BC، C و D قرار گرفتند و تیمارهای 1 و 7 با میانگین های 3.68 و 3.36 تن در هکتار کمترین عملکرد را داشته و در گروه E قرار گرفتند.

اثر تنش رطوبتی بر جوانه زنی و رشد سه گونه اسپرس (Onobrychis spp) با استفاده از محلول پلی اتیلن گلیکول 6000 با ایجاد پتانسیلهای اسمزی 2- تا 12- بار در دمای ده درجه سانتیگراد بررسی شد. کاهش پتانسیل اسمزی آب، اثرات متفاوتی بر میزان و سرعت جوانه زنی بذرها، طول ساقه چه و ریشه چه و ضریب آلومتریک نهال بوجود می آورد. این مطالعه با بررسی دو عامل گونه در سه زیر سطح و شدت پتانسیل اسمزی در 6 زیر سطح در قالب طرح فاکتوریل در پایه بلوک کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. داده ها پس از تبدیل به ریشه دوم مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و اثر تنش رطوبتی بر کلیه شاخص های ارزیابی شده بسیار معنی دار بود. بیشترین میزان جوانه زنی با متوسط 89 درصد، مربوط به گونهO.sintenisii  و حساسترین گونه به تنش در مرحله جوانه زنی با متوسط 47 درصد مربوط به گونه  O. melanotrichaبود. سرعت جوانه زنیO.sintenisii  با متوسط 38 جوانه در روز رتبه اول را کسب نمود. مقایسه میانگین ها نشان داد که طول ریشه چه و ضریب آلومتریک گونه O. melanotricha در سطح 1 درصد تفاوت معنی داری با دو گونه دیگر دارد، احتمالا این ویژگی به دلیل اندازه بذر و میزان ماده ذخیره در آن می باشد. یکی از عوامل مهم محدود کننده استقرار گیاهان مرتعی، کمبود رطوبت در زمان جوانه زنی بذر می باشد. این نوع مطالعات به شناسایی گیاهان مقاوم به خشکی کمک می نماید.

مناطق خشک و نیمه خشک جهان حدود 44.7 میلیون کیلومتر مربع را شامل میشوند. تقریبا 39 درصد از آن مناطق، نیمه خشک به حساب می آیند. بیشتر اراضی مناطق مذکور مناسب محصولات زراعی نیستند ولی مناسب برای ایجاد چراگاه هستند. اراضی شمال خراسان نیز شرایط مناطق نیمه خشک را دارند. زارعین این منطقه ترجیح می دهند که اکثر اراضی خودشان را زیر کشت گندم و جو دیم ببرند. این عمل زارعین در درازمدت باعث تخریب منابع طبیعی خواهد شد. تعیین اولویت کاربری این اراضی در کشت گندم و جو دیم، مدیریت مراتع دست کاشت (مانند یونجه دیم Medicago sativa) و گراس (Agropyron desertorum و مراتع طبیعی از نظر اقتصادی اهمیت دارد. برای تعیین مزیت نسبی تولید اقتصادی این کاربریها از نظر اقتصادی آمار سالهای 1372 تا 1377 ایستگاه تحقیقات منابع طبیعی شمال خراسان مورد استفاده قرار گرفت. بررسی تولید علوفه مراتع دست کاشت و مراتع طبیعی همه ساله و تولید علوفه و دانه گندم و جو دیم هر دو سال یک بار (سال آیش و سال کاشت) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار صورت گرفت. نتایج نشان داد که، مراتع دست کاشت یونجه دیم و گراس، از نظر اقتصادی بر دو کاربری دیگر برتری داشته و کاشت گندم و جو دیم از نظر اقتصادی بر مراتع طبیعی برتری داشت. با توجه به ساختار اجتماعی و اقتصادی منطقه، برای حفظ منابع طبیعی و توسعه پایدار کشاورزی، ایجاد مراتع دست کاشت نواری عمود بر شیب به صورت یک در میان با اراضی دیم در یک تناوب شش ساله، برای منطقه مورد بررسی و اراضی مشابه توصیه می گردد.  

در اکثر شهرهای بزرگ مشکل جمع آوری و دفع زباله وجود دارد. سوزاندن و دفن زباله به دلیل آلوده کردن هوا، خاک و آب های زیرزمینی نمی تواند راه حل اساسی مشکل باشد. به این علت که بیش از 50 درصد زباله را مواد آلی تشکیل می دهد، بنابراین تبدیل زباله به کمپوست بهترین و مناسب ترین عملی است که می توان در جهت سلامت طبیعت انجام داد. کمپوست ماده ای است هوموسی که در نتیجه تجزیه مواد آلی به صورت اکسیداسیون بیولوژیک توسط میکروارگانیسم ها در حضور رطوبت، حرارت و اکسیژن بوجود می آید. اخیرا در تهران واحد 2000 تنی تولید زباله از کمپوست کهریزک راه اندازی شده است. در این راستا خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و میکروبی (فلور قارچی) کمپوست تهیه شده در این واحد مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت و نتایج آن با شرایط بهینه تهیه کمپوست مقایسه گردید.

ریشه زایی سه رقم تجارتی گردوی ایرانی (Juglans regia L) به نامهای سانلند، چندلر و واینا، در شرایط درون شیشه ای مورد مطالعه قرار گرفت. ریزشاخه های حاصل از هر یک از این ارقام پس از قرار دادن در محیط کشت انگیزش ریشه زایی MS) دارای IBA 3 میلی گرم در لیتر( به مدت یک هفته و انتقال به محیط کشت نمو ریشه (¼ غلظت DKW مخلوط با ورمیکولیت به نسبت 1.25:1) ریشه دار شدند. ریشه زایی پس از چهار هفته مورد بررسی قرار گرفت. ارقام مورد مطالعه تفاوت معنی داری را از نظر میزان ریشه زایی نشان دادند. رقم سانلند با 90%، چندلر با 64% و واینا با 21% ریشه زایی با یکدیگر تفاوت داشتند. آنزیم پراکسیداز به عنوان یکی از مارکرهای بیوشیمیایی فرآیند ریشه زایی شناخته شده است. چند شکلی ایزوآنزیمی این آنزیم با استفاده از روش الکتروفورز افقی بر روی ژل نشاسته مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی رقم سهل ریشه زای سانلند از نظر حضور باندهای آنزیم پراکسیداز و چند شکلی آنزیمی با سایر ارقام مورد مطالعه متفاوت بود. از طرف دیگر، فعالیت آنزیم پراکسیداز در طول دوره انگیزش ریشه زایی در ارقام مورد نظر مورد بررسی قرار گرفت. میزان فعالیت این آنزیم در طول مراحل ریشه زایی، در سهل ریشه زاترین ارقام بیشتر از سایر ارقام بود. کاربرد این نتایج در ریزافزایی گردو مورد بحث قرار گرفت.

به منظور بررسی روند رشد و اثر رقابت کشت مخلوط ارقام سویا، در طول فصل زراعی 79 – 1378 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی دانشگاه تهران صورت گرفت. در این تحقیق برخی از شاخص های رشد در کشت خالص و مخلوط مورد ارزیابی قرار گرفت. طرح آماری به کار رفته آزمایش فاکتوریل بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار بود. اولین فاکتور شامل سه سطح تراکم گیاهی (20، 40 و 80 بوته در متر مربع) و فاکتور دوم شامل پنج نسبت مختلف کاشت 100%:0، 75%:25%، 50%:50%، 25%:75% و 0: 100% به ترتیب ارقام هاگ و کلارک 63 بود. نتایج نشان داد که حداکثر تولید ماده خشک و سرعت رشد محصول در تراکم 80 بوته در متر مربع و در نسبت کاشت 50% هاگ + 50% کلارک مشاهده گردید. بیشترین شاخص سطح برگ در کشت خالص کلارک و نسبت 50% هاگ + 50% کلارک حاصل گردید. به هر حال نسبت کاشت 50:50 دارای دوام سطح برگ بیشتری در اواخر فصل رویشی بود. با توجه به زودرسی و ریزش برگهای رقم هاگ، نور بیشتری به داخل کانوپی نفوذ می کند و در نتیجه رقم کلارک از این امر، به وسیله افزایش تولید و عملکرد ماده خشک بهره مند می گردد. به علاوه بیشترین میزان رشد نسبی در اوایل فصل در نسبت 50% هاگ + 50% کلارک و کشت خالص کلارک تولید گردید. همچنین حداکثر سرعت جذب خالص در کشت خالص هاگ نیز تولید شد. ولی در مقایسه با تیمارهای دیگر در اواخر فصل سریع تر کاهش یافت و نسبت سطح برگ در نسبتهای مختلف کشت مخلوط بیشتر از کشت خالص هاگ و کمتر از کشت خالص کلارک بود.

زیره سبز یکی از گیاهان مهم دارویی است که کشت آن در مناطق خشک و نیمه خشک کشور می تواند گسترش یابد. از آنجایی که عمده مساحت کشور ما همواره دچار خشکی و کم آبی می باشد، هر تحقیقی که بتواند در جهت استفاده بهینه از رطوبت باشد، مفید خواهد بود. در این مطالعه اثر تنش کم آبی بر تولید گیاه زیره سبز مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای اعمال شده شامل رطوبت های در حدود FC,FC 2.3 و FC 1.3 بودند. ویژگیهای مورد بررسی عبارت از عملکرد بذر، وزن هزار دانه، تعداد چتر در بوته، وزن اندام هوایی، وزن ریشه و نسبت وزن اندام هوایی به وزن ریشه بودند. آزمایش در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارها بر عملکرد بذر، وزن هزار دانه، تعداد چتر در بوته و وزن اندام هوایی معنی دار بوده است (α<0.01)، در حالی که بر وزن ریشه و نسبت وزن اندام هوایی به ریشه تاثیر معنی داری نداشته است. در آزمون دانکن مشخص شد که تیمار FC در ویژگیهای عملکرد بذر، وزن هزار دانه، تعداد چتر در بوته و وزن اندام هوایی بالاترین میانگین را داشته است و با تیمارهای FC 2.3 و FC1.3 تفاوت معنی دار داشت (α<0.05)، ولی تیمارهای 2.3 FC و 1.3 FC در هیچکدام از ویژگیها تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. نتایج حاصل از محاسبه ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تمامی ویژگیهای مورد مطالعه در سطح 1 درصد همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشته است. از نتایج این بررسی مشخص شد که برای حداکثر نمودن عملکرد بذر، باید رطوبت کافی در اختیار گیاه زیره سبز قرار گیرد، علیرغم آن، در زمان کمبود رطوبت گیاه مقاومت نشان داده و با حداقل رطوبت، تولید محصول خواهد نمود.

به منظور بررسی اثر تراکم و الگوی کاشت بر عملکرد و اجزای آن در ذرت هیبرید سینگل کراس 647 آزمایشی در سال 1378 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران با استفاده از طرح آماری کرتهای خرد شده نواری در چهار تکرار به اجرا در آمد. سه سطح تراکم گیاهی (70، 85 و 100 هزار بوته در هکتار) به عنوان فاکتور عمودی و چهار سطح الگوی کاشت (شامل یک سطح الگوی تک ردیفه به صورت کشت مرسوم و سه سطح الگوی دو ردیفه به ترتیب با فواصل 15، 20 و 25 سانتیمتر از یکدیگر) به عنوان فاکتور افقی به طور تصادفی در کرتهای آزمایشی قرار گرفتند. نتایج حاصله پس از برداشت نهایی نشان داد که افزایش تراکم تا 100 هزار بوته در هکتار در الگوی کشت تک ردیفه و دو ردیفه باعث افزایش عملکرد وزن خشک کل زیست توده شده و عملکرد ماده خشک کل به همراه وزن خشک دانه، تعداد دانه در ردیف، تعداد ردیف در بلال و وزن هزار دانه به طور کاملا معنی داری تحت تاثیر تیمار الگوی کاشت قرار گرفته و در غالب موارد این اختلاف معنی دار مربوط به تفاوت بین میانگین های تیماری سطح الگوی کاشت تک ردیفه با دو ردیفه بوده است. سایر سطوح الگویی کشت نسبت به یکدیگر تفاوت معنی داری نشان ندادند. لذا استفاده از الگوی کشت دو ردیفه در تراکمهای زیاد گیاهی باعث افزایش عملکرد علوفه می شود.

کشت مخلوط یعنی کاشت دو یا چند گونه که در دوره ای از چرخه رویش با یکدیگر هم زمان هستند، بطوریکه رقابت بین گونه ها آشکار شود. به منظور بررسی امکان دستیابی به عملکردهای بالاتر، کشت مخلوط ارقام سویا در طول فصل زراعی 79 – 1378 در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران صورت گرفت. در این تحقیق عملکرد و اجزا عملکرد در کشت خالص و مخلوط مورد ارزیابی قرار گرفت. طرح آماری به کار رفته آزمایش فاکتوریل در سه تکرار بود. اولین فاکتور شامل سه سطح تراکم گیاهی (20، 40 و 80 بوته در متر مربع) و فاکتور دوم شامل پنج نسبت مختلف کاشت 100%:0، 75%:25%:50%:5%:25%، 75%: و 0: 100% به ترتیب ارقام هاگ و کلارک 63 بود. نتایج نشان داد که تیمار 50%، 50% (2 ردیف هاگ + 2 ردیف کلارک) بیشترین عملکرد را تولید نمود. ارزیابی عملکرد دانه با استفاده از روش نسبت برابری زمین (LER) نشان داد که مخلوط 50% هاگ + 50% کلارک در تراکم 80 بوته در متر مربع دارای بیشترین LER معادل 1.07 برای عملکرد دانه بود. این نشان دهنده 7% افزایش کارایی استفاده از زمین برای تولید دانه در سیستم کشت مخلوط می باشد. تعداد غلاف در گیاه تحت تاثیر تراکم قرار گرفت و با افزایش تراکم، کاهش یافت. تعداد دانه در غلاف و وزن هزار دانه تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفت.

گیاهان جنس هیوسیاموس (بذرالبنج) به لحاظ اینکه منبع اصلی تروپان آلکالوییدها به شمار می روند، از لحاظ دارویی دارای اهمیت زیادی می باشند. گونه های مختلف این جنس در مناطق مختلف ایران می روید که از جمله آنها گونه بذرالبنج ترکمنی با نام علمی Hyoscyamus turcomanicus pojark. بوده که بومی ایران است اما تاکنون مورد بررسی مورفولوژی و فیتوشیمیایی قرار نگرفته است. بدین منظور در سالهای 78 – 1377 این گیاه در حاشیه جاده آلاشت به چرات در استان مازندران جمع آوری گردید و بعد از شناسایی و تعیین نام علمی گیاه، خصوصیات مورفولوژی و فیتوشیمیایی آن مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام آزمایشات ماکروسکوپی، میکروسکوپی و بررسیهای شیمیایی مقدماتی بر روی اندام هوایی گیاه، ترکیبهای تروپان آلکالوییدها (آتروپین و اسکوپولامین) جداسازی و به کمک روشهای کروماتوگرافی لایه نازک، طیف ماورا بنفش، طیف مادن قرمز، و طیف رزونانس مغناطیس هسته پروتون مورد شناسایی قرار گرفت. همچنین تعیین مقدار آلکالوئید به کمک روشهای تیتریمتری و اسپکتروفتومتری انجام پذیرفت. در بررسی مورفولوژی مشخص شد که گیاهی است علفی، پوشیده از کرکهای کوتاه، ساقه منفرد، برگهای قاعده ای تخم مرغی، گل آذین خوشه ای، کاسه گل استکانی و جام گل درشت به رنگ زرد تا بنفش با رگه های ارغوانی تیره، میوه کپسول بیضوی و دانه کلیوی با تزئینات مشبک. در آزمایشات میکروسکوپی، برگ مثل سایر گونه های دیگر دارای روزنه های هوایی نوع آنیزوستیک، کریستالهای مکعبی اگزالات کلسیم و استثنائا کریستالهای ستاره ای که کمتر در گونه های دیگر مشاهده می شود و تارهای غیر ترشحی چند سلولی می باشد. در بررسیهای شیمیایی مقدماتی انجام شده بر روی گیاه مشخص گردید که گیاه علاوه بر آلکالویید حاوی استروئید، تری ترپنویید، فلاونوئید و تانن می باشد. در بررسیهای کیفی بر روی آلکالوییدهای تروپان وجود آنها با استفاده از واکنش اختصاصی ویتالی و روش کروماتوگرافی لایه نازک در اندام هوایی گیاه ابتدا به اثبات رسید و سپس دو آلکالویید مهم آتروپین و اسکوپولامین جداسازی و استخراج گردید و توسط طیفهای H-NMR,IR,UV نسبت به استاندارد شناسایی شد. در بررسیهای تعیین مقدار تروپان آلکالوییدها، درصد آنها بر اساس هیوسیامین با روش تیتریمتری 0.053 درصد و با روش اسپکترومتری 0.046 درصد تعیین گردید. با توجه به نتایج این تحقیق مشخص گردید که گیاه مورد بررسی نسبت به گونه های دیگر حاوی مقدار کمتری از آلکالوییدهای آتروپین و اسکوپولامین است و در صورت فراهم نمودن شرایط رشد مناسب ممکن است بتواند نمونه مناسبی برای انجام تحقیقات وسیع تر به منظور استفاده صنعتی برای استخراج آلکالویید مورد نظر باشد.

هدف از انجام این طرح بررسی ترکیب پذیری عمومی و خصوصی ارقام سرداری، نوید، رشید، سبلان، فلات و نحوه عمل ژن کنترل کننده مقاومت در آنها می باشد. بدین منظور والدین و تلاقیهای یک طرفه آنها در قالب طرح دی آلل مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه گریفینگ نشان دهنده تاثیر همزمان ژنهایی با اثرات افزایشی و غیرافزایشی بود. رقم فلات با کمترین ترکیب پذیری عمومی بیشترین مقاومت و رقم سرداری با بیشترین ترکیب پذیری عمومی کمترین مقاومت را نشان دادند. هیبرید نوید × سبلان بالاترین مقاومت را نشان داد ولی دارای ترکیب پذیری خصوصی پایینی بود. هیبریدهای نوید × فلات، سبلان × فلات و سرداری در فلات با دارا بودن ترکیب پذیری خصوصی بالا مقاومت پایینی داشتند. نتایج نشان داد که برای انتقال مقاومت روش انتخاب بهتر از دو رگ گیری می باشد. تجزیه به وسیله روش هیمن نشان داد که کنترل مقاومت توسط یک ژن مغلوب صورت می گیرد و نحوه عمل آللها نسبت به هم به صورت فوق غالبیت است.

در بررسی اخیر ابتدا حضور باکتری Bacillus subtilis به عنوان یک باکتری کمک کننده تشکیل میکوریز در ریزوسفر گیاه پسته بررسی شد و سپس میانکنش Bacillus subtilis و قارچهای میکوریزی آربوسکولار بر روی رشد گیاه پسته و تغذیه معدنی آن در یک آزمایش گلخانه ای مورد مطالعه قرار گرفت. تلقیح میکروبی گیاه پسته در این آزمایش شامل قارچهای (VAM) و یک ریزوباکتری (Bacillus subtilis) بود. این ریزوباکتری ایجاد همزیستی بین گیاه پسته و قارچهای VAM را تحریک نموده به طوریکه در حضور باکتری مذکور درصد آغشتگی ریشه به VAM به طور معنی داری افزایش یافت. تلقیح توام باکتری و قارچهای VAM بر رشد گیاه پسته و جذب عناصر نیتروژن و فسفر نیز توسط گیاه اثر تحریک کنندگی داشت. وزن خشک اندام هوایی با تلقیح توام باکتری و قارچ نسبت به گیاهانی که تنها قارچ در اختیار داشتند 13% افزایش نشان داد. این نتایج نشان می دهد که میانکنش مثبتی بین این باکتری و قارچهای VAM در ریزوسفر گیاه پسته وجود دارد. لذا با توجه به اثر این باکتری در افزایش رشد و بهبود تغذیه معدنی گیاه پسته در طی همزیستی با VAM بهره گیری از آن توصیه می شود.

چهار روش مایه زنی قارچ Fusarium moniliforme (با روش های ایجاد زخم در بلال، تزریق در کانال بلال، خلال دندان و اسپورپاسی کاکل) به اضافه شاهد به عنوان کنترل در تعیین حساسیت سه لاین اوپک – 2 نسبت به پوسیدگی بلال با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی با آرایش اسپلیت پلات (روش ها به عنوان کرت اصلی و لاین ها کرت فرعی) در سه تکرار در سال 1376 مورد مقایسه قرار گرفتند. بررسی نتایج حاصل نشان داد که اثر روش های مایه زنی برای دو معیار درصد آلودگی و شدت بیماری با احتمال 1% معنی دار می باشد در حالیکه اختلاف بین لاین ها فقط برای شدت بیماری با احتمال 1% معنی دار بود. مقایسه روش ها و اثر متقابل روش ها و لاین ها نشان داد که شدت بیماری، معیار مناسب تری نسبت به درصد آلودگی برای تفکیک ژرم پلاسم های حساس در تعیین روش موثر مایه زنی می باشد. در بین روش های مورد بررسی، روش ایجاد زخم در بلال از نظر ایجاد بیشترین میزان شدت بیماری و شناسایی حساسیت لاین ها نسبت به بیماری از سه روش دیگر مناسب تر بود.

جنس لاله سرنگون متعلق به خانواده لاله می باشد که حدودا شامل 100 گونه است که در نواحی گرمسیری نیمکره شمالی پراکنده شده اند. ایران دومین مرکز تنوع و تکامل این جنس می باشد. در این تحقیق مهمترین صفات مورفولوژیکی زیر جنس های مختلف لاله سرنگون به کمک میکروسکوپ نوری و الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند. مورفولوژی پیاز، ساقه، گل آذین، گل، نکتاری، خامه و کلاله مادگی، پرچم و میله آن، دانه گرده، میوه و بذر به عنوان صفات کلیدی و خوب در این جنس تشخیص داده شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که این صفات نقش مهمی در تاکسونومی جنس در سطوح زیرجنس، سکسیون، گروه و گاهی گونه دارند.

اثرات غلظتهای مختلف کلرورسدیم (0، 25، 50، 100، 200، 400 میلی مولار NaCl) بر رویش رویان بدون ریشه چه پنبه رقم ساحل، پروتئین، لیپید و فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز پس از 2 و 4 هفته از کشت در محیط MS حاوی IAA (5 mg/lit) و BA (0.25 mg/lit) بررسی شد. میزان رویش پنبه در تمامی تیمارها 100% با بیشترین میزان رشد رویان در غلظتهای صفر تا 100 mM کلرورسدیم، رشد محور زیر لپه در غلظتهای صفر تا 50 mM، بیشترین میزان ریشه زایی پس از دو هفته در غلظت 50 mM و پس از چهار هفته در غلظت 25 mM کلرورسدیم مشاهده شد. رشد لپه ها، در غلظت 25 mM و رشد جوانه انتهایی و تولید برگ فقط در دو تیمار 25 و 50 mM و پس از چهار هفته صورت گرفت. بیشترین مقدار پروتئین در تیمار بدون نمک و بیشترین فعالیت پراکسیداز در غلظت 200 mM سنجیده شد، اما فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز در مقایسه با شاهد با افزایش میزان نمک کاهش نشان داد. هدف از این آزمایش بررسی تاثیر هورمون بر افزایش مقاومت به نمک یا اثر روی اندام زایی به ویژه ریشه زایی می باشد.

برای کاهش اثرات محیطی و اقتصادی فرسایش خاک ناشی از سو مدیریت در استفاده از اراضی، تحقیق حاضر در سیاهرود، یکی از زیرحوزه های آبخیز دماوند، صورت گرفت. بهینه سازی مدیریت فرسایش یکی از راه کارهای مناسب در حفاظت خاک است. این امر مدیر حوزه را قادر به انتخاب بهترین سناریوی کاربری اراضی در بین ترکیبات مختلف متغیرها می نماید. نتایج حاصل از کاربست مدل برآورد رسوب که به کمک MUSLE و SPANS-GIS انجام شد، به همراه درآمد خالص در هر یک از واحدهای استفاده از اراضی، به عنوان ورودی مورد استفاده قرار گرفت. هدف اصلی در این تحقیق، حداقل نمودن میزان رسوبدهی و حداکثر نمودن درآمدها در هر یک از واحدهای استفاده از اراضی بود. بدین منظور روش برنامه ریزی خطی چند هدفی مورد استفاده قرار گرفت. استفاده از برنامه ریزی خطی چند هدفی به روش سیمپلکس را می توان به منظور تعیین دقیق راه حل نهایی با حرکت ریاضی از یک نقطه غیر ترجیحی به نقاط مجاور، در بین نقاط حد و بدون تغییر صورت مساله از شکل چند هدفی به یک هدفی، چنانکه در روشهای وزنی و محدود صورت می گیرد، مورد استفاده قرار داد. نتایج بدست آمده نشان داد که چنانچه هیچگونه تغییری در عملیات حفاظتی انجام نشود، روند بهینه سازی مدیریت فرسایش خاک، اراضی دیم را به مرتع تخصیص داده و تغییراتی در دیگر استفاده ها پیشنهاد می دهد. پس از اجرای مدل، مشخص شد که رسوبدهی سالانه زیر حوزه 2420 تن (5%) کاهش و درآمد خالص 3.99 میلیارد ریال (134%) افزایش می یابد.

بذرهای گیاه رازیانه (Foeniculum vulgare Mill. ssp. capillaceum) از شش منطقه مختلف ایران (یزد، سنندج، مریوان، همدان، قزوین و سمنان) جمع آوری گردیدند و روغن های اسانسی آنها به دو روش مختلف تقطیر با بخار آب و تقطیر با آب بدست آمدند. راندمان اسانس گیری بر اساس وزن خشک بذور در 1.38% (منطقه همدان) تا 2.56% (منطقه مریوان) متغیر می باشد. به منظور شناسایی کمی و کیفی ترکیبات متشکله، اسانس های حاصل، به دستگاه گاز کروماتوگراف مویی تزریق گردیده و در هر یک از آنها تعداد هیجده ترکیب تشخیص داده شدند که تقریبا تمام وزن اسانس ها را در برمی گیرند. به دلیل تشابه کامل شمای کلی کروماتوگرام های حاصل مشخص گردید که روش اسانس گیری تنها بر کمیت اسانس اثر داشته و بر روی کیفیت آن موثر نیست و لذا، تنها یکی از اسانس ها به دستگاه گاز کروماتوگراف متصل به طیف سنج جرمی تزریق گردید. در میان هیجده ترکیب شناسایی شده، به ترتیب ترکیبات (ای) – آنتول (%77.5 – 62.1)، آلفافنچون (%14.4 – 8.8) و متیل چاویکول (%5.5 – 2.5) بیشترین غلظت را به خود اختصاص می دهند.

متخصصان زراعت معتقد هستند که کاهش نفوذ نور به داخل تاج پوشش گیاهی ممکن است موجب کاهش عملکرد گیاهان زراعی شود. در واقع اگر یک گیاه بخواهد از نور خورشید به طور کارآمدتری استفاده کند، بایستی حداکثر آن را جذب نماید. بنابراین هر عاملی که جذب نور را افزایش دهد، موجب افزایش عملکرد گیاه خواهد شد. در این تحقیق، رابطه بین درصد نفوذ نور در داخل تاج پوشش گیاهی با شاخص های فیزیولوژیک موثر بر روی رشد و عملکرد شامل NAR, CGR, LAI، در تراکم های مختلف 3 رقم هیبرید ذرت در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شده است. این بررسی شامل 9 تیمار به صورت ترکیبی از هیبرید و تراکم های مختلف بود. بطور کلی، در کلیه تیمارها، زمانی که CGR در حداکثر میزان خود بود، میزان LAI نیز در بیشترین حد خود قرار داشت، بنابراین نفوذ نور به داخل تاج پوشش گیاهی در کمترین میزان خود بود. بیشترین میزان CGR و NAR مربوط به هیبرید SC 711 در تراکم 75000 بوته در هکتار و کمترین آن به همین هیبرید در تراکم 95000 بوته در هکتار بود. آنالیز واریانس عملکرد دانه برای سه گروه ذرت در سه تراکم مختلف نیز نشان داد که هیبریدهای SC711 و DC370 به ترتیب در تراکم های 95000 و 105000 بوته در هکتار دارای کمترین و بیشترین میزان عملکرد هستند.