تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1396 | دوره:30 | شماره:1 (پیاپی 114) |تعداد مقالات:26

آنفلوانزای تحت تیپ H9N2 در کشور ما بومی است و هرساله موجب بروز خسارات زیادی به صنعت مرغداری کشور می شود. طیور بومی می توانند به عنوان مخزن و ناقل سبب گسترش ویروس به طیور صنعتی شوند. شناسایی مکان های پرخطر این بیماری با استفاده از تحلیل های مکانی می تواند در برنامه های کنترل و پیشگیری موثر باشد. این مطالعه، مقطعی و از شهریور تا آذرماه سالهای 1392 و 1393 انجام گرفت. نمونه برداری از طیور بومی روستاهای ثبت شده GIS سازمان دامپزشکی انجام گرفت. بر روی نمونه ها آزمایش HI طبق دستورالعمل سازمان دامپزشکی انجام گرفت. در سال 1392 از 397 روستا و 11546 پرنده نمونه گیری شد.تعداد 341 (86%) روستا و 4517 (39%) نمونه سرم مثبت بودند. در سال 1393 از 329 روستا و 8901 پرنده نمونه گیری شد. تعداد 286 (%9.86) روستا و 2771 نمونه (%1.31) سرم مثبت بودند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که میزان آلودگی در سطح روستاها بالا بوده اما در سطح پرنده ها میزان آلودگی کمتر است. با توجه به وجود بانک اطلاعاتی مکان محور (GIS) در سازمان دامپزشکی کشور و ثبت اطلاعات مراقبت بیماریها از جمله آنفلوانزای پرندگان در این سامانه، می توان از قابلیت های تحلیل مکانی این سامانه جهت شناسایی مکانهای پرخطر رخداد بیماری استفاده کرده و بر اساس یافته های حاصل، برنامه ریزی لازم جهت کنترل بیماری در کشور انجام شود.

استافیلوکوکوس آرئوس پاتوژن شناخته شده در حیوانات و انسان است که عفونت های مختلفی از جمله ورم پستان را در گاو، گوسفند و بز ایجاد می کند و همچنین باعث ایجاد درماتیت، مسمومیت و حتی در برخی موارد عفونت شدیدی مانند توکسیک شوک سندروم (TSS) در انسان می شود. این باکتری منجر به خسارت های شدید اقتصادی در صنایع لبنیات و همچنین باعث مرگ و میر می شود. چون این باکتری می تواند مقاوم به آنتی بیوتیک های مختلف شود در نتیجه درمان را مشکل می کند. مطالعات نشان داده که بین ورم پستان و فاکتورهای حدت این باکتری ارتباط وجود دارد. یکی از این فاکتورهای حدت آنزیم های همولیزین می باشد. این بررسی به منظور مطالعه فنوتیپ و ژنوتیپ ژن های همولیزین در استافیلوکوکوس آرئوس جدا شده از ورم پستان تحت بالینی در منطقه ی ساوجبلاغ (استان البرز) در سطح 540 راس گاو شیرده انجام شد. ابتدا کارتیه های مبتلا به ورم پستان تحت بالینی که با تست CMT تشخیص داده شده بود در آزمایشگاه کشت داده شد. نمونه های استافیلوکوکوس آرئوس با تایید تست کوآگولاز برای تست PCR آماده شد و در نهایت نتایج PCR و محیط کشت ها مورد مقایسه و ازریابی قرار گرفت. از 420 کارتیه مبتلا به ورم پستان تحت بالینی 84 (20%) نمونه در کشت مثبت شدند. از این 84 (20%) نمونه 50 (59.53%) نمونه توسط تست کوآگولاز به عنوان استافیلوکوک کوآگولاز مثبت مشخص شدند. 45 (90%) نمونه از 50 نمونه در تست PCR مثبت به عنوان استاف آرئوس معرفی شدند. بر روی این45 نمونه کشت در بلاد آگار و PCR انجام شد. نتایج حاصله نشان داد که در برخی نمونه ها، ژن های حدت همولیزین بر اساس کشت باکتری به خوبی بیان می شوند که تقریبا با نتایج حاصل از PCR هم پوشانی دارد، پس می توان گفت که در بیشتر مواقع فنوتیپ و ژنوتیپ ژن های حدت باهم رابطه معناداری را دارند (0.001 =Pvalue)، اما ارتباط مستقیم وجود ندارد زیرا در برخی مواقع ژن ها در محیط کشت به خوبی بیان نشده اند، بخصوص در ژن همولیزین آلفا این مطلب کاملا محرز می باشد.

در این پژوهش تعداد 225 قطعه بلدرچین یک روزه به مدت 35 روز در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 3 تکرار و 15 قطعه بلدرچین در هر تکرار، به منظور بررسی صفات تولیدی، اندام های درونی و خصوصیات کیفی گوشت مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارها شامل جیره شاهد و جیره های با سطوح 0.5، 1، 1.5 و 2 درصد پودر آویشن بودند. صفات خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل به-صورت دوره ای اندازه گیری شدند. بر اساس نتایج این آزمایش سطح 2 درصد آویشن سبب کاهش خوراک مصرفی در دوره رشد و کل دوره پرورش گردید (0.05>P). سطوح 1.5 و 2 درصد آویشن در کل دوره افزایش وزن را نسبت به تیمار شاهد کاهش دادند (0.05>P). جیره حاوی 0.5 درصد آویشن سبب بهبود ضریب تبدیل در دوره آغازین شد (0.05>P)، اما ضریب تبدیل در دوره رشد و کل دوره تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05). وزن نسبی ترکیبات لاشه و اجزای دستگاه گوارش تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند (p>0.05). بیشترین وزن نسبی طحال و بورس فابرسیوس ب هترتیب در سطوح 1 و 2 درصد آویشن شیرازی مشاهده شد (p<0.05). سطح 2 درصد آویشن سبب کاهش وزن نسبی لوله تخم بر و فولیکول ها و همچنین سبب کاهش تعداد فولیکول ها و طول لوله تخ مبر نسبت به تیمار شاهد شد (p<0.05). پایداری اکسیداتیو گوشت در روز کشتار تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت(p>0.05) ، اما شمارش میکروبی گوشت در تمامی سطوح پودر آویشن کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشت(p<0.05) . در کل می توان بیان کرد که استفاده از آویشن در جیره بلدرچین به طور معنی داری سبب کاهش مقدار خوراک مصرفی و بهبود ضریب تبدیل م یشود. از طرفی رشد و توسعه اجزای دستگاه تولید مثلی و شمارش میکروبی گوشت بلدرچین نیز تحت تاثیر قرار می گیرد.

جهت این تحقیق از تعداد 12 عدد تخم شترمرغ نطفه دار سالم در سنین 22، 26، 30 و 36 روزگی جنینی و سه قطعه جوجه یک روزه استفاده شد. جهت بررسی بافت شناسی مقاطع چشم به روش هماتوکسیلین ائوزین و ماسون تری کروم رنگ آمیزی گردیدند ولایه های مختلف مشیمیه و شبکیه مورد مطالعه قرارگرفت. نتایج نشان دادکه در 22 روزگی جنینی هر سه لایه اصلی چشم (فیبروزی، عروقی و عصبی) تشکیل شده است. استرومای مشیمیه در 22 روزگی از بافت هم بندی همراه با ماتریکس زیاد و الیاف کلاژن بسیارظریف بوده و لایه های آن بخوبی مشخص و مجزا نبودند. شبکیه در سن 22 روزگی از سه لایه اصلی دانه دار خارجی، دانه دار داخلی و الیاف عصب بینایی تشکیل شده بود. در این سن مرز بین این لایه ها و طبقات مشبک داخلی و خارجی بخوبی مشخص نبود. در 26 روزگی الیاف در استروما مشخص تر و وسعت آن افزایش یافته بود. شبکیه در 26 روزگی تکامل بیشتری یافته بود و لایه های تشکیل دهنده آن بخوبی مشخص و قابل تفکیک بودند. در 30 روزگی استرومای مشیمیه حاوی الیاف کلاژن و عروق خونی متسع بود و لایه های تشکیل دهنده شبکیه بخوبی تکامل یافته بودند. در 36 روزگی لایه های صلبیه، مشیمیه و شبکیه به حداکثر تکامل رسیده بودند. لایه مشیمیه از وسعت نسبتا خوبی برخوردار بود و حاوی عروق خونی متسع، الیاف ظریف کلاژن و سلول های ملانوسیت فراوان بود. در جوجه یک روزه از نظر بافت شناسی اجزای چشم تفاوت چندانی با سن 36 روزه جنینی نداشت.

مرغان مروارید متعلق به رده پرندگان قرقاول هستند. روده بزرگ بدلیل جذب آب، هضم، فعالیت میکروبی و تولید ایمونوگولوبولین و آنتی بادی در بدن پرندگان دارای اهمیت می باشد. از آنجایی که تفاوت هایی در بعضی گونه ها در این اعضا مشاهده می شود و نیز بدلیل اینکه بر روی بعضی از پرندگان خانواده قرقاول مانند مرغ مروارید تاکنون تحقیقات انجام نشده است، این مطالعه صورت پذیرفت. بدین منظور 20 عدد مرغ مروارید بالغ نر و ماده انتخاب شدند و روده بزرگ آن ها مورد مطالعه آناتومی قرارگرفت، سپس نمونه بافتی اخذ گردید. نمونه ها به روش هماتوکسیلین و ائوزین (H& E) رنگ آمیزی شدند. یافته های ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک در اساس مشابه سایر ماکیان بود. نتایج آزمون های آماری در روده بزرگ نشان داد تفاوت معناداری بین اندازه این اعضا در دو جنس وجود ندارد. ویژگی قابل ذکر در روده کور مشاهده شد. پرز ایلئومی در روده کور مرغ مروارید برخلاف ماکیان ناواضح بود. همچنین برخلاف سایر پرندگان قرقاول روده کور در مرغ مروارید ساختار لوله ای داشت. در مطالعه بافتی نیز لوزه سکومی در مرغ مراروید فقط در یک سمت دیواره قرار داشت.

هدف از پژوهش حاضر توصیف تغییرات بافت شناسی و هیستوشیمی غدد ضمیمه جنسی در اثر نهان بیضگی یکطرفه می باشد.برای انجام کار تعداد سه راس الاغ سالم و سه راس الاغ با نهان بیضگی یکطرفه، انتخاب و بعد از آسان کشی، غدد ضمیمه تناسلی از بدن خارج شد و مورد بررسی بیومتریک قرار گرفت. سپس از نمونه های تثبیت شده در فرمالین ده درصد برش های بافتی تهیه شده و به روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین (H&E) و پریودیک اسید شیف (PAS) تحت مطالعه میکروسکوپی قرار گرفتد. مطالعه هیستوشیمیایی جهت ردیابی چربی ها به روش های Oil Red O و Sudan Black B، بر روی برش های انجمادی از نمونه های تثبیت شده صورت پذیرفت. تغییرات بافت شناسی ساختمان آمپول کانال دفران در حیوانات نهان بیضه یکطرفه بصورت کاهش ضخامت ترابکول های هم بندی، کاهش ارتفاع انشعابات ترابکولی، کاهش ارتفاع سلول های ترشحی و افزایش فضای حفره داخلی غده در مقایسه با حیوانات گروه سالم مشاهده گردید. تغیرات قابل مشاهده در غده پروستات بصورت کاهش ارتفاع چین های مخاطی و در غده کوپر بصورت کاهش جزئی در آلوئول های ترشحی به همراه افزایش میزان بافت هم بندی در ترابکول غده مشاهده گردید. تغییرات سلولی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. مطالعات هیستوشیمیایی نشان دهنده عدم وجود دانه های چربی در این غدد بوده و تغییرات هیستوشیمیایی در مقایسه با گروه کنترل قابل ملاحظه نبود. نتایج این مطالعه نشان داد که نهان بیضگی یکطرفه باعث کاهش جزئی فعالیت غدد ضمیمه تناسلی مخصوصا در آمپول مجرای کانال دفران بیضه داخل مغابنی می گردد.

دستگاه گوارش در پرندگان مهم ترین ارگان برای رشد آن ها به شمار می رود.با توجه به اینکه در رابطه با هیستوشیمی وهیستومتری پیش معده، ایستموس و سنگدان مرغ گینه اطلاعات کمی وجود داشت 5 عدد مرغ گینه بالغ نر تهیه شد. نمونه ها ابتدا بیهوش و پس از تشریح از سه قسمت پیش معده (ابتدایی، میانی و انتهایی)، ایستموس و دو قسمت سنگدان (بدنه و کیسه های قدامی و خلفی)، نمونه گرفته شد سپس از نمونه ها طبق روش های آماده سازی بافت مقاطع بافتی تهیه گردید و پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین – ائوزین ، ماسون تری کروم و رنگ آمیزی ترکیبی پاس آلسین بلو موردبررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مخاط پیش معده از چین های متعدد و بافت پوششی استوانه ای ساده پوشیده شده است.از ابتدا به انتهای پیش معده از ارتفاع سلول های استوانه ای پوششی کاسته شده و به شکل مکعبی بلند دیده شدند. در نتایج هیستومتری ارتفاع این سلول ها به ترتیب در یک سوم ابتدایی (24.46±5.40mm)، یک سوم میانی (11.58±1.70mm) و یک سوم انتهایی (9.34±1.42mm) تعیین گردید. سطح داخلی سنگدان توسط لایه شبه شاخی پوشیده شده و بافت پوششی آن از نوع استوانه ای کوتاه بود. ضخامت لایه مخاطی در بدنه (460.6±25.94mm) و در کیسه های قدامی خلفی (283.64±76.68mm) تعیین گردید. ماهیچه مخاطی نیز در سنگدان مشاهده نشد. از ابتدا تا انتهای ارگانها ازعرض لایه ها کاسته می شد.

با توجه به نقش پیش معده پرندگان در هضم وگوارش مواد غذایی و نیز وجود تفاوت های مورفولوژیکی و عملکردی زیاد در بین گونه های مختلف پرندگان، این مطالعه به انجام رسید. در این مطالعه 54 قطعه جوجه گوشتی راس نر و ماده در سنین 3 روزگی، 7 روزگی و پس از آن به فاصله یک هفته تا سن 8 هفتگی مورد استفاده قرار گرفت. پیش معده جدا و در محلول فرمالین بافر 15 درصد تثبیت شد. برش های بافتی 5 میکرونی از نمونه ها تهیه و با هماتوکسیلین ائوزین و رنگ آمیزی های اختصاصی آلسین بلو، اورسئین، ماسون تریکروم، پاس و گوموری مخصوص رشته های رتیکولر رنگ آمیزی شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سن، ارتفاع و آناستوموز چین های مخاطی، تجمعات لنفاوی، تعداد و فراونی غدد سطحی مخاطی، تعداد و اندازه غدد عمقی مخاطی، ضخامت مخاط، لایه ماهیچه مخاطی، طبقه ماهیچه ای بویژه لایه حلقوی داخلی، طبقه سروزی و بافت چربی آن در پیش معده افزایش یافته است. انشعابات مجاری غدد عمقی نیز که به اشکال مختلف با غالبیت چند وجهی، بیضی و مثلثی مشاهده شدند، با افزایش سن بیشتر شد. تفاوت بافتی قابل توجهی بین جنس های نر و ماده مشاهده نشد.در مجموع می توان نتیجه گرفت که ساختار بافت شناسی پیش معده در مرغان گوشتی راس با مرغان بومی دارای تفاوت های زیر است: ماهیچه مخاطی پیوسته و ضخیم بود، غدد عمقی از نوع مرکب لوله ای و در بافت پیوندی پارین قرار گرفته اند، تجمعات لنفاوی در زیر و داخل غدد عمقی و نیز در زیر مجرای مرکزی غدد حضور داشتند.

هدف از این مطالعه موقعیت یابی ایمنوهیستوشیمی گرلین در بافت های بیضه و اپیدیدیم قوچ نژاد کردی بود. گرلین پپتید 28 اسید آمینه ای آسیله شده، عامل مهم دخیل در بیشتر علامت های سوخت و سازی و هورمونی است که اعمال تولیدمثلی را در شرایط تغیر تعادل انرژی تنظیم می کند. در این تحقیق موقعیت یابی ایمنوهیستوشیمی گرلین را در بافت های بیضه و اپیدیدیم قوچ، با استفاده از پادتن مونوکلونال موشی ضد گرلین به عنوان پادتن اولیه و پادتن پلی کلونال الاغی ضد ایمنوگلوبین G (HRP) به عنوان پادتن ثانویه مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های بافتی از سه قوچ 1.5 تا 2 ساله جمع آوری شد، و برای آزمایش IHC در فرمالین 10 درصد نگهداری شدند. سپس قطعه های پارافینی و برش های بافتی برای آزمایش IHC تهیه شد. واکنش ایمنی در یاخته های زایا، یاخته های لایدیگ، یاخته های سرتولی و سر اپیدیدیم مشاهده شد. عقیده بر این است که محل بیان گرلین در یاخته های زایا، یاخته های لایدیگ، سرتولی و سر اپیدیدیم ممکن است نقش آن را در تنظیم موضعی (اتوکرین/پاراکرین) نشان دهد. این اولین مطالعه ای است که شواهد مولکولی را برای وجود گرلین در بافت بیضه ای و اپیدیدیم قوچ سالم فراهم کرده است.

تورم دوازدهه و ژوژنوم قدامی، سندرم بالینی نسبتا جدیدی در اسب است که در آن ادم و التهاب روده باریک، ترشح بیش از حد مایعات و بازگشت حجم بالایی از مایعات به معده، دوازدهه و ژوژنوم رخ می دهد. گزارش حاضر به ارائه یافته های بالینی و آزمایشگاهی از بیماری تورم دوازدهه و ژوژنوم قدامی در اسب نژاد دره شور می پردازد. یک راس مادیان شش ساله از نژاد دره شور با سابقه ای از افسردگی، بی اشتهایی، دندان قروچه، دل درد حاد و ناگهانی، تعریق، لرزش های عضلانی شدید و عدم تعادل به درمانگاه ارجاع داده شد.علائم حیاتی شامل تب، افزایش تعداد ضربان قلب و تنفس، پرخونی مخاطات و افزایش زمان باز پر شدن مویرگی بود. در معاینه بالینی فقدان صداهای دستگاه گوارش و بازگشت حجم زیاد و متناوب مایعات از معده در طی اجرای هر بار لوله معده ای در مدت 4 روز (حجم مایعات در هر بار نزدیک سه لیتر، به رنگ سبز کدر، دارای بوی مشمئز کننده و ترشیدگی، و7) =pH) را نشان داد. یافته های هماتولوژیک و بیوشیمیایی حاکی از بروز یک پروسه التهابی حاد و توکسمی در دام مذکور بود. تا کنون علت قطعی این سندرم ناشناخته مانده است. توجه به اینکه در کشور ما اطلاعات دقیقی از عامل و میزان ابتلای اسب ها به این بیماری و همچنین خسارات اقتصادی ناشی از آن وجود ندارد، توجه بیشتر همکاران دامپزشک شاغل در زمینه طبابت اسب را برای تشخیص دقیق علت این عارضه در اسب های مبتلا به دل درد و انتشار اطلاعات حاصله را می طلبد.

بررسی آسیب ها و تغییرات بافت شناختی به منظور تخمین تاثیرپذیری موجودات زنده از مواد و آلاینده های شیمیایی اهمیت زیادی برخوردار است. این تحقیق به منظور ارزیابی تغییرات هیستوپاتولوژیکی عضله و کلیه ماهی حوض goldfish (Carassius auratus) در مواجهه با آلاینده آلی بوتاکلر در سال 1393 به اجرا در آمده است. بدین منظور 32 قطعه ماهی گلد فیش بالغ تهیه و در 4 آکواریوم (8 قطعه ماهی در هر آکواریوم) در معرض سه غلظت زیرکشنده آلاینده بوتاکلر 60 درصد به میزان 0.1، 0.14 و 0.28 میلی لیتر بر لیتر و یک آکواریوم شاهد به مدت دو هفته، قرار گرفتند.سپس، از هر تیمار 6 قطعه ماهی به صورت تصادفی انتخاب شد، بخش میانی هر دو کلیه و نیز بافت عضله از بخش زیرین باله پشتی آن ها جدا شد. بافت ها در محلول بوئن فیکس شد و پس از طی مراحل بافت شناسی، برش های 6 میکرونی تهیه و با روش هماتوکسیلین_ ائوزین رنگ آمیزی شد. یافته های بافتی در این پژوهش دال بر تغییر پاتولوژیکی نظیر افزایش مراکز ملانوماکروفاژ، چروکیدگی گلومرول ها و اتساع فضای بومن، کاهش یا انسداد فضای ادراری، اتساع مویرگ های گلومرولی، ضخیم شدن غشاء پایه گلومرولی، دژنرسانس سلول های ادراری و جدا شدن سلول ها از غشاء پایه، نفوذ لکوسیت ها، خونریزی و نکروز لوله های ادراری در کلیه بود. همچنین با افزایش غلظت بوتاکلر در تیمارهای مختلف وسعت و شدت ضایعات افزایش نشان داد. یعلاوه تغییر پاتولوژیکی بافتی از قبیل تغییرات در خطوط، هسته، تورم ابری، دژنرسانس هیالین، دژنر سانس دانه ای و نکروز در بافت عضلانی مشاهده شد که بیشترین شدت تخریب در غلظت 0.28 میلی لیتر بر لیتر بود.

این مطالعه به منظور بررسی اثر گرسنگی کوتاه مدت در فاز لوتئال بر قطر و تعداد فولیکول، اندازه جسم زرد، هورمون های استروئیدی و برخی از هورمون های متابولیکی در تلیسه انجام شد. در این مطالعه 60 راس تلیسه هلشتاین با سن و وزن یکسان بطور کاملا تصادفی به دو گروه 30 راسی تیمار و کنترل تقسیم بندی شدند. پس از همزمان سازی سیکل فحلی با ورود تلیسه ها به فاز لوتئال، گروه کنترل جیره تنظیم شده بر اساس NRC را روزانه در دو وعده و گروه تیمار همان جیره را یک وعده برای 12 روز (جهت گرسنگی کوتاه مدت در مدت زمان فاز لوتئال) دریافت کردند. جهت بررسی تعداد و اندازه فولیکول با مشاهده فحلی و جهت تعیین قطر جسم زرد به صورت یک روز در میان، 30 ساعت پس از اتمام فحلی، تخمدان ها مورد سونوگرافی قرار گرفتند. هورمون استروژن در فاز فولیکولار و هورمون پروژسترون در فاز لوتئال بصورت یک روز در میان، ارزیابی شدند. گلوکز در دوران گرسنگی به فاصله 5 روز، هورمون رشد در انتهای فاز فولیکولار و IGF1 در اواسط فاز لوتئال ارزیابی شد. نتایج تحقیق نشان داد که تعداد فولیکول ها و اندازه جسم زرد در تخمدان سمت چپ، هورمون پروژسترون و IGF1 در گروه تیمار دارای افزایش معنی داری (p<0.05) در مقایسه با گروه کنترل می باشند. اندازه فولیکول و هورمون های استروژن و رشد، تفاوت آماری معنی داری نداشتند. گلوکز در نوبت اول نمونه گیری دارای افزایش معنی داری (p<0.05) در گروه تیمار بود. میانگین تعداد تلقیح منجر به آبستنی در گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود. در کل نتیجه گیری می شود که گرسنگی کوتاه مدت بر روی تولید مثل تلیسه تاثیر گذار می باشد.

کنه ها مهم ترین ناقلین بیماری در انسان و حیوان هستند. آرگاس پرسیکوس کنه نرم و مهم طیور و متعلق به خانواده آرگازیده است. در این مطالعه تاثیر چهار غلظت از سموم سایپرمترین، فوکسیم و لامبادا سای هالوترین بر جمعیت بالغ و لارو کنه آرگاس پرسیکوس درشرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. در گروه های شاهد و تیمار کنه های بالغ و نابالغ به ترتیب در آب مقطر و رقت های مختلف سم به مدت 30 ثانیه شناور گردیدند. هر آزمایش با سه تکرار و هر تکرار با تعداد 5 کنه بالغ و 5 لارو انجام شد. در استفاده از سایپرمترین تاثیر غلظت های 10، 5، 0.5 و 0.125 میلی گرم بر میلی لیتر به ترتیب میزانکشندگی 100%، 80%، 46.66% و صفر بود. میزان کشندگی سم فوکسیم به ترتیب در غلظت های 25، 5، 5.0 و 25.0 میلی گرم بر میلی لیتر 66.66%، 33.33%، 26.66% و 20% و میزان کشندگی لامبدا سای هالوترین در غلظت های 2.5، 1، 0.5 و 0.125 میلی گرم بر میلی لیتر به ترتیب 100%، 66.66%، 33.33% و 66.26% بود. نتایج نشان داد کنه آرگاس پرسیکوس در برابر سموم استفاده شده حساس بوده و سایپرمترین نسبت به دیگر کنه کش ها در برابر کنه تاثیر بیشتری داشت.

همزمان با کشف و مصرف آنتی بیوتیک های جدید، باکتری ها نیز واجد ویژگی هایی می شوند که آنتی بیوتیک ها بر آن ها بی اثر می شوند و مساله مقاومت باکتریایی در چنین شرایطی مطرح می گردد. زهر جانوران دارای اثرات ضد باکتریائی است که در این میان زهر زنبور عسل دارای اثرات ضد سرطانی، ضد آرتریت و ضد التهابی می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات زهر خام زنبور عسل و فراکسیون های آن بر روی تعدادی از باکتری ها می باشد. در این مطالعه اثرات ضد باکتریایی زهر زنبور عسل گونه Apis mellifera و فراکسیون های آن بر علیه 5 گونه باکتری شامل اشریشیا کولی، سالمونلا تیفی موریوم، سودوموناس آئروژینوزا، بورخولدریا مالئی، بورخولدریا سودومالئی بررسی شد. در این راستا حجم های مختلف از زهر خام، همراه با دو فراکسیون آن که با روش ژل فیلتراسیون حاصل شده بودند، با آنتی بیوتیک استاندارد به عنوان کنترل مثبت به روش انتشار از دیسک مورد ارزیابی قرار گرفت و هاله ممانعت از رشد باکتری در اطراف دیسک ها اندازه گیری شد. این بررسی نشان داد که زهر خام زنبور عسل و فراکسیون های آن بر روی باکتری های اشریشیا کولی و سالمونلا تیفی موریوم اثر مثبت دارد و قطر هاله ممانعت از رشد اطراف دیسک ها در غلظت های 25، 35 و 45 میکرولیتر برای اشریشیا کولی به ترتیب در حدود 7، 10 و 14 میلی متر و برای سالمونلا تیفی موریوم به ترتیب در حدود 7، 9 و 12 میلی متر بود. این زهر و فراکسیون های آن بر بقیه باکتری های مورد آزمایش تاثیری نداشت. بررسی آماری نشان داد که p کمتر از 0.05 است. بررسی حجم های زهر و نمونه های آزمایشی ثابت کرد که با افزایش حجم زهر اثر ضد باکتریائی نسبتا افزایش می یابد.

هدف از این مطالعه بررسی اثر روش تلقیح مصنوعی با اسپرم تازه و منجمد بر بازده تولیدمثلی میش های زندی بوده است. دویست و چهل راس میش سه تا چهار ساله نژاد زندی با میانگین وزنی 55 کیلوگرم به مدت 12 روز سیدرگذاری شده و هنگام سیدربرداری 400 واحد eCG دریافت و 54 ساعت پس از سیدربرداری تلقیح شدند. گروه های اول تا سوم شامل 120 راس میش بوده که به سه گروه مساوی تقسیم شده و به ترتیب با روش های واژینال، لاپاراسکوپی و ترانس سرویکال با اسپرم تازه تلقیح شدند. گروه های چهارم تا ششم شامل 120 راس میش بوده که به سه گروه مساوی تقسیم شده و به ترتیب با روش های واژینال، لاپاراسکوپی و ترانس سرویکال با اسپرم منجمد تلقیح شدند. نتایج نشان داد در هنگام استفاده از اسپرم تازه اختلافی میان بازده تولیدمثلی روش های تلقیح مصنوعی وجود ندارد اما در هنگام استفاده از اسپرم منجمد بالاترین بازده تولیدمثلی مربوط به روش لاپاراسکوپی بوده است (P<0.05) و پس از آن بازده تولیدمثلی روش ترانس سرویکال بالاتر از روش واژینال بود (p<0.05). در نتیجه در صورت فراهم بودن شرایط برای تلقیح مصنوعی لاپاراسکوپی، این روش دارای بالاترین بازده می باشد ولی در صورت عدم فراهمی شرایط برای لاپاراسکوپی استفاده از روش تلقیح مصنوعی ترانس سرویکال با کمک هورمون اکسی توسین دارای پاسخی مناسب تری از روش واژینال می باشد.

از خانواده بوتیده گونه های مختلفی از عقرب ها در استان خوزستان وجود دارند. این گونه ها از نظر اندازه و رنگ متنوع بوده و گونه هائی از آن ها از لحاظ پزشکی بسیار مهم می باشند. در این تحقیق هم اسپرماتوفور در عقرب های بوتیده از قبیل مزوبوتوس اپئوس، آپیستوبوتوس سوسنی، ادنتوبوتوس ادنتوروس و کمپسوبوتوس در استان خوزستان از دیدگاه تفاوت های مورفولوژیک بررسی شد. در مقایسه گونه های مختلف با یکدیگر بعضی از پارامترهای هم اسپرماتوفور در گونه های مختلف جنبه عمومی داشته و برخی دیگر مانند اندازه کپسول از اختصاصات گونه ها می باشد. بر اساس آنالیز آماری داده های بدست آمده، گونه های عقرب در یک جنس تفاوت معنی داری (p<0.05) در قسمت های مختلف هم اسپرماتوفور نشان ندادند. همچنین آنالیز آماری حاکی از نزدیکی بعضی از گونه ها به هم می باشد.

اطلاعات موجود برای تصمیم گیری و اتخاذ سیاست های مناسب در جهت کنترل پاراتوبرکلوزیس در بسیاری از کشورهای جهان بر پایه اطلاعات منتشر شده از کشور های پیشرفته است. لذا این مطالعه با هدف تعیین وضعیت بیماری یون در ایران با روش متاآنالیز انجام شد تا با در اختیار گذاشتن اطلاعات جامع و دقیق مسیر را در جهت اجرای برنامه های موثر برای کنترل این بیماری هموار کند. این پژوهش یک مرور سیستماتیک بر اساس پایگاه های اطلاعاتی معتبر داخل و خارج کشور است. جستجو با کلمات واژه های ایران، بیماری یون، گاو، گوسفند، بز، شتر، گاومیش، شیر و مایع سیمن وترکیبی ازآنها انجام گرفت. سپس تمام مقالات و پایان نامه های مرور شده که دارای معیار های ورود به مطالعه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش متا آنالیز و نرم افزار Comprehensive Meta Analysis نسخه 2 تحلیل شدند. شیوع ظاهری بیماری یون در جمعیت نشخوارکننده گان6.1 % (8.5- 4.4 :CI 95%) بود. همچنین میزان آلودگی شیر مخزن گله 28.3% (93.2- 1.1 :CI 95%)، شیر انفرادی گاو 20.4% (30.2- 13.4 :CI 95%) و میزان آلودگی مایع سیمن 11.4% (16.7- 7.6: 95% CI) بود. متاسفانه با وجود جمعیت بزرگ دامی در کشور و از طرفی آلودگی بالاتر بیماری یون در ایران نسبت به کشور های پیشرفته، تنها برنامه های رایج برای کنترل بیماری اختیاری و به عهده دامداران است. برنامه پایه در جهت کنترل بیماری یون، تشخیص دام های آلوده و حذف، مدیریت بهداشتی گله و واکسیناسیون است که اجرای این برنامه ها می تواند به کنترل هرچه کار آمدتر این بیماری در ایران می انجامد.

هدف از این مطالعه بررسی اثر رقیق کننده انجماد اسپرم و روش تلقیح مصنوعی با اسپرم منجمد بر بازده تولیدمثلی میش های زندی بوده است. یکصد و شصت راس میش سه تا چهار ساله نژاد زندی با میانگین وزنی 55 کیلوگرم به مدت 12 روز سیدرگذاری شده و هنگام سیدربرداری 400 واحد eCG دریافت کردند و 54 ساعت پس از سیدربرداری تلقیح شدند. میش ها در قالب طرح فاکتوریل به دوگروه تلقیح واژینال و تلقیح ترانس سرویکال تقسیم شدند و هرگروه به دو زیرگروه تقسیم و با اسپرم منجمد شده در رقیق کننده های حاوی زرده تخم مرغ یا لسیتین سویا تلقیح شدند. نتایج نشان داد نوع رقیق کننده تاثیری بر زنده مانی اسپرم، میزان پراکسیداسیون لیپیدهای منی و بازده تولید مثلی نداشت (p>0.05) اما تاثیر روش تلقیح مصنوعی بر بازده تولیدمثلی معنی دار(p<0.05)  بود و روش تران سسرویکال درصد بالاتری از درصد آبستنی، زایش و بره زایی را نسبت به روش واژینال نشان داد. در نتیجه با توجه به مزایای استفاده از رقیق کننده با منشا گیاهی برای انجماد اسپرم قوچ می توان از رقیق کننده حاوی لسیتین سویا استفاده نمود و با استفاده از روش تلقیح مصنوعی تران سسرویکال بازده تولیدمثل را بهبود داد.

ماهی قزل آلای رنگین کمان یکی از مهم ترین گونه های آزاد ماهیان با ارزش اقتصادی بالا برای پرورش جهانی بوده و بخش بزرگی از میزان تولید آبزیان را به خود اختصاص می دهد و حضور پررنگی در زنجیره غذایی دارد. لذا در این تحقیق به بررسی عملکرد فعالیت آنزیم های کبدی این ماهی در مواجهه با غلظت های مختلف ویتامین C پرداخته شد.. تعداد 70 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن  170±10گرم، در تانک های 70 لیتری قرار گرفتند. برای این مطالعه سه تیمار در نظر گرفته شد که شامل (شاهد، 400 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم واحد غذا) بود. پس از قرارگیری ماهیان در معرض غلظت های مختلف ویتامین C در طی روزهای پنجم و دهم به منظور تهیه سرم، نمونه های خون ماهیان استحصال گردید. در روز دهم فعالیت آنزیم ALP در گروه های تیمار 400 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین C نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی داری داشت (P<0.05). در روزهای پنجم و دهم فعالیت آنزیم ALT در تیمار 400 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین C نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05). روز پنجم در فعالیت آنزیم های ACP و AST در گروه های تیمار400 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین C نسبت به هم اختلاف معناداری مشاهده شد (P<0.05) و هر دو نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی داری داشتند (P<0.05). در روز دهم فعالیت آنزیم AST در تیمار 800 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین C نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05). به طور کلی می توان نتیجه گرفت که غلظت 400 میلی گرم ویتامین C در جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان توانایی تاثیر بر بهبود عملکرد آنزیم ALT را دارد.

منوژنیاسیس، یکی از شایع ترین بیماری هایی است که توسط گونه های انگل منوژن در آبشش و پوست ماهیان پرورشی و وحشی در تمام سنین ایجاد می شود. در این تحقیق که دی ماه 1391 انجام شد، تعداد 33 عدد ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) صید شده به وزن 1200-190 گرم و طول 40.5 -20 سانتی متر از سواحل جنوبی دریای خزر در استان مازندران (شهر ساری) مورد بررسی قرار گرفتند. کمان های آبششی در فرمالین 10 درصد تثبیت و با استفاده از روش استاندارد بافت شناسی، مقاطع بافتی پنج میکرونی از نمونه ها تهیه شده و به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شدند. پس از بررسی ضایعات بافتی به وجود آمده ناشی از حضور انگل ها، تعداد و اندازه سلول های کلراید توسط میکروسکوپ نوری شمارش و اندازه گیری گردید. منوژن ها از خانواده داکتیلوژیریده (Dactylogyridae) و دیپلوزوئیده (Diplozoidae) شناسایی شدند. میانگین شدت آلودگی و فراوانی به انگل های خانواده داکتیلوژیریده به ترتیب (118 و 100 درصد) و به انگل های خانواده دیپلوزوئیده (4.53 و 78.78 درصد) بوده است. ضایعات مشاهده شده عبارت بود از: تخریب رشته ها و چسبندگی تیغه های آبششی، هایپرتروفی سلول های اپیتلیال و هایپرپلازی تیغه های آبششی، جداشدن اپیتلیوم از غشاء پایه تیغه ها، آنیوریسم و بروز حالت چماقی. نتایج نشان داد تعداد کل سلول های کلراید در حضور انگل ها کاهش ولی اندازه آنها تغییری نداشته است. نتایج آزمون همبستگی ارتباط معکوس قوی و معنی داری میان تراکم انگل ها و تعداد کل این سلول ها نشان داد.

مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر غلظ تهای مختلف سم آفلاتوکسین ب 1 و کارایی نوعی جاذب ترکیبی بر شاخ صهای خونی و بیوشیمیایی سرم خون و بافت کبد ماهی قزل آلای رنگین کمان انجام پذیرفت. به این منظور تعداد 414 قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان9.67±1.20) گرم( در قالب 6 تیمار با جیر ههای حاوی 3 سطح آفلاتوکسین0 ppb) ، 25 و 50) و دو سطح جاذب )صفر و 5 درصد(  به مدت 60 روز پرورش داده شدند. در پایان آزمایش از نظر شاخ صهای خونی، اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد(p>0.05) . بیشترین و کمترین میزان آنزیم آلکالین فسفاتاز به ترتیب در تیمار حاوی 5 درصد جاذب –ppb 25 سم آفلاتوکسین ب 1 و تیمار فاقد آفلاتوکسین و جاذب مشاهده شد(p£0.05) ، ولی فعالیت آنزی مهای آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز سرم تحت تاثیر جاذب 5) درصد( کاهش یافت(p£0.05) . همچنین اثر متقابل آفلاتوکسین و جاذب بر میزان شاخ صهای پروتئین کل و گلوبولین معنی دار بود، در حالیکه غلظت آلبومین سرم فقط تحت تاثیر جاذب قرار گرفت (p£0.05). علاوه بر این با افزایش غلظت سم، شاخص کبدی کاهش یافت (p£0.05). اتساع عروق خونی، تخریب سیتوپلاسم، تجمع خون، نفوذ سلول های ایمنی در کبد ماهیان تغذیه شده با آفلاتوکسین مشاهده شد که در تیمار ppb 50 شدت این آسیب ها افزایش یافت. در کل نتایج این آزمایش نشان داد آفلاتوکسین سبب تخریب بافت کبد و افزایش میزان فعالیت آنزی مهای کبدی شد و جاذب مورد استفاده علیرغم بهبود شاخ صهای ایمنی، در برابر تغییرات آسیب شناختی اثر حفاظتی نداشت.

هورمون های محور هیپوفیز-تیروئید نقش مهمی در حفظ شرایط طبیعی بدن مهره داران دارند. از این رو اختلال در عملکرد این محور می تواند بر سایر بخش های بدن تاثیر گذارد. در تحقیق حاضر، 50 قطعه ماهی بیاح نر و ماده (میانگین وزنی8.2 ±45.51 گرم و میانگین طولی 0.88±16.25 سانتی-متر) از پنج ایستگاه در خور موسی شامل: 1) پتروشیمی 2) غنام 3) زنگی 4) دورق5) پاتیل و همچنین 10 قطعه ماهی بیاح نیز از خور سجافی واقع در خور موسی به عنوان ایستگاه شاهد جمع آوری شد. پس از خون گیری و جداکردن پلاسمای خون ماهیان، سطح هورمون های تری یدوتیرونین (T3) و تترایدوتیرونین (T4) به روش الایزا در پلاسمای خون این ماهیان مورد سنجش قرار گرفت. همچنین، نمونه هایی از بافت تیروئید ماهیان اخذ شده، در فرمالین15 درصد تثبیت گردید و بر اساس روش مرسوم بافت شناسی مورد مطالعه قرار گرفت. در پلاسمای ماهیان جمع آوری شده از ایستگاه پاتیل به ترتیب کمترین و بیشترین مقدار هورمون های T3 و T4 مشاهده شد. همچنین تغییرات آسیب شناسی بافتی (هیستوپاتولوژیک) مانند خون ریزی در ماهیان صید شده از خور پتروشیمی مشاهده گردید. نتایج این تحقیق نشان دهنده اثرات منفی آلاینده های محیطی بر تعادل هورمون های تیروئیدی بود.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سین بیوتیک (Biomin Imbo) بر شاخص های رشد، تغذیه و ترکیب بدن ماهی کفال خاکستری به مدت 60 روز صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 120 قطعه بچه ماهی کفال خاکستری با میانگین وزنی (g) 3.92±0.43 و میانگین طولی 6.13±0.25(cm)در یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 3 تکرار (با تعداد 10 قطعه در هر تکرار) که شامل تیمار آزمایشی شاهد (فاقد سین بیوتیک) و در تیمارهای آزمایشی 2، 3 و 4 میزان سین بیوتیک به ترتیب (0.5(g/kg، 1 و 1.5 غذا بود مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد بالاترین وزن نهایی8.59±0.22 g ، فاکتور وضعیت ((%)(1.90±0.14، راندمان مصرف پروتئین (10.2±1.11) و راندمان مصرف چربی (43.48±4.82) و کمترین شاخص کبدی ((%)0.88±0.08 ) در تیمارg/kg 1مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان پروتئین لاشه (%) 18.89±0.1و کمترین میزان چربی لاشه (%) 3.47±0.05 در تیمار حاوی (g/kg) 1 سین بیوتیک مشاهده شد.که دارای تفاوت معنی داری با تیمار شاهد بود (p<0.05). در مجموع بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن (g/kg) 1 سین بیوتیک به جیره غذایی ماهی کفال خاکستری به منظور بهبود شاخص های رشد، تغذیه و کیفیت لاشه در این ماهی پیشنهاد می شود.

نئوسپورا کانینوم انگلی با انتشار جهانی وعامل سقط جنین در گاو است که منجر به خسارات اقتصادی در صنعت گاوداری می شود. در این مطالعه تعداد 10 مجموعه شماره سرم تجاری جنین گاو در دسترس و نیز 16 مجموعه شماره سرم جنین گاو که مراحل تحقیقاتی و تولید اولیه را سپری می نمودند، از نظر آلودگی به نئوسپورا کانینوم با استفاده از کیت تشخیص آنتی بادی مورد بررسی قرار گرفتند. 100 درصد سرم های تجاری جنین گاو با منشا خارجی و 37.5 درصد (6 نمونه از 16 نمونه) سرم جنین های در مرحله تحقیق تهیه شده از منبع داخلی دارای آنتی بادی علیه نئوسپورا کانینوم بودند. نتایج بدست آمده نشان دهنده آلودگی بالای سرم های تجاری جنین گاومورد استفاده به نئوسپورا کانینوم می باشد.

آلودگی طیور بومی به گونه های مختلف تک یاخته ایمریا از آلودگی های متداول در دنیا و ایران است. در این مطالعه فراوانی و تنوع گونه ای ایمریا در طیور بومی روستاهای اطراف شهرستان خوی تعیین گردید. از 130 قطعه طیور بومی به روش نمونه برداری تصادفی خوشه ای از چهار منطقه جغرافیایی از تابستان 1392 تا تابستان 1393 نمونه برداری شد.شدت آلودگی در طیور بومی به اووسیست های ایمریا بر اساس تعداد اووسیست در گرم مدفوع با استفاده از روش شناورسازی کلیتون-لین و مک ماستر تعیین شد. تنوع گونه های ایمریا نیز به روش اسپرولاسیون توسط بیکرومات پتاسیم (2%) تعیین گردید. از طیور بومی تحت مطالعه، 28 قطعه طیور بومی (21.53%) آلوده به اووسیست ایمریا بودند. بیشترین فراوانی آلودگی در منطقه شمالی (50%) شهرستان خوی با بیشترین شدت آلودگی (102×5.66) بود. فراوانی آلودگی در طیور بومی با توزیع جغرافیایی آن ها در مناطق آلوده ارتباط معنی داری داشت. از طیور بومی آلوده، گونه های ایمریا نکاتریکس (20%)، ایمریا تنلا (24%)، ایمریا ماکسیما (32%) و ایمریا اسرولینا (48%) شناسایی شدند. آلودگی توام با دو گونه (22%)، سه گونه (16%) و چهار گونه (6%) در طیور بومی آلوده بود. نتایج این تحقیق نشان داد که گونه های مختلف ایمریا در طیور بومی روستاهای اطراف شهرستان خوی شایع بوده و می تواند در اپیدمیولوژی انتشار آلودگی به مرغداری های صنعتی و مادر واقع در منطقه حایز اهمیت باشد.

توکسوپلاسموزیس بعنوان بیماری مشترک انسان و حیوان دارای گسترش جهانی است. به دلیل اهمیت این بیماری، تحقیقات در زمینه شیوع آلودگی در حیوانات تولیدکننده گوشت بخصوص گاو که مهمترین نقش را مصرف گوشت محلی دارد ضروری می باشد. این مطالعه به منظور بررسی سرواپیدمیولوژی توکسوپلاسموزیس درگاوهای گاوداریهای صنعتی وسنتی استان کردستان به روش ELISA با استفاده از کیت تجاری در سال 2012 انجام شد. از مجموع 704 نمونه سرم جمع آوری شده، توکسوپلاسما گوندی در 21.02 درصد از گاوها مثبت بوده است. آزمونهای آماری، نشانگر وجود اختلاف معنی دار از نظر آلودگی بین گاوهای گاوداریهای صنعتی وسنتی و همچنین جنس گاوها بوده است (p<0.05). بدین ترتیب که در گاوها سنتی و جنس نر میزان آلودگی به توکسوپلاسموزیس بیشتر بوده است. ولی بین گاو های سنین مختلف و همچنین بین شهرستانهای مختلف استان تفاوت معنی داری از لحاظ تیتر مثبت توکسوپلاسموزیس مشاهده نشد.این بررسی، اولین مطالعه توکسوپلاسموز گاوی در استان کردستان است.