پژوهشهای علوم دامی (دانش کشاورزی)
سال:1399 | دوره:30 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

زمینه مطالعاتی: تغذیه جوجه های گوشتی با گیاه دارویی آنغوزه می تواند عملکرد رشد و کیفیت گوشت را بهبود بخشد. روش کار: به منظور بررسی تاثیر پروبیوتیک و سطوح مختلف پودر صمغ آنغوزه در مقایسه با آنتی بیوتیک (آویلامایسین) بر عملکرد رشد، کیفیت گوشت و تیترآنتی بادی بر علیه گلبول قرمز گوسفند در جوجه های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار به اجرا درآمد که به هر تکرار12 قطعه جوجه اختصاص یافت. شش جیره آزمایشی (تیمارها) شامل: 1) جیره پایه بدون افزودنی( شاهد)، 2) جیره پایه حاوی 100 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک آویلامایسین، 3) جیره پایه حاوی1/0 درصد پودر صمغ آنغوزه، 4) جیره پایه حاوی 2/0 درصد پودر صمغ آنغوزه، 5) جیره پایه حاوی 3/0 درصد پودرصمغ آنغوزه، 6) جیره پایه حاوی 100 میلی گرم در کیلوگرم پروبیوتیک باسیلاکت. نتایج: آزمایش نشان داد، جوجه های گوشتی تغذیه شده با تیمار پروبیوتیک، ازافزایش وزن روزانه بالاتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در کل دوره برخوردار بودند، هرچند با تیمارهای دارای آنتی بیوتیک و آنغوزه 2/0 درصد اختلاف معنی داری نداشتند. در این آزمایش خوراک مصرفی و تیتر آنتی بادی بر علیه گلبول قرمز گوسفندی تحت تاثیر هیچ یک از تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. استفاده از سطوح مختلف پودر صمغ آنغوزه تاثیر مثبتی بر کیفیت گوشت داشت و سبب کاهش تیوباربیتوریک اسید، اُفت خونابه ( افت لاشه در نتیجه میزان خونابه پس از بیرون آوردن از فریزر) و اُفت در نتیجة پخت ( کاهش وزن لاشه در نتیجه پخته شدن) و افزایش ظرفیت نگهداری آب گردید. pH گوشت نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتیجهگیری نهایی: به طور کلی استفاده از پودر صمغ آنغوزه در سطح 2/0 درصد و پروبیوتیک باسیلاکت در سطح 100 میلی گرم در کیلوگرم باعث بهبود عملکرد جوجه های گوشتی و سبب بهبود کیفیت گوشت گردید.

زمینه مطالعاتی: استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ میش ها میتواند عملکرد تولیدمثلی را تحت تأثیر قرار دهد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین اثر استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ میش های لری بختیاری بر محصول بره از شیرگرفته انجام شد. روش کار: دو گله گوسفند لری بختیاری هر کدام با 100 رأس میش پرورشی و میانگین وزن6/7± 57/5 کیلوگرم و سن 2 تا 7 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. میشهای هر گله به طور تصادفی به دو گروه مساوی برای دریافت یکی از دو جیره ذیل تقسیم شدند: جیره پایه بعلاوه 250 گرم دانه جو (شاهد) و جیره پایه بعلاوه 250 گرم دانه جو بعلاوه 500 واحد ویتامین ای. رژیم غذایی از دو هفته قبل از قوچ اندازی شروع وتا سه هفته پس از آن ادامه یافت. وزن و نمره وضعیت بدنی میشها قبل از جفتگیری، اندازه گیری شد. تاریخ زایش، تعداد بره متولد شده، وزن تولد بره ها، تلفات بره ها از تولد تا شیرگیری و وزن شیرگیری بره ها اندازه گیری و ثبت شد. صفات ترکیبی مانند مجموع وزن تولد و مجموع وزن شیرگیری بره ها به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش محاسبه شد. نتایج: اختلاف بین دو تیمار از نظر تعداد بره متولد شده به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش تمایل به معنی داری داشت (0/06=p). میانگین وزن تولد بره ها بین دو گروه اختلاف معنی دار نداشت. ازنظر مجموع وزن بره های متولد شده به ازای هررأس میش در معرض آمیزش بین تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشت به طوری که مجموع وزن بره های متولد شده در تیمار ویتامین ای بالاتر از تیمار شاهد بود (0/01>p). همچنین تعداد بره از شیرگرفته (0/01>p) و مجموع وزن بره های از شیرگرفته به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش 0. 01>p) و به ازای هر رأس میش زایمان کرده (0/05>p) در تیمار ویتامین ای بالاتر از تیمار شاهد بود. نتیجه گیری نهایی: به طور کلی می توان گفت که، استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ میش های لری بختیاری می تواند مجموع وزن بره های از شیرگرفته را افزایش دهد.

زمینه مطالعاتی: هدف از دستکاری فرآیندهای تخمیری شکمبه به حداکثر رساندن بازده مصرف خوراک و افزایش تولید حیوان نشخوارکننده می باشد. استفاده از آنتی بیوتیک ها به دلیل احتمال ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی و انتقال آن به انسان محدود شده است و تحقیقات زیادی برای یافتن جایگزین های مناسب برای آنها انجام شده است. ساپونین ها از جمله ترکیبات فعال گیاهان می باشند که به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک ها مورد توجه محققین قرار گرفته است. از عصاره ریشه شیرین بیان به دلیل وجود ساپونین می تواند به منظور دستکاری تخمیر شکمبه استفاده کرد. هدف: در این تحقیق اثر عصاره شیرین بیان در جیره های حاوی سطوح مختلف کنسانتره بر فراسنجه های تخمیر شکمبه در شرایط برون تنی مطالعه شد. روش کار: عصاره شیرین بیان در سطوح 1، 2 و 3 گرم در لیتر محیط کشت به دو جیره آزمایشی با نسبت علوفه به کنسانتره 40 به 60 یا 60 به 40 درصد اضافه شد. تولید گاز، pH، غلظت نیتروژن آمونیاکی، جمعیت پروتوزوآ و الگوی اسیدهای چرب فرار اندازه گیری و گوارش پذیری ماده آلی برآورد شد. نتایج: اثر نوع جیره بر تولید گاز (05/0=P) و گوارش پذیری ماده آلی برآورد شده معنی دار بود(01/0˂ P)، به طوری که جیره های دارای سطح بیشتر کنسانتره در مقایسه با جیره های دارای سطح کمتر کنسانتره تولید گاز و گوارش پذیری ماده آلی بیشتری داشتند (05/0˂ P). استفاده از عصاره شیرین بیان باعث کاهش گوارش پذیری ماده آلی برآورده شده (05/0˂ P) و کل جمعیت پروتوزوآ (01/0˂ P) شد. برهمکنش نوع جیره و سطح عصاره بر تولید و سرعت تولید گاز، غلظت نیتروژن آمونیاکی، pH، گوارش پذیری ماده آلی برآورد شده، کل جمعیت پروتوزوآ و جنس های انتودینیوم، اپیدینیوم، دیپلودینیوم، یودیپلودینیوم و ایزوتریشا اثری نداشتند. . نتیجه گیری نهایی: سطوح استفاده شده عصاره شیرین بیان بر فراسنجه های تخمیر جیره های با نسبت متفاوت علوفه به کنسانتره تأثیری نداشت.

زمینه مطالعاتی: کاه ها از جمله محصولات فرعی کشاورزی که در دسته مواد خوراکی غیرمعمول قرار دارند. از جمله محدودیت ها در تغذیه آنها، قابلیت هضم پایین آنها، به دلیل وجود پیوند بین کربوهیدرات های ساختمانی و لیگنین و همچنین وجود گروه استیل در همی سلولز می باشد. لذا می توان ارزش غذایی آنها را با انجام عمل آوری های مناسبی بهبود بخشید. هدف: مطالعه ای به منظور بررسی تأثیر روش های مختلف عمل آوری شیمیایی و بیولوژیکی بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی کاه گندم در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار انجام شد. پس از عمل آوری، ترکیب شیمیایی نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد. روش کار: در این مطالعه، علاوه بر اندازه گیری ترکیبات شیمیایی، از آزمون تولید گاز برای برآورد فراسنجه های تولید گاز استفاده شد. قابلیت هضم برون تنی نمونه ها با استفاده از روش کشت بسته انجام شد. نتایج: بین تیمارهای عمل آوری شده از نظر ترکیب شیمیایی (ماده خشک، خاکستر، ماده آلی و پروتئین خام) اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0>P). از این نظر، بالاترین مقدار ماده خشک مربوط به تیمار شاهد و پایین ترین مقدار مربوط به تیمارهای عمل آوری شده با قارچ بود. در بین تیمارهای عمل آوری شده شیمیایی، تیمارهای عمل آوری شده با سود و پراکسید هیدروژن بالاترین و تیمارهای عمل آوری شده با اوره پایین ترین مقدار خاکستر را داشتند. در بین تیمارهای عمل آوری شده با دو گونه قارچ از نظر ترکیب شیمیایی اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0P>). روش های مختلف عمل آوری تأثیر معنی داری بر پتانسیل و نرخ تولید گاز داشتند (05/0>P). تیمارهای عمل آوری شده با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن بالاترین و تیمار عمل آوری شده با قارچ تریکودرما (21 روز) پایین ترین پتانسیل تولید گاز را داشتند. عمل آوری با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن به طور معنی داری قابلیت هضم ماده خشک و قابلیت هضم ماده آلی را افزایش دادند (05/0>P). نتیجه گیری کلی: به طورکلی، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که عمل آوری با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن تأثیر بیشتری در بهبود ارزش تغذیه ای کاه گندم داشتند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه مطالعاتی: طی مراحل انجماد و یخ گشایی اسپرم، استرس اکسیداتیو باعث کاهش تحرک، زنده مانی، یکپارچگی غشاء، ظرفیت آنتی اکسیدانی و در نهایت میزان باروری اسپرم می شود. گیاه شاه اسپرم به دلیل داشتن ترکیبات فنولیک دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد. هدف: در این مطالعه تأثیر عصاره گیاه شاه اسپرم به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی بر کیفیت اسپرم منجمد-یخ گشایی شده قوچ مغانی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: برای این منظور در فصل تولیدمثلی از چهار رأس قوچ مغانی 4-3 ساله با میانگین وزنی 70 کیلوگرم، هفته ای دو بار اسپرم گیری شد. سپس نمونه ها با رقیق کننده بر پایه زرده تخم مرغ-سیترات حاوی سطوح مختلف عصاره گیاه شاه اسپرم (0، 2، 4، 8، 12 و 16 میلی لیتر در دسی لیتر محلول رقیق کننده) رقیق شدند. نمونه ها پس از طی مراحل سردسازی تا دمای 4 درجه سانتی گراد، به مدت 8 دقیقه روی بخار ازت منجمد شده و تا زمان ارزیابی در داخل ازت مایع نگهداری شدند. پس از یخ گشایی، فراسنجه های حرکتی اسپرم به وسیله سیستم کاسا، زنده مانی به روش رنگ آمیزی ائوزین-نیگروزین، تست یکپارچگی غشاء با محلول هایپواسموتیک و تعیین اسپر م های ناهنجار با محلول هانکوک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: غلظت های 8 و 12میلی لیتر در دسی لیتر عصاره گیاه شاه اسپرم، به طور معنی داری تحرک کلی و تحرک پیش رونده اسپرم را نسبت به گروه شاهد بهبود داد (05/0p <). درصد فراسنجه های VSL، VCL و VAP در تیمارهای 8 و 12 میلی لیتر نسبت به تیمارهای شاهد و 16 میلی لیتر بالاتر بود (05/0p <). درصد فراسنجه LIN در تیمار 8 میلی-لیتر نسبت به 16 میلی لیتر بالاتر بود. بالاترین درصد زنده مانی اسپرم مربوط به تیمار 12 میلی لیتر و بالاترین درصد یکپارچگی غشای پلاسمایی اسپرم مربوط به تیمار 8 و 12 میلی لیتر بود (05/0p <). درصد اسپرم ناهنجار در تیمار 12 میلی لیتر نسبت به تیمارهای شاهد و 2 میلی لیتر کمتر بود (05/0p <). نتیجه گیری نهایی: به طور کلی استفاده از 12 میلی لیتر در دسی لیتر عصاره گیاه شاه اسپرم در رقیق کننده منی سبب بهبود کیفیت اسپرم منجمد-یخ گشایی شده قوچ شد.

زمینه مطالعاتی: تغذیه تفاله گوجه فرنگی می تواند بر عملکرد بلدرچین های ژاپنی موثر باشد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثرات استفاده از تفاله خشک گوجه فرنگی در بلدرچین های ژاپنی مادر بر عملکرد و وزن اندام های مختلف، کیفیت جوجه های تازه تفریخ شده و میزان مالون دی آلدئید گوشت نتاج انجام شد. روش کار: برای این منظور تعداد 160 قطعه بلدرچین ژاپنی بالغ در قالب طرح کاملا تصادفی به چهار گروه آزمایشی با چهار تکرار (2 پرنده نر و 8 ماده در هر تکرار) شامل سطوح مختلف صفر (شاهد بدون تفاله گوجه فرنگی)، 4، 8 و 12 درصد تفاله گوجه فرنگی خشک اختصاص یافتند که به مدت 5 هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: بر اساس سیستم امتیازدهی تونا، ظاهر و کرک جوجه بلدرچین های تازه تفریخ شده حاصل از بلدرچین های تغذیه شده با سطح 8 درصد تفاله، بالاترین کیفیت را در میان گروه های آزمایشی داشتند. کیفیت مربوط به زرده جذب نشده، ناف، باقیمانده غشا و باقیمانده زرده در جوجه های حاصل از بلدرچین های تغذیه شده با سطوح 4 و 6 درصد بالاترین مقدار بود و به طور معنی داری بیشتر از مقادیر مربوط به گروه آزمایشی شاهد و تغذیه شده با بالاترین سطح تفاله گوجه فرنگی (12 درصد) بود. کیفیت پاها در جوجه های حاصل از پرندگان دریافت کننده بالاترین سطح تفاله پایین ترین مقدار بود. کیفیت چشم ها هم در جوجه های حاصل از بلدرچین های دریافت کننده 4 درصد تفاله بالاترین کیفیت را داشت و پایین ترین کیفیت مربوط به جوجه های حاصل از پرندگان دریافت کننده سطوح صفر و 12 درصد تفاله بود. مصرف سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی به مدت 5 هفته در بلدرچین های مادر تأثیر معنی داری بر میانگین مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک نتاج در هفته های مختلف و کل دوره آزمایش نداشت. بلدرچین های ژاپنی تغذیه شده با 8 درصد تفاله گوجه فرنگی، بیشترین کاهش معنی دار میزان مالون دی آلدئید گوشت را در مقایسه با پرندگان گروه شاهد داشتند. نتیجه گیری نهایی: به طورکلی، استفاده از 8 درصد تفاله گوجه فرنگی در تغذیه بلدرچین های مادر ژاپنی بدون تأثیر بر صفات عملکردی موجب بهبود کیفیت جوجه های تازه تفریخ شده می گردد.

زمینه مطالعاتی: تیلریوز گاوی ناشی از تیلریا آنولاتا یکی از بیماریهای مهم در حیوانات مزرعه در جهان می باشد. این بیماری توسط کنه های ایکسودیده منتقل شده و با تب، بزرگی غدد لنفاوی، لاغری مفرط و مرگ مشخص می شود. تشخیص این بیماری بر اساس رنگ آمیزی گسترشهای خونی به روش گیمسا انجام می گیرد. این روش برای تشخیص عفونت حاد مناسب می باشد اما برای تشخیص حاملین بیماری که میزان آلودگی آنها کمتر می باشد مناسب نیست. هدف: این مطالعه جهت تشخیص حاملین بیماری ناشی از تیلریا آنولاتا توسط نمونه های خونی و مقایسه آن با روش مولکولی PCR در گاوان شمالغرب کشور انجام پذیرفت. روش کار: تعداد 281 نمونه خونی از گاوان بومی و دو رگه به ظاهر سالم با سنین مختلف در شمالغرب کشور در تابستان سال 1398 اخذ شد. نمونه ها بعد از تهیه گسترش و رنگ آمیزی به روش گیمسا در زیر میکروسکپ نوری بررسی شدند و روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با استفاده از پرایمر های تهیه شده از آنتی ژن سطحی مروزوئیت انگل که ژن (Tams-1) را کد می کنند انجام شد. آزمون مربع کای جهت جهت مقایسه میزان شیوع بیماری در ارتباط با نژاد و سن حیوانات کار گرفته شد. نتایج: در روش میکروسکپیک تعداد 25 نمونه (89/8%) نمونه ها از لحاظ آلودگی انگلی مثبت تشخیص داده شد ولی در روش PCR 108 نمونه (43/38%) نمونه ها مثبت تشخیص داده شد. در نمونه های مثبت گاوان بیشترین میزان شیوع در گاوان 5-2 ساله (4/22 %) مشاهده شد که این تفاوت معنی دار بود(0، 05>P). در بین 108 نمونه مثبت تشخیص داده شده با PCR 45 مورد (66/41 %) در گاوان بومی و 63 مورد (33/58 %) در گاوان دورگه شناخته شد. نتیجه گیری: نتایج بررسی حاضر میزان بالای گاوان حامل بیماری تیلریوزیس را نشان داد که این موضوع نشانگر پتانسیل بالای خطر آلودگی برای حیوانات سالم و ناقلین بیماری می باشد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.