مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (بهبود)
سال:1381 | دوره:6 | شماره:3 (پیاپی 14) |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف: صدا یکی از عوامل زیان آور مهم در شهرهای بزرگ می باشد که زندگی در شهرها را با مخاطرات زیادی روبرو ساخته است. از مهم ترین منابع ایجاد این آلودگی ترافیک و تردد اتومبیل ها می باشد. به همین منظور این تحقیق با هدف بررسی میزان آلودگی صوتی ناشی از ترافیک و تردد اتومبیلها در شهر کرمانشاه انجام گرفت.مواد و روشها: این تحقیق از نوع توصیفی مقطعی در دو مرحله به اجرا در آمد: در مرحله اول صدای عمومی خیابانهای شهر مورد بررسی قرار گرفت که در این خصوص تعداد328 . ایستگاه به عنوان نقاط اندازه گیری صدا در خیابانهای پرترافیک شهر انتخاب شدند. ایستگاه ها در دو طرف در حد فاصل بین خیابان و پیاده رو به فواصل 25 متر از همدیگر انتخاب شدند کلیه اندازه گیری ها با توجه به استعلام به عمل آمده در خصوص ساعات اوج ترافیک در مقطع زمانی 8-4 بعدازظهر انجام گرفت. دستگاه مورد استفاده در طرح Quest-2900 و B&k-2230  بود. در مرحله دوم میزان صدای دریافتی در افراد ساکن در این خیابان ها مورد ارزیابی قرار گرفت که در این ارتباط در حدود 106 نفر از کسبه و پلیس های راهنمایی و رانندگی مستقر در این خیابان ها انتخاب و دزیمتری شدند. در این مرحله جهت ارزیابی از فاکتور Leq استفاده شد. دستگاه مورد استفاده در این قسمت از طرح دزیمتر Quest  بود. چهت مقایسه نتایج با استاندارد (dB 500) از تست Z استفاده گردیده.یافته ها: نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داد که میزان صدای زمینه در شهر کرمانشاه بالا بوده، به طوری که میزان L50 و L90 در شهر کرمانشاه68±4.1 dB  و 4.4±63 برآورد شده است. نتایج به دست آمده در ارتباط با صدای دریافتی توسط ساکنان این مناطق نشان داد که کسبه ساکن در این خیابان ها صدایی برابر 73.5±3.2dB در اطراف میادین و 75.6±3.1dB  در خیابان ها دریافت می کنند و پلیس های راهنمایی و رانندگی مستقر در میادین 73.5±1.5dB و مستقر در خیابان ها 75±1.4dB دریافت می کنند.بحث: با توجه به نتایج به دست آمده مشخص می گردد که شهر کرمانشاه از آلودگی صوتی بالایی برخوردار است و در مقایسه با استانداردها در اکثر موارد بالاتر از استاندارد می باشد. نتایج بدست آمده با نتایجی که از سوی موسسه OECD ارائه شده است مشابه بوده و در گزارش ارایه شده از سوی این شرکت اشاره به بالا بودن صدا و شاخص Leq نموده است.در نهایت پیشنهاد می شود که در ارتباط با شهرسازی کرمانشاه و مهندسی ترافیک با پهن کردن خیابانها و معابر و همچنین استفاده از پانل جاذب صوت میزان صدا را کاهش نمایند.

سابقه و هدف: با توجه به اینکه بیماری های ایسکمی قلبی یکی از شایعترین عوامل مرگ و میر در دنیای امروز به شمار می روند، شناسایی روش هایی که قلب را در برابر ایسکمی محافظت می کنند، بسیار با اهمیت است. مکانیسم های تطابقی متعددی در این خصوص شناسایی شده که بعضا توسط مهار متابولیک در سطح سلولی القا گردیده اند. با توجه به اینکه سیانید یک مهارکننده متابولیک قوی است و موجب مهار آنزیم سیتوکروم اکسیداز و تنفس سلولی می گردد، هدف مطالعه حاضر بررسی این نکته است که به کارگیری سیانید تا چه میزان درافزایش مقاومت قلب نسبت به ایسکمی موثر می باشد؟مواد و روشها: مطالعه حاضر به روش تجربی روی رتهای نر بالغ در دو گروه تست و کنترل صورت گرفت. در گروه تست حیوانات روزانه 1.7 mg/kg سیانید پتاسیم را از طریق داخل صفاقی به مدت 35 روز متوالی دریافت داشتند. در گروه کنترل به همان میزان سالین نرمال تجویز گردید. سپس قلب کلیه حیوانات طبق روش لانگندورف مجزا شدند و هر یک سه مرحله کنترل اولیه، دوره ایسکمی (با کاهش پرفیوژن به 40% میزان اولیه) و بازگشت به پرفیوژن آزاد را گذراندند. برای بررسی آماری از آزمون t جفت نشده استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان جریان مایع کرونر، فشار بطن چپ LVP و قابلیت انقباضی dp/dt در مرحله اول و همچنین وزن قلبها در دو گروه تفاوت معناداری نداشتند، اما در مرحله ایسکمی درصد تغییرات LVP و dp/dt نسبت به حالت اولیه در گروه تست (2.88±31.8-، 2.53±44.32-) نسبت به گروه کنترل (5.19±55.29-، 4.73±6.48-) به طور معناداری تفاوت داشتند (P<0.005) در مرحله سوم نیز درصد تغییرات در گروه تست (4.59±11.49و 4.24±10.28) به طور معناداری با گروه کنترل (7.62±8.12-، 7.13±9.19-) متفاوت بود (P<0.05).بحث: این نتایج حاکی از حفظ مناسب تر عملکرد قلب درطول دوره ایسکمی و بازگشت پرفیوژن آزاد در گروه تست نسبت به گروه کنترل می باشد که احتمالا از طریق تاثیر سیانید در مهار متابولیک و تحریک مکانیسم های مقاوم سازی داخل سلولی صورت گرفته است. در مجموع به نظر می رسد که سیانید عامل مناسبی برای القای مقاوم سازی قلبی نسبت به ایسکمی بوده است. مطالعات تکمیلی به منظور روشن شدن مکانسیم های دقیق سلولی و مولکولی دراین خصوص پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: واژینیت شایع ترین علت مراجعه زنان به درمانگاه های زنان برای درمان است و کاندیدیاز دومین عفونت شایع مهبل می باشد. با توجه به شیوع بیماری و تناقضات موجود در مورد تاثیر تک دوز فلوکونازول خوراکی و کلوتریمازول واژینال، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو داروی فلوکونازول و کلوتریمازول در درمان ولوواژینت های کاندیدا آلبیکنس در بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1379 انجام گرفت.مواد و روشها: پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی یک سوکور روی 70 بیمار در دو گروه فلوکونازول تک دوز خوراکی (35 نفر) و کلوتریمازول واژینال هفت شبه صورت پذیرفت. بیماران از نظر شکایات ترشح واژینال، خارش، درد هنگام مقاربت، درد زیر دل، سوزش واژینال، سوزش و تکرر ادرار و علایم: التهاب و قرمزی ولو، زخم یا ضایعات پوسچولو پاپولروولو و کشاله ران، التهاب و قرمزی کشاله ران، ترشح واژینال کاندیدیایی، التهاب و قرمزی واژن و درد و حساسیت آدنکس ها لام مستقیم و کشت قبل و بعداز درمان مورد بررسی قرار گرفتند و با آزمون مک نمار تداخل دو گروه و با آزمون کای دو بین دو گروه مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که دو گروه از لحاظ میزان پاسخ درمانی (پاسخ بالینی به همراه پاسخ پاراکلینیکی) در ارزیابی 4 الی 7 روز پس از اتمام دوره درمان، تفاوت معنادار آماری در سطح اطمینان 95% نداشتند. تنها علامت ترشح واژینال کاندیدیایی بود که بعداز درمان در دو گروه اختلافی نزدیک سطح معناداری داشت که نیاز به بررسی با تعداد نمونه بیشتر دارد. البته در خصوص بعضی از شکایات و علایم به عنوان مثال درد زیردل، سوزش واژینال، سوزش و تکرر ادرار، التهاب و قرمزی ولو و واژن میزان درمان و نیز سرعت بهبود علایم و شکایات در گروه فلوکونازول از لحاظ عددی و با توجه به آزمون مک نمار بیش از گروه کلوتریمازول بود. نتیجه درمان مثبت 77.1% در گروه فلوکونازول و 74.2% در گروه کلوتریمازول بود. طبق نتایج آزمایشگاهی در 91.4% از گروه فلوکونازول و در 77.1% ازگروه کلوتریمازول کشت کاندیدا منفی شده بود. عوارض جانبی چشمگیر نبود و میزان پذیرش بیماران در گروه فلوکونازول 100% بود.بحـث: توصیه می شود ضمن تکرار آن به صورت گسترده تر در صورت تایید یافته های فوق از فلوکونازول تک دوز خوراکی که روشی موثر، آسان، ارزان و قابل قبول بیماران است، به جای کرم های واژینال کلوتریمازول استفاده شود و برای حل کامل مشکل تحقیقات تجربی با داروهای کتوکونازول و ایتراکونازول انجام گردد.

سابقه و هدف: فعال سازی مجدد ژنهای گلوبین از طریق داروشناختی امیدواری های زیادی را در درمان سندرم های بتاتالاسمی (همانند بیماری سیکل سل) ایجاد کرده است. داروهای مختلفی برای افزایش سنتز گلوبین و تولید هموگلوبین جنینی (HbF) به کار رفته اند. در میان داروها، هیدروکسی اوره دارای عوارض کمتر و برای درمان طولانی مدت داروی مناسبتری به نظرمی رسد. گزارش شده که دربعضی بیماران مبتلا به بتاتالاسمی اینترمدیا هیدروکسی اوره باعث افزایش سطح گلوبین وHbF  شده است. باوجود این تاثیر بالینی هیدروکسی اوره در بیماران مبتلا به تالاسمی هنوز مورد بحث است.مواد و روشها: این مطالعه تجربی از نوع قبل و بعد است. جامعه مورد مطالعه، بیماران تالاسمی اینترمدیای مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی شهید فهمیده و بخش تالاسمی بودند. تاثیر هیدروکسی اوره در 16 بیمار مبتلا به بتاتالاسمی اینترمدیا از طریق تعیین تغییرات سطح هموگلوبین کل وHbF  قبل و پس از 6 ماه درمان با هیدروکسی اوره به میـزان 20mg/kg/day مــورد بررسی قرار گرفت. در طول شش ماه بیماران از نظر عوارض هیدروکسی اوره تحت نظر قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سطح هموگلوبین کل پس از 6 ماه درمان  1.47±1.12gr/dlو میانگین سطح  HbFبه میزان 1.43±1.12gr/dl1 افزایش داشته که این افزایشها از لحاظ آماری قابل توجه و معنادار بودند. همچنین از جهشها و پلی مرفیسم Xmn1 مورد بررسی قرار گرفته شده مشاهده شد در بعضی از بیماران تالاسمی اینترمدیا که دارای پلی مرفیسم Xmn1 بوده اند، تولید HbF افزایش بیشتری داشته است و با بعضی از جهش های بتاگلوبین (به ویژه(IV S II-I  ارتباط دارد. در مطالعات انجام شده در ایران، شایع ترین جهش ژن بتاگلوبین، جهش IV S II-I گزارش شده است. در این مطالعه نیز مشخص شد که در جهش های بتاگلوبین و وجود پلی مرفیسم Xmn1 در 16 بیمار تحت مطالعه شایع ترین جهش، جهش IV S II-I است. همچنین افزایش میانگینHb  کل و HbF بر اثر هیدروکسی اوره برحسب حالت های مختلف پلی مورفیسم Xmn1 و جهش IV S II-I مقایسه گردید. هرچند که در این خصوص از لحاظ آماری تفاوت معنا داری وجود نداشت، ولی به طور توصیفی بیشترین افزایش سطح Hb کل و HbF در گروهی مشاهده شد که از نظر IV S II-I هتروزیگوت بودند و پلی مورفیسم (+/-) XmnI داشتند.بحث: درمان با هیدروکسی اوره در بیماران بتاتالاسمی اینترمدیا، باعث افزایش سطح هموگلوبین و HbF می شود، ولی برای ارتباط این پاسخ درمانی با نوع جهش و حالت پلی مرفیسم XmnI نیاز به مطالعاتی با حجم نمونه بیشتر و یا متا آنالیز مطالعات مشابه می باشد.

سابقه و هدف: خواب یکی از نیازهای اساسی انسان است که در بهبود سلامتی بیماران اهمیت به سزایی دارد. بیماران بستری در بیمارستان به دلایل مختلفی از جمله ناراحتی های جسمی، ناراحتی های روحی و عوامل محیطی دچار اختلال خواب می گردند. بسیاری عقیده دارند تمرینات بدنی خستگی را افزایش می دهد و درجاتی از آرام سازی را برای فرد فراهم می کند که منجر به خواب می گردد. پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر تمرینات بدنی در وضعیت خواب بیماران بی حرکت تحت درمان با گچ و تراکشن بستری در بیمارستانهای منتخب شهر تهران در سال 75ـ 1374 انجام شده است.مواد و روشها: این پژوهش به روش کارآزمایی بالینی روی تعداد 40 نفر بیمار مرد در سنین 60-20 سال انجام شده است. ابزار گرد آوری داده ها شامل دو پرسشنامه بوده که پرسشنامه اول برای بررسی وضعیت خواب نمونه های واجد شرایط و دستیابی به وضعیت خواب آن ها در زمانهای قبل و بعد از بستری شدن در بیمارستان استفاده شده است و پرسشنامه دوم به منظور بررسی وضعیت خواب واحد های مورد پژوهش در زمانه ای قبل و بعد از انجام دادن تمرینات بدنی مورد استفاده قرار گرفته است. برای رسیدن به اهداف، سه روز بدون مداخله و شش روز با انجام دادن تمرینات بدنی شامل ورزشهای ایزومتریک و ایزوتونیک، وضعیت خواب افراد مورد پژوهش مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از آزمون های t زوجی و کای دو تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که 80% بیماران دچار بی خوابی به صورت طولانی شدن زمان لازم برای شروع خواب و 75% دچار اختلال خواب به صورت بیداری های مکرر از خواب شبانه و 52.5% به بی خوابی از نوع بیداری صبح خیلی زود مبتلا بوده اند؛ یعنی همه واحدها دچار یک، یا دو یا هر سه نوع بی خوابی بوده اند و مقدار خواب شبانه آنها نسبت به زمان قبل از بستری شدن کاهش یافته است. همچنین نتایج نشان داد با انجام دادن تمرینات بدنی وضعیت خواب بیماران مورد پژوهش در کلیه موارد در مقایسه با زمان قبل از انجام دادن تمرینات بدنی بهبود یافته است. (P<0.001)بحث: انجام دادن تمرینات بدنی موجب بهبود وضعیت خواب بیماران مورد پژوهش گردید، به طوری که زمان لازم برای شروع خواب کاهش یافته و از تعداد بیداریهای شبانه و بیداری های صبح خیلی زود، کاسته شده است؛ لذا پیشنهاد می شود تمرینات بدنی به عنوان یک عامل غیر دارویی موثر در بهبود خواب بیماران بستری آموزش داده شود.

سابقه و هدف: باتوجه به نقش تغذیه در سلامت انسان و اهمیت شاخصهای تن سنجی در بررسی وضعیت تغذیه، مطالعه حاضر به منظور بررسی شاخصهای تن سنجی زنان سنین باروری شهر مشهد در سال های 77-1376 صورت گرفته است.مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی است و در آن 2000 زن در سنین بین 49-15 سال که حامله و شیرده نبودند، از هیچ روش ضد بارداری هورمونی استفاده نمی کردند و سالم بودند، به روش نمونه گیری طبقه ای - خوشه ای و تصادفی از بین سه طبقه زنان شاغل، خانه دار و محصل و به نسبت حجم هر طبقه انتخاب شدند. مشخصات فردی افراد مورد پژوهش به روش مصاحبه ثبت شد و شاخصهای تن سنجی وزن، قد، اندازه دور بازو، دور ساق و دور مچ اندازه گیری شد. صدک ها، میانگین و انحراف معیار ویژگیهای مورد بررسی محاسبه و در تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی استفاده شده است. یافته ها: میانگین شاخص های تن سنجی زنان سنین باروری شهر مشهد عبارتند از: وزن 23.9±58.2  کیلوگرم، قد  6.1±156.5سانتی متر، شاخص توده بدنی 4.4±23.6 کیلوگرم بر متر مربع و درصد وزن ایدئال 15.9± 103.5 درصد، دور بازو 9.3±26.6 سانتی متر، دور ساق 3.42±33.7 سانتی متر، ضخامت چین پوستی 6.4±16.0 میلیمتر، محیط عضلانی بازو 23.7±215.3 میلیمتر، ناحیه عضلانی بازو 8.6±37.4 میلیمتر مربع، ناحیه چربی بازو 9.9±19.9 میلیمتر مربع. در زنان 19-15 ساله و 24-20 ساله میانگین قد به ترتیب بالاترین میزان و میانگین وزن پایین ترین میزان را داشت. زنان 45-40 ساله بالاترین میزان وزن و کمترین میزان قد را داشتند. با استفاده از آزمون آنالیز واریانس اختلاف میانگین کلیه شاخص ها در زنان سنین مختلف مشاهده شد (P<0.05) و آزمون توکی نیز اختلاف شاخصهای مورد بررسی در زنان 19-15 و 24-20 ساله را با سایر گروه ها نشان داد (P<0.05).بحث: نتایج مطالعه حاکی از شیوع بیشتر اختلالات تغذیه ای در زنان در دو انتهای طیف باروری می باشد. کم وزنی در زنان جوان تر و وزن بالا در انتهای سنین باروری از افزایش قابل توجهی برخوردار است که نشان دهنده نیاز به آموزش و مراقبت های خاص غذایی در این سنین می باشد. همچنین با توجه به پایین بودن میانگین اندازه دور بازو و ضخامت چین پوستی و نیز وزن نسبت به مقادیر استاندارد موسسه ملی سلامتی و تغذیه آمریکا توصیه می شود که استانداردهای منطقه ای و کشوری وزن، قد، اندازه دور بازو و سایر شاخصهای تن سنجی به منظور تسهیل مقایسه و شناسایی موارد اختلالات تغذیه ای تهیه شود.

سابقه و هدف: درترومای عروقی همچون سایر آسیب های مهم بدن انسان، تشخیص و درمان دقیق و مناسب برای به دست آوردن بهترین نتیجه امری ضروری است. توجه اساسی به ترومای نافذ و غیر نافذ اندام ها و عوارض آنها که به دنبال آسیب ایجاد می شود، در کاهش مرگ و بیماری این بیماران بسیار مهم است. همچنین با در نظر گرفتن این نکته که میزان وقوع آسیب و عروقی در تمام دنیا مشخص نیست و با توجه به بدحال بودن بیماران و خطر مرگ و یا از دست دادن اندام و اهمیت اطلاع از نوع آسیب وارد شده، روش درمان و نتایج آن و نیز عدم اطلاع از وضعیت آنها، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان طالقانی تهران در سال های 79-1376 انجام گرفت.مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی روی کلیه بیمارانی که به صورت مستمر مراجعه نموده اند ، صورت گرفته است. این بیماران دارای ضایعه شریانی به تنهایی و یا همراه با آسیب ورید و ارگانهای دیگر بودند. ضایعات تنهای وریدی در این مطالعه بررسی نشده است. خصوصیات فردی و بیماری، تشخیص، نوع درمان و نتایج آنها بررسی شد. مشخصات بیماران مراجعه کننده در فرم های از پیش تعیین شده ثبت گردید و با پیگیری انجام شده، نوع عمل جراحی و نتایج آنها یادداشت و پس از تکمیل شدن و در پایان دوره سه ساله بررسی شد.یافته ها: تحقیق روی 157 بیمار در سنین 15.7±28.5 سال و با نسبت مذکر به مونث 7 به 1 انجام گرفت. 100 نفر (63.7%) با ضایعه ناشی از جسم برنده آسیب دیده بودند و شایع ترین تروما از نوع نافذ بود. 18.5% آسیب عروقی ایاتروژنیک داشتند و در 11.5% موارد ترومای شریانی به دلیل تزریق مواد مخدر رخ داده بود. شایعترین محل تروما، اندام تحتانی (56%) بود و در 9.5% شکستگی استخوان نیز وجود داشت. اختلال نبض در 71.4%، اختلال حسی در 33% و اختلال حرکتی در30.6% مشاهده گردید. در 49% بیماران درمان به روش Graft Interposition و در بقیه بصورتPatch Angioplasty ، ترمیم اولیه یا لیگاتور بوده است. در 136 بیمار (86.6%) نتیجه اقدامات جراحی رضایت بخش بود و در 5.1% بیماران فوت نمودند و در 5.1% آمپوتاسیون انجام شد. بیمارانی که در فاصله زمانی کمتر از  6ساعت از ترومای شریانی مراجعه نموده بودند، نتیجه درمانی بهتری داشتند.Patch  Angioplasty و Inter . Graft در بیشتر موارد با استفاده از ورید صافن بزرگ انجام شد. در مواردی که به دلایل مختلف نتوانستیم از ورید استفاده کنیم، از مواد سنتتیک مثل داکرون و گورتکس استفاده گردید.بحث: میزان ترومای ایاتروژنیک و ترومای شریانی به دلیل تزریق مواد مخدر مشکل و خطر جدی در این بیماران است و لذا بررسیهای اختصاصی در این دو زمینه توصیه می شود. همچنین پیشنهاد می شود یک دوره آموزش مداوم حین خدمات به پزشکان برای ارایه خدمات اولیه مناسب در برخورد با این بیماران برگزار گردد.

سابقه و هدف: با توجه به اینکه بیماری های ایسکمی قلبی یکی از شایعترین عوامل مرگ و میر در دنیای امروز به شمار می روند، شناسایی روش هایی که قلب را در برابر ایسکمی محافظت می کنند، بسیار با اهمیت است. مکانیسم های تطابقی متعددی در این خصوص شناسایی شده که بعضا توسط مهار متابولیک در سطح سلولی القا گردیده اند. با توجه به اینکه سیانید یک مهارکننده متابولیک قوی است و موجب مهار آنزیم سیتوکروم اکسیداز و تنفس سلولی می گردد، هدف مطالعه حاضر بررسی این نکته است که به کارگیری سیانید تا چه میزان درافزایش مقاومت قلب نسبت به ایسکمی موثر می باشد؟مواد و روشها: مطالعه حاضر به روش تجربی روی رتهای نر بالغ در دو گروه تست و کنترل صورت گرفت. در گروه تست حیوانات روزانه 1.7 mg/kg سیانید پتاسیم را از طریق داخل صفاقی به مدت 35 روز متوالی دریافت داشتند. در گروه کنترل به همان میزان سالین نرمال تجویز گردید. سپس قلب کلیه حیوانات طبق روش لانگندورف مجزا شدند و هر یک سه مرحله کنترل اولیه، دوره ایسکمی (با کاهش پرفیوژن به 40% میزان اولیه) و بازگشت به پرفیوژن آزاد را گذراندند. برای بررسی آماری از آزمون t جفت نشده استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان جریان مایع کرونر، فشار بطن چپ LVP و قابلیت انقباضی dp/dt در مرحله اول و همچنین وزن قلبها در دو گروه تفاوت معناداری نداشتند، اما در مرحله ایسکمی درصد تغییرات LVP و dp/dt نسبت به حالت اولیه در گروه تست (2.88±31.8-، 2.53±44.32-) نسبت به گروه کنترل (5.19±55.29-، 4.73±6.48-) به طور معناداری تفاوت داشتند (P<0.005) در مرحله سوم نیز درصد تغییرات در گروه تست (4.59±11.49و 4.24±10.28) به طور معناداری با گروه کنترل (7.62±8.12-، 7.13±9.19-) متفاوت بود (P<0.05).بحث: این نتایج حاکی از حفظ مناسب تر عملکرد قلب درطول دوره ایسکمی و بازگشت پرفیوژن آزاد در گروه تست نسبت به گروه کنترل می باشد که احتمالا از طریق تاثیر سیانید در مهار متابولیک و تحریک مکانیسم های مقاوم سازی داخل سلولی صورت گرفته است. در مجموع به نظر می رسد که سیانید عامل مناسبی برای القای مقاوم سازی قلبی نسبت به ایسکمی بوده است. مطالعات تکمیلی به منظور روشن شدن مکانسیم های دقیق سلولی و مولکولی در این خصوص پیشنهاد می گردد.