پایش
سال:1397 | دوره:17 | شماره:6 |تعداد مقالات:11

مقدمه: ارزشیابی صحیح و به موقع عملکرد بیمارستان ها و بکارگیری اقدامات اصلاحی منجر به بهبود کیفیت خدمات، افزایش رضایت بیماران و ارتقای پیامدهای سلامت می شود. پژوهش های بسیاری در ایران به ارزشیابی عملکرد بیمارستان ها پرداختند. هدف این پژوهش ارزشیابی عملکرد بیمارستان های ایران با استفاده از مطالعات انجام شده در 21 سال اخیر است. مواد و روش کار: همه مقالات فارسی و انگلیسی مرتبط با ارزشیابی عملکرد بیمارستان های ایران، منتشر شده در 21 سال اخیر (1376 تا 1396) با استفاده از روش مرور نظام مند و با استفاده از کلیدواژه های مناسب در 6 پایگاه داده ای PubMed، Emerald، Elsevier، SID، Iranmedex و Magiran و موتورهای جستجوگر Google و Google Scholar مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت، 162 مقاله واجد شرایط لازم، انتخاب و تحلیل شدند. یافته ها: درصد اشغال تخت، متوسط اقامت بیماران، فاصله گردش تخت و درصد مرگ و میر بیماران شاخص های عملکردی پرکاربرد در ارزشیابی بیمارستان ها بودند. در بیشتر مطالعات از روش های تحلیل پوششی داده ها و پابن لاسو برای سنجش کارایی بیمارستان ها استفاده شده است. کارایی بیمارستان ها در بیشتر این مطالعات کم تا متوسط گزارش شده است. در مطالعات انجام شده با استفاده از مدل های سیستمی ارزشیابی عملکرد مانند مدل های بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت و مالکوم بالدریج، امتیاز مربوط به بعد نتایج در بیشتر موارد پایین تر از بعد توانمندسازها بوده است. بحث و نتیجه گیری: مطالعات ارزشیابی عملکرد بیمارستان ها در ایران بیشتر بر بعد کارایی تمرکز داشته و کمتر به شاخص های اثربخشی توجه داشتند. از مدل های سیستمی جامع کمتر در ارزشیابی بیمارستان های کشور استفاده شده است. مدل های سیستمی ارزشیابی عملکرد، تصویر کامل و دقیق تری از اثربخشی و کارایی بیمارستان ها ارائه می دهند.

مقدمه: اعتباربخشی یک سیستم هدفمند ارزشیابی خارجی برای بهبود کیفیت، ایمنی و اثربخشی خدمات بیمارستان ها است. سیستم اعتباربخشی بیمارستان های ایران شامل استانداردها، روش و ارزیابان اعتباربخشی در سال 1395 با تغییراتی مواجه شد. هدف این پژوهش ارزشیابی تغییرات سیستم اعتباربخشی بیمارستان های کشور بود. مواد و روش کار: این پژوهش توصیفی و مقطعی با استفاده از یک پرسشنامه معتبر در سال های 1394 و 1396 پس از انجام دور دوم و سوم اعتباربخشی بیمارستان ها با نظرسنجی از مدیران کلیه بیمارستان های استان زنجان انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS Model و روش های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: میانگین رضایت مدیران بیمارستان های استان زنجان از سیستم اعتباربخشی بیمارستانی در دور دوم 27/0± 00/3 و در دور سوم 36/0± 98/2 از 5 امتیاز بود (کاهش 66/0 درصدی). این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود. رضایت مدیران از استانداردهای اعتباربخشی به میزان 8/1 درصد افزایش و از روش اعتباربخشی و اجرای استانداردهای اعتباربخشی در بیمارستان ها به ترتیب 6/11 و 5/8 درصد کاهش یافت. اعمال تغییرات در سیستم اعتباربخشی بیمارستانی ایران در سال 1395 تأثیر چندانی در عملکرد آن از نظر مدیران بیمارستان ها نداشت. مدیران بیمارستان ها در دور دوم اعتباربخشی بیمارستان ها از روش اعتباربخشی بیشترین و از اجرای استانداردهای اعتباربخشی کمترین رضایت را داشتند. آنها در دور سوم، رضایت بیشتری از اثرات اعتباربخشی و رضایت کمتری از اجرای استانداردهای اعتباربخشی داشتند. بحث و نتیجه گیری: رضایت مدیران بیمارستان ها از سیستم اعتباربخشی بیمارستانی در دور سوم نسبت به دور دوم کاهش اندکی یافت. توجه به نظرات مدیران و کارکنان بیمارستان ها در بازنگری و اصلاح سیستم اعتباربخشی بیمارستانی ضروری است.

مقدمه: با توجه به تکامل مفهومی سلامت و روندها در حکمرانی و چگونگی کاربرد آن در سلامت توسط حکومت هایی که به دنبال بهبود نتایج سلامت بوده اند، ظهور اجماعی در این خصوص را نشان می دهد؛ که سلامت مردم بیشتر از این نمی تواند در حصار تنگ دیدگاه زیست-پزشکی مانده و هدفی صرفاً بخشی و برونداد عملکرد یک وزارتخانه تلقی گردد مواد و روش کار: این مقاله کیفی، به روش تحقیق اسنادی، روایتی معرفت شناسانه از منطق متأخر سیاستگذاری سلامت ارائه می-دارد. یافته ها: سیاست گذاری برای سلامت باید مبتنی بر فهمی از آنچه که تاثیرات عمده ای بر روی سلامت مردم دارند، باشد؛ آنچه که به عنوان عوامل«تهدیدکننده سلامت»، «محافظت کننده سلامت» و «ارتقاء دهنده سلامت» توصیف می شوند. چنین فهمی به ظهور پارادایم جدیدی با عنوان «حکمرانی برای سلامت» منجر گردیده است. بحث و نتیجه گیری: حکمرانی برای سلامت، نه لزوما مداخله ای، بلکه، «نظامی ارزشی» و نوعی «نگریستن و باور فرهنگی-اجتماعی» به «توسعه پایدار» است که می تواند منجر به فرصت هایی برابر برای سلامت بهتر و کاهش بی عدالتی گردد. بعلاوه اینکه، تمرکز مشارکت جویانه بر همکاری بین بخشی و هماهنگی فرابخشی سلامت، ویژگی های سیستمی سیاستگذاریهای عمومی را تقویت کرده و منجر به برنامه های اثربخش تر در همه حوزه های سیاستی می شود. تحقق چنین آرمانی از حکمرانی یکپارچه برای سلامت، نیازمند «اراده سیاسی» لازم است.

مقدمه: تصمیم گیری درباره ی ویژگی های نظام پاداش، از چالش های اصلی سازمان های امروزی است، در این راستا مطالعه ی حاضر باهدف طراحی و ارائه ی یک مدل برای نظام پاداش دهی به کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. مواد و روش کار: این پژوهش طی دو مرحله از اردیبهشت ماه 1393 تا دی ماه 1395 در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. در این مطالعه، پژوهشگران براساس مصاحبه ی نیمه ساختاریافته با ذی نفعان و صاحب نظران، محورهای اصلی نظام پاداش دهی را شناسایی کردند؛ سپس لیست معیارهای پاداش دهی نهایی تعیین شده و وزن هر معیار با استفاده از «تحلیل مقایسه ی زوجی» محاسبه شد. به منظور شناسایی الزامات اجرایی مدل، در یکی از بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران مطالعه مقدماتی انجام شد. یافته ها: ابعاد اصلی مدل پیشنهادی این مطالعه شامل امتیازدهی، تعیین نوع پاداش، استقرار الزامات اجرایی (شامل: تعیین ساختار و فرایند)، اطلاع رسانی و ارزشیابی بود که پس از مطالعه مقدماتی الگو، معیارها و روش امتیازدهی آن اصلاح شد. بحث و نتیجه گیری: اگرچه در تنظیم مدل پیشنهادی، جامعیت و نظام مند بودن در نظر گرفته شد؛ اما تضمین موفقیت آن در تعمیم به سایر بیمارستان های کشور، مستلزم تعریف الزامات استقرار آن (شامل فرآیند و ساختار) متناسب با ظرفیت های موجود در سازمان مجری و جلب حمایت رؤسا و مدیران ارشد سازمان است.

مقدمه: اضطراب در بارداری پدیده ای شایع و توام با عوارض گسترده مادری و نوزادی است. این اختلال در هر جامعه ای میتواند ریشه در عوامل و ابعاد مختلفی ازجمله عوامل اقتصادی و اجتماعی داشته باشد که این مطالعه با هدف شناخت هر چه بیشتر این مولفه ها از دیدگاه زنان باردار انجام شده است. مواد و روش کار: این مطالعه با رویکرد تحلیل محتوی کیفی، در میان زنان باردار مراجعه کننده به درمانگاه های بهداشتی درمانی شهر تهران از خرداد تا دی 1395 (با روش نمونه گیری هدفمند) انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته استفاده شد و نهایتا داده ها با نرم افزار Maxqda تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه زنان باردار ازگروهها ی مختلف اجتماعی؛ با طیف سنی (41-18) سال شرکت داشتند دخالت نادرست اطرافیان، تبعیض جنسی، کیفیت حمایت، تعارض بارداری با نقش اجتماعی و نگرانی از هزینه ها به عنوان عوامل اقتصادی و اجتماعی اضطراب بارداری تبیین گردیدند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به این که، نتایج این مطالعه به شناخت عوامل اقتصادی و اجتماعی ایجاد اضطراب در بارداری کمک شایانی نمود، به نظر میرسد، اتخاذ تدابیر لازم در جهت بستر سازی فرهنگی برای رفع تبعیض جنسی و حفظ حریم خصوصی خانواده ها و حمایت همه جانبه از مادران از اولیت های مهم به شمار میرود، در عین حال غربالگری و ارجاع به موقع زنان در معرض خطر باید در برنامه های سلامت مادران گنجانده شود.

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک، از شایع ترین بیماری های غدد درون ریز است که ابعاد گوناگون زندگی را تحت تأثیر قرار می دهد. در مبتلایان به این سندرم، کیفیت زندگی به طرز چشمگیری کاهش می یابد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تأثیر مشاوره شناختی-رفتاری بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک است. مواد و روش کار: این پژوهش به شیوه کارآزمایی کنترل شده تصادفی در بین زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مراجعه کننده به مرکز آموزشی-درمانی شهید اکبرآبادی شهر تهران در سال 1396 انجام شد. آزمودنی ها، به طور تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر دریافت شیوه های درمانی رایج ارایه شده در مرکز، ده جلسه هفتگی مشاوره فردی شناختی-رفتاری دریافت نمودند. سطح کیفیت زندگی و ابعاد آن در هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه ی روا و پایای «سنجش کیفیت زندگی ویژه مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک» قبل و سه هفته بعد از آخرین جلسه مشاوره، تعیین و با یکدیگر مقایسه شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: 44 زن مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک به طور مساوی در دو گروه وارد شدند. میانگین سن زنان گروه مداخله و کنترل به ترتیب 86/3± 5/29 و 78/0± 4/30 سال بود. تفاوت معناداری بین گروه مداخله و کنترل در تمامی سنجش های جمعیت شناختی و باروری وجود نداشت. در نوبت اول سنجش، میانگین نمرات کیفیت زندگی و همه ابعاد آن در دو گروه تفاوت آماری معناداری نداشت. پس از انجام مداخله، میانگین نمره کیفیت زندگی و همه ابعاد آن به جز مشکلات قاعدگی در گروه مداخله افزایش یافت. این افزایش از نظر آماری نسبت به نوبت اول سنجش و نیز نسبت به نمرات کسب شده توسط گروه کنترل معنادار بود (05/0>P). بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد انجام مشاوره شناختی-رفتاری، بر مؤلفه های روانی و جسمانی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک تأثیر داشته و منجر به بهبود کیفیت زندگی آن ها شده است.

مقدمه: آگاهی از میزان شناخت و نگرش دانش آموزان به محیط زیست، زمینة تأثیرگذاری بر عملکرد آنها را فراهم می سازد. مطالعة حاضر با هدف بررسی وضعیت دانش، نگرش و رفتارهای مسئولانه زیست محیطی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر ایلام در سال 1395 انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی330 دانش آموز در سه پایه تحصیلی متوسطه اول انتخاب و وارد مطالعه شدند. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی و پایایی آن تأیید شد. همچنین از چک لیست برای ارزیابی وضعیت زیست محیطی مدرسه استفاده شد که توسط محقق تکمیل گردید. داده ها با به کارگیری شاخص های آماری توصیفی و آمار استنباطی (شامل آزمون های آماری کای دو، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات آگاهی 8/2± 3/10، نگرش 1/11± 6/73 و رفتار 8/14± 9/45 محاسبه شد. نتایج همبستگی آگاهی-نگرش، و نگرش-رفتار معنی بود. نتایج تحلیل رگرسیونی به منظور پیش بینی رفتار نشان دهنده پیش بینی کنندگی متغیرهای نگرش (000/0P=)، درآمد (033/0P=) و پایه تحصیلی (028/0P=) بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنی دار بین دانش-نگرش، و نگرش-رفتار، نیاز ضروری به آموزش مسائل زیست محیطی به دانش آموزان به عنوان آینده سازان فردا احساس می شود. بدیهی است با ارتقای فرهنگ زیست محیطی این دانش آموزان می توان به اهتمام جدی نسل آینده در حفاظت و پاسداری محیط زیست امیدوار بود.

مقدمه: شواهد اخیر نشان دهنده روند افزایشی انتقال جنسی اچ آی وی و شیوع آن در بین زنان در ایران و همچنین افزایش رفتارهای پرخطر جنسی قبل از ازدواج در سالهای اخیر بوده است. با این حال به نظر می رسد هیچ آموزش جامع و مدونی در مورد سلامت جنسی شامل اچ ای وی به نوجوانان و جوانان قبل از ازدواج ارائه نمی گردد، هدف این مطالعه، تعیین میزان معلومات پسران جوان در مورد راههای انتقال اچ ای وی و ایدز بخصوص انتقال جنسی اچ ای وی و عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روش کار: در پیمایش مقطعی که بین 1357 دانشجوی پسر دانشگاه های آزاد ودولتی شهر تهران در سال 93-1392 انجام شد، نمونه ها بصورت سهمیه ای دو مرحله ای از سه دانشگاه دولتی و یک واحد دانشگاهی آزاد انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ساختارمند روا و پایا بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی، تی تست و آنالیز واریانس با استفاده از نرم افزارspss16 انجام شد. یافته ها: میانگین ]انحراف معیار[ سنی پسران، 22 سال [76/2] بود. آمار توصیفی نشان داد که اطلاعات نادرست و یا عدم آگاهی در مورد راههای مختلف انتقال اچ آی وی از 13% تا 58% متغیر است. بیشترین اطلاعات نادرست به ترتیب در مورد "انتقال عفونت از طریق نیش پشه، خون دادن با سرنگ نو، تماس با خون آلوده به اچ ای وی بدون بریدگی پوست، استفاده از توالت مشترک، استفاده از سرنگ مشترک و تماس جنسی با فرد آلوده به اچ ای وی " بود. اگرچه میانگین نمره آگاهی در مورد "راههای مختلف انتقال اچ آی وی" و همچنین" انتقال جنسی اچ ای وی "، در حد متوسط بود، ولی تنوع مهمی در معلومات در خصوص راههای مختلف انتقال اچ ای وی وجود داشت. همچنین با اینکه 87% پسران از انتقال جنسی اچ ای وی با فرد آلوده اطلاع داشتند، ولی اطلاعات دقیق تر در مورد انتقال اچ ای وی در انواع مختلف تماس جنسی کم بود، بطوریکه بین 7/12% تا 3/50% دانشجویان، در مورد انتقال اچ آی وی در تماس جنسی نامتعارف آگاه نبودند. عوامل فردی و اجتماعی مرتبط با معلومات کلی پسران در خصوص راههای انتقال اچ ای وی و انتقال جنسی اچ ای وی نیز بررسی شدند. بحث و نتیجه گیری: این نتایج لزوم اطلاع رسانی کامل و جامع و اصلاح باورهای نادرست بخصوص در مورد انتقال جنسی اچ آی وی را در نوجوانان و جوانان بیش از پیش روشن می سازد. به نظر می رسد تمرکز آموزشها بر نوجوانان و جوانان بویژه وضعیت اجتماعی اقتصادی خاص آنها و نیز در افراد با رفتارهای پرخطر ضروری است.