مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی یزد
سال:1391 | دوره:7 | شماره:4 (پیاپی 8) |تعداد مقالات:7

سابقه و اهداف: ارزیابی دقیق و عینی صلاحیت بالینی و حرفه ای، یکی از مهم ترین ابعاد آموزش بالینی دانشجویان گروه پزشکی است. آزمون بالینی با ساختار عینی، طیف وسیعی از مهارت های فنی و اساسی را در موقعیت های تجربی ارزیابی می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه رضایتمندی دانشجویان پرستاری از دو روش ارزشیابی سنتی و ارزشیابی عملی- با ساختار عینی- در دانشکده پرستاری و مامایی زاهدان انجام شد.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای است. واحدهای مورد پژوهش 35 دانشجوی پرستاری بودند که واحد درسی اصول و مهارت های پرستاری عملی را در نیمسال اول سال تحصیلی 90-1389 اخذ کردند و هر دو روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی و سنتی در ارزیابی پایان ترم در مورد آن ها انجام گرفت. اطلاعات از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخته 21 گزینه ای پس از تایید روایی و پایایی، جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 15 و با استفاده از آزمون های کای دو، تی زوج و مستقل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن دانشجویان 19.74±2.46 سال بود. 80% دانشجویان از روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی راضی و کاملا راضی و 2.9% ناراضی یا کاملا ناراضی بودند. این میزان بعد از اعلام نمره به ترتیب 81.5% و 3.7% بود. 79.4% دانشجویان از روش ارزشیابی سنتی راضی و کاملا راضی و 11.8% ناراضی یا کاملا ناراضی بودند. این میزان بعد از اعلام نمره به ترتیب 63% و 11.1% بود. مقایسه میانگین نمره رضایتمندی دانشجویان بعد از اعلام نمره نشان داد رضایت از روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی به طور معنی داری بیشتر از روش ارزشیابی سنتی بود (P=0.02).نتیجه گیری: با توجه به رضایتمندی دانشجویان پرستاری از روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی در این مطالعه، به کارگیری آن در همه گروه های آموزشی پزشکی- علی رغم موانع اجرایی آن- ضرورت دارد.

سابقه و اهداف: آگاهی مدرسین از رابطه یادگیری خود راهبر و گرایش به تفکر انتقادی به عنوان دو مشخصه یادگیری مهم در فراگیران و تاثیر آن در موفقیت تحصیلی منجر به ارتقاء فرآیند آموزشی فعال و همچنین کسب نتایج مطلوب یاددهی- یادگیری و موفقیت تحصیلی خواهد شد. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه، تعیین رابطه گرایش به تفکر انتقادی و یادگیری خود راهبر و نقش آن بر موفقیت تحصیلی دانشجویان پرستاری و مامایی بود.روش بررسی: جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی بودند. نمونه ای به حجم 214 نفر (26 درصد مرد و 74 درصد زن) انتخاب شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه های آمادگی برای یادگیری خودراهبر و گرایش به تفکر انتقادی بودند. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر روش های آمار توصیفی (همبستگی پیرسون، میانگین و انحراف معیار)، از روش آمار استنباطی (t مستقل) نیز استفاده شد.یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین یادگیری خودراهبر و گرایش به تفکر انتقادی با موفقیت تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد (P>0.05). اما بین یادگیری خودراهبر و گرایش به تفکر انتقادی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r=0.45، P<0.0001 ). نتایج آزمون t نشان داد که در کل مقیاس یادگیری خود راهبر و گرایش به تفکر انتقادی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد (P>0.05) اما بین موفقیت تحصیلی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود داشت (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج حاکی از این است که بین یادگیری خودراهبر و گرایش به تفکر انتقادی با موفقیت تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین خود راهبری و گرایش به تفکر انتقادی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

سابقه و اهداف: بهبود و ارتقاء کیفیت آموزش پرستاری مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود جهت اصلاح نقاط ضعف می باشد و دانشجویان به عنوان دریافت کنندگان خدمات آموزشی بهترین منبع برای شناسایی مشکلات آموزشی هستند. هدف این مطالعه تبیین درک دانشجویان پیرامون کیفیت آموزش پرستاری است.روش بررسی: در این مطالعه کیفی، 40 دانشجوی پرستاری سال چهارم با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. سپس 8 مصاحبه گروه مدار صورت گرفت. کلیه مصاحبه ها روی کاغذ پیاده و با روش تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: با استفاده از تحلیل دست نوشته ها، تعداد قابل توجهی درون مایه اولیه و سه درون مایه اصلی که هر یک چند درون مایه فرعی داشتند، استخراج شد. درون مایه اصلی در سه طبقه، شامل «آموزش تئوری»، «آموزش بالینی» و «فاصله تئوری و بالین» دسته بندی شدند که این درون مایه های اصلی و فرعی با جملاتی از بیانات شرکت کنندگان در مطالعه توضیح داده شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد وضعیت آموزش تئوری و بالینی نیازمند تامین جامع تر شیوه های آموزشی در جهت یکپارچه کردن دانش و عمل، امکانات و تجهیزات محیط بالین و بازنگری ابزارهای ارزشیابی بالینی است و ضرورت دارد در این ابعاد تمهیداتی صورت گیرد.

سابقه و اهداف: یکی از حوزه های بسیار مهم تاثیرگذار بر خود راهبری و یادگیری دانشجویان، ارزشیابی کلاسی ادراک شده توسط دانشجویان است. چرا که ارزشیابی جزء جدایی ناپذیر آموزش بوده و یکی از برجسته ترین عواملی است که می تواند بر انگیزش و یادگیری فراگیران تاثیر بگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و عملکردی محور با خودراهبری در یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی صورت پذیرفت.روش بررسی: روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بودند. به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی بر حسب جنسیت، تعداد 220 دانشجو انتخاب شدند و پرسشنامه های ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و پرسشنامه خود راهبری در یادگیری را تکمیل نمودند.یافته ها: یافته ها نشان داد بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده عملکردی محور رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد (P<0.01). همچنین بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و خودراهبری در یادگیری رابطه معنی دار و مثبتی وجود دارد (P<0.01). اما بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده عملکردی محور و خود راهبری رابطه معناداری وجود ندارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود، برنامه های اساسی نظام تعلیم تربیت و آموزش عالی با تغییر ساختار ارزشیابی و تبدیل آن از شیوه نمره گرا و عملکرد گرا به سمت فرایندگرایی و تبحر محوری باشد. در آن صورت بین عملکردهای انتخاب شده و ساختارهای ارزشیابی سازنده و یادگیری محور روابط مثبتی مشاهده خواهد شد و یاد گیرندگان از تحصیل لذت بیشتری خواهند برد.

سابقه و اهداف: طراحی ابزاری مناسب برای سنجش توانمندی دستیاران بنابر نقش ویژه آنان در نظام آموزشی درمانی دانشگاه ها بیش از پیش مورد توجه برنامه ریزان آموزش عالی قرار گرفته است. این پژوهش با هدف ارزیابی و مقایسه آزمون ارتقاء دستیاران در دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام گرفت.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی 750 سوال از آزمون ارتقاء دستیاران در گروه های جراحی، داخلی، اطفال، زنان و بیهوشی از ابعاد رعایت اصول ساختاری، سطح پوشش تاکسونومی، شاخص های تمیز و دشواری و نیز میزان پوشش اهداف یادگیری در دانشگاه علوم پزشکی اراک مقایسه شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل: چک لیست استاندارد میلمن، چک لیست تعیین سطح تاکسونومی و پوشش اهداف و نیز دستگاه تصحیح اوراق (OMR) بود. روایی و پایایی ابزارها تایید گردید و داده ها بر اساس آزمون های x2 و anowa تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد، گروه زنان با میانگین (4.5±4.2) دارای کم ترین اشکال ساختاری، گروه داخلی از بعد پوشش بالاترین سطح تاکسونومی (40% در سطح کاربرد و 47% در سطح فهم) و گروه جراحی بالاترین درصد پوشش اهداف یادگیری (90.7%) و نیز به عنوان مناسب ترین سوالات از بعد شاخص دشواری (67.3%) و تمیز (73.5%) سوالات در مقایسه با سایر گروه ها ارزیابی شد. بین اشکالات ساختاری، پوشش اهداف یادگیری و سوالات استاندارد در بین گروه های آموزش بالینی اختلاف معناداری مشاهده گردید (P=0.001).تیجه گیری: این پژوهش بر لزوم تقویت تیم های ارزیابی آزمون، ارتقاء سیستم های الکترونیکی تحلیل آزمون، برگزاری کارگاه های آموزشی و کنترل سوالات قبل از برگزاری آزمون تاکید نموده و اعمال سیاست های تشویقی و انجام مشاوره با کارشناسان تعلیم و تربیت و روان سنجی آزمون را به عنوان اثربخش ترین استراتژی ها ذکر می نماید.

سابقه و اهداف: شناخت سبک های یادگیری در یادگیری بهینه، افزایش بازدهی آموزش، جهت دهی به فعالیت های تدریس و یادگیری حائز اهمیت است. این تحقیق با هدف بررسی سبک های یادگیری و روش آموزش ترجیحی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد در سال 1391 انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 354 نفر از دانشجویان به روش تصادفی - طبقه ای مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، دو پرسشنامه استاندارد Joy Reid و پرسشنامه روش آموزش ترجیحی و بخش سوالات جمعیت شناختی و زمینه ای بود. داده های با کمک آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و تی تست مستقل مورد آزمون قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سن و معدل شرکت کنندگان به ترتیب برابر با 21.84±3.32 و 16.69±1.77 بود. از روش های آموزش ترجیحی در قسمت دروس نظری، روش سخنرانی و در قسمت دروس عملی، روش آموزش تیمی بیشترین امتیاز را کسب کرد. میان سبک یادگیری شنیداری و دیگر سبک های یادگیری همبستگی مستقیم و معناداری وجود داشت. علاوه بر این دانشجویان دانشکده های پزشکی و داروسازی در سبک های یادگیری شنیداری (P=0.014) و دانشجویان دانشکده دندانپزشکی در سبک یادگیری حرکتی (P=0.001) و گروهی (P=0.022) بالاترین نمره را کسب کردند.نتیجه گیری: با توجه به تعیین سبک یادگیری و روش آموزش ترجیحی غالب در هر یک از دانشکده ها و لزوم اهمیت شناخت آن ها از طرف اساتید در جهت برنامه ریزی تدریس با هدف بالا بردن میزان یادگیری فراگیران، برگزاری نشست های هم اندیشی و استفاده از نتایج مطالعه حاضر در گروه های آموزشی دانشگاه مورد تاکید قرار می گیرد.

مقدمه: شناسایی نیازهای اموزشی نخستین گام در برنامه ریزی اموزشی پرستاران و پیش نیاز یک برنامه اموزشی موثر است. لذا این بررسی به منظور تعیین نیازهای آموزشی پرسنل پرستاری بیمارستانهای اموزشی انشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی شهر یزد انجام گردیده است.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه کیفی پیمایشی است که به روش نیازسنجی دلفی نیازهای اموزشی پرستاران شاغل در بیمارستانهای اموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی شهریزد در چهار مرحله بررسی شد.یافته ها: تمامی پاسخگویان در 26 مورد به عنوان نیازهای آموزشی تخصصی و 17 موردنیاز اموزشی عمومی به توافق رسیدند که اولویت نیازهای تخصصی به ترتیب: احیاء قلبی ریوی، مراقبت ویژه، کار با دستگاهها و تجهیزات بخش و اولویت نیازهای اموزشی عمومی شامل: مسایل حقوقی در پرستاری، کنترل عفونت، مدیریت در پرستاری، بوده است.بحث و نتیجه گیری: از یافته های این تحقیق میتوان در تدوین برنامه های اموزش مداوم پرستاران استفاده نمود و در نهایت موجب ارتقاء عملکرد پرستاران و در نتیجه مراقبت بهتر از بیماران شد.