پژوهش های کاربردی زراعی
سال:1394 | دوره:28 | شماره:106 |تعداد مقالات:25

به منظور بررسی میزان جذب عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم تحت رژی مهای آبیاری در بابونه آلمانی، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تیمار آبیاری (100، 85، 70 و 55 درصد ظرفیت زراعی) در 5 تکرار، در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که درصد نیتروژن و پتاسیم برگ تحت تاثیر سطوح آبیاری قرار نگرفت، اما اثر رژیم های رطوبتی بر میزان فسفر، کلسیم و منیزیم برگ معنی دار بود. بیشترین میزان فسفر در برگ (0.60 درصد) مربوط به تیمار آبیاری 100 درصد ظرفیت مزرعه ای بودکه با کاهش میزان آبیاری و تشدید سطح تنش رطوبتی از میزان فسفر برگ کاسته شد، اما تفاوت معنی داری در میزان فسفر برگ بین تیمارهای 70 و 55 درصد ظرفیت زراعی مشاهده نشد. کمترین میزان کلسیم برگ ( 1.06 درصد) در تیمار آبیاری 100 درصد ظرفیت مزرعه ای مشاهده شد درحالیکه بین سایر تیمارهای آبیاری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بیشترین میزان منیزیم برگ (0.73 درصد) در تیمار آبیاری 70 درصد ظرفیت مزرعه ای حاصل شد و با انحراف از این تیمار از میزان آن کاسته شد. به طوری که تیمار آبیاری 55 درصد ظرفیت مزرعه ای کمترین میزان منیزیم را به خود اختصاص داد.

نیتروژن یکی از موثرترین عناصر معدنی برای بهبود رشد گیاه بوده، و کود گاوی نیز یکی از منابع مناسب حاصل خیزی و بهبود کیفیت خاک می باشد. هرچند عواملی وجود دارد، که کاربرد این مواد را محدود می سازد. این عوامل عبارت از ماهیت فله ای کود، نیاز متفاوت گیاه به مواد مغذی و آزاد سازی سریع نیتروژن می باشند. راه حل مناسب برای این مسایل، استفاده از فناوری فشرده سازی در تبدیل مواد به پلت می باشد، به گونه ای که در طی این فرآیند ترکیب مناسبی از کود حاوی نیتروژن بر اساس نیاز گیاه اضافه می گردد. در این تحقیق با استفاده از ماشین پلت زن هیدرولیکی ترکیبی از کود خشک گاوی، اوره و ماده چسباننده بنتونیت به پلت هائی با قطر 10 و طول 50 میلی متر تبدیل گردید و مشخصه های فیزیکی و خاصیت جذب رطوبت آن ها از محیط، در محدوده رطوبت (w.b) 11% تا % 24 مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه، تاثیر فرآیند پلت سازی بر آزادسازی تدریجی نیتروژن در گیاه ریحان آزمایش شد. آزمایش جذب رطوبت نشان داد که پلت ها در دمای 45oC و رطوبت % 80 قادر به جذب حدود % 8 رطوبت بودند. هم چنین اثر رطوبت بر چگالی واقعی، چگالی توده و تخلخل مشاهده گردید. در آزمایش مزرعه ای تاثیر آزادسازی تدریجی نیتروژن بر عمل کرد ریحان به گونه ای بود که با انجام فرآیند پلت سازی تلفات آب شویی ازت کاهش و عمل کرد تاثیر آن بر گیاه بهبود یافت.

برای ارزیابی خصوصیات جوانه زنی رقم کوسه گیاه گلرنگ، سه تیمار بذری شاهد، نیترات پتاسیم و هیدروپرایمینگ اعمال شد. تنش شوری توسط نمک کلرید سدیم و تنش خشکی توسط پلی اتیلن گلیکول 6000 در پتانسیل های 0، -0.3 و -0.6 مگا پاسکال با هدایت الکتریکی 0، 6 و 12 دسی زیمنس اعمال شد. شاخص جوانه زنی، نسبت طول ساقه چه به طول ریشه چه، روزها تا 50 درصد جوانه زنی (D50) و تعداد جوانه های غیر طبیعی اندازه گیری شد. در تیمار با هیدروپرایمینگ، شاخص جوانه زنی و نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه افزایش یافت. با افزایش سطوح شوری، شاخص جوانه زنی و نسبت طول ساقه چه به طول ریشه چه کاهش یافت، اما روزها تا 50 درصد جوانه زنی و تعداد جوانه های غیر طبیعی افزایش یافت. با افزایش سطوح تنش خشکی، نسبت طول ساقه چه به طول ریشه چه نقصان پیدا کرد، اما روزها تا 50 درصد جوانه زنی و تعداد جوانه های غیر طبیعی افزایش یافت. هیدروپرایمینگ باعث بهبود جوانه زنی تحت تنش شوری و خشکی و شرایط بدون تنش شد. به علاوه، انجام این تیمار بذری، ساده بود، و به مواد شیمیایی گران قیمت یا تجهیزات فراوان نیز نیاز نداشت. بنابراین، هیدروپرایمینگ توانست خصوصیات مربوط به جوانه زنی گلرنگ تحت شرایط تنش شوری و خشکی را در آزمایشگاه بهبود بخشد.

یکی از روش های ارزیابی کشاورزی پایدار استفاده از روش مطالعه بیلان انرژی در کشاورزی می باشد. برای این منظور مزارع تولید ارقام برنج اصلاح شده و بومی استان گیلان واقع در شمال ایران مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه بر اساس روش نهاده ورودی – خروجی صورت گرفت و راندمان انرژی در هر یک از روش های تولید ارقام بومی و اصلاح شده برنج مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس در بین عوامل مختلف موثر بر رشد برنج در ارقام اصلاح شده و بومی کود نیتروژنه بدون احتساب انرژی به کار رفته در آبیاری بیشترین درصد از انرژی ورودی را به خود اختصاص داده است. همچنین در ارقام اصلاح شده کل انرژی ورودی و خروجی به ترتیب 25214.41 و 83790.0 مگاژول در هکتار بدست آمد. در مقابل در زراعت ارقام بومی برنج کل انرژی ورودی و خروجی به ترتیب معادل 22329.47 و 61005.0 مگاژول در هکتار گردید. همچنین مشاهده گردید که با وجود افزایش درآمد خالص کشاورزان با کشت ارقام اصلاح شده نسبت درآمد خالص به هزینه در ارقام بومی (1.01) بیشتر از ارقام اصلاح شده بود.

به منظور بررسی روابط میان عملکرد و برخی از صفات زراعی سویا، تعداد 141 لاین خالص همراه با سه رقم شاهد) ویلیامز، سحر و DPX (در قالب طرح لاتیس ساده 12×12 با دو تکرار آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی گرگان در سال زراعی 1388 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین لاین های خالص مورد بررسی از نظر کلیه صفات اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1 و 5 درصد وجود دارد. نتایج نشان داد رابطه همبستگی مثبت و معنی داری بین عملکرد دانه با صفات روز تا گلدهی، ارتفاع بوته، تعداد شاخه، تعداد غلاف در بوته و وزن دانه در بوته و درصد پروتئین وجود دارد. همچنین رابطه همبستگی منفی و معنی داری بین عملکرد دانه با صفت درصد روغن مشاهده شد. رگرسیون گام به گام برای عملکرد دانه نشان داد که صفات روز تا گلدهی، ارتفاع بوته، تعداد گره در بوته، تعداد غلاف در بوته و درصد پروتئین بیشترین تغییرات عملکرد را توجیه می کنند، طبق نتایج تجزیه علیت ارتفاع بوته و تعداد غلاف در بوته بیشترین اثر مستقیم مثبت و درصد پروتئین بیشترین اثر مستقیم منفی بر عملکرد دانه سویا داشتند و چون جهت اثرات مستقیم ارتفاع بوته و تعداد غلاف در بوته با اثرات کل همخوانی داشت بنابراین برای افزایش عملکرد، گزینش لاین های پابلند و با تعداد غلاف بیشتر موثر است. نتایج گروه بندی لاین ها با استفاده از تجزیه خوشه ای با روش UPGMA و با فاصله اقلیدوسی به عنوان معیار تشابه باعث گروه بندی 144 لاین و رقم در چهار گروه متمایز گردید. بر اساس نتایج حاصل شاخص تعداد غلاف در بوته و ارتفاع گیاه به عنوان معیار گزینش در برنامه های اصلاحی برای بهبود عملکرد دانه شناسایی شد.

خشکی از مهمترین تنش های غیرزیستی و از عمده ترین فاکتورهای محیطی محدود کننده نمو گیاه و تولید محصول می باشد. واکنش دفاعی گیاه در مقابل کمبود آب، یک مقابله پیچیده است. در این تحقیق نقش تلقیح میکوریزا در تنش کم آبی بر گیاه سسبانیا اکولیتا در جذب نیتروژن، فسفر، فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز ریشه، محتوی پروتئین در دانه ها، غلظت پرولین ریشه و غلظت کربوهیدرات برگ و ساقه بررسی شد. این آزمایش به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در مکان) سطوح تنش کم آبی به عنوان مکان در نظر گرفته شدند (در سه تکرار و در شرایط گلخانه ای اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل، سه عامل تنش کم آبی) آبیاری دو روز درمیان (آبیاری مطلوب، S0)، چهار روز درمیان (تنش آبی متوسط، S1) و شش روز درمیان (تنش آبی شدید، S2) و دو سطح استفاده از قارچ، M 0 (بدون میکوریزا) و M 1 (با میکوریزا) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در مرحله پرشدن دانه، محتوی پروتئین دانه و فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز ریشه در همزیستی با میکوریزا نسبت به غیر همزیستی به ترتیب حدود 11 درصد و 4درصد به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین در این مرحله، بین تیمارهای تلقیح شده با میکوریزا و بدون تلقیح، اختلاف معنی داری در محتوی نیتروژن و فسفر ریشه وجود نداشت. در مراحل رویشی، گلدهی و پرشدن دانه تفاوت معنی داری درغلظت پرولین ریشه، در سطح احتمال 5 درصد وجود داشت. همچنین در مرحله گلدهی، غلظت قندهای محلول برگ و ساقه در گیاهان همزیست با م کیوریزا معنی داری درسطح احتمال 5 درصد نشان داد.

این آزمایش به منظور بررسی اثر محلول پاشی عنصر مولیبد ن بر عملکرد کمی و کیفی و روند تغییرات شاخصهای رشد گند م، د ر سال زراعی 90 - 1389 د ر مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران اجرا گرد ید. قالب آماری طرح بصورت اسپلیت پلات د ر پایه بلوکهای کامل تصاد فی با سه تکرار بود. کرتهای اصلی شامل رژیمهای آبیاری د ر 3 سطح، آبیاری نرمال (S0)، قطع آبیاری د ر آغاز پر شدن دانه (S1) و قطع آبیاری د ر آغاز گلدهی (S2) و کرتهای فرعی شامل محلول پاشی مولیبدن در 3 سطح (محلول پاشی با آب خالص (M0)، محلول پاشی آمونیوم هپتا مولیبدات با غلظت 0.5% (M1) و محلول پاشی آمونیوم هپتا مولیبد ات با غلظت 1% (M2) بود.نتایج نشان داد که قطع آبیاری در طی دوره رشد زایشی تاثیر کاملا معنی داری بر عملکرد د انه و اکثر اجزای عملکرد دانه گندم داشت. عملکرد د انه تحت تاثیر هر د و سطح تنش به ترتیب به میزان 14.6% و 26.7% کاهش یافت و این کاهش برای هر دو تیمار معنی دار بود. با افزایش شدت تنش، درصد پروتئین دانه گندم افزایش یافت و این افزایش معنی دار بود. قطع آبیاری در زمان پر شدن دانه موجب افزایش معنی دار درصد پروتئین از 10.88% برای تیمار شاهد به 11.83% گرد ید که نشان دهنده 8.7% افزایش بود. درصد پروتئین برای تیمار قطع آبیاری در زمان گلد هی نیز با افزایش معنی داری معادل 23.1% در مقایسه با تیمار شاهد به 13.4% رسید. تیمار تنش در زمان پر شدن دانه سبب افت معنی دار حد اکثر شاخص سطح برگ و حد اکثر سرعت رشد محصول و نیز دوام سطح برگ ها شد. محلول پاشی مولیبدن افزایش میانگین عملکرد دانه گندم را از 5699 کیلوگرم در هکتار به 6065 کیلوگرم در هکتار موجب گردید. بین دو غلظت محلول پاشی مولیبدن اختلاف معنی داری از نظر صفات مورد بررسی وجود نداشت. همچنین تاثیر محلول پاشی مولیبدن بر عملکرد ماده خشک گندم معنی دار نشد. اثر مولیبدن بر درصد پروتئین د انه معنی د ار بود. با انجام محلول پاشی، د رصد پروتئین د انه از 11.37% به 12.4% برای غلظت 0.5% و به 12.34% برای غلظت 1% افزایش یافت. بالاترین عملکرد پروتئین از تیمارهای آبیاری معمول همراه با محلول پاشی با غلظت 0.5% و به دنبال آن آبیاری معمول با غلظت 1% به دست آمد. مولیبدن در هر دو غلظت، سبب افزایش سرعت رشد برگها از زمان ساقه دهی گردید و تفاوتهای بین منحنی رگرسیونی شاخص سطح برگ برای تیمارهای مصرف مولیبدن در مقایسه با شاهد آشکار شد. افزایش سرعت رشد و توسعه سطح برگها و نیز افزایش ارتفاع بوته عمد تا ناشی از محلول پاشی عنصر مولیبدن موجب افزایش شیب سرعت رشد محصول گردید. بیشترین شاخص سطح برگ و نیز حد اکثر سرعت رشد محصول از تیمار آبیاری نرمال و محلول پاشی با غلظت 0.5% بدست آمد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

به منظور بررسی روابط بین عملکرد دانه و اجزای آن در کشت دیم کلزای بهاره، این تحقیق به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی، با دو فاکتور و در سه تکرار و به مدت دو سال بر روی رقم کلزای بهاره PF. 7051.91 ساری گل (در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه به اجرا درآمد. مراحل رشد به عنوان فاکتور اصلی در سه سطح) طویل شدن ساقه، گ لدهی و پر شدن دانه (و مقادیر آب آبیاری به عنوان فاکتور فرعی در چهار سطح) دیم، 30، 60 و 90 میل یمتر آب آبیاری (بود. نتایج نشان داد اثر متقابل تک آبیاری در مراحل رشد نسبت به شرایط دیم تفاوت معنی داری در سطح آماری یک درصد ایجاد کرد. نشان داده شد که مرحله گ لدهی، حسا سترین مرحله رشد برای انجام تک آبیاری به میزان 60 میل یمتر است که عملکردی برابر 1071 کیلوگرم در هکتار دارد. تجزیه همبستگی، نشان داد که عملکرد دانه با کلیه صفات همبستگی مثبت و معنی دار دارد. تجزیه علیت و تعیین اثر مستقیم و غیر مستقیم، بیانگر این است که در شرایط تک آبیاری، تعداد خورجین در متر مربع، عملکرد کاه و کلش و تعداد دانه در خورجین دارای اثر مستقیم مثبت و وزن هزار دانه دارای اثر مستقیم منفی بر عملکرد دانه هستند. نتایج نشان م یدهد که تک آبیاری به میزان 60 میل یمتر در مرحله گل دهی با کنترل تنش رطوبتی، سبب افزایش میزان رشد رویشی، ایجاد شاخ و برگ و در نهایت افزایش تولید دانه به میزان 83 درصد نسبت به شاهد دیم م یشود.

به منظور بررسی میزان عملکرد و ارتباط میان صفات زراعی و عملکرد برنج، هفت واریته برنج) فجر، ساحل، کادوس، شفق، نعمت، ندا و دم سیاه (در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در روستای سنگدیوار از توابع شهرستان کلات نادر در سال زراعی 1390 - 1389 مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر صفات مورد بررسی دارای اختلاف معنی دار هستند. بررسی ضرایب همبستگی فنوتیپی و ژنتیکی نشان داد که صفات ارتفاع بوته، تعداد پنجه بارور، تعداد دانه در خوشهو وزن هزار دانه با عملکرد دانه دارای همبستگی مثبت و معنی داری بودند در حالیکه سایر صفات، ارتباط معنی داری با عملکرد نشان ندادند. با توجه به مقایسات میانگین و همبستگی های مشاهده شده ارقام فجر و نعمت با داشتن ارتفاع نسبتا بالا، تعداد دانه در خوشه و وزن هزار دانه بالا نسبت به سایر ارقام در نهایت عملکرد بالاتری تولید نموده اند. نتایج تجزیه علیت، اثرات مستقیم مثبت وزن هزار دانه و ارتفاع را بر عملکرد تایید کردند بنابراین از این صفات در گزینش غیر مستقیم برای عملکرد در برنامه های اصلاحی می توان استفاده نمود.

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی و کود نیتروژن بر عملکرد، اجزای عملکرد و کارآیی استفاده از آب و نیتروژن ذرت دانه ای هیبرید سینگل کراس 704 آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اسلام آباد غرب انجام شد. فاکتور اصلی شامل سه سطح 100 %، 80 % و 60 % نیاز کامل آبی گیاه بود و فاکتور فرعی کود نیتروژن شامل میزان توصیه شده بر اساس آزمون خاک (170 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص)، 30 درصد بیشتر از این میزان (221 کیلوگرم نیتروژن خالص) و 30 درصد کمتر از این میزان (119 کیلوگرم نیتروژن خالص) در پلات های فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش شدید خشکی نسبت به آبیاری مطلوب عملکرد دانه را به میزان 45.62 درصد کاهش داد. افزایش کود نیتروژن تا حد 170 کیلوگرم در هکتار با تاثیر بر افزایش شاخص سطح برگ، عملکرد بیولوژیک و اجزای عملکرد، عملکرد دانه را افزایش داد. اما مصرف نیتروژن در مقادیر بیشتر از نیاز گیاه نه تنها اثر مثبتی بر عملکرد نداشت بلکه در این شرایط عملکرد دانه نسبت به مصرف مقدار مناسب نیتروژن 11.3 درصد کاهش یافت. به علاوه در شرایط مصرف بهینه کود نسبت به مقادیر بیشتر آن نه تنها کارآیی مصرف نیتروژن افزایش یافت بلکه حداکثر کارآیی مصرف آب (2.65 کیلوگرم بر مترمکعب) نیز در این شرایط به دست آمد. در رابطه با اثر متقابل آبیاری و نیتروژن، افزایش هم زمان رطوبت خاک و نیتروژن عملکرد دانه را افزایش داد ولی مصرف مقادیر بالای کود نیتروژن در شرایط تنش رطوبتی به علت کاهش جذب و افزایش هدرروی نیتروژن عملکرد دانه را کاهش داد به طوری که بیشترین میزان عملکرد دانه (19.23 تن در هکتار) در تیمار تامین نیاز کامل آبی گیاه و کاربرد 221 کیلوگرم نیتروژن به دست آمد، و کمترین میزان آن (9.17 تن در هکتار) مربوط به تیمار تنش شدید خشکی و کاربرد 221 کیلوگرم نیتروژن بود.

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر دگرآسیبی عصاره اندامهای هوایی جو بر رشد گیاهچه سوروف در مراحل جوانه زنی و رشد رویشی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر در دو آزمایش جداگانه انجام شد. هر دو آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل عصاره های 25، 50 و 75 درصد جو و شاهد (آب مقطر) بود. نتایج آزمایش جوانه زنی نشان داد که افزایش غلظت عصاره جو، غلظت مالون دی آلدهید بافت گیاهچه سوروف را افزایش و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز و درصد جوانه زنی سوروف را کاهش داد. کمترین فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز سوروف در عصاره 75 درصد جو به میزان 2.09 نانومول در بذر در دقیقه مشاهده شد. نتایج نشان داد افزایش غلظت عصاره جو سبب کاهش وزن گیاهچه، فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت و فعالیت آنزیم ساکاروز سنتتاز در سوروف شد، اما غلظت مالون دی آلدهید بافت گیاهچه سوروف را افزایش داد. کمترین فعالیت ساکاروز سنتتاز (1.2 نانومول بر میلی گرم پروتئین در دقیقه) و بیشترین میزان غلظت مالون دی آلدهید (0.74 نانومول بر گرم وزن تر) گیاهچه سوروف تحت تاثیر تیمار محلول پاشی با عصاره 75 درصد جو مشاهده شد. نتایج نشان داد افزایش غلظت عصاره جو سبب افزایش تخریب غشا سلولی و کاهش فعالیت آنزیم های حیاتی مانند آلفا آمیلاز و ساکاروز سنتتاز در گیاهچه سوروف شد.

به منظور بررسی تاثیر تیمار دمایی بر مراحل مختلف رشد گیاه برنج، آزمایش گلخانه ای به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه معاونت موسسه برنج آمل انجام شد. در این بررسی عامل اصلی پنج رقم برنج شامل طارم محلی، فجر، دیلم، لاین 843 و شیرودی و عوامل فرعی شامل تیمار دمایی در دو سطح (16 و 32 درجه سانتیگراد به ترتیب تنش دمای پایین و شاهد) و مراحل رشدی در چهار سطح (شامل متوسط پنجه زنی تا ظهور خوشه جوان، ساقه دهی (مرحله v شکل برگ)، آبستنی تا گلدهی و پرشدن دانه اجرا گردید. در این بررسی از هر رقم در هر گلدان، دو تک بوته نشاء شد. کلیه گلدانها تا رسیدن به مرحله رشدی تعیین شده در شرایط شاهد (32 درجه سانتیگراد)، نگهداری و موقع رسیدن به مرحله فنولوژی رشدی مورد نظر به مدت 15 روز در دمای 16 درجه سانتیگراد نگهداری و سپس به دمای 32 درجه سانتیگراد منتقل شدند. در پایان هر مرحله رشدی صفات مورفولوژیکی ارتفاع گیاه، تعدادپنجه، سطح برگ، وزن خشک برگ، ساقه و وزن خشک کل در هر کپه و اجزای عملکرد با اندازه گیری تمامی خوشه های هر کپه همزمان با رسیدگی فیزیولوژیکی، اندازه گیری و محاسبه شد. نتایج نشان داد که اعمال کاهش دما باعث کاهش مقدار مولفه های مورفولوژیکی نظیر ارتفاع گیاه، تعدادپنجه، سطح برگ، وزن خشک برگ، ساقه و وزن خشک کل، ب هترتیب به میزان 6، 17، 56، 39 و 38 درصد شد. این مطالعه نشان داد که کاهش دما، در مرحله متوسط پنجه زنی تا ظهور خوشه جوان سبب بروز بیشترین خسارت به عملکرد دانه برنج میشود. کاهش تعداد خوشه در کپه و طول خوشه سبب کاهش عملکرد دانه برنج بود. در میان ارقام مورد بررسی، حساسترین رقم نسبت به کاهش دما، لاین 843 (20.64 درصد کاهش نسبت به شاهد) و متحمل ترین رقم شیرودی (11.01 درصد کاهش نسبت به شاهد) ارزیابی شد. همچنین با اعمال کاهش درجه حرارت در مرحله متوسط پنجه زنی تا ظهور خوشه جوان، بیشترین عملکرد دانه، در رقم دیلم (30.68 گرم در کپه) و کم ترین مقدار در رقم طارم محلی (16.57 گرم در کپه) مشاهد هشد. این مطالعه نشان داد که کاهش دما (16 درجه سانتیگراد) بطور میانگین سبب کاهش 19.6 درصدی عملکرد دانه در ارقام برنج شد.

به منظور بررسی تاثیر کاتیون همراه آمونیوم و کلسیم) از دو منبع کلرور کلسیم و سولفات کلسیم (بر جذب پتاسیم توسط گندم دیم و عملکرد، تیمارهای کلرور کلسیم، گچ، مخلوط اوره + کلرور پتاسیم، مخلوط گچ + کلرور پتاسیم، مخلوط کلرور کلسیم + کلرور پتاسیم و شاهد با یک طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی مقایسه شدند. با کاربرد کافی ازت، مهمترین عامل محدود کننده رشد گندم در محل آزمایش پتاسیم است. سطح ویژه زیاد خاک و لایه دوگانه پخشیده الکتریکی منقطع با کاهش نسبت سطح تماس لایه دوگانه الکتریکی با محلول خاک، موجب کاهش سرعت انتشار پتاسیم و قابلیت جذب آن برای گیاه می شود. نتایج نشان داد کاتیون همراه آمونیوم و کلسیم با غلظت بالا در الکترولیت، موجب حرکت بیشتر پتاسیم گردید. میزان مصرف کود پایه در این تحقیق که حاوی میزان زیادی پتاسیم است برای تامین پتاسیم مورد نیاز گیاه و تولید عملکرد بالا کافی نبود، بطوریکه با افزایش بیشتر پتاسیم علاوه بر کود پایه با سه تیمار کلرور کلسیم + کلرور پتاسیم، سولفات کلسیم + کلرور پتاسیم و اوره + کلرور پتاسیم هنوز عملکرد گندم افزایش یافت. کاتیون همراه کلسیم از منبع سولفات کلسیم موجب افزایش جذب پتاسیم و عملکرد گندم شد ولی کلسیم از منبع کلرور کلسیم بر جذب پتاسیم و عملکرد گندم موثر نبود. تاثیر سینرژستیکی کلسیم بر قابلیت جذب پتاسیم در معیت یون سولفات از کلر بیشتر بود. کاتیون همراه آمونیوم حتی با میزان مصرف کمتر نسبت به کلسیم، بر افزایش جذب پتاسیم و عملکرد گندم بیشتر موثر واقع شد.

به منظور مقایسه روش های مختلف کنترل مکانیکی علف هرز مزارع برنج، آزمایش مزرعه ای در شهرستان بابل در سال زراعی 1390 اجرا شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار در سه تکرار شامل وجین کن موتوردار، وجین کن کونوویدر (نوع دستی بدون موتور) و وجین دستی و شاهد (عدم مبارزه با علف های هرز) (انجام گرفت. تعداد علف های هرز قبل و بعد از انجام آزمایش شمارش شد. بعد از اعمال تیمارهای آزمایش، میزان تاثیر بین تیمارها بر عملکرد برنج، راندمان وجین کاری، تعداد و وزن خشک علف های هرز معنی دار بود. تفاوت بین وجین کن موتوردار و کونوویدر ازنظر راندمان وجین کاری معنی دار نبود ولی تفاوت این دو با تیمار وجین دستی معنی دار بود. تعداد و وزن خشک عل فهای هرز روش وجی ندستی کمترین بود. متوسط ظرفیت مزرعه ای وجین کن موتوردار بالاترین (0.025 هکتار بر ساعت) بود. وجین کن موتوردار دارای بیشترین (5.86 درصد) و وجین دستی کمترین (1.68 درصد) راندمان بود. با توجه به هزینه ها، درآمد و راندمان، بهترین روش ها، به ترتیب وجین کن موتوردار، کونوویدر و وجین کن موتوردار بودند.

تنش خشکی یکی از عوامل مهم محدود کننده رشد و نمو گیاهان زراعی می باشد و افزایش کارائی مصرف آب از راهکارهای افزایش تولید گیاهان زراعی است. به منظور مطالعه تاثیر سوپرجاذب بر رشد و نمو گیاه گندم در شرایط دی م آزمایشی در سال زراعی 90 - 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با مقادیرصفر، 15، 30 و 45 کیلوگرم سوپرجاذ بکلوفونی درهکتار و 4 تکرار برروی رقم آذر 2 انجام شد. نتایج این آزمایش نشان داد که کاربرد سوپرجاذب باعث افزایش جذب آب توسط گیاه و افزایش محتوای نسبی آب شد که با افزایش شاخص سطح برگ و شاخص کلروفیل موجب افزایش قدرت منبع شد. کاربرد سوپر جاذب همچنین موجب افزایش اجزای عملکرد شامل تعداد پنجه بارور، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه شد که در نهایت باعث افزایش عملکرد دانه گردید. میزان عملکرد دانه به صورت تقریبا خطی با افزایش میزان کاربرد سوپر جاذب افزایش یافت و بیشترین میزان عملکرد دانه (2718 کیلوگرم در هکتار) با استفاده از 45 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب کلوفونی به دست آمد که نسبت به شرایط شاهد 156.5 درصد افزایش نشان داد. به طور کلی می توان گفت که کاربرد مواد سوپر جاذب در شرایط دیم می تواند با تقلیل اثرات تنش خشکی و افزایش قدرت منبع و مخزن موجب افزایش عملکرد دانه شود.

به منظور بررسی تاثیر ورمیک مپوست تولیدی از کود گاوی آغشته به نانو ذرات اکسید مس و اکسید روی بر برخی خصوصیات زراعی لوبیا چیتی، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتورها شامل میزان نانو ذرات (صفر، 0.4، 0.8 و 1.2 گرم بر کیلوگرم وزن بستر)، ورمی کمپوست (2.5، 5 و 7.5 درصد وزنی بستر) و نوع نانو ذرات (اکسید مس و اکسید روی) بودند. پس از آماد هسازی بسترها، به هر یک تعدادی کرم بالغ گونه Eisenia fetida اضافه و پس از یک هفته نانو ذرات به صورت محلول به بسترها اضافه گردیدند. پس از سه ماه ورم یکمپوست آماده شده با توجه به وزن بسترهای کشت با خاک مخلوط و بذور لوبیا چیتی به صورت هیرم کاری کشت گردید. نتایج نشان داد با افزایش هر دو نوع نانو ذرات، سبزینگی برگها، تعداد دانه در غلاف، تعداد غلاف در بوته، وزن غلاف، طول غلاف، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، طول ساقه و پروتئین دانه کاهش و غلظت مس و روی در دانه افزایش یافت. در سطوح یکسان نانو ذرات) به جزء سطح اول (سبزینگی برگ ها، تعداد غلاف ها، وزن صد دانه، عملکرد دانه، طول ساقه و غلاف در نانو ذرات اکسید روی بیشتر از نانو ذرات اکسید مس بود. همچنین در سطوح یکسان نانو ذرات و ورمی کمپوست میزان تجمع روی بیشتر از تجمع مس در دانه بود. در صورت مصرف نانو ذرات اکسید مس، عملکرد دانه 66 درصد کاهش و با مصرف نانو ذرات اکسید روی 35 درصد کاهش یافت.

به نژادی مشارکتی از سال 1384 در استان کرمانشاه آغاز گردید و تحقیق حاضر بخشی از این برنامه است. دراین پژوهش به منظور ارزیابی 16 ژنوتیپ گندم نان از نظر عملکرد دانه، قابلیت انتقال مجدد و قابلیت فتوسنتز سنبله، طرحی در قالب بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در مزرعه کشاورزان واقع در منطقه ماژین شهرستان ایوان از توابع ایلام در سال زراعی 90 - 89 در شرایط دیم اجرا شد. در این بررسی 13 ژنوتیپ پیشرفته انتخاب شده و سه رقم (سرداری، آذر 2 و ریژاو) گندم نان به عنوان ارقام شاهد، جمعا«16 ژنوتیپ در شرایط دیم بررسی شدند. برای اندازه گیری قابلیت انتقال مجدد، قسمتی از روش محلول پاشی با کلرات سدیم 0.4 درصد که بافت فتوسنتز کننده را از بین می برد استفاده شد. برای اندازه گیری قابلیت فتوسنتز سنبله نیز 10 روز پس از ظهور سنبله، 6- 5 ساقه با آلومینیوم فویل پوشانده شد و وزن هزار دانه آن ها اندازه گیری شد. از نظر قابلیت انتقال مجدد، ژنوتیپ های 15 (آذر 2)، 13، 16 (ریژاو) و 8 ارقام برتر بودند. ژنوتیپ های 15 (آذر 2)، 16 (ریژاو) و 13 و 7 و 8 با رتبه مشترک 3 نیز از نظر قابلیت فتوسنتز سنبله ارقام برتر بودند. از نظر سرعت رشد اولیه نیز ژنوتیپ های 16 (ریژاو)، 5 و 14 سرداری (بیشترین رشد اولیه را داشتند. ژنوتیپ 9 از نظر عملکرد دانه، بالاترین عملکرد را داشت و نسبت به ارقام شاهد سرداری، آذر 2 و ریژاو به ترتیب 24، 41 و 61 درصد برتری داشت. همچنین ژنوتیپ شماره 12 نسبت به ژنوتیپ های آذر 2 و سرداری امتیاز بهتری از کشاورزان گرفته بود. ژنوتیپ 16 (ریژاو) برترین ژنوتیپ از نظر کشاورزان بود. از این ژنوتیپ های برتر می توان در برنامه دورگ گیری به منظور ایجاد نوترکیب های برتر از نظر صفات مرتبط با تنش خشکی استفاده کرد.

به منظور بررسی اثر تراکم جو ناخواسته بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در سطوح مختلف نیتروژن، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار انجام شد. مقادیر کود نیتروژن در سه سطح توصیه شده، %25 بیشتر از مقدار توصیه شده و 25 % کمتر از مقدار توصیه شده (به ترتیب برابر با 200، 250 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره) به عنوان فاکتور اصلی و تراکم علف هرز جو ناخواسته در پنج سطح 0، 25، 50، 75 و 100 بوته در متر مربع به عنوان فاکتور فرعی بود. افزایش تراکم جو ناخواسته، تاثیر منفی مجانب داری روی عملکرد بیولوژیک و عملکرد اقتصادی گندم داشت. کلیه اجزای عملکرد با افزایش تراکم جو ناخواسته کاهش پیدا کرد. قدرت رقابتی تک بوت ههای جو ناخواسته، در دو سطح کم و زیاد نیتروژن بیشتر از سطح مطلوب بود. بیشترین تعداد پنجه بارور، وزن هزار دانه، عملکرد اقتصادی و عملکرد بیولوژیک، با مصرف 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و در شرایط عاری از علف هرز بدست آمد. افزایش یا کاهش مقدار مصرف نیتروژن از مقدار توصیه شده، بیشتر به نفع جو ناخواسته بود و در ای ن شرایط، با افزایش تراکم جو ناخواسته عملکرد و اجزای عملکرد کاهش یافت.

به منظور افزایش کارایی علف کش هالوکسی فوپ آر متیل استر و در نتیجه کاهش مصرف این علف کش در کنترل موثر علف قناری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 12 تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی در سال 1390 انجام شد. عوامل مورد بررسی در این پژوهش شامل مقدار علف کش هالوکسی فوپ آرمتیل استر در 6 سطح (0، 6.75، 13.5، 27، 54 و 108 گرم ماده موثره در هکتار) و ماده افزودنی در 4 سطح (بدون ماده افزودنی، کاربرد روغن های گیاهی نارگیل، کنجد و بادام به میزان 0.5 درصد حجمی بودند. نتایج آنالیز رگرسیون و مقایسه میانگین نشان دهنده افزایش کارایی علف کش هالوکسی فوپ آرمتیل استر در اثر کاربرد تمامی روغن های گیاهی بود. بطوریکه کاربرد روغن های گیاهی، مقدار ED50 و توانایی نسبی (R) را به ترتیب کاهش و افزایش افزایش داد. تحلیل داده ها نشان داد که روغن نارگیل بیشتر از سایر مواد افزودنی کارایی علف کش هالوکسی فوپ آرمتیل استر را افزایش داد. ED50 حاصل از کاربرد روغن گیاهی برای روغن نارگیل، کنجد، بادام و هالوکسی فوپ آرمتیل استر بدون ماده افزودنی به ترتیب 9.31، 10.85، 13.75 و 113.58 گرم ماده موثره و میانگین وزن خشک در هر گلدان به ترتیب برای هالوکسی فوپ آرمتیل استر، روغن بادام، کنجد و نارگیل به ترتیب 1.48، 1.2، 1.14 و 1.1 گرم بود. احتمالا دلیل افزایش کارایی توسط روغن نارگیل نسبت به سایر مواد افزودنی، به دلیل بالا بودن نسبت اسیدهای چرب اشباع به غیراشباع می باشد.

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی بین ارقام کلزا از لحاظ صفات مورفولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد و شناسایی بهترین رقم مناسب با شرایط آب و هوایی خرم آباد، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، متشکل از 15رقم پاییزه و بهاره در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان انجام گردید. در طول اجرای آزمایش از صفات مهم از جمله ارتفاع بوته، تعداد روز تا 50 درصد گلدهی، تعدا روز تا رسیدگی، تعداد خورجین در بوته، طول خورجین، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه، عملکرد دانه در واحد سطح، درصد روغن دانه و عملکرد روغن یادداشت برداری گردید. میانگین مربعات برای صفات اندازه گیری شده در سطح یک درصد برای همه صفات به جز طول خورجین معنی دار گردید. مقایسه میانگین چند دامنه ای دانکن بین ژنوتیپ ها برای کلیه صفات اندازه گیری شده در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری را نشان داد که نشان دهنده وجود تنوع ژنتیکی در صفات مورد مطالعه ارقام می باشد. در این آزمایش ژنوتیپ شماره SLM- 046 با عملکرد دانه 4177 و عملکرد روغن 1817 کیلو گرم در هکتار بیشترین عملکرد را دارا بود که با بقیه ژنوتیپ ها اختلاف معنی داری نشان داد. رابطه همبستگی عملکرد با وزن هزار دانه، تعداد دانه در خورجین، تعداد خورجین در بوته، طول خورجین، درصد روغن و عملکرد روغن در سطح یک درصد قوی، مثبت و معنی دار بود. برآورد توارث پذیری برای کلیه صفات به جز صفت ارتفاع نیز در این آزمایش بالا بود. در این بررسی ضرایب تنوع فنوتیپی کلیه صفات بیشتر از ضرایب تنوع ژنتیکی بود که نشان دهنده وجود اثرات عوامل محیطی براین صفات است. نتایج تجزیه علیت مو ید آن بود که 3 صفت طول خورجین، تعداد خورجین در بوته و درصد روغن بیشترین اثر را بر عملکرد داشتند. تجزیه خوشه ای نشان داد که مواد ژنتیکی مورد مطالعه در سه گروه تفکیک می گردند به طوری که دورترین فاصله ژنتیکی بین ژنوتیپ های Sahra و Sunday مشاهده شد.

این تحقیق با هدف بررسی اثر تراکم بوته بر ویژگی های مورفولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد علوفه خشک چهار رقم سورگوم علوفه ای در کشت دوم سال زراعی 91 - 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی– واحد دامغان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجراء شد. فاکتورهای مرد بررسی شامل تراکم بوته در 3 سطح 88، 133 و 266 هزار بوته در هکتار و رقم در 4 سطح اسپیدفید (زودرس)، شوگرگریز (متوسط رس)، نکتار (نیمه دیررس) و جامبو (دیررس) بودند. نتایج نشان داد که تراکم بوته بر ویژگی های تعداد برگ در بوته، شاخص سطح برگ، تعداد پنجه در بوته، ارتفاع بوته، قطرساقه، وزن خشک برگ، ساقه و خوشه در بوته و متر مربع و عملکرد علوفه خشک ارقام مورد مطالعه تاثیر معنی داری داشت. عملکرد علوفه خشک با افزایش تراکم بوته از 88 به 266 هزار بوته در هکتار 41.14 درصد افزایش یافت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که کشت رقم شوگرگریز در تراکم 266 هزار بوته در هکتار به عنوان کشت دوم برای منطقه دامغان مناسب است.

به منظور بررسی تاثیر فسفر و تراکم کاشت بر میزان گل تولیدی و سایر خصوصیات گیاه دارویی گاوزبان (Borago officinalis. L) آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طر ح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان مهریز در سال زراعی 1387-88 اجرا گردید. آزمایش دارای چهار سطح 0، 50، 100 و 150 یکلوگرم کود حاوی فسفر در هکتار به عنوان عامل اصلی و سه فاصله ردیف کاشت 20، 40 و 60 سانتی متر به عنوان عامل فرعی بود. هر واحد آزمایشی شامل 6 خط کاشت به طول 8 متر بود. در این آزمایش، صفت های تعداد روز تا گل دهی، ارتفاع بوته، میانگین تعداد گل در هر بوته، عمل کرد گل در واحد سطح و زیست توده کل مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر کود فسفردار بر تعداد گل در بوته و عمل کرد گل خشک بسیار معنی دار (p£0.01) و بر سایر صفت ها غیرمعنی دار بود. اثر تراکم کاشت نیز بر عمل کرد گل خشک و زیست توده کل بسیارمعنی دار و بر سایر صفت ها معنی دار گردید. تاثیر فاصله ردیف های کاشت و کود حاوی فسفر بر عمل کرد گل با اعتماد 99 درصد معنی دار بود، و با کاهش این فاصله، عمل کرد گل در واحد سطح افزایش یافت، به طوری که فاصله ردیف کاشت 20 سانتی متر با عمل کرد 778.4 یکلوگرم در هکتار بیش ترین عمل کرد گل را داشت. بیشینه عمل کرد گل (682.9 یکلوگرم در هکتار) در بین سطوح مصرفی کود حاوی فسفر به بالاترین سطح مصرفی (150 یکلوگرم در هکتار) تعلق داشت.

گونه بابونه Anthemis haussknechtii، کیی از گیاهان دارویی متعلق به خانواده کاسنی است که به طور وحشی در برخی مناطق کشور رشد میک ند. اسانس حاصل از گل های بابونه کاربرد وسیعی در صنایع داروسازی، غذایی، آرایشی و بهداشتی دارد. شرایط اکولوژیکی نقش عمده ای در رشد، نمو، عملکرد و کیفیت مواد موثره گیاهان دارویی دارند. هدف از این تحقیق، بررسی 12 صفت مورفولوژیکی و فنولوژیکی شامل صفت قطر بزرگ تا جپوشش، قطر کوچک تا جپوشش، ارتفاع بوته، تعداد گل در بوته، زمان گلدهی، زمان برداشت، وزن تر سرشاخه، وزن خشک سرشاخه، درصد اسانس، عملکرد اسانس، درجه حرارت تجمعی رشد زمان گلدهی و درجه حرارت تجمعی رشد زمان برداشت بود. در 6 جمعیت در شرایط اکولوژیکی شهرستان کرج بود. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی البرز به اجرا درآمد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که صفت عملکرد اسانس در سطح احتمال 5% و سایر صفات، در سطح احتمال 1% اختلاف معنی داری دارند. نتایج این تحقیق نشان داد که جمعی تهای کوهدشت و کرمانشاه نسبت به جمعی تهای دیگر از لحاظ اکثر صفات ب هویژه عملکرد اسانس برتر از سایر جمعی تها بوده و زودر ستر بودند. نتایج تجزیه همبستگی نشان داد که بین عملکرد اسانس با صفات وزن تر و خشک سرشاخه، تعداد گل در بوته و قطر عرضی و طولی تاج پوشش همبستگی مثبت و معنی دار بود که نشا ندهنده این است که با افزایش مقدار صفات فوق عملکرد اسانس افزایش م ییابد. در تجزیه رگرسیون گام به گام برای عملکرد بعنوان متغیر نتایج نشان داد که عملکرد سرشاخه و درصد اسانس بیشترین تاثیر بر عملکرد اسانس داشتند.

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی و توارث پذیری صفات در سیب زمینی، 28 کلون مختلف سیب زمینی با زمان رسیدگی متفاوت به همراه ارقام آگریا، مارفونا، ساتینا، ساوالان، کایزر و بورن در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طی دوران رشد، تعداد ساقه اصلی، ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، تعداد روز تا غده دهی و در موقع برداشت و پس از برداشت، تعداد غده در بوته، وزن متوسط غده، اندازه غده، عملکرد کل، عملکردقابل فروش، میزان ماده خشک، وزن مخصوص، قند احیا و میزان نشاسته اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین کلون ها و ارقام تجاری برای کلیه صفات در سطح 1% اختلاف معنی داری وجود دارد که خود نشان دهنده وجود تنوع بین آنها است. دامنه تغییرات در عملکرد کل بین 72.6 و 29.8 تن در هکتار، دامنه تغییرات در میزان نشاسته بین 18.49 و 12.47 درصد، دامنه تغییرات در تعداد ساقه اصلی بین 7.4 و 2.7 عدد، دامنه تغییرات در درصد قند احیا نسبت به شاهد آگریا بین 393.89 و -58.88 درصد بود. تجزیه خوشه ای به روش WARD، ارقام و کلون ها را به 3 گروه تقسیم کرد: گروه اول شامل کلون های شماره 79، 505، 200 و ارقام تجاری ساتینا، مارفونا، بورن و کایزر، گروه دوم شامل کلون های شماره 48، 405، 57، 15، 69 و ارقام تجاری آگریا و ساوالان و گروه سوم شامل کلون های شماره 102، 60، 109، 51، 98، 615، 106، 205، 93، 11، 56، 40، 304، 302، 108، 59، 16، 40، 63 و 32. نتایج حاصل از تجزیه به عامل ها نشان داد چهار عامل مقادیر ویژه بزرگتر از یک را داشتند که در تشکیل ماتریس ضرایب عاملی شرکت نمودند و 14 صفت اندازه گیری شده در قالب این چهار عامل قرار گرفتند که در مجموع 73.4 درصد از واریانس بین صفات را توجیه کردند. صفات کمی شامل تعداد غده، وزن غده، عملکرد کل غده و عملکرد قابل فروش غده بزرگترین ضریب عاملی را در عامل اول و صفات کیفی شامل میزان ماده خشک، درصد نشاسته، وزن مخصوص و ارتفاع بوته بزرگترین ضریب عاملی را در عامل دوم به خود اختصاص دادند. از میان صفات اندازه گیری شده درصد ماده خشک، وزن مخصوص و میزان نشاسته بالاترین وراثت پذیری عمومی (99.96%) و تعداد ساقه بدلیل بالا بودن ضریب تغییرات و درنتیجه بالا بودن تنوع، پایین ترین وراثت پذیری عمومی را (59.28%) نشان دادند.