بیهوشی و درد
سال:1394 | دوره:5 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: یک سوم بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند به عارضه تهوع و استفراغ بعد از عمل دچار می شوند. سیگار گشیدن می تواند عاملی جهت جلوگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل باشد. ما در این مطالعه نقش سیگار کشیدن را در ارتباط با تهوع و استفراغ بعد از عمل بررسی کردیم.مواد و روش ها: در یک مطالعه آماری آینده نگر 50 بیمار سیگاری و غیر سیگاری که جهت عمل جراحی سنگ شکنی از طریق حالب تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. روش بیهوشی در تمامی بیماران یکسان بود. در پایان عمل در واحد مراقبت بعد از بیهوشی، تهوع و استفراغ بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میزان تهوع در افراد سیگاری در مقایسه با غیر سیگاری ها کمتر بود (p=0.02، %64 در برابر %32). همچنین استفراغ نیز بطور معنی داری در بیماران سیگاری کمتر بود (p=0.02، %68 در برابر %36). بیماران سیگاری با بیش از 30 سال سن بطور مشخص میزان استفراغ کمتری در مقایسه با غیر سیگاری ها داشتند و پتیدین 20 تا 25 میلی گرم تاثیر بیشتری بر میزان استفراغ داشت.نتیجه گیری: ریسک تهوع و استفراغ بعد از عمل بعلت ناشناخته ای در افراد سیگاری کاهش می یابد.

زمینه و هدف: عمل جراحی کله سیستکتومی باز عوارض بسیاری از جمله عوارض تنفسی و پاسخ های استرسی به علت درد بعد از عمل دارد. هدف ما از این مطالعه مقایسه دو روش بی دردی پس از عمل با بلوک بین دنده ای به همراه تزریق مداوم مورفین وریدی با تزریق مداوم مورفین وریدی به تنهایی برای کنترل درد بعد از عمل بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 100 بیمار کاندید کله سیستکتومی با برش کوخر وارد شدند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 50 نفره تقسیم شدند. که در گروه مداخله، بلوک بین دنده ای با بوپی واکایین 0.25 میلی گرم به ازای هر کلیوگرم وزن بیمار که به غلظت %0.25 رسانده شد بود در انتهای عمل جراحی در فضاهای بین دنده ای شش تا ده انجام شد و سپس انفوزیون مورفین به مقدار 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار که در 100 میلی لیتر نرمال سالین رقیق شده بود با سرعت 5 میلی لیتر در ساعت شروع شد و در گروه کنترل نیز انفوزیون مورفین با دوز 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بیمارکه در 100 میلی لیتر نرمال سالین رقیق شده بود با سرعت 5 میلی لیتر در ساعت آغاز شد. وقتی بیماران به ریکاوری منتقل شدند شدت درد با توجه به پاسخ بیماران در دقیقه 30 و سپس ساعت های 6 و 12 و 18 و 24 بعد از عمل توسط معیار ارزیابی درد با خط کشی که از صفر تا صد میلی متر داشت سنجیده شد و در فرم مخصوص آن ثبت گردید.یافته ها: در این مطالعه متوجه شدیم بیماران در گروه بلوک بین درد کمتری در زمان های دقیقه 30 و ساعت های 6 و 12 و 18 در مقایسه با گروه کنترل داشتند ولی شدت درد در ساعت 24 تفاوت معنی داری در دو گروه نداشت.نتیجه گیری: بلوک بین دنده ای به همراه تزریق مداوم مورفین وریدی در کنترل درد پس از جراحی کله سیستکتومی باز موثرتر از تزریق مداوم داخل وریدی مورفین به تنهایی است.

زمینه و هدف: ترانکسامیک اسید به منظور کاهش خونریزی و نیاز به ترانسفوزیون در بسیاری از جراحی ها به کار برده شده است. با توجه به اینکه جراحی های تروماتیک فک تحتانی می توانند با خونریزی مهمی همراه باشند که وضعیت فیلد جراحی را برای انجام جراحی ترمیمی مشکل سازد، بر آن شدیم تا در این مطالعه تاثیر ترانکسامیک اسید را بر میزان خونریزی حین جراحی تروماتیک فک بررسی نماییم.مواد و روش ها: 90 بیمار کاندید جراحی تروماتیک فک تحتانی، طبقه بندی انجمن بیهوشی امریکا 1 و 2، 18 تا 40 ساله به مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور وارد و به صورت تصادفی به یکی از دو گروه مطالعه تخصیص یافتند (45=n). بعد از القای بیهوشی عمومی با روش یکسان یک گروه ترانکسامیک اسید وریدی 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و گروه دیگر نرمال سالین با همان حجم دریافت نمودند. میزان خونریزی حین عمل، هموگلوبین و هماتوکریت پیش از عمل و هموگلوبین و هماتوکریت 6 ساعت پس از عمل، نیاز به ترانسفوزیون و کیفیت فیلد عمل ثبت شد و اطلاعات توسط نرم افزار آماری 16 SPSS آنالیز گردید.یافته ها: میانگین میزان خونریزی در گروه ترانکسامیک اسید 80.44±49.43 میلی لیتر و در گروه کنترل 183.0±69.53 میلی لیتر بود (p=0.0001). مقادیر کاهش هموگلوبین و هماتوکریت 6 ساعت پس از عمل در گروه ترانکسامیک اسید کمتر از گروه کنترل بود (p=0.0001 و p=0.001) وضعیت فیلد عمل و میزان رضایتمندی جراح در گروه ترانکسامیک اسید بهتر از گروه کنترل بود (p=0.0001). هیچ بیماری نیاز به ترانسفوزیون نداشت و عوارض جانبی در هیچ یک از دو گروه دیده نشد.نتیجه گیری: تجویز ترانکسامیک اسید وریدی بعد از القاء بیهوشی میزان خونریزی حین جراحی های تروماتیک فک تحتانی را کاهش می دهد.

مقدمه: جسم خارجی در مری میتواند باعث آسیب شود. رایج ترین روش خارج کردن جسم خارجی ازوفاگوسکوپی است ولی در بسیاری موارد در زمان لارنگوسکوپی جسم خارجی در ناحیه هیپوفارنکس قابل رویت می باشد و متخصص بیهوشی به کمک پنس مگیل قادر به خارج سازی جسم خارجی است. در این شرایط لارنگوسکوپی بایستی نمای مناسب و کافی از هیپوفارنکس ایجاد کند.این مطالعه با این هدف طراحی شد تا با مقایسه دو تیغه معمول لارنگوسکوپی شامل میلر و مکین تاش در ایجاد نمای مستقیم هیپوفارنکس و امکان خارج سازی جسم خارجی، روش ارجح را معرفی نماید.مواد و روش ها: در بیماران بالای 10 سال با سابقه بلع جسم خارجی و کاندید ازوفاگوسکوپی که کاندید ازوفاگوسکوپی می باشند بعد از رادیوگرافی رخ و نیم رخ و اثبات وجود جسم خارجی در بالاتر از مهره 7 گردن وارد مطالعه می شوند. بطور تصادفی برای بیمار یکی از دو تیغه میلر یا مکین تاش انتخاب و پس از القا بیهوشی ولارنگوسکوپیو گریدینگ نمای هیپوفارنکس ثبت شد. در این طبقه بندی افزایش گرید نمای هیپوفارنکس با بهبود دید دهانه هیپوفارنکس و امکان بیشتر رویت و خارج سازی جسم خارجی همراه می باشد. پس از لارنگوسکوپی در صورت رویت جسم خارجی اقدام به خارج سازی توسط پنس مگیل شد در غیر اینصورت از وفاگوسکوپی توسط متخصص گوش و حلق و بینی انجام شد.یافته ها: در 60 بیمار مورد مطالعه با شاخص توده بدنی و یافته های دموگرافیکی سن، جنس و شاخص های انتروپومتری مشابه می باشد، گرید 4 نمای هیپوفارنکس که دید بهتری برای خروج جسم خارجی ایجاد می نماید در گروه مکین تاش تقریبا 3 برابر تیغه میلر بود (%56.7 در مقابل %20). در گرید 4 نمای هیپوفارنکس میزان موفقیت تیغه مکین تاش %94.1 و میلر 50% که این اختلاف از لحاظ اماری معنی دار میباشد p=0.04. به طور کلی میزان نسبی موفقیت در مکین تاش نسبت به میلر 4.3 برابر و فاصله اعتماد %95 (1.3-14.5) می باشد.لذا تیغه مکین تاش نمای بهتری از هیپوفارنکس و دهانه مری بصورت باز یا بسته ایجاد کرد که این شرایط برای رویت و خارج سازی جسم خارجی موقعیت مطلوب تری فراهم مینماید. در مقایسه میزان موفقیت بر حسب گرید و تیغه لارنگوسکوپ مشاهده شد بیشترین شانس موفقیت در خارج سازی جسم خارجی در گرید 4 و به کمک تیغه مکین تاش بدست آمده است. در بررسی کلی میزان موفقیت مکی نتاش نسبت به میلر بیشتر بود. نتایج بیانگر این بوده است که در مدل نهایی عامل پیش بینی کننده میزان موفقیت، وسیله بکار برده شده (نوع تیغه لارنگوسکوپ) و گرید لارنگوسکپی بوده است.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین معضلات پزشکی در تمام جهان، دردهای مزمن است که هر سال میلیون ها نفر گرفتار آن می شوند و درمان مناسبی هم به آنها ارائه نمی شود. پژوهش ها بیانگر این است که یکی از پیامدهای درد مزمن، واکنش های عاطفی مثل اضطراب و پرخاشگری است که به خاطر اثرات درازمدت درد به وجود می آیند. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی بر اضطراب و پرخاشگری زنان مبتلا به درد مزمن است.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. در این پژوهش، 40 زن مبتلا به درد مزمن عضلانی اسکلتی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و 18 نفر با نمرات بالایی در آزمون اضطراب و پرخاشگری مشخص شدند. سپس به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی (9 نفر) و کنترل (9 نفر) قرار گرفتند. ابتدا هر دو گروه پرسشنامه افسردگی-اضطراب-استرس، پرخاشگری، مقیاس چند وجهی درد را تکمیل نمودند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان قرار داشت و مجددا آزمون ها اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که بین اضطراب (p<0.05) و پرخاشگری (p<0.05) گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج حاکی از این بود که گروه درمانی شناختی می تواند اضطراب و پرخاشگری زنان مبتلا به درد مزمن را کاهش دهد.

زمینه و هدف: مطالعات عصبی نشان داده است که درد، تکامل عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد و پاسخ های بعدی به محرک های دردناک و پاسخ های رفتاری را متاثر می سازد و می تواند صدمات قابل توجهی را از نظر روحی و روانی بر آنان وارد نماید. لذا هدف ما در این مطالعه ارزیابی تاثیر شیر مادر و ملودی بر شدت درد ناشی از انجام پروسیجرهای دردناک مانند خون گیری و نمونه گیری خون می باشد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت نیمه تجربی در سه گروه شیر مادر، ملودی و گروه کنترل و به صورت سه مرحله ای انجام گردید. نمونه مطالعه را 75 نوزاد و در هر گروه 25 نوزاد قرار داشتند. برای ارزیابی درد در نوزادان از ابزار مقیاس اندازه گیری درد نوزادان استفاده شد.یافته ها: میانگین شدت درد نوزادان قبل از مداخله در سه گروه تفاوت معنی دار نداشته است (p>0.05). در صورتی که میانگین نمره شدت درد در نوزادان حین و سه دقیقه بعد از انجام خون گیری پاشنه پا در سه گروه (شیر مادر-ملودی- کنترل) با نتایج آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه تفاوت معنی دار داشته است (p<0.05).نتیجه گیری: این نتایج بیانگر آن است که استفاده از ملودی و شیر مادر موجب کاهش درد نوزادان حین انجام خون گیری پاشنه پا می گردد.

زمینه و هدف: رفلکسولوژی از روش های جدید درمانی برای اختلالات اسکلتی- عضلانی بخصوص کمردرد به حساب می آید. برای دسیابی به نتایج قطعی تر در این زمینه تاثیرات این روش بر درمان کمردرد و همچنین پیگیری علائم بیماران به بررسی اثرات شش هفته کینزیوتیپ و همچنین 4 ماه پیگیری بر میزان درد و ناتوانی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پرداخته شد.مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی 24 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی به مدت شش هفته تحت درمان با وسیله رفلکسولوژی کف پا زیر نظر درمانگر ورزشی قرار گرفتند. میزان درد با استفاده از مقیاس عینی درد و میزان ناتوانی عملکردی با استفاده از پرسشنامه استاندارد اوسستری قبل، بعد و چهار ماه بعد از انجام مداخله اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل در سطح معنی داری (p<0.05) آنالیز شدند.یافته ها: نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار درد و ناتوانی عملکردی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بلافاصله بعد از شش هفته رفلکسولوژی کف پا بود (p<0.001). همچنین نتایج بدست آمده از چهار ماه پیگیری بیماران نشان دهنده عدم بهبود معناداری در درد و ناتوانی عملکردی بیماران نسبت به پیش آزمون بود (p>0.05).نتیجه گیری: رفلکسولوژی کف پا می تواند در توانبخشی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی اثرات موقتی و کوتاه مدت داشته باشد به طوری که بعد از چهار ماه پیگیری دوباره علائم درد و ناتوانی عملکردی در بیماران مشاهده شد.

مقدمه: کودکان در زمان بستری در بیمارستان در معرض مداخلات درمانی دردناک مختلفی قرار می گیرند که دردناک می باشند. از جمله درد بعد از عمل که از شکایات شایع محسوب می شود، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر رایحه درمانی بر شدت درد بعد از عمل کودکان صورت گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه 96 کودک 6-3 ساله بستری در بخش های جراحی اطفال در یکی از بیمارستان های منتخب شهر اصفهان در سال 1392 انجام شده است. نمونه ها به طور تصادفی در سه گروه متساوی قرار گرفتند. جهت کنترل درد ایشان، رایحه درمانی استنشاقی به عنوان مداخله با یکی از سه نوع رایحه گل سرخ، شمعدانی معطر و روغن بادام شیرین (پلاسبو)، در زمان های بدو ورود از اتاق عمل به بخش و سپس 3، 6، 9 و 12 ساعت صورت گرفت و پس از 30 دقیقه بعد از هر مرحله، شدت درد به وسیله چک لیست (بررسی درد بعد از عمل جراحی کودکان نوپا و پیش دبستانی) مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد نمره شدت درد بدو ورود به بخش در سه گروه از شدت بالایی برخوردار بوده و تفاوت معنی دارآماری بین سه گروه وجود نداشت. در صورتی که پس از مداخله و با گذشت زمان تا پایان ساعت 12 بعد از ورود به بخش، کاهش داشته است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه، رایحه درمانی با گل سرخ و شمعدانی معطر می تواند در تسکین درد بعد از عمل جراحی به همراه سایر مراقبت ها موثر باشد.

مقدمه: تغییرات پاتوفیزیولوژی کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک پیچیده است و تغییرات فیزیولوژی حاملگی و اثرات بیهوشی برای جراحی سزارین باعث تغییرات بارزی روی همودینامیک می شود و حتی می تواند منجر به مرگ مادر شود. ما یک زن باردار 21 ساله با بیماری کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک که تحت عمل جراحی سزارین الکتیو قرار گرفت را گزارش می کنیم.معرفی بیمار: خانمی 21 ساله با سن حاملگی 38 هفته، که سابقه کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک دارد، کاندید سزارین الکتیو شده است. بی حسی اپیدورال با 20 میلی لیتر لیدوکایین 1% انجام شد. بیمار بعد از 72 ساعت بدون هیچ عارضه ای ترخیص شده است.نتیجه: ما بی حسی اپیدورال با لیدوکایین را برای جراحی سزارین در بیمار مبتلا کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک توصیه می کنیم.