به زراعی کشاورزی (مجله کشاورزی پردیس ابوریحان)
سال:1391 | دوره:14 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

به منظور امکان بهبود صفات فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گلرنگ با کاربرد ماده ضدتعرق در شرایط دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان میانه (استان آذربایجان شرقی) در سال زراعی 90-1389 اجرا شد که در آن آترازین به عنوان ماده ضدتعرق در چهار سطح صفر (شاهد)، 80، 120 و 160 گرم ماده موثره در هکتار و سه زمان استفاده (ساقه روی، گلدهی و دانه بندی) به صورت محلول پاشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین تیمارها از نظر تمامی صفات مورد بررسی اختلاف معنی داری وجود داشت. محلول پاشی 80 و 120 گرم ماده موثره در هکتار آترازین به ویژه در مرحله گلدهی با ایجاد شرایط مناسب نظیر کاهش دمای کانوپی، افزایش سرعت فتوسنتز و محتوای کلروفیل، موجب بهبود عملکرد و اجزای عملکرد نسبت به شرایط تنش در کاشت دیم شد. محلول پاشی با مقدار 160 گرم ماده موثره در هکتار نه تنها موجب بهبود رشد نشد، بلکه به عنوان یک عامل جلوگیری کننده رشد عمل نمود. بیشترین و کمترین تعداد غوزه بارور در بوته، تعداد دانه در غوزه و همچنین عملکرد دانه به ترتیب از محلول پاشی در زمان گلدهی با مقدار 120 گرم ماده موثره در هکتار و زمان ساقه روی با مقدار 160 گرم ماده موثره در هکتار آترازین به دست آمد.

به منظور بررسی تاثیر نیتروژن و زمان های مختلف برداشت بر عملکرد سورگوم، آزمایشی در سال 1389 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل انجام شد. فاکتورها شامل سطوح مختلف کود نیتروژن از منبع اوره در چهار سطح (صفر، 60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) و زمان های مختلف برداشت علوفه در سه سطح شروع گلدهی، دو و چهار هفته بعد از گلدهی بودند. نتایج نشان دادند که بیشترین عملکرد علوفه در کرت هایی براورد گردید که 180 کیلوگرم کود نیتروژن در چهار هفته بعد از گلدهی استفاده شده بود و کمترین آن در حالت شروع گلدهی و بدون مصرف کود نیتروژن براورد گردید. مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین میزان کارایی مصرف کود در به کارگیری 60 کیلوگرم کود نیتروژن در چهار هفته بعد از گلدهی و کمترین مقدار آن در حالت شروع گلدهی با مصرف 180 کیلوگرم کود نیتروژن براورد گردید. بیشترین مقدار پروتئین ساقه و برگ در بالاترین مقادیر از مصرف کود نیتروژنه براورد گردید. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به منظور افزایش عملکرد علوفه سورگوم در شرایط اقلیمی منطقه مورد بررسی، توصیه می شود برداشت در مرحله چهار هفته بعد از شروع گلدهی با مصرف 180 کیلوگرم نیتروژن در هکتار انجام شود، اما چنانکه بهبود کارایی مصرف کود مدنظر باشد، 60 کیلوگرم نیتروژن در چهار هفته بعد از گلدهی پیشنهاد می گردد.

به منظور بررسی تاثیر پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم هندوانه (Citrullus lanatus (Thnb.) Matsum and Nakai) در شرایط شوری آب و خاک (به ترتیب 6.3 و 8.4 دسی زیمنس بر متر)، پژوهشی با استفاده از آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی شهرستان اردستان واقع در استان اصفهان طی سال های 1386 و 1387 انجام شد. سه رقم هندوانه شامل «شوگر بیبی»، «چارلستون گری» و «محبوبی»، کرت های اصلی و چهار سطح کود پتاسیم شامل صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار کرت های فرعی را تشکیل دادند. مصرف کود پتاسیم در مقادیر دو و سه برابر نسبت به شرایط معمول (بدون تنش شوری)، به ترتیب موجب 24.8 و 18.5 درصد افزایش عملکرد در دو رقم «چارلستون گری» و «شوگر بیبی» شد. بالاترین مقدار عملکرد 39112 کیلوگرم در هکتار با کاربرد 150 کیلوگرم پتاسیم در هکتار در رقم «چارلستون گری» به دست آمد. در تمام مقادیر کاربرد پتاسیم، افزایش تعداد میوه در رقم «شوگر بیبی» و وزن میوه در رقم «چارلستون گری» از دلایل اصلی افزایش عملکرد در این دو رقم محسوب می شدند. با افزایش استفاده از کود پتاسیم، نسبت سدیم به پتاسیم در برگ ها از 0.61 به 0.33 و در ساقه ها از 0.81 به 0.4 کاهش یافت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد در شرایط تنش شوری، استفاده بیشتر از کود پتاسیم می تواند اثرات مضر شوری را کاهش دهد و عملکرد هندوانه را بهبود بخشد.

در این مطالعه، میزان فنل کل، کلروژنیک اسید، کاتچین، کوئرستین، فلوریدزین، سیانیدین و فعالیت آنتی اکسیدانی پوست و گوشت شش رقم سیب (Malus domestica) ایرانی شامل ارقام «گلاب کهنز»، «سیب ترش دیررس»، «قره یاپراق»، «ترکمان»، «قزل آلما» و «عباسی مشهد» و چهار رقم تجاری شامل «گلدن دلیشز»، «رد دلیشز»، «برابرن» و «فوجی» بررسی شد. رقم «فوجی» بیشترین مقدار سیانیدین 3- گالاکتوزید (3711.9 میکروگرم بر گرم وزن تر) و رقم ‘گلاب کهنز’ بیشترین مقدار کوئرستین 3- گالاکتوزید (3133.8 میکروگرم بر گرم وزن تر) و فلوریدزین را در پوست (642.2 میکروگرم برگرم وزن تر) و رقم «قره یاپراق» بیشترین مقدار فلوریدزین گوشت (98.1 میکروگرم بر گرم وزن تر) را نشان دادند. رقم «عباسی مشهد» بیشترین مقدار کلروژنیک اسید پوست (298.1 میکروگرم بر گرم وزن تر) و گوشت (484.3 میکروگرم بر گرم وزن تر) و رقم «قزل آلما» بیشترین مقدار کاتچین پوست (255.2 میکروگرم بر گرم وزن تر) و «سیب ترش دیررس» بیشترین کاتچین گوشت (76.9 میکروگرم بر گرم وزن تر) را نشان دادند. تجزیه رگرسیونی داده های فنل کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی نشان داد که ارتباط مثبتی بین مقدار فنل کل و درصد فعالیت آنتی اکسیدانی وجود دارد. بیشترین مقدار فنل کل و بیشترین مقدار فعالیت آنتی اکسیدانی در رقم «فوجی» مشاهده شد.

به منظور بررسی وضعیت توزیع فلزات سنگین از کمپوست زباله شهری و لجن فاضلاب در دو سیستم کشت غرقاب و خشکی، تحقیقی به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری صورت گرفت. برای سیستم کشت غرقاب، مزرعه برنج (شالیزار) و برای سیستم کشت خشکی، مزرعه کشت سبزی ها درنظر گرفته شد. عامل اصلی (تیمارهای کودی) در پنج تیمار 20 و 40 تن کمپوست در هکتار، 20 و 40 تن لجن فاضلاب در هکتار و تیمار شاهد به خاک اضافه گردید. عامل فرعی (سال های کوددهی) نیز شامل سه تیمار یک، دو و سه سال کوددهی بود. نتایج نشان داد که در سیستم غرقاب تیمارهای لجن فاضلاب تاثیر بیشتری از نظر میزان انباشت فلزات سنگین در خاک داشتند، درحالی که تیمارهای کودی کمپوست در سیستم کشت خشکی موثرتر بودند. همچنین، در خاک تحت کشت برنج، درصد افزایش شکل قابل جذب عناصر مورد مطالعه نسبت به تیمار شاهد بیشتر از سیستم کشت خشکی بود.

قهوه ای شدن و نرم شدن بافت میوه در اثر آسیب های مکانیکی طی دوره بازاررسانی، کاهش کیفیت در اثر تنفس بالای میوه و اتلاف آب از عوامل محدودکننده عمر پس از برداشت سیب های زودرس تابستانه هستند. در پژوهش حاضر، اثر سالیسیلیک اسید روی برخی شاخص های کیفی سیب رقم «گلاب کهنز» طی عمر پس از برداشت بررسی شد. میوه های برداشت شده در غلظت های صفر (شاهد)، یک، دو و چهار میلی مولار سالیسیلیک اسید غوطه ور شده و به مدت 43 روز در دمای صفر درجه سانتی گراد نگهداری شدند. سالیسیلیک اسید باعث کاهش مواد جامد محلول در مراحل پایانی نگهداری گردید. علاوه بر این، سالیسیلیک اسید سرعت نرم شدن بافت و میزان اتلاف آب میوه را کاهش داد. در پایان نگهداری، بالاترین سفتی بافت در تیمارهای یک و دو میلی مولار سالیسیلیک اسید و بیشترین تلفات آب در میوه های شاهد دیده شد. میوه های تیمار شده با هر سه غلظت سالیسیلیک اسید میزان قهوه ای شدن اندکی را نشان دادند. در مقابل، بالاترین میزان قهوه ای شدن سطح میوه در میوه های شاهد مشاهده گردید. همچنین تیمار سالیسیلیک اسید روند کم شدن محتوای فنل کل را به تاخیر انداخت. نتایج حاصل از این پ‍‍ژوهش نشان داد که تیمار پس از برداشت سالیسیلیک اسید با کاهش قهوه ای شدن و حفظ ویژگی های کیفی منجر به افزایش عمر پس از برداشت سیب «گلاب کهنز» گردید.

به منظور ارزیابی تاثیر کاربرد باکتری های افزاینده رشد گیاه بر جوانه زنی و رشد اولیه یونجه در شرایط تنش شوری، آزمایشی در آزمایشگاه تحقیقات بذر دانشکده علوم و مهندسی زراعی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح تنش شوری شامل شاهد (بدون تنش) (S0)، 60 (S1) و 120 (S2) میلی مولار نمک کلریدسدیم، دو رقم یونجه «بمی» و «یزدی» و 16 پیش تیمار مختلف باکتریایی بود. سطوح پیش تیمار باکتریایی شامل شاهد (بدون باکتری)، ازتوباکتر، آزوسپریلیوم، سودوموناس و ریزوبیوم ملیلوتی به صورت منفرد و نیز به صورت تلفیق دوتایی، سه تایی و چهارتایی از باکتریهای مختلف بود که در مجموع 16 سطح پیش تیمار مختلف باکتریایی را تشکیل می داد. اعمال تنش شوری منجر به کاهش معنی دار جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه گردید که این کاهش در تیمار شاهد (عدم پیش تیمار بذر) در بیشترین مقدار خود مشاهده شد. به کارگیری پیش تیمار باکتریایی به ویژه تیمار باکتری سودوموناس و تیمارهای تلفیقی نقش موثری در تعدیل اثرات منفی شوری بر صفات مورد ارزیابی داشتند.