مجله علوم پزشکی پارس
سال:1398 | دوره:17 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

مقدمه: در بیماران تالاسمی، وجود ارتباط بین بار آهن اضافی و بروز اترواسکلروز نشان داده شده است. در این مطالعه مورد-شاهدی ضخامت انتیما مدیای سرخ رگ کاروتید مشترک در بیماران تالاسمی ماژور، اینترمدیا و مینور با افراد سالم مقایسه شد. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی، 27 بیمار تالاسمی ماژور، 27 تالاسمی اینترمدیا و 27 تالاسمی مینور در محدوده سنی 19 تا 28 سال و با نسبت جنسیتی یکسان، از شهرستان جهرم، واقع در استان فارس در جنوب ایران بررسی شدند. بیمارانی که دارای دیابت، فشارخون، چاقی و اختلال عملکرد تیروئید بودند ونیز در صورت سیگاری بودن وارد مطالعه نشدند. همچنین 27 فرد سالم با همسان سازی جنسیتی، در همان محدوده سنی به عنوان گروه کنترل سالم از مراجعه کنندگان به درمانگاه به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. یافته ها: میانگین مقدار سرمی کلسترول، LDL وHDL در بیماران تالاسمی ماژور و اینترمدیا نسبت به مینور و افراد سالم به طور معناداری کمتر بود (001/0P<). ضخامت انتیما مدیا در هر سه گروه از بیماران تالاسمی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود (001/0P<). این نتیجه پس از حذف اثر متغیرهای مخدوش کننده شامل فریتین، کلسترول، LDL و HDL و سن مشابه بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد بدون در نظر گرفتن سایر عوامل خطر آترواسکلروز، بتاتالاسمی یک مولفه تاثیرگذار در ایجاد مشکلات عروقی باشد. شاید عوامل ژنتیکی مولکولی این بیماری بر عوامل دخیل در ایجاد آترواسکلروز موثر بوده و اثبات این نیازمند طرح های مطالعاتی وسیع تر و انجام بررسی های ترکیبی پایه و بالینی می باشد.

مقدمه: هورمون آدیپونکتین در تعدیل فرایندهای متابولیکی نظیر تنظیم گلوکز و کاتابولیسم اسیدهای چرب نقش دارد. چند پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی (SNP) در منطقه رونویسی از ژن و توالی های اطراف آن در جمعیت های مختلف شناسایی شده که با شیوع بیماریهای مختلفی مرتبط هستند. در این تحقیق برای شناسایی پلی مورفیسم G276T در افراد مبتلا به سرطان پستان از تکنیک PCR-RFLP استفاده شد. روش کار: 128 فرد مبتلا به سرطان پستان و 128 فرد سالم پس از تایید پزشک متخصص انتخاب شدند. پس از خونگیری و استخراج DNA، تمامی نمونه ها با پرایمرهای اختصاصی تکثیر شدند سپس بخشی از آنها با آنزیم Mva1269I برش داده شدند تا ژنوتایپ افراد تعیین گردد. نتایج بدست آمده با نرم افزار IBM SPSS 23 و به کمک آزمونهای آماری کای دو و رگرسیون لوجستیک مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: دو گروه تفاوت معناداری برای میانگین سنی و شاخص توده بدنی نداشتند. ژنوتیپهای TT و GT در دو گروه تفاوت معناداری داشتند و به ترتیب شانس ابتلا به سرطان پستان را بمیزان 987/2 و 489/1 برابر در حاملین شان افزایش می دادند. ژنوتایپ های GG و GT با سن و شاخص توده بدنی رابطه معنی داری را نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج ارتباط قوی بین پلی مورفیسم G276T آدیپونکتین با سرطان پستان را نشان می داد. حاملین ژنوتایپ هتروزیگوت GT نیز با افزایش سن و شاخص توده بدنی شانس بیشتری برای مبتلا شدن به سرطان پستان داشتند.

زمینه و هدف: امروزه استفاده از ترکیبات طبیعی در صنعت مواد غذایی یکی از بحث های مهم در بیوتکنولوژی می باشد. ازگیل یکی از گیاهانی است که اثرات درمانی آن از زمان های بسیار دور مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه تعیین اثرات ضد باکتریایی عصاره متانولی برگ درخت ازگیل علیه برخی از باکتری های بیماری زای مواد غذایی در شرایط آزمایشگاهی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، برگ تازه درخت ازگیل از روستای لالم جمع آوری شد. برای تهیه عصاره برگ ازگیل از روش سوکسله استفاده شد. به منظور بررسی اثر ضد باکتریایی از روش انتشار دیسک و برای تعیین حداقل غلظت بازدارندگی و حداقل غلظت کشندگی از روش رقیق کردن در محیط مایع استفاده گردید. یافته ها: بیشترین تاثیر ضدباکتریایی این عصاره برروی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس با میانگین قطر هاله عدم رشد 83/31 میلیمتر مشاهده گردید. حداقل غلظت مهارکنندگی موثر بر روی تمامی باکتری ها به استثناء سودوموناس آئروژینوزا 5/62 میلی گرم بر میلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی در محدوده 5/62 تا 500 میلی گرم بر میلی لیتر متغیر می باشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی برگ ازگیل بر روی هر دو گروه باکتری های گرم مثبت و گرم منفی بیماری زای موارد غذایی دارای اثر ضدباکتریایی مطلوبی می باشد، از این رو احتمالا این عصاره میتواند به عنوان فرآورده گیاهی طبیعی بصورت یک ترکیب ضد میکروبی یا نگه دارنده برای مواد غذایی مدنظر قرار گیرد.

عوارض کلیوی دیابت از علل مهم مرگ و میر افراد دیابتی است. در مطالعه حاضر اثر عصاره هیدروالکلی سرخه ولیک بر فاکتورهای کلیوی و ساختار هیستولوژیکی کلیه در موش های صحرایی دیابتی بررسی شد. در مطالعه تجربی حاضر 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار بصورت تصادفی در5 گروه 8تایی (8n=) شامل کنترل (دریافت نرمال سالین)، دیابتی (دریافت استرپتوزوتوسین(STZ)، تیمار (دریافت STZ و عصاره سرخه ولیک در دوزهای 100، 200 و 400 mg/kg) قرار گرفتند. تیمار توسط عصاره و دارو، 72 ساعت بعد از تزریق داخل صفاقی تک دوز STZ (mg/kg 60) به مدت 3 هفته انجام شد. گلوکز، اوره و کراتینین سرم اندازه گیری گردید و سپس بافت کلیه تحت بی هوشی عمیق جدا و جهت مطالعات هیستوپاتولوژی استفاده شد. میزان گلوکز در روز 21 پس از تیمار با عصاره سرخه ولیک، کاهش و میزان اوره در تمام گروه های تیمار با عصاره نسبت به گروه دیابتی افزایش یافت. دوز 100 و 400 (mg/kg) عصاره سرخه ولیک، سبب کاهش معنی داری در میزان کراتینین نسبت به گروه دیابتی شد. در گروه دیابتی تخریب کامل بافت کلیه در کورتکس و تخریب کامل و نکروز صد درصدی نفرون ها مشاهده شد. در موش های دیابتی تحت تیمار توسط عصاره بافت کلیه طبیعی بود و پرخونی و نکروز نفرون ها مشاهده نشد و جسمک های کلیوی طبیعی بودند. عصاره سرخه ولیک می تواند سبب کاهش کراتینین گردد درحالی که میزان اوره را افزایش می دهد که ممکن است ناشی از مقدار عصاره به کار رفته باشد هم چنین می تواند بر پیشگیری از تخریب بافتی کلیه در اثر دیابت موثر باشد.

مقدمه: بهبود متابولیسم عضلات اسکتی یکی از سازوکارهای مهم برای درمان دیابت نوع 2 است. هدف از این تحقیق، تاثیر تمرینات تناوبی شدید بر بیان ژن عوامل درگیر در متابولیسم عضله اسکلتی موش های دیابتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، 60 سر رت نر ویستار با میانگین وزنی 20± 220 گرم به طور تصادفی در 5 گروه شامل کنترل پایه، کنترل هشت هفته، دیابت، تمرین و دیابت-تمرین قرار گرفتند. در این مطالعه موش ها با استفاده از داروی استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز 50 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن و به صورت درون صفاقی دیابتی شدند. تمرین تناوبی شدید با شدت 80-85 درصدVO2max، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا گردید. میزان بیان ژن های GLUT4 وPGC-1α به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0>P استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین بیان ژن GLUT4 وPGC-1α عضله اسکلتی موش های دیابتی در گروه های مختلف تفاوت وجود دارد (000/0P=). تغییرات بیان ژن GLUT4 وPGC-1α عضله اسکلتی در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل 8 هفته ای به طور معنی داری کمتر بود (036/0P=). تمرین تناوبی شدید موجب افزایش معنی دار بیان ژن GLUT4 وPGC-1α شد (000/0P=). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر، تمرین تناوبی شدید احتمالا می تواند از طریق بهبود سطوح انرژی سلولی در نتیجه افزایش بیان ژن PGC-1α و GLUT4 در عضله اسکلتی به کاهش عوارض دیابت کمک نماید.

مقدمه: کبد اندام حساس و در معرض خطر در رادیوتراپی تومورهای ناحیه سینه و شکم می باشد. در این مطالعه، تغییرات در تست های عملکردی کبد در طی رادیوتراپی با رادیو داروهای گالیم67 و ید 131 مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: حیوانات مورد آزمایش 60 سر موش صحرایی بودند که به 3 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل هیچ تیماری دریافت نکردند، به گروه تجربی اول و دوم به ترتیب، 1/0 میلی کوری ید 131 از طریق گاواژ دهانی و 3/0 میلی کوری گالیم 67 از طریق تزریق درون صفاقی دریافت کردند. 48 ساعت پس از تزریق، نمونه های خونی تهیه و برای اندازه گیری آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و سطح سرمی آلبومین تست شدند. یافته ها: میزان آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز در گروه دریافت کننده ید و آلانین آمینو ترانسفراز، و سطح سرمی آلبومین در گروه دریافت کننده ید131 و گالیم 67 افزایش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به حساسیت کبد در طی پرتودرمانی و افزایش سطح سرمی آنزیم های این اندام، بنابراین تست های عملکردی کبد به عنوان بیومارکرهای مفید جهت تشخیص اثرات رادیوتراپی به کار می روند.

مقدمه: پروتئین تنظیمی Nef و همچنین پروتئین های ساختاری MPER و V3 ویروسHIV از اهداف مهم در مطالعات واکسن بشمار می روند. لذا در مطالعه حاضر، پروتئین فیوژن Nef-MPER-V3 در سیستم بیانی پروکاریوتی کلون، بیان شد تا به عنوان کاندید مناسب در مطالعات آتی واکسن مورد ارزیابی قرار گیرد. روش کار: توالی ژن Nef-MPER-V3 سنتز و توسط آنزیم های NotI /HindIII به داخل وکتور pET-28a کلون شد. سپس، بیان پروتئین نوترکیب در سیستم بیانی BL21(DE3) انجام شد. به منظور بهینه سازی بیان، فاکتورهایی نظیر زمان القاء، غلظت IPTG و دانسیته نوری (OD) مورد ارزیابی قرار گرفت. پروتئ میزان بیان توسط الکتروفورز SDS-PAGE تعیین گردید. سپس، پروتئین با استفاده از ستون Ni-NTA agarose تخلیص شد و نهایتا، توسط وسترن بلات تعیین هویت و تایید شد. یافته ها: ژن هدف با موفقیت در وکتور بیانی کلون و پس از انتخاب بهترین شرایط بیان شامل: غلظت 2 میلی مولار IPTG درکدورت نوری7/0OD600nm= و بمدت پنج ساعت پس از القاء، پروتئین بیان شده بوسیله کروماتوگرافی تمایلی تحت شرایط دناتوره و با استفاده از اوره با غلظت حدود 300 میکروگرم در میلی لیتر تخلیص شد. پروتئین فیوژن تخلیص شده بصورت یک باند واضح حدود 35 کیلودالتون در SDS-PAGE مشاهده شد و با استفاده از آنتی بادی ضد Nef در وسترن بلات آشکار شد. نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که پروتئین نوترکیب NEF-MPER-V3 در سیستم بیانی BL21 (DE3) بخوبی بیان شده و پروتئین تخلیص شده قابلیت استفاده در آزمایشات آتی به منظور ارزیابی ایمنوژنسیتی آن در موش که در حال انجام می باشد را دارد.