علوم دامی ایران
سال:1389 | دوره:41 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

هدف تحقیق حاضر برآورد پارامترهای منحنی شیردهی توسط تابع گامای ناقص و ارزیابی ژنتیکی این پارامترها و در نهایت تعیین رابطه ژنتیکی و فنوتیپی آن ها با صفات پستانی در جمعیت گاوهای هلشتاین ایران بود. دو سری داده شامل 117583 رکورد، برای ارزیابی ژنتیکی پارامترهای منحنی شیردهی و 7351 رکورد (به علت کم بودن رکوردهای صفات پستان برای تعیین رابطه ژنتیکی بین پارامترهای منحنی شیردهی و صفات پستانی) مربوط به زایش اول گاوها و توزیع شده در 19303 و 1148 گله - سال - فصل زایش استفاده گردید. برآورد پارامترهای ژنتیکی با استفاده از نرم‏افزار ASREML محاسبه گردید. وراثت پذیری برای پارامترهای منحنی شیردهی در محدوده 0.02 (میزان تولید اولیه و شیب افزایشی منحنی شیردهی) تا 0.22 (اوج تولید) و برای صفات پستانی تیپ از 0.11 (اتصال جلویی پستان) تا 0.21 (استقرار کارتیه های عقب) متغیر بود. همبستگی ژنتیکی بین پارامترهای منحنی شیردهی در محدوده 0.99 (بین تداوم شیردهی و زمان تا رسیدن به اوج) تا 0.64- (بین میزان تولید اولیه و شیب افزایشی منحی شیردهی) و برای صفات پستانی تیپ در محدوده 0.54 (بین استقرار کارتیه های عقب و میزان تولید اولیه، عرض پستان و اوج تولید) تا 0.54- (بین استقرار کارتیه های عقب و شیب افزایشی منحی شیردهی) برآورد شد. با توجه به روابط ژنتیکی بدست آمده بین پارامترهای منحنی شیردهی و صفات پستانی تیپ، صفت عرض پستان می تواند در انتخاب غیرمستقیم برای پارامترهای منحنی شیردهی استفاده شود. با توجه به همبستگی های ژنتیکی بدست آمده بین این صفت و صفات پستانی تیپ، هرچه گاوها دارای پستان های عریض تری باشند کل تولید 305 روز و اوج تولید گاوها بیشتر شده و گاوها دارای تداوم تولید بیشتری خواهند بود.

هدف از این پژوهش بررسی اثر محاسبه مواد مغذی معادل آنزیم فیتاز در تنظیم جیره جوجه های گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و هزینه تولید بود. در این آزمایش تعداد 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، تا سن 49 روزگی بر روی بستر پرورش یافتند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل (2×4) با چهار نوع جیره و دو جنس در چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی بر پایه ذرت و سویا و از نظر میزان انرژی و پروتئین کاملا یکسان درنظر گرفته شدند. جیره های آزمایشی شامل: (1 جیره شاهد فاقد آنزیم؛ 2) جیره شاهد + 500 واحد آنزیم فیتاز در هر کیلوگرم جیره؛ (3 جیره حاوی 500 واحد آنزیم فیتاز که 50 درصد مواد مغذی معادل آنزیم در تنظیم جیره محاسبه شده بود؛ 4) جیره حاوی 500 واحد آنزیم فیتاز که 100 درصد مواد مغذی معادل آنزیم در تنظیم جیره محاسبه شده بود. افزایش وزن بدن، میزان مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد (10-29 روزگی)، دوره پایانی (49-29 روزگی) و در کل دوره (10-49 روزگی) به طور جداگانه اندازه گیری شد. در پایان آزمایش درصد اجزا لاشه، درصد خاکستر استخوان انگشت پا، درصد کلسیم و فسفر موجود در خاکستر استخوان و همچنین غلظت فسفر موجود در سرم خون اندازه گیری شد. در مقایسه صفات وزن بدن در پایان دوره، ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد و پایانی، درصد لاشه و اجزا آن (درصد سینه، درصد ران و درصد چربی حفره بطنی) و همچنین غلظت فسفر در سرم خون تفاوتی بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (P>0.05)، اما در مورد درصد خاکستر و درصد کلسیم و فسفر خاکستر استخوان انگشت پا اختلاف معنی داری بین میانگین تیمارهای مختلف مشاهده شد (P<0.05). میانگین شاخص تولید در تیمارهای مختلف  تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05) و با افزودن آنزیم به جیره هزینه خوراک جهت تولید هر کیلوگرم وزن زنده کاهش یافت، لذا چنین استنتاج می شود که افزودن آنزیم فیتاز در جیره موجب بهبود عملکرد و تصحیح مواد مغذی معادل آن در تنظیم جیره نیز موجب عدم تفاوت عملکرد با گروه کنترل و کاهش هزینه های تولید خواهد شد.

این آزمایش به منظور تعیین اثرات فرآوری شیمیایی بر ناپدید شدن شکمبه ای ماده خشک، نشاسته و بخشهای کربوهیدرات سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (CNCPS) دو رقم جو معمولی و بدون پوشینه انجام شد. برای عمل آوری دانه جو از سود، فرمالدئید و اوره، به ترتیب به مقدار 35، 4 و 35 گرم در کیلوگرم ماده خشک استفاده شد. سه راس قوچ بالغ نژاد زل مجهز به کانولای شکمبه ای که با 0.2±1 کیلوگرم ماده خشک در سطح نگهداری با 50% یونجه خشک و 50% جو کامل در دو وعده صبح و عصر تغذیه می شدند، برای محاسبه درصد ناپدید شدن شکمبه ای ماده خشک و نشاسته استفاده شد. زمان های انکوباسیون شکمبه ای کیسه های نایلونی به ترتیب صفر، 2، 4، 6، 8، 12، 24 و 48 ساعت بود. برای محاسبه بخش های کربوهیدرات CNCPS فراسنجه های آن اندازه گیری شدند. یافته های بخش ناپدید شدن شکمبه ای این پژوهش نشان داد که عمل آوری با سود و فرمالدئید، اثر محافظتی مناسب تری بر تجزیه شکمبه ای ماده خشک و نشاسته داشته و در نتیجه اختلاف معنی داری نسبت به عمل آوری با اوره و بدون عمل آوری داشته است (P<0.05). همچنین ناپدید شدن نشاسته رقم معمولی کمتر از رقم بدون پوشینه بود (P<0.05). درصد بخشهای مختلف کربوهیدرات CNCPS جو نیز تحت تاثیر فرآوری شیمیایی قرار گرفت. هر سه عمل آوری نسبت به شاهد (بدون عمل آوری) در کاهش بخش هایی که با سرعت بالایی تجزیه می شوند A) وB1 ) موثر بودند (P<0.05). بخش C یا NDF غیرقابل دسترس در جو معمولی بدون عمل آوری، بیشترین مقدار (1.00 درصد) بود و با جو معمولی با عمل آوری فرمالدئید و اوره، تفاوت معنی داری داشت (P<0.05). بنابراین نتایج ناپدید شدن شکمبه ای این پژوهش نشان دهنده اثرات مناسب تر عمل آوری با سود و فرمالدئید در انتقال جایگاه هضم نسبت به عمل آوری با اوره و بدون عمل آوری بودند اما درصد بخش های مختلف کربوهیدراتCNCPS ، تحت تاثیر فرآوری تفاوت چندانی را نشان نداند.

در این پژوهش 318 راس گوساله های نر نژاد هلشتاین با میانگین وزن 17.5±375 کیلوگرم در یک طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، متشکل از 1: جیره پایه، 2: جیره پایه + مس (30 میلی گرم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک)، 3: جیره پایه + روی (150 میلی گرم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک)، 4: جیره پایه + کلرتتراسایکلین (200 میلی گرم در روز به ازای هر راس گوساله)، 5: جیره پایه + مس + کلرتتراسایکلین و 6: جیره پایه + روی + کلرتتراسایکلین در دزهای بیان شده، به مدت 56 روز به کار برده شدند. اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت فراسنجه های خونی، ضخامت چربی زیرپوستی در ناحیه های پشت و سرینی، سطح مقطع ماهیچه راسته و ارتفاع از بال استخوان خاصره بررسی شد. غلظت نیتروژن اوره ای (p<0.001) و پروتئین تام پلاسما (p<0.001) بین تیمارها متفاوت بود. افزودن مس به جیره سبب افزایش سطح مقطع ماهیچه راسته شد اما افزودن روی آن را کاهش داد (p<0.001). بنابراین، کنترل سطح مس و روی، به جای بهره بردن از کلرتتراسایکلین، در جیره گوساله های نر می تواند سبب افزایش سطح مقطع ماهیچه راسته و کاهش ضخامت چربی شود.

به منظور بررسی امکان استفاده از آنزیم فیتاز و مخمر ساکارومایسس سرویسیه در جیره غذایی بر پایه ذرت - کنجاله سویا با فسفر قابل دسترس متفاوت در جوجه های گوشتی آربور ایکرز، آزمایشی با 264 قطعه جوجه یک روزه با میانگین وزن 44.6 گرم و با استفاده از یک طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار و در هر تکرار 11 قطعه جوجه یک روزه برای دوره های آغازین، رشد و کل دوره انجام شد. جیره های آزمایشی در دوره های مختلف پرورش به گونه ای تهیه شدند که از نظر انرژی و پروتئین یکسان ولی از نظر مقدار فسفر قابل دسترس متفاوت بودند بطوریکه جیره بر پایه ذرت و سویا دارای مقدار فسفر توصیه شده NRC (شاهد) و جیره های دیگر حاوی 50 درصد فسفر قابل دسترس کمتر از توصیه شده بودند و سایر مواد مغذی جیره بر اساس انرژی متعادل شد. تیمار های آزمایشی شامل (T1 جیره شاهد، (T2 جیره شاهد + 500 واحد فیتاز + 0.1 درصد مخمر، (T3 جیره شاهد حاوی 50 درصد فسفر قابل دسترس توصیه NRC، (T4 جیره شاهد حاوی 50 درصد فسفر قابل دسترس توصیه NRC 0.1 +درصد مخمر، (T5 جیره شاهد حاوی 50 درصد فسفر قابل دسترس توصیه 500 + NRC واحد فیتاز و (T6 جیره شاهد حاوی 50 درصد فسفر قابل دسترس توصیه 500 + NRC واحد فیتاز + 0.1 درصد مخمر بود. موارد اندازه گیری شامل عملکرد (مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک)، کلسیم و فسفر خون بوده است. نتایج نشان داده است که تنها کاهش 50 درصدی فسفر قابل دسترس در جیره شاهد بدون آنزیم (T3) موجب کاهش معنی دار در مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن روزانه نسبت به جیره شاهد همراه و بدون آنزیم و مخمر شده است (P<0.05). بهترین ضریب تبدیل (1.93) در تیمار شاهد (T1) بدست آمد و استفاده از آنزیم فیتاز و مخمر در جیره شاهد (T2) و شاهد حاوی 50 درصد فسفر (T3) موجب بهبود ضریب تبدیل نشد. غلظت کلسیم خون در کلیه تیمارها مشابه بوده ولی غلظت فسفر خون در 21 و 42 روزگی در تیمارهای حاوی 50 درصد فسفر قابل دسترس (T3، T4، T5 و T6) به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد حاوی فیتاز و مخمر (T2)، کاهش یافت (p<0.05). نتایج کلی نشان می دهد که استفاده از آنزیم فیتاز و مخمر در جیره شاهد و جیره های حاوی 50 درصد فسفر قابل دسترس قابل توصیه نیست.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات افزودن مولتی آنزیم در جیره های غذایی جوجه های گوشتی تغذیه شده بر پایه ذرت سویا با سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی (0، 2، 4، 6 و 8 درصد) و در دو سطح مولتی آنزیم (0، 40 گرم در صد کیلوگرم جیره) به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار برای هر تیمار (480 قطعه جوجه گوشتی سویه راس) به مدت 42 روز بر عملکرد و صفات لاشه انجام گردید. نتایج آزمایش نشان داد که در دوره آغازین سرعت رشد در جوجه های تغذیه شده با سطح 6 درصد تفاله گوجه فرنگی نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (P<0.05). در دوره آغازین میزان خوراک مصرفی در سطح 8 درصد و ضریب تبدیل غذایی در سطح 6 درصد تفاله گوجه فرنگی نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (P<0.05) .سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی در دوره رشد بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی اثر معنی داری نداشت و در کل دوره بر افزایش وزن بدن اثر معنی داری نداشت، اما در کل دوره بر خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی اثر معنی داری داشت (P<0.05). جیره های حاوی آنزیم در کل دوره بر افزایش وزن (P<0.05) و ضریب تبدیل غذایی اثر معنی داری داشت (P<0.05) .اما بر خوراک مصرفی معنی دار نبود. اثر سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی بر درصد سینه اثر معنی داری نشان داد (P<0.05) و بر درصد لاشه و ران معنی دار نبود. نتایج این تحقیق نشان داد که تیمار های حاوی آنزیم (0، 2، 4، 6 و 8 درصد تفاله گوجه فرنگی) نسبت به تیمار های بدون آنزیم باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک جوجه های گوشتی می شوند و سطح جایگزینی 4 درصد تفاله با آنزیم در جیره های جوجه گوشتی توصیه می شود.

چرخه فحلی 10 راس گاو شیری با دو تزریق PGF2a به فاصله 11 روز همزمان شد سپس گاوها به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه شاهد (بدون تزریق (GnRH، گروه GnRH (تزریق GnRH در روز 6 چرخه فحلی) و در گروه گاوهای با کیست های تخمدانی، اولتراسونوگرافی روزانه برای حداقل 10 روز وجود کیست را در دام های کیستی اثبات کرد سپس به این دام ها GnRH تزریق شد. فعالیت تخمدان ها به صورت روزانه و از چهار روز قبل از تزریق GnRH (روز صفر = روز تزریق (GnRH تا 4 روز بعد از تزریق GnRH بررسی شد. داده های حاصل با استفاده از رویه GLM نرم افزار SAS آنالیز شدند. نتایج نشان داد که تعداد فولیکول های 4 تا 6 میلی متری در گروه شاهد تا روز دو تمایل به کاهش داشت ولی در دو گروهGnRH  و کیست بعد از تزریق GnRH تعداد این کلاس فولیکولی تا روز دو افزایش نشان داد (P<0.05). تعداد فولیکول های7£  میلی متری در گروه شاهد کاهش نیافت اگرچه این کلاس فولیکولی در دو گروه GnRH و کیست بعد از تزریق کاهش نشان داد (P<0.05) .افزایش تعداد فولیکول های 4 تا 6 میلی متری در تخمدان دو روز بعد از تزریق GnRH نشان داد که درمان با GnRH باعث بوجود آمدن یک موج جدید فولیکولی در گاوهای کیستی مشابه با گاوهای نرمال می شود.

در این مطالعه‏، رکوردهای تولید شیر روزانه سال های 1385-1383 یک گاوداری در استان تهران مربوط به 142 گاو در دوره شیردهی اول و 140 گاو در دوره شیردهی دوم، مورد استفاده قرار گرفت. در این گاوداری تولید واقعی هر گاو در هر روز و متعاقبا تولید واقعی هر دام در هر بخش دوره شیردهی موجود بود و مقایسه توابع با معیاری جدید (مربعات خطای برآورد سطح زیر منحنی) امکانپذیر بود. در این تحقیق 5 تابع گامای ناقص، رگرسیون چندجمله ای، چندجمله ای معکوس، ولمینک و لگاریتمی مختلط در ماه های مختلف دوره شیردهی و این 5 تابع با تابع لژاندر مرتبه سوم، برای کل دوره شیردهی (305 روز) مورد مقایسه قرار گرفتند. رتبه توابع و معنی دار بودن تفاوت رتبه ها برای کم بودن مربعات خطا توسط آزمون کواد مشخص شد. در دوره شیردهی اول، تابع گامای ناقص در ماه های 1، 2، 4، 5، 8 و 9، تابع رگرسیون چندجمله ای در ماه های 3 و 6، تابع لگاریتمی مختلط در ماه 7 و تابع ولمینک در ماه 10 رتبه اول را در برآورد سطح زیر منحنی داشت. در دوره شیردهی دوم، تابع گامای ناقص در ماه های 1، 4، 5، 6 و 9، تابع لگاریتمی مختلط در ماه های 7 و 8، تابع ولمینک در ماه های 3 و 10 و تابع رگرسیون چندجمله ای در ماه 2 رتبه اول را در برآورد سطح زیر منحنی داشت. برای کل دوره شیردهی تابع گامای ناقص در برآورد سطح زیر منحنی رتبه اول را در هر دو دوره شیردهی داشت. البته از بین توابع به کار رفته در این تحقیق، در دوره شیردهی اول تفاوت تابع گامای ناقص با توابع رگرسیون چندجمله ای و لژاندر مرتبه سوم و در دوره شیردهی دوم تفاوت این تابع با تابع رگرسیون چندجمله ای معنی دار بود.

هدف این تحقیق توصیفی - پیمایشی، تحلیل زمینه های به کارگیری فناوری اطلاعات در مدیریت گاوداری های صنعتی شیری بود. جامعه آماری تحقیق شامل 284 واحد گاوداری صنعتی شیری در غرب استان تهران بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 82 واحد گاوداری به عنوان نمونه تعیین گردیدند که در نهایت حجم نمونه به منظور افزایش دقت مطالعه به 103 واحد افزایش پیدا کرد. نمونه مورد مطالعه، به روش طبقه ای با انتساب متناسب از میان گاوداری های صنعتی شیری در غرب استان تهران (شهرستان های کرج، شهریار، ساوجبلاغ و نظرآباد) تعیین گردید. ابزار تحقیق، پرسشنامه بود که روایی آن بر اساس نظر جمعی از اساتید گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران و متخصصان مربوطه تایید گردید و برای تعیین میزان پایایی بخش های مختلف، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید (0.94 تا 0.97) که بیانگر مناسب بودن ابزار تحقیق بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS:win تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل عاملی نشان داد که سه عامل مدیریت تولید شیر، اطلاع یابی و انجام امور اداری از طریق اینترنت و خرید اینترنتی در مجموع 69.25 درصد واریانس به کارگیری فناوری اطلاعات در مدیریت گاوداری های صنعتی شیری را تبیین نمودند.

این آزمایش به منظور مشخص کردن اثرات سطوح مختلف آنیون - کاتیون (67، 117، 167، 217، 267، 317، 367، و 417 میلی اکی والان در کیلوگرم آب و غذا) بر کیفیت پوسته و عملکرد در مرغ های تخم گذار در شرایط تنش گرمایی دوره ای (دمای 19 تا 36 درجه سانتی گراد) انجام شد. 160 قطعه مرغ لگهورن سفید (سویه های لاین (w-36 در سن 63 هفتگی به مدت 2 ماه در معرض 8 جیره (که تنها از لحاظ سطوح آنیون - کاتیون متفاوت بودند) قرار گرفتند. تغییر سطوح آنیون - کاتیون Cl- - Na+ + K+ جیره پایه بوسیله کلرید کلسیم و بی کربنات سدیم انجام شد. این آزمایش در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار انجام شد. در هر قفس که یک تکرار بود، 5 قطعه مرغ وجود داشت. اثر تیمارهای آزمایشی بر صفات تولیدی (وزن تخم مرغ، تولید تخم مرغ، ضریب تبدیل خوراک و بازده تخم مرغ) معنی دار (p<0.05) بود. سطح 217 میلی اکی والان که با افزودن 0.42 درصد بی کربنات سدیم به جیره پایه (167 میلی اکی والان در کیلوگرم) به وجود آمده بود، سبب بهبود در تمام سطوح تولیدی به غیر از مصرف خوراک شد. اثر دوره های آزمایشی (15 روز یکبار) بر صفات تولیدی معنی دار (p<0.05) بود. اثر تیمارهای آزمایشی بر صفات کیفی پوسته (مقاومت پوسته، ضخامت پوسته و درصد پوسته) و واحد ها و معنی دار نبود. اثر دوره های آزمایشی بر صفات کیفی معنی دار (p<0.05) بود، اما بر واحد ها و اثری نداشت.