پژوهش و سازندگی
سال:1387 | دوره:21 | شماره:3 (پی آیند 80) در امور دام و آبزیان |تعداد مقالات:27

در دی ماه سال 1384 در گوسفندان یک گله کوچک 75 راسی واقع مزرعه دانشکده کشاورزی بیماری گری با علایم خارش شدید، ریزش پشم و هیپرکراتوز بروز نمود. به منظور تشخیص قطعی آلودگی از تعداد 10 راس گوسفند با ضایعات شدید پوستی از نواحی سر، سینه و شکم نمونه های پوستی تهیه شد. همچنین جهت وضعیت کم خونی گوسفندان نمونه های خون واجد ماده ضد انقعاد EDTA تهیه گردید. نمونه های پوستی با استفاده از محلول هیدروکسید پتاسیم 10% شفاف شدند و آنگاه با استفاده از میکروسکوپ نوری آلودگی نمونه ها به مایت و قارچ مورد مطالعه قرار گرفتند. در نمونه های پوستی تهیه شده از ناحیه سر مایت S.scabiei و از نمونه های تهیه شده از ناحیه سینه و شکم مایت P.ovis مشاهده گردید. در بررسی هماتولوژی نمونه های خون، میزان VPC اکثریت گوسفندان آلوده پایین تر از حد نرمال بودند، همچنین ائوزینوفیلی مختصری در تعدادی از نمونه ها مشاهده گردید.

به منظور بررسی تاثیرات سطوح مختلف تعادل کاتیون – آنیون جیره های غذایی دوره رشدی بر عملکرد، خصوصیات کیفی لاشه، درصد ماندگاری، شاخص تولید و رطوبت بستر، آزمایشی با تعداد 560 قطعه جوجه گوشتی از سویه تجارتی راس انجام شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا گردید و از 7 تیمار و 4 تکرار استفاده شد. سطوح تعادل کاتیون – آنیون در جیره های غذایی (تیمارهای آزمایشی) به تربیت 150، 175، 200، 225، 250، 275، 300 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره بود. نتایج آزمایش نشان داد که تفاوت معنی داری در خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و وزن بدن در 42 روزگی در بین تیمارها وجود نداشت. از نظر افزایش وزن روزانه، بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری وجود داشت که در این مورد بالاترین و پایین ترین افزایش وزن روزانه به ترتیب مربوط به تیمارهای 200 و 150 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره بود (P<0.05). درصد لاشه، ران، سینه، کبد، کلیه و چربی شکمی جوجه های گوشتی در بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری را نشان نداد. رطوبت بستر تیمار 250 و 300 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره در سن 35 روزگی از سایر تیمارها به طور معنی داری بالاتر بود (P<0.05). اما در سن 42 روزگی تفاوت معنی داری در رطوبت بستر در بین تیمارها مشاهده نشد. با وجود بهبود شاخص تولید درسطح 200 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره، تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. درصد ماندگاری نیز تفاوت معنی داری نشان نداد. با توجه به نتایج، استفاده از تعادل کاتیون – آنیون 200 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره سبب بهبود سرعت رشد و در نتیجه کاهش هزینه خوراک مصرفی برای هر کیلوگرم وزن شد.

شناسایی و برآورد زیتوده پایای جلبک های دریایی مهم و اقتصادی سواحل استان سیستان و بلوچستان در محدوده ساحلی حدود 300 کیلومتر، از منطقه گواتر با موقعیت جغرافیایی ( 25o19' Nو 60o30' E) تا منطقه میدانی با موقعیت جغرافیایی (25o24' N و 59o5' E) از مهر ماه 1381 تا شهریور 1382 در مدت یک سال صورت گرفت. نمونه برداری به طور ماهانه بوسیله کوادرات 50×50 سانتیمتر بصورت تصادفی و برداشت کلیه گونه های واقع در داخل ترانسکت های تعیین شده در محدوده بین جزر و مدی هر منطقه صورت گرفت. گونه های اقتصادی و صنعتی بدست آمده در این طرح شامل یک جنس از آلژینوفیت ها و 7 گونه از آگاروفیت ها و یک گونه از کاراگینوفیت ها می باشد. مقدار کلی آلژینوفیت ها، آگاروفیت ها و کاراگینوفیت ها به ترتیب 206740.1 و  1073273.0و 193588.9 کیلوگرم وزن تر سالانه در سطح کل و میانگین ماهانه آنها نیز به ترتیب، 17228.3، 89439.4 و 16132.4 کیلوگرم وزن تر در سطح کل منطقه (107.5 هکتار) بدست آمد. میزان زیتوده آنها نیز به ترتیت 1923.2،  9984و 1801 کیلوگرم وزن تر در هکتار بود. از آلژینوفیت های یافت شده در این منطقه می توان به خانواده Sargassaceae، از آگاروفیت ها خانواده Gracilariaceae و خانواده Gelidiaceae و از کاراگینوفیت ها نیز به خانواده Hypneaceae اشاره نمود.

Odontobuthus odontorus از عقرب های خانواده بوتیده بوده که به طور وسیعی در استان های جنوبی ایران پراکنده شده که تاکنون صید گردیده است. در این تحقیق میزان الکترولیت های سدیم، پتاسیم، کلسیم و مس موجود در همولنف در دماهای متفاوت بررسی گردیده است. برای هر کدام از الکترولیت های ذکر شده به ترتیب مقادیر 280.41، 6.85، 10.82 و 31.82 میلی اکی والان گرم/لیتر بدست آمد. تجزیه و تحلیل آماری یافته ها با در نظر گرفتن دمای محیط و جنسیت جانور نشان داد که تغییرات دمای محیط بر روی میزان الکترولیت های اثر معنی داری دارد (P<0.001) در حالیکه جنسیت از این نظر معنی دار نیست.در مقابله با افزایش دمای محیط فشار اسمزی همولنف افزایش می یابد و از مهم ترین الکترولیت ها در این زمینه سدیم می باشد. دمای کشنده و میزان از دست دادن آب بدن در عقرب ها کاملا در پاسخ به گرما و شرایط خشک بیابان می باشد.

ساردین سند یکی از گونه های مهم تجاری ماهیان سطح زی ریز در آب های ساحلی بندر جاسک می باشد. برخی از ویژگی های پویایی جمعیت این ماهی از آبان 1380 تا آذر 1381 مورد مطالعه قرار گرفت. پارامتر های رشد L¥ و K برای این گونه به ترتیب19.5 سانتی متر و 1.18 (بر سال) تخمین زده شدند. حداقل و حداکثر طول کل به ترتیب 62 و 188 میلی متر ثبت شدند. to این ماهی برابر با -0.15 و بیشینه سن آن 2.5 سال محاسبه شد. معادله رشد وان برتا لانفی برای این گونه به صورت )(L(t=19.5(1-exp(-1.18(t-(-0.15) بدست آمد. مقدار مرگ و میر کل (Z) با ضریب اطمینان 99 درصد به طور متوسط 3.92 (بر سال) محاسبه گردید. مرگ و میر طبیعی (M) و مرگ و میر صیادی (F) به ترتیب 1.14 (بر سال) و 2.78 (بر سال) و ضریب بهره برداری (E) این ماهی 0.71 تعیین گردید. در مجموع چهار گروه همزاد با میانگین طولی 73، 99، 136 و 169 میلی متر در طی یک سال تشخیص داده شد. بیشینه بازگشت شیلاتی در ماه مرداد و به مقدار 28.52 درصد بود. رابطه طول کل – وزن کل برای این ماهی به صورت W=0.00001L2.9524 بدست آمد.

این مطالعه از بهار سال 1382 تا بهار سال 1383 در روستاهای صالح آباد شهرستان تربت جام (استان خراسان جنوبی) بر روی 400 راس گوسفند و 350 راس بز، به تفکیک از مناطق کوهستانی و دشت در منطقه، انجام شد. میزان شیوع آلودگی کنه های سخت (ایکسودیده) در 10 گله از 7 روستا 12.4 درصد بود که توزیع فراوانی در بین گوسفند و بز به ترتیب 14.5 درصد و 10 درصد تعیین گردید. کل تعداد کنه جدا شده از گوسفند و بز به ترتیب 1200 و 525 عدد بود که میانگین تعداد آنها به هر راس گوسفند و بز 3 عدد و 1.5 عدد تعیین گردید. بیشترین میزان آلودگی کنه سخت در ناحیه دمبه گوسفند (64.5 درصد) و دو بز (79.5 درصد) و کمترین میزان آلودگی در ناحیه سر (گوش و گردن) گوسفند (33.5 درصد) و بز ( 20.5درصد) مشاهده گردید با توجه به رده سنی و جنس دام های ردیاب، بیشترین میزان آلودگی کنه سخت در میش (45.9 درصد) و بز ماده (37.9 درصد) وجود داشت، در حالی که کمترین میزان آلودگی کنه های ایکسودیده در قوچ (26.31 درصد) و بز نر (21.9 درصد) دیده شد. در مطالعه آزمایشگاهی، فون انگلی کنه های صحرایی در گوسفند شامل گونه های Hyalomaasiaticum asiaticum (2.1 درصد)، H.marginatum (80 درصد)، Rhipicephalus sanguineus  (15 درصد)، Haemaphysalis inermis (1.9 درصد) و Boophilus annulatus (1 درصد) بود. در بز نیز 3 جنس هیالوما (82.1 درصد)، ایپی سفالوس (15 درصد) و همافیزالیس (1.9 درصد) با تنوع گونه ای (4 گونه) H.marginatum (65 درصد)، Rhipicephalus sanguineus ( 25درصد)، Hyalomaasiaticumasiaticum (5.2 درصد)، Haemaphysalis inermis  (4.8 درصد) شناسایی شدند. در این ناحیه از کشور، آلودگی فعال با کنه سخت در نشخوارکنندگان کوچک به طور نسبی در فصول مختلف سال دیده شد.

در این تحقیق تغییرات سالانه جمعیت، چرخه تولیدمثلی و پراکنش کرم پرتار Hypania invalida، طی یک سال (1383-84) به صورت فصلی در اعماق 5، 15 و 30 متری ساحل نور بررسی گردید. نتایج نشان داد که به غیر از فصل بهار، با افزایش عمق، افزایش درصد مواد آلی و کاهش درصد شن تراکم و زی توده این کرم کاهش می یابد. حداکثر تراکم و زی توده در عمق 30 متری فصل بهار به ترتیب با میانگین 1196.30±105.29 عدد و 1076.67±94.76 میلی گرم در متر مربع به دست آمد. در بررسی فصلی نیز بیشترین تراکم و زی توده در بهار و کمترین در تابستان دیده شد. ماده های تخم دار این کرم در 5 ماه از سال دیده شدند (اسفند تا تیر) اما اوج تولیدمثل آن در ماه های فروردین و اسفند بوده است. بیشترین قطر تخمک به طور میانگین در فروردین ماه به قطر 154 میکرومتر به دست آمد و تعداد تخم مولدین بین 40 تا 76 عدد دیده شد.

بلوتانگ بیماری عفونی و غیر مسری نشخوار کنندگان است که به وسیله حشرات قابل انتقال می باشد. این بیماری در لیست A بیماری های OIE طبقه بندی می شود و تهدیدی است برای تجارت جهانی و انتقال دام و فراورده های دامی در این مطالعه جهت تشخیص آنتی بادی ویروس بلوتانگ در گوسفند و بز استان اصفهان تحقیقی در سال 85-1384 در چهار فصل و 3 منطقه اکولوژیکی انجام گرفت. نمونه های خون به طور تصادفی از 7 شهرستان، 109 گله و 874 گوسفند و بز اخذ شد. برای بررسی آنتی بادی اختصاصی بلوتانگ نمونه های سرمی با آزمون الیزای رقابتی مورد بررسی قرار گرفتند. از 784 نمونه سرمی اخذ شده 451 نمونه (%51.6) مثبت ارزیابی شد همچنین از 109 گله نمونه گیری شده 91 (83.5%) گله از نظر سرمی مثبت ارزیابی شدند که میزان شیوع بیماری در گله ها از %36.2 تا %100 متغیر بود. از 504 نمونه سرم گوسفند و 370 نمونه سرم بز مورد آزمایش به ترتیب %53.37 و %49.19 مثبت ارزیابی شدند. بیشترین میزان موارد مثبت در فصل بهار مشاهده شد. میزان شیوع در شهرهای مورد بررسی بسیار متغیر بود. در بین مناطق مختلف اکولوژیک اختلاف معنی داری وجود نداشت همچنین اختلاف معنی داری بین گونه (گوسفند و بز) جنس نر و ماده و سنین مختلف مشاهده نشد. بلوتانگ قبلا در قسمت مرکزی ایران گزارش نشده بود و این مطالعه اولین بررسی سرولوژیکی در این ناحیه می باشد. نتایج موید آن است که ویروس بلوتانگ در مرکز ایران گسترش یافته است و به نظر می رسد بیماری در این منطقه آندمیک باشد که انجام تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

این تحقیق با هدف تعیین میزان آلژنیک اسید در سه گونه مهم از جلبک های قهوه ای Cystoseira indica، Sargassum illicifolium و Nizimuddinia zanardini در دو فصل پاییز و زمستان سال 1384 در سواحل استان سیستان و بلوچستان انجام پذیرفت. جلبک ها پس از جمع آوری از دریا با آب شیرین شستشو و در آفتاب خشک گردید. سپس در فرمالین 0.5 درصد به مدت 2 ساعت و سولفوریک اسید 0.2 نرمال به مدت 5 ساعت قرار داده و با آب مقطر شستشو گردید. در نهایت تحت استخراج قلیایی با کربنات سدیم 5 درصد قرار گرفت. محلول به دست آمده پس از فیلتر کردن با اسید کلریدریک 1 نرمال مخلوط شده و ژل آلژنیک اسید تولید گردید. میزان آلژنیک اسید در پاییز در سارگاسوم 32.1±0.96، سیستوسیرا 23.1±0.46 و نیزیمودینیا 28.3±0.61 درصد و در زمستان در سارگاسوم 29±0.72، سیستوسیرا 21.4±0.53 و نیزیمودینیا 24.3±0.32 درصد به دست آمد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس یک طرفه، حاکی از آن است که مقدار میانگین آلژنیک اسید در گونه های مختلف با یکدیگر برابر نیست و با احتمال خطای 5% معنی دار است.

این آزمایش جهت ارزیابی اثر سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی خشک شده در جیره های غذایی مرغ های تخم گذار روی عملکرد و کیفیت تخم مرغ آنها انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویه های – لاین  36-Wاز سن 65 تا 73 هفتگی در چهار تیمار و چهار تکرار و با سطوح (شاهد) 0، 5، 7.5 و 10 درصد تفاله گوجه فرنگی خشک و به مدت 8 هفته انجام گردید. نتایج حاصله نشان داد که افزودن 10 درصد تفاله گوجه فرنگی به جیره های غذایی مرغ های تخم گذار دارای اثرات مثبت در روی درصد تولید، وزن تخم مرغ، تولید توده ای و وزن پوسته تخم مرغ ها می باشد، در نتیجه استفاده از آن تا سطح 10 درصد جیره های غذایی مرغ های تخم گذار بدون داشتن هر نوع اثرات سوء در روی سلامتی آنها قابل توصیه است.

به منظور تعیین اثرات سطوح مختلف توازن کاتیون - آنیون جیره (Dietary Cation-Anion Balance)، بر روی ناهنجاری های متابولیکی و ترکیبات خون گاوها، تعداد 18 راس گاو هلشتاین آبستن از دو ماه مانده به زایش الی دو ماه پس از زایش مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش از طرح کاملا تصادفی با سه جیره، به ترتیب با سطوح توازن کاتیون - آنیون +130، 0، -130، میلی اکی والان در کیلوگرم ماده خشک استفاده شد که گاوها در 6 تکرار و به صورت انفرادی تا روز زایش تغذیه شدند. پس از زایش، تمام گاوها با یک جیره تغذیه شدند. در طول دوره قبل از زایش نمونه های خون، ادرار و مدفوع گرفته شد. همچنین بعد از گوساله زایی، نمونه های خونی از گاوها و گوساله های متولد شده گرفته شد. پس از جمع آوری و تجزیه داده ها، مشخص شد بروز ناهنجاری های متابولیکی بخصوص تب شیر تحت تاثیر توازن کاتیون آنیون جیره قرار گرفته است. از ترکیبات خون گاوها، میزان منیزیم خون، تحت تاثیر توازن کاتیون - آنیون قرار گرفت (P<0.05). به این صورت که برای سطوح مختلف توازن کاتیون - آنیون +130، 0 و -130 میزان منیزیم خون به ترتیب برابر با 2.1، 1.4 و 2.4 میلی گرم در دسی لیتر بود. همچنین میزان کلر، منیزیم و پروتئین سرم خون گوساله ها تحت تاثیر توازن کاتیون آنیون قرار گرفت (P<0.05). به نحوی که برای سطوح مختلف توازن کاتیون - آنیون جیره، +130، 0، -130، به ترتیب پروتئین 6.8، 3.53 و 5.53 میلی گرم در دسی لیتر، کلر 108، 83.33 و 106 میلی گرم در دسی لیتر و منیزیم 2.13، 1.47 و 2.53 میلی گرم در دسی لیتر بود. هر چند تغییرات pH خون گاوها تحت تاثیر قرار نگرفت (P<0.05) ولی pH ادرار گاوها، به طور معنی داری تحت تاثیر جیره ها قرار گرفت (P<0.05)، به طوریکه برای سه جیره با سطوح مختلف توازن کاتیون - آنیون جیره، +130، 0 و -130 عبارت بود از: 7.99، 6.81، 6.11 که شاخص مناسبی از میزان مصرف نمک های آنیونی می تواند باشد.

هدف از این مطالعه مقایسه عملکرد گاوهای دوشائی بود که با جیره های فرموله شده توسط نرم افزارهای فرموله کننده جیره گاوهای شیری اسپارتن و سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (CNCPS) تغذیه شدند. 16 راس گاو هلشتاین دوشا (8 گاو زایش دوم و 8 گاو زایش سوم با روزهای شیردهی 33±55 وزن زنده بدن 42±622 کیلوگرم، تولید شیر 1.8±31 کیلوگرم در روز)، در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با دو جیره فرموله شده و دو بلوک (بلوک یک و دو به ترتیب شامل 4 گاو زایش دوم و 4 گاو زایش سوم) در جایگاه انفرادی قرار گرفتند. پس از دوره سازش پذیری گاوها به طور انفرادی با هر یک از جیره های یک (اسپارتن) و دو (CNCPS) به مدت 90 روز با جیره کاملا مخلوط تغذیه شدند. میانگین مقدار شیر تولیدی گاوهای تغذیه شده با جیره های یک و دو به ترتیب 36.4±31.34 و3.7 ±31.4 کیلوگرم در روز، چربی شیر به ترتیب برابر 0.28±3.17 و 0.31±3.15 درصد و پروتئین شیر به ترتیب برابر 0.01±3.02 و 0.02±3.01 درصد بود که بین این میانگین های تفاوت ها معنی داری مشاهده نگردید (P<0.05). میانگین ماده خشک مصرفی گاوهای تغذیه شده با جیره های یک و دو به ترتیب 2.09±22.50 و 1.34±22.34 کیلوگرم در روز بود که تفاوت بین آنها معنی دار نبود (P<0.05). نرم افزارهای اسپارتن و CNCPS به ترتیب ماده خشک مصرفی را 0.97 و 1.73 کیلوگرم در روز کمتر از مقدار مصرف واقعی پیش بینی کردند. مقدار پروتئین مصرفی روزانه در بین جیره های یک و دو به ترتیب 3625 و 3470 گرم در روز بود (P<0.05). با وجود پیش بینی مقدار کمتر پروتئین برای تامین نیازهای گاوهای دوشا با CNCPS، این مقدار پروتئین برای تامین نیاز گاوها کافی بود و تاثیر منفی بر تولید و سایر صفات نداشت. از نظر اقتصادی، قیمت تمام شده هر کیلوگرم جیره متوازن شده به ازای هر کیلوگرم شیر تولیدی توسط نرم افزار1250) CNCPS ریال)، به طور معنی داری کمتر از اسپارتن (1380 ریال) بود (P<0.01). با توجه به نتایج این پژوهش، فرموله کردن جیره با نرم افزار CNCPS از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و استفاه از این نرم افزار در فرموله کردن جیره گاوهای دوشا نسبت به نرم افزار اسپارتن ارجح می باشد.

در این طرح دو تیمار شامل نمک خشک خالص و نمک مخلوط با سس و از هر تیمار دو تکرار در نظر گرفته شد. نمونه ها پس از آماده سازی در دمای 2 درجه سلسیوس نگهداری شدند. کنترل کیفیت گوشت نمونه ها (65 بسته) در 13 دفعه و به مدت دوازده هفته با استفاده از آزمایشات میکروبی (روش کشت پورپلیت و سطحی با رقت های 10-1، 10-2، 10-3)، شیمیایی و اورگانولپتیک انجام شد. آزمایشات میکروبی شامل شمارش کلی باکتری ها، شمارش باکتری های Staphylococcus aureus، سالمونلا Pseudomonas aeroginosa، Clostridium botulinum، Cl. Perfringens، Vibrio parahaemulyticas، E.coil و آزمایشات شیمیایی شامل اندازه گیری pH، پراکسید، TVN و درصد جذب نمک می باشد. مقدار جذب نمک در نمونه های عمل آوری شده با نمک خالص (8.5) از نمونه های عمل آوری شده با سس (4) بیشتر اندازه گیری شد. بر اساس نتایج مقدار، TVN pH و پراکسید نیز در مقایسه با سس (12.9 میلی گرم در 1000 گرم ماده گوشتی، 6.21 و 4.5 میلی اکی والان گرم بر 1000 گرم) بیشتر بود. شمارش باکتری های Sta.aureus و کولی فرم در نمونه شاهد و نمونه های عمل آوری شده به روش Sous vide کمتر از 10 عدد در هر گرم بوده است. رشد باکتری های اشریشیا، سودوموناس، سالمونلا، V.parahaemolytica، Cl.Perfringens، Cl.botulinum در گوشت ماهی قبل از پروسس عمل آوری، نمونه شاهد و نمونه های عمل آوری شده به روش Sous vide مشاهده نشد. شمارش کلی باکتری ها در هر دو تیمار عمل آوری شده با سس و نمک خالص مثبت بود. میانگین شمارش کلی باکتری ها در تیمار عمل آوری شده با سس (4.7 log cfu/g) در مقایسه با تیمار عمل آوری شده با نمک خالص (4.24 log cfu/g) بیشتر بود. بر اساس آنالیز آماری Ttest در میزان شمارش کلی باکتری ها در این نمونه ها اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (P<0.05). نمونه های عمل آوری شده با سس از نظر طعم، مزه، بو و میزان شوری در مقایسه با نمونه های عمل آوری شده با نمک خالص کیفیت بهتری داشتند. بافت فیله نیز در این نمونه ها در مقایسه با نمونه های عمل آوری شده با نمک خالص نرم تر بود. بر اساس آزمایشات و بررسی های انجام شده نمونه های بسته بندی شده به روش Sous vide در مقایسه با نمونه شاهد (پنج روز) از مدت زمان ماندگاری بیشتری برخوردار بودند. این مدت زمان برای نمونه های عمل آوری شده با سس به مدت ده هفته و برای نمونه های عمل آوری شده با نمک خالص تا پایان مدت زمان نگهداری در یخچال بود.

توصیف کلی از الگوی پراکنش شکم پایان سواحل صخره ای در طول سواحل جزیره هرمز، زمینه را برای مقایسه الگوی پراکنش این موجودات بین جزر و مدی فراهم کرده است. در راستای آزمودن اینکه چه تنوعی در فراوانی و پراکنش گونه ها از ناحیه فراساحلی تا فروساحلی منطقه بین جزر و مدی در طول کل سواحل صخره ای جزیره هرمز وجود دارد. سه منطقه اصلی از تابستان 1384 تا بهار 1385 مطالعه شد (غرب، جنوب، جنوب شرق) و 3 ترانسکت در هر منطقه در نظر گرفته شد. در هر یک از 9 ترانسکت ساحل سطح بندی شده و یک توصیف کیفی انجام شد که به طبقه بندی نمونه برداری کمی بعدی کمک می کرد. ویژگی اختصاصی ناحیه فراساحلی سواحل صخره ای جزیره هرمز، حضور گونه Planaxis sulcatus می باشد. در ناحیه میان ساحلی اساسا گونه های Turbo cinereus، Planaxis sulcatus و Morula granulata غالب می باشند. الگوی پراکنش مشاهده شده در ناحیه فروساحلی شباهتی بین سواحل صخره ای جزیره هرمز را نشان می دهد که اساسا گونه .Trochus sp در آنجا غالب می باشد. هم چنین اطلاعات مهمی درباره فراوانی و پراکنش فصلی شکم پایان در سواحل صخره ای جزیره هرمز بدست آمده است. بر اساس این نتایج میزان فراوانی شکم پایان در فصل تابستان نسبت به فصل بهار کمتر می باشد.

شیوع عفونت های کاندیدیازیس خصوصا توسط گونه های غیر آلبیکنسی، منجر به مصرف بی رویه داروهای ضد قارچی و مقاومت نسبت به آنها شده است و این مساله نیاز به متداول بودن تست های تعیین حساسیت دارویی ایزوله های بومی را قبلا از تجویز دارو مطرح می کند. در این تحقیق، میزان حساسیت 106 ایزوله از 8 گونه با اهمیت کاندیدا نسبت به ایتراکونازول توسط مقایسه روش دیسک دیفیوژن با تست مرجع رقیق سازی در مایع، مورد بررسی قرار گرفت. کمترین میزان حساسیت مربوط به گونه کروزه ای بوده و پس از آن ترتیب گونه ها گلابراتا، تروپیکالیس، آلبیکنس، کفیر، لوزیتانی، پاراپسیلوزیس و دوبلینینسیس دارای افزایش حساسیت بودند. وجود 5.66% مقاومت و 7.54% حساسیت بینابینی، مربوط به گونه های کروزه ای و گلابراتا بوده که در صورت عدم تعیین حساسیت و درمان با داروهای رایج آزولی، به صورت عفونت های پایدار و مزمن باقی می مانند. مطابق نتایج دیسک دیفیوژن و رقیق سازی در مایع به ترتیب 85.85% و 86.79% از ایزوله ها به ایتراکونازول حساس، 10.37% و 7.54% با حساسیت وابسته به دوز و 3.77% و 5.66% مقاوم بودند. این مقایسه فاقد اختلاف معنی داری بوده (p<0.05) و 89.1% تشابه بین نتایج، موید ارزش تقریبا برابر و هم خوانی روش دیسک دیفیوژن با تست مرجع بوده که در نتیجه می توان از تست ساده و کم هزینه دیسک دیفیوژن به عنوان تست غربال گری در آزمایشگاه های تشخیص طبی به صورت روتین بهره برد.

در این تحقیق اثر فیله نمودن ماهی فیتوفاگ و انجماد این فیله های تولیدی در مقایسه با انجماد ماهی کامل در طی 6 ماه نگهداری در دمای 18- درجه سانتی گراد با اندازه گیری برخی شاخص های شیمیایی فساد، مانند مقدار پراکسید، اسید چرب آزاد، مجموع ترکیبات نیتروژنی فرار، اسید تیوباربیتوریک، چربی و آزمایشات حسی سنجش شد. نتایج نشان دادند که با نگهداری ماهی کامل و فیله شده به شکل منجمد به مدت 6 ماه، میزان اسیدهای چرب آزاد، میزان پراکسید، تیوباربیتوریک اسید و مجموع بازهای نیتروژنی فرار افزایش پیدا کردند و از میزان مطلوبیت این فراورده ها بر اثر اکسیداسیون و هیدرولیز چربی کاسته شد. مقایسه بین این دو محصول در طی ماه های مختلف نشان داد که مخصوصا در ماه آخر نگهداری فاکتور پراکسید فیله ها در حدود 14.59 میلی اکی والان اکسیژن در کیلوگرم چربی بود که 2.24 برابر ماهی کامل بود و مجموع بازهای نیتروژنی فرار 1.16 برابر بیشتر از ماهی کامل بود. تغییرات میزان چربی این دو نوع فراورده تفاوت معنی داری را نشان نداد. در کل با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق مشخص گردید که نگهداری درازمدت ماهی فیتوفاگ به شکل کامل بهتر از نگهداری آن به شکل فیله شده می باشد.

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات دانه نخود بر عملکرد جوجه های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار (جیره های حاوی سطوح 0، 10، 20 و 30 درصد ضایعات دانه نخود) در 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار بر روی 320 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس انجام شد. مدت انجام آزمایش 42 روز و جیره های آزمایشی از نظر انرژی و پروتئین یکسان بودند. صفات مورد اندازه گیری شامل: افزایش وزن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد حذف و تلفات و تجزیه لاشه جوجه ها در پایان دوره بود. میزان انرژی قابل سوخت و ساز (ME) ضایعات دانه نخود با روش بیولوژیکی خوراک دادن با دقت تعیین شد. میانگین خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه در تیمارهای حاوی ضایعات دانه نخود نسبت به شاهد بیشتر بوده و تفاوت معنی داری داشتند (p<0.01). ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای حاوی ضایعات دانه نخود نسبت به شاهد تفاوت معنی داری نداشت (p<0.05). نتایج به دست آمده نشان داد، هزینه خوراک مصرفی به ازای تولید یک کیلوگرم وزن زنده در جیره های حاوی ضایعات دانه نخود از شاهد بیشتر بوده و در صورت مناسب بودن قیمت ضایعات این دانه، تا سطح 30 درصد در جیره غذایی جوجه های گوشتی می توان استفاده نمود.

فراوانی و تنوع مراحل لاروی ماهیان درمنطقه خلیج گواتر در سواحل استان سیستان و بلوچستان شهرستان چابهار از پاییز 84 لغایت بهار 85 به طور فصلی در 5 ایستگاه در دوره قبل و بعد از مانسون بررسی گردید. نمونه برداری یک بار در هر فصل با تور بونگو (Bongo net) با چشمه 335 میکرون به صورت کشش مورب از نزدیک کف تا سطح انجام و علاوه بر آن عوامل محیطی مانند شوری، دما، pH نیز اندازه گیری و ثبت گردید. در مجموع 386 قطعه لارو در مراحل لاروی پیش از خمیدگی نوتوکورد (Postflexion)، پس از خمیدگی نوتوکورد (Preflexion) و در حال خمیدگی نوتوکورد (Flexion) جمع آوری و در قالب 11 خانواده جداسازی و شناسایی شدند. در این بررسی خانواده ها گاو ماهیان (Gobiidae) با 72% شگ ماهیان (Clupeidae) با 10% و آنچوی ماهیان (Engraulididae) با 7% به ترتیب فراوانی قرار داشتند و در مجموع 89% از کل فراوانی لاروی را در منطقه تشکیل دادند خانواده Gobiidae با سایر خانواده ها اختلاف معنی دار داشت (p<0.01). بیشتر نمونه های شناسایی شده خاص مناطق ساحلی و منطقه جزر و مدی کم عمق با بسترهای نرم و شنی بود. لاروها در تمام فصلهای مورد بررسی منطقه حضور داشتند. اوج فراوانی لاروها در زمستان و در مقابل کمترین فراوانی در پاییز دیده شد. در مقایسه ایستگاه های نمونه برداری ایستگاه 3 و 5 بیشترین فراوانی را داشتند. همچنین فراوانی کل لارو ماهیان قبل از مونسون حداقل مقدار (27 عدد در 10 متر مربع) و بعد از مونسون افزایش داشته است (154 عدد در 10 متر مربع). از طرفی بر اساس مقایسه شاخص تنوع گونه ای شانون در ایستگاه های مورد بررسی مشخص گردید که بیشترین تنوع در ایستگاه یک (3.04) و کمترین تنوع در ایستگاه سه (1.28) بوده است. فراوانی مطلق بین فصلها در سطح 0.05 معنی دار (p<0.05) ولی تنوع گونه ای در بین فصلها اختلاف معنی دار ندارد (p>0.05). فراوانی و تنوع ایستگاه های مختلف  تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05) و این امر نشان دهنده یکنواختی شرایط زیستی در منطقه بوده به نحوی که بعضی از خانواده ها با توجه به نوع زیستگاه بیشترین فراوانی را داشتند.

این مطالعه در شهر اصفهان که یکی از مناطق آلوده به لیشمانیوز پوستی در ایران است، انجام شد. جمع آوری نمونه از 108 بیمار دارای زخم های مشکوک به لیشمانیوز پوستی صورت گرفت. نمونه برداری با استفاده از برداشتن مایع مترشحه از زخم به وسیله کاغذ صافی، جهت انجام PCR و تهیه گسترش میکروسکوپی به روی لام، جهت انجام مطالعات میکروسکوپی انجام گرفت. پرایمرهای استفاده شده در این مطالعه با نواحی حفاظت شده kDNA باند می شدند به طوری که دو بخش تکثیر شده مختلف از kDNA شناسایی شد. تک باند شناسایی شده در 620 bp به عنوان MRHO/SU/ 59 /Pstrain)) Leishmania major و تک باند شناسایی شده در 830 bp به عنوان MHOM/sudan/58/OD)) tropica Leishmania معرفی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که حساسیت روش PCR باروش گسترش میکروسکوپی یکسان است. البته در صورتیکه نمونه های گرفته شده بدون استفاده از محیط کشت جهت فرایند PCR استفاده شوند. در ادامه می توان ادعا کرد با توجه به این که روش PCR روشی حساس است عدم تایید همه نمونه ها را می توان به وجود ممانعت کننده ها نسبت داد. بطوریکه اگر از نمونه های انگل موجود در محیط کشت جهت PCR استفاده شود، احتمال تایید نمونه ها بسیار بیشتر می شود. از روش PCR می توان در تمایز و شناسایی گونه های لیشمانیا جهت مطالعات اپیدمیولوژیک و تهیه واکسن استفاده کرد.

نگهداری کوتاه مدت اسپرم ماهی شیپ Acipenser nudiventris Lovetzky 1828، تاثیر محلول رقیق کننده با 8 نسبت رقیق سازی، 5 غلظت آنتی بیوتیک (پنی سیلین + استروپتومایسین) روی طول دوره حرکت اسپرم مورد مطالعه قرار گرفت. اسپرم (3 نمونه) در نسبت های 0.5، 1، 1.5، 2، 2.5، 3، 3.5 و 4 با محلول رقیق کننده مخلوط شد. برای جلوگیری از رشد باکتری 5000 واحد بین المللی پنی سیلین همراه 5 میلی گرم استروپتومایسین و (4+4000، 3+3000، 2+2000، 1+1000 و 0) به آن اضافه شد. نمونه های اسپرم نگهداری شده در یخچال در 1، 3، 9، 14، 21 و 28 روز بعد از جمع آوری از لحاظ طول دوره حرکت بررسی شدند. محلول رقیق کننده به صورت معنی داری باعث طولانی شدن حرکت اسپرم، پس از 21 روز در دمای 4 درجه سانتی گراد شد (P<0.05). اسپرم ماهی شیپ بعد از 6 ساعت در دمای آزمایشگاه (23-20 درجه سانتی گراد) حرکت خود را از دست داد. اسپرم های رقیق نشده ماهی شیپ در طی 5 روز حرکت خود در یخچال (4 درجه سانتی گراد) از دست دادند. در این تحقیق اختلاف معنی داری در طول مدت حرکت اسپرم در نسبت های مختلف رقیق سازی مشاهده شد (P<0.01). در طی نگهداری اسپرم بیشترین و کمترین طول دوره حرکت به ترتیب در نسبت های 1:1 و 1:4 مشاهده شد. طول دوره حرکت در سطوح مختلف آنتی بیوتیک در طی 1 و 3 روز بعد از نگهداری سمن در 4 درجه سانتی گراد مشابه هم بود (P>0.05) ولی در بقیه روزها اختلاف معنی داری مشاهده شد (P<0.05). نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از رقیق کننده در نسبت 1:1 و آنتی بیوتیک در غلظت پایین ( 1+1000و 2+2000) حیات اسپرم ماهی شیپ را در طی نگهداری کوتاه مدت افزایش می دهد.

در این مطالعه تداخل اثر متقابل عوامل درون اثر و برون اثر نظیر نیتریت، pH، نمک، حرارت و زمان نگهداری بر روی رشد و توکسین زایی Cl.perfringens تیپ A در طی سه مرحله مورد بررسی قرار گرفته است در مرحله اول هاگزایی باکتری کلستریدیم بوتولینم تیپ A در محیط EYA انجام شد و تعداد هاگ در یک میلی لیتر از سوسپانسیون حاصل شد در مرحله دوم؛ مدت زمان کدورت با میزان تلقیح 4×104 هاگ در هر میلی لیتر از آبگوشت Brain Heart Infusion به ترتیب با دو میزان pH  6.5)و5.5 )، سه غلظت نمک (0.5 و 3 و 6) درصد، سه میزان درجه حرارت (35 و 25 و 15) سانتی گراد و بالاخره کاربرد تیمار نیتریت 80 ppm و عدم آن (تیمار شاهد) در طی 32 روز نگهداری (2 و 4 و 8 و 16 و 32) مورد مطالعه قرار گرفت. در مرحله سوم به روش زیست سنجی  بر طبق دستورالعمل USDA آزمایشات تعیین توکسین نمونه های کدر در موش انجام شد. نتایج حاصله در قالب طرح کاملا تصادفی و آزمایش ANOVA و تجزیه صفت زمان کدر شدن Time to turbidity و صفت زمان توکسین زایی Time to toxicity در برنامه کامپیوتری Version، 9:SAS ارایه گردیده است. نتایج نشانگر اختلاف آماری معنی دار در بین مقادیر مختلف نمک، pH، حرارت و تیمار نگهدارنده در طی زمانهای کدورت بود (P>0.0001). استفاده از غلظت نمک 6%، pH:5.5 و حرارت 15 سانتی گراد و تیمار نیتریت سدیم (80 ppm) و شاهد در طی 32 روز نگهداری توانست از رشد و توکسین زایی کلستریدیم بوتولینم تیپ A با تقلیح 4×104 باکتری جلوگیری به عمل آورد. کاربرد نمک 3% در مقایسه با نمک 0.5 درصد و درجه حرارت 25 سانتی گراد در مقایسه با 35 سانتی گراد و همچنین استفاده از تیمار نیتریت 80 ppm در مقایسه با شاهد، اثر بازدارندگی بیشتری از رشد و توکسین زایی باکتری مزبور در pH:6.5 و در طی 32 روز نگهداری داشت و بالاخره یک اثر جایگزینی بین نمک و نوع تیمار مشاهده شد، به طوری که کاربرد نمک 0.5% و تیمار نیتریت 80 ppm با نمک 3% و تیمار شاهد اثر مشابهی در بازدارندگی از رشد و توکسین زایی باکتری کلستریدیم بوتولینم تیپ A نشان دادند.

(Pnumocystis carinii) (Pneumocystis jiroveci) عامل عفونی فرصت طلبی است که در آلوئل های انسان و حیوانات یافت می شود. Pnumocystis carinii یکی از مهمترین عوامل پنومونی در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی است. در این مطالعه که برای تعیین نقش Pnumocystis carinii در ایجاد پنومونی در ریه رت هایی که دچار سرکوب ایمنی بودند طراحی گردیده بود ابتدا به کمک داروی متیل پردنیزولون از روش سرکوب سیستم ایمنی برای تولید Pnumocystis carinii در رت استفاده شد. سپس رت ها را کشته و برای اطمینان از صحت آلودگی، یک گسترش فشاری (Impression smear) از نمونه بر روی لام تهیه کرده، سپس لام های حاوی گسترش فشاری با دو روش رنگ آمیزی گیمسا و رنگ آمیزی گوموری متنامین نقره (GMS) رنگ آمیزی و مورد بررسی قرار گرفتند. از بافت ریه نیز نمونه آسیب شناسی تهیه و پس از رنگ آمیزی با روش های هماتوکسیلین و ائوزین (H&E)، گیمسا و گوموری متنامین نقره (GMS) مورد مطالعه قرار گرفتند. طبق نتایج حاصله، ریه رت ها بزرگ و سنگین با قوام سفت بوده است. در بررسی هیستوپاتولوژی بافت ها، وجود کیست انگل در دیواره آلوئول ها و وجود ترشحات ائوزینوفیلی همراه با کف در آلوئول های لانه زنبوری کاملا مشهود بود. دیواره آلوئول ها ضخیم شده و یک التهاب بینابینی واضح با نفوذ سلول های آماسی با غالبیت پلاسما سل، پر خونی و ادم بینابینی به ویژه در بافت همبند بین لوبولی قابل مشاهده بود. در ارتباط با مشاهده انگل در گسترش و بافت ریه، روش رنگ آمیزی گوموری متنامین نقره از روش های دیگر بسیار مناسب تر بوده است.

در این مطالعه، از 74 قلاده سگ در سه فصل در فاصله زمانی آذر ماه سال 1383 تا خرداد ماه سال 1384 در چهار ناحیه شهری شهرستان سقز از نظر آلودگی به کرم بالغ و نوزاد D.immitis نمونه برداری شد. از این تعداد سگ، 38 قلاده سگ نر و 36 قلاده سگ ماده بودند به طوری که از 74 قلاده سگ خونگیری و 30 قلاده سگ ولگرد نیز کالبدگشایی شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان شیوع آلودگی در سگ های شهرستان سقز 8.1 درصد بود به طوری که میزان آلودگی برای سگ های ولگرد، نگهبان، گله و خانگی 4.05 درصد، 1.35 درصد و 1.35 درصد تعیین گردید. میزان شیوع آلودگی با بالا رفتن سن دام های مبتلا افزایش نشان داد. به طوری که در دام های کمتر از یک سال منفی، 1-4 ساله 1.35 درصد در دام های بیش از چهار سال 6.75 درصد بود. آلودگی قلب راست و سرخرگ ششی به کرم بالغ، به ترتیب، 2.7 درصد و 1.35 درصد بود. در آزمایش اصلاح شده نات، گسترش خون نازک و ضخیم خون انواع سگ های تحت مطالعه، آلودگی مخفی نیز در 4.05 درصد سگ ها مشاهده گردید. به علاوه، میزان آلودگی در اواخر فصل پاییز منفی، در زمستان 2.7 درصد و در بهار 5.4 درصد بود.