تحقیق در علوم دندانپزشکی
سال:1388 | دوره:6 | شماره:3 (پیاپی 21) |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت عمق و طول بی حسی در ارایه خدمات تهاجمی دندانپزشکی و وجود گزارشاتی مبنی بر تاثیر مثبت اضافه کردن مخدرها با لیدوکائین بر عمق و طول مدت بی حسی و نیز وجود کاستی ها در تحقیقات قبلی و به منظور تعیین تاثیر لیدوکائین اپی نفرینه با فنتانیل ولیدوکائین اپی نفرینه بر عمق و طول بی حسی ناشی از بلاک عصب آلوئولارتحتانی انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع cross-over روی تعداد 19 نفر و 38 نمونه انجام گرفت. دندان مولر اول، کانین واینسیزور لترال به عنوان دندان مورد وکانین سمت مقابل به عنوان دندان شاهد، در فواصل متفاوت توسط پالپ تستر،جهت بررسی بی حسی پالپ، به مدت 60 دقیقه ارزیابی شدند. حداکثر خروجی پالپ تستر (80.80) به عنوان بی حسی کامل قلمداد شده و بر این اساس موفقیت بی حسی، شکست بی حسی ،سرعت آغاز بی حسی و طول مدت بی حسی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: تحقیق روی تعداد 19 بیمار و 38 نمونه انجام گرفت. میزان درد، زمان شروع بی حسی لب و پالپ کارآمدی تزریق بر حسب نوع دندان و نیز میزان بقای بی حسی در نمونه های مورد بررسی مشابه بوده و اختلاف آن ها به لحاظ آماری معنی دار نبود(p<0.2) .نتیجه گیری: به نظر می رسد که اضافه کردن فنتانیل به محلول لیدوکایین اپی نفرینه تغییر معنا داری در افزایش موفقیت در دندان های مورد بررسی ایجاد نمی کند.

سابقه و هدف: با انتخاب اتچمنت مناسب میتوان زمینه را برای کم کردن تحلیل ریج خلفی فک پایین و مشکلات جدی ناشی از آن کاهش داد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو نوع اتچمنت اوردنچر متکی بر دو ایمپلنت قدامی بر میزان استرس وارده به ناحیه خلفی فک پایین با روش آنالیز اجزا محدود به صورت سه بعدی میباشد.مواد و روش ها: با استفاده از نرم افزارAnsys  مدل فک پایین از روی CT-Scan بیمار با دو ایمپلنت قدامی یک دفعه با اتچمنت نوع بار و دفعه دیگر با اتچمنت نوع بال شبیه سازی شد. پس از مدلسازی، نیروی دنچر فک مقابل در دو حالت: یکبار به صورت عمودی و متقارن در دو طرف فک (اکلوژن مرکزی) و بار دیگر به صورت مایل (حرکات طرفی) در یک سمت فک به عنوان سمت کارگر بر روی هر دو نوع اتچمنت اعمال شد.یافته ها: دراوردنچر متکی بر ایمپلنت با اتچمنت بار، میزان استرس بیشتری بر ناحیه خلفی ریج بی دندانی (ناحیه دندان مولر اول) نسبت به اتچمنت بال در حالت اکلوژن مرکزی وارد شد. در حرکات طرفی در سمت کارگر نیز نتایج مشابه با حالت اکلوژن مرکزی حاصل شد و ناحیه دندان شش در سمت کارگر متحمل استرس کمتری در استفاده از اتچمنت بال شد.نتیجه گیری: اگر تنها دلیل انتخاب نوع اتچمنت میزان استرس وارده به ناحیه خلفی فک باشد و سایر شرایط یکسان و مطلوب در نظر گرفته شود، اتچمنت بال به دلیل ایجاد استرس کمتر در اوردنچرهای متکی بر دو ایمپلنت قدامی دارای ارجحیت می باشد.

سابقه و هدف: با توجه به ارایه روشهای متعدد ارزیابی رادیوگرافیک پیش از جراحی ایمپلنت و نظر به اهمیت ارزیابی دقیق محل، پیش از جایگذاری ایمپلنت این تحقیق با هدف تعیین دقت توموگرام دیجیتال دستگاه Carnex TomeÒ در برآورد عرض کرست استخوان، پیش از جایگذاری ایمپلنت انجام گردید .مواد و روش ها: این تحقیق بصورت توصیی بروی 28 محل ایمپلنت انجام گردید. پس از قالبگیری و ساخت تمپلیت، محل ایمپلنت آینده توسط اندیکاتور مشخص گردید. اندازه عرض استخوان بر روی توموگرام دستگاه Carnex TomeÒ در محل اندیکاتور در 2 میلیمتری زیر کرست بدست آمد .سپس در حین جراحی ایمپلنت، محل فوق الذکر توسط Bone gauge اندازه گیری شد .داده ها توسط آنالیز T-Test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: فواصل عرض باکولینگوالی روش استاندارد (در جراحی) برابر 0.22±3.44 بر حسب میلیمتر و در توموگرافی برابر 0.24±3.45 بر حسب میلیمتر بود. بنابراین میانگین تفاوت توموگرافی با روش استاندارد0.19 mm  می باشد، تفاوت این دو روش به لحاظ آماری قابل ملاحظه نیست(p<0.4) .نتیجه گیری: به نظر می رسد توموگرامCarnex TomeÒ  دقیق به شمار می آید و تفاوت قابل ملاحظه ای بین اندازه گیری های حاصله از توموگرافی و مشاهده مستقیم از طریق جراحی یافت نشد.

سابقه و هدف: با توجه به افزایش کاربرد رزین کامپوزیت های تقویت شده با فایبر (Fiber Reinforced Composite) در دندانپزشکی و تاثیر نوع فایبر بر تقویت این کامپوزیت ها، این مطالعه با هدف تعیین اثر دو نوع فایبر به کار رفته در ساخت frame work بر مقاومت به شکست بریج های FRC خلفی بالا انجام شد.مواد و روش ها: این بررسی به صورت تجربی (Experimental) در شرایط In vitro بر روی 20 اینله بریج FRC با مدل کلینیکی جایگزینی پره مولر دوم بالا در دو گروه (گروه اول: 10 اینله بریج تقویت شده با فایبر گلاس و گروه دوم: 10 اینله بریج تقویت شده با فایبر پلی اتیلن) انجام شد. دندان ها پس از تراش با طرح انتخابی Proximal box و ساخت PDL مصنوعی با ماده قالب گیری پلی اتر در آکریل خودپخت(PMMA)  با فاصله  mm 7مانت شدند، پس از ساخت بریجها به صورت Direct نمونه ها ابتدا در دستگاه (5000 cycles, 5oc/55oc, dwell time 30s, interval 2s) Thermo cycling قرار گرفتند و سپس توسط دستگاه (Zwick/Roell/Germany) Universal Testing Machine با زاویه 90o و سرعت 1 mm/min تحت Load نهایی قرار گرفتند و منحنی اعمال نیرو تا شکست نمونه ها ثبت گردید. با توجه به آزمون آماری Kolmogrov اعداد به دست آمده در هر دو گروه از توزیع نرمال تبعیت می کردند مقایسه دو گروه با تست Independent Sample T Test انجام شد .یافته ها: میزان مقاومت به شکست برای بریجهای حاوی فایبر گلاس 206±541 نیوتن و برای بریجهای حاوی فایبر پلی اتیلن 247±469 نیوتن بود و اختلاف معنا داری بین دو گروه وجود نداشت(P=0.491) . همچنین در بررسی نوع و محل شکست بیشترین درصد شکستگی در هر دو گروه از میانه پونتیک به سمت کانکتور دیستالی (اباتمنت مولر) و بصورت  crackمشاهده شد. شکستگی در هر دو گروه، در پوشش سطحی کامپوزیت  رخ داد و فریم ورک آن سالم ماند.نتیجه گیری: به نظر می رسد کاربرد هر دو نوع فایبر پلی اتیلن و گلاس با ساختار مشابه (Braided) در ساخت بریجهای FRC به روش مستقیم در ناحیه خلفی فک بالا با هم قابل مقایسه بوده و از مقاومت کافی برخورداراند. بنابراین ساختار فایبر مهمتر از نوع آن بر مقاومت به شکست بریجهای FRC موثر می باشد.

سابقه و هدف: با توجه به عوارض شناخته شده پریودنتال و اهمیت اتیولوژیک بیماری و وجود تناقص در مورد نقش استفاده از دستگاه های ثابت ارتدنسی با بروز بیماری پریو، این تحقیق انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی Historical Cohort بر روی تعداد 30 دختر تحت درمان ارتدنسی ثابت با حداقل 6 ماه گذشت درمانی آنها و 30 نفر دختر گروه شاهد آنها در همان مدرسه و کلاس انجام گرفت. افراد فوق فاقد تروما بوده و گروه شاهد سابقه درمان ارتدنسی نداشته و بعلاوه دو گروه به لحاظ سن و جنس مشابه بودند بیماری پریودنتال با شاخص های خونریزی از لثه، افزایش حجم لثه در سه 0 grade و I و II و III و نیز وجود تحلیل لثه بوسیله متخصص پریو بررسی و ثبت گردید. میزان وجود خونریزی و نیز افزایش حجم لثه بیشتر ازII  در دو گروه و تحلیل لثه با آزمون دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: سن گروه شاهد 15.1+1.5 و گروه مورد 14.7+2.4 سال بود که مشابه بودند میزان خونریزی از لثه در گروه شاهد 50 درصد در گروه مورد 74.7 درصد  (P<0.3)و تحلیل لثه در گروه شاهد به میزان 3.3 درصد و در گروه مورد وجود نداشت(P<0.9)  و افزایش حجم لثه با2 grade  و بیشتر در گروه شاهد به میزان 13.3 درصد و در گروه مورد 46.4 درصد بود (P<0.005).نتیجه گیری: بنظر می رسد افرادی که از دستگاه ثابت ارتدنسی استفاده می کنند. شانس بروز خونریزی از لثه و افزایش حجم لثه را دارند لذا اقدامات جهت پیشگیری و کاهش ضایعات مربوطه در افراد استفاده کننده از دستگاه ثابت ارتدنسی را توصیه می نماید.

سابقه و هدف: از مشکلات شایع در قرار دادن ایمپلنت های دندانی ضخامت کم ریج بی دندان و نگرانی از نتایج درمانی آن است. لذا هدف از این مطالعه تعیین نتایج کوتاه مدت کلینیکی و رادیوگرافی جایگذاری ایمپلنت در ریج های باریک متعاقب استفاده از Expander drills در بیماران مراجعه کننده به یک مطب خصوصی در تهران در سال 1387 بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تعداد 15 ایمپلنت در 8 بیمار در ناحیه بی دندانی با قطر کمتر از 6 میلیمتر قرار داده شد. جهت افزایش ضخامت ریج از expander drill ساخت کارخانه BTI اسپانیا، با دور 50 rpm بدون شستشو استفاده گردید. در صورت نیاز graft و membrane قرار داده شد. میزان تحلیل استخوان و لقی ایمپلنت به وسیله پریوتست پس از 4 ماه مورد ارزیابی قرار گرف. یافته ها: تحقیق روی تعداد 8 بیمار در سنین 14±49.7 با تعداد 15 ایمپلنت قرار گرفت. دوره التیام برای همه موارد سپری شد. علامتی از رادیولوسنسی اطراف Fixture، درد، ترشح چرک و عفونت دیده نشد. میزان تحلیل استخوان در ناحیه کرست (0.4±0.2) میلیمتر گزارش شد. متوسط PTV (0.9±-2.5) تعیین گردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد که حداقل در کوتاه مدت نتایج درمان خوب و قابل قبول می باشد، بررسی نتایج طولانی مدت آن را توصیه می نماید.

سابقه و هدف: با توجه به روند رو به افزایش درمان به وسیله ایمپلنت ها و وجود التهاب در اطراف این ایمپلنت ها که یکی از مهمترین دلایل شکست درمان ایمپلنت ها می باشد و وجود یک گزارش مبنی بر نقش احتمالیOPG  در کاهش التهاب اطراف ایمپلنت این تحقیق به منظور تعیین رابطه میزان OPG با التهاب اطراف ایمپلنت و گروه شاهد آن انجام گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق به روش مورد شاهدی انجام گرفت. گروه مورد اول 28 نفر که افراد دارای ایمپلنت مبتلا به peri-implant mucositis و گروه مورد دوم 26 نفر دارای ایمپلنت مبتلا به peri-implantitis و گروه شاهد آن ها 26 نفر دارای ایمپلنت با وضعیت مخاط سالم بودند. افراد سه گروه به لحاظ سن و جنس و وضعیت اقتصادی اجتماعی  matchبودند.نمونه گیری از مایع شیار اطراف ایمپلنت(PICF)  به وسیله perio paper strip انجام شد. و غلظت OPG موجود در PICF به روش ELISA تعیین گشت. و با آزمون ANOVA بررسی شد که آیا میزان OPG در سه گروه مشابه هست یا نه.یافته ها: افراد سه گروه به لحاظ سن و جنس و وضعیت اقتصادی اجتماعی مشابه بودند و غلظت کلی OPG در افراد سالم (1.72±19.33) و در گروه مبتلا بهperi-implant mucositis  (1.31±19.14) و در گروه مبتلا به peri-implantitis (1.14±19.13) بود که اختلاف آماری نداشتند(P<0.8) .نتیجه گیری: به نظر نمی رسد که غلظت osteoprotegerin مایع شیار اطراف ایمپلنت با عدم سلامت مخاط اطراف ایمپلنت داشته باشد. با توجه به موارد شکست ایمپلنت و فراوانی عدم سلامت مخاط اطراف ایمپلنت بررسی عامل یا سایر عوامل با بروز آن را توصیه می نماید.

سابقه و هدف: دستیابی به روشهای غیر تهاجمی جهت تشخیص مناسب پوسیدگی ثانویه مجاور ترمیم های آمالگام و کامپوزیت از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی قدرت رادیوگرافی بایت وینگ در تشخیص پوسیدگی ثانویه در ترمیم های آمالگام و کامپوزیت Class II در دندان های خلفی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش تشخیصی و بر روی 60 دندانExtract  شده انسانی کاملا سالم انجام شد و تعداد 120 حفرهClass II  با ابعاد استاندارد در مزیال ودیستال دندان ها تهیه و پوسیدگی های مصنوعی توسط فرز روند 1 به عمق 1 میلی متر در دیواره جینجیوال واگزیال تعبیه شد سپس توسط موم قرمز پر و با آمالگام و کامپوزیت ترمیم شد سپس در شرایط استاندارد از آنها رادیوگرافی بایت وینگ به عمل آمد و پس از ظهور فیلم ها، توسط 2 متخصص ترمیمی و 1 متخصص رادیولوژی مورد مشاهده قرار گرفت و در نهایت با در نظر گرفتن نظرات هر سه، حضور یا عدم حضور پوسیدگی تشخیص و با پوسیدگی واقعی مقایسه و ارزش پیش بینی مثبت و منفی محاسبه گردید.یافته ها: تحقیق روی 123 نمونه و 60 دندان انجام گرفت. ارزش پیش بینی مثبت برای ترمیم آمالگام کلاس II به ترتیب 67 و 76 درصد برای ترمیم های کامپوزیت کلاس II به ترتیب 72 و 73 درصد بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که قدرت رادیوگرافی بایت دینگ convential در تشخیص پوسیدگی ثانویه نسبت به استاندارد طلایی قابل قبول نباشد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای پوسیدگی دندان و عوارض شناخته شده آن و ضرورت بررسی اتیولوژیک بیماری و بمنظور تعیین رابطه فلوئوراید آب آشامیدنی با میزانDMFT ، این تحقیق در مناطق روستایی شهرستان بهشهر در سال 1385 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق با روش historicul chohort به تعداد 165 نفر گروه مورد در مناطق با فلوئوراید کمتر از  ppm 0.4و تعداد 164 نفر گروه شاهد با فلوئوراید مناسب بین 0.6-1.2 ppm که از نظر ارتفاع سکونت. سن، جنس، سمت در شغل نان آور، مدت اقامت و سطح سواد و بعد خانوار مشابه بودند انجام گرفت و نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف بود. وضعیت DMFT آنها مطابق استاندارد تعیین و نقش فلوئوراید آب آشامیدنی پایین با بروز بیشتر از 5 دندان با آماره کی دو مورد قضاوت قرار گرفت. یافته ها: میزان DMFT در مناطق مورد برابر 7.9±11.7 و شاهد 6.6±8.4 بود (P<0.0005) مردم مناطق مورد 83 درصد DMFT بالاتر از 5 داشته و شاهد R.R (P<0.0005) %65 فلوئوراید آب کم با بروز DMFT بالاتر از 5 افراد مورد 1.3 برابر بیشتر از شاهد بوده است  (R.R=1.3)و خطر منتسب به پوسیدگی بالا برای مردم با فلوئوراید کم آب آشامیدنی 18 درصد بوده است. نتیجه گیری: به نظر می رسد میزان فلوئوراید کم آب آشامیدنی شانس بروز DMFT بالا را افزایش می دهد انجام تحقیق تجربی بمنظور تعیین تاثیر افزودن فلوئوراید در پیشگیری از DMFT توصیه می شود.

سابقه و هدف: یکی از نگرانی های جامعه دندانپزشکی میزان فلوراید آب آشامیدنی است. افزایش آن موجب بروز فلوئوروزیس و عوارضی همچون کاهش بهره هوشی می شود. همچنین کمبود آن موجب افزایش پوسیدگی و به دنبال آن افزایشDMFT  می گردد. با توجه به عدم گزارش از میزان واقعی آن در سازی و به منظور تعیین میزان فلوراید آب آشامیدنی شهرستان ساری به روش پتانسیومتری با تفکیک مخازن و با توجه به ظرفیت آنها و میزان فلوراید مطلوب در دمای مشخص در شهرستان ساری و در سال 1388 انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به صورت توصیفی انجام گرفت. لیست به هنگام کلیه مخازن آب شهرستان ساری از سازمان آبفا اخذ گردید.تعداد 34 نمونه تهیه شد ضمنا دما نیز در زمان اخذ هر نمونه اندازه گیری شد. سپس میزان فلوراید نمونه ها به روش پتانسیومتری در آزمایشگاه دانشکده دندانپزشکی آزاد تهران تعیین گردید.این روش اختصاصی ترین روش تعیین میزان فلوراید آب می باشد. میزان فلوراید بدست آمده از هر مخزن در ظرفیت مخزن ضرب و میانگین کل با انحراف معیار مشخص شد؛ همچنین با استفاده از فرمول (E=-0.038+0.0062 و F=0.34/E) میزان فلوراید مطلوب در آن دمای خاص مشخص گردید. سپس بر اساس آخرین طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی WHO نمونه ها در سه گروه کمبود، مطلوب و مازاد طبقه بندی شدند.یافته ها: کل ظرفیت مخازن تامین کننده آب آشامیدنی شهرستان ساری در بهار 1388 شصت هزار و پانصد متر متر مکعب بود. حداقل میزان فلوراید در منبع کوی برق برابر ppm 0.179 بود و حداکثر میزان فلوراید مربوط به منبع کیاسر 2 و برابرppm 0.318  بود. برآورد میزان فلوراید کل آب شهرستان ساری 0.031±ppm 0.25 و با احتمال %95 میزان واقعی فلوراید آب مصرفی مردم شهرستان ساری از حداقل  ppm 0.24تا حداکثر  ppm 0.26برآورد می گردد. در زمان مطالعه همه مخازن با کمبود فلوراید مواجه بودند.نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که %91 از ظرفیت مخازن دارای کمبود بسیار شدید فلوراید و  %9از ظرفیت مخازن دارای کمبود شدید بودند؛ و در کل %100 ظرفیت مخازن دارای کمبود بودند.