دانش میکروب شناسی
سال:1388 | دوره:1 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

تصور بر این است که ویروس ها زمانیکه در خارج و مستقل از سلول میزبان به سر میبرند از نظر عملکرد، غیرفعال می باشند. در اینجا ویژگی استثنایی یک ویروس تازه کشف شده از آرکیهای هایپرترموفیل جنس Acidianus بیان می شود، که یک آرکئون هایپرترموفیل در حال رشد در چشمه آب گرم اسیدی را آلوده می سازد. ذره ویروسی لیمویی شکل، پس از رهایی از سلول میزبان، یک دنباله بسیار بلندی را در هر یک از دو انتهای خود توسعه می دهد. این فرایند فقط در درجه حرارت زیستگاه میزبان (90-75 درجه سانتیگراد) و بدون نیاز به حضور سلول میزبان و منبع انرژی خارجی و یا هر کوفاکتوری رخ می دهد. این توسعه مورفولوژیکی مستقل از میزبان احتمال دارد یک استراتژی برای بقای ویروس در شرایط سخت محیطی و محدودیت دسترسی به میزبان باشد.

استرپتوکوکوس پنومونیه از مهمترین عوامل ایجاد عفونت های مهاجم باکتریایی با میزان مرگ و میر بالا به ویژه در کودکان و افراد سالمند می باشد. شناسایی استرپتوکوکوس پنومونیه وابسته به بررسی خصوصیات مورفولوژیکی کلنی، مشاهده آلفا همولیز، حساسیت به اپتوچین و حلالیت در صفرا می باشد. در سال های اخیر استفاده از تکنیک های ملکولی مثل PCR جهت تشخیص استرپتوکوکوس پنومونیه در حال گسترش می باشد. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات فنوتیپیک و ملکولی سویه های استرپتوکوکوس پنومونیه جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان های تهران بود. 330 نمونه از بیماران بستری در مراکز درمانی مختلف در طی سال های 1378 الی 1387 جمع آوری گردید. همه نمونه ها از طریق روش های فنوتیپیک مورد بررسی قرار گرفته و سویه های آلفا همولیتیک از نظر حضور ژن atpC که از ژن های اساسی در پنوموکوکها می باشد، از طریق PCR ارزیابی شدند. 54 نمونه از مجموع نمونه ها پس از تست های ملکولی و فنوتیپیک به عنوان استرپتوکوکوس پنومونیه شناسایی شدند. از این میان 6 نمونه (%11.1) مقاوم به اپتوچین و محلول در صفرا بودند و حضور ژن atpC در آنها دیده شد. در حالیکه 3 نمونه (%5.5) پس از تست های اپتوچین و حلالیت در صفرا منفی بودند و تنها از نظر حضور ژن atpC در زمره سویه های پنوموکوکی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که سویه های استرپتوکوکوس پنومونیه مقاوم به اپتوچین در ایران همسو با دیگر کشورها شایع بوده و از این رو استرپتوکوک های آلفا همولیتیک مقاوم به اپتوچین باید حتما از نظر حلالیت در صفرا بررسی شوند. ما نشان دادیم که شناسایی ژنatpC  حساسیت بالایی نسبت به تست های استاندارد شناسایی استرپتوکوکوس پنومونیه دارد.

در این تحقیق تجزیه زیستی تولوئن توسط مخلوطی از باسیلوس های جدا شده از خاک آلوده به تولوئن بررسی شد. پس از نمونه برداری از خاک مورد نظر، باسیلوس های تحمل کننده تولوئن جداسازی شدند، با کشت باکتری ها بر روی بلاد اگار، باکتری های دارای همولیز b جدا گردید، سپس تست کشش سطحی برای تشخیص باسیلوس های مولد بیوسورفکتانت انجام شد. پس از غربالگری باکتری های مولد بیوسورفکتانت، تست امولسیفیکاسیون از باسیلوس های منتخب بعمل آمد. باسیلوس ها با روش تشخیص بیوشیمیایی و مولکولی (استخراج DNA، PCR، و تکنیک تعیین توالی ژن16 SrRNA ) شناسایی شدند. از بین 23 سویه باسیلوس جدا شده، 3 سویه B3, B6, B12 دارای کشش سطحی کمتر از 40mN/m بودند که بعنوان باکتری های مولد بیوسورفکتانت شناسایی شدند. پس از انجام تست امولسیفیکاسیون، توانایی امولسیفیکاسیون سه سویه مذکور به ترتیب 75 و 70 و %78 اندازه گیری شد. هر سه باسیلوس متعلق به گونه سوبتیلیس بودند و مقایسه توالی 16 SrRNA سه سویه نیز حاکی از تشابه بسیار بالای آنها بود به طوریکه سه توالی در حدود 6 نوکلئوتید تفاوت داشتند.در ادامه پس از بهینه سازی شرایط برای تولید بیوسورفاکتانت توسط مخلوط سه سویه (کنسرسیوم) مشخص شد که بهترین منبع کربن همان تولوئن و منبع بهینه نیتروژن عصاره مخمر است و بهترین غلظت نمک %2 و بهترین pH برابر 6 می باشد که در شرایط مذکور بهترین رشد و در نتیجه بهترین تولید بیوسورفاکتانت توسط کنسرسیوم باسیلوس ها مشاهده گردید. کشش سطحی در محیط کشت حاوی مخلوط باسیلوس ها در مقایسه با کشت تک آنها بطور واضحی کاهش داشت، بطوریکه در کشت تک باسیلوس های B3, B6, B12 کشش سطحی به ترتیب برابر37mN/m ، 33.5، 35 تخمین زده شد در حالیکه کشش سطحی در محیط حاوی کنسرسیوم به 29mN/m رسید. توانایی امولسیفیکاسیون مخلوط سه سویه باسیلوس %85 اندازه گیری شد. با استفاده از دستگاه GC-MS درصد حذف تولوئن از محیط، توسط کنسرسیوم باسیلوسی در مقایسه با محیط شاهد (محیط پایه نمکی همراه %1 تولوئن بدون تلقیح کنسرسیوم) %99.91 تخمین زده شد.

گیاه کنگر فرنگی یا آرتیشو Cynara scolymus متعلق به خانواده مرکبانAsteraceae  می باشد. گیاهان این تیره به دلیل خواص دارویی و ضدمیکروبی مورد توجه زیادی در عرصه مطالعات دارویی قرار گرفته اند. در این پژوهش اثرات ضدمیکروبی عصاره های اتانولی، متانولی، استونی و آبی تهیه شده از اندام های برگ، ساقه، گل و بخش خوراکی گیاه کنگر فرنگی بر برخی از میکروارگانیسم ها شامل استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیا کلی، باسیلوس سرئوس و قارچ کاندیدا آلبیکنس مورد بررسی قرار گرفت. روش های مورد استفاده شامل سنجش قطر هاله مهار رشد در اطراف دیسک ها و چاهک ها بود. نتایج نشان داد که عصاره های اتانولی و متانولی اندام ها اثر بازدارندگی رشد بر روی میکروارگانیسم های مورد بررسی داشتند. همچنین عصاره های اتانولی تهیه شده از اندام های مختلف اثر مهاری بیشتری نسبت به عصاره های متانولی نشان دادند. بیشترین اثر مهاری عصاره های اتانولی مربوط به برگ بود. همچنین بیشترین تاثیر عصاره های اندام های ساقه گل و بخش خوراکی بر استافیلوکوکوس اورئوس و کمترین بر باسیلوس سرئوس بود. بیشترین اثر ضدقارچی مربوط به عصاره های اتانولی اندام های مورد پژوهش بود.

ویروس هپاتیت (HBV) B یکی از عوامل بسیار مهم در پیدایش بیماری های کبدی و کارسینومای هپاتوسلولار می باشد. روش های تشخیص این ویروس (سرولوژیک و مولکولی) هر کدام دارای محدودیت هایی هستند، به همین دلیل امکان استفاده از آنها در همه مراکز تشخیصی وجود ندارد. در این تحقیق استفاده از سایبرگرین با کدورت سنجی برای بررسی محصول نهایی واکنش LAMP در تشخیص ویروس هپاتیت B بررسی و مقایسه شده اند. در این مطالعه 200 نمونه سرمی مثبت، متشکل از 3 جمعیت مورد بررسی قرار گرفتند. 6 پرایمر ویژه برای تکنیکLAMP  طراحی گردید. پس از انجام تست های حساسیت و ویژگی، آزمون بر روی نمونه ها بهینه گردید. محصولLAMP  بوسیله الکتروفورز، اضافه کردن سایبرگرین و اسپکتروفتومتری مورد بررسی قرار گرفت. از 200 نمونه با تعداد پارتیکل مشخص و با تیترهای متفاوت جمع آوری شده، 172 نمونه (%86) LAMP مثبت بودند. مقایسه نتایج نهایی واکنش نشان داد که الکتروفورز، اضافه کردن سایبرگرین و اسپکتروفتومتری همگی دارای نتایج مشابهی می باشند، بطوریکه با افزایش زمان واکنش به دنبال سنتزDNA ، منیزیوم پیروفسقات تولید شده نیز افزایش یافته که منجر به افزایش میزان کدورت در واکنش می شود. تکنیک تکثیر هم دما بوسیله لوپ (LAMP) دارای حساسیت و ویژگی بالاتری می باشد بعلاوه مقایسه سه روش تشخیصی نشان داد که تشخیص نهایی با استفاده از سایبرگرین به تجهیزات کمتری نیاز داشته بعلاوه احتمال ایجاد آلودگی نیز به دلیل عدم الکتروفورز از بین می رود.

یکی از مهم ترین استراتژی های قابل قبول و رایج در سراسر جهان برای کنترل سل گاوی، شناسایی گاوهای آلوده با تست توبرکولین و کشتار موارد مثبت است. برای تهیه توبرکولین نیاز به توده انبوهی از مایکوباکتریوم بویس سویهAN5  می باشد که با کشت بذر باکتری فراهم می شود. بدلیل کشت های متوالی اجباری در تهیه این فرآورده می بایستی پایداری ژنتیکی سویه مورد استفاده در نسل های متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفته تا از عدم تغییرات ژنتیکی آن اطمینان حاصل شود. بر این اساس تحقیق حاضر برای بررسی تغییرات ژنومی سویه AN5 در طی کشت های متوالی صورت پذیرفت. ابتدا برای اثبات مایکوباکتریوم بویس بودن سویه مورد نظر در این تحقیق یک قطعه از شبه ژن oxy R به طول 548 جفت باز هدف آزمایشPCR-RFLP  قرار گرفت. نوکلئوتید 285 از قطعه هدف مذکور در ژنوم مایکوباکتریوم بویس، حاوی بازآدنین، در حالیکه در تمامی دیگر اعضا کمپلکس توبرکلوزیس حاوی بازگوانین می باشد که باعث از بین رفتن یک سایت عملکرد آنزیم Alu I می شود. لذا در قطعه مذکور، در مایکوباکتریوم بویس چهار سایت برش، در حالی که در سایر مایکوباکتری های کمپلکس، سه سایت برش توسط این آنزیم وجود دارد. در سویه مورد بررسی در این تحقیق، قطعه مورد نظر از شبه ژن oxy R توسط PCR تکثیر و سپس با استفاده از آنزیم Alu I برش داده شد و الگو برش مورد بررسی قرار گرفت. سپس پنج نسل متوالی از این سویه بر روی محیط کشت لونشتاین جانسون کشت داده شدند. از کلنی های مشخص طبق روش ون - سولینگن، DNA های لازم استحصال شده و این DNA ها توسط آنزیم های محدود کننده Alu I وPvu II  هضم و الگوهای به دست آمده با روش RFLP پس از هیبریداسیون با پروب های DR و PGRS با یکدیگر مقایسه شدند. در بررسی نتایج حاصل از هضم آنزیمی توسط آنزیم های Pvu II و Alu I و هیبریداسیون با پروب های DR وPGRS  تعداد باندها و وزن ملکولی آنها در تمامی نسل های مورد بررسی یکسان بودند و هیچ گونه تفاوتی مشاهده نشد. به نظر می رسد یکسان بودن سایز ملکولی و تعداد باندهای الگوهای به دست آمده توسط تکنیک DR, PGRS-RFLP، بیانگر عدم تغیرات ژنومی حداقل در 5 نسل اول کشت شده این سویه در محیط لوونشتاین جانسون است.

آمیب های آزاد زی که نخستین بار در سال 1958 بیماری زایی آنها به اثبات رسید سیستم عصبی مرکزی و سایر ارگان های انسان را مورد تهاجم قرار داده و سبب مرگ یا معلولیت می گردند. عدم تشخیص صحیح این انگل ها، ضرر جبران ناپذیر بر جای می گذارد. هدف این تحقیق طراحی کنترل داخلی PCR برای تشخیص این انگل ها بوده است. از انگل آکانتوموبا کشت داده شده در آزمایشگاه، DNA استخراج شد و واکنشPCR  انجام گرفت. محصولPCR  درون پلاسمید کلون شد و یک قطعه DNA دیگر وسط این پلاسمید نوترکیب قرار داده شد و بعنوان کنترل داخلی در واکنش های PCR استفاده گردید. DNA نمونه و کنترل در یک لوله قرار داده شدند و واکنش PCR انجام گرفت، روی ژل آگارز دو محصول PCR مربوط به نمونه و کنترل مشاهده گردید. یکی ازمزایای واکنشPCR  این است که با داشتن کنترل داخلی هر گاه نمونه مورد آزمایش منفی باشد می توان در مورد صحت مواد و واکنش قضاوت نمود. مزیت این طرح در ابداع تهیه کنترل داخلی واکنش PCR می باشد. چون برای تشخیص آمیب های آزاد زی باPCR  همیشه سلول میزبان در نمونه نیست نمی توان از ژن های میزبان بعنوان کنترل داخلی استفاده نمود. سازه ای که برای کنترل واکنش PCR طراحی شده است وابسته به House keeping gene میزبان نمی باشد.

سالمونلوزیس یکی از شایع ترین بیماری های مرتبط با مصرف آب و غذاهای آلوده از جمله سبزیجات است. استفاده از آب های آلوده برای آبیاری مزارع در استان تهران معمول است. در این بررسی 50 نمونه شامل سبزی خوردن، سبزیجاتی با برگ های پیچیده (کلم و کاهو) از مزارع جمع آوری شد و با استفاده از روش های رایج میکروبیولوژی، کشت در محیط های غنی کننده - انتخابی، افتراقی سالمونلا جداسازی و با استفاده از آنتی سرم های سوماتیک و فلاژله، سروتیپ های مختلف آن شناسایی و به روش دیسک گذاری الگوی مقاومت آنها تعیین شد. تحلیل داده ها با مجذور کای صورت گرفت. نتایج نشان داد که %28 نمونه ها آلوده به سالمونلا بودند و 14 سالمونلای جدا شده متعلق به 7 سروار مختلف S. enterica ssp. entrica- S. dublin, S. entritidis, S. weltevreden, S. typhymurium, S. infantis, S. montevideo, S. derby, S.typhimurium بود. سالمونلا انتریتیدیس (%43) سروتایپ غالب بود. الگوی مقاومت ایزوله ها متفاوت بود به طوری که بیشترین مقاومت نسبت به اریترومایسین، تتراسایکلین و نالیدیکسیک اسید و کمترین مقاومت نسبت به آموکسی سیلین، سفوکسیتین و کلرامفنیکل بود .(P<0.01) در یک مورد مقاومت به 13 آنتی بیوتیک مختلف مشاهده شد و مقاومت به 5 آنتی بیوتیک کمترین الگوی مقاومت دیده شده بود. در برخی کشورها مانند هند، مالزی، ایالات متحده، تحقیقات آلودگی سالمونلایی را در سبزیجات نشان می دهد و از آنجا که این مواد معمولا خام مصرف می شوند به ویژه در بیمارستان ها می تواند از نظر سلامت و بهداشت عمومی مشکلاتی را ایجاد کند.

اسکیزوفرنیا (Schizophrenia) یکی از اختلالات مزمن روانپزشکی است که در دو جنس شیوع یکسان دارد. شروع بیماری در مردها زودتر از زنان بوده و پیش آگهی بدتری دارد:دخالت عوامل بیولوژیک و سایکوسوشیال و عوامل محیطی در بروز بیماری موثر می باشد. بر اساس مدل استرس دیاتز شخص دارای نوعی آسیب پذیری خاص (diathesis) بوده که تحت تاثیر یک عامل محیطی امکان بروز علایم اسکیزوفرنیا فراهم می شود. جزء محیطی ممکن است زیست شناختی (مثلا دارو عفونت تروما به سر) یا روانشناختی (مثلا طلاق - تنهایی و ...) باشد. دو مورد گزارش شده نمونه هایی از اختلال اسکیزوفرنیا کاملا تحت کنترل بوده است که بدنبال مصرف مترونیدازول دچار تشدید علایم بیماری شدند.