مقدمه: عفونت (Immune deficiency virus) HIV معضلات مهم بهداشتی است که اثرات عمده ای بر ابعاد مختلف زندگی افراد دارد. درک عمیق از آن چه مبتلایان در زندگی با این پدیده تجربه می کنند، ضروری است. تحقیق حاضر نیز با هدف درک و تبیین تجارب مبتلایان در چگونگی سازش با این پدیده صورت گرفت.روش: این مطالعه با رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی تفسیری است که جهت انجام آن 19 فرد مبتلا به HIV/AIDS مبتنی بر هدف انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه های عمیق، نیمه ساختارمند و یادداشت های در عرصه استفاده شد. متن مصاحبه ها ضبط گردید و پس از پیاده سازی با رویکرد هرمنیوتیک (Hermeneutic) و به روش Diekelmann تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: شرکت کنندگان در مطالعه در دامنه سنی 21 تا 56 سال بودند و به طرق مختلف (تزریق های آلوده، دریافت فراورده های خونی آلوده، روابط جنسی محافظت نشده و یا به طور نامشخص) به HIV مبتلا شده بودند. در 47.4 درصد آنان تعداد CD4 مساوی یا کمتر بود 200 mm3 بود و سایر آنان در مراحل اولیه عفونت قرار داشتند. درون مایه های اصلی به دست آمده از داده ها در این مطالعه عبارت از اعتقادات و زمان، همسانان و تناقض در سازش و مبارزه و ستیز بود. نتیجه گیری: افراد پس از ابتلا به HIV/AIDS و در سازش با این پدیده در ابعاد مختلف زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی شرایط متفاوتی را تجربه می کردند. عده ای در سازش موثر با این شرایط موفق نبودند. آن ها نه تنها چالش های زیادی را تجربه می کردند، بلکه همواره برای خود، خانواده و دیگران تهدیدآمیز بودند. این در حالی است که برخی با حمایت دیگران و پشتوانه های اعتقادی - معنوی به خوبی سازش یافتند و ادامه زندگی را به گونه ای موثر و قابل قبول در جامعه تجربه می کردند. درک واقعی از تجارب این افراد توسط تیم سلامت و انعکاس تجارب مثبت به سایر مبتلایان همراه با حمایت و هدایتگری آنان توصیه می شود.