مطالعات مدیریت شهری
سال:1394 | دوره:7 | شماره:24 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف پژوهش: در برنامه ریزی شهری، بهینه سازی کاربری زمین بمنظور ساماندهی و خلق فضای مناسب با عملکردهای مختلف جهت دسترسی بهینه شهروندان که به خوبی مورد استفاده قرار گیرند هدف مشترک اغلب طرحهای توسعه است. هدف این مقاله نیز، بررسی وضعیت کاربری اراضی شهر زنجان و نقش طرح تفصیلی در برنامه ریزی و ساماندهی کاربری اراضی است.روش پژوهش: روش پژوهش در این مقاله توصیفی-تحلیلی است. گردآوری اطلاعات با روش کتابخانه ای و میدانی انجام شد. برای تحلیل اطلاعات از رگرسیون پروبیت و ماتریس سازگاری، مطلوبیت، ظرفیت و وابستگی استفاده شد.یافته ها: براساس رویکرد کارکرد گرایی، میزان انطباق کاربری های شهر زنجان در طرح تفصیلی با سرانه استاندارد، پایین تر از حد نرمال است. و عملکرد طرح مذکور با توجه به مدت طولانی اجرای طرح، ضعیف بوده است.نتیجه گیری: طبق نتایج آزمون رگرسیونی پروبیت، سرانه کاربری براساس مقدار P>0.05 برابر 0.073 است و کاربریها بعد از تهیه و اجرای طرح تفصیلی شهر زنجان به حد استاندارد نرسیده است. همچنین، طبق تحلیل ماتریس سازگاری، کاربری حریم با 1.99، حمل و نقل 2.60 و مذهبی 2.92 بیشترین سازگاری را با سایر کاربری های شهری دارد. در ماتریس مطلوبیت، کاربری اداری، مذهبی و باغات با رتبه کاملا سازگار تا نسبتا سازگار متناسب با نیازهای شهر پیش بینی شده است. برای بهبود وضعیت کاربری اراضی شهر زنجان، توزیع متناسب کاربریها، تعیین شعاع عملکردی برای کاربریهای خدماتی و واگذاری طرح به مشاوران متخصص و متعهد ضروری است.

مقدمه و هدف پژوهش: با افزایش سیطره انسان بر طبیعت جایگاه طبیعت به موضوع استعمار و بهره کشی تغییر یافته که باعث تخریب های جبران ناپذیری بر طبیعت شده است. در مواجه با تهدیداتی که ریشه در اقدامات انسانی دارد، تلاش های بسیاری برای تضمین آینده حیات بشر صورت گرفته است. برای یافتن پاسخ به این تباهی ها از هر موضوع، زاویه و مسئله که شروع کنیم، دو راهبرد اساسی مشارکت و آموزش همواره مطرح می شوند. از اینرو این دو در روش های چاره جویانه ای مانند زیرساخت سبز جایگاه ویژه و چندبعدی ای دارند. تا بحال به جایگاه آموزش در رویکرد زیرساخت سبز به طور مجرد توجه نشده است.روش پژوهش: در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و نیز تحلیل کیفی محتوا به بررسی و تحلیل جایگاه آموزش در تئوری زیر ساخت سبز به عنوان رویکردی نوین در برنامه ریزی و طراحی منظر پرداخته شده است تا از این طریق بتوان با تشخیص جایگاه اهمیت آن، از این عامل مهم در برنامه ریزی فضای باز استفاده کرد و از منافع آن بهره مند شد.یافته های پژوهش: در رویکرد زیرساخت سبز، ادراک عرفی و یادگیری انسان به عنوان یک پدیده منفرد مورد نقد قرار می گیرد و یادگیری به صورت نهاده شده در اقدامات، فعالیت ها و برهم کنش های اجتماعی تعریف می شود. بنابراین، یادگیری امری معرفی می شود که در میان مردم و در میان گروه ها و در انجام اقدامات جمعی اتفاق می افتد. نتایج حاصل این تحقیق نشان می دهد که آموزش می تواند متضمنی بر اجرای قوانین برای پایداری باشد، و بنابراین برای حصول یکپارچه و نیز افزایش تاب آوری اجتماعی محیط ضروری دانسته می شود.نتیجه گیری: در این مقاله نشان داده می شود که آموزش مفهومی راه گشا و البته پیچیده در برنامه ریزی است که بخشی از مشارکت فعال مردم و نیز دیگر ذی نفعان و حتی برنامه ریزان را تشکیل می دهد. آموزش اینگونه آگاهی بخش و تعدیل کننده و تنظیم کننده هندسه قدرت می باشد که می توان آنرا به عنوان ایمن ترین راه حل برای بهبود کیفیت فضاهای سبز شهری دانست.

مقدمه و هدف پژوهش: سازمان های امروزی با توجه به مسائلی چون تغییرات سریع و غیرقابل پیش بینی، سفارشات خاص، انتظار دریافت سطح بالایی از خدمت و... جهت بقاء و حفظ موقعیت خود، شکلهای متفاوتی به خود می گیرند. یکی از جدیدترین شکلهای سازمانی، فرم سازمان های پاسخگوی سریع می باشد. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر پیاده سازی مدل سازمان پاسخگوی سریع (FRO) بر کیفیت ارائه خدمات در شهرداری منطقه 14 تهران می باشد.روش پژوهش: روش تحقیق توصیفی- پیمایشی است که اطلاعات آن به روش پیمایشی و از طریق پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری گردیده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه شهروندانی است که به شهرداری منطقه 14 مراجعه و از خدمات آن استفاده نموده اند. با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر از شهروندان به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه سازمان پاسخگوی سریع و کیفیت ارائه خدمات با طیف لیکرت استفاده شد. روایی پرسشنامه ها به تایید خبرگان رسید و پایایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ تایید شد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون کمولموگروف- اسمیرنوف، همبستگی پیرسون، رگرسیون تک متغیره، معادلات ساختاری لیزرل، تحلیل واریانس و آزمون فریدمن استفاده شد.یافته ها: بر اساس تحلیل داده ها، قابلیت اطمینان در خدمات دارای بیشترین تاثیر و عامل قیمت از کمترین تاثیر برخوردارمی باشد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که پیاده سازی مدل FRO و ابعاد آن (زمان، نوآوری، قابلیت اطمینان، انعطاف پذیری، قیمت) بر کیفیت ارائه خدمات در شهرداری منطقه 14 تهران از تاثیر معنا داری برخوردار است.

یکی از مشکلات اساسی حادث شده در شهرهای کشور، عدم مکانگزینی صحیح و مناسب مراکز ورزشی و عدم مکانیابی بهینه بوده است، که آثاری همچون بیعدالتی اجتماعی در شهر، دسترسیهای نامناسب و تاثیرپذیری نامناسب کاربریها از یکدیگر را در پی داشته است. رعایت نکردن اصول شهرسازی یا ناتوانی در بکارگیری اصول، عدم بهره مندی مشاوران از ابزارهای قوی تحلیل مناسبت محیطی و مسائل اجتماعی، اقتصادی و حقوقی از اهم عوامل موثر در این زمینه بوده است. هدف و موضوع این مقاله مکانیابی بهینه مراکز ورزشی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی میباشد. که به صورت موردی بر روی سطح شهر میاندوآب انجام شده است. نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی - تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق تمام مراکز ورزشی شهر میاندوآب میباشد که با تشخیص ضرورت مکانیابی صحیح و اصولی مراکز ورزشی در محیط GIS و با استفاده از روش تصمیم گیری A.H.P و منطق فازی اقدام به تعیین مکانهای بهینه مراکز ورزشی شده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که فضاهای ورزشی شهر با اصول صحیح شهرسازی، مکانیابی نشدهاند و به لحاظ برخورداری از همجواری های سازگار و ناسازگار شهروندان را با محدودیت های جدی روبه رو ساخته است.

مقدمه و هدف پژوهش: منابع انسانی به عنوان دارایی های هوشمند و مهم ترین سرمایه هر سازمان می باشند که عملکرد کارکنان و سازمان از لحاظ کارایی و اثربخشی تا حد قابل ملاحظه ای به کاربرد مناسب صحیح و موثر آن بستگی دارد؛ به همین منظور در سازمان های امروزی توجه به منابع انسانی بیش تر از ابعاد مختلف دیگر مد نظر قرار گرفته و در حفظ و نگهداری منابع انسانی تلاش می کنند. شناسایی عوامل ایجاد رضایت و دلایل نارضایتی کارکنان و نیز ارزیابی رضایت شغلی آنان به عنوان اقدامی کلیدی در جهت اهداف سازمان، نقشی بسزا و چشمگیر دارد. از این رو این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر بقاء و ماندگاری کارکنان شهرداری منطقه 13 تهران اجرا شده است.روش پژوهش: این پژوهش به روش توصیفی – پیمایشی با اهداف کاربردی در بین 307 نفر از کارکنان شهرداری منطقه 13 تهران اجرا شده است برای این منظور 175 نفر به عنوان نمونه آماری به روش ساده تصادفی انتخاب شده و با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته ای با بیست گویه داده های مورد نیاز در مورد عوامل موثر بر بقا و ماندگاری کارکنان جمع آوری گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از SPSS و با آزمون های آماری تحلیل عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته های پژوهش: نتایج آزمون تحلیل عاملی، چهار دسته عامل مهم برای بقا و ماندگاری کارکنان منطقه 13 شهرداری تهران شناسایی نمود که امنیت شغلی، عدم تبعیض، حقوق و مزایای مناسب، احترام و حرمت به کارکنان، خدمات بیمه، انواع پاداش های مالی، ارتقاء شغلی، سرپرست و سبک مدیریت، مسکن سازمانی، انواع وام، تفویض اختیار و همکاران خوب 32.29 درصد از واریانس کل گویه ها را به خود اختصاص داده اند و مهم ترین عوامل موثر بر متغیر پژوهش تشکیل می دهند.نتیجه گیری: عوامل شغلی و سازمانی مانند، امنیت شغلی، ارتقای شغلی، عدالت سازمانی و بیمه و تامین اجتماعی و همچنین مباحث مالی و اقتصادی مانند حقوق و مزایا، پاداش های مالی و تسهیلات وام جزو عوامل مهم در زمینه بوده و از نظر کارکنان نسبت به سایر عوامل در اولویت بیشتری قرار دارند.

مقدمه و هدف پژوهش: در پی رشد شتابان جمعیت و ظهور تحولات جدید شهرنشینی در جهان، شاهد گسترش الگوهای توسعه شهری همانند گسترش افقی و پراکنده رویی هستیم که سبب شکل گیری حومه ها، تخریب اراضی کشاورزی و به فراموشی سپرده شدن بافت ها میانی و تهی شدن آن ها از درون شده است. این امر لزوم به کارگیری ظرفیت ها و پتانسیل های درونی و میانی شهر را ضروری می نماید. از این رو هدف این پژوهش، شناسایی و بررسی ظرفیت ها و پتانسیل های توسعه میان افزا در محلات شهر سردشت می باشد.روش پژوهش: نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی – تحلیلی است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و نرم افزار choice expert به اولویت بندی و وزن دهی معیارها پرداخته شد و از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای تولید و پردازش لایه ها استفاده شد.یافته ها: در این پژوهش با 8 معیار و شاخص تاثیرگذار شامل تراکم جمعیتی، اراضی بایر و متروکه، اراضی قهوه ای، کیفیت ساختمان، طبقات ساختمان، عمر ساختمان، کاربری نظامی و گورستان، سطوح میان افزا شناسایی و مورد استفاده قرار گرفت. در پایان با جمع معیارها و زیر معیارها (لایه های) وزن دار به وسیله عملیات ریاضی مبادرت به تولید نقشه نهایی توسعه محلات سردشت و اولویت بندی آن ها شد.نتیجه گیری: نقشه نهایی بیانگر آن است که محلات 3 و 8 با قرار گرفتن در اولویت های 1 و 2 دارای بیشترین پتانسیل توسعه میان افزا و محلات 5 و 9 در اولویت های آخری دارای کمترین ظرفیت جهت توسعه از درون (میان افزا) می باشند.

برنامه ریزی کاربری اراضی به عنوان قلب فرآیند برنامه ریزی شهری در توسعه پایدار نقش اساسی دارد، به گونه ای که در شهرسازی امروز جهان، برنامه ریزی کاربری زمین از محورهای اساسی شهرسازی و یکی از اهرم های توسعه پایدار شهری به شمار می رود. هدف این پژوهش ارزیابی کمی کاربری اراضی شهر سبزوار با رویکرد توسعه پایدار می باشد. بدین منظور سه معیار ارزیابی کمی کاربری اراضی، عدالت اجتماعی و اختلاط کاربری اراضی انتخاب گردید. روش تحقیق بر اساس هدف توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از تکنیک های آماری نزدیک ترین مجاورت یا همسایگی (RN) و مدل باربارا براون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که شهر سبزوار در مقایسه با سرانه پیشنهادی طرح جامع سال 1388 و سرانه های رایج در کشور فاصله زیادی دارند. همچنین بر اساس مدل RN مشخص شد که الگوی توزیع کاربری ها در سطح شهر بر اساس الگوی کاملا خوشه ای توزیع شده اند، یعنی تجمع و تمرکز برخی از کاربری ها در یک مکان بیشتر از مکان های دیگر است و فقط کاربری فرهنگی بر اساس الگوی تصادفی و کاربری نظامی و انتظامی دارای الگوی یکسان و منظم می باشد. از سوی دیگر بر اساس مدل باربارا براون مشخص شد که ناحیه 7 از نظر اختلاط کاربری اراضی در وضعیت مطلوبی و ناحیه 11 از پایین ترین سطح اختلاط کاربری اراضی برخوردار می باشد.